Beverse Weetjes in een andere taal lezen klik hier.
Dropbox
Druk op onderstaande knop om een foto en bijhorende tekst te versturen.
E-mail Beverse Weetjes
Uw vereniging organiseert een activiteit, u hebt iets te vieren, u hebt een nieuwtje te melden... Druk op onderstaande knop en stuur uw activiteit...., door.
E.H. Luc Suys was de laatste pastoor in Beveren-Leie. Van 1990 tot eervol ontslag in 2011. Eind april 2014 ging hij zich in zijn geboortedorp, Lauwe vestigen. Overleden op 12 december 2016.
Schijn bedriegt...
Schijn bedriegt soms zozeer dat je zou willen dat mensen, net als levensmiddelen, voorzien waren van een etiket met de ingrediënten.
Bron: Blog Valerieke's Ditjes en Datjes
Plaatselijke info
Onderwijs
Beverse verenigingen
Leonard Lodewijk De Bo Beveren-Leie 27-09-1826 Poperinge 25-08-1885 Klik hier om het Westvlaamsch Idioticon te lezen
Agendapunten gemeenteraad 7 april 2015 Openbare zitting 1. mededelingen 2. machtigen tot het voeren van de eretitel van het mandaat van gemeenteraadslid 3. goedkeuren opdracht levering van brandstoffen voor de stedelijke gebouwen, voertuigen & werktuigen + vaststellen wijze van gunnen + goedkeuren bestek 4. onroerende goederen: goedkeuren concessieovereenkomst Goed te Nieuwenhove + vaststellen toewijzingscriteria 5. verstevigen vluchtheuvels en bochten in de Eugène Bekaertlaan: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 6. aanbrengen duurzame markeringen 2015: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 7. nutsleidingen: uitbreiden waterleidingsnet in de Omloopstraat, Beveren-Leie 8. nutsleidingen: Waregem-Noorderlaan: vervangen bestaande verlichting onder de fietsstalling van het station 9. herstellen en vernieuwen van voetpaden 2015: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 10. goedkeuren samenwerkingsovereenkomst tussen de stad Waregem, de gemeente Deerlijk en de intercommunale Leiedal betreffende het uitvoeren van een signalisatiestudie voor en het plaatsen van signalisatie-infrastructuur op het bedrijventerrein Deerlijk-Waregem 11. project Westerlaan-Noorderlaan: goedkeuren samenwerkingsovereenkomst met het Agentschap Wegen en Verkeer voor de plaatsing van verlichting 12. project Westerlaan-Noorderlaan: goedkeuren samenwerkingsovereenkomst met het Agentschap Wegen en Verkeer voor de herinrichting van de gewestweg 13. gemeentelijke stedenbouwkundige verordening op het aanleggen van parkeerplaatsen en fietsenstallingen - voorlopige vaststelling 14. goedkeuren reglement voor huur en gebruik van accommodatie in stedelijke onderwijsinfrastructuur 15. interlokale vereniging burensportdienst: goedkeuren jaarrekening en jaarverslag 2014 16. stedelijke basisschool Desselgem, renovatie stookplaats: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 17. cultuurcentrum De Schakel, aanpassingswerken elektriciteit: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 18. vragen 19. goedkeuren verslag vorige zitting
Paashaas op bezoek in Beveren-Leie Op zondagnamiddag 29 maart was de paashaas in Beveren-Leie om een bezoek te brengen aan VZW Charity for Flandes. Om diverse redenen werd VZW Charity for Flandes kortgeleden heropgestart. Ondertussen is de vereniging goed op dreef en organiseerde haar eerste activiteit. De VZW, die zich uitstrekt over West- en Oost-Vlaanderen, telt 12 regioverantwoordelijken. Daar worden spullen ingezameld, gaande van herbruikbare kledij, klein huishoudelijk materiaal, knutselmateriaal, speelgoed…, kortom alles wat nodig is in een huishouden. Natuurlijk zijn sponsors ook van harte welkom.
De maatschappelijke zetel is gevestigd bij *Rita Kints, Nijverheidstraat in Beveren-Leie. Eefje Lambelin uit Avelgem nam het voorzitterschap op haar en Twiggy Brack uit Zwevegem ontfermt zich over het secretariaat.
“Minderbedeelden, in het bezit van de nodige papieren van officiële instanties, kunnen de ingezamelde spullen gratis bekomen. Maar niet alleen mensen die het moeilijk hebben kunnen lid worden van Charity for Flandes. Iedereen die het wenst kan lid worden, met dat verschil dat deze leden de spullen niet gratis kunnen bekomen. Dat brengt een beetje geld in kas om een of andere activiteit te organiseren”, vertellen de verantwoordelijken.
Zo konden ze zondag al een paasfeestje organiseren. Zo’n 70 personen genoten in Beveren-Leie van een gezellige namiddag. Voor de kinderen was er een doe-activiteit rond de paashaas terwijl de ouders genoten van een gezellig samenzijn met een kopje koffie of ander drankje. En natuurlijk mocht de paashaas in eigen persoon niet ontbreken. Die had voor alle kinderen lekkere paaseitjes meegebracht.
“Onze volgende activiteit gaat door op 11 april”, weten de bestuursleden verder te vertellen. “Dan gaan we een appelboom planten bij Fruit Lambrecht-Baart in Sint-Eloois-Vijve. Als de tijd rijp is organiseren we dan met de kinderen een fruitpluk. Op 13 en 14 juni organiseren we ook onze eerste magazijnverkoop van kledij en speelgoed, waar we iedereen van harte welkom heten. Die zal plaatsvinden in de Varentstraat 29 te Kaster, telkens van 10.00 tot 17.00 uur. Er zal een hamburgerkraam en drankstand aanwezig zijn en voor de kinderen voorzien we een springkasteel en schminkstand”, sluiten de gemotiveerde bestuursleden.
Meer info over de VZW kan bekomen worden bij Rita Kints 0499 421265, Eefje Lambelin 0497 168311, via de website klik hierof via de facebookpagina van de WZW. In de linker marge is een permanente link naar de website van de VZW te vinden.
*Update 5 april 2015 De maatschappelijke zetel is ondertussen gevestigd in de Kortrijkstraat 75, bus 1, 8580 Avelgem.
Kaartersclub café 't Saske in Beveren-Leie viert kampioenen Op zaterdag 28 maart vierde de kaartersclub van café ’t Saske in Beveren-Leie, na 10 speeldagen, voor het zevende jaar op een rij haar kampioenen. Om in de prijzen te vallen, en dit geldt ook voor de rode lantaarn, moeten de kaarters op elke speeldag aanwezig geweest zijn. Die gaan door op iedere 4de zaterdag van de maand, met uitzondering van de maand juli. Ook in maart is er geen competitie, dan worden de kampioenen gevierd.
Voor de eerste keer kon een vrouw de kampioenstitel op haar naam schrijven. Michelina Rondelez, zittend op de foto, won 19 partijen en behaalde 2787 punten. Jan Tijtgat, linksachter, won er eveneens 19, maar vergaarde slechts 2637 punten. Daarnaast herkennen we Luc Putman die de rode lantaarn verdiende en Eric Baert die derde werd met 18 gewonnen partijen en 2633 punten.
Na de huldiging volgde er traditiegetrouw een heerlijk avondmaal met gezellig samenzijn, opgeluisterd door Frapant. Het achtste kaartseizoen gaat van start op 25 april. Nieuwe leden zijn steeds welkom in ’t Saske gelegen aan de Kortrijkseweg.
Missiebond Beveren-Leie viert 50-jarig bestaan (5)
Deel 5 van: 'Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen' Onderpastoor te Beveren-Leie Kapelaan Gheeraert was reeds twaalf jaar te Koksijde toen het bisdom zorgde voor verandering van lucht. Het werd Leielucht dit keer. Rootlucht. Zoals hij ook in zijn kinderjaren had opgesnoven.
