Mahatma Gandhi ' Sterven voor de vrede. Nieuwe, beknopte maar heldere en complete biografie en voorts een actuele Arte-televisie-documentaire
Documentaire op de buis Op
woensdag 6 februari, 's avonds tussen 21:50 uur en 22:45 uur heeft de Duits-Franse cultuurzender Arte de Franse
televisiedocumentaire uit 2005 voorgesteld, die als Duitse titel Mahatma Gandhi Sterben für den Frieden meekreeg.
De aanleiding voor deze uitzending ligt in het feit dat het 30 januari
zestig jaar geleden was dat een groep fanatici een aanslag op de
prediker van het geweldloze verzet heeft beraamd en één van de twee
broer Godse de trekker heeft overgehaald en daarvoor in 1949 is
geëxecuteerd. Zijn broer Godal heeft tot 2005 geleefd. Hij is één van
de fguren die in de documentaire aan het woord komt. De documentaire
toont de nationalistische en religieuze conflicten waarmee India na de
dood van Gandhi en de onafhankelijkheid van de Britse koloniale
heerschappij werd geconfronteerd. Enkele van die problemen spelen tot
op de huidige dag een niet te negeren rol en het is niet overdreven te
stellen dat die natie daar af en toe nog aardig mee te kampen heeft. Deze
Franse Arte-film uit 2005 heeft een lengte van 51 minuten, en wordt op
het formaat 4:3 uitgezonden met stereofonisch geluid. Regisseur is
Arnaud Madagaran.
Drie herhalingen In
deze documentatie wordt de kijker geconfronteerd met flink wat
archiefbeelden, waarin drie 'deskundigen'aan het woord komen. Naast de
bovengenoemde Godse, die deel uitmaakte van de acht samenzweerders,
komen de Britse historicus David Hardiman en de Franse politicoloog
Christophe Jaffrelot aan het woord. Arte zal de documentaire drie
keer herhalen, en wel op zondag 10 februari om 13:00 uur, op dinsdag 12
februari om 10:50 uur en in de nacht van dinsdag 19 op woensdag 20
februari om 05:00 uur in de ochtend.
Nieuwe biografie In januari is bij dtv in München in de reeks dtv portrait
een nieuwe, compacte doch tevens zeer complete biografie verschenen
over de man die als Mohandas Karamchand Gandhi was geboren, doch die de
bijnaam kreeg Mahatma = (de) grote ziel en als zodanig in de hele
wereld bekend is gebleven. Hij kreeg over de hele aardbol in een
bepaalde context veel gezag en onderhield contacten met politici en
talvan andersoortige 'hoogwaardigheidsbekleders', waarvan sommigen wel
naar hem wilden luisteren, al dan niet letterlijk. Hij was
eenschoolvoorbeeld voor de ascetische levensouding en het geweldloos
verzet. Toch is het hem niet gelukt daarmee de splijting in de Indiase
samenleving minder scherp te maken: de radicaliteit bestaat in diverse
gedaanten tot op de huidge dag in de Indiase maatschappij, hetgeen
eveneens in de filmdocumentaire duidelijk wordt. De auteur van de
biografie, Albrecht Hagemann, die in 1948 werd geboren, is historicus
en sociaal wetenschapper, die al eerder de aandacht heeft getrokken met
biografische werken over Nelson Mandela en Fidel Castro. Met dit
Gandhi-boek heeft hij opnieuw een boeiend, informatief en zeer leesbaar
boek geschreven, waarmee een verrijking van de bestaande literatuur
over de persoon Gandhi en de geschiedenis van diens vaderland in de
laatste decennia van de negentiende en de eerste helft van de
twintigste eeuw is gerealiseerd. __________ Albrecht Hagemann: Mahatma Gandhi. Biografie in de reeks dtv portrait. 192 pag., rijk geïllustreerd; paperback, Deutscher Taschenbuch Verlag, Munchen, Januari 2008. ISBN 978-3-423-31088-8. Prijs 10, (in de gehele BRD en in NL bij Boekhandel Die Weisse Rose te Amsterdam). ____________ 1.
