Beverse Weetjes in een andere taal lezen klik hier.
Dropbox
Druk op onderstaande knop om een foto en bijhorende tekst te versturen.
E-mail Beverse Weetjes
Uw vereniging organiseert een activiteit, u hebt iets te vieren, u hebt een nieuwtje te melden... Druk op onderstaande knop en stuur uw activiteit...., door.
E.H. Luc Suys was de laatste pastoor in Beveren-Leie. Van 1990 tot eervol ontslag in 2011. Eind april 2014 ging hij zich in zijn geboortedorp, Lauwe vestigen. Overleden op 12 december 2016.
Schijn bedriegt...
Schijn bedriegt soms zozeer dat je zou willen dat mensen, net als levensmiddelen, voorzien waren van een etiket met de ingrediënten.
Bron: Blog Valerieke's Ditjes en Datjes
Plaatselijke info
Onderwijs
Beverse verenigingen
Leonard Lodewijk De Bo Beveren-Leie 27-09-1826 Poperinge 25-08-1885 Klik hier om het Westvlaamsch Idioticon te lezen
Afschakelplan Het is niet onwaarschijnlijk dat er in november in sommige gemeenten op bepaalde uren geen stroom zal zijn. Bekijk hier welke steden en gemeenten in dat geval eerst zullen worden afgekoppeld van de stroom. klik hier om te kijken in welke schijf uw gemeente/straat zich bevindt.
Vinkenmaatschappij 'De Koninklijke Vlaamse Leiezangers' Beveren-Leie vieren Koning en Kampioenen Op zondag 23 september werden Koning en Kampioenen van de 'Koninklijke Vlaamse Leiezangers' tijdens een gezellig samenzijn in de bloemetjes gezet. Omwille van de warmte en de ziekte van Newcastle, ook wel bekend als pseudovogelpest, moest het kampioenschap dit jaar beslecht worden in vier zettingen in plaats van zes.
Op de foto herkennen we v.l.n.r. voorzitter Jozef Desmet, gemeenteraadslid Marc Vercruysse, bestuurslid Luc Ghekiere, Willy Kints, lokaalhoudster Lore Hooghe, Koning Tom Desmet, bestuurslid Jean Deconinck, 1ste Kampioen Georges Derammelaere, bestuurslid Marc Vandorpe, 2de Kampioen John De Rore, bestuurslid Urbain Demeyere, 3de Kampioen John Desmet, 4de Kampioen Noël Deconinck, vrouwelijke Kampioene Claudette Dooms, bestuurslid Mia Vanhoutte en Frans Soenens die de aanmoedingsprijs kreeg.
Petanqueclub Okra Beveren-Leie Op de reguliere petanquedag van woensdag 12 september waren 44 spelers aanwezig. Claude Rommens heeft stand gehouden en staat nog steeds met 4 punten voorsprong aan de leiding.
Rummikub Okra Beveren-Leie Op 11 september kwamen 36 spelers samen. Het blijft heel spannend aan de top. Martine Benoit blijft haar voorlopige eerste plaats echter nog steeds te vrijwaren met 1 punt voorsprong. Er mocht ook een nieuw lid verwelkomd worden, bij deze heet de club Germain Devlaeminck van harte welkom.
Halloweentocht Op woensdag 31 oktober 2018 organiseert BBC Desselgem in samenwerking met Chiro Desselgem, dansschool Let’s Dance Beveren-Leie en toneelvereniging Kartoesj Beveren-Leie een Halloweentocht
De tocht start om 18.30 uur en stopt om 20.30 uur op de site van de firma LYBOVER, Oude Kassei 16, 8791 Beveren-Leie. Deze tocht is een bewegwijzerde wandeling van 5 km, op een hoofdzakelijk verkeersvrij parcours. Onderweg zijn een 15-tal attracties in het thema van Halloween Inschrijven kinderen onder de 2 jaar : gratis kinderen tussen 2 en 6 jaar : 2€ kinderen tussen 6 en 12 jaar : 5€ vanaf 12 jaar : 8€ In deze prijs zijn soep/chocomelk en een hotdog inbegrepen. Zij die verkleed deelnemen krijgen ook een mooi gadget. Inschrijven kan enkel via de webshop op de website klik hier.
Filmploeg strijkt neer in Beveren-Leie voor opnames 'Baptiste'
Filmploeg en acteurs strijken neer in Beveren-Leie België en Nederland vormen de komende maanden het decor voor de opnames van het nieuw BBC drama 'Baptiste'. Ook in Beveren-Leie streek de filmploeg en acteurs voor de tweede maal neer en werd de rijweg aan de hoeve van wijlen Marcel en Marcella Benoit-Vandenhende voor alle verkeer afgesloten. De hoeve, die ondertussen verkocht is en zal afgebroken worden, is één van de locaties waar gefilmd werd voor de 6-delige televisieserie 'Baptiste', een spin-off van het bekende 'The Missing'. De reeks wordt net zoals 'The Missing' gecoproduceerd door het Brusselse CZAR Film & TV en Eén. De 6-delige televisieserie zal wellicht in het voorjaar van 2019 te zien zijn op BBC One en VRT.
Opnames in Beveren-Leie De eerste draaidag in Beveren-Leie ging door op 2 augustus en de tweede op 20 september 2018. Er werd naar een hoeve gezocht die vrijstaand was en waar geen bomen in de nabije omgeving aanwezig waren. Via Google kwam men in Beveren-Leie op de hoeve van de familie Benoit-Vandenhende uit. Maar niet alleen de omgeving was belangrijk ook binnenshuis moest de hoeve geschikt zijn voor de serie en dat bleek eveneens het geval te zijn. In de serie zal de hoeve niet op haar huidige locatie te zien zijn. Ze zal in het Nederlandse Groningen een rol spelen voor een tulpenkweker.