Op 3 september 1960 kwam hij in Beveren aan. Hij nam zijn intrek in het huis van Gerard Hyngheer, die kort voordien pastoor van Wulvergem geworden was. Het duurde niet zo bijster lang voor de nieuwe onderpastoor wegwijs werd in Beveren. Had hij hier immers Freddy Buyck niet als kollega en kende die de Bevernaars niet tot in hun fijnste streken en eigenaardigheden?
Samen met hem toerde hij de Parochie af. Ze hadden elk een bromfiets en meer dan eens hebben we ons hart vastgehouden toen we die twee rijders voor het Godsrijk, roekeloos zagen voorbijstuivenMichiel Gheeraert had algauw in de gaten dat hij hier minstens evenveel werk zou krijgen als in Koksijde. De mensen maken graag eens een praatje met een priester en waren daar ook niet de organisaties die in Beveren gedijen als vruchten op een goed bemeste akker?
Hij kreeg direkt de zorg voor de Boeren en Middenstandsorganisaties toegewezen en werd daarnaast ook proost van de Chiro-afdeling voor jongens. Onderpastoor Gheeraert was pas een jaar in Beveren toen de eerste Gezinsgroep van O.L.Vrouw er kwam. Hij werd aalmoezenier. Een paar jaar later ontstond een tweede groep. Ook hier werd hij de geestelijke raadsman. In die kern van een twaalftal Beverse gezinnen heeft hij bezielend werk verricht. Hij wist heel goed waar hij heen wilde, Sommigen zagen het hoofdschuddend aan dat hij zoveel van zijn tijd gaf aan zo weinig mensen. Hijzelf was er echter zeker van dat die kern op een dag zou openbreken en het parochiaal leven beïnvloeden. Hij heeft de bal niet zover misgeslagen onze onderpastoor. Onder zijn impuls werd in het jaar l965 de Missiebond opgericht. 'Het waren ongeveer allemaal mensen van de Gezinsgroepen die het pionierswerk hebben opgeknapt. Nooit zullen we de eerste vergadering vergadering bij hem thuis en de woorden waarmee hij het programma van de Missiebond uitstippelde. Onze missionarissen moreel en materieel steunen en zorgen dat die missionarissen hun parochie hier beïnvloeden en voor de problemen van de Wereldkerk openbreken. In naam is Michiel Gheeraert 'proost' van de Missiebond. Dat is echter een woord waar hij zelf niet zoveel om geeft. Het ruikt hem te veel naar 'ambt' naar 'aangesteld zijn-over'. En dat schuwt hij als de pest. Dat woord drukt ook niet uit wat hij voor de Missiebond werkelijk is. Mogen we het hier eens onbewimpeld zeggen?
Voor ons is hij de vriend. De man die schouder-aan-schouder meegaat met de anderen. Die met zijn vriendschap voor elk afzonderlijk de Missiebond tot een vriendenploeg heeft saamgesmeed. Die ons warm maakt voor de universele opdracht van de Kerk die wijzelf zijn. Ziezo, het staat er! Meer met het wierookvat zwaaien gaan we niet doen hoezeer hij het ook verdient. Hij wordt er kittelorig van en ware in staat dit nummer van de Missiepost uit de omloop te laten halen. Hij wete echter dat heel veel mensen hem dankbaar zijn voor het werk dat hij in 1965 in gang heeft gestoken. En niet alleen de missionarissen. Einde 1967 kreeg hij er nog een yereniging bij. Enkele Beverse gehandikapten waren aangesloten bij de Katolieke Vereniging voor Gehandikapten, afdeling Harelbeke. Het liep echter niet zo gesmeerd als men het wel had gewenst. Om diverse redenen werd toenadering gezocht met onze zustergemeente Desselgem en een K.V.G. afdeling Beveren-Desselgem werd opgericht. Onderpastoor Gheeraert werd verzocht de geestelijke zorg ervoor op zich te nemen. Ook die Bond voor Gehandikapten is met een stukje van zijn hart gaan lopen. Heeft hij immers niet altijd veel van zijn tijd gelaten bij zieken en gebandikapten , bij hulpelozen en bij mensen die het lastig hebben? Werk bij uitstek voor een priester eigenlijk. Wat heeft Kristus anders gedaan?
Allerwegen is men zich aan het beraden over de taak en het leven van een priester. En nochtans staat het in het Evangelie. Of schrikken zelfs de geestelijken voor de konsekwenties van dat Evangelie terug? Zieken, gehandikapten, mensen die het moeilijk hebben op een of ander gebied, zij zijn de beste remedie tegen de verburgelijking van het priesterleven. Onderpastoor Gheeraert heeft dit begrepen. Elke parochiegeestelijke wordt ook gekonfronteerd met de problemen van de jeugdzorg. Moeilijke problemen de dag van vandaag. Helemaal niet meer te vergelijken met de kopzorgen die kapelaans twintig jaar geleden hadden. Michiel Gheeraert heeft het terdege ondervonden. De jeugd loopt niet meer warm voor idealen die met 'de schone ziel van 't kind' te maken hebben. Och, kwalijk kunnen we het ze eigenlijk niet nemen. De jeugd heeft haar ogen niet in de zak. Ze heeft best in de gaten hoe verschrikkelijk rauw er soms met het idealisme van de jongeren omgesprongen werd. Toch heeft die jeugd haar idealen. Nu evengoed als vroeger. Ze liggen echter op een ander vlak. Dikwijls heb ik Michiel Gheeraert een tikje bitter weten vertellen over de slinkende belangstelling voor de Katolieke Burgers- en Middenstandsjeugd en later voor de K.J.H.
Hij zat daar dan bij ons aan tafel en rookte gespannen de ene sigaret na de andere. Steeds ' blauwe Davros'. Wie weet dit niet in Beveren! Zijn woord was scherp dan en de ontgoocheling maakte het soms snijdend. Dan kon hij plots glimlachen. Is er nog koffie in de kan? Graag nog een kopje. Het zal ergens deugd aan doen. Ik heb het nu eens afgespuwd. Morgen herbeginnen we en het zal weer beter worden. Zo heeft hij de hoogten en laagten van de K.B.H.J. en de K.J.M. meegemaakt. Ten nauwste erbij betrokken. Verdrietig als het niet wilde vlotten en vol van intense vreugd als de wind uit de goede richting woei. Ook voor de jongens van de Beverse Chiro-afdeling is hij steeds een goede proost geweest. Niet dat hij een van die wildebrassen van onderpastoors is die ze zich laten op voorstaan dat ze nog evengoed spelen kunnen als de jeugd. God nee! Dat moet je bij Michiel Gheeraert niet zoeken. Hij komt er zelfs vlakaf voor uit dat omgang met beginnende tieners niet zijn sterkste zijde is. Wat hij ze echter tracht mee te geven aan levensverdieping is steeds de rnoeite waard. En is het nu heus zo broodnodig dat de geestelijke raadsman van een jeugdorganizatie in alles zijn speurende neus steekt en bij elke gelegenheid zijn bedillende stem laat horen? Onderpastoor Gheeraert is van mening dat je de leiders beter zelf laat beslissen en werken. Hij is er echter evenzeer van overtuigd dat je er ook moet bij staan om ze als oudere vriend te helpen. Zo is eigenlijk de gehele mens Michiel Gheeraert. Iemand die zeer goed zijn eigen begrenzing kent. Die het feit aanvaardt dat hij geen alleskunnende muurbreker is. En die daarom zo graag zijn eigen bezieling doorgeeft aan anderen, waarvan hij weet dat ze wegen kunnen bewandelen die voor hem ontoegankelijk zijn.
