De lange nacht van Terra X op het tweede Duitse televisienet ZDF, voorafgegaan door Nachtstudio en een nieuw begeleidend Terra X-boek over Grote Mythen
ZDF-Nachtstudio Voordat in het kader van het 25-jarig bestaan van de archeologie-reeks Terra X
uitgezonden via de beeldbuis van het tweede Duitse publieke
televisienet ZDF voor de tweede keer een speciale Terra X-nacht met
vier zeer uitzonderlijke afleveringen van de reeks achtereen zal worden
uitgezonden, wordt eerst een nieuwe aflevering van de discussiereeks Nachtstudio,
ook deze keer onder leiding van Volker Panzer, een Heer van de oude
garde in de meest gunstige zin van het woord, die nu alweer ruim een
decennium dit programma presenteert. Het thema deze keer is: hoe
presenteer je geschiedenis en archeologie via de televisie. Deelnemers
aan de discussie zijn de producent van Terra X,
Martin papirowski, de schrijver Peter Berling, de archeoloog Peter
Pfälzner en de directeur van het Adolf-Grimme-Institut Uwe Kammann.
Vier afleveringen van Terra X De verantwoordelijken voor het samenstellen van deze tweede nacht met Terra X-documentaires
hebben duidelijk goed nagedacht over hun keuze en komen met vier
afleveringen. We krijgen de uitzending over de Dode-Zeerollen te zien,
onder de titel Brennpunkt Qumran, gevolgd door Babylon Tower
waarin wordt onderzocht in hoeverre het bijbelverhaal over de toren van
Babel en de daaraan gekoppelde spraakverwarring op waarheid kan
berusten.Het verhaal over de door de Romeinen geroofde tempelschatten uit Jeruzalem komt aan bod in de aflevering Das geraubte Gold Jahwes,
als derde bijdrage in deze bijzondere ZDF-nacht. Als afsluiting een
zeker niet minder boeiend thema: de architectuur van niet alleen de
oude wereld, aan de hand van bijzondere en enorm grote bouwwerken,
zoals de pyamiden, grafmonumenten, maar ook eeuwigdurende kalenders en
observatoria, waarmee deze aflevering zich niet beperkt tot het verre
verleden, en ook andere dan archeologische en geschiedkundie aspecten
een plaats hebben gekregen.
Nieuw Terra X-boek Dezer dagen is een nieuw Begleitbuch zur erfolgreichen ZDF-Serie Terra X verschenen, met als thema mythen en legenden.
De daaraan ten grondslag liggende gegevens kunnen heden ten dage door
middel van klassiek speurderwerk, echter thans met behulp van de
modernste technologie, worden bezien en heel vaak gereconstrueerd: een
zeer positief aspect van de steeds verder gaande technische
ontwikkelingen, die zich ook in ijltempo voltrekken. Dit is mede
belangrijk omdat aan de meeste mythen en legenden wel een kern van
feitelijkheden ten grondslag ligt. Maar de weg naar die verschillende
kernen is niet zelden geplaveid met tal van gevaren en het welslagen
van dergelijke ondernemingen is heel vaak afhankelijk van een gelukkige
samenloop van omstandigheden. Het boek van Helga Lippert en Claudia Moroni, beiden redacteur voor het thema Kultur und Wissenschaft
van het Zweite Deutsche Fernsehen. Voor dit boek zijn ze bijgestaan
door nog drie vrouwelijke auteurs (dat kan geen toeval zijn), die
bovenaan pagina 4 worden genoemd, in verband met het door hen mede
bewerkte thema.
