Beverse Weetjes in een andere taal lezen klik hier.
Dropbox
Druk op onderstaande knop om een foto en bijhorende tekst te versturen.
E-mail Beverse Weetjes
Uw vereniging organiseert een activiteit, u hebt iets te vieren, u hebt een nieuwtje te melden... Druk op onderstaande knop en stuur uw activiteit...., door.
E.H. Luc Suys was de laatste pastoor in Beveren-Leie. Van 1990 tot eervol ontslag in 2011. Eind april 2014 ging hij zich in zijn geboortedorp, Lauwe vestigen. Overleden op 12 december 2016.
Schijn bedriegt...
Schijn bedriegt soms zozeer dat je zou willen dat mensen, net als levensmiddelen, voorzien waren van een etiket met de ingrediënten.
Bron: Blog Valerieke's Ditjes en Datjes
Plaatselijke info
Onderwijs
Beverse verenigingen
Leonard Lodewijk De Bo Beveren-Leie 27-09-1826 Poperinge 25-08-1885 Klik hier om het Westvlaamsch Idioticon te lezen
Gilbert Deketele uit Beveren-Leie te gast in 't Veerhuis
't Veerhuis nodigt Gilbert Deketele uit Beveren-Leie uit
"Kansen creëren door de ander te leren ontdekken" 't Veerhuis, een plek waar mensen mensen beluisteren, nodigt Gilbert Deketele uit Beveren-Leie uit op zaterdag 23 maart 2019 om 16.00. Hij is nu verpleegkundige-zingevingswerker (op rust) en spreekt over hoe wij anderen kunnen benaderen in hun anders-zijn. Gilbert Deketele werkte zijn hele loopbaan in het ziekenhuis... Eerst als verpleegkundige, en nadien in de dienst zingeving en spiritualiteit waar hij zowel gewone ziekenhuispatiënten, palliatieve en psychiatrische patiënten begeleidde.
"Iedereen van ons leeft voor een stuk in een eigen wereld", stelt hij, "en is op zoek naar veiligheid." Daarin past de ander geregeld niet goed, of alvast niet altijd: "Wij zien de ander soms even als een hulp, maar heel vaak als een bedreiging. Maar misschien is dat beeld van die andere vertekend en beoordelen we hem of haar te veel met onze eigen subjectieve middelen." Gilbert Deketele pleit voor een andere, warmere en meer realistische kijk op die andere...
Zijn laatste opdracht heeft hem zo geboeid dat hij ook nu nog, na zijn loopbaan, in het kader van het Veerhuis, wekelijks mensen ontmoet in het Baggaertshof, iedere donderdag van 16 tot 18 uur.
't Veerhuis heet u welkom op zaterdag 23 maart vanaf 15.30 uur in het Damiaancentrum (Aalbeeksesteenweg 13), 8500 Kortrijk. De voordracht begint om 16.00 uur en eindigt rond 17.30 uur. Nadien en vooraf is er ruimte voor contact. Toegang gratis, maar graag een seintje als u komt: jan.glorieux@skynet.be. Meer weten over 't Veerhuis klik hier.
Waregem groeit Groot-Waregem telde op 1-1-2018 (*38.104) inwoners, 239 meer dan in 2017. Het afgelopen jaar is er terug een groei van 157 personen en komt het aantal inwoners in groot Waregem op 1-1-2019 op 38.261. Waregem telt (*23.711) nu 23.759 inwoners. Beveren-Leie (*5.300) nu (5.322), Sint-Eloois-Vijve (*3.851) nu 3950, Desselgem (*5.242) nu 5.230. *= Aantal inwoners op 1-1-2018
Groei en bloei van het Beverse St. Gregoriuskoor (deel 10) De periode 1957 - I967 Het leven gaat verder. We hadden meester Stevens verloren, maar het leven moest verder gaan. Nooit blijft de wereld stilstaan, hoe groot de schokken ook zijn die opgevangen moeten worden. Gentiel Callewaert was dus definitief onze dirigent geworden. Een jonge kerel toen nog die Gentiel. De jongste ongeveer van het ganse koor. Gemakkelijk zal hij het wel niet gehad hebben toen. Voor bijna allen was Jozef Stevens de "meester" geweest. Gentiel Callewaert daarentegen was de "kameraad" . Gewoon soldaat, uit de rangen naar voor getreden. We vermoeden dat die kameraadschap hem heeft gesteund in zijn beginperiode.
Al spoedig bleek dat hij inzake werkkracht en inzicht voor zijn oude onderwijzer niet moest onderdoen. Op verbluffend korte tijd had hij de knepen van het vak onder de knie. Zijn jongensachtige verlegenheid week dan ook algauw voor mannelijk zelfvertrouwen.
Op het koor zelf werkte zijn persoonlijke ontplooiing in als een opkikker. We hadden ons onzeker gevoeld. Zo jong nog! Nauwelijks de studentenbroek ontwassen. Zal hij het halen? Toen hij het haalde met glans, werden we geestdriftig. Zie je wel! Ze krijgen er ons niet onder. Vooruit mannen! Er werd hard gewerkt in die jaren. Zeer hard. Niet enkel bij het mannenkoor. Meester Callewaert had Jozef Stevens' voorliefde voor kinderstemmen overgeërfd. Hij wilde die sopraantjes echter liefst niet bij de uitvoering van meerstemmige missen betrekken. Die vogels gingen nu te vroeg vliegen naar de middelbare school. Voor het koor waren ze dan zo goed als verloren. Anders maakte hij echter ruim gebruik van kinderstemmen. Kerstliederen, gregoriaanse voorzang, en zo meer.
Op het einde van de vijftiger jaren kregen we ook in Beveren een middernachtmis op Kerstdag. Eindelijk. Het had nogal wat voeten in de aarde gehad. Bij pastoor De Visscher moesten we met dit voorstel helemaal niet komen aandraven en ook pastoor Deltour was er aanvankelijk niet al te happig naar. De karig bezette stoelen in de vroegmis op Kerstdag deden het tenslotte. Is dat geen zonde, mijnheer Pastoor? Wij doen ons best om een kerstprogramma te brengen dat er wezen mag en zie eens! Hoeveel mensen heb je nog in de vroegmis? Die gaan elders, mijnheer Pastoor. Die gaan naar een middernachtmis. Pastoor Deltour gaf zich gewonnen. Beveren zou voortaan ook zijn middernachtmis hebben. Hier voor ons ligt het kerstprogramma van het jaar I959. Een gestencild blaadje. Niet veel sieraad aan. Maar het is een kostbare getuige. Zo zouden we er meer moeten hebben. Het was de driestemmige “Missa in honorem Sancti Adalberti" van Elbert Franssen die toen werd uitgevoerd. Een van de moeilijkste missen die we ooit hebben aangeleerd. Maar mooi als een sprookje. Beierend als klokkenspel. Als Gentiel Callewaert in één mis bewezen heeft dat hij een bekwaam dirigent geworden was, het wel in deze geweest. Het onophoudelijk aanzwellen en sterven, het in- en uitvallen der verschillende stemmen, moet het uiterste van zijn aandacht gevergd hebben. Op Kerstdag I960 pakten we uit met onze zogezegde "Franse mis" Een driestemmig stuk, gekomponeerd door een zekere Dirickx. Pas¬toor Deltour had een met de hand geschreven eksemplaar ervan gevonden in de nagelaten paperassen van zijn voorganger en koster Nolf had toen met engelengeduld het handschrift ontcijferd en op stencil gezet. Een mooie mis. Gracieus en vleiend van melodie. Niet vreemd dus dat ze bij ons de "Franse mis" geheten werd. Op Kerstmis I96I werd teruggegrepen naar de tweestemmige "Missa Quarta" van Alfons Hoortgat en in I962 was het weer de beurt aan de "Missa in honorem Sancti Adalberti". Ondertussen echter hadden koster Nolf en dirigent Callewaert er iets nieuws op gevonden om de feestelijkheid omheen de middernachtmis nog verder op te voeren. Beroep werd gedaan op een paar koper- en strijkinstrunenten. Het "Gloria schalt gans het Eden" klonk door de kerk als een bazuinstoot. De bazuinstoot die de opening van een glansrijke plechtigheid aankondigt. Op het kerstprogramma van het jaar I961 zijn enkele namen van sopraans aangetekend. Waarom ze niet even vermelden hier. Patrick Mauws zong toen het "Adeste Fideles". Hij had een prachtige stem die Patrick. Verders werden ook nog solonummers gezongen door Willy Kindts, Patrick Lateur, Carlos Meersman, Herman Mestdagh, Johan Pieters, Christ Coussement, Roland Lavens en Johnny Vanderheeren.
Och, we wilden maar dat we hier de namen van al de sopraans konden optekenen die ooit in het Beverse koor gezongen hebben. Maar dit is onbegonnen werk. Het zijn er tientallen en tientallen geweest en volledig zouden we toch nooit kunnen zijn. Beter dan maar er niet aan te beginnen. Wie ze ook zijn echter, we groeten ze met warme genegenheid. Ook zij maken deel uit van onze grote zangersfamilie. Ondertussen kunnen we ook nog eens kijken hoe het mannenkoor ervoor stond in I961. Er is een ledenlijst uit die tijd bewaard. Zie maar: Hubert Ameye, Gentiel Callewaert, Roland Decaluwe, Michel Debrouwere, Marcel Desmet, Marcel Himpe, Arthur Kerkhove, Jaak Meersman, André Ostijn, André Nolf, Arseen Roobroeck, Eric Sabbe, Willy Stevens, Lucien Vancraeynest, André Vandermeiren, Germain Vandorpe (Gentstraat), Godfried Vandevoorde, Paul Vercruysse, Lucien Vereecke, Hubert Velghe, Robert Meersman, Lucien Meersman. Weerom waren dus enkele nieuwe namen opgedoken. En dat was broodnodig. Heel wat oude vrienden immers konden er niet langer meer bij zijn. Wie oplettend toekijkt, ziet dat er in het koor altijd een druk komen en gaan geweest is omheen een kern die vast aaneengesnoerd bleef.
