Juf Caroline met pensioen
Juf Caroline De Brabandere (59) is geboren en getogen in Beveren-Leie. Ze is gehuwd met Alain Verbrugge, heeft twee zonen en is bonnie van twee kleinkinderen. Eind dit schooljaar neemt ze afscheid van de vrije basisschool waar ze op een paar jaar na haar ganse loopbaan kleuterjuf was.

Van kleinsaf speelde ik altijd juf, onbewust zat het er toen al aan te komen dat ik voor dit vak zou kiezen”, zegt juf Caroline. “Hier heb ik als kleuter en als leerling op de schoolbanken gezeten, ik leerde hier lezen, schrijven, rekenen, breien… en later deed ik hier ook al mijn stages. Het eerste middelbaar ben ik begonnen in Roeselare, in het internaat van de Grauwe Zusters. Daarna trok ik nog 5 jaar naar Kwatrecht waar ik in instituut Mariagaard mijn studie als opvoedster A2 afmaakte. In Sint-Amandsberg dan nog twee jaar opleiding, waar ik mijn diploma als kleuterleidster behaalde”, vertelt Caroline.

“Op 17 november 1978 mocht ik hier mijn eerste interim doen. In april 1979 kwam ik in de zomerklas in Meulebeke terecht, en ik stond ook één jaar in Sprieteschool te Desselgem voor de klas. Sindsdien ben ik hier in de vrije basisschool als peuterleidster begonnen, toen nog in de oude meisjesschool. Ik verhuisde later naar de nieuwe school en sluit mijn loopbaan af in de derde kleuterkas.

“Ja, nu is het zover”, gaat juf Caroline verder, “er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Ik stop niet omdat ik er geen zin meer in heb, zeker niet. Maar ik wilde in schoonheid eindigen en stilaan afbouwen. Daarom ben ik de laatste twee jaar halftime beginnen werken. Ik ben dankbaar dat ik zolang als kleuterleidster voor de klas kon staan. Dankbaar dat mijn echtgenoot mij steeds gesteund heeft in hetgeen ik deed. Dankbaar om het mooie afscheidsfeest dat collega’s organiseerden. Een ontbijt met gepensioneerde collega’s, met de moto afgehaald worden, mijn mama die erbij was, de attenties van kleuters en leerlingen, kortom een zalige dag die altijd zal bijblijven”.

En hoe ziet juf Caroline de toekomst? “Ik heb mooie vooruitzichten, al geef toe dat ik op 1 september wel een traantje zal wegpinken. Het enige waar ik niet rouwig om zal zijn is het vele papierwerk die bij mijn job kwam kijken. Ik ben graag gewoon huismoeder, ik kook graag, tuinier graag, ik heb nog mijn mama en schoonouders. Nu zal er misschien ook wat meer tijd zijn om naar zee te trekken met mijn man. Daarnaast staat nu al vast dat ik eens zal bijspringen bij de kinderen en er zijn voor de kleinkinderen. Onze zoon Laurent heeft een jongen en een meisje en we kijken uit naar de komst van een derde kleinkindje bij onze zoon Mathieu. Vorig jaar kon ik bijvoorbeeld niet op het grootouderfeest zijn omdat ik met mijn kleutertjes zelf op de planken stond. Ik denk er ook aan om mij sociaal te engageren in Beveren-Leie. Ge ziet, ik zit boordevol plannen en het zal misschien wel zijn zoals bij vele gepensioneerden dat ik nog tijd tekort kom”, sluit juf Caroline..