Mooi souvenir "Een mooie herinnering voor ons, zeker nu onze hoeve, waar we opgroeiden, verkocht is en ook zal afgebroken worden", zeggen de kinderen van wijlen Marcel en Marcella
Korte levensschets van Marcel en Marcella Marcel is geboren op 17 juli 1920 in Beveren-Leie op het boerderijtje in de Wagenaarstraat. Toen hij amper 4 jaar was verloor hij zijn moeder. Op zijn 15de mocht hij thuis aan het vlas beginnen werken. Op zijn 18de overleed ook zijn vader. Op 29 februari 1940 moest Marcel zijn legerdienst vervullen. Drie maanden later brak de oorlog uit en Marcel vluchtte naar Frankrijk. Hij werd opgepakt en naar Trier (D) gebracht. Daar werd hij op een dinsdag om 18.00 uur samen met een 50-tal personen in een gesloten wagon gestopt die pas weer openging op vrijdagmorgen om 02.00 uur om dan in een kamp voor de Duitsers te werken. Op 14 januari 1941 kon hij terug naar huis. Tot in 1945 woonde hij met zijn broer en zus op de boerderij. Broer en zus trouwde en Marcel bleef alleen op de hofstee van drie hectaren wonen. Toen een deel van de grond in 1953 verkocht werd, ging hij bij De Brabandere in Desselgem werken. Daarna werkte hij nog bij de firma Ovelacq in Deerlijk en ging er op 17 juli 1980 met brugpensioen. Marcella was eveneens een rasechte Beverse. Als jongste van een gezin met zeven kinderen werd ze op 6 maart 1920 geboren op 't Hoveke van 'Vandenhendes' in de Nijverheidsstraat. Tot haar 14de liep ze school in 't klooster om dan thuis te helpen op de boerderij. Ze maakte er boter en karnemelk om te verkopen. Ook Marcella verloor haar vader toen ze pas 17 jaar was. Op haar 19de kreeg haar moeder een zware trombose en samen met een broer en zus stond Marcella in voor de thuisverzorging. Uit één bord eten Af en toe gaven de boeren een feestje. Een tante van Marcel hield, met Harelbeke processie, ook eens zo’n bijeenkomst en Marcella was daar ook. Toen er moest gegeten worden was er een bord tekort en Marcel en Marcella deelden een bord. Toen heeft Marcel gevraagd of ze niet verder uit een bord zouden eten, en zo geschiedde. Op 17 juli 1945 gaven Marcel en Marcella elkaar hun jawoord en kregen vijf kinderen, Annie, Eddy, Carlos, Martine en Philippe. Toen de kinderen wat groter werden is Marcella begonnen met bobijnen maken in het schuurtje naast hun hoeve en dat deed ze 17 jaar. Op 18 juli 2015 vierden ze hun platina huwelijksverjaardag. Marcel is overleden op 1 februari 2016 en Marcella op 21 maart 2017.
De serie De serie draait rond de norse en koppige inspecteur Julien Baptiste, vertolkt door de Franse acteur Tchéky Karyo, (met dank voor de foto hiernaast aan CZAR Film & TV). Wanneer Julien en zijn vrouw Amsterdam bezoeken, vraagt het hoofd van de politie – die ook nog eens een voormalig vriendinnetje is van Baptiste – om zijn hulp en kennis om een misdrijf op te lossen. Al snel raakt Baptiste verwikkeld in een zaak die hem naar de grimmige onderwereld van de stad brengt.
Scenaristen van 'The Missing' Harry & Jack Williams bedachten ook deze spin-off waar de Franse acteur Tchéky Karyo zijn rol herneemt als de norse en koppige inspecteur Julien Baptiste. Deze keer zal hij bijgestaan worden door Tom Hollander ('Taboo' & 'The Night Manager') en Jessica Raine ('Patrick Melrose' & 'Wolf Hall') maar ook door talent van eigen bodem. Barbara Sarafian ('De Dag' & 'Beau Séjour'), Boris Van Severen ('Belgica' & 'Salamander 2') en Martha Canga Antonio ('Over Water' & 'Black') zullen aanzienlijke rollen spelen en de regie van het tweede deel van de reeks is in handen van Jan Matthys ('Vele Hemels' & 'In Vlaamse Velden').
"Er zal ook een gemengd Brits en Belgisch team achter de schermen werken zoals art director Stijn Verhoeven, make-up ontwerpster Michelle Beeckman en geluidstechnici Stijn Jacobs & Luc Cuveele. Er zullen ongeveer 70 dagen gedraaid worden tot oktober, voornamelijk in Antwerpen en Gent. De steun van Screen Flanders in combinatie met Tax Shelter-investeringen zijn essentieel geweest om het Belgisch aandeel in de financiering van de productie te voorzien." zegt co-producent van CZAR Film & TV Eurydice Gysel. Hoofdproducer Chris Aird van Two Brothers voegt toe: "Voor ons is België een perfecte plek om Baptiste te filmen, de cultuur is filmvriendelijk en CZAR Film & TV is een deskundig en ervaren co-producent. We zijn erg enthousiast om in de veelzijdige en mooie steden van Antwerpen en Gent te filmen."
Chiro Leieland start in volle galop Traditiegetrouw ging Chiro Leieland op de derde zondag van september terug van start.
Bij de 23-koppige leiding zijn er vijf nieuwe gezichten. Lid worden kan voor jongens en meisjes vanaf het tweede leerjaar. Wie eerst even de sfeer wil proeven kan dat drie weken proberen, dan moet er definitief ingeschreven worden. Nadat de ouders uitgezwaaid waren opende Michiel De Rore de eerste zondag waarna iedereen de zaal in kon. Een spannend moment. De leden keken uit wie ze als leiding in hun afdeling zouden krijgen en de leiding was benieuwd naar de opkomst. Naast een paar verontschuldigingen, de VB'S en de 23-koppige leiding gingen welgeteld nog 146 leden de zaal binnen. Een record! Wie er als leiding in welke afdeling kwam te staan werd aan de hand van een quiz ‘De beste Chiro ter wereld’ kenbaar gemaakt. Toen iedereen wist wie bij wie hoorde kon elke afdeling zijn/haar lokaal opzoeken, inrichten, kennismaken met elkaar en van start gaan met de activiteiten. Naast de gewone wekelijkse zondagen staan terug enkele speciale dagen op het programma zoals de dianamiddag, de hutsepotavond, Christus Koning, de tweejaarlijkse Heemfeesten en als afsluiter het 10-daags bivak.
De leiding: Bram en Tine Tack-Debrouwere gaan hun 5de jaar als VB in. De leiding is als volgt verdeeld: bij de Speelclub Jongens staan Maarten Vanlerberghe, Bram Meyfroot en Eva Vervaeke. Bij de Speelclub Meisjes: Emma Soens, Tatiana Goesaert en Eline Desimpelaere. Bij de Rakkers Maxim Degroote, Loes De Smet en Stef Tijtgat. De Kerels krijgen Dittmar Debaere en Michiel Vandorpe en de Kwiks Maud Peirs en Jarno Taelman. Jolien Pruvoost, Margot Delft en Trien De Smet nemen de Tip-10’s onder hun hoede. De Tippers krijgen Lieselotte Baele en Lukas Deruddere. Bij de Toppers staan Michiel De Rore, Lucas Mauws en Guillaume Van Rie en tot slot zullen Simon Verkaemer en Nicolas Vercruysse de Aspi’s vergezellen.