Och, dat gedurig veranderen is heel natuurlijk tenslotte. Weet een mens ooit waar hij in zijn leven zal belanden? De ene verhuist. De andere krijgt nieuwe levensvoorwaarden voor de voeten geschoven. En zo gaat het verder. Er zijn duizend en één zaken die een mens van zijn liefhebberij kunnen aftrekken. Haar, hoe het ook zij, als je ergens een oud-zanger ontmoet dan spreekt hij altijd met weemoed over de goede dagen van weleer. Tot zover hebben we enkel gesproken over uitvoeringen op Kerstmis. Het is echter duidelijk dat ons koor ook bij andere kerkelijke feesten naar buiten kwam. Evengoed als vroeger trouwens. Pasen, Pinksteren, de Ommegang, de Kermis, Allerheiligen, het waren allemaal dagen waarop de Bevernaars vragend zouden opgekeken hebben als we niet met iets speciaals uitpakten. Met die kerkelijke feesten was de kous nog niet afgebreid. De mensen gingen meer en meer beroep doen op ons. Ze hielden van hun koor en pakten er graag mee uit tegenover vrienden en kennissen. Sommigen hadden er wel een paar duiten voor over om ons bij bijzondere gelegenheden te laten optreden in de kerk. Zo hebben we in het jaar I963 gezongen bij het gouden huwelijksjubileum van Achiel en Euphrasie Vancraeynest.
Dat eigenste jaar ook hebben we voor het eerst de Sint-Jozefsmis opgeluisterd voor de Interlin. Ook voor huwelijksmissen werden we gevraagd. In I965 zongen we bij het huwelijk van Lieva Rigolle. De eerste van een reeks die ondertussen reeds behoorlijk lang geworden is. Het bracht allemaal zaad in het bakje. En is er nu iets wat een kas broodnodiger heeft? Natuurlijk dat we niet altijd met onze rekening klaar stonden. Je kan toch geen geld vragen voor het zingen van een eremis bijvoorbeeld. Neenee, we weten nog wel iet of wat hoe het in de wereld hoort. Ook bij een zanger die huwt moet je niet pogen de duiten uit zijn zak te persen. Maar bierbonnetjes hebben we nooit afgeslagen. Nogal duidelijk. Je moet toch niet katolieker willen wezen dan de paus zelf.
In het jaar I963 zijn we ook eens de hoogmis gaan zingen in de Pius X kerk te Kortrijk. We hebben er een beste indruk van bewaard. Een sobere kerk, niet te groot, en met een akoestiek als in een koncertzaal. Het waren hoofdzakelijk latijnse motetten die we daar brachten. 0 salutaris hostia, Panis angelicus, en dergelijke meer. Om het eigene der mis hoefden we ons niet te bekommeren. De pastoor daar vond dat niet onontbeerlijk. Op de terugweg zijn we daarna nog een serenade gaan brengen aan Paul Decavel en Lieve Vandorpe. Twee jonge Bevernaars, verwant aan de helft van het koor, die toen in Kuurne woonden. Steeds hebben die twee met ogen groot van heimwee naar hun geboortedorp teruggeblikt. Ze beleefden deugd aan ons optreden. Dat zagen we genoeg. Hun middagdutje hebben ze er echter bij ingeschoten toen. Je kan zangers in je huis halen als je daar lust toe hebt. Wanneer je ze echter kwijtraakt, is een andere zaak.
De wereld verandert. Sinds de laatste Wereldoorlog is onze samenleving op een stroom gaan lijken die al sneller en sneller aan het vlieten is. We zitten er midden in en we worden meegesleurd. Je kan tegenwor-stelen. Natuurlijk. Je kan zelfs trachten tegen stroom in te zwemmen. Maar dan spat het schuim je om de oren en slaan de golven je in het gezicht. Je raakt vermoeid en uitgeput en meedrijven doe je toch. Zo is dat nu geworden. Een stroomversnelling. Niemand weet waar die ophouden zal. Ook de Kerk kwam in die vloed terecht. De "rots in de branding" deed het niet meer. Een aftands beeld dat niet langer door werkelijkheid werd gedekt. Het bleek immers dat het godsvolk niet veilig op een enorm steenblok zit, maar dat het op tocht is naar onbekende verten, God tegemoet. In de Kerk werd de klemtoon verlegd van de hierarchie naar dat pelgrimerende volk. Het werd zelfs duidelijk dat dit volk de werkelijke Kerk is. Datgene waar het eigenlijk om begonnen is. Dat alles had zijn gevolgen. Ook in Beveren. Gedaan dus met de latijnse gebeden waar enkel de pastoor en de dokter en de apoteker iets van begrepen. Gedaan ook met de missen waarin de priester het volk zijn rug toekeerde en angstvallig het altaar afschutte. Kristus kwam weer terug onder het volk. De belemmeringen tussen Hem en de zijnen werden opgeheven. Begin I965 werd ons altaar naar de kerkgaande menigte toegedraaid. Daarmee werd volledig duidelijk dat ook wij aan de Tafel genodigd waren. De gebeden en lezingen werden in het nederlands gehouden. Het waren afschuwelijke vertalingen nog wel, maar we begrepen er toch reeds iets van.
Ook de zangers werden een pelgrimerend volk in dat jaar I965. Onze tocht was echter niet zo bijster groot. Hij begon op het dokzaal achterin de kerk en eindigde vlak voor het altaar van Sint-Jan. Ons harmonium voerden we mee zoals eertijds de Israelieten hun Arke des Verbonds. Voor dat altaar was onze plaats voortaan. Het volk zong nu immers mee en wij waren voorzangers geworden. En betaamt het dat een voorzanger achteraan zit? Er moet orde zijn in de zaken. Aanvankelijk werden zo nog gregoriaanse missen gezongen, terwijl nederlandse psalmen stilaan hun intrede deden. Allengerhand echter verdrong de moedertaal het laatste restje latijn. Ook de gregoriaanse missen gingen tot de folklore behoren. Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus, Benedictus, Agnus Dei, we hoorden het allemaal slechts sporadisch meer. Je kan het jammer vinden. Schatten door eeuwen en eeuwen op elkaar gestapeld, werden zo met zorgeloze hand opzij geschoven. In plaats daarvan kwamen allerhande leuke deuntjes, die in de volksgunst klommen en daalden als moderne hits op een platenparade. Het was echter onafwendbaar geworden. Jarenlang was men tè stroef geweest. De waterketel kookte over. Elk beijverde zich om zich zover mogelijk van het oude te distanciëren. De pelgrimstocht gaat echter verder. Veel van wat we thans aanbidden zal onder de voortschrijdende voeten tot gruis vertrapt worden. Enkele parels zullen overblijven. Enkele parels. En staat er niet ergens in een parabel dat je alles verkoopt voor een enkele kostbare parel?
De zangers zijn ietwat onzeker geweest in die omschakeling van latijn naar de moedertaal en van koorzang naar massazang. Och, begrijpelijk is het wel. Ze waren opgegroeid in een traditie die nu zonder veel omhaal in elkaar werd geknokt. Ook hun hoge troon achterin de kerk schoten ze erbij in. Ze zaten thans vooraan te kijk. Onder het waakzaam oog van onze stroeve patroonheilige, Sint-Jan. Gedaan met de heimelijke dutjes tijdens een langdradige preek. Lang heeft die aarzeling echter niet geduurd. Met verbeten energie wisten koster Nolf en dirigent Callewaert de koorleden duidelijk te maken dat hun opdracht niet ineengeschrompeld was tot een peulschilletje. Dat de ganse kerk nu meezong? Prima! Maar wij bleven toch voorzangers zeker? En wie beter dan wij konden het volk leren zingen? We begrepen het. We gingen weer resoluut omheen het harmonium post vatten en stuwden de kerkgaande menigte vooruit. Onder ons impuls werd de kerk van Beveren een zingende gemeenschap. Latijnse gezangen eerst nederlandse daarna. Het werd een heel repertorium.
Op de hoogdagen bleven we echter teruggrijpen naar de oude meerstemmige missen. Dan zaten de mensen stil op hun stoel en genoten. Net als vroeger. Ze hadden thans waar voor hun geld. Kijk- en klankspel was het nu geworden. Langzamerhand echter kwam er sleet op het koor. Langzamerhand en verraderlijk. Onmiskenbaar echter voor wie nauwkeuriger toekeek. Verscheidene zangers begonnen weg te blijven uit de herhalingen. Televisie? Te druk gezelschapsleven? Wie zal het zeggen! Het ergste was dat er geen nieuwe kandidaten meer werden gevonden om de leemten te vullen. Vooral de tenorpartij brokkelde af. Tenorstemmen waren blijkbaar zo zeldzaam geworden als witte raven. De verhouding was verbroken. In het jaar 1967 heeft Gentiel Callewaert meer dan eens mismoedig het hoofd geschud en gezucht dat de liefhebberij eruit was. En toch weet ik een redmiddel, zei hij, toch! Bestaat de parochie niet voor de helft uit vrouwen en kunnen vrouwen niet evengoed zingen als mannen? We bezagen hem wantrouwend. Vrouwen? Wat moeten we daarmee aanvangen in het koor? We hebben niets tegen vrouwen, helemaal niets, maar ....... Daar bleef het voorlopig bij. Nieuwe ideeën moeten eerst gaar sudderen. Kort daarna echter gebeurde iets. Gentiel Callewaert drilde een vrouwenkoortje om een K.A.V.-feest op te luisteren en daar ging de bal voorgoed aan het rollen. Dat vertellen we echter verder.
Op zoek naar inkomsten. Je mag op je hoofd of op je voeten staan, uit een kas kan je nooit meer halen dan erin steekt. Een wet waaraan niet te tornen valt. Die ijzeren wet verplichtte ons, ook na 1956, bij tijd en wijle uit onze schelp te komen om aan wat centen te geraken. Reeds in het genoemde jaar I956 hadden we het zangspel "Smidje Smee" voorbereid. Het was een olijk stuk. De volkse wijsjes lagen er met kwistige hand in uitgestrooid. We zouden het spelen in de zaal van het Klooster op de eerste zondag van december. Toen overleed meester Stevens en van spelen op die zondag was natuurlijk geen sprake. We zouden de rouw om onze vroegere dirigent op flagrante wijze geschonden hebben. De uitvoering werd verschoven naar 7 februari I957. Het werd een groot sukses toen. Joris Uyttenhove speelde de rol van zijn leven als baarlijke Satan, terwijl Jozef Lagaisse goud waard was als het olijke Smidje Smee. Er was een netto overschot van ongeveer zesduizend frank. In februari I958 hadden we een avond samen met het koor van het Waregemse H.-Hartkollege. Er was tamelijk veel belangstelling, maar onze gasten uit Waregem gingen met de grootste winst lopen. De juiste formule was het alleszins niet om onze kas bij te werken.