Op 31 mei 1947 wordt het dus vijf en twintig jaar dat bisschop Henricus Lamiroy hem opnam in de rijen van Gods priesters. Vijf en twintig jaar! Een heel eind in een mensenleven. Gewis zal de bescheiden 'onderpastoor' dan een balans willen opmaken. Wie doet dit niet bij zulke gelegenheid?
We kennen hem goed genoeg om te weten dat hijzelf daarbij meest oog zal hebben voor de kansen die hij in die periode misschien heeft gemist. Wellicht zal hij er een beetje droevig bij worden. Hij wete echter dat wij aan de andere kant van die balans onze dankbaarheid neerschrijven. Onze dankbaarheid om alles wat hij voor ons gedaan heeft en om alles wat hij voor ons betekent. En wees maar niet bevreesd voor de eindafrekening Michiel Gheeraert. Die dankbaarheid weegt zwaar door. Je zal het zien. Ze betekent immers dat we van je houden en je waarderen als mens, als 'priester, en als vriend, aldus het verhaal van Michel Debrouwere.
Michiel Gheeraert was onderpastoor in Beveren-Leie tot 1976. Tot in 1984 was hij pastoor in Ardooie, waarna hij op rust ging in Ingelmunster. Gheeraert Michiel Jozef °Wielsbeke 18/03/1923 †Tielt, 11/11/1986
Weldra het laatste deel in aanloop van 50 jaar Missiebond Beveren-Leie. Daarin hebben we het over het uitgestelde zilveren jubileum.
Beverse Weetjes is jarig! Op 21 maart 2006 ging Beverse Weetjes online. Ondertussen zijn we negen jaar verder en zal deze jaargang ongetwijfeld de analen ingaan als hét topjaar.
We danken dan ook iedereen die een beroep deed op Beverse Weetjes, iets instuurde, toestemming gaf om iets te mogen publiceren, een toffe reactie neerpende, een bezoekje bracht aan Beverse Weetjes... Kortom aan allen die Beverse Weetjes een warm hart toedragen! Namen noemen is heel gevaarlijk, maar we willen hier Raf Demortier van 't Beverblaadje (zie permanente link naar 't Beverblaadje hierboven) toch wel bedanken voor de fijne samenwerking. En ja, we gaan nog een tijdje verder. Hoelang nog?, dat zien we wel!
Bedankt!!! Op 21 maart bestaat Beverse Weetjes 9 jaar. Vandaag 18 maart, net op de valreep voor deze verjaardag, kunnen we melden dat we 1.000.000 hits of pageviews overschreden hebben.
Missiebond Beveren-Leie viert 50-jarig bestaan (4)
Deel 4 van: Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen Onderpastoor in Koksijde De jonge priester had de wens uitgedrukt direkt als onderpastoor in een parochie te worden ingezet. Hij wilde liever niet jarenlang in een of ander kollege begraven worden. Trouwens kon hij zijn moeder, zijn jongere broer en zijn kleine zus aan hun lot overlaten? Sedert het tragisch overlijden van zijn vader was hij zo een beetje familiehoofd geworden. Het bisdom hield rekening met die wens. Einde februari van het jaar 1948 werd hij als onderpastoor naar Koksijde gezonden. Koksijde bij de zee.
Thans telt die gemeente verscheidene parochies. De laatste jaren werd er immers veel gebouwd. Toen Michiel Gheeraert er arriveerde bestreek de parochie Koksijde-Dorp echter nog het hele gebied. Een flinke brok was het wel. Koksijde is ongeveer driemaal zo groot als Beveren. Ideaal eigenlijk voor een onderpastoor om er zijn aanloop te nemen. Jeugdig geweld uit zich nog het best in flink wat beweging. Onderpastoor Gheeraert heeft me dikwijls laten verstaan dat hij het ginder niet zo gemakkelijk had in het begin. Een ander soort mensen dan hier. Koeler. Geslotener. Een vreemdeling moet eerst door een pantser van wantrouwen heenbreken. Als ze je echter eenmaal aanvaarden, dan doen ze het met de warmte die onder hun stugge uiterlijk schuilgaat. MichieI Gheeraert heeft dit ondervonden en het behoort tot zijn mooiste herinneringen.
Nu nog vertelt hij vaak met een soort heimwee over de ' goede oude tijd' in Koksijde. Hij had er de handen vol met alle soorten verenigingen. Het nauwst schijnt hem daar de arbeidersorganisatie aan het hart gelegen te hebben. Niet dat hij het altijd zo gemakkelijk had met de bestuursleden. God nee. Het waren onbevangen kerels, die van hun hart geen moordkuil maakten. Je kwam er echter nooit bedrogen aan uit. Wedden op twee paarden kenden ze niet.
Ook de vrouwengilde had zijn grote bekommernis. In Koksijde kenden ze geen twee soorten vrouwen. Of je welstellend was of niet, je behoorde zusterlijk tot dezelfde organisatie. En geloof maar niet dat een dame met veel duiten een bescheidener gildezuster op de kop had kunnen zitten als ze het al gewild had. De vereniging zou het niet genomen hebben. De Koksijdse vrouwen keken naar wat ze bond, niet naar bijkomstigheden waarin ze verschilden. Verstandig bedacht eigenlijk, maar je moet er heel wat ouderwetse vooroordelen kunnen voor op zij schuiven.
Toen kapelaan Gheeraert ginder enkele jaren was, kreeg hij ook de nieuw opgerichte Bond voor Gepensioneerden onder zijn hoede. Algauw werd die bond een van zijn troetelkinderen. Waren er immers niet veel mensen bij waarmee hij vroeger reeds dikwijls en met graagte een praatje gemaakt had? Je moet eens horen hoe hij nu nog vol warme genegenheid vertellen kan over de Koksijdse 'petjes en metjes' , en over hun eigenaardigheden. Die mensen moeten in al hun eenvoud een diepe indruk gemaakt hebben op hem.
In Koksijde had Michiel Gheeraert ook de zorg over de parochiale bibliotheek. Een kolfje naar zijn hand eigenlijk, maar dan een kolfje dat nogal wat tijd vraagt. Je bent er immers niet vanaf met het invullen van fiches en registers en het schoon houden van de boekenkasten. Een goed bibliotekaris moet zo ongeveer alles lezen wat zijn inboedel bevat. Als de mensen je vragen stellen moet je immers, kunnen antwoorden. Het ligt derhalve voor de hand dat hij dikwijls zal gelezen hebben tot de nacht reeds een heel eind over het slapende Koksijde voorbij geschoven was. Ja, een kapelaan had het in Koksijde wel druk in die dagen, vooral ' s winters. Dan hadden de mensen immers tijd. Dan konden ze eens aan iets anders denken dan aan de boterham die er bij de vakantiegangers te halen viel.
Ja die vakantiegangers. Kapelaan Gheeraert wist ervan mee te spreken. Je kwam er van soorten tegen. Allen hadden ze echter dit gemeen dat ze uit het jachtige leven in een soort paradijs van rust waren terecht gekomen. Sommigen gingen in die rustige omgeving aan het nadenken en wilden dan wel eens even met een priester spreken. Nadenken heeft blijkbaar nooit iemand kwaad gedaan.
Omwille van die vakantiegangers had Michiel Gheeraert eens een klein incidentje met zijn pastoor. Die wilde dat hij in het Frans zou sermoenen terwille van zijn Brusselse gelegenheidsparochianen. Je ziet van hier! Wie onderpastoor Gheeraert enigszins kent, weet dat een Brusselaar op hem werkt als een rode lap op een stierr. Waren het dan nog gewone Waalse mensen geweest. Maar Brusselaars. Arrogante Brusselaars! Nee mijnheer Pastoor, u zal naar iemand anders moeten uitkijken. Ik vertik het. De pastoor heeft toen niet verder aangedrongen. Hij zal evenwel spijtig gevonden hebben dat zijn kapelaan niet meer begrip opbracht voor de belangen van zijn kollekteschaal.