Namiddagreis Okra Beveren-Leie Donderdagnamiddag waren er terug 56 Okra-leden paraat voor de tweede halve dagreis. Na Nederland in mei trokken ze ditmaal opnieuw naar het buitenland.
"We vertrokken richting Heuvelland maar onderweg werden we reeds getrakteerd door Christiane met een lekkere praline aangezien ze die dag een jaartje ouder werd. Via Wervik trokken we langs de vele oorlogsmonumenten en kerkhoven naar Nieuwkerke waar we in Brasserie De Beiaard genoten van een lekkere kop koffie met een taartje. Vanop het terras hadden we een prachtig uitzicht over de streek rond de Kemmel. Ook het dorpsplein was een bezoekje waard, getuige de sfeerbeelden. Na de koffiepauze was het tijd om te vertrekken naar onze volgende halte. Na een klein half uurtje staken we de Franse grens over en kwamen we aan in Frans-Vlaanderen in het dorpje Steenwerck. Hier bevindt zich het Museum van het landelijk leven tijden de vorige eeuw. Via een zaal met oude volksspelen kwamen we in ander lokaal waar allerlei landbouwmachines , oude fietsen, een atelier van de smid vroeger , het materiaal van de wagenmaker enz te bezichtigen waren. Dan kwamen we op de binnenkoer waar de oude schuur ingedeeld werd in verschillende compartimenten waar telkens een ander beroep uit die tijd werd voorgesteld . We zagen een oude veestal , materiaal van meubelmakers, metsers , dakwerkers en nog vele andere oude beroepen. Buiten zagen we in de grond een groot tandrad van een rosmolen. Men gebruikte een paard om rondjes te lopen en zo via een ondergrondse verbindingsas een raderwerk in gang te zetten om alzo de dorsvlegel in gang te houden. In een volgend gebouw zagen we hoe een dorpskern er vroeger uitzag met de verschillende winkels zoals die van de fotograaf, apotheker. Op de bovenverdieping was een oude klas gereconstrueerd alsook het kantoor van de burgemeester. Terug beneden wandelden we nog door een textielwinkel, een hoedenwinkel en een kruidenierswinkel. In een volgend deel kwamen we in het woongedeelte van de oude boerderij . Hier zagen we hoe men vroeger leefde met een keuken, een wasplaats, een oven om brood te bakken en nog veel andere oude huishoudtoestellen. Dan was het tijd om op de zonovergoten binnenkoer te genieten een lekkere picon ( sommigen meer dan één ). Ondertussen was het tijd geworden om terug naar Belgie te komen. Op de bus zat de ambiance er reeds in. De reden hiervan was niet ver te zoeken. Onze laatste halte was De grote Moriaen in Wervik nabij het tabaksmuseum. Hier genoten we nog van lekkere broodplank met hesp, kaas paté en groentjes. Met het buikje vol vertrokken we tenslotte huiswaarts. Wij hopen dat iedereen een aangename namiddag heeft beleefd en kijken nu al uit naar onze volgende activiteit , het herfstfeest ", tekst John Vervaecke
Eerste vijf winnaars Waregembon markt Beveren-Leie Ook op de tweede marktdag in Beveren-Leie was het kerkplein terug volzet met marktkramers. Ondanks het minder goede weer konden ze weer op heel wat marktgangers rekenen. De vijf klanten die door hun aanwezigheid op de eerste marktdag in de prijzen vielen mochten er hun Waregembon van 25 euro in ontvangst gaan nemen.
Op de foto v.l.n.r. Schepen Rik Soens, Stefaan Eggermont, Marino Punk die voor de muzikale omlijsting zorgde, Rebecca Goeteyn, schepen Kristof Chanterie en Pietro Iacopucci, Jan Vanoverschelde, Ineke Vercautere die de Waregembon in naam van Christophe Liétar in ontvangst nam en Matteo Desmet ontbreekt.
Dubbel viergeslacht in Beveren-Leie Rosa Degroote (87) uit Beveren-Leie die momenteel in de Meers te Waregem verblijft is de trotse overgrootmoeder geworden van een dubbel viergeslacht.
Met dank voor het doorsturen aan Marlies
Op de foto herkennen we v.l.n.r. Marlies Decavel (28) en woonachtig in Ronse, met haar dochtertje Babette D'Haene dat geboren werd op 15/08/2018. De trotse oma Els Demeyer (58) uit Beveren-Leie. Overgrootmoeder Rosa Degroote en Doortje Decavel (30) uit Beveren-Leie met haar dochtertje Fran De Poortere dat op 09/05/2018 het levenslicht zag.
Petanque Okra Beveren-Leie Op de eerste reguliere speeldag na het verlof kwamen 40 spelers opdagen. Claude Rommens staat voorlopig stevig aan de leiding met een voorsprong van 5 punten.
Gratis groot Waregem - helpende handen in Beveren-Leie
Gratis groot Waregem - Helpende handen in Beveren-Leie
De activiteit die Rita Kints samen met haar team op poten wist te zetten is een waar succesverhaal geworden. Mensen kunnen er hun, nog bruikbare spullen, kledij, huishoudgerief, speelgoed…. doneren. Deze worden dan gratis terug in roulatie gebracht, zij het via de groep of tijdens bepaalde openingsuren. Tijdens de openingsuren werden de spullen deze zomer uitgestald in een tent. Nu herfst en winter in aantocht zijn zal de tent geen weerbestendige oplossing meer bieden. Daarom is het team op zoek naar een werfcontainer of iets dergelijks (max 6 op 3 meter) om ook tijdens deze seizoenen verder het gerief te kunnen uitstallen. Hebt u weet waar, kent u iemand, of hebt u een idee hoe ze aan iets dergelijks kunnen geraken, neem dan contact op met Rita Kints, waarvoor bij voorbaat dank.
Oktoberfeeste knallend startschot voor nieuw muzikaal jaar Komende zaterdag 15 september organiseert het Bevers Harmonieorkest voor de derde maal een Oktoberfeeste na twee succesvolle edities in 2016 en 2017. De naam werd lichtjes gewijzigd van Bierfeeste naar Oktoberfeeste om een breder publiek aan te spreken, want belangrijker dan het bier is de ‘Feeste’ zelf.
De zomervakantie van het Bevers Harmonieorkest zit er op. Dirigent Bert Decavel en muzikanten zijn stilaan begonnen aan de voorbereidingen voor de uitdagingen die dit werkjaar op de muzikale kalender staan.