Op 15 februari van het jaar I959 waagden we het nog eens met eigen krachten. De grote opkomst uit de gloriedagen was er echter niet meer. Blijkbaar was het stramien glad versleten. Jammer, want op dat stramien hadden we borduurwerk gemaakt dat aardig wat duiten in het zakje bracht. Ach, de kruik gaat zolang te water tot ze breekt. Maar ons deel uit die kruik hadden we inmiddels toch ruimschoots gekregen. Daarna hebben we er wijselijk een tijdje mee opgehouden. We hadden nu ook iets meer inkomsten uit andere bronnen en voor de rest zaaiden we maar naar de zak.
Begin I964 stond het licht andermaal op rood. Hel blekkerend rood dit keer. Robert Meersman kwam ons met gefronste wenkbrauwen vertellen dat hij van zijn eigen geld had moeten bijpassen om de rekeningen van het koor te betalen. We waren failliet op dat ogenblik. Schandelijk failliet! We zaten er een poosje verslagen bij toen. Niemand die een woord sprakt tenzij dan om een nieuwe pint te vragen. Tot er ons plots een licht opging. Hé zeg, waren er geen gemeente-raadsverkiezingen in oktober dat jaar? En als we nu eens een zangfeest gingen geven op de zondag vlak voor de verkiezingen? De dorpspolitiekers zouden erop afkomen als wespen op een rijpe peer. Zoveel was zeker. En zuinig zouden ze wel niet wezen. Zo geschiedde. Op 4 oktober I964 hielden we een “Muzikale Ontmoeting in Driekwartmaat ". De zaal van het Fonteintje liep bomvol. Onze "vroede vaderen-in-spe " waren er allemaal. Van de eerste tot de laatste. En krenterig waren ze niet. Dat moet ter hunner ere gezegd. De verkiezingen hebben ons gered toen. Met fier opgeheven hoofd mochten we weer vooraan in de kerk gaan zingen. Onze schulden waren betaald en onze kas verkeerde opnieuw in goeden doen.
Okra Petanqueclub Beveren-Leie Op 27 februari ging de derde reguliere speeldag door. Een uitzonderlijk mooie dag met een thermometer die 18 graden aanwees. Deze zonnige woensdag bracht 52 spelers op de been. Velen onder hen profiteerden ervan om de voorronde van de bekercompetitie te spelen. Reeds 15 van de 26 duo's hebben reeds hun eerste voorronde achter de rug. De club mocht ook een nieuw lid inschrijven en heet Norbert Pappijn van harte welkom en wenst hem veel speelgenot. De voorlopige stand:
Groei en bloei van het Beverse St.-Gregorius Zanggilde
Groei en bloei van het Beverse St.-Gregoriuskoor (deel 9) Het zeer bewogen jaar I956. Een bui die opsteekt uit een onverwachte hoek kan je verrassen. De regen vlaagt je in het aangezicht voor je erop verdacht bent. Zo ongeveer overviel ons ook de tijding van meester Stevens ziekte. Totaal onverwacht. We stonden met enkelen aan het kerk¬portaal. Een paradijselijke avond, herinneren we ons nog. We zouden herhalen voor het Pinksterfeest. Meester Stevens komt niet, wist iemand, hij is ziek. - Ziek? Kom nou! Erg zal het wel niet wezen. Stevens en ziekte. Hoe rijm je dat te zaam !
Het was echter wél te rijmen. En beter dan ons lief was. Toen de koster kwam vernamen we het. Geen sprake van dat de meester erbij zou zijn op Pinksteren. Het kon maanden duren. Misschien. Wie weet? - De koster schudde het hoofd en haalde hulpeloos de schouders op. We stonden er verslagen bij. Geen mens die er toen aan dacht echter dat het zo fataal zou aflopen. Een paar maanden rust, meenden we, en de meester zou wel weer de oude wezen. Hij was taai als welster. Maar ons koor intussen! En de mis die moest gezongen worden op Pinksteren! Aarzelend bekeken we elkaar. Voorlopig moest iemand anders Jozef Stevens' taak overnemen. Dat was duidelijk. Maar wie? Wie durfde het aan de leiding van zo een koor op zich te nemen?
Sinds een paar jaar was de jonge onderwijzer, Gentiel Callewaert lid van het koor geworden. Een beste jongen die Gentiel. Een beetje stil. Nog wat onwennig tussen al die ouderen. Maar had hij geen notenleer gestudeerd in Torhout? Was hij geen spelend lid van de fanfare en moest je daarvoor ook niet een beetje muziek kennen? Nee, nu we het eens goed bekeken, zo gek zou het nog niet zijn als hij het eens wilde proberen.
Gentiel nam het aan. We waren hem dankbaar, want hij hielp het koor uit de slop. Op Pinksteren werd de tweestemmige “' Missa Te Deum Laudamus" van Perosi gezongen. Die mis stelde aan een dirigent niet al te veel eisen. Op de Kermis echter stond reeds de " Missa Secunda" van Moortgat op het programma. En dat was een ander paar mouwen. De dirigent moest daar wél met al zijn zinnen bij zijn. Toen de laatste akkoorden verklanken waren, wisten we echter dat we een volwaardig dirigent gevonden hadden. Met die mis was Gentiel Callewaert voor een zeer kritieke jury verschenen en hij was geslaagd summa cum laude. Het was die kermismiddag later dan gewoonlijk toen we huiswaarts trokken. Het ging niet goed ondertussen met meester Stevens. Helemaal niet goed. Hij was in Leuven geweest en had er een heelkundige bewerking ondergaan. Veel hoop was er echter niet meer. Dat voelden we wel. Toch had die dokterstussenkomst hem wat opgeknapt. En zo kwam het dat hij zijn laatste grote feest bij de zangers heeft kunnen meevieren. Maar hij was toen reeds een getekend man. Het sneed ons door het hart.
Die 21 september I956 was een grote dag voor het Sint-Gregoriuskoor. Drie leden hadden vanwege Mgr. De Smedt het zilveren Kruis van de H.Donatianus ontvangen omwille van hun trouwe dienst in de kerk. Arthur Kerkhove vijf en dertig jaar zanger. André Nolf dertig jaar koster. Jozef Stevens vijf en twintig jaar koordirigent. (foto hiernaast) Weken te voor reeds hadden we die dag voorbereid. Pastoor Deltour was onze bondgenoot. Liederen werden aangeleerd om het feest op te luisteren en er werden steunkaarten verkocht om aan de nodige fondsen te geraken. We wilden er iets van maken waarin al onze vreugde en al onze dankbaarheid te stralen lag.
Het was een blijde dag. Een hoogmis met veel volk, een receptie ten gemeentehuize, en dan tot in de late avond een feesttafel die slechts verlaten werd om de lont aan lach en lied te steken. Het gastvrije huis van André en Lieske Vandermeiren gonsde als een bijenkorf. Er werd een foto genomen op die dag. Natuurlijk. Even kijken wie er toen bij waren? Zie maar:
Na het feest stonden we weer voor de werkelijkheid. In zijn huis aan de Kleine Heerweg schreed Jozef Stevens langzaam naar het einde toe. Vijf en twintig jaar lang was hij met onze koster het hart van de zangvereniging geweest. Nu was het gedaan. Onherroepelijk. Zoiets laat je niet los. Hij overleed op 2 december van het jaar I956. Vier dagen later werd hij ten grave gedragen. Zelden hebben we met zoveel ingehouden ontroering het Reguiem gezongen. We deden het voor hem en we deden het onbewust ook voor de lange periode koorleven die achter ons lag. Met hem was ze de eeuwigheid ingewenteld.
Rummikubclub Okra Beveren-Leie De vierde speeldag die doorging op 26 februari bracht 47 spelers naar OC De Kernelle. De voorlopige stand ziet er als volgt uit:
Hoedenshow in vrije basisschool De peuters en kleuters uit de vrije basisschool Beveren-Leie liepen op vrijdag 1 maart over de catwalk. Samen met hun juffen hadden ze hun creativiteit de vrije loop gelaten en een hoed gemaakt. Ouders en grootouders waren welkom om hun pagadder te zien paraderen over de catwalk die er fier als een gieter hun creatief werk showden. De hoedenshow werd afgesloten met een liedje en dansje.
Accidentele lozing Barmbeek Op woensdag 6 maart werd een accidentele lozing op de Barmbeek vastgesteld. Uit onderzoek is gebleken dat een lokaal bedrijf een incident had met vloeibare latex. Daarop heeft de brandweer de beek afgedamd om te voorkomen dat de geloosde vloeistof in de Leie terecht kwam. Vandaag werd in overleg met de Vlaamse Milieu Maatschappij (VMM) en de Provincie beslist om de afdamming aan te passen. Door de regenval is er een verdunning opgetreden. Het lozen, richting Leie, kan op die manier verantwoord gebeuren. De volksgezondheid is nooit in gevaar geweest. Wie nog vragen heeft, kan die altijd stellen via info@waregem.be of 056 62 12 11.
Groei en bloei van het Beverse St.-Gregoriuskoor (deel 8) Op de bruiloft van Kana. Kerkzangers kunnen devoot doen als ze 's Heren lof bezingen. Geen mens die dit niet in de gaten heeft. Het is echter duidelijk dat ook een kerkzangersoog met welgevallen kan rusten op een pront maagdeke. Spreken sommige gewijde gezangen immers zelf niet van bevalligheid die verleidelijk kan lokken op meisjeslippen? Diffusa est gratia in labilis tuis. Het liegt er niet om.