Chiro Leieland Beveren-Leie Op zaterdagmorgen 14 maart ging de Chiro van Beveren-Leie terug aan de slag met het wassen van voertuigen. Een jaarlijkse traditie ten voordele van Broederlijk Delen. Wie het wenst kan tot 16.00 uur op de parking van OC 't Klokhuis terecht om er zijn/haar wagen een grondige wasbeurt te laten geven. De bijdrage ervoor is vrijwillig.
Huren van feestmateriaal bij Arjen en Valentine Saelens-Vercruysse
Huren van feestmateriaal kan voortaan bij Arjen en Valentine Saelens-Vercruysse Meensesteenweg 66, 8500 Kortrijk, tel +32 56 37 42 56. Weldra komt ook een vernieuwde website online.
De nieuwe website staat online. Om de site te bezoeken klik hier.
Restaurantje in de Vrije Basisschool Beveren-Leie Op dinsdag 10 maart waren we, voor het 10de jaar op een rij, te gast in het restaurantje van de derde kleuterklas in de Vrije Basisschool Beveren-Leie.
Alle ouders van het derde kleuter zijn er welkom, mogen de voetjes onder tafel schuiven en worden door hun kleine pagadder op hun wenken bedient. Dit jaar is het restaurantje 3 middagen open. De eerste middag was alvast een voltreffer. Alle beschikbare plaatsen waren volzet.
De kleuters hadden samen met hun juf Caroline al heel wat voorbereidingen gedaan. Ze maakten zelf hun onderleggers, servetten, leerden hoe de tafel te dekken…, en als volleerde obertjes gingen ze dolenthousiast aan de slag. Dat ging van het opnemen van de bestellingen, het serveren ervan en tussendoor ook afruimen. In de keuken kregen ze de hulp van enkele vijfdeklassers.
Op het menu stond er dit jaar een aperitief met een versnapering, soep, belegde broodjes met kaas of ham al dan niet belegd met groentjes. Als afsluiter werd een lekker fris fruitslaatje geserveerd. Niet alleen de kleuters vonden het supertof om hun mama en/of papa te bedienen, maar ook de ouders genoten duidelijk van dit initiatief om door hun kleuter in de watten gelegd te worden!
Ben jij Elias? Precies 10 jaar geleden was Beveren-Leie in de ban van: ‘Ben jij Elias?’. Heel wat Beverse vrijwilligers, van decorbouwers, naaisters… tot en met de vele spelers op de bühne werkten aan dit succesvol totaalspektakel mee. Wellicht zullen ook velen zich de stunt van 26 februari 2005 herinneren. Toen staken Bart Labeeuw en Germain De Vlaminck de klokkentoren in een fluogeel jasje. Bart Delombaerde zorgde voor de stof, geschonken door de firma Seyntex uit Tielt en DK Rental uit Waregem stelde gratis een hoogtewerker te beschikking om de klus te klaren. De voorstellingen gingen door in de Sint-Jan de Doperkerk op 4, 5, 6, 7 en 11 en 12 maart 2005. De overhandiging van de opbrengst en het daarop volgend slotfeest vonden plaats in OC 't Klokhuis op 22 april 2005. Onderstaande nog nooit gepubliceerde foto's, Beverse Weetjes bestond toen nog niet, geven een beeld van de voorbereidingen, verschillende voorstellingen en het slotfeest.
"Ben jij Elias ?" anno 2005 De titel van dit totaalspektakel is ontleend aan een passage uit het evangelie die verhaalt hoezeer de mensen in de war gebracht waren door de opvallende verschijning van Johannes de Doper (patroonheilige van de parochie Beveren-Leie). Hij kondigde een historisch keerpunt aan, voor de ontwikkeling van de mensheid: "Hij die na mij komt, zal dopen met geest en vuur." In dit totaalspektakel maken we mee hoe Johannes het voorwerp van spot en woede wordt, zien we zijn kinderlijke pure houding, maar ook de confrontatie met het vuur van het braambos en de vlammenwagen.
Alles ondersteund met knappe zelf gecomponeerde muziek en gebracht door plaatselijke musici. Maar er komt ook een volkszanger op en een 'meute' die wil stenigen, er zijn stekelige demonen en verheven engelen, zij allen wisselen elkaar af op de grote scène. Scharnierpunt in het geheel vormt het doopsel. Naast deze sterke symboliek zijn er zeven onuitroeibaar krachtige zinnen uit het evangelie, allemaal in de ik-vorm geformuleerd.
Marcel Callewier situeert Johannes de Doper dit keer hoofdzakelijk in de periode voor hij inzicht verwierf. Een zoekende Johannes dus, net zoals ieder van ons. Zoekend naar de zin van het leven en symbolen helpen ons toegang te krijgen tot diepe ervaringen en begeleiden ons op onze zoektocht. De opbrengst ging naar de twee Beverse missionarissen, pater Frans Labeeuw en zuster Leen Mestdagh. De 15.000 euro die ze elk kregen zouden besteed worden aan onderstaande projecten.
Pater Frans Labeeuw is van plan om in Lidhar 11 klassen bij te bouwen en te voorzien van basis-meubilair. Zijn inzet voor deze St. Mary's School is heel belangrijk omdat degelijk onderwijs werkelijk dé ontwikkelingsmotor voor elke samenleving is. Pakistan is arm en de bevolking kan alleen zijn zelfredzaamheid vergroten door goeie scholing. Zo emancipeert de bevolking en krijgt de democratie een grotere kans om eisen te stellen aan de overheid. Om te kijken naar de echte noden van de bevolking in plaats van zoveel te investeren in het leger en in wapens. Pater Frans vertelt graag over kinderen die dankzij het onderwijs uit de miserie geraakten samen met hun familie. Want dat zijn lichtende voorbeelden voor andere families. In een nieuwe wijk waar Caritas Labore bouwde voor duizend allerarmste gezinnen, ontbrak het nog aaneen school. Met zijn parochie nam Pater Frans het initiatief om de school te bouwen. En in 2 jaar tijd is er een spectaculaire groei van de leerlingen, zodat nieuwe klassen nodig zijn. En daarin een minimum aan meubilair en didactische uitrusting.
Zuster Leen Mestdagh werkt in Oyem, in een kleine stad in het noorden van Gabon. Zij woont er aan de rand van het uitgestrekte woud dat bijna het hele land overdekt. Haar inzet is vooral voor het jeugdcentrum omdat zovele jonge mensen op zoek zijn naar 'hoop' voor hun toekomst. Daarom is er een vormingscentrum voor jonge vrouwen en kunnen de jongeren er hun naschoolse tijd op een leuke maar geïnspireerde manier doorbrengen (sport, spel, gesprek..) Maar de laatste tijd zijn er heel veel waterproblemen. Het regenwater moet beter opgevangen worden, maar daar zijn investeringen voor nodig : een grote dakgoot, een leiding en voorraadbakken. Zo zal er voldoende water zijn voor schoonmaak en onderhoud. Voor het drinkwater is er echter een filter nodig. (En over zuiver drinkwater kan zuster Leen meespreken, zij liep onlangs een zware vergiftiging op en moest hier serieus van herstellen !)
Zuster Leen schrijft: "In naam van de zovele jonge mensen wil ik u bij voorbaat danken. Het initiatief om de opbrengst van het massaspel te verdelen onder de twee Beverse missionarissen spreekt over dat blijvend elan van solidariteit dat onze Beverse Parochie kenmerkt. Weet dat deze tekenen van verbondenheid ons heel veel deugd doen..."
