|
Juf Martine gaat met pensioen na meer dan 40 in het onderwijs te hebben gestaan.
Voor juf Martine Vandenhende was 18 december haar laatste schooldag en tevens haar verjaardag. Een mooi afscheidsfeest, dat ze verdiende, was er niet bij door Corona. Het laat echter niet weg dat we juf Martine langs deze weg heel graag in de bloemetjes zetten. En hoe kunnen we dat beter doen door haar mooie rijk gevulde loopbaan even onder de loep te nemen en te luisteren hoe ze de toekomst tegemoet ziet.
Juf Martine op haar laatste schooldag omringd door haar leerlingen
“Toen men mij als kind vroeg:’ Wat wil je later worden?’, antwoordde ik steevast ‘schooljuffrouw’. Ik speelde graag schooltje met mijn poppen en een krijtbord. Mijn voorspelling werd realiteit, toen ik op 26 juni 1979, afstudeerde als onderwijzeres aan de normaalschool van de Heilige Familie te Tielt. Ik was juist 19,5 jaar” begint juf Martine haar verhaal.
“Begin oktober mocht ik een korte interim invullen in het BO in Tielt. Door mijn huwelijk indertijd werd ik Bevernaar. Op 26 november 1979 mocht ik starten als stagiaire NO in de ‘oude gemeenteschool’ in de Schoolstraat te Beveren-Leie. Ik hielp Juf Mia Deruyck 6 maanden in het eerste leerjaar en meester René Lecluyse 6 maanden in het zesde leerjaar. Lucien Vancraeyenest was mijn eerste directeur in Beveren-Leie. Het werd een onvergetelijk jaar met schitterende collega’s. Tijdens de speeltijden werd er heel wat afgelachen. Er werden veel moppen verteld! Ik was het jongste personeelslid, maar werd direct goed opgenomen in het team. Op 26 januari 1981 liep dat contract af en werd ik eventjes werkloos”, gaat Martine verder.
“Op 11 juni 1981 mocht ik het zwangerschapsverlof invullen van Mieke Vandenberghe in het eerste leerjaar in de Centrumschool van Waregem, met als directeur Rik Vererfven. Die korte interim liep uit tot een periode van 1 jaar. Toen was ik zelf in bevallingsverlof van Stijn, die op 2 juli 1982 geboren werd. Tot mijn grote vreugde mocht ik op 18 oktober 1982 opnieuw starten in de Beverse gemeenteschool (ondertussen waren ze verhuisd naar de nieuwe gebouwen in de Koning Albertstraat). De klas van meester Lucien De Vos (derde leerjaar) werd ontdubbeld en ik werd zijn parallel collega voor 1 jaar. Van 1 september 1983 tot 30 juni1993 stond ik in het eerste leerjaar, met als parallel collega meester Frank Mauroo.
Lesgeven prioritair
In november 1984 kreeg ik een vaste benoeming! In die jaren waren René Lecluyse en Gentiel Callewaert opvolgend directeur. Het werden onvergetelijke jaren met een goed, aanhankelijk team! In die tijd was lesgeven nog prioritair. Gaandeweg veranderde er veel. Er kwam veel administratie bij, Alles moest digitaal worden, lessen techniek en MUVO moesten in het lessenrooster ingepland worden! (Soms bijna niet meer te volgen, zeker als je een dagje ouder wordt)
Toen Jan Meersman in 1993 de taak van directeur overnam, kreeg ik de kans om ‘te verhuizen’ naar het vierde leerjaar. Ik bleef er tot op vandaag (18 december 2020). Toen Jan met pensioen ging, werd Stefaan Dewaele gedurende 10 jaar onze directeur. Hij werd in september opgevolgd door Tine Debrouwere en mijn zesde directeur in Beveren-Leie. Met mijn leerlingen had ik altijd een goeie band (dit ga ik keihard missen…). Elk jaar was dat toch emotioneel toen ze ‘vertrokken’, maar het was dan ook telkens uitkijken naar 1 september, tot de ‘nieuwe’ leerlingen er waren. Soms denk ik wel eens: Ik zou ze eens allemaal op een rij willen zien staan: van de start van mijn loopbaan, tot nu, bij het afsluiten... Het zou toch een serieus lange rij zijn!
Helaas zijn er 4 oud-leerlingen van mij overleden: Vincent, Klaas, Jeroen en Dieter. Elke dag liet ik in de klas een kaarsje branden bij hun foto...dit stemt mij triest, zou niet mogen zijn! Vandaag neem ik dus afscheid (door corona geen afscheidsfeest) van mijn lieve collega’s. Wat ga ik ze missen! Na al die jaren is er toch een serieuze band opgebouwd. Ik hoop dat ik nog af en toe eens mag binnenspringen in school voor een babbelke…” sluit Martine dit hoofdstuk.
Nieuw hoofdstuk
“Na meer dan 40 jaar actief te zijn geweest in het onderwijs, start er nu een nieuw hoofdstuk in mijn leven. (Hopelijk wordt het een lang laatste hoofdstuk..) Of ik bang ben om in een zwart gat te vallen? Neen, ik heb veel perspectieven!
Vorig jaar werd ik een supertrotse, dolgelukkige mammie van Nina, mijn oogappeltje... Ik hoop nu wat meer tijd te kunnen doorbrengen met haar!
Ik ga ook heel graag stappen (wandelen) en heb mij voorgenomen om dat toch verder een paar keer in de week te blijven doen, ik heb daar deugd van.(kwestie ook van in beweging te blijven). En dan genieten van de goede dingen des levens hé, als corona voorbij is! Een apéro, een etentje met vrienden en familie, een uitstapje, op reis gaan. En eigenlijk zou ik heel graag 1 dag per week een flexijob uitoefenen: zo blijf je onder de mensen, en als alleenstaande is een extraatje toch altijd welkom! Zoals je leest, gaat er, zoals bij zoveel gepensioneerden nog tijd te kort zijn, als ik dit allemaal wil verwezenlijken! Maar vanaf nu is het dus: ’Carpe Diem!’”, aldus juf Martine.
Wij wensen juf Martine een dikke proficiat met haar pensionering en verjaardag!
|