Ook de leden van het Sint-Gregoriuskoor lieten zich in die aangelegenheid niet kennen. Ze vrijden en trouwden als hun tijd daarvoor gekomen was. Sommige van die bruiloften staan ons nog fris voor de geest. Alsof het pas gisteren gebeurd ware. Zo het huwelijk van Robert Meersman en Mariette Opsomer, in het jaar I946. Het trouwfeest ging door ten huize van de bruid. 's Avonds waren we erbij met een hele delegàtie. Zo een bruiloften kennen ze nu niet meer. Zingen en dansen en spelletjes doen. En geen een die zich afzijdig mocht houden of hij kreeg een verbolgen meester Stevens op de nek.
Robert en Mariette waren de eersten die het waagden in de naoorlogse periode. Velen hebben daarna nog hun voorbeeld gevolgd. Jaak Meersman in I948, Marcel Himpe en Marcel Vancompercolle in I952, André Ostijn in I951 , Lucien Meersman in I954 , Arseen Roobroeck in I955 , Michel Defreyne in I956. Mogelijks werden hier nog namen vergeten. Och, neem het ons niet kwalijk. Onze memorie begint zo zoetjesaan de afmetingen te krijgen van een konijnenstaartje. En dat is niet veel.
De huwelijksfeesten die ons uit die periode het allerbest bijbleven, zijn die van André Ostijn met Marie-José Coucke, Lucien Meersman met Nelly Roose en Arseen Roobroeck met Noella Taelman. Niet dat de andere daarom minder waren. God nee! Maar aan deze drie zijn toch speciale herinneringen verbonden.
De bruid van André Ostijn woonde op de Ginste, een parochie van Oost-Rozebeke. Het feest ging door op de ouderlijke hoeve aldaar. Zo een feest op een hoeve is natuurlijk altijd iets speciaals. Breughel had er moeten bij zijn die keer. Hij zou er zijn werk gehad hebben. Het koor heeft daar zijn duivels ontbonden zoals nooit te voren misschien. Grappen en liedjes en koorzang. Het tuimelde door elkaar in een bruisende lawine. En ondertussen eten en drinken tot de dageraad reeds in de lucht zat. Enkele zangers hadden daarna nog genoeg fut over om de vroegmis te helpen zingen in de kapel van de Ginste. Zouden ze dat nu nog kunnen ? Vraagteken!
En meer dan één. Lucien Meersman en Nelly Roose vierden hun huwelijksfeest in "Het Gemeentehuis" . Ook daar werd gezongen tot de kelen er hees van werden. Toen het al wat later werd zaten een paar van ons in de kelder op zoek naar iets eetbaars. We zouden juist beginnen aan het overschot van de koeitong, toen Lieske de trap afgedaald kwam. Goedig glimlachte ze. Maar jongens toch, koude koeitong in tomatensaus is toch niets waard! Kom, ik ga dat een beetje opwarmen. Zulke steken mochten de zangers laten vallen bij de waardin uit het Fonteintje. Waren we er thuis of niet ?
Ook het huwelijksfeest van Arseen Roobroeck ging op een hoeve door. Noella immers was een boerendochter uit Deerlijk. De tapkast stond er opgesteld in een schuur en al spoedig hadden we in de omtrek daar onze draai gevonden. Voor er een uur verstreken was, werd de lof van bruid, bruidegom en bier gezongen in een veelheid van tongen en talen. 0ok Robert Vandeplassche klom nog eens op zijn zolder en liet de oude broeken als dreigende schietbuizen aan de hanebalken hangen. In de vroege morgenuren waren nog slechts enkele feestgangers in de ruime boerenkeuken bijeen. Arseen en Noella hadden reeds lang andere oorden opgezocht. In een roerende toespraak troostte Jozef Stevens dan de boerin om het heengaan van haar laatste dochter. We waren stilgevallen. Lichtelijk met bier gekruide weemoed hing in het zwartbezolderde vertrek. Door de ramen sloop het eerste daglicht naar binnen.
Op reis met het koor. Jarenlang is het traditie geweest dat het koor een reisje maakte. Nooit te ver. Er moest immers ruim tijd wezen om eens af te stappen en in volle gezelligheid een paar glazen te drinken. We gingen voor het eerst op reis in 1946. Het werd een voltreffer. Iets waarin je de speelse aard van meester Stevens erkent en zijn hang om van alles een soort toneel te maken. Het koor op reis gaan? Nou, voor mij niet gelaten! Maar dan niet als brave sulletjes. Iets speciaals moet het wezen. Iets ànders ! Zo ongeveer moet hij het toen gezegd hebben.
En het werd iets anders. Alleen de mannen mochten mee en ze moesten een bolhoed dragen. De reis zou alover Loppem en zijn abdij naar het H. Bloedspel in Brugge gaan. Op de gestelde dag waren ze er allemaal. Ieder had een bolhoed op. Ieder. Behalve één. En die stond voor de keuze: bolhoed halen of thuisblijven. Hij heeft dan wijselijk de vreugde boven de smart verkozen. Het werd een reis waar de guitigheid aan alle kanten uitgedrupt kwam. Verstomd staarden de voorbijgangers die schare bolhoeden na. Wie mogen dat zijn? Engelsen? Misschien. Maar dan toch een bijzonder galant soort. Zie eens hoe zwierig ze hun hoed afnemen en allen tegelijk buigen als ze iemand groeten. Neenee, stijve Engelsen zijn het beslist niet. Maar wie dan? Jozef Stevens had zijn doel bereikt. Zijn mannen akteerden als op de planken.
Heel wat reizen zijn daarna nog gevolgd in die periode. Naar Holland, naar Dinant, naar Bouillon, naar Meisbroek. We zijn er de tel bij kwijtgeraakt. Maar als die eerste keer werd het nooit meer. Of toch. Eéns. Toen we naar Calais en Duinkerke togen. Ook die reis moet in ieders geheugen blijven hangen zijn. Weet je het nog? In de warme namiddaguren hadden we ietwat loom door de zonovergoten straten van Calais geslenterd. We hadden een beetje wantrouwig de beroemde "Burgers Van Calais" gemonsterd en we hadden wat glazen wijn gedronken omdat het Frans bier nergens naar smaakte. Kortom, we hadden ons een beetje verveeld. Opeens vonden een paar groepjes zangers elkaar terug in een ruime gelagzaal. Er werd verheugd op het weerzien gedronken en, eer iemand goed wist wat er gebeurde, was meester Stevens op een stoel geklommen, sprak de aanwezige Fransen toe in hun zangerige moedertaal en gaf dan het sein voor "De Lieve Hei" , het lijfstuk van de zanggilde. Trippelend buitelden de speelse akkoorden door de open deur naar buiten. Wandelaars bleven verstomd staan. Wat mocht dat wezen? Een groep zingende mannen en een man die de maat sloeg met een broodmes. Gekken? Maar gek of niet, het moet mooi geweest zijn. De Fransen klapten frenetiek in de handen toen het laatste akkoord verklanken was. Zo was Jozef Stevens. Vol speelse invallen. Guitig. Bijdehand. Nooit kon je met zekerheid zeggen wat hij het volgende ogenblik zou uithalen.
In augustus van het jaar I955 heeft het koor tijdens zo een reis eens de hoogmis gezongen in de kerk van Grobbendonk. Er waren kontakten gelegd tijdens een van de schoolstrijdbetogingen. Vermoedelijk was het de Missa Secunda van Moortgat die daar uitgevoerd werd, maar heel precies weten we het toch niet meer. We stonden een beetje onwennig op het zangerspodium rechts vooraan in die ruime kerk. Zo vlak bij het volk te zingen waren we niet gewend. Moortgats melodieen klommen en daalden echter zwierig onder de statige gewelven. Na de mis knikten de Grobbendonkenaars ons waarderend toe. Het was hun bevallen. Het is de laatste reis geweest die Jozef Stevens meemaakte en de laatste keer dat hij het koor dirigeerde op vreemde bodem. Wie had dat toen echter kunnen denken?
Bonte avonden. Op ons eerste teerfeest had het bestuur dus besloten dat ieder zanger een bijdrage zou te betalen krijgen. Vijf frank per maand. Veel was dat heus niet. Je kon in die tijd voor twaalfmaal vijf frank nog wel een etentje krijgen, maar veel lekkere brokken zouden daarbij toch wel niet opgediend worden. Je kon toch ook niet ieder jaar een schaap slachten. En de muziekpartituren dan die moesten gekocht worden en de andere onkosten die zo een vereniging al eens heeft. Neenee, hoe je het dubbeltje ook draaide en keerde, veel kon je met die schamele bijdrage niet uitrichten. Er zou dus ook uit een ander vaatje moeten getapt worden. Dat lag voor de hand. Einde van het jaar I950 organizeerde het koor derhalve een avond met de goochelaar Florimondzo. Een naam die klank had in die tijd. Ook in de koorkas kwam er klank. Vierduizend frank overschot tuimelde erin. Daarmee konden wel een paar eindjes aan elkaar geknoopt worden. In het jaar I953 zag onze schatbewaarder echter weer ontstellend duidelijk de bodem van zijn geldkoffertje. Andermaal zou ingegrepen moeten worden. We zouden nu echter zelf bonte avonden verzorgen. Hadden we daartoe immers niet de beste wapens in handen die een mens zich maar dromen kan? Zang en muziek en toneel! Welke vereniging had zoveel pijlen op haar boog?
Onze eerste bonte avond ging door op 6 december I953. Een overweldigend sukses! Veel mensen die er niet bij geweest waren wilden het daarna ook wel eens bekijken en daarom werd nog eens opgetreden op I7 januari I954. En nochtans, het was allemaal zo eenvoudig geweest. Wat zang, wat muziek door enkele leden van de fanfare, wat schetsjes, en het boertige toneelstukje "Het Wonderkind “. Veel kunst was er niet aan. Maar het waren mensen van bij ons die optraden voor hun vrienden en kennissen. En dat maakt een enorm verschil. Onderpastoor Myngheer, die de zangers toch niet zo direkt in zijn grote hart droeg, liep dagen daarna nog rond met blauwe plekken op zijn dijen. Zozeer had hij er met zijn machtige handen op gekletst in uitbundige pret. Er was een zuiver overschot van zevenduizend frank. Zelden werd een gelukkiger schatbewaarder gezien dan juist in die dagen.