Missiebond Beveren-Leie viert 50-jarig bestaan (3)
Deel 3 van:'Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen' Op weg naar het Priesterscchap Als je aan een priester vraagt hoe hij ooit op de gedachte gekomen is die richting in te slaan kijkt hij je veelal een beetje verontschuldigend aan. Waarom ik priester geworden ben? Ik weet het niet zo precies. Het is in mij gegroeid. Aarzelend eerst en twijfelend, maar dan als een dwingende noodzaak. Ik heb er onderpastoor Gheeraert nooit naar gevraagd, maar ik ken hem goed genoeg om te weten dat ook zijn antwoord in die richting zou wijzen. Hij is een man bij wie iedere overtuiging langzaam groeit.
Met veel twijfels eerst, maar niet meer om te buigen daarna. Ook zijn priesterroeping zal vermoedelijk zo gerijpt zijn. Na de grote vakantie van het jaar 1941 trok hij naar het Klein Seminarie te Roeselare. Twee jaar lang hebben ze hem daar volgepropt met wijsgerige begrippen en stelsels allerhande. Wat een 'man Gods' toch al niet moet kennen zou je zo denken.
Roeselare moet voor alle kandidaat-priesters van toen zo een beetje een vagevuurtje geweest zijn. Zo iets tussen staan en hangen. De 'filozofen' waren te groot voor de gewone kollege leerlingen en te klein om in het eerwaardig gezelschap der teologanten opgenomen te worden. Ik kan me dan ook best indenken dat Michiel Gheeraert in september 1943 met een gevoel van bevrijding de weg naar het Groot Seminarie te Brugge insloeg. Het leyen aan het Groot Seminarie is nu heel anders geworden dan toen.
Luc Callewaert heeft er ons in de tijd zo smakelijk van verteld, dat je nog lust zou krijgen ook eens een jaartje op de banken te gaan zitten daar. Toen Michiel Gheeraert er zijn geleerdheid opdeed, lagen de kaarten echter totaal anders. Strenge tucht en een ruime mate van beslotenheid. Och, het hele leven was anders toen dan nu. Als je echter ziet hoe hij herleeft bij het ophalen van oude seminarie-herinneringen, moet je wel besluiten dat die mannen daar ook wel hun pretjes zullen gehad hebben. De studie mocht dan nog zo zwaar zijn en de tijdsomstandigheden nog zo hard.
In het jaar 1947 was het zover dat hij tot priester gewijd werd. Op 31 mei nam bisschop Henricus Lamiroy hem op in de 'orde van Melchisedech voor alle eeuwigheid'. Plechtige beeldspraak eigenlijk dat van die orde van Melchisedech. Het duidt op iets groots, iets verhevens. De oude schrijvers wisten werkelijk, hoe ze het moeten zeggen. Michiel Gheeraert zelf moet het echter eenvoudiger gezien hebben.
Op de gedachtenissen die uitgereikt werden bij zijn eremis op 2 juni te Wielsbeke kwam slechts deze sobere tekst voor "Heer Jezus, mocht dit offer U welgevallig zijn en een bron worden van beloning voor mijn dierbare vader in de hemel. Mijn priesterleven weze een zegen voor moeder, broer, zuster, familie en dorpsgenoten en ook voor allen die mij enig goed deden om Uw Naam. O.L. Vrouw van Vlaanderen, zegen mijn apostolaat bij mijn volk".
Later als ik groot ben... Op maandag 2 maart waren we op bezoek in de derde kleuterklas van de vrije basisschool in Beveren-Leie. Juf Caroline De Brabandere liet haar 25 kleuters vertellen wat ze later willen worden.
Boven v.l.n.r.: Juf Caroline, Femke De Greef (dierenverzorgster), Nicolas Koudijzer (zwembadbouwer), Nuno Masto (voetballer), Lore Byttebier (dierenverzorgster) en Jules Claeys (bakker).
Midden v.l.n.r.: Juliette Tack (juffrouw), Sarah Cuvelier (politieagente), Louis Debrabandere (voetballer), Saartje Vandenborre (ballerina), Arthur Buset (politieagent), Lore Claerbout (ballerina - juffrouw), Alayah Wieleman (danseres), Elise Vandenberghe (juffrouw), Daan Vandendriessche (archeoloog) en Bruce De Muer (bakker).
Onder v.l.n.r.: Maud Hooghe (dansjuf), Kyara Noppe (juffrouw), Chelsea Noppe (schoonheidsspecialiste), Milan Vervaeke (buschauffeur), Milan Kindt (brandweerman), Jasper Deblaere (dokter), Lola Bossuyt (dokter), Henri Peeters (bakker) en Marie Verleyen (verpleegster). Cédric Vandeputte ontbreekt.
Missiebond Beveren-Leie viert 50-jarig bestaan (2)
Deel 2 van: 'Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen'
De jeugd van Michiel Gheeraert in Wiesbeke Het verhaal van ieder mens begint bij zijn wieg. Onontkoombaar. Ook Michiel Gheeraert kan daar niet onderuit. Hij werd geboren op 18 maart 1923 te Wielsbeke.
Zoals bij de meesten van ons heeft zijn wieg dus aan de Leieboorden gestaan, zij het een paar kilometer verder stroomafwaarts. Zijn vader was Hilaire Gheeraert die de langste tijd van zijn leven over het vlas gebogen stond, en zijn moeder de stille vriendelijke Elisa Vromman, afkomstig uit Meulebeke. Over de kinderjaren van een mens valt nooit veel te tekenen. Misschien als er een Ernest Claes in de buurt is. Maar anders? Michiel Gheeraert volgt ook hierin de algemene regel.
Als je er zijn moeder naar vraagt monkelt ze eens wijs en zegt dan dat ieder mens zo zijn eigen herinneringen heeft. Meer krijg je niet los. Maar of onze onderpastoor nu al een bradde bengel geweest is of een stil Jezuskindje, op school visten de onderwijzers al spoedig uit dat het kereltje een knap stel hersens bezat. Het ware zonde, Hilaire, hem zo zonder meer de rootmeers op te jagen als hij hier zijn jaren uit heeft! Hilaire Gheeraert knikte eens bedachtzaam. Dat wist hij reeds. De uitslagen van zijn oudste logen er niet om. Toen er aan de Wielsbeekse Jongensschool voor hem niets meer te halen viel, trok Michiel Gheeraert dus naar het kollege te Tielt. Niet veel ouder dan twaalf was hij toen. Naar de begrippen van die tijd een bar jonge leeftijd om de humaniora te beginnen. Veel last heeft, hij echter nooit gehad met-Cornelius, Nepos, Caesar, Livius, Sallustius, Vergilius, Cicero, Tacitus en Horatius. Evenmin had hij schrik voor Xenophoon en diens Griekse kornuiten. Michiel Gheeraert gleed door de humaniora als een mes door, zachte boter. Alles met mate, was zijn devies, vooral het studeren. In het jaar 1941 zat de zaak erop en kon hij Tielt met een gerust hart de rug toekeren. Hij had er alles geleerd wat een mens van node heeft om zijn diploma middelbaar te halen. Thans word het bittere ernst. En dat wist hij.
Intussen echter had hij een drama meegemaakt. Het pijnlijkste wellicht wat hij in zijn leven ooit ervaren heeft. Tijdens de gevechten aan de Leie in mei 1940 , werd zijn vader door een granaatscherf gedood en hijzelf werd door de Duitsers weggesleept. Samen met enkele andere Wielsbekenaren werd hij in de gevangenis te Oudenaarde opgesloten. Het heeft in de ontvankelijke jongen een wonde geslagen die nu soms nog aan het schrijnen kan gaan.