Hoe dit werkjaar echter beter inzetten dan met de derde editie van de Oktoberfeeste. Wie er vorig jaar bij was, kent het recept. Enerzijds is er de biercontest geleid door MC Luigi, alias Louis Snauwaert. Anderzijds en uiteraard de hoofdmoot van de Oktoberfeeste is de muziek. Voor de tweede maal op rij konden we ‘Die Jungen Waidhofner Buam’ strikken. Ze brengen de enige echte Oostenrijkse ‘Oberkrainer Musik’. Dé klap op de vuurpijl zijn uiteraard de enige echte ‘Ze Quaffeurz’. Al twee jaar op rij staken ze O.C. ‘t Klokhuis (figuurlijk) in de fik. Niemand die stil kan blijven zitten dankzij hun enthousiasme en niemand die het niet aandurft om met de reeks hits mee te zingen al dan niet in de juiste toonaard.
Kortom de Oktoberfeeste is het ideale feest om een prachtige zomer af te sluiten en het nieuwe werk of schooljaar te starten met een ‘bang’.
Kaarten voor de Oktoberfeeste kan je bestellen via: – online: https://oktoberfeeste.squarespace.com/tickets/ klik hier. – muzikanten en bestuursleden van het orkest.
Open Monumentendag in groot Waregem Op zondagmorgen 9 september om 10.00 uur werd Open Monumentendag in Waregem officieel geopend. Dat gebeurde met een korte toespraak van schepen Pietro Iacopucci in de rouwkapel te Beveren-Leie.
In de rouwkapel was een fototentoonstelling opgezet over de kapellen in groot Waregem. Deze ruimte was tevens de startplaats voor de ‘Kapelletjesroute’. Deze fietsroute die 55 km telt verbindt 39 kapellen met elkaar en is gebundeld in een gloednieuwe brochure die beschikbaar blijft bij stad Waregem. Voor Open Monumentendag werd de route eveneens bewegwijzerd. Spijtig genoeg was er een leukerd of leukerds die enkele pijlen ’s morgens al naar de verkeerde richting draaiden. Deelroute’s Er kon ook gekozen worden voor de ‘Kapelletjesroute west’ van 25 km die langs Beveren-Leie en Desselgem gaat (voor Open Monumentendag met fotozoektocht), of de ‘Kapelletjesroute oost’ die 30 km bedraagt en over Waregem en Sint-Eloois-Vijve loopt. Daar er plots maar één gids beschikbaar was werden de begeleide tochten van 13.15 uur en 15.30 uur herleid tot één tocht (de Kapelletjesroute west) die om 14.00 uur van start ging met een 20-tal deelnemers. In totaal bezochten ruim 300 bezoekers de fototentoonstelling waarvan de grote helft ook effectief één of andere route fietste. De kapelletjesroute online bekijken klik hier.
Op zaterdag 8 september kwamen de expo-kinderen voor de zevende keer samen. De eerste maal gebeurde dat op hun 22ste, 10 jaar nadat ze de lagere school verlaten hadden. Mieke Verborg, Marie-Paule Defoort, Anne Coeman, Luc Decavel en Marc Naert, die instaan voor de organisatie, vonden de tijd rijp om dat op hun 60ste terug over te doen. De reünie, waar deze keer ook inwijkelingen welkom waren, begon met een ontvangst op het gemeentehuis. Daarna stond er een foto/kwis/zoektocht door Beveren-Leie op het programma. De namiddag werd afgesloten met een etentje in Ristorante Sinfonia. Naast de organisatoren worden de 60-jarigen omringd door schepen Jo Neirynck, Maria Polfliet, Rik Soens, raadslid Marc Vercruysse en schepen Pietro Iacopucci. Verder herkennen we Alex 'Tsas, Carine Degreve, Caroline Declerck, Claudine Vervaecke, Colette Deryckere, Dorien Huyzentruyt, Filip Hatse, Eddy Christiaens, Gratienne Roobroeck, Johan Vanhoutteghem, Katrien Lefebvre, Linda Soens, Marc Knockaert, Martine Decavel, Martine Roobroeck, Martine Vandenhende, Micheline Goddaer, Paul Vanhoutte, Philippe Callewaert, Philippe Mailliard, Piet Deruyck, Riet Vermeulen, Rita Mestdagh, Rita Sintobin, Romain Vanthuyne, Ronny Mahieu, Stefaan Seynhaeve, Johan Vandenberghe, Walter Agon, Freddy Debaere, Hans Degreve, en enkele oud-leerkrachten Nicol Vandenberghe, Rik Bamelis, Maria Stevens, Mariette Verschuere, Monique Verschuere en Liliane Secember.
Opstart wekelijkse markt in Beveren-Leie meteen schot in de roos
Op woensdag 5 september heeft het stadsbestuur het startschot gegeven voor de wekelijkse markt in Beveren-Leie. Op het kerkplein zullen voortaan elke woensdagnamiddag van 14.00 tot 18.30 uur dertien marktkramers met een abonnement te vinden zijn, daarnaast zijn er ook nog vier marktplaatsen op risico (verloting onder andere marktkramers die aanwezig zijn). De opstart was meteen een schot in de roos en bracht honderden bezoekers op de been. Dit zowel uit Beveren-Leie, maar ook uit de omliggende gemeenten. Er waren dan ook niets dan positieve reacties te horen over het initiatief. Om de start wat meer kracht bij te zetten schonk stad Waregem aan de eerste 100 bezoekers een boodschappentas, maar die waren in een mum van tijd uitgedeeld. De dertien marktkramers die een vaste plaats hebben bieden een heel divers assortiment aan: gaande van beenhouwerijproducten, groenten en fruit, zuivelproducten, brood en banket, zalm, kip, soep, champignons, snoep, koffie, bloemen en planten, textiel en accessoires, hondenaccessoires, horloges en juwelen. Net zoals op de startdag zijn er op 12 en 19 september nog enkele extraatjes en maken vijf marktgangers kans op een Waregembon van 25 euro. Verder is er animatie voorzien voor de kinderen en wordt het kerkplein muzikaal opgeluisterd.
Kermis Beveren-Leie De kermis zit er terug op. Naar verluid terug een schitterende editie, die dit jaar, door overmacht, niet was weggelegd voor Beverse Weetjes. We zijn iedereen dan ook dankbaar die een foto doorstuurde.