Einde I954 zouden we het nog eens wagen. Het ijzer smeden terwijl het nog heet is. Ditmaal traden we op onder het motto: "Bij ons aan de Leieboorden” . Er werd gespeeld op 7 en 2I november. Weer werd het een enorme meevaller. Er viel nu achtduizend frank bij te schrijven in het kasboek. In het jaar I955 lieten we verstek gaan. We hadden voorlopig onze schaapjes op het droge en waarom ons afsloven om de kas nodeloos te spekken. Nooit zijn we verankerd geweest aan bovenmatig geldbezit. We konden nog altijd zien het volgende jaar. Het jaar I956 was echter anders dan we ons toen konden voorstellen. Helemaal anders. Zeker, we hadden iets op het getouw staan. We zouden het zangspel "Smidje Smee" brengen. Maar de uitvoering moest verschoven worden. Een zware slag had het koor getroffen. Een slag waaronder het even wankelde.
Uitgebreid ontbijt bij de Gezinsbond Beveren-Leie/Desselgem
Ontbijtbuffet bij Gezinsbond Beveren-Leie en Desselgem Het was op zondagmorgen 3 maart vroeg uit de veren voor het bestuur van de Gezinsbond Beveren-Leie en Desselgem. Ongeacht de voorbereidingen die met deze activiteit gepaard gaan zijn beide besturen zowel op zaterdag als zondag steeds druk in weer in OC ‘t Klokhuis om alles klaar te zetten, vlot te laten verlopen en op te ruimen.
Porseleinen ontbijtbuffet voor de afdeling Beveren-Leie De afdeling Beveren-Leie organiseerde dit jaar al voor de twintigste keer een uitgebreid ontbijtbuffet. Een porseleinen jubileum dus! Na drie jaar sloot de afdeling van Desselgem zich bij deze activiteit aan. En het mag gezegd, het blijft tot op heden een gesmaakt evenement. Niet minder dan 220 ontbijters vonden de weg naar OC ’t Klokhuis en genoten er van een gezellig en gevarieerd ontbijt. Voor de kinderen was er nog ontspanning voorzien en konden ze deelnemen aan een dansworkshop, en was er eveneens een grime- en kleurhoek. Aansluitend op het ontbijt kon er nog een vrijblijvende, ontspannen wandeling met het gezin gemaakt worden. En wie niet onmiddellijk zin had om na het ontbijt ook het fruit te verorberen kon het meenemen naar huis, ofwel als een gezonde versnapering voorzien tijdens de wandeling.
Op zondagmorgen 3 maart ging het nieuw seizoen van de wielertoeristenclub Leie-Cycling Beveren-Leie van start
Voor de wielertoeristenclub Leie-Cycling begon het nieuw seizoen met een gezamenlijk ontbijt geschonken door de lokaalhouders Heidi en Koen van Taverne ’t Neerhof. De club telt dit jaar 64 leden waarvan vier vrouwen. Naargelang het tempo en de afstand van de ritten zijn er terug 4 categorieën die zich onderscheiden in de A’s, B’s, C’s en de C+. Dit seizoen staan er 39 ritten op het programma. Het hoofddoel van de club is om dit jaar mooie zondagse ritten uit te stippelen. Enkel voor de C’s en C+ staat er een midweek naar Renesse (NL) op het programma. Voor volgend seizoen staan de Dolomieten terug op het programma. De voorbereidingen daarvan zullen dit seizoen gebeuren. Voor het eerst deed ook de elektrische fiets zijn intrede. Zo kan de 85-jarige Remi Papijn, mede-oprichter van de club, die vorig jaar een sabbatjaar nam terug aansluiten bij zijn club en zijn geliefkoosde hobby terug beoefenen
Uit het schepencollege van 28 februari Stad zet in op duurzame feesten Het stadsbestuur maakte een afspraak over duurzaamheid met vzw Divers, die de Parkies Kasteelconcerten organiseert. De organisatie deed in de voorbije edities al acties in verband met milieu en afval, maar het is nu de bedoeling om een stapje verder te zetten. Vanaf deze zomer wordt drank alleen nog geschonken in herbruikbare bekers tijdens alle Parkies Kasteelconcerten. Meer info pietro.iacopucci@waregem.be
Verkoop rookmelders in de stadswinkel i.f.v. brandveilige woningen In het kader van de brandveiligheid van de Waregemse woningen werden in mei 2018 infosessies georganiseerd in samenwerking met HVZ Fluvia. Sindsdien zijn ook rookmelders te koop in de stadswinkel. Hiervoor werden 500 optische rookmelders aangekocht bij firma F.P.C. bvba. In de stadswinkel worden de rookmelders aangeboden aan 10 euro per stuk. Intussen zijn er 402 stuks verkocht. Het stadsbestuur start een nieuwe procedure op voor de aankoop van 500 extra rookmelders. Meer info Rik.Soens@waregem.be
Prijsuitreiking ‘De gezondste organisatie van Waregem’ De vrije basisschool Beveren-Leie wint brons met groenproject
Op de foto herkennen we v.l.n.r.Johan Himpe (Gezond+), Isabelle Van De Voorde (TVH), Betty Destoop (Femma Waregem-Karmel), Valerie Vervaecke (VBS Beveren-Leie) en Joost Kerkhove (schepen).
Op 28 februari zette het stadsbestuur van Waregem de winnaars en deelnemers van de wedstrijd ‘De gezondste organisatie van Waregem’ in de bloemetjes. In 2018 organiseerde de adviesraad Waregem wordt Gezonder voor de eerste keer de wedstrijd ‘De gezondste organisatie van Waregem’. Iedere vereniging, school, bedrijf,… uit Waregem kon een project indienen waarin ze aantoonden dat ze specifieke acties hadden opgezet rond één van de 3 jaarthema’s. Deze waren niet-roken, geestelijke gezondheid en bewegen.
Maar liefst 16 Waregemse organisaties dienden een project in en maakten kans op de titel van gezondste organisatie van Waregem. Op 28 februari werden de drie winnaars bekend gemaakt. Naast de titel kregen de 3 winnaars een trofee en een mooie geldprijs in Waregembonnen. Goud was goed voor 750 euro en ging naar Thermote & Vanhalst, het zilver ging naar Femma Karmel en was 500 euro waard en het brons die 250 euro waard was ging naar de vrije basisschool Beveren-Leie. Naast de drie winnaars werden ook de 13 andere deelnemers op een leuke manier in de kijker gezet. Iedere organisatie die meewerkt aan het welzijn van de Waregemnaar, verdient immers een pluim!
We maakten een korte samenvatting van de prijsuitreiking. Het welkom van schepen Joost Kerkhove en een korte uitleg van Johan Himpe. De genomineerden en finalisten die een woordje uitleg geven over hun deelname, de prijsuitreiking. Dit alles doorspekt met een streepje muziek.
De auteur-fotograaf is in beginsel als enige gerechtigde foto's / filmpjes te reproduceren en op enigerlei wijze publiek te verspreiden. Indien u bepaalde foto's / filmpjes wil gebruiken, zal u dus eerst dienen na te gaan wie de auteur of rechthebbende is Vervolgens dient u die auteur of rechthebbende te benaderen en van hem of haar de specifieke toelating te bekomen om de foto te gebruiken voor de door u vooropgestelde doeleinden. Belangrijk daarbij is duidelijk overeen te komen (1) over welke foto het gaat, (2) welk – al dan niet commercieel – gebruik u van de foto wil maken (bijvoorbeeld gebruik ter illustratie bij een advertentie), (3) via welk “medium” u dat wil doen (bijvoorbeeld offline in een tijdschrift of online op een website, Facebook), Delen is toegestaan via de url van Beverse Weetjes: http://blog.seniorennet.be/beverenleie/archief.php?ID=2219640 Meer infoklik hier.