Zes Grote Mythen De
zwarte zusters van Cleopatra heersten eeuwen lang over het land Kusch,
dat zich in het zuiden van het huidige Soedan bevond. Het waren,
voorzichtig uitgedrukt, tamelijk krijgshaftige 'dames', die enerzijds
reusachtige monumenten van bouwkunst hebben gerealiseerd, maar aan de
andere kant, zo wordt gezegd, dat ze zelfs de Romeinen lieten voelen
wat het is om bang te zijn. Het Gilgamesj-epos is aan ons
overgeleverd via spijkerschrifttabletten. Tegenwoordig is, op nasis van
archeologische vondsten bekend, dat de protagonist niet alleen maar een
literaire figuur is geweest. In het hoofdstuk Das Phantom von Uruk gaan de auteurs op zoek naar de ware toedracht rond de mythische figuur Gilgamesj. Ook
paus Alexander III heeft het zwaar te verduren gehad. Na de nederlaag
van de kruisriddersin het jaar 1165 ontving hij een brief van een
zekere priesterkoning met de naam Johannes, waarin hem een groot leger
werd beloofd dat ervoor zou moeten zorgen dat Jeruzalem zou worden
heroverd. In het Nibelungenlied
blijken tal van historische reminiscenties te zijn verwerkt, die terug
te leiden zijn tot in de tijd der Merovingers. Diverse van de
hstorische plekken kan men ook heden ten dage gewoon bezichtigen. Tweeëndertig
eeuwen geleden behoorde de Filistijn Goliath tot de zogenoemde
zeevolkeren, welke als Vikingers van de Bronstijd worden beschouwd, die
erin zijn geslaagd grote rijken het vuur na aan de schenen te leggen. Het
land 'Punt', van waar de farao's hun goud en wierook geleverd kregen,
is omgeven door tal van geheimzinnigheden, werd wel als de zetel der
goden beschouwd. Inmiddels beschikken de geleerden over indicaties dat het genoemde land in het oosten van Afrika moet hebben gelegen. __________
Helga Lippert und Claudia Moni: Terra X Große Mythen. 192 pagina's, paperback in de reeks dtv-premium; Deutscher Taschenbuch Verlag, München, Januar 2008. ISBN 978-3-423-24647-7. Prijs 15,. (Deze prijs geldt in de gehele BRD; in NL bij boekhandel Die Weisse Rose te Amsterdam.) ____________ Afbeeldingen 1. Volker Panzer, vaste gespreksleider in het ZDF-programma Nachtstudio. 2. De Toren van Babel, olieverf op eiken paneel 114 x 155 cm, in 1563 geschilderd door Pieter Brueghel de Oude (ca. 1525-1569). 3. De zwarte zusters van Cleopatra: de koninginnen van Kusch. 4. Paus Alexander III heeft het moeilijk in 1165, na de nederlaag van de kruisridders. 5. Voorplat van het dtv-boek met de Große Mythen. 6. Siegfried doodt de draak in het Nibelungenlied.
Enige zeer opvallende poëzie-bijdragen van de Amerikaan Henry Wadsworth Longfellow (3)
WALTER VON DER VOGELWEID. VOGELWEID the Minnesinger, When he left this world of ours, Laid his body in the cloister, Under Würtzburg's minster towers.
And he gave the monks his treasures, Gave them all with is behest: They should feed the birds at noontide Daily on his place of rest;
Saying 'From these wandering minstrels I have learned the art of song; Let me now repay the lessons They have taught so well and long.'
Thus the bard of love departed; And, fulfilling his desire, On his tomb the birds were feasted By the children of the choir.
Day by day, o'er tower and turret, In foul weather and in fair, Day by day, in vaster numbers, Flocked the poets of the air.
On the tree whose heavy branches Overshadowed all the place, On the pavement, on the tombstone, On the poet's sulptured face.
On the cross-bars of each window, On the lintel of each door, They renewed the War of Wartburg, Which the bard had fought before.
There they sang their merry carols, Sang their lauds on every side; And the name their voices uttered Was the name of Vogelweid.
Till at length the portly abbot Murmered, 'Why this waste of food? Be it changed to loaves henceforward For our fasting brotherhood.'
Then in vain o'er tower and turret, From the walls and woodland nests, When the minster bells rang noontide, Gathered the unwelcome guests.
Then in vain, with cries discordant, Clamorous round the Gothic spire Screamed the feathered Minnesingers For the children of the choir. Time has long effaced the inscriptions On the cloister's funeral stones, And tradition only tells us Where repose the poet's bones.
But around the vast cathedral, By sweet echoes multiplied, Still the birds repeat the legend, And the name of Vogelweid.
Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882) Uit: Songs and Sonnets In: the Oxford Edition of the Poetical Works of Longfellow ____________ Afbeeldingen 1. Walther von der Vogelweide (ca. 1170-1230); uit het Manessische Handschrift. 2. De Dichter Longfellow in 1868.