De samenzweerders, die de moord op Gandhi hebben beraamd. In de staande
rij, de tweede van links is Gopal Godse, die aan het woord komt in de
filmdocumentaire op Arte televisie. Zittend, op de voorste rij, de
derde van links is Nathuram Godse, die de trekker heeft overgehaald. 2. Gandhi met Charlie Chaplin te Londen in 1931. 3. Voorplat van de nieuwe Gandhi-biografie in de reeks dtv portrait.
Première-opname van Snow White door de Nederlandse Nationale Reisopera aanstaande zaterdag in het Radio4-programma Opera live
Opname van 19 januari
Aanstaande zaterdag, 's avonds tussen 19:00 uur en 23:00 uur zendt de NPS via Radio 4 in het programma Opera live de opname uit van de wereldpremière van het muziekdrama Snow White,
opus 34 (uit 2004-2007) van Micha Hamel, zoals deze op 19 januari in de
Twentse Schouwburg werd gegeven. Met die opera operette, music hall
musical of hoe men het stuk ook wil kwalificeren toert de Nationale
Opera tot en met volgende dinsdag nog door Nederland, zodat men tijdens
de nog resterende voorstellingen ook de decors, kostuums en mimiek van
de zangers 'mee kan nemen', en vooral niet te vergeten de zeven paar
overigens niet allemaal even fraaie, herenbillen. Het voortreffelijke
koor van de Reisopera en de sublieme musici in de orkestbak hadden
beslist een zware taak. Die Micha Hamel heeft een hele reeks muzikale
registers opengetrokken en een breed scala aan eclecticisme ten beste
gegeven, van het inmiddels klassieke idioom van Kurt Weill tot en met
de Boradway-musical en de hela-hola-Hollywoodshow. Dat alles is
voortreffelijk gedoseerd en door de musici van het Nieuw Ensemble uitstekend
gerealiseerd. Dirigent Ed Spanjaard heeft er een hele kluif aan gehad,
en vóór de achtste voorstelling in de Stadsschouwburg van Groningen
werd hij overvallen door zo'n zware griep dat hij moest worden
vervangen door Wouter Padberg, die als assistent van Ingo Metzmacher
bij de Nederlandse Opera al de nodige ervaring had opgedaan.
Zangers
Enkele
zangsolisten waren al eerder te horen in rollen bij de Nationale
Reisopera, anderen maakten hun debuut bij dit gezelschap. Dat gold
zowel voor Snow White zelf een rol die met glans en vol overtuigende
vocale prestaties werd volbracht door de sopraanw Rebecca von
Lipinski, alsook voor glazenwasser Dan, gespeeld en gezongen door de
Finse bariton Ville Russanen, en diens collega Clem. De andere vijf
heren, die veelal zichtbaar zijn aangedaan door de fysieke charmes van
Snow White want echt begrijpen doen ze haar niet waren al eerder in
één of meer rol(len) te gast. Dat geldt eveneens voor de 'vieze man'
Hogo de Bergerac, een partij, die de Oostenrijkse bariton Michael Kraus
als het ware op het lijf is geschreven. Mezzosopraan Frances Bourne,
die de 'boze stiefmoeder' Jane vertolkt, trad eerder op bij DNR in The Mikado.
De halfzachte Paul, uiteindelijk de felbegeerde Prince Charming
ingevuld door de Amerikaanse countertenor Joseph Schlesinger, die onder
meer Fjodor in Boris Godoenov bij DNR heeft gezongen was in al zijn verschillende gedaanten aandoenlijk en aangrijpend tegelijk.
Operaliefhebbers,
die niet bang zijn voor iets nieuws en tegelijkertijd aardig afwijkend
van datgene wat we als opera beschouwen, en die niet in de gelegenheid
zijn geweest om één van de voorstellingen bij te wonen, worden hierbij
dan ook dringend geadviseerd om zaterdagavond te gaan luisteren.
____________
Afbeeldingen 1. Poster en voorzijde tekstboek. Foto van Vernon Merritt voor Life Magazine 1969. 2. Snow White met lang zwart haar. Foto Berlinde de Bruyckere: Inge 2001.
Cultuurspectrum