Zelf sprokkelden we wat reacties. Zo kregen we van verschillende verenigingen te horen dat ze uiterst tevreden zijn en hun kas een duwtje in de rug konden geven. Voor de wielerwedstrijd, Grote prijs Maurice Desmet, verschenen 64 renners aan de start. Mario Willems ging hier met de zege aan de haal. Dit jaar werd pater André Goussaert als nieuw lid gehuldigd in de Orde Beverna Cum Laude. Zelf kon hij er niet bijzijn, het kunstwerk dat daaraan verbonden is werd overhandigd aan enkele familieleden. Over de verschillende optredens waren de meningen verdeeld. Over dit van Sandra Kim was er niets dan lof te horen. De groep Madlee werd heel gesmaakt. Deze groep trad op, op het kerkplein, terwijl zo’n 180 personen genoten van het Pizza en Pasta Festijn in oc ‘t Klokhuis. En raar maar waar, de meningen over de Romeo’s waren heel verdeeld, sommigen vonden het schitterend, anderen hadden er heel wat meer van verwacht. Het schitterend vuurwerk konden we zelf bewonderen. De KWB mocht 18 ploegen (54p) inschrijven voor het petanquetornooi. Hier ging de zege naar de groep van Claude Rommens, Robert D’Hont en Yvan Minjauw (van Okra Beveren-Leie). Op zondag kwamen een 20-tal Fiatjes 500 opdagen. De parochianenkoers voor amateurs werd gewonnen door Kristof Vaneeckhout en de professionele door Steven Harinck. Aan Tournee Locale, die deze zomer liep, namen zo’n 70 personen deel en Piet Decavel was hier één van de winnaars. Zo, dat was het ongeveer wat we allemaal te horen kregen. Reacties zijn steeds welkom. Pater André Goussaert Hierbij geven we graag een uitgebreid verslag mee van de nieuwe Ridder. Deze informatie hebben we te danken aan wijlen Michel Debrouwere. Hij schonk ons jaren geleden een boek met verhalen over Bevernaars en deze mochten we ook publiceren. Dit evenwel verkorte verhaal eindingt in 1970. Schepen Rik Soens beloofde ons nog te contacteren zodat we de levensschets tot op vandaag kunnen meegeven!!! Maar wellicht zal het filmpje ook al heel wat meer duidelijkheid scheppen over het leven van pater André Goussaert.
André Goussaert is geboren op de Beverse Kapelhoek op 30 oktober 1930. Zijn vader was de populaire veldwachter Victor Goussaert, en zijn moeder was Flavie Denorme uit Moorslede, die tijdens de benarde jaren van de Eerste Wereldoorlog van de frontlijn weggevlucht was en hier was blijven hangen. Na zijn vlegeljaren aan de Beverse Gemeentelijke Jongensschool trok André Goussaert naar het kollege te Waregem, om er zich net als zijn broer Paul te verdiepen in de studie der beroemde Griekse en Latijnse beschavingen. Alles verliep gedurende vijf jaar naar wens, maar het scheelde geen haar of een kwaadwillige ziekte maakte een voortijdig einde aan zijn jongelingsdromen, toen hij zijn laatste jaar aan het afwerken was„ Er was een half-mirakuleuze tussenkomst van Hierboven nodig om de slag van de makabere zeisenman af te weren. Hij rekupereerde echter vlug en al spoedig was hij weer de levenslustige spring-in-'t veld die hij altijd geweest was. Toen hij bij het einde van retorika verklaren moest wat hij zou worden en sommigen hem reeds zagen als tuinman met pijp en holleblokken, zei hij droogweg: "Ik word Oblaat!" Toentertijde werden dé Oblaten in het Waregemse kollege als een soort half-was beschouwd en zijn vrienden stonden dan ook verstomd: Oblaat! Maar waarom dan? Waarom geen Scheutist of Witte Pater? De jonge Goussaert glimlachte eens fijntjes: omdat enkel de Oblaten missies in het hoge noorden hebben! Hij nam dus zijn intrek in het Oblaten-noviciaat te Korbeek-Lo. Een jaar lang maakte hij er kennis met die nieuwe wereld, en daarna kwam hij zes jaar lang teologie studeren te Gijzegem. Tijdens die jaren kwam de verbazend handvaardige Goussaert reeds even om het hoekje kijken. Hij bleek een prima metselaar te zijn, die met even veel gemak een kunstige schouwmantel optrok als een zwembad aanlegde.
Op 28 oktober 1955 werd hij te Gijzegem priester gewijd door een bisschop uit Kameroen en op 30 oktober droeg hij in de Beverse noodkerk zijn eremis op. Nu moest hij nog jaar teologie studeren te Gijzegem en onmiddellijk daarop kreeg hij het nieuws waarnaar hij al die jaren had uitgekeken. Hij mocht vertrekken naar Baker Lake, in het Canadese Noorden. In juli van dat jaar l956 werd in de gemeenteschool een reusachtige Vlaamse Kermis gehouden' Letterlijk de hele parochie had de handen in elkaar geslagen om er iets enige van te maken en een onvermoeibare onderpastoor Myngheer woekerde wekenlang met zijn legendarische krachten om alles in kannen en kruiken te krijgen. Het werd een enorm feest, Gans Beveren stond achter zijn zendeling. In september reisde hij dan af voor de eerste keer- Een jonge Oblatenpater die met laaiend entoeziasme een onbekende wereld tegemoet ging. In het huisje op de Kapelhoek bleven twee ouder wordende mensen achter. Eenzaam. Verdrietig. Angstig om wat er hun jongste zoon al niet overkomen kon in die vijandige barre streken. Och, ouders van missionarissen hebben nooit rust meer. Altijd zwerven hun gedachten en hun zorgen om dat éne kind dat ze niet meer beschermen kunnen tenzij met hun gebed, en niet meer bereiken tenzij met hun brieven die dan nog niet alles kunnen uitdrukken wat ze eigenlijk zeggen willen.
BAKER LAKE. Pater Goussaert arriveerde er even voor Kerstmis 1956. Hij kwam er terecht bij Pater Papion, een Bretoen, die de Waalse pater Choque verving. Al dadelijk werd hij over de oren in het werk geworpen. Hij moest een missie bouwen en onderwijl de Eskimo-taal leren. Dat bouwen was een kolfje naar zijn hand en zijn oversten hadden waarlijk niets beters kunnen vinden om de jonge onervaren missionaris over de eerste moeilijke maanden heen te helpen. Ook met de niet zo gemakkelijke Eskimo-taal liep het wel los. Beetje bij beetje ontvouwde ze voor hem haar geheimen. Net als alle andere talen leerde je haar best in de praktijk, en onder het bouwen had Pater Goussaert daartoe gelegenheid te over. Zijn werk te Baker Lake was slechts een inleiding. Hijzelf telt die periode niet mee als missiewerk. Hij was er trouwens niet lang want reeds enkele maanden later kreeg hij bericht dat hij zich naar de in 1951 gestichte missie van Gjoa Haven moest begeven, bij de Franse pater Henry.