Moeder Gheeraert heeft toen een moeilijke beslissing moeten nemen. Van de ene dag op de andere stond ze alleen met twee opgroeiende jongens en een meisje dat nog het kleuterstadium niet ontwassen was. En hoe zou het alles verder verlopen? De Duitsers waren oppermachtig en niemand die in staat bleek hun verwatenheid in te dijken. Moeders kunnen koppig zijn en hard zelfs als hun gezin in het gedrang komt. Elisa Vromman was niet anders. Hadden Hilaire en ik ons niet tot doel gesteld dat de kinders zouden studeren en iemand worden? Goed ! Ik sta er nu alleen voor, maar zo zal het gebeuren. - Niemand zal ooit weten wat het haar gekost heeft aan arbeid en tranen. Maar ze is er wijs door geworden, moeder Gheeraert, en begrijpend voor mensen die ook met gebroken riemen moeten roeien. Bron 'Het Bevers familiealbum' geschreven door Michel Debrouwere.
Om het eerste deel te lezen klik hier. Weldra deel 3 over 'Op weg naar het priesterschap'
Imog wint award ‘Lokale Overheidsorganisatie van het Jaar 2015' Brussel, 3 maart 2015. EY, in samenwerking met De Tijd/L'Echo en BNP Paribas Fortis, kende de onderscheidingen van ‘Overheidsorganisatie van het Jaar®’ 2015 toe, in aanwezigheid van Eerste Minister Charles Michel, ministers-presidenten Rudy Demotte, Paul Magnette & Rudi Vervoort, Minister van Defensie, belast met Ambtenarenzaken, Steven Vandeput en Viceminister-president van de Vlaamse Regering Hilde Crevits. De awards van ‘Overheidsorganisaties van het Jaar®’ zetten organisaties en instellingen in de kijker die zich onderscheiden op het vlak van strategie, klantgerichtheid, effectiviteit, efficiëntie en duurzaamheid.
De Intergemeentelijke Maatschappij voor Openbare Gezondheid (IMOG), verantwoordelijk voor de geïntegreerde afvalverwerking van 11 gemeentes in Zuid-West-Vlaanderen, ontving de ‘Lokale Overheidsorganisatie van het Jaar 2015’-award voor Vlaanderen uit handen van Yvan De Cock, Head of Corporate & Public Bank Belgium bij BNP Paribas Fortis.
Deze intercommunale is een referentie geworden op het vlak van afvalpreventie, -ophaling en verwerking. Ook internationaal scoort de organisatie hoge toppen, onder meer door de hele keten van de afvalverwerking aan te pakken, met in het bijzonder de aandacht voor preventie. Het viel ook in de smaak van de jury dat de intercommunale geïnvesteerd heeft in externe benchmarking. Daardoor heeft het de jongste jaren een mooie evolutie kunnen voorleggen op vlak van efficiëntie, duurzaamheid en strategie. De intercommunale toont aan dat innovatie niet exclusief tot het domein van de privé-sector behoort, een sector waarmee ze bovendien intens samenwerkt.
Een award voor succesvolle Belgische overheidsorganisaties EY en haar partners, De Tijd/L’Echo en BNP Paribas Fortis, hebben in 2014 de ‘Overheidsorganisatie van het Jaar®’ in het leven geroepen om op zoek te gaan naar overheidsorganisaties die zich weten te onderscheiden in termen van strategie, klantgerichtheid, effectiviteit, efficiëntie en duurzaamheid. Het initiatief kadert EY in de tendens naar een meer klantgerichte, efficiënte en duurzame overheid in dienst van de burger. Met deze award willen de initiatiefnemers bijdragen tot een betere waardering en erkenning voor doeltreffende en innoverende initiatieven van overheidsorganisaties, instellingen en diensten die burgers en bedrijven ten goede komen.
“Met de prijsuitreiking ‘Overheidsorganisatie van het Jaar®’ tonen overheidsorganisaties aan dat ze, net zoals privé-ondernemingen, in staat zijn om een efficiënt model en strategie uit te bouwen om een klantgerichte dienst aan de burgers te kunnen aanbieden. Net zoals ‘Onderneming van het Jaar®’, belonen wij met deze prijzen overheidsorganisaties die zich wisten te onderscheiden in hun domein en bestuursniveau. Via deze speciale awards willen wij onze waardering en steun aan deze organisaties geven.
Alle genomineerden leveren dagelijks een uitstekende dienstverlening aan de burgers en aan onze maatschappij. Meer dan terecht kunnen we ze dus beschouwen als een essentiële hefboom voor de Belgische economie”, zegt Rudi Braes, managing partner EY België. Juryvoorzitster en voorzitster van het VBO Michèle Sioen licht de keuzes voor de winnaars toe: “Deze organisaties zijn niet door winstbejag gedreven, maar zijn onmisbare hefbomen voor de groei en welvaart in ons land. Met ‘Overheidsorganisatie van het Jaar’ hopen we vanuit het bedrijfsleven onze waardering te tonen voor goed functionerende overheidsdiensten. De bekroonde organisaties hebben een voorbeeldfunctie en moeten een aanmoediging zijn voor alle openbare organisaties die aan een klantgerichte dienstverlening werken. Deze organisaties zijn een stimulans voor alle overheidsorganisaties om te werken aan een dynamiek van continue verbetering”.
50 jaar Missiebond Beveren-Leie Het bestuur van de Missiebond Beveren-Leie is druk bezig met de voorbereidingen van de viering naar aanleiding van haar 50-jarig bestaan. Deze viering zal doorgaan op zondag 26 april. Op 7 maart wordt de Missiebond gehuldigd op het Feest van de Cultuurraad als jubilerende vereniging.
Het bestuur vooraan v.l.n.r. voorzitter Luc Pieters en de bestuursleden Marie-Louise D’Haene en Francine Defroidt. Tweede rij: Myriam Decock en Christine Vandorpe. Achter: José Dujardin, Liliane Defyter, Marie-Claire Deknudt, Jacques Callens, Karel Platteau en Marleen Bekaert.
Stichter E.H. Michiel Gheeraert
Hoe alles begon Eind april 1965 verzamelde de onderpastoor Michiel Gheeraert een aantal mensen in zijn huis, om een Missiebond te stichten. Die organisatie wou de Beverse missionarissen en missiezuster een hart onder de riem steken, door met hen te corresponderen, boeken toe te sturen en centen te bezorgen om hun projecten te ondersteunen. Nu, 50 jaar later slaagt die Missiebond er nog altijd in om die beloftes in daden om te zetten. Beveren-Leie is een gemeente die al vanaf 1903 missionarissen uitstuurde, de missiezusters pas na de Eerste Wereldoorlog. In totaal zijn er 22 geweest, van pater Joseph Vervaeke, tot zuster Leen Mestdagh anno 2015. Om het laatste nieuws dat we van zuster Leen Mestdagh kregen te lezen klik hier.
In de loop der jaren organiseerde de Missiebond Vlaamse kermissen, kaasavonden en missiemaaltijden om jaarlijks financiële steun te verlenen. De band echter tussen het thuisfront en de missieposten was het tijdschrift De Missiepost. In dit blad liet Michael, in de volksmond Michel Debrouwere (+18-04-2011) genoemd, zijn pen de volle vrijheid en hij publiceerde vlot geschreven interviews met al wie in het missiewerk betrokken was. Hij wou ‘een kameraadschappelijke, eigen-Beverse sfeer, zonder enige gedwongenheid, ongeveer zoals we een ‘kouterke’ zouden slaan aan de kerkdeur na de Hoogmis’. Maar hij verzorgde ook een heemkundige rubriek, naast zijn leuke artikels vol nostalgie naar het Beveren-Leie van toen. Het tijdschrift verschijnt nog altijd en telt 180 abonnees.