Arte-televisie herdenkt Victoria de los Angeles met vier maal dezelfde drie kwartier archiefopnamen ' tot en met 5 februari
Volbloed zangeres Op
vrijdag 18 januari 's ochtends tussen 08:00 uur en 08:45 uur heeft
Arte-tv de eerste keer een herdenkingsfilm over de Spaanse zangeres
Victoria de los Ángeles (1923-2005), die in werkelijkheid Victòria
Gómez Cima heette. Ze was geboren in een uiterst muzikale familie en
slaagder erin de zesjarige opleiding van het conservatorium in
Barcelona in drie jaar te doorlopen. In 1945 volgde haar eerste
optreden. Bijna een halve eeuw was ze te horen in de beste operahuizen
ter wereld in rollen van Puccini, Wagner, Verdi, Bizet en Gounod. Door
haar warme stem wist ze eveneens het concertpubliek aan haar voeten te
krijgen met liederenrecitals, waarbij ze veelal liet blijken het
Spaanse volkslied een warm hart toe te dragen. In 1992 was ze voor
het laatst te horen in het openbaar tijdens het afscheidsceremonieel
van de Olympische Spelen in haar geboortestad, doch al eerder had ze
zich, als gevolg van de dood van haar zoon, teruggetrokken.
Drie herhalingen De
Arte-film laat de zangeres zien in optredens, maar eveneens in de
privésfeer. Het beteft archiefopnamen van opera-aria's uit Wagners Tannhauser en Puccini's Madama Butterfly, en daarnaast liederen van Schubert,
Brahms en Manuel de Falla. De 43 minuten durende film wordt in totaal
vier keer op de Duits-Franse cultuurzender vertoond. Na vrijdagochtend
nogmaals op donderdag 24 januari, op woensdag 30 januari en op dinsdag
5 februari, steeds om 08:00 uur 's ochtends. Al eerder hebben we op You Tube een kort filmpje gezien waarin ze werk van Federico Mompou zong, met de componist aan de piano. ____________ Afbeeldingen 1. De zangeres Victoria de los Ángeles. 2. De componist Manuel de Falla. Tekening van Tonny Groenhuysen, Buitenpost, 1997. (Collectie Heinz Wallisch.)
Enige verrassende poëzie-bijdragen van de Amerikaan Henry Wadsworth Longfellow (2)
Twee van de allerberoemdste gedichten van Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) zijn de beide met de titel Wandrers Nachtlied. Het eerste is geschreven op 12 februari 1776, het tweede stamt van (hoogstwaarschijnlijk 6 september) 1780.
WANDRERS NACHTLIED
Der du von dem Himmel bist Alles Leid und Schmerzen stillest, Den, der doppelt elend ist, Doppelt mit Erquickung füllest, Ach, ich bin des Treibens müde! Was soll all der Schmerz und Lust? Süßer Friede. Komm, ach komm in meine Brust! EIN GLEICHES
Über allen Gipfeln Ist Ruh, In allen Wipfeln Spürest du Kaum einen Hauch Die Vögelein schweigen im Walde. Warte nur, balde Ruhest du auch.
Onder
de uit veel Europese talen, vooral uit het Duits, in het Amerikaans
overgebrachte, al dan niet heel direct, dan wel naar de geest
vertaalde, gedichten bevindt zich ook een 'omzetting' door de
ongelooflijk erudiete Henry Wadworth Longfellow.
WANDERER'S NIGHT-SONGS.
FROM GOETHE.
I.
THOU that from the heavens art, Every pain and sorrow stillest, And the doubly wretched heart Doubly with refreshment fillest, I am weary with contending! Wy this rapture and unrest? Peace descending Come, ah, come into my breast!
II.
O'er all the hill-tops Is quiet now, In all the tree-tops Hearest thou Hardly a breath; The birds are asleep in the trees; Wait; soon like these Thou too shall rest.
Uit: A Handful of Translations In: The Oxford Edition of the Poetical Works by Longfellow
____________ Afbeeldingen 1. Goethe's handtekening. Hier in gouddruk op bruine lederen ondergrond. 2. Monogram van de naam H.W. Longfellow. Hier in gouddruk op zwarte lederen ondergrond.