GJOA HAVEN. Toen pater Goussaert in juni 1957 in Gjoa Haven aankwam, verbleven er slechts een viertal Eskimo-families. Ze woonden in sneeuwhutten, in igloo's. Verders was er een hut die als magazijn voor de handeldrijvende Hudson Bay Company dienst deed, en tenslotte had Pater Henry er een minuskuul kapelletje opgetrokken en een huisje dat enkel een paar personen kon herbergen, zo klein was het. Gjoa Haven ligt op het King William Island en het dankt zijn naam aan de reis van de Noorse ontdekkingsreiziger Roald Amundsen. Amundsen had in het begin van de jaren negentienhonderd met zijn boot, de "Gjoa" de doorvaart tussen het Canadese vasteland en de Pooleilanden verkend, en hij `het anker geworpen voor die toen nog onbekende en onbewoonde plaats aan de zuidkust van het eiland. Pater Goussaert was nog geen drie dagen op de missie, toen hij er reeds met gids en hondenslede op uit mocht trekken om mijlen ver een jonge Eskimo te gaan dopen. De Eskimo werd bij die gelegenheid opgenomen in de milde schoot van onze Moeder de Heilige Kerk, en André Goussaert in de kille schoot van Moeder Noorden. Hij moest trouwens snel leren op eigen benen staan daar, want een paar weken later reeds kreeg hij een grote sleereis te maken naar Gladman Point, in het westen van het eiland. In Gladman Point hadden de Eskimo's een kamp waar een honderd twintig man verbleven, waaronder vier katolieke families. Pater Goussaert moet er een missiepost oprichten. Die post is er gebleven tot 1965. Nu ligt Gladman Point verlaten. Alle Eskimo’s zijn uitgeweken naar het komfortabele Gjoa Haven. Dat Gjoa Haven was in de eerste jaren van pater Goussaerts noordpoolleven echter nog zo komfortabel niet. Een paar rotshuisjes, een paar igloo's, en verder naar alle kanten de eindeloze barre verlatenheid. Als voeding hadden ze rauwe vis en soms eens iets wat op brood leek, maar dat ze bijna moesten hakken met de bijl, zo hard was het. De Eskimo’s zaten tientallen, ja honderdtallen mijlen ver, over de eindeloze sneeuwvlakte verspreid; Die moesten ze dan gaan opzoeken met de hondenslee, vele dagreizen ver, dik ingeduffeld in hun kariboe-pelzen, en dan nog met bevroren gezicht aankomen, In de igloo’s of onder de jachttenten vertelden ze dan over hun godsdienst, over de Man die hem was komen kenbaar maken, en over hetgene hij van een mens vroeg.
In 1959 begon hij te bouwen in Gjoa Haven. Een beter tehuis voor de paters en vijf huizen voor Eskimo's. Het was een begin en pater Henry, de eerste missionaris van Gjoa Haven en een heilig man maar een beetje onpraktisch zoals alle Fransen, was de koning te rijk. Gedaan met de miseries van het leven in ijskoude sneeuwhutten. Zijn houten woning kon hij nu verwarmen met stookolie tot het binnenskamers 10 tot l5 graden was. Een toen ongekende weelde voor het hoge Noorden. Ieder jaar werden er nu huizen bijgebouwd, want steeds meer Eskimo's vonden het nog lang zo slecht niet in Gjoa Haven definitief hun tenten op te slaan en van daaruit op jacht en visvangst te trekken in het seizoen. Ondertussen leerde pater Goussaert zijn volk kennen en ervan houden. Die taaie zwijgzame kerels die met ongelooflijk uithoudingsvermogen vechten tegen de vijandige natuurelementen, die zo buitengewoon vindingrijk zijn en met katachtig geduld kunnen vissen en jagen. Zieken verzorgen, breuken inzetten, wonden naaien, vrouwen bijstaan aan een moeilijk kraambed…. Hij heeft eens een vrouw geholpen die een tweeling ter wereld bracht. Dat was zijn glansstuk. Wat een simpel missionaris al niet kennen moet, zou Frans Hofkens van "De Heren van Zichem" zeggen.
Einde 1962 kwam pater Goussaert met vakantie naar België. Broeder Jeroom Vermersch vergezelde hem. Broeder Jeroom die hem enkele jaren vroeger als hulp was toegevoegd en die sindsdien zijn onafscheidelijke vriend en zijn broer geworden is. We vonden toen dat de pater er maar magertjes uitzag en vermoeid en een beetje onwennig in onze jachtig geworden streek. Hij heeft hier dan enkele maanden bij ons gewoond, er werd een reusachtige Vlaamse Kermis voor hem gehouden, en daarna vertrok hij weer hals over kop naar het land en het volk dat het zijne geworden was.
In augustus 1963 was hij in Gjoa Haven terug. Omstreeks die tijd kwam ook de boot aan met het materiaal voor het bouwen van een nieuwe kerk en hij kon onmiddellijk aan de slag. Het werd een gebouwtje van acht bij twaalf meter. Boven bevindt zich de kapel en beneden het woonhuis der paters. Ondertussen keek hij ook uit naar middels om het leven van zijn Eskimo's wat draaglijker te maken en om het immer dreigende spook van de honger aan banden te leggen. Hij leerde zijn mensen samenwerken bij jacht en visvangst en hij leerde ze vooruitzien. Een voorraad vlees of vis opgeslagen in het goede seizoen kan de redding zijn in de maanden waar er weinig of niets te vangen valt. Samen met zijn volk kocht hij een-oude boot, de "St.Michel". Ze betaalden-er honderdduizend frank voor. Een hele bom duiten, maar hij was het waard, want nu konden ze hun vangst van veel verder en in veel korter tijd naar huis overbrengen. Thans wonen er ongeveer tweehonderd tachtig Eskimo's in Gjoa Haven. Een honderdtal ervan zijn katoliek en de rest is anglikaans. Nog altijd is het leven er zeer moeilijk, want de mannen moeten tot vijfhonderd kilometer ver om te jagen op vossen en beren en kariboe's Maar ze hebben nu tenminste een veilige thuishaven. Ze hebben verwarmde huisjes, een school, en ze hebben de broederhand van blanken die zelf Eskimo geworden.
