Beverse Weetjes in een andere taal lezen klik hier.
Dropbox
Druk op onderstaande knop om een foto en bijhorende tekst te versturen.
E-mail Beverse Weetjes
Uw vereniging organiseert een activiteit, u hebt iets te vieren, u hebt een nieuwtje te melden... Druk op onderstaande knop en stuur uw activiteit...., door.
E.H. Luc Suys was de laatste pastoor in Beveren-Leie. Van 1990 tot eervol ontslag in 2011. Eind april 2014 ging hij zich in zijn geboortedorp, Lauwe vestigen. Overleden op 12 december 2016.
Schijn bedriegt...
Schijn bedriegt soms zozeer dat je zou willen dat mensen, net als levensmiddelen, voorzien waren van een etiket met de ingrediënten.
Bron: Blog Valerieke's Ditjes en Datjes
Plaatselijke info
Onderwijs
Beverse verenigingen
Leonard Lodewijk De Bo Beveren-Leie 27-09-1826 Poperinge 25-08-1885 Klik hier om het Westvlaamsch Idioticon te lezen
Okra petanqueclub Beveren-Leie Op woensdag 15 april werden Eric Vuylsteke, de stichter van de Okra petanqueclub, en zijn echtgenote Agnes Dutoit in de bloemetjes gezet. Na 10 jaar nam Eric de beslissing om de fakkel door te geven. Hij zal voortaan samen met Agnes genieten van de club die hij tien jaar geleden oprichtte. Speciaal voor deze gelegenheid werd hen een fotoboek overhandigd met heel wat foto's en wetenswaardigheden vanaf het begin tot op heden. Na afloop van deze speeldag werden wat voorbereidende werkjes gedaan en is de technische dienst van de stad op 16 april begonnen met het aanpassen van de pleinen. Enkele Okra-leden zullen daarna zorgen voor de afwerking en herindeling van het terrein waardoor er dan 10 volwaardige pleinen zullen beschikbaar zijn.
Van trio naar kwartet Het trio dat jarenlang het bestuur vormde wordt een kwartet. Christiane Goesaert en Carlos Verkaemer worden vervoegd door André Lietaert en John Vervaecke.
Korte historiek van een decenniumOkra petanqueclub Door de aanleg van vier petanquepleinen achter OC de Kernelle, waren enkele Okra-leden (vroeger KBG) gebeten om regelmatig eens te petanquen op deze pleinen. Eric Vuylsteke vond dat het een en ander moest georganiseerd worden, en nam het initiatief om een petanqueclub, onder Okra, op te starten. We spreken hier in de periode mei-juni 2005. Sindsdien wordt elk jaar een competitie georganiseerd voor de Okra-leden. De petanqueclub groeide gestaag en op heden zijn er een vijfigtal petanquers actief in de club.
Ondertussen zijn er ook dubbel zoveel pleinen en beschikken we nu over acht volwaardige pleinen. Frans Depraetere kreeg vervanging van André Lietaert om de pleinen piccobello in orde te leggen voor de wedstrijden. Er wordt tweemaal per maand gespeeld, telkens op woensdag. Tijdens de zomermaanden wordt er slechts éénmaal gespeeld. Sinds 2007 wordt niet alleen de kampioen gevierd, maar is er ook een bekertornooi ingericht en vieren we de vrouwelijke kampioen.
Tot de percolator zijn intrede deed zorgde Agnes Dutoit dat er steeds verse koffie was tijdens de pauze. Herna Vanhoutte zorgde tot 2014 voor de maaltijden op de kampioenenviering. Op speeldagen ontfermde ze zich ook over de bediening en afwas. Sinds 2014 nam Martine Françoys deze taak van haar over.
Carlos Verkaemer neemt zorgvuldig de uitslagen op, en houdt de stand bij. Ook de website neemt hij voor zijn rekening. Samen met Christiane Goesaert zorgt hij dat het lokaal netjes wordt achter gelaten. Voorzitter Eric Vuylsteke houdt de kas zorgvuldig in het oog en zorgt ervoor dat alle activiteiten vlot en eerlijk verlopen.
Boomplantactie bij BOSS paints Beveren-Leie Op vrijdagvoormiddag 3 maart organiseerde BOSS paints in Beveren-Leie een boomplantactie. Deze actie werd gelinkt aan leiderschap. BOSS paints staat in voor de ontwikkeling, de productie en de verkoop van verfproducten en stelt 265 mensen tewerk.Jaarlijks produceert BOSS paints ongeveer 3 miljoen liter verf voor professionele en particuliere klanten en biedt het bedrijf ook verfgerelateerde producten en decoratieve technieken aan.
