Vera Mary Brittain ' een vrouw in oorlog en liefde
BBC One Op
zondag 9 november, 's avonds vroeg, tussen 18:45 uur en 19:45 uur
onze tijd presenteert de Britse televisiezender BBC One de tv-film: Vera Brittain, a woman at war.
Het betreft een biografische film met de belevenissen van de Engelse
schrijfster Vera Brittain (1893-1970), die tevens naam heeft gemaakt
als feministe en pacifiste. Het
feit dat dezer dagen de negentigste verjaring van het einde van de
Eerste Wereldoorlog in Engeland plechtig en uitbundig wordt gevierd,
zal mede aanleiding zijn dat deze film die dit jaar werd gerealiseerd
op dit, hopelijk met het oog op de jongeren, vroege tijdstip zal
worden uitgezonden. Tijdens
die zogeheten Grote Oorlog, welke op het continent werd uitgevochten,
heeft Vera Britain zich vrijwillig gemeld om dienst te doen als
verpleegster. De diverse toestanden en gebeurtenissen aldaar heeft ze vastgelegd in haar boek Testament of Youth,
dat in 1933 voor het eerst is verschenen, en dat ik in 1968 in het
Groningse filiaal van Boekhandel De Slegte voor de ongelooflijke somma
van tien cent heb kunnen kopen in een paperback-editie, die men aldaar
als ramsjpartij voor een gulden kennelijk in Nederland niet meer
aan de straatstenen heeft kunnen slijten. Gelukkig is er in de jaren
negentig van de vorige eeuw alsnog een BBC-televisieserie naar de
inhoud van dat intens menselijke document gerealiseerd.
(wordt vervolgd) ___________ Afbeeldingen 1. Schrijfster Vera Brittain. 2.
De paperback-editie die ik in 1968 bij De Slegte heb gekocht voor tien
cent. (Vijftien boeken uit de vele verschillende opruimingsstapels
kostten samen één gulden.)
Die Krähe schrein Und ziehen schwirren Flugs zur Stadt: Bald wird es schnein Wohl dem, der jetzt noch Heimat hat!
Nun stehst du starr, Schaust rückwärts ach! wie lange schon! Was bist du Narr Vor Winters in die Welt entflohn?
Die Welt ein Tor Zu tausend Wüsten stumm und kalt! Wer das verlor, Was du verlorst, macht nirgends halt.
Nun stehst du bleich, Zur Winter-Wanderschaft verflucht, Dem Rauche gleich, Der stets nach kältern Himmeln sucht.
Flieg Vogel, schnarr Dein Lied im Wüsten-Vogel-Ton! Versteck, du Narr, Dein blutend Herz in Eis und Hohn!
Die Krähen schrein Und ziehen schwirren Flugs zur Stadt: bald wird es schnein, Weh dem, der keine Heimat hat!
Der Herbst
Dies ist der Herbst: der bricht dir noch das Herz! Fliege fort! fliege fort! Die Sonne schleicht zum Berg Und steigt und steigt Und ruht bei jedem Schritt.
Was ward die Welt so welk! Auf mild gespannten Fäden spielt Der Wind sein Lied. Die Hoffnung floh Er klagt ihr nach.
Dies ist der Herbst: der bricht dir noch das Herz! Fliege fort! fliege fort! O Frucht des Baums, Du zitterst, fällst? Welch ein Geheimnis lehrte dich Die Nacht, Daß eisger Schauder deine Wange, Die Purpur-Wange deckt?
Du schweigst, antwortest nicht? Wer redet noch!
Dies ist der Herbst: der bricht dir noch das Herz! Fliege fort! fliege fort! »Ich bin nicht schön so spricht die Sternenblume , Doch Menschen lieb ich Und Menschen tröst ich
Sie sollen jetzt noch Blumen sehn, Nach mir sich bücken Ach! und mich brechen In ihrem Auge glänzet dann Erinnerung auf. Erinnerung an Schöneres als ich: Ich seh's, ich seh's und sterbe so.«
Dies ist der Herbst: der bricht dir noch das Herz! Fliege fort! fliege fort!