Agenda en voorbereiding gemeenteraad 5 maart 2019 Openbare zitting 1. mededelingen 2. benoemen voorzitters van de gemeenteraadscommissies 3. machtigen tot het voeren van de eretitel van het mandaat van gemeenteraadslid / schepen 4. Leiedal: aanduiden vertegenwoordigers algemene vergaderingen legislatuur 2019-2024 5. Leiedal: bijzondere algemene vergadering van 28 maart 2019: goedkeuren agenda en vaststellen mandaat vertegenwoordigers 6. Imog: aanduiden vertegenwoordigers algemene vergaderingen legislatuur 2019-2024 7. Imog: buitengewone algemene vergadering van 19 maart 2019: goedkeuren agenda en vaststellen mandaat vertegenwoordigers 8. PSILON: aanduiden vertegenwoordigers algemene vergaderingen legislatuur 2019-2024 9. PSILON: buitengewone algemene vergadering van 26 maart 2019: goedkeuren agenda en vaststellen mandaat vertegenwoordigers 10. Cipal: aanduiden vertegenwoordigers algemene vergaderingen legislatuur 2019-2024 11. Cipal: bijzondere algemene vergadering van 22 maart 2019: goedkeuren agenda, goedkeuren gezamenlijke voordrachtslijst van 15 kandidaat-bestuurders, vaststellen mandaat vertegenwoordigers 12. Gaselwest: aanduiden vertegenwoordigers algemene vergaderingen legislatuur 2019-2024 13. Gaselwest: buitengewone algemene vergadering van 25 maart 2019: goedkeuren agenda en vaststellen mandaat vertegenwoordigers 14. bekkenbestuur van het Leiebekken: voordragen vertegenwoordiger 15. OVSG: voordracht van 1 vertegenwoordiger in de algemene vergadering en de raad van bestuur 16. Wonen Regio Kortrijk cvba: voordracht van 1 vertegenwoordiger in de raad van bestuur 17. kennis nemen verdeling stedelijke toelage voor fractiewerking dienstjaar 2018 18. goedkeuren samenwerkingsovereenkomst Dwars door Vlaanderen 19. goedkeuren opdracht levering van brandstoffen voor gebouwen, voertuigen & werktuigen + vaststellen plaatsingsprocedure + goedkeuren bestek 20. goedkeuren opdracht leveren en installeren camerabewakingssysteem via opdrachtencentrale stad Kortrijk 21. goedkeuren opdracht leveren van aluminium podiumelementen met toebehoren + goedkeuren ontwerp + vaststellen plaatsingsprocedure 22. onroerende goederen: goedkeuren aankoop perceel grond gelegen tussen Grote Heerweg en De Mote, 8791 Waregem * Voor de uitbreiding van de parkzone de Mote wenst de stad het volgend perceel tussen de Grote Heerweg en De Mote aan te kopen: Kadastrale gegevens: Waregem 4de afdeling, sectie A, nr 438C6 Kadastrale oppervlakte: 2 195 m². Eigenaar: Wagso Prijs: 13 170 € De aankoop geschiedt om reden van openbaar nut en meer in het bijzonder voor de inlijving bij de parkzone De Mote. 23. onroerende goederen: project site Regenboogstadion (Waterfront), lot B - goedkeuren basisakte mede- eigendom en statuten hoofdvereniging 24. onroerende goederen: project site Regenboogstadion (Waterfront), lot B - goedkeuren verkoop grond voor de realisatie van een hotel 25. goedkeuren wegentracé verkaveling V/3004/1 Grote Heerweg - Sint-Jansstraat, Beveren-Leie *Op 7 september 2018 heeft DURABRIK Bouwbedrijven nv, Landegemstraat 10 te 9031 Gent een verkaveling ingediend voor verkavelen van grond in 146 loten voor eengezinswoningen en het aanleggen van wegenis en toekomstig openbaar domein, met betrekking tot het perceel gelegen te Grote Heerweg zn, Sint-Jansstraat zn te 8791 Waregem, bekend ten kadaster onder Afdeling 34006, sectie A, perceel 135G3, 201T3. De aanvraag voorziet in de aanleg van nieuwe wegeninfrastructuur De aanvraag is gelegen in het RUP Oude Plaatse, goedgekeurd op 8 november 2016. De aanvraag werd onderworpen aan een openbaar onderzoek van 17 oktober 2018 tot en met 15 november 2018. Er werden 4 bezwaarschriften ingediend. Van één de ingediende bezwaarschriften is op 15 januari 2019 ingetrokken door de raadsman op aangeven van de bezwaarindiener. Aangezien hierdoor dit bezwaarschrift niet langer ontvankelijk is, wordt deze niet verder in de behandeling meegenomen. Het bezwaarschrift is door de intrekking als niet bestaande te beschouwen en aldus ongegrond. De overige bezwaarschriften handelen over: 1. In functie van het beperken van de eventuele overlast van het bedrijf van de bezwaarindiener, vraagt deze dat de aanvrager voorziet in een betonnen wand van min. 2,5 m hoogte. Tevens wordt gevraagd om te voorzien in een houten afsluiting op de scheiding in functie van privacy. 2. De vraag om de bestaande scheidingsmuur met de aanpalende verkaveling in goede staat te herstellen en het voorzien van een toegang zoals voorzien op het verkavelingsplan. Tevens wordt de vraag gesteld wie eigenaar wordt van de scheidingsmuur. De scheidingsmuur waarvan sprake vormt na uitvoering van de verkaveling de grens met het openbaar domein. 3. De verkaveling doet afbreuk aan een erfdienstbaarheid opgenomen in notariële akte tot recht van uitweg. Op ingediend wegenisdossier wordt dit pad voorzien in betonstraatstenen. De bezwaarindiener vreest dat deze trage ontsluiting als ontsluiting voor gemotoriseerd verkeer zal worden aangewend voor de verkaveling. De bezwaarindiener vreest om omringd te worden door wegenis. 4. Bezwaar dat de verkaveling een te hoge bezettingsgraad heeft. De bezwaarschriften handelen deels over de stedenbouwkundige bepalingen van de verkaveling. Deze bemerkingen dienen behandeld te worden door het schepencollege daar deze niet handelen over de zaak der wegen. De bezwaren die inhoudelijk handelen over de zaak der wegen zijn punten 2 en 3. Op aangeven van het schepencollege wordt volgend standpunt ingenomen met betrekking tot de ingediende bezwaren die betrekking hebben op de zaak der wegen: 2. De stad neemt geen scheidingsmuren over in het openbaar domein. De verkavelaar dient de scheidingsmuur in goede staat te herstellen en nadien over te dragen aan de aanpalende eigenaar. Indien geen burgerrechterlijk akkoord hierover kan worden afgesloten, dient de scheidingsmuur worden gesloopt. Het bezwaar is ontvankelijk doch ongegrond. Het komt toe aan de verkavelaar om hierover een akkoord te sluiten met de aanpalende eigenaar. Immers in wezen het afsluiten van een perceel door een eigenaar niet verplicht, nog kan een derde worden verplicht om de eigendom van een andere af te sluiten. 3. De erfdienstbaarheden zoals notarieel vastgelegd blijven onverminderd van toepassing. in functie van het recht van uitweg dient een waterdoorlatende verharding worden voorzien tot de vereiste toegang. Het overig deel van de ontsluiting is in te richten als een verbinding voor trage weggebruikers. Toegang voor autoverkeer is hier niet voorzien. Bij de inrichting van deze ontsluiting dienen maatregelen worden opgenomen (bv. paaltjes) om toegang voor autoverkeer te verhinderen. In se is hier geen auto-ontsluiting voorzien zodat het bezwaar inzake overlast van autoverkeer door de verkaveling als ongegrond dient worden beschouwd. Het bezwaar is ontvankelijk en deels gegrond. De verbintenis inzake wegenaanleg neemt de nodige voorwaarden op om de erfdienstbaarheid in de toekomst te vrijwaren en het autoverkeer op de ontsluiting te verhinderen. De bezwaarschriften die inhoudelijk niet gaan over de zaak der wegen vallen onder de beoordelingsbevoegdheid van het schepencollege. Dit omvat de inhoudelijke standpunten 1 en 4. Het schepencollege kan reeds volgende elementen meegeven inzake deze bezwaarschriften: 1. Het komt toe aan een bedrijf om zelf in te staan om de hinder voor de omgeving te beperken. Dit in functie van goed nabuurschap. Het afsluiten van een perceel door een eigenaar niet verplicht, nog kan een derde worden verplicht om de eigendom van een andere af te sluiten. De gevraagde afscheiding voor privacy grenst aan de voorziene openbare groenzone. In regel wordt het openbaar domein niet door de stad afgesloten. De bezwaarindiener kan zelf voorzien in een afsluiting op eigen terrein. Het bezwaar is ontvankelijk doch ongegrond. 4. De woondichtheid is ca. 27,06 woningen per ha (146 woningen op 53.947 m²). Gezien de ruime groenzone, het voorzien van enkel eengezinswoningen en het concept van autoluw karakter, kan worden gesteld dat de verdichting op de projectsite aanvaardbaar is. De draagkracht van de omgeving wordt niet overschreden. Het bezwaar is ontvankelijk doch ongegrond. Op basis van voormelde motivering worden de bezwaren ontvankelijk en deels gegrond verklaard. De verkavelaar heeft op basis van de gevraagde aanpassingen ten gevolge van de gegronde elementen van de bezwaarschriften een detail van de aanpassing inzake de erfdienstbaarheid bezorgd op 20 februari 2019. De aanpassing is beperkt en heeft geen negatieve gevolgen voor derden waardoor er geen toepassing van de administratieve lus is vereist. Bij het verkavelen van percelen is het aangewezen 5% grond te reserveren voor het aanleggen van groene ruimten. De verkavelaar voorziet in een functionele groenzone van 8.518 m²(53.947² x 5% = 2.697 m²) en is conform de bepalingen van het RUP. Gelet op de verbintenis wegenaanleg tussen de verkavelaar en de stad Waregem tot het uitvoeren van het project met wegenaanleg; (zie bijlage) Aan de gemeenteraad wordt gevraagd om het wegentracé en de verbintenis tot het uitvoeren van het project met wegenaanleg goed te keuren. 26. voorlopig vaststellen RUP 26-1 Windhoek 27. leveren en plaatsen graftekens en plaatsen betegeling diverse begraafplaatsen: goedkeuren ontwerp + vaststellen plaatsingsprocedure 28. heraanleg fiets- en voetgangersdoorsteken 2019/Q2: goedkeuren ontwerp + plaatsingsprocedure 29. aanleg en vernieuwen voetpaden langs diverse gemeentewegen 2019: goedkeuren ontwerp + vaststellen plaatsingsprocedure *Deelopdracht 2 Kerkdreef (Geraamd op : € 23.382,50 excl. btw of € 28.292,83 incl. 21% btw) 30. herstellen en vernieuwen betonvakken 2019: goedkeuren ontwerp + vaststellen plaatsingsprocedure * Deelopdracht 2 Beveren-Dries (Geraamd op : € 53.058,50 excl. btw of € 64.200,79 incl. 21% btw) 31. overlagen in KWS van diverse gemeentewegen 2019: goedkeuren ontwerp + vaststellen plaatsingsprocedure * Deelopdracht 7 Beveren Dries (Geraamd op : € 34.040,00 excl. btw of € 41.188,40 incl. 21% btw) 32. WAGSO: benoemen gemeenteraadsleden in de raad van bestuur 33. stedelijke basisschool Torenhof, vernieuwen dakbedekking en gevelbekleding: goedkeuren ontwerp + vaststellen plaatsingsprocedure 34. goedkeuren opdracht leveren en plaatsen van speeltoestellen op diverse speelruimten + vaststellen plaatsingsprocedure + goedkeuren bestek * Perceel 5 - 2 voetbaldoelen en 1 klimmuur Binnen het kader van een Vlaams subsidieproject wordt gekeken om de speelplaats van de stedelijke basisschool van Beveren-Leie groener en bewegingsvriendelijker te maken. Het is de bedoeling dat de schoolspeelplaats buiten de schooluren, tijdens het weekend en in schoolvakanties ook opengesteld wordt voor jeugdwerk en andere gebruikers. We stellen voor om twee kleine tot middelgrote voetbaldoelen en één klimmuur te plaatsen incl. de nodige valdemping waar nodig. 2 voetbaldoelen en 1 klimmuur SBS Beveren-Leie € 10 000,00 35. interlokale vereniging Burensportdienst: goedkeuren jaarrekening + jaarverslag 2018 36. interlokale vereniging Burensportdienst: goedkeuren vereffening 37. benoemen gemeenteraadsleden en afgevaardigden sportraad in de algemene vergadering van vzw Sportbeheer Waregem EVAP 38. vzw Sportbeheer Waregem EVAP: algemene vergadering op 11 maart 2019: goedkeuren agenda 39. benoemen gemeenteraadsleden en afgevaardigden lokale werkgroepen en afgevaardigden cultuurraad in de algemene vergadering van vzw Ontmoetingscentra Waregem EVAP 40. vzw Ontmoetingscentra Waregem: algemene vergadering op 26 maart 2019: goedkeuren agenda 41. benoemen gemeenteraadsleden en afgevaardigden cultuurraad in de algemene vergadering van vzw Cultuurcentrum De Schakel EVAP 42. vzw Cultuurcentrum De Schakel EVAP: algemene vergadering op 18 maart 2019: goedkeuren agenda 43. benoemen afgevaardigden gemeenteraad en gebruikers in het beheersorgaan van de stedelijke openbare bibliotheek 44. vaststellen nieuwe straatnaam: definitief goedkeuren 45. vragen 46. goedkeuren notulen en zittingsverslag vorige zitting
Groei en bloei van het Beverse St.-Gregoriuskoor (deel 7) Bij Pallieter te gast. Vlaanderen is het land van de jaarlijkse teerfeesten. Uitbarstingen van levensvreugde in de dagelijkse sleur en slenter. En daar Beveren in Vlaanderen ligt..... De Sint-Gregoriusgilde hield haar eerste teerfeest op 23 oktober 1945. Ben je benieuwd waar we die precieze datum vandaan hebben? Uit het eerste kasboek. Robert Meersman heeft het ergens op zijn zolder teruggevonden.