Samen dromen waarmaken Naast klantgerichtheid, een hoge focus op kwaliteit en milieubewust zijn, hecht BOSS paints veel belang aan zijn medewerkers. Mensen en hun talenten staan centraal in het familiebedrijf. De firma wil een goede werkplek zijn en houdt de vinger aan de pols via de "Great place to work"-enquête. Deze wordt door de medewerkers ingevuld en de resultaten geven een goede kijk op wat goed loopt en wat nog kan verbeterd worden. Een van de werkgebieden is hoe ze nog beter kunnen samenwerken binnen het bedrijf. Naast een aantal andere initiatieven werd daartoe een visie op leiderschap ontwikkeld. Toon Bossuyt (CEO van het bedrijf) is samen met een aantal mensen op zoek gegaan om op basis van eigen inzichten, externe bronnen en concrete cases een eigen BOSS paints visie op leiderschap te ontwikkelen. Als vergelijking voor deze visie werd het beeld van een boom gebruikt. Zowel kruin, wortels als de aarde zijn gelinkt aan kernwoorden uit de visie "samen dromen waarmaken". Deze visie wordt nu gecommuniceerd doorheen het bedrijf, zodat elke medewerker mee is in het verhaal.
Boomplantactie Een aantal medewerkers, Ann De Muynck, Kurt Dekeyster, Stefaan Geeraert en Johan Hoste dachten mee hoe ze deze visie konden doen leven binnen het bedrijf. Ze namen dit redelijk letterlijk op en bedachten een boomplantactie. In aanwezigheid van een goede 100 medewerkers, en muzikale luister, werden dan ook een aantal appelbomen als levende herinnering aan deze visie geplant. CEO Toon Bossuyt had de eer om de eerste appelboom te poten, waarna elke afdeling haar boom plantte. Daar werd op geklonken met een passend appelsapje. Maar er was nog meer. Na het traktaat mocht de CEO het driekleur doorknippen en werd een naamplaat onthuld. De rijweg tussen de bedrijfsgebouwen, waar de fruitbomen werden geplant, heeft als toepasselijke naam ‘de BOSSdreef’ meegekregen. Meer weten over het bedrijf BOSS paints klik hier.
Beknopte omschrijving gemeenteraad dinsdag 7 april
Beknopte omschrijving gemeenteraad dinsdag 7 april 2015 De volledige beknopte omschrijving is in bijlage te vinden
Vraag 7. Vraag gemeenteraadslid Jan Balduck over waterzuiveringsstation Beveren-Leie Tijdens mijn wandelingen langs de Leie stop ik af en toe aan de uitmonding van het waterzuiveringstation van Beveren-Leie. Mij enkel baserend op de kleur van het water dat het zuiveringsstation verlaat en in de Leie stroomt, stel ik vast dat het veel zwarter is dan het leiewater zelf. De kleur zegt natuurlijk niet alles en daarom volgende vragen : 1. Wordt het stadsbestuur op de hoogte gehouden van de resultaten en de goede werking van het zuiveringsstation ? 2. Kan de bevoegde schepen mij een laboverslag laten opvragen waarbij de resultaten van de verschillende parameters worden vergeleken met de opgelegde en te behalen normen ?
Missiebond Beveren-Leie viert 50-jarig bestaan (6)
Missiebond Beveren-Leie viert zilveren jubileum één jaar na datum Zondag 21 april 1991 viert Beveren-Leie een merkwaardig jubileum: een kwarteeuw Missiebond. Maar er is nog meer merkwaardigs aan die Beverse missiebond: 450 mensen zijn geabonneerd op het tweemaandelijks tijdschrift, de Missiepost. "Een unicum is wellicht ook dat de Beverse missiebond zich niet alleen bekommert om de vijf eigen missionarissen - waaronder aartsbisschop Jan Schotte - maar evengoed om een aantal 'aangenomen' zendelingen, verspreid over de vijf continenten", vertelde ondervoorzitter Jan Meersman, sinds 20 jaar verantwoordelijke uitgever en sinds 5 jaar hoofdredacteur van de Missiepost. Eigenlijk werd de Beverse Missiebond op 22 april 1965 gesticht, ten huize van de toenmalige medepastoor, e.h. Michiel Gheeraert. De viering die verleden jaar was gepland - evengoed met mgr. Schotte als eregast- diende in allerijl te worden afgelast door het overlijden van pastoor Baert.