Eliana Burki, een fenomenale alpenhoorniste in diverse muziekgenres
Verrassing Hedenochtend tussen half negen en negen uur kwam ik per toeval terecht in het Morgenmagazin, een gevarieerd programma dat door de beide publieke Duitse
televisiezenders ARD/Das Erste en het ZDF op werkdagen van 05:30 uur
tot 09:00 uur wordt uitgezonden. Er is publiek aanwezig. Diverse van de
presentatoren zijn vaak buitenproportioneel opgetogen en kunnen alleen
maar in superlatieven spreken. De geringste aanleiding wordt
aangegrepen voor uitzonderlijke hilariteit, en dat maakt zo'n programma
ondraaglijk, vooral als de presentatoren het eigen ik toch altijd nog
iets belangrijker vinden dan de genode gasten. Helaas komt dat laatste
iets te veel voor, en dat is de reden dat ik zelf jaren geleden het wel
voor gezien hield. Dat
men door zo'n besluit ook verstoken kan blijven van buitengewoon
interessante en aantrekkelijke persoonlijkheden, bleek vanochtend toen
een alpenhoorniste haar kunnen mocht laten horen en zien: de 25-jarige
Eliana Burki. Voor haar had ik het toestel ook wel aangezet als ik van
tevoren had geweten dat ze in dat programma zou komen. Iemand die in
staat is met een inmiddels zo'n tweeduizend jaar bestaand en dikwijls
fraai beschilderd instrument met een lengte van 4 tot 5 meter andere
geluiden te produceren dan de gebuikelijke, verdient zulke aandacht
ruimschoots.
Bijzondere musicienne Vanaf
haar achtste treedt ze op met een groep oude, eerbiedwaardige heren,
die de alpenhoorn als een traditioneel instrument bespelen, en die
toonden, door de bank genomen, aanvankelijk wel enige afstandelijkheid,
maar nu die zelf hebben kunnen vaststellen wat ze met deze opgetogen
jongedame 'in huis' hebben, is die houding verleden tijd. Zelf
wilde Eliana Burki meer met het instrument dan wat de traditie biedt:
het blazen van de bekende stukken en de optredens langs lijnen van
geleidelijkheid. Vanaf haar dertiende wilde ze jazz en popmuziek kunnen
spelen op dat aloude instrument. En warempel, dat is haar gelukt. Twee
tot vier uur per dag oefent ze en met die volhardende houding is ze
erin geslaagd met een eigen band een repertoire op te bouwen. Zij is in
staat zeventien verschillende tonen aan de alpenhoorn te ontlokken,
waar voor anderen een maximum van zes haalbaar is gebleken. Van
die kunstvaardigheid heeft ze in de studio daarnet laten horen wat ze,
ondersteund door één van haar bandleden een uitnemende slagwerker
aan dit klassieke instrument dat u (vrijwel) nooit in een concertzaal
zult aantreffen weet te ontlokken. Overigens heeft Eliana Burki ook
die drempel genomen en in 1999 met het Olten City Orchestra gespeeld. Haar kunsten zijn inmiddels via compact disc te beluisteren voor iedereen die dat wil.
Heute Journal Het Heute Journal de dagelijkse nieuws- en actualiteitenrubriek van het Zweite Deutsche Fernsehen zal haar uitgebreider voorstellen op donderdag 6 of vrijdag 7 november
dat zal afhangen van het actuele nieuwsaanbod en zo'n voorstelling
zal haar op tal van fronten bepaald geen windeieren leggen, zoals de
geschiedenis van het Heute Journal heeft aangetoond. Het
zal haar populariteit enorm verhogen, het aantal uitnodigingen zal
ongetwijfeld zo groot worden dat ze een keuze zal moeten maken, en haar
cd zal zich eveneens in een zeer grote populariteit mogen verheugen.
Het Heute Journal wordt steeds tussen 21:45 uur en 22:15 uur
uitgezonden. Vijf
jaar oud was ze toen haar moeder haar vertrouwd wilde maken met het
pianospel, maar dat werd geen succes. "Mijn oren doen pijn. Ik wil
alpenhoorn spelen." Waartoe zulke gedecideerdheid van een jong kind kan
leiden, kunt u hopelijk in het Heute Journal van 6 of 7 november zelf vaststellen.
NB: Meer informatie over het instrument Alphorn kunt u vinden in de Geïllustreerde Muziekinstrumenten Encyclopedie van Bert Oling/HeinzWallisch (2003).
De dag- en nachtegaal naar Andersen op muziek van Theo Loevendie gaat in Groningen in première met Kees van Kooten als verteller van eigen tekst
Sprookje met muziek In de tekst op het achterplat van De dag- en nachtegaal
" omschrijft uitgeverij De Bezige de spiegelplaatjesversie van Theo
Loevendie als "de muzikaalste cd die ooit in de Zoemreeks verscheen."