Net negentien man zaten we in "Het Gemeentehuis" aan tafel die keer. Pastoor De Visscher en onderpastoor Liefooghe inbegrepen. Suzanne "uit het Stadhuis" was nog de gastvrouwe toen en de tafel stond opgesteld in de oude vertrouwde gelagzaal. Och, het was geen groots banket. De oorlog was nog maar pas terug in zijn schelp gekropen en alles was schaars. Toch had Jaak Meersman er iets op gevonden om Suzanne's grote vleespot tot aan het randje toe te vullen. Wist hij daar ergens niet een schaap zitten dat hij voor een prikje kon kopen? En is schapebout niet verdomd lekker misschien, als je maar weet hoe hem te bereiden? En het wàs lekker! We hebben toen schapenvlees met appelspijs gegeten dat je zelfs de dag daarna nog geen putje in onze buik kon duwen. Twee en dertig frank heeft ieder toen voor dat zaakje betaald. Denk eens aan: twee en dertig frank. Wat kun je daar nog voor krijgen de dag van vandaag! Die avond werd ook beslist dat het koor een bestuur moest hebben. Een echt bestuur zoals de andere treffelijke verenigingen het hadden. Het moest bestaan uit voorzitter, deken, sekretaris en schatbewaarder. Ieder jaar zou het bij geheime stemming herkozen worden. Enkel de schatbewaarder mocht aanblijven tot hij het zelf beu werd. Je kan toch de geldbeurs en de kasboeken niet om de haverklap van de ene hand in de andere gooien, wel? Die eerste verkiezing was een gewichtige aangelegenheid. We voelden ons een beetje als de vaders van een jonge staat, die politieke grondslagen leggen voor het nageslacht. Tuur Kerkhove werd de eerste voorzitter, Robert Vandeplassche de eerste deken, Marcel Vancompernolle de eerste sekretaris en Robert Meersman de schatbewaarder "voor het leven"
En kijk, terwijl we dit schrijven en glimlachen bij de herinnering, komt een oude vriend weer uit de schemering getreden waarin hij sinds jaren verdwenen is. Levend staat hij weer voor ons, Robert Vandeplassche, onze eerste deken. Een goede kameraad die Robert. Altijd geweest. En een achttienkaraats tenor bovendien. De koster heeft ooit eens gezegd dat Beveren slechts één echte tenor bezat: Robert. En dan zijn vertellen over allerhande zaken. Zijn oude deugdelijke remedies, steeds in beschaafd nederlands gedebiteerd. Zijn vele koddige verhaaltjes. Heeft pastoor De Visscher dat wel ooit begrepen van die gewonde soldaat, die ze wat opgelapt hadden met hetgene voorhanden was en die daarna alle dagen twintig liter melk gaf? Robert had het hem verteld op een souper, tussen soep en aard-appelen. Hij verpinkte niet daarbij en pastoor De Visscher evenmin.
Is er één kerkzanger die twijfelt aan de gave van Robert om Streuvels voor te dragen? Hij kende slechts één stukje van hem, maar hij kende het dan ook grondig. "Op den zolder. Ik was een versnoekte kwajongen in mijn tijd. Geen bomen waren te hoog en geen waters te diep.. .." - Robert staarde verloren in de verte als hij dat deklameerde. Hij zag waarschijnlijk de "oude broeken als dreigende schietbuizen tussen de hanebalken hangen." God, het is alles reeds zolang geleden. En zo brutaal afgebroken! Robert Vandeplassche verongelukte met zijn bromfiets op 18 augustus 1961. Hij was slechts zeven en veertig jaar oud. Rust in vrede, goede kameraad. Zonder jou zou deze geschiedenis niet volledig zijn geweest. Het nieuwe bestuur nam zijn taak ernstig op. We merkten dit direkt aan de belastingen. Ieder lid van de gilde zou voortaan maandelijks vijf frank te betalen krijgen. We hadden nu immers een schatbewaarder en die mocht toch zijn dagen niet in ledigheid slijten. Die teerfeesten zijn een traditie geworden sindsdien. Ze gingen hoofdzakelijk door in “Het Gemeentehuis”, dat later “Het Fonteintje” werd en een paar keer ook in “De Smis”, waar Marcel Bamelis woonde. Na Suzanne werd Lieske waardin in "Het Gemeentehuis" . We waren er thuis. André Vandermeiren zelf was lid van het zangkoor ten andere en voor ons werd wel eens iets door de vingers gezien wat anders zou misvallen zijn.
Elk jaar moest het oude bestuur de schragetafel op en man voor man moesten ze verantwoording afleggen over hun daden. Onveranderlijk moest hun toespraak eindigen met de woorden" een toernee voor allemaal “.
Ook het nieuwe bestuur moest dan op die tafel. Zij deden uiteen wat ze dachten te verwezenlijken in het komende jaar. Ook hun voordracht werd besloten met het magische" een toernee voor allemaal" Is het dan te verwonderen dat er aan de tapkast duchtig gewerkt moest worden om de glazen tijdig te vullen? En moesten de zangers niet even naarstig werken om ze prompt weer te ledigen? Het is dan ook voorgevallen dat een bestuurslid van het voorbije jaar niet aanwezig was op het souper. Geen nood echter in dat geval. Hij kwam evengoed op de schragentafel terecht. Roger Decavel was verbluffend handig in het maken van levensgrote voddenpoppen. En prachtig gelijkend bovendien. Robert Vandeplassche is eens in het geval geweest. In een mimimum van tijd had Roger hem gekonterfeit. Levensgroot. Hij had zelfs een boodschappentas met een paar flessen drank aan de slappe arm gehangen. Robert was toentertijde nogal wat op toer voor dat handeltje. Ook het poppenbeeld van Marcel Vancompernolle troonde zo eens op het podium. Marcels vrouw had kort voordien het leven geschonken aan een tweeling en het lag voor de hand dat vader pop twee kleine popjes op schoot kreeg.
Een paar jaar later werd het bestuur nog aangevuld met een “garde" . Diens taak is nooit heel duidelijk geweest. Hoofdzaak was vermoedelijk de pint bier die moest gegeven worden bij verkiezing en troonafstand. Roger Decavel had het voorstel geopperd en prompt werd hij als eerste garde verkozen. Och, we kunnen niet alles vertellen over die soupers toen. We waren nog jong toen en er was veel geweld bij. Biergeweld vooral. Niet een die zich voor de ander wilde geven. Nee, die oude boeken laten we maar best gesloten. Het nageslacht moet niet van alles het fijne weten. Maar allengerhand geraakte het uit met die stormachtige bestuursverkiezingen. Je kon duidelijk voelen dat de zangers dagje bij dagje ouder werden. De formule was ook blijkbaar tot op de draad versleten. Tuur Kerkhove werd als vast voorzitter verkozen en de jonge Roland Decaluwé als sekretaris. Deken- en gardetitels verdwenen in het folklore muzeum.
Juist omstreeks die tijd hadden de zangersvrouwen het zover weten te drijven dat ernstig overlegd werd of ze ja dan nee mee mochten komen naar het teerfeest. Sommige zangers waren er voor te vinden, anderen vonden het niet al te best geraden. Namen noemen ware delikaat. Huiselijk gekibbel kan ook na jaren nog oplaaien. Pastoor Deltour werd om raad gevraagd en die velde een Salomonsoordeel. Jullie bevinden je toch goed bij de stand van zaken? Ja ? Waarom zou je dan niet goed laten wat goed is ? We knikten waarderend bij zoveel wijsheid. Het was echter slechts uitstel. Een paar jaar later werd de vrouwelijke druk zo groot dat het hek van de dam ging. Met vlag en wimpel deden de zangersvrouwen hun intrede op het teerfeest. Het heeft ons echter nooit berouwd. Dat moeten we eerlijk toegeven. Onze vrouwen kunnen nogal wat door de vingers zien als ze er maar zelf bij zijn.
Petanque Okra Beveren-Leie Op woensdag 13 februari ging de tweede reguliere speeldag door. Een schril contrast met deze van 30 januari. Toen waren de pleinen bedekt met een wit sneeuwtapijt en werd de wedstrijd afgelast. Naast de 51 spelers die nu present tekenden speelde ook een pril zonnetje mee. Daarnaast werden ook twee nieuwe leden welkom geheten. Mieke Verschaeve vervoegt sinds kort niet alleen de rummikub maar is nu ook actief in de petanqueclub. Ook Eric Desmet was aan zijn eerste reguliere wedstrijd toe. Bij de koffie werd ook nog een traktaat geserveerd, geschonken door Marcel Vanderstraeten naar aanleiding van zijn 80ste verjaardag en van Yvan Minjauw die als vijfde, maar qua punten, op de vierde plaats het klassement 2018 afsloot.