Viering 50-jarig bestaan De viering van de Missiebond op zondag 26 april omvat een eucharistie met meerdere paters missionarissen, en de homilie wordt vervangen door een powerpointvoorstelling als eerbetoon aan die bijzondere Bevernaars. Daarna is er een receptie in het Klokhuis, en daar zal er een overzichtstentoonstelling te zien zijn. Een jubileum-nummer van de Missiepost met een zeer rijke inhoud én tal van zeldzame foto’s zal ter beschikking zijn. Het wordt echt een uitzonderlijk exemplaar, dat elke Bevernaar zal interesseren. Beverse Weetjes brengt binnenkort nog informatie over deze mijlpaal…
We gingen ook even grasduinen in eigen archieven Daar vonden we wat informatie over de allereerste Beverse missionaris Joseph Vervaeke en de stichter van de Missiebond E.H. Michiel Gheeraert. Pater Joseph Vervaeke werd op 24 mei 1877 geboren op de thans verdwenen hoeve langs de Koning Albertstraat, die laatst door de familie Casteele bewoond werd. Zijn vader was Frederik Vervaeke en zijn moeder Marie-Louise Donckele. Joseph Vervaeke overleed op 1 augustus 1932. Op zijn bidprentje staat te lezen:
TOT GODVRUCHTIG AANDENKEN Ven den Eerw. Heer JOSEPH VERVAEKE geboren te Beveren-Leie den 24 Mei 1877 trad in het Seminarie van Scheut, September 1899 wierd priester gewijd, Juli 1903 vertrok naar de Afrikaansche Missiën, (Belgisch Congo) 1903 wierd Pastoor in Port Lavaca Texas, en omliggende Missiën 1920 wierd Pastoor der Belgen in Sau Autonio Texas 1926 overleed te Sau Autonio, Texas den 1 Oogst 1932
Niemand, leeft zoo gerust, niemand sterft zoo veilig als de ware, godvruchtige en gehoorzame zendeling... Th. a K. Want gelukkig is de mensch, die door God geroepen, om zijne bezittingen en bloedverwanten te verlaten, en alle banden te verbreken, bereidveerdig gehoorzaamt en zegt: Heer in de eenvoudigheid des herten breng ik U alles blijmoedig ten offer. H. Petrus C. O wat een zaligheid: Zijn eigen nietigheid aan Jesus te geven, om van Hem alles te krijgen, en Jesus Koningschap in zijn herte te vestigen ... Geliefde FAMILIE, VRIENDEN en KENNISSEN gij allen die zoo goed zijt geweest naar mijn uitvaart mis te komen, vooraleer de kerk te verlaten, bidt voor mij het volgende gebed: tot mijne zielenlavenis. "Verleen o Heer, wij bidden U, dat de ziel van uwen dienaar Iosephus, dien Gij in de wereld met de priesterljjke weerdigheid bekleed hebt, in uwe heerlijke hemelsche woning zich eeuwig verblijde ;'dooronzen Heer Jesus Christus» Bermhertige Jesus, geef hem eeuwige rust. R.I.P Drukk. André Nolf, Beveren-Leie
Dankzij Michel Debrouwere en Etienne Ducatteeuw, die ons enige jaren geleden wat boeken toestopten, kunnen en mogen we onderstaande tekst publiceren, waarvoor onze dank. Het artikel over E.H. Michiel Gheeraert, geschreven door Michel Debrouwere, vonden we terug in het boek 'Het Bevers familiealbum', uitgegeven op 31 december 1974.
Deel 1 van: 'Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen' Schier geen mens bij ons kan zonder aarzelen zeggen waar je de Pastoor Lebbelaan (nvdr nu Kerkdreef) kan vinden. Begrijpelijk is het wel. De naam is nieuw. Nieuw en jong als de boompjes die de weg bezomen. Vroeger heette die straat kortweg "Dorp" en we hebben ook nog de tijd geweten dat men ze de Barmstraat noemde. Barmstraat was een beroerd geval. Grint, putten en bultige stenen. Meer dan één fietsband heeft er zijn adem op uitgeblazen.
Nu is dat alles veranderd. De Pastoor Lebbelaan is een deftige straat aan het worden. Kerk, gemeentezaal, Gemeentehuis en Rijksschool liggen er langs. Van putten en knuistige stenen geen sprake meer. Je rijdt er over vlak beton. Aan de wegkant staan boompjes die groen en veel lommer beloven voor een niet al te verre toekomst. Kortom, een laan zoals de notabelen van een dorp ze graag hebben om er hun deftige woningen langs op te trekken. Aan die Pastoor Lebbelaan woont ook onderpastoor Michiel Gheeraert. Vlak naast de bij tijd en wijle lawaaierige Gemeentezaal en binnen gerieflijk bereik van onze nieuwe kerk.
Onderpastoor Michiel Gheeraert! Hij krijgt de kramp als je hem als 'mede-pastoor' durft aan te spreken. Waarheid moet er zijn, zegt hij, zelfs in de benamingen die je een mens geeft. Daarom blijf ik hem onbeschroomd "onderpastoor" heten. Ook 'kapelaan' mag je gerust zeggen. Want dit herinnert hem aan zijn verblijf aan de zeekant.
Weet je dat Michiel Gheeraert reeds twaalf jaar bij ons is? Hij arriveerde hier ergens in het jaar 1960. De mensen keken hem benieuwd na toen. Welk vlees zouden ze nu in de kuip krijgen. Voor een parochiaan is dat heel belangrijk. Nou, veel vlees was er niet aan, zo te zien. Een lange magere man. Een beetje zwijgzaam. Een beetje schuchter. Een van die soort die je eerst eens onderzoekend aankijkt vooraleer ze traag en bedachtzaam aan het glimlachen gaat.
Onderpastoor Gheeraert kwam hier Gerard Myngheer zaliger vervangen. Geen gemakkelijke taak als je het me vraagt. De goedige reus uit Zuidschote was hier ongemeen populair geweest en zo spoedig zouden de Bevernaars hem wel niet vergeten zijn. We vonden de verandering toen ook wel een beetje groot. Na zoveel joviaal geweld die stille man. Dachten ze in Brugge heus dat er teveel lawaai gemaakt werd in Beveren? Als we het achteraf bekijken, moeten we echter eerlijk toegeven dat het bisdom ons nog niet zo slecht bedeeld heeft toen.
We weten nu dat Michiel Gheeraert lang niet zo een Willem-de-Zwijger is als hij er uitziet. Dat hij, in weerwil van zijn schuchterheid, koppig vasthoudend is en niet zo gauw een idee loslaat. Dat hij wel niet zo vol geweld steekt als zijn voorganger, maar dat hij de dadendrift bij anderen kan losslaan en leiden. Dat hij... Och kom! Laten we er liever een ordelijk verhaal van maken. Het verhaal van de man die reeds vijf en twintig jaar eerlijk zijn best doet om priester te zijn voor de mensen die hij ontmoet.
Weldra deel 2 over de jeugdjaren van E.H. Michiel Gheeraert in Wielsbeke
Beknopte omschrijving gemeenteraad dinsdag 3 maart 2015
Beknopte omschrijving gemeenteraad dinsdag 3 maart 2015 De volledige beknopte omschrijving is in bijlage te vinden
10. vaststellen nieuwe straatnamen: definitief goedkeuren In de gemeenteraad van 13 januari 2015 werden volgende straatnamen principieel goedgekeurd: Groenbek: voor het Leiedal-project aan bedrijvencentrum Groenbek aan de Hoogmolenstraat te 8790 Waregem Mannekenskouter: voor de verkaveling van bvba Feys-Viaene aan de Deerlijkseweg te 8790 Waregem Kernelleplein: voor het project van de W.V.I. aan de Kerkdreef te 8791 Waregem Gedurende het openbaar onderzoek van 15 januari 2015 tot 14 februari 2015 werden er geen bezwaren ingediend. Aan de cultuurraad werd op 14 januari 2015 advies gevraagd omtrent deze nieuwe straatnamen. Binnen de voorgeschreven termijn van 30 dagen werd geen advies ontvangen waardoor dit als gunstig wordt beschouwd conform art.4,1° van het decreet van 28 januari 1977 tot bescherming van de namen van de openbare wegen en pleinen. Aan de gemeenteraad wordt gevraagd: vaststellen nieuwe straatnamen Groenbek, Mannekenskouter en Kernelleplein : definitief goedkeuren.