Het sprookje is door de componist voor de eerste keer getoonzet voor
ensemble en spreker in 1974, vijf jaar later realiseerde hij een
bewerking voor groot orkest en spreker. In 1982 is de productie
onderscheiden met een Edison, en daarna is het honderden keren over het ondermaanse verspreid.
Inspiratiebron Andersen De dag- en nachtegaal is een geheel Nederlandse productie en heeft als uitgangspunt het bekende sprookje De nachtegaal
van de Deense, internationaal befaamde, fantasierijke en tegelijkertijd
escapistische "verteller voor de eeuwigheid" Hans Christian Andersen
(1805-1875), die heden ten dage als gevolg van alle nieuwe media helaas
steeds minder in aanzien raakt als auteur van sprookjes die (groot)
ouders aan hun (klein)kinderen vertellen dan zo'n halve eeuw geleden. Kees
van Kooten treedt zelf op als verteller van de eigen tekst tijdens de
première op donderdag 6 november 's avonds in de grote zaal van het
Cultuurcentrum De Oosterpoort in Groningen, daarbij ondersteund door
het Noord Nederlands Orkest onder leiding van zijn chefdirigent Michel
Tabachnik.
Net echt Maar
voordat de eerste officiële uitvoering zal worden gerealiseerd, hebben
de uitvoerenden gezorgd voor een cd met twee verschillende versies: die
met groot orkest deze keer echter onder leiding van Hans Leenders
en daarnaast een zogenoemde karaoke-versie voor zeven
instrumentalisten: klarinet, viool, fagot, trompet, trombone, contrabas
en slagwerk. Verder is
de map voorzien van een tekstboekje en een 'kijkschijf', die in eerste
instantie bedoeld is voor ouders om deze gedurende 14 minuten een
kijkje te gunnen achter de schermen van de opnamen. De
orkestversie op de cd duurt ruim 38 minuten, de karaoke-versie wijkt in
lengte daarvan nauwelijks af, alleen heeft die een intro van 40
seconden. In de
septet-versie vertelt Kees van Kooten niet opnieuw het verhaal, maar
klinkt zijn stem alleen om de nummers aan te geven, waardoor de
hopelijk geïnteresseerde kinderen, op basis van het tekstboekje zelf
aan het werk kunnen gaan: een steuntje in de rug. Daarmee wordt dan
meteen voldaan aan het belangrijkste
aspect van sprookjes in het algemeen en van zo veel daaraan verwante
verhalen: te fungeren, mede als leerstukken die tegelijkertijd de
sluimerende esthetische behoeften van de jongste tot en met 'grootste'
kinderen bevredigen. De dag- en nachtegaal slaagt
op die manier in het activeren van (vooral jonge) lezers en
toehoorders. Dat is tevens een goede basis voor latere participatie in
veel gecompliceerdere maatschappelijke processen, waarin liefst alle
kunstvormen niet alleen een onmisbaar element vormen, maar ook kunnen
leiden tot integratie van de verschillende sociale aspecten in een
mensenleven. En wat is er dan nog beter dan zo'n veelzijdige
geschiedenis te combineren met muziek op het hoogst denkbare niveau. .
. .
Twee November-gedichten van Neerlands Tachtiger Hein Boeken
N O V E M B E R
I.
Leeg is 't nu al, de dorre takken leêg, De stammen zwart; daar schijnt de lucht doorhenen Zoo bleek en goor. 't Heeft nu al uitgeschenen, De volle pracht, ook 't laatre schoon, reeds veeg.
Toen 't groen allengs de wondre gloeiing kreeg Van bruin, geel, goud ja, goud! dat men zou meenen: 't Waar àl te dier dan dat 't weldra verdwenen Zou zijn, zoo maar, als droom, die henen teeg.
Als droom, zoo maar? Ja, al dit duurbaar goed, Dit lang gegaard, gespaarde, 't al mijn eigen, Waarvoor men streed, men leed, door zuur, door zoet, Dat men 't al wou, al inn'ger, liever krijgen, Die lieve trekken, blikken, lang gespaarde, 't Valt al tòch eens, als aldit schoon, ter aarde.
12 Nov. 1909
N O V E M B E R - W O U D
't Is nu geen dienst. De lichten branden niet En over 't groen dermollige tapeten Ligt 't bruin van blaadren-hulsel, half versleten, Met zwarte streep en streep. 't Veel-stemmig lied,
Dat door de hooge galerijen liet Zweven een galm van eerbied, licht-gemeten, Om heil'ge en heil'ge, in 't groen gezeten, Zwijgt nu in 't grijs weg-schemerend verschiet.
