Gelijkvloers  eenmaal weer binnenskamers zag ik de reden van Ambers neutrale blaf. Middenin de woonkamer zat een egel Ambers kipgehakt op te peuzelen. Precies de egel die altijd doodgemoedereerd onder een van de tuintafels blijft dooreten als ik naar buiten stap of juist van buitenom de tuin betreedt. Twee van de vier egels die ons elke nacht bezoeken om het resterende kattenvoer te verorberen, lopen onmiddellijk snel weg als ze me zien aankomen — dat doen ze niet voor Amber of onze katten en evenmin voor andere katten uit de buurt, die ze, als collega-viervoeters, ook onmiddellijk op ooghoogte herkennen.

Maar deze egel is vanaf dat hij of zij nog heel klein was, nog nooit voor mij weggelopen, bij de vierde hangt het kennelijk af van zijn gemoedsstemming: de ene keer wel, de andere keer niet.

In de drieënhalve decennia dat ik, in de periode van april tot in november, elke avond en nacht egels als eters in de achtertuin krijg, is het nog niet eerder gebeurd dat één van hen zich ooit over de hoger dan gebruikelijk liggende, drempel van de keukendeur heeft gewaagd.

Wel is het diverse malen gebeurd dat er één, twee of drie van hen vlak bij de keukendeur zaten te wachten als onze eigen huisdieren niets hadden overgelaten, dan wel dat ik nog niet voor aanvulling had gezorgd. Ze weten heel goed waar de keuken is, want daarvandaan komt het goede voer.

__________

Foto: Twee egels eten samen het kipgehakt van de katten en de hond.