Herdenking Wapenstilstand in Beveren-Leie
Herdenkingsviering in de Sint-Jan de Doperkerk
Oud-strijders: Roger Deprez, Marcel Sablain, Marcel Benoit en voorzitter Oud-strijdersbond Christian Vereecke
E.H Luc Suys, Theo Coussement en E.H. Patrick Leenknecht11 november, dé dag waarop het einde van beide oorlogen wordt herdacht. Traditiegetrouw werd ook dit jaar gestart met een gedenk- en herdenkingsplechtigheid voor alle slachtoffers.
De eucharistieviering werd voorgegaan door E.H. Patrick Leenknecht en stond in het teken van vrede.
Annick Engelaere, die de viering opluisterde, bracht samen met Tonny Desloovere het 'Te Velde' en vooraleer over te gaan tot de bloemenhulde speelde Hilde Vandevoorde nog de Nationale hymne en De Vlaamse Leeuw.
Na de eucharistieviering was het Thierry Mondy, voorzitter van het feestcomité, die de bloemenhulde inleidde.
Na de bloemenhulde van stad Waregem en de Oud-strijdersbond volgden nog een 20-tal verenigingen, waarna een delegatie van het Koninklijk Bevers Harmonieorkest het 'Te Velde' speelde.
Speech schepen Rik Soens
Schepen Rik Soens blikte tijdens zijn daaropvolgende speech terug naar dé dag van de Wapenstilstand, maar stond tevens even stil bij enkele huidige situaties waar nog steeds oorlog heerst. Hij maakte eveneens allusie op de recente drugsvangst in ons kleine Beveren-Leie.
"Meneer de kolonel, Meneer de commandant, Meneer de Voorzitter, secretaris en bestuursleden van de oud-strijdersbond, Zeer gewaardeerde oud-strijders 40 - 45, Goede collega Pietro Iacopucci, gemeenteraadslid Ann-Sophie Kindt, voorzitters en bestuursleden van de verschillende Beverse verenigingen, u allen hier aanwezig,
Het is me een waar genoegen om namens het stadsbestuur van Waregem een woord van dank en waardering te mogen uitspreken. 11 november, de dag waarop we het einde van beide oorlogen herdenken, oorlogen die ons land zo zwaar getroffen hebben. Het is ook een dag om de vele slachtoffers te herdenken, de vele soldaten die gestreden hebben voor vrede, in volle besef dat vrede niet zomaar als een verworven recht kan worden beschouwd.
11 november blijft voor ons allen een dag van eerbiedwaardige herdenking en bezinning voor wat de oud-strijders voor ons hebben betekend. 11 november is meer dan een symbolische dag, het moet een dag zijn van diep respect aan zij die hun leven op het spel zetten voor onze democratie, voor onze vrijheid.
93 jaar geleden, om 11 uur s morgens werd op 11 november 1918 in een treinwagon de Duitse capitulatie ondertekend. De Eerste Wereldoorlog was voorbij, de wapenstilstand een feit.
Ook al ligt de eerste wereldoorlog 93 jaar achter ons en het einde van de tweede oorlog ook reeds 66 jaar, toch blijft die herinnering nog steeds. Maar ook de schande en de schaamte om wat gebeurde. Zoiets mag nooit meer gebeuren. Nooit meer oorlog moet luider dan ooit klinken ...
De wereld is ons dorp geworden, dankzij de vooruitgang in onze maatschappij kunnen we in enkele uren tijd overal ter wereld naar toe. Genieten van mooie vakanties. Maar in diezelfde luttele uren, kom je pal in een oorlogsgebied terecht. Militairen moeten er nog steeds strijden om vrede te bekomen. En strijden betekent ook slachtoffers maken. Ons dorp, waar nog steeds oorlog is. Weet u dat onze Belgische militairen op heden in 13 buitenlandse missies deelnemen. Dit onder de vlag van de NAVO, de verenigde naties of Europa. Ook een jonge soldaat uit Beveren heeft dit jaar de luchthaven van Kaboul in Afghanistan gaan verdedigen, gaan open houden voor alle luchtverkeer.
Moeten we ons vragen stellen bij de mogelijke kerndreiging van Iran. Waar buurland Israel, Amerika en het Westen vraagt om Iran een halt toe te roepen of gaat het hier ook echt om de oliedollars. Democratie en vrijheid hebben altijd een duur prijskaartje gehad, kijken we maar naar de recente gebeurtenissen bij de Arabische lente, in Syrië en weliswaar voor ons nog goed in herinnering de val van Kadafi in Libië.