Documentaire Berlin: Die Sinfonie der GroÃstadt donderdagavond op het Nederlandse themakanaal Geschiedenis TV
Nare bijsmaak De Duitser
Walter Ruttmann (1887-1941) was niet alleen filmregisseur en
scenarioschrijver, maar vervulde binnen het kader van de Duitse film
nog tal van andere functies. Voor menigeen heeft zijn naam
begrijpelijkerwijs een nare bijsmaak, doordat hij als scenarioschrijver
heeft meegewerkt aan de extreem abjecte rolprent Triumph des Willens
van Leni Riefenstahl zo'n wezen dat alle kwalijks binnen het
naziregime wel over het hoofd wilde zien om voor zichzelf een goede
positie binnen het apparaat te creëren, en direct na de oorlog met
succes heeft verdrongen en zichzelf als slachtoffer van het nazibewind
heeft gepostuleerd. (Zie daartoe onze bijdrage Divadom en demonie, van maandag 16 juli 2007 op de zustersite Cultuurtempel.)
Experimentele documentaire Wel heeft de man, samen met Alberto Cavalcanti, in 1927 de uiterst interessante, experimentele documentaire Berlin: Die Sinfonie einer Großstadt.
Daarin wordt het leven in de hoofdstad van de Republiek van Weimar in
de tweede helft van de jaren twintig getoond: vanaf de stille, lege
straten vroeg in de ochtend, via de drukte overdag, tot met de
uitgaanshectiek in de avond. Nergens anders in Europa was het culturele
leven zo 'ausgeprägt' als in Berlijn: elke avond zaten de bioscopen vol
en zo'n dertig muziektheaters tot de laatste plaats uitverkocht, en in
het grootste hotel lagen op de leestafel zo'n 840 dagbladen. Zelfs in
onze moderne cultuur- en communicatiewereld van het begin der
eenentwintigste eeuw is dat een onvoorstelbare rijkdom. In 2002 is
opnieuw zo'n film gemaakt, deze keer door Thomas Schadt met een duur
van 77 minuten over dezelfde stad, die tevens de hoofdplaats van het
Duitse rijk anno nu is. Alleen de titel wijkt minimaal af: de nieuwste
film heet Berlin: Sinfonie einer Großstadt. Het zou een aardig gebeuren zijn deze beide films die van Ruttmann duurt goed een uur achter elkaar te vertonen. Geschiedenis TV
laat de film na reeds enkele vertoningen eerder deze week, zien op
vrijdag 18 januari, 's avonds tussen ongeveer 21:40 uur en 22:50 uur.
Le chemin des écoliers, donderdagavond en zondagavond op TV5 Monde
Alain Delon Het
is inmiddels alweer meer dan een halve eeuw geleden dat de in 1935
geboren Franse acteur Alain Delon zijn eerste filmrol heeft gespeeld.
Zo nu en dan wordt ten onrechte beweerd dat deze in Rocco i sui fratelli zou zijn, maar dat was al de zevende, in 1960, het jaar waarin hij ook de rol van Tom Ripley in Plein soleil, naar de roman The talented Mr. Ripley van Patricia Highsmith op
zich had genomen. Als vijfde in de reeks van inmiddels zo'n negentig
rollen speelde Alain Delon in 1959 een zeventienjarige scholier in Le chemin des écoliers
van Michel Boisrond. Ook de drie andere hoofdrolspelers zijn grote tot
zeer grote bekenden van het Franse witte doek, en daarna allengs ook
van de thuisbioscoop geworden: Jean-Claude Brialy en Françoise Arnoul
(geb. 1931), Lino Ventura (1919-1987), Bourvil (1917-1970). [1] De beide laatsten toch een generatie ouder dan de meer jeugdige spelers.
Het verhaal Tijdens
de Tweede Wereldoorlog en de bezetting van Frankrijk door de Duitsers
krijgt een nog niet volwassen scholier, Antoine Michaud, een relatie
met een gehuwde vrouw, wier echtgenoot echter krijgsgevangene van de
Duitsers is. Zij dringt er bij haar jonge geliefde op aan dat hij wat
gaat bijverdienen opdat ook zij het beter zal hebben, en de beste
mogelijkheid daartoe bestaat op de zwarte markt. Antoine voldoet aan
haar wens, en slaagt erin echter zonder dat zijn vader daarvan op de
hoogte is en hij moet zich wel eens in bochten wringen om dat zo te
houden. Hij smokkelt champagne uit het restaurant van zijn vriend Paul
Tiercelin, een rol die door de toen ook nog relatief jonge Jean-Claude
Brialy, die verleden jaar in mei, op 74-jarige leeftijd is overleden. Het secenario van Pierre Bost en Jean Auranche is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1946 van Marcel Aymé (1902-1967).