PELLY BAY. In 1966 werd Pater Vandevelde naar Igloolik overgeplaatst en Pater Goussaert moest zijn plaats innemen. Het zal een moeilijk afscheid geweest zijn van Gjoa Haven en van zijn mensen daar, maar het werd toch verzacht door het besef dat hij er nog dikwijls op missiereis zou terugkeren. In Pelly-Bay zelf is Pater Goussaert onmiddellijk aan het bouwen getogen. Een van zijn eerste zorgen was het optrekken van een behoorlijk winkelgebouw. Er is daar geen magazijn van de Hudson Hay Company en Pater Vandevelde had een bescheiden winkeltje ingericht in zijn eigen huisje. Een mens zou er echter armen en benen gebroken hebben, Zo vol stond, lag en hing het daar. Dat missiewinkeltje is het uitgangspunt geworden voor de Eskimo-koöperatief van Pelly-Bay.
DE ESKIMO-KOÖPERATIEF VAN PELLY-BAY. De enige manier om de Eskimo's zonder gevaar met de beschaving in kontakt te brengen, is te maken dat ze zichzelf kunnen behelpen en zich opwerken. Pater Goussaert heeft dit herhaaldelijk met klem bevestigd. Het beste middel daartoe leek hem de oprichting van een koöperatief, die eigendom is van de Eskimo's van Pelly-Bay, die door hen beheerd wordt en die zorgt voor de beste voorwaarden bij de aan- en verkoop van hetgene ze nodig of te bieden hebben. We schrijven zoiets gemakkelijk, maar het heeft heel wat voeten in de aarde gehad vooraleer de toelating gekregen werd van de Canadese regering. Pater Goussaert heeft er nachten zijn slapen voor gelaten. In augustus 1966 was het echter zover. Ze konden beginnen. Pater Goussaert ziet die koöperatief echter nog meer als een opvoedingsmiddel dan als een middel om winst uit te slaan. Alhoewel het natuurlijk voor hem ook enorm belangrijk is dat de Eskimo's niet langer uitgebuit worden. De mensen verkopen aan hun eigen koöperatief hun sierlijke beeldhouwwerkjes in ivoor, hun vossen- en berenvellen, en ook hun overschot aan vis. Ze kopen er jachtgerei, stookolie, kledingstukken, voedingsmiddelen, en dergelijke meer. De koöperatief heeft in 1967 ook een kontrakt afgesloten met de regering voor het bouwen van houten geprefabriceerde huizen in Pelly Bay. Het oordeel van Pater Goussaert was dat de Eskimo's de dollars die met het optrekken van die huizen te verdienen waren, beter zelf in hun zak konden steken. Het vraagt alles ontzettend veel werk van hem en van Broeder Jeroom Vermersch, maar ze hebben het.er graag voor over, omdat ze het zo enorm belangrijk vinden.
Binnenkort denken ze ook in Gjoa Haven een dergelijke koöperatief op gang te kunnen brengen en dan worden het nog meer zorgen, maar ze hebben goede hoop dat stillekensaan de verstgevorderden van hun Eskimo's een stevig handje zullen kunnen toesteken in de administratie ervan. En dan zullen ze eigenlijk zijn waar ze wezen willen. Die koöperatief bracht nog meer kopbrekens mee dan zo op het eerste zicht zou lijken. Het is allemaal mooi waren te kopen en te verkopen, maar bij dat alles heb je het vervoer te regelen van en naar het binnenland en dat zijn vele duizenden mijlen. Enkel het vliegtuigvervoer komt serieus in aanmerking. Met de boot gaat het àl te langzaam en dan nog slechts gedurende een paar maanden per jaar.
Er werd dus een landingsbaan gebouwd in Pelly-Bay. Een paar kilometer lang. Ze is zo goed aangelegd dat ook de gigantische Hercules-vliegtuigen er kunnen landen. Die luchtreuzen kunnen tienduizenden kilogram goederen ineens meenemen. Voor enkele maanden heeft premier Trudeau himself de missie van Pater Goussaert met een bezoek vereerd. De Eskimo's stonden ervan verbaasd dat de hoogste baas van Canada er zo eenvoudig uitziet. De ambtenaren die ze af en toe eens zien, hebben meer wind mee. Pater Goussaert denkt er nu ernstig aan een visfabriekje te bouwen voor het verwerken van de buitengewoon fijne vissoorten die bij Pelly-Bay gevangen worden. Sommige van de duurste Europese hotels hebben reeds die Arctic Char op hun menu’s staan maar hij zou de verkoop willen uitbreiden. " Mijn volk moet zichzelf leren behelpen. Het moet zijn eigen bestaan zelf opbouwen" zegt Pater Goussaert. Ligt dat niet helemaal in de lijn van hetgene de Braziliaanse bisschop, Helder Camara, voortdurend voorhoudt?