Maar evengoed kunnen we eens dicht bij ons in onze buurt kijken. We hebben misschien allemaal een mening omtrent de situatie tussen Vlamingen en Walen op vandaag, maar bij velen komen er extremere gevoelens naar boven. Maar in extremisme zit de kiem van onverdraagzaamheid en onveiligheid.
En kijken we dan heel dicht bij ons, hoeveel wenkbrauwen zouden er vorige week niet gefronst hebben door de vele persartikels rond de drugsvangst hier amper een paar meter verder. Het veilige en vredige Beveren-Leie werd opgeschut, ook daar hebben we als overheid en lokale gemeenschap een grote taak om die warme waarden terug te herstellen.
Vrede is geen voldongen feit, er moet aan gewerkt worden, er moet hard aan gewerkt worden. Vrede, verdraagzaamheid en veiligheid zijn niet alleen een zaak van de politiek, van ordediensten of van de krijgsmacht maar een zorg van iedereen. Meer dan ooit is duidelijk dat vrede en veiligheid een prijs heeft die door iedereen moet betaald worden ongeacht ras of stand of godsdienst.
Een tweede deel van mijn korte toespraak is een woord van dank. Een eerste dankwoord gaat naar Kolonel Decavel, die op ons verzoek is ingegaan om straks een rede te geven.
Dank aan u allen hier aanwezig, om het gedachtegoed rond 11 november wakker te houden. Dank aan meneer pastoor en de Koninklijke harmonie voor deze prachtige dienst en dank aan het stedelijk feestcomité van Beveren voor de leiding van deze ceremonie. Dank aan de verschillende verenigingen voor het bevlaggen en bebloemen van deze grafsteen. Ik heb dan de aangename taak u allen uit te nodigen naar de receptie u aangeboden door het stadsbestuur in de trouwzaal van het Klokhuis en te luisteren naar de rede van de kolonel.
Om te eindigen wil ik nog een nadenker meegeven: De enige manier om een oorlog te winnen is er voor te zorgen dat hij nooit begint. Ik dank U", aldus schepen Rik Soens.
(Remi Decavel archief Beverse Weetjes 2007)
"Mijnheer de Voorzitter, Dames en Heren schepenen en gemeenteraadsleden, Heren oud-strijders en families,
Wij zijn gelukkig dat weer zovelen er aan houden het einde van de eerste wereldoorlog te herdenken. Het was op 4 augustus 97 jaar geleden dat dit dramatisch conflict, door Duitsland gelanceerd, de vonk was die de andere landen er toe aanzette tegenmaatregelen te nemen. Dit was het begin van de grote slachting in 1914-1918. Tienduizende doden en zwaar gekwetsten in België, miljoenen slachtoffers in Europa.
De Belgische regering, met koning Albert I, weigerde in te gaan op het Duitse voorstel door België te mogen trekken zonder een schot te lossen; dat had dus een Duitse inval in ons land tot gevolg. Volgens de Duitse planning moest Frankrijk verslagen zijn binnen enkele weken om dan de Russen weerstand te kunnen bieden in Oost-Pruisen. Maar het liep niet af zoals gepland.
Het Duitse invalsplan, op naam van Von Schliefen, maar dat door generaal Moltke werd uitgevoerd, verliep niet naar wens; de Belgische weerstand was taaier dan zij had den verwacht en de Duitse troepen die meenden in een paar dagen ons land te veroveren werden zeer nerveus en meenden overal spionnen en weerstanders te zien bij onze burgers. Luik viel in Duitse handen de 7 augustus maar de forten al daar boden nog zware weerstand tot 16 augustus
De internationale pers roemde de moed van het kleine Belgische volk tegen een reus als het Duitse leger. Als vergelding voor de taaie weerstand werden op vele plaatsen Belgische burgers meedogenloos vermoord: dit was het geval in Wezet ( Visé) waar de vernielde brug over de Maas de Duitsers tegenhield. Uit wraak werd de stad vernield,39 mensen vermoord en meer dan 600 naar Duitsland gedeporteerd. Moordpartijen zonder geldige reden en zonder voorafgaandelijk onderzoek grepen overal plaats: in Melen bij Luik werden in aanwezigheid van de Duitse generaals Ludendorf en Emmenich in 4 dagen meer dan 100 inwoners vermoord. In Aarschot boden de Belgische troepen hardnekkig weerstand wat door de Duitse troepen beantwoord werd met moordpartijen op 150 burgers waaronder de burgemeester en zijn zoon van 15 jaar. Op 25 augustus stormden de Duitsers Leuven binnen, vermoordden 200 burgers en namen honderden burgers gevangen