Uitzendingen op TV5 Monde De
film wordt de komende dagen tweemaal gepresenteerd door TV5 Monde, de
Franse televisiezender. De eerste uitzending is op donderdag 17
januari, tussen 21:00 uur en 22:30 uur; een herhaling zal ijs en
weder dienende, uiteraard worden gerealiseerd op zondag 20 januari,
om 23:30 uur. ____________ Afbeeldingen 1. Scène uit de film Le chemin des écoliers. 2. Voorzijde van de pocketeditie uit 1966 van het boek. 3. Achterzijde van de pocketeditie.
Enige verrassende poëzie-bijdragen van de Amerikaan Henry Wadsworth Longfellow (1)
President als poëzie-protagonist In de lijst van Amerikaanse presidenten, achterin het onlangs verschenen boek
over de Amerikaanse presidentsverkiezingen schrijft Frans Verhagen
onder meer het volgende over de in 1881 tot twintigste president van de
Verenigde Staten gekozen James Abram Garfield (1831-1881): "Verrassende
kandidaat van de Republikeinen. Als trouw partijman was hij de laatste
afgevaardigde die het ooit tot president schopte. Werd kort na zijn
inauguratie vermoord door een ontevreden baantjeszoeker". . . . . Tijdgenoot
van deze politicus was de ongelooflijk belezen dichter Henry Wadsworth
Longfellow (1807-1885). Hij vond in het afschuwelijke gebeuren
aanleiding om de politicus te herdenken door middel van een gedicht met
de eenvoudige titel
PRESIDENT GARFIELD
'E VENNI DAL MARTIRIO A QUESTA PACE'
THESE words the Poet heard in Paradise, Uttered by one who, bravely dying here, In the true faith was living in that sphere Where the celestial cross of sacrifice Spread its protecting arms athwart the skies; And set thereon, like jewels crystal clear, The souls magnanimous, that knew not fear, Flashed their effulgence on his dazzled eyes. Ah me! how dark the discipline of pain, Were not the suffering followed by the sense Of infinite rest and infinite release! That is our consolation; and again A great soul cries to us in our suspense, 'I came from martyrdom unto this peace!'
Uit: The Oxford Edition of the Poetical Works of Henry Wadsworth Longfellow ____________ Afbeeldingen 1. De politicus James Abram Garfield (1831-1881). 2. De dichter Henry Wadsworth Longfellow (1807-1885), hier omstreeks 1877 naar eene photographie.
Anderhalf uur muziek van Papa Bach op televisie. Twee werken, ondersteund met beeldmateriaal, zij het in beide gevallen zeer verschillend
Die Kunst der Fuge Op
dinsdag 15 januari kunt u via de regionale Duitse televisiezender WDR
(West Deutscher Rundfunk) twee composities horen, zij het door beelden
ondersteund, van Johann Sebastian Bach (1685-1750). Allereerst krijgen
we, om 23:30 uur Die Kunst der Fuge te
zien, de net niet geheel voltooide compositie uit de laatste
levensjaren van de componist (1745-1750) met het bijna hoogste getal in
het Bach Werkverzeichnis: 1080. Hoewel het definitieve bewijs voor dat
aspect nimmer wettig en overtuigend is geleverd. Lang is men ervan
uitgegaan dat de componist een klavierwerk had gerealiseerd, maar pas
in de twintigste eeuw zijn er instanties gaan mystificeren, en wordt
het als compositie, voor klavecmbel, en voor orgel uitgevoerd, en
aangezien enkele delen zich voor strijkinstrumeten lenen, bestaan er
ook wel versies voor kamerorkest. Aangezien Bach zelf vaak eigen
stukken in een
andere muzikale 'omgeving' opnieuw heeft gebruikt, lijkt me dat laatste
niet zo'n grote misdaad, al blijft het een eerste vereiste dat het om
uitvoerende(n) van goeden huize gaat. Hier zal dat zeker het geval zijn
aangezien we de musici van Musica Antiqua Köln te horen krijgen, een groepering die reeds sedert 1973 actief is. In dit verband wordt gesproken van een 'filmische verbeelding'. In
overeenstemming met de duur van de compositie, neemt de film ongeveer
vijf kwartier in beslag; tot ongeveer kwart voor één in de nacht.