11. overlagen in KWS diverse gemeentewegen: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen Door de dienst wegen-waterlopen wordt een bestek opgemaakt voor het overlagen in KWS van diverse gemeentewegen. In het investeringsprogramma 2015 zijn onderstaande straten opgenomen: - Overlagen en herstel asfaltweg ingang Nijverheidsstraat: € 2.240 exclusief btw - Overlagen Biestplein: € 10.331 exclusief btw - Overlagen en herstel asfaltweg Ernest Brengierstraat: € 14.250 exclusief btw - Overlagen en herstel asfaltweg(+opbraak kasseien) Verhelststraat: € 63.520 exclusief btw Totale raming: € 92.510,00 exclusief btw
22. OLC Beveren-Leie: leveren en plaatsen veldverlichting: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen De verlichtingsinstallatie van KSK Beveren-Leie is van vóór de fusie. Er werden in de tijd zelfs pylonen vanuit de Karmel verplaatst naar Beveren-Leie om toch een beetje een trainingslicht te bekomen. De masten zijn langs de ene kant palen en langs de andere kant in vakwerk. De verlichting van het 2de veld in OLC Beveren-Leie voldoet niet aan de normen van de KBVB voor het spelen van officiële wedstrijden. Dit dient volgens de modaliteiten minstens 80 lux te zijn voor de terreinen van de clubs van lagere afdelingen. Daarom wordt voorgesteld om de verlichting te verbeteren. De opdracht bestaat uit: verwijderen van de aanwezige metalen veldverlichtingsmasten leveren en plaatsen van 4 nieuwe verlichtingsmasten leveren en plaatsen van 10 nieuwe armaturen . Op elke mast worden 2 armaturen voorzien. Op de masten naast de kantine dient op elke mast een extra armatuur (zelfde type als voetbal) te worden geplaatst die gericht wordt naar terrein 1. Raming:€ 33.000 exclusief btw (€ 39.930 inclusief btw te voldoen door medecontractant) voorstel wijze van gunnen:onderhandelingsprocedure zonder bekendmaking
Koninklijke Pijpesociëteit Deugd en Vreugd sluit seizoen
Koninklijke Pijpesociëteit ‘Deugd en Vreugd’ uit Beveren-Leie sluit seizoen met Keizer De Koninklijke Pijpesociëteit ‘Deugd en Vreugd’, die 48 leden telt, sloot seizoen 105 af. De kans dat er deze keer een keizer zou zegevieren zat er dik in.
V.l.n.r. bestuurslid Jan Moerman, Willy Devos. Annie Demeulemeester, Keizer Raf Vercautere, bestuurslid Jozef Bostoen en voorzitster Annie Olieux.
Hubert Velghe
Raf Vercautere, die bij benadering denkt nu 37 jaar lid van de club te zijn, heeft al heel wat titels op zijn palmares staan. Zo werd hij al meerdere malen kampioen, 3 maal Belgisch kampioen en dit seizoen kwam hij voor de derde keer in aanmerking om keizer te worden. En derde keer goede keer, Raf Vercautere bracht het ook tot keizer.
De laatste keer dat ‘Deugd en Vreugd’ nog een keizer mocht vieren is geleden van 1988. Toen wist Marcel Bazijn deze titel op zijn naam te schrijven. De nieuwe Keizer wist, over de 5 smoringen die een seizoen telt, 340 minuten de vlam in zijn pijp te houden.
Maar ook de dames hebben deze folkloristische discipline goed onder de knie. Zo werd Annie Demeulemeester tweede en tevens eerste vrouw met 306 minuten. Willy Devos die derde werd hield zijn pijp 285 minuten brandende. Op één minuutje na moest Annie Demeulemeester de duimen leggen om ook de prijs van de langste smoring op haar naam te schrijven. Deze eer was voor Hubert Velghe die 99 minuten de vlam in zijn pijp wist te houden.
Ontbijt je fit bij Gezinsbond Beveren-Leie en Desselgem Op zondag 1 maart was het alle hens aan dek voor het bestuur van de Gezinsbond Beveren-Leie en Desselgem.
De inmiddels 90 jaar geworden (op 15 februari) Gezinsbond van Beveren-Leie organiseerde reeds voor de 15de keer een uitgebreid ontbijtbuffet ter bevordering van een gezond ontbijt. In 2004 sloegen ze de handen in elkaar met de afdeling van Desselgem en sindsdien zijn ze onafscheidelijk voor het organiseren van deze activiteit. Ook deze keer was OC ’t Klokhuis het kloppend hart waar 285 aanwezigen genoten van een heerlijk ontbijt, met alles erop en eraan. Zij die het wilden konden een diëtiste raadplegen die uitleg gaf over de voedseldriehoek. Terwijl de volwassenen nog wat nagenoten konden de kinderen, onder begeleiding, in het knutselhoekje terecht. Omstreeks 10.00 uur konden de liefhebbers een frisse neus halen op één van de twee uitgestippelde wandelingen. Er was keuze om ofwel richting Desselgem op te gaan, of een wandeling in Beveren-Leie te maken. Na 5,5 km bereikte men terug het startpunt waar nog gelegenheid was om gezellig na te praten.
Wielertoeristenclub Leie Cycling Beveren-Leie start nieuw seizoen Op zondagmorgen 1 maart startte de wielertoeristenclub van Beveren-Leie het seizoen 2015 met een ontbijtrit.
Op de eerste zondag van maart ging de wielertoeristenclub Leie Cycling van start met de eerste rit van een nieuwe seizoen. Voor 2015 mocht de club 61 leden inschrijven. 42 daarvan tekenden present voor de eerste rit die 65 km telde. Vooraleer ze vertrokken vanuit hun nieuw clublokaal ’t Neerhof, gelegen aan de Kortrijkseweg, werden ze verwend met een ontbijt, gepresenteerd door de lokaalhouders Marie-Paule en Johan.
“We zijn blij dat onze twee pioniers Remi Pappijn en Camiel Demeyer terug van de partij zijn. We mogen ook drie nieuwe leden welkom heten, en we kregen ook de heuglijke mare dat ons lid Wim Peirs zopas de trotse papa van een zoontje Julot is geworden”, weet bestuurslid Dirk Lefevre te vertellen.
“Verder hebben we terug vier groepen, de A’s, de B’s, de C’s en de C+, dit naargelang het kunnen van onze leden. In totaal staan er dit jaar 39 ritten op het programma. Naast de wekelijkse zondagsritten hebben we natuurlijk ook enkele speciale ritten geprogrammeerd”, licht het bestuurslid Lefevre toe. “Zo staat er onder andere terug een daguitstap op het programma. Voor de eerste drie groepen gaat deze rit naar Cassel terwijl de C+ de Kemmelrit afhaspelen. Verder hebben we onze traditionele mosselrit, die steeds een verrassing is voor onze leden. En dan is er nog de verrassingsrit zelf, in juli. We vertrekken dan met de bus naar een onbekende plaats waar we een rit afhaspelen, er eten en dan met de bus terug naar huis komen. Deze keer wil ik over deze rit wel een tipje van de sluier oplichten en laat ons zeggen dat het in 2015 de kanten van Borgloon zal opgaan. Meer details geef ik echter niet prijs”, laat het bestuurslid geheimzinnig los. “Op zondag 11 oktober sluiten we dan ons seizoen af met de kampioenenviering”, sluit ook het bestuurslid.