DE KATECHISTENSCHOOL. Jonge missionarissen vind je niet meer in het noorden. Pater Goussaert is de jongste op één na en een beetje zorgelijk heeft hij zich reeds dikwijls afgevraagd wat het worden zou als zij er het bijltje zouden moeten bij neerleggen. De Vlamingen hebben echter in de loop van hun geschiedenis reeds voor zoveel benarde situaties gestaan, dat ze altijd automatisch aan het zoeken gaan naar afweermiddelen van zodra ze een gevaar op komst weten. Dat zit ons in het bloed André Goussaert ging dus niet zitten kniezen. Hij dééd er wat aan. In Gjoa Haven had hij met gunstig gevolg Walter Porter als katechist opgeleid en hij was van oordeel dat dit systeem de redding kan zijn voor de Kerk van de Noordpool. Hij ging bijgevolg zijn bisschop net zo lang aan de oren zagen tot die zegde dat het goed was en dat er in Pelly-Bay een school voor katechisten mocht opgericht worden. Onze pater was de koning te rijk, maar meteen kreeg hij weer een supplementaire last op de nek, en geen kleintje bovendien. Een dergelijke school oprichten is mooi, maar katechistenleerlingen zijn gehuwd en ze hebben kinderen en komen veelal uit andere nederzettingen, soms honderden mijlen ver. Er moesten dus huizen gebouwd worden en er moesten inkomsten gezocht om die katechisten-in-spe onderhoudsgeld te betalen, want die konden toch niet op een houtje bijten. Evenmin als hun vrouw en kinderen. Pater Goussaert vertelt dat hij hard op de Voorzienigheid heeft moeten rekenen dan, maar dat die hem niet in de steek gelaten heeft. De Duitsers hebben met hun Miserior een aardige duit in het zakje gedaan. Er kon gebouwd worden, en in 1969 werd van wal gestoken met zes kandidaten. De oudste ervan is 40 en de jongste 27 jaar. Het was een hele toer, want die mensen begonnen van helemaal onderaan. Er moesten kursussen opgemaakt worden, aangepast aan de Eskimo's en hun konkrete situatie. Het eigenaardige is dat die onontwikkelde, maar door en door verstandige mensen, in onderlinge diskussies zelf geholpen hebben bij het samenstellen van de leerstof. Ook de vrouwen van de kandidaat-katechisten worden in het onderwijs betrokken. Ze zullen immers een belangrijke taak te vervullen hebben straks bij de opleiding van de Eskimo-vrouw en -moeder. Die zes families hebben nu hun eerste jaar achter de rug. Ze zullen nu gedurende enkele maanden praktisch werk gaan verrichten in de nederzettingen, en daarna vatten ze hun laatste jaar aan. Van verscheidene zijden werd voorgesteld die katechisten bij het einde van hun studies de waardigheid van diaken te verlenen, maar Pater Goussaert is er niet zo entoesiast over. Hij vreest dat daardoor een zeker rangverschil zou ontstaan met de andere leden van de nederzetting, en hij acht het van het grootste belang dat de katechisten volledig volksverbonden blijven. Volgend jaar zal die eerste lichting katechisten afgestudeerd zijn. Ze zullen dan ingezet worden in de verschillende Eskimo-nederzettingen die geen missionaris hebben en ze zullen Gods woord verkondigen en voorleven. Pater Goussaert hoopt dat de Heer misschien uit die katechistenfamilies de priesters zal roepen die het Eskimovolk verder zullen begeleiden op de weg die niet langer onzeker en onmenselijk meer is, maar toch altijd nog zeer moeilijk.
OPNIEUW EVEN UITBLAZEN IN. In april 1970 zijn Pater André Goussaert en Broeder Jeroom Vermersch opnieuw in Beveren gearriveerd voor een vakantie van enkele maanden. Ze zagen er goed uit bij hun aankomst. Niet zo teruggetrokken en versleten als acht jaar voordien. Je kon zien dat de levensomstandigheden ginder verbeterd zijn. Maar beiden steken het niet onder stoelen of banken dat hun gedachten in Pelly-Bay en Gjoa Haven zijn. Bij het Eskimo-volk dat hun volk geworden is. Als je daarover spreekt gaan hun ogen glanzen en vertellen ze je in warme bewoordingen over hun mensen en hun werk daar. Over hetgene reeds gedaan werd en over het onmetelijk vele dat nog te wachten ligt.Ze kunnen maar niet begrijpen waarom wij hun prestaties zo enorm vinden. “Het is toch allemaal eenvoudig," zeggen ze, "je ziet dit of dat wat gedaan moet worden en je doet het. Je hebt trouwens geen andere keuze. Laat jij het liggen, dan kijkt er geen mens naar om! Om dat te veranderen zijn we daar. We moeten de Eskimo's leren leven met God en met de mensen." Als je hen dan vraagt of het gemakkelijker ware de Eskimo's uit hun barre streken weg te halen en ze ergens elders neer te zetten, dan bekijken ze je eerst stomverbaasd en glimlachen dan begrijpend. "De Eskimo’s ginder weghalen? Maar verstaan jullie dan niet dat het hun streek is? Dat ze er niet uit weg willen omdat ze er minstens evenveel van houden als jullie van het vlakke en vruchtbare Vlaanderen? Nee, laat ze maar betijen. Met Gods hulp zullen ze het halen." Met Gods hulp zullen ze het halen. Dat Godsvertrouwen van die missionarissen toch! Daar kunnen wij met al ons getob en gemier niet bij. Pater André Goussaert en gij ook, Broeder Jeroom Vermersch, wij zijn trots op u en we laten u niet in de steek. Nooit! Het mag dan al zijn dat de Eskimo's uw volk geworden zijn, we zullen zorgen dat ge u altijd verbonden blijft voelen met het volk dat leeft in Vlaanderen, aan de boorden van onze oude trouwe Leie. ......
Goud voor Norbert en Rita Pappijn-Lippens Op zaterdag 25 augustus werden Norbert Pappijn en Rita Lippens, naar aanleiding van hun gouden jubileum, ontvangen op het stadhuis in Beveren-Leie.
Norbert werd geboren te Beveren-Leie op 14 januari 1945 in een gezin dat zes kinderen telde. Na zijn lagere school te hebben doorlopen trok hij naar het Sint-Amandscollege in Harelbeke. Nadat hij daar 3 jaar op de schoolbanken had gezeten was het tijd om zijn legerdienst te gaan vervullen. Eenmaal dat achter de rug startte hij zijn beroepsloopbaan als thuiswever voor ‘boer Clerck’ en er zijn loopbaan in 2005 ook af te sluiten. Rita werd geboren op 8 juli 1945 te Sint-Eloois-Vijve in een gezin dat 4 kinderen telde. Zij volgde een opleiding snit en naad en begon haar loopbaan bij de firma Bekaert te Waregem. Het gouden paar leerde elkaar kennen in de Golden River te Deerlijk en op 23 augustus 1968 verschenen ze voor de ambtenaar van burgerlijke stand te Sint-Eloois-Vijve waar ze elkaar hun jawoord gaven. Het pas gehuwde koppel begon met het bouwen van hun nestjes en gingen zich vestigen in Kortrijkseweg te Beveren-Leie. Na een vijftal jaar verhuisden ze naar hun huidige woonst in de Courtensstraat. Ondertussen was Rita ook werkzaam in de thuisweverij van haar echtgenoot waar ze eveneens in 2005 met pensioen ging. Norbert en Rita kregen twee kinderen, Isabel en Vincent. Ook zij zijn aan hun nestje begonnen en zo zijn Norbert en Rita de fiere grootouders van Arthur en Laura en Esmée en Jérome. Ze houden mooie herinneringen aan hun reizen. In het bijzonder aan hun huwelijksreis naar Lourdes en tal van reizen naar Spanje. Ook de feesten bij de firma Beaulieu vergeten ze niet. Beiden zijn nu lid van Okra en de wandelclub ‘De Textieltrekkers’. Sinds een viertal jaar is Norbert de drijvende kracht bij de kaartersclub van Okra en wist zich tweemaal tot kampioen te kaarten. Naast de hobby's van Rita, koken en naaien, houden ze beiden van wandelen, fietsen, kaarten en genieten van het leven.