Wanneer breekt, bij het licht van heldre starren, De heil'ge geest in lichte liedren uit, Die nog door 't stom kolommendom blijft marren?
Of, komend in de volheid van geluid En licht, daar ze al, wat haaer weerstond, verwon, Wekt tot een vierdag hier weer 't al de Zon?
Hilversum 1902
HEIN BOEKEN (eig. Hendrik Jan Boeken; 1861-1933) Uit: Verzen (1920) P.N. van Kampen & Zoon, Amsterdam __________
FOTO: Portret van Hein Boeken en profil te Ede, door Willem Witsen. (Collectie Prentenkabinet/Studie en Documentatie Centrum voor Fotografie (SDCF), Universiteit Leiden, inv.nr. E.131 )
Deze week nog driemaal Autumnwatch op televisiezender BBC Two
Vissen, zeehonden, en terugblikken Onder
verwijzing naar de korte bijdragen op het Neerlandse cultuurnet Tempel der Natuur en op die van maandag 27 oktober op deze website en
van maandag 3 november, willen we u informeren over de nog drie
resterende bijdragen over de Britse flora en fauna die de
televisiezender BBC Two deze week, steeds op hetzelfde tijdstip
tussen 21:00 uur en 22:00 uur zal presenteren. Op dinsdag 4 november zal onder meer aandacht worden besteed aan het onderwerp Vogels voeren. Op
woensdag 5 november volgen tips om wilde dieren de winter door te
helpen. Vervolgens wordt een duik genomen tussen agressieve kongeralen een grote vis die ook wel conger
wordt genoemd, en die verwant is aan de meer bekende paling en wordt
opnieuw een kijkje genomen bij de zeehondenkolonie om te zien hoe het
deze intussen is vergaan. Donderdag 6 november nemen de drie presentatoren Bill Oddie, Kate Humble en
Simon King voor de laatste keer een kijkje bij de grijze zeehonden op
de Farne-eilanden. De rest van de zendtijd die avond zal worden
gebruikt voor een terugblik op de hoogtepunten in de uitzendingen van
de afgelopen weken
Autumnwatch ' Britse fauna in de herfst : Raven in Wales; grijze zeehonen op de Farne-eilanden
Raven en grijze zeehonden In de aflevering van Autumnwatch,
die de Britse tv-zender BBC Two hedenavond, tussen 21:00 uur en 22:00
uur, in de aanbieding heeft, wordt onder meer aandacht besteed aan het
leven van de raven in
het Noorden van Wales, en krijgt de kijker tevens de gelegenheid zich
te laten meenemen naar de Farne-eilanden om dan via de beeldbuis in
de huiskamer het doen en laten van de grijze zeehonden aldaar te
volgen. Deze dieren zijn eveneens bekend onder de naam kegelrob. Die benaming is ontstaan door de ietwat kegelvormige kop die deze dieren hebben.
Europa's Wilde Oosten in Wit-Rusland ' Een uniek wildpark als Unesco's wereld-erfgoed
Bisons en wisenten De
Duits-Franse cultuurzender Arte-televisie zendt op maandagavond 3
november, tussen 19:00 en 19:15 uur, een documentaire uit over Europa's
zogeheten Wilde Oosten: het nationale park Belovesjkaja Poesjtsja
in Wit-Rusland. Het betreft een Duitse documentaire uit 2006 van Iduna
Wünschmann, die door Arte op het formaat 16:9, voorzien van
stereofonisch geluid, in HD-kwaliteit zal worden gepresenteerd. In
dit laaggelegen wildpark komen zelfs dieren voor die in Europa reeds
sedert 1920 als uitgestorven golden, zoals de bison, die voor onze
contreien als 'vergane glorie' werd beschouwd, maar in dit natuurgebied
worden ze zelfs gefokt. Voorts kan het zomaar gebeuren dat er
plotseling een groep wisenten op een open plek in het woud wordt
gesignaleerd. Tussen Grodno en Brest leven er inmiddels zo'n
driehonderd van deze dieren in Belovesjkaja Poesjtsja.
De vele inspanningen voor het behoud van dit grandioze wildpark hebben
hun vruchten afgeworpen. Zo geldtt het park sedert 1992 als
wereld-erfgoed van de Unesco. In deze documentaire die op maandag
10 november, vanaf 16:45 uur door Arte-tv zal worden herhaald wordt u
op de hoogte gebracht van het wel wee van flora en fauna in dat gebied. Al spreekt het vanzelf, toch zij het met nadruk gezegd: Van harte aanbevolen!
Cultuurspectrum
