Frontal-docu Op woensdag 19 augustus zendt het tweede Duitse televisienet ZDF weer een aflevering uit van de reeks Frontal 21-Dokumentation. De titel luidt: Auferstanden aus Ruinen,
het thema is de ontwikkeling van de linkse partijen sinds de val van de
Muur die Oost- en West-Duitsland sedert augustus 1961 scheidde. Het
ligt voor de hand dat het zwaartepunt van de documentaire zal liggen op
de partij die zich profileert onder de naam Die Linke,
en die aan de ene kant diverse ideeën aan de man probeert te brengen
waarvoor een vroegere sociaal-democratische partij in West-Duitsland
zich niet had hoeven schamen, maar waar aan de andere kant kopstukken
in hebben plaatsgenomen die volgens menigeen iets te veel zijn gevormd
door de kaders van de voormalige DDR. Helemaal onwaar is dat weliswaar
niet, maar gezien de mogelijkheden die verkiezingen bieden zouden
degenen,
die het rode potlood binnenkort weer moeten hanteren, hun
kruisje kunnen plaatsen bij die personen, welke geen binding meer
(kunnen) hebben met de dubieuze DDR-staatspartij van voor 1989.
Een briljante intellectueel en een drammerige volksmenner Daar
is ten eerste Gregor Gysi (*1948), de grote intellectueel en
stemmentrekker één van de weinige politici die is gezegend met een
tante, die de Nobelprijs voor Literatuur heeft ontvangen: Doris
Lessing, 2007 die zich niet schaamt diverse negatieve aspecten van de
vroegere staat waarin hij woonde en werkte, te veroordelen en zich
breed te maken voor de minder bedeelden. Want daar ligt de hond immers
begraven: het feit dat de laatste Duitse regeringen het niet alleen
hebben toegelaten, maar nadrukkelijk in de hand hebben gewerkt dat de
echte armen steeds armer werden, en aan de andere kant op de koop toe
hebben genomen dat ware rijken steeds meer geld kregen, heeft deze
partij zo in het middelpunt van de belangstelling gerukt. Dat er dan
een zeer kapitaalkrachtige demagoog uit het Saarland Oskar Lafontaine
(*1943), de
neo-Duitse Napoleon, ooit minister-president van die deelstaat en ook
enige tijd minister van Financiën in de Bondregering van Gerhard
Schröder; een man met een veel te groot ego en een meester in het
weglaten van allerlei gegevens, die voor een totaalbeeld absoluut
noodzakelijk zijn, maar die hem even niet uitkomen naast Gysi wordt
geduld, zal enerzijds flink wat 'links'georiënteerde, voormalige
SPD-stemmers trekken, anderzijds zal hij ook voldoende mensen
afschrikken.
Nieuwe mensen, nieuwe kansen Het
wachten is dus op een geheel nieuwe generatie partijleden die een nieuw
kader kunnen vormen en van wie iedereen zal kunnen aannemen dat ze
helemaal niets met de oude DDR te maken (willen) hebben. Bodo Ramelow (*1956) van Die Linke laat vandaag in een interview met de Frankfurter Rundschau
weten dat hij best bereid is in Thüringen te stemmen vóór een
SPD-kandidaat als minister-president, zelfs als zijn eigen partij
groter zou worden. Het maakt meer duidelijk dan alleen de wens om op
bepaalde niveaus een rood-rode samenwerking die hier en daar reeds
bestaat verder uit te bouwen, maar tegelijkertijd om zoveel mogelijk
christelijke politiek te weren. Die
gedachte is wel sympathiek, want christelijke politiek is zelden of
nooit constructief en al helemaal niet in het altijd nog verdachte
Duitsland. ____________ Afbeeldingen 1. Gregor Gysi van de partij Die Linke. 2. Oskar Lafontaine van dezelfde club. 3. Bodo Ramelow van dezelfde partij.
|