Groei en bloei van het Beverse St.-Gregoriuskoor (deel 6) Ach, die noodkerk! Later hebben we ze herhaaldelijk verwenst, maar toen waren we er wat gelukkig mee. De kleine kloosterzaal en de zielige zondagse missen in de bovenzaal van de Jongensschool, waren we zo beu geworden als koude pap. Vol verwachting zagen we ons eerste optreden in de nieuwe noodkerk tegemoet. Dat zou gebeuren op Kerstdag I947.
De eerste herhaling op het grote dokzaal werd een teleurstelling. De ijle ruimte van de kerk bracht ons in verwarring. We waren gewend geraakt aan meer beslotenheid. Daardoor wellicht kwam het dat onze stemmen ons schril en vals in de oren klonken. We wenden echter snel en Kerstmis I947 werd een feestelijke dag.
Het is wellicht de moeite waard hier eens wapenschouw te houden en te kijken wie er lid waren van het koor einde I947 . De namen hebben we gevonden in het oude kasboek dat Robert Meersman in die tijd bijhield. Te noteren dat het enkel gaat om de volwassen zangers. Geen kinderstemmen dus. We gebruiken de volgorde van het boek: Marcel Bamelis, Jozef Stevens, Marcel Vancompernolle, Robert Meersman, Albert Dewinter, André Nolf, Robert Vandeplassche, Michel Debrouwere, Arsène Roobroeck, Antoon Nolf, Gabriel Meersman, Arthur Kerkhove, Lucien Vancraeynest, Albert Pieters, Roger Decavel, Roger Verhamme, André Vandermeiren, Lucien Vereecke, Jaak Meersman, André Ostijn, Roger Ostijn, Germain Coussement.
Wanneer we dit lijstje vergelijken met de namen van I935, dan zien we dat er heel wat verandering gekomen is. In deze groep steekt echter reeds een deel van de harde kern, die het koor twintig jaar lang zou rechthouden en voortstuwen. In het jaar I95I werden de partituren aangekocht van de vierstemmige "Missa pro Pace" van de "Westvlaamse Hallenaar Remi Ghesquiere. Gemakkelijk was ze niet die mis, maar de toondichter had er zoveel mooie melodieën voor uit zijn mouw geschud en zoveel verleidelijke akkoorden, dat we naar de herhalingen togen als naar een kermis.
Om toch maar eens bij de klanken van een echt orgel te kunnen zingen, lieten we een van de generale repetities doorgaan in de kerk van Nieuwenhove. Een echt orgel daar. Jawel. Maar een klein dokzaal en in erbarmelijke staat. We waren er zo dicht op elkaar gepakt dat dirigent Stevens zo ongeveer op de balustrade gedrumd stond. Gans de tijd van de herhaling hebben we toen ons hart vastgehouden. Zie eens naar Stevens! Hij zou eens moeten vallen in die diepte daar. God toch! Wat moeten we dan aan Anna gaan vertellen! De Semmerzakenaar had blijkbaar reeds voor heter vuren gestaan. Toen de herhaling gedaan was keek hij eens naar beneden en zei dat het hem daar nogal diep toescheen. Stalen zenuwen had die man.
Op het kerstprogramma van het jaar I952 prijkte weer de oude vertrouwde Miasa De Boeck voor één kinderstem en drie mannenstemmen. Och, een mens moet toch oppassen dat hij zich niet verspreekt. Voor veruit het grootste deel der zangers was die mis helemaal niet oud en vertrouwd. Nog slechts een bedroevend klein beetje waren er over van de mannen die ze in I935 gezongen hadden. En met de sopraans was het helemaal te herdoen natuurlijk. Het koor had intussen echter gevoelige versterking gekregen. Lucien Meersman was erbij gekomen en ook Jozef Lagaisse, Joris Uyttenhove, Marcel Himpe, Eric Sabbe, Omer Devooght, Rafael Notebaert en Hubert Ameye. Vooral Jefke Lagaisse en Joris Uyttenhove hebben furore gemaakt. Jefke met zijn lichte buigzame stem die verbijsterende hoogten in kon klimmen en Joris, die jarenlang de eerste stem gedomineerd heeft, zodanig dat zelfs Tuur bij tijd en wijle vol ontzag naar hem opkeek.
Die Joris was zoveel als onze Beverse Luis Mariano. Zong hij immers niet met verbluffend gemak zo ongeveer het hele repertorium van die beroemde vedette? Er zijn tienersterren die nu verafgood worden, maar die op geen stukken na kunnen waartoe onze "lange" Uyttenhove in staat was. Ook Guido Desmet was opnieuw bij het koor komen opduiken en zelfs Fridolin Debaere is nog een tijdje teruggekomen. Lang heeft dat echter niet meer geduurd, want na een paar jaren hebben we ze definitief verloren.
Onze toenmalige pastoor, Jozef De Visscher, was een groot bewonderaar van de Vatikaanse koorleider en komponist Lorenzo Perosi. Door zijn toedoen ten andere hadden we diens tweestemmige "Missa te Deum Laudamus" in ons repertorium opgenomen. In het jaar I954 kochten we ook de partituren aan van de driestemmige Perosi-mis. Het werd een groot sukses. We zongen ze dolgraag en de Beverse parochianen waren er opgetogen over. En hier even een pijltje afschieten misschien. De Sint-Gregoriusgilde heeft altijd zelf haar boontjes moeten doppen. Niet enkel de aankoop van mispartituren had ze te dragen, maar ook de boekjes met gregoriaanse missen heeft ze uit haar kas betaald. Alles moest komen van de maandelijkse vijf frank lidgeld der zangers en van enkele schaarse giften. Hoe dikwijls André Nolf, Jozef Stevens, en na hem Gentiel Callewaert, er hun zak aan gescheurd hebben, zullen we maar God en de molenaar laten scheiden.
Nee nee, de parochie of de kerkfabriek hebben ons nooit erg verwend. Het een moet gezegd gelijk het ander. Daardoor hebben we echter de onafhankelijkheid bewaard waarop we steeds zo trots zijn geweest. En dat is toch ook iets. Anders hebben we niet te klagen gehad over onze parochieherders. Nooit. Pastoor Ernest Lebbe heeft de eerste levensjaren van ons koor meegemaakt. Hij had het gesukkel gekend voor André Nolf koster werd en het verschil bij vroeger zal hij wel opgemerkt hebben. Lebbeke waardeerde ons.
Pastoor Lebbe stierf in 1936 en Jozef De Visscher kwam naar Beveren om zijn werk voort te zetten. Eén brok muziek was die Oostendenaar. Als hij de prefatie inzette, was het alsof ergens een orgel aan het spelen ging. Hij werd een trouw supporter van ons koor en toch hebben we hem slechts op het einde van zijn leven tenvolle gewaardeerd. Hij was ietwat koel. Van op afstand. Zo een beetje de man uit de stad. En dat zit Bevernaars altijd dwars. Toen was het nog gewoonte dat de koorleden gingen nieuwjaren op de pastorij. Bij pastoor De Visscher groeide dit altijd uit tot een zangavond of een les in de muziekgeschiedenis. Zelf ging hij dan aan de piano zitten en legde uit hoe mooi dit was of hoe dàt gezongen moest worden. Soms stak zijn zuster hem een handje toe. Ze had een stem als een nachtegaal, alhoewel ze reeds een dagje ouder werd. We lieten er onze warme wijnpunch bij koud worden.
Toen Jozef De Visscher zijn grote reis naar de Eeuwigheid had aangevangen, kregen we pastoor Deltour om ons op het goede pad te houden. Dat was begin 1954. Al dadelijk hadden we in de gaten dat Ernest Deltour en muziek twee gans verschillende zaken waren. Dit heeft hem echter nooit belet een begrijpend vriend te zijn voor de zangers. De zachte nieuwjaarspunch liet hij alvast achterwege en onthaalde ons op hartige mannendrank. Op een paar flessen wijn kwam het niet aan bij hem en de merken en jaartallen mochten best gezien worden.
Stadsweetjes uit het schepencollege van 21 februari Installatie kunstzinnig speelelement 'Rope' op Zuiderpromenade ‘Rope’ is een interactief en kunstzinnig speelelement. Na overleg met de leverancier lijkt het aangewezen om twee dikke touwen van 12 meter te voorzien. Deze lenen zich tot meer mogelijkheden dan één lang touw apart. Dit voorstel komt op 14 250,00 euro inclusief btw. Het is de bedoeling dat de touwen verplaatst kunnen worden. Zo kunnen ze in de zomer ook op centrale plaatsen liggen, bijvoorbeeld in de deelgemeentes of aan het Jeugdcentrum. In de winter is het de bedoeling om de touwen ergens binnen te leggen, bijvoorbeeld in het stadhuis, de bib of het CC De Schakel. Er zal echter wel een kleine verankering, die gemakkelijk losgemaakt kan worden, voorzien moeten worden om diefstal te verhinderen. Meer weten over een Rope klik hier.
SBS Beveren Leie wil intekenen op Vlaams subsidieproject ivm het groener en beweegvriendelijker maken van de speelplaats De school wil intekenen op een subsidieproject van de Vlaamse Overheid dat beweegvriendelijke en open speelplaatsen aanmoedigt. Dit was de enige school die contact opnam binnen het kader van dit project. De jeugddienst coördineerde een traject met de nodige partners: leerlingenraad, ouderraad, team van leerkrachten. Dit traject was nodig voor de opmaak van het algemene dossier. Er zijn twee basisprincipes: (1) openheid en (2) beweegvriendelijk. (1) Concreet is het de bedoeling om het grasveld en het nieuw-toegevoegde stuk bos een volledig openbaar karakter toe te kennen dit d.m.v. verplaatsen van de draad tot aan de stenen speelplaats. (2) Er worden aantal ingrepen in het landschap voorzien. Heuvels, loop/fietspad (onverhard) en een aantal nieuwe toestellen binnen het budget voor openbare speelpleinen. Meer weten klik hier.
Charter gezonde gemeente Gezond Leven nodigt alle steden en gemeenten uit om het charter Gezonde Gemeente te vernieuwen. Stad Waregem is reeds sinds 2013 Gezonde Gemeente, maar met de nieuwe legislatuur wordt er gevraagd dit engagement te vernieuwen.
