Fascinerende documentaire over het kleurrijke volk der Toearegs donderdagochtend op Arte
Laatste uitzending Op
donderdag 26 juni, 's ochtend tussen 09:55 uur en 11:45 uur biedt de
Duits-Franse cultuurzender Arte u de gelegenheid kennis te nemen van de
herhaling van de documentaire Ässhäk Die Seele der Wüste.
Deze film, die in 2003 door Ulrike Koch werd gedraaid, is een
coproductie van Zwitsers-Duits-Finse makelij. Jongstleden zondagnacht
werd deze door Arte vertoond en in eerdere instantie door het Zweite
Deutsche Fernsehen. Het is een fascinerend beeld dat we in deze film
over het volk der Toearegs gepresenteerd in een letterlijke en
figuurlijke kleurenrijkdom. De regie is erin geslaagd de aandacht tot
het allerlaatste moment vast te houden. Er wordt in gesproken door
diverse leden van de stammen die worden getoond en deze keer is er gelukkig
afgezien van nasynchronisatie of overlapping met een vertellersstem
op de voorgrond en de originele stem ver op de achtergrond: net niet
duidelijk genoeg om goed te kunnen verstaan en net te opdringerig om
niet uitermate storend te werken
Annie Proulx' verhaal Brokeback Mountain gaat als opera, door Charles Wuorinen, te New York in première in 2013
Veel inspiratie De eerste twee zaterdagen van juni heeft de rasverteller Ben Hartemink uit Deventer in de sfeervolle entourage want met fotokunst behangen wanden van Galerie MooiMan
te Groningen het verhaal verteld van de beide door het noodlot
samengebrachte cowboys in het jaar 1963 in het door schrijfster Annie
Proulx verzonnen gedeelte van Wyoming met de naam Brokeback Mountain.
Ook hier kan gelden: nomen est omen. Dit
verhaal van Annie Proulx sommigen zien het als roman, anderen vinden
dat het voor die kwalificatie niet de minimaal vereiste lengte heeft en
noemen het derhalve een novelle heeft hiermee niet alleen de Chinese
filmregisseur Ang Lee geïnspireerd tot het realiseren in 2005 van de
veelvuldig geroemde film, maar ook de verteller Ben Hartemink die in
eigen bewoordingen, gelardeerd met letterlijke citaten een zeer
bevlogen versie heeft gepresenteerd. Nu is gebleken dat ook de
artistieke leiding van een instituut als de New York City Opera
voldoende dramatiek in het gegeven heeft ontdekt die zich voor het
vertalen van de handeling in muziek leent. Daarvoor heeft men contact
gezocht met een imiddels oude bekende, de Amerikaanse componist,
Charles Wuorinen
(geb. 1938), die niet alleen een zeer veelzijdig oeuvre op zijn naam
heeft staan, doch tevens ervaring heeft met het bewerken van literatuur
tot een opera. Zo is hij in 2004 voor hezelfde instituut betrokken
geweest bij de muzikale bewerking van Salman Rushdie's roman Haroun and the Sea of Stories.
Volgens Wuorinens impresario Howard Stokar heeft deze opera tot op
heden Europa nog niet bereikt. Op z'n zachtst gezegd is zulks merkwaardig! Het
duurt weliswaar nog vijf jaar voordat de eerste uitvoering in New York
kan worden gerealiseerd, maar toch is het gegeven voldoende prikkelend
om je af te vragen welke twee zangers met grote vocale mogelijkheden en
acteerkunst daarvoor gevonden kunnen worden. Misschien is mede daardoor
de afstand tussenhet verstrekken van de opdracht en de verwachte
première zo relatief groot. Zulks is echter nooit een kwestie van uren,
dagen, weken of maanden en in de meeste gevallen steeds enkele jaren.
En, vooral achteraf bekeken, een tijdsspanne van vijf jaar is niets. Al
moet men wel de leeftijd van de componist mede bedenken: hij is op 9
juni van dit jaar zeventig geworden.
De componist en zijn oeuvre Hoewel
Charles Wuorinen in ons land zeker niet tot de bekendste der
Amerikaanse muziekmeesters behoort, heb ik ruim drie decennia geleden
al diverse van zijn werken besproken, variërend van zijn Bearbeitungen über das Glogauer Liedbuch uit 1962, via kamermuziek strijktrio (1967/68; Kamerconcert voor cello en 10 spelers (1963), Speculum speculi (1972) en andere werken voor relatief kleine bezetting tot en met enkele werken voor slagwerkensemble, uiteenlopend van Ringing Changes (1969-70) voor tien slagwerkers, tot en met de Percussion Symhony uit 1976 voor zesentwintig slagwerkers. Ook heeft hij voor 'synthesized and processed synthesized sound' een werk gerealiseerd getiteld: Time's Encomium. Hiervoor werd de componist in 1970 bekroond met de Pulitzer Prize for Music. Een
opera of ander muziekdramatisch werk was bij het beschikbare materiaal
voor de pers in ons land toen niet beschikbaar, maar zijn biografie
meldde dat hij al wel een opera had gecomponeerd. Daar komt nog bij dat
Charles Wuorinen in de drie daarop volgende decennia niet heeft
stilgezeten, en verder dat diverse van zijn werken wel degelijk een
zeer sterk dramatische sfeer oproepen. Daarbij kan men ook de
compositie September 2001 voor tenor en piano, op tekst van de Engelse dichter Wystan Hugh Auden (1907-1973) rekenen.
(wordt ongetwijfeld vervolgd, op deze en anders op één van onze zustersites)
Afbeeldingen 1. Verteller Ben Hartemink. 2. Schrijfster Annie Proulx. 3. Componist Charles Wuorinen. 4. Cover art van Ron Walotsky op de hoes van de LP met Charles Wuorinens Percussion Symphony (Nonesuch H-71353). 5. Cover art van Wilcox op de hoes van de LP met Charles Wuorinens Time's Encomium (Nonesuch H-71225).
Cultuurspectrum