Uit het Italienische Konzert Direct in aansluiting op Die Kunst der Fuge wordt
er nog een kwartier Bach-muziek uitgevoerd en in beelden vertoond, en
het ziet er niet naar uit dat het dan om verbeelde klanken gaat, doch simpelweg om een geregistreerd optreden door het Jacques Loussier-Triodat echter op geheel eigen, en zeker niet alledaagse wijze de delen Adagio en Presto zal interpreteren uit het Italienische Konzert
BWV 971 (in: Clavier Übung II), dat Papa Bach in 1735 heeft
geomponeerd. Het trio van Jacques Loussier (geboren 1934), die zelf de
pianopartij voor zijn rekening neemt, bestaat verder uit Benoit Dunoyer
de Segonzac, bas; en André Arpino, drums.
Afbeeldingen 1.
Johann Sebastian Bach in 1746, geschilderd olie op canvas door
Elias Gottlob Haußmann (1695-1774). In zijn hand houdt de componist een
stuk muziekpapier met daarop de Kanon BWV 1076. Het doek bevindt zich in het Alte Rataus te Leipzig. 2. Musica Antiqua Köln. 3. Pianist en trio-leider Jacques Loussier.
Meer aandacht gewenst voor de Nederlandse componist Willem van Otterloo
Vijf werken bijeengebracht De
Nederlandse dirigent Willem van Otterloo (1907-1978), lange tijd
chef-dirigent van het Residentie Orkest, heeft uit de ten opzichte van
Nederland verst afgelegen hoeken van de wereld uitnodigingen als
dirigent gehad, maar zijn roem als componist is, buiten het eigen land
waar vrijwel alle symfonieorkesten met enige regelmaat werk van hem
hebben geprogrammeerd niet al te groot. Het is dan ook een goede zaak
dat de NPS, in samenwerking met het Muziek Centrum Omroep, een compact
disc heeft samengesteld waarop vijf werken vier oorspronkelijke
composities en één Schubert-bewerking: de orkestratie van de Fantasie
opus 103 voor piano-duet uit twee decennia bijeengebracht zijn.
Challenge Records zorgt voor de verspreiding van deze geluidsdrager.
Aanbevolen Het Radio Kamer Orkest, dat op de cd de internationale, Engelstalige benaming Netherlands Radio Chamber Orchestra
heeft gekregen, wordt geleid door de in 1970 geboren dirigent Micha
Hamel, voorzover dat de vier originele werken betreft. Thierry Fischer
van het BBC Welsh Orchestra en vanaf april dit jaar eveneens vaste
dirigent van het Nagoya Orchestra heeft zich over de
Schubert-bewerking bekommerd. Al met al een mooi overzicht van het werk
van een zich nooit opvallend geprofileerd hebbende componist van eigen
bodem. Aanbevolen derhalve. Wellicht ook nog eens aan de makers van de
reeks Componist van de week van de Vara voor Radio 4. De
enige negatieve opmerking, die over de uitgave te maken valt, is dat
tekstboekschrijvers zichervan bewust dienen te zijn dat er al twee
eeuwen geen land meer bestaat met de naam Holland. Voor de minder goed
geïnformeerden onder hen: (the) Netherlands, Niederlande, Pays Bas luiden de juiste meest voorkomende, buitenlandse benamingen van het Koninkrijk der Nederlanden.
Willem van Otterloo: Symphonietta for triple woodwind and four horns (1943), Suite for String Orchestra (1938?), Intrada for brass instruments and percussion (1958), Serenade for 12 brassplayers, harp, piano, celesta and percussion (1944). Franz Schubert: Fantasia in F minor, opus 103, 940, orchestrated by Willem van Otterloo (1952). RADIO KAMER ORKEST (Netherlands Radio Chamber Orchestra), conductors Micha Hamel, resp. Thierry Fischer. CHALLENGE Classics CC 72180.
Cultuurspectrum
