Eigentijdse klassieker
De Britse schouwzender BBC One Television biedt u en ons allen — althans diegenen van hen welke beschikken over een behoorlijk tot uitnemend gezichtsvermogen — de gelegenheid om in de nacht van vrijdag 8 op zaterdag 9 mei, tussen 00:40 uur en 02:25 uur, te gaan kijken naar de speelfilm High Fidelity, die in 2000 door regisseur Stephen Frears werd gerealiseerd als Brits-Ameriaanse coproductie. Grondslag voor die rolprent was het gelijknamige boek van Nick Hornby dat in 1995 is verschenen en een enorme bestseller is geworden. 

Omzetting in beelden
Sadie Smith in Time Magazine bedacht deze Engelse auteur met het superlatief aandoende epitheton 'European Ambassador of Goodness'. De man die tal van zijn lezers weer heeft laten geloven in de bevrijdende kracht van de muziek en van de liefde, heeft mijn onverdeelde aandacht, maar zodra die beide — maar de meeste van deze is de liefde — elementen worden aangevuld met een derde: Het Spel— en hier wordt bedoeld: Voetbal — dan haak ik resoluut af. Dat element op zich doet, vanzelfsprekend, geen enkele afbreuk aan eventueel voorhanden zijnde kwaliteiten van het boek. Dat moet ook Stephen Frears hebben beseft toen hij besloot dat boek te verfilmen met acteurs, die er 3 voor wat betreft de hoofdrollen — niet om liegen: John Cusak die, als het moet, een wandelend understatement kan voordragen, Jack Black, Tim Robbins en Joan Cusak. Als basis voor de film dient de inhoud van High Fidelity, vanzelfsprekend de grote lijnen daarvan. De locatie van het boek, Londen, is ingeruild voor Chicago, waar een man genaamd Rob — in die rol zien we een ongelooflijke John Cusak — een platenzaakje runt waar alleen de ware adepten binnentreden. 

Platen en vrouwen
De ietwat manische eigenaar van dat winkeltje behept met een ware verzameldrift, waarbij hij alles indeelt volgens het systeem van een Top 5. Zolang iemand vrijgezel is en zich weet te distantiëren van sterk persoonlijk getinte bindingen en van al te onmaatschappelijke verwikkelingen, kan zoiets nog wel goed gaan, maar die Rob heeft een vriendin: Laura. En als die het besluit neemt dat ze er toch beter aan doet die Rob af te schrijven en zich te binden aan iemand anders, dringt het besef bij de verzamelaar door dat high fidelity niet alleen opgaat voor de door hem aanbeden zwarte schijf. Dat er aanvankelijk werd gedacht dat Nick Hornby (alle) mannen afschilderde als wezens die nauwelijks meer kunnen dan het opwekken dan een meewarig hoofdschudden, is, oppervlakkig beschouwd, zeker begrijpelijk, en — laten we wel wezen — hoeveel meerderjarige mannen zijn er niet die inderdaad nooit verder zijn gekomen dan het (al dan niet werkelijk) cultiveren van hun eigen (pre)puberaal getinte homoërotische — meestentijds diep verborgen — verlangens. Dat Tim Robbins het ook hier weer geweldig doet, kan een extra impuls vormen om die film te gaan zien; die positieve kwalificatie geldt overigens in niet mindere mate voor Jack Black.

Serendipiteit
Gisterochtend vond ik, tussen de afgeschreven boeken in een antiquariaat in Groningen, een nog ongelezen exemplaar van High Fiudelity. Een paar uur later zie ik dat de film nog deze week door de BBC zal worde uitgezonden. In geen van beide gevallen zocht ik naar hifi, maar ik kreeg deze dubbel en dwars in de schoot geworpen.
____________
Afbeeldingen
1. Voorzijde van de Penguin paperbackeditie uit 2000 van High Fidelity.
2. Regisseur Stephen Frears tijdens het Cardiff Filmfestival van 2006.
3. Acteur John Cusak tijdes een persconferentie.
4. De Engelse auteur Nick Hornby. (Foto van het Blog Nick Hornby.)