die naar Duitsland werden afgevoerd. De stad brandde drie dagen lang vooral in het centrum en vernietigde alles, ook de wet bekende bibliotheek gebouwd in 1317. Zij bevatte werken van onschatbare waarde; de wereld sprak er schande over maar de Duitse keizer trok even zijn schouders op. Wallonië kwam er niet beter van af. In Andenne, een stadje tussen Luik en Namen, werden 800 mensen naar de Place des Tilleuls gedreven, de mannen van de vrouwen gescheiden en 200 burgers werden dood geschoten; vanaf 16 augustus werden de Duitse troepen in Dinant tegengehouden door Franse eenheden; na enkele dagen waren de aanvallende troepen zo gefrustreerd dat zij tot wraakacties overgingen. Meer dan 600 burgers werden omgebracht en de stad werd grondig verwoest. In Tamines op de Samber mislukte de Duitse oversteek en weer moest de burgerbevolking het ontgelden; 380 burgers werden omgebracht; in Aalst werden 35 onschuldige slachtoffers vermoord. Ook in Gent en op andere plaatsen werden burgers zonder onderzoek gefusilleerd. De moordpartijen namen een einde in de loop van september 1914. Op 10 oktober 1914 gaf de vesting Antwerpen zich over; de stemming in het land was wanhopig en verslagen. De overgebleven militairen trokken in lamentabele toestand of we I door het land richting Nieuwpoort en de Franse grens, of vluchtten naar Nederland. Een deel van deze troepen kon later nog ons leger vervoegen aan de IJzer.Gedurende de maand oktober 1914 en erna werd de IJzervlakte onder water gezet en de beschikbare militairen georganiseerd in eenheden met uitrusting en betere bewapening.
In totaal vonden in België 5000 onschuldige burgers de dood bij de Duitse zogenaamde vergeldingsacties bij de aanvankelijke gevechten. Daarbij moeten gedurende de oorlog nog een duizendtal terechtstellingen gevoegd worden van zo genaamde spionnen en medewerkers van de geallieerden. In totaal voor de ganse oorlog 1914-1918 telde België 50000 doden en evenveel gekwetsten met blijvende letsels.
Augustus 1914 was het begin van de grote oorlog, die voor het hele land een zware beproeving was, zeker voor onze soldaten aan het front; maar ook de bevolking had heel wat te verduren: honger en gebrek aan het hoogst nodige , meestal zonder enige berichtgeving over de mannen aan het front, oproeping van civielarbeiders enz ..
11 november 1918 was zeker een grote opluchting voor de Europese bevolking maar het duurde slechts een paar decennia voor de brand heropflakkerde tot de grootste oorlog aller tijden. In het begin van dit tweede conflict speelde het Belgisch leger gedurende 18 dagen de rol van vertrager zodat het Brits leger gedeeltelijk kon ontsnappen. Ook wij hebben tussen ons nog getuigen van de 18 daagse veldtocht. Wij feliciteren ze van harte voor de moed die zij in 1940 hebben opgebracht en om elk jaar bij ons te zijn. Hartelijk dank!
(In naam van Remi Decavel werd de rede gegeven
door Stefaan Dewaele archief Beverse Weetjes 2006)
Ik las het verhaal van een West-Vlaamse verzetsstrijder uit de tweede WO. Samen met een twaalftal anderen werd hij opgepakt, en verbleef in erbarmelijke omstandigheden in de gevangenissen of concentratiekampen van Roeselare, Gent, Brugge, Bochum, Esterwegen, Gross-Strehlitz, Laband, Krakau, Gleiwitz en Buchenwald. De namen alleen al bezorgen je rillingen. Ondanks 8 schotwonden kwam hij terug thuis in februari 1946 en overleed op de ouderdom van 93 jaar. Zijn 12 kameraden die samen met hem werden opgepakt werden alle terechtgesteld. Zij vochten samen met alle verzetstrijders niet alleen voor Vlaanderen of Wallonië maar wel voor ons ganse land België. Dit zijn feiten die we nooit mogen vergeten en waaraan ook onze gezagdragers wel eens mogen denken.
Deze herdenking zo vele jaren na de wapenstilstand blijft voor ons een menselijke en vaderlandse burgerplicht en we blijven elk jaar in gedachten bij de miljoenen slachtoffers; zij herinneren er ons aan dat we niets onverlet mogen laten om de vrede in stand te houden J hier en overal in de ganse wereld. We loven en gedenken de moed en zelfopoffering van zovele landgenoten onze gesneuvelde militairen en de dood van zoveel onschuldige burgerslachtoffers", Remi Decavel Kolonel op rust
|