Missiepost Om het beoogde contact met de missionarissen levendig te houden, werd vanaf de stichting een blad gedrukt. "Oorspronkelijk bestond de inhoud uit een persoonlijke brief, geschreven door een lid van de bond, uittreksels- uit brieven van zendelingen en een historische bijdrage", weet verslaggever Gilbert Vanderhauwaert, die grasduinde in de geschiedenis van de Missiebond. Tot einde 1976 werd het contactblad gratis toegestuurd aan de gegadigden, alleen een vrijwillige bijdrage was welkom. De oplage bedroeg toen 500. "Nadien werd een abonnementsactie opgestart. Het eerste jaar werden er 375 mensen ingeschreven voor een bedrag van 108.000 fr,", aldus Jan Meersman.
"Met de medewerking van de heemkundige kring werd de uitgave van de Missiepost aantrekkelijker gemaakt. Om diverse redenen kwam er in 1987 een einde aan de samenwerking met de heemkundige kring. Het was in Beveren-Leie een goede gewoonte wanneer een missionaris met verlof kwam een Vlaamse kermis te organiseren", aldus de ondervoorzitter. "Met de stichting van de Missiebond werd besloten die feesten tweejaarlijks te organiseren ten bate van al de aangenomen missionarissen. Zo vielen missionarissen die nooit of bijna nooit verlof namen, niet meer uit de financiële boot. Enkele jaren terug werd om organisatorische redenen overgeschakeld op een jaarlijks Breugelmaal, in Beveren bekend als 'de kaasavond'.
Mooi feestprogramma Zondag 21 april 1991 viert Beveren-Leie het zilveren jubileum van de Missiebond. Momenteel is Jacques Callens voorzitter en het bestuur telt een tiental leden. Eregasten op het feest zijn, naast mgr. Jan Schotte, de missionarissen die zich vrij kunnen maken. Van de mensen die er vanaf het eerste uur bij waren, zijn er maar twee meer actief: de twee "van Spriete", Robert Meersman en André Lavens. Het kan niet anders of ze zullen beiden in de bloemetjes worden gezet. Aan zuster Clemence zal posthuum het gulden ereteken van St.-Donatianus worden verleend. Ze was een kwarteeuw bestuurslid van de jubilerende bond en ruim 50 jaar kloosterzuster.
Om 10u30 wordt de viering ingezet met een plechtig geconcelebreerde eucharistieviering waarin aartsbisschop en rechterhand van de paus, Jan Schotte, zal voorgaan. Hij wordt bijgestaan door een tiental priesters, w.o. deken André Vannecke, Omer Tanghe, pastoor-emeritus Arthur De Pourcq, e.h. Gillioen en pastoor Luc Suys. De viering wordt opgeluisterd door de St.- Gregoriuszanggilde. Omstreeks het middaguur verplaatst het hele gezelschap zich naar meer profaner oorden in de St.-Jansstraat 149. "Daar bij de missiebond elke frank naar de missionarissen gaat, ligt het voor de hand dat elke genodigde zijn bijdrage in de kosten betaalt", aldus. ondervoorzitter Jan Meersman. Wie de receptie wil meemaken, betaalt 200 fr. ; voor receptie én feestmaal 1000 fr. Dat er op het menu ook "Schotse" zalm wordt geserveerd zal wel toeval zijn zeker. (S.O.) Bron: Uit krantenknipsel van woensdag 3 april 1991,samen met foto's gekregen van wijlen zuster Paula Callewaert.
Met Belgerinkel naar de Waregemse winkel Wie tussen 25 april en 30 mei met de fiets gaat winkelen in Waregem kan terug in de prijzen vallen! Ook dit jaar doet stad Waregem mee aan de actie ‘Met belgerinkel naar de winkel’. Iedereen die winkelt bij de op dit moment al 66 deelnemende handelaren maakt bovendien kans om een prachtige fiets te winnen!
Prijzen te winnen Via www.belgerinkel.be kan je bij ‘gemeente’ klik hierde deelnemende handelszaken terugvinden. Klanten die met de fiets komen inkopen doen, kunnen er tijdens kunnen er tijdens de actie de Belgerinkelsticker vragen. Hierop staat een unieke code. Je kan deze code via de website registreren. Op de dag van de registratie maak je kans op een dagprijs. De dagprijzen worden binnenkort op de website bekendgemaakt. Bovendien kan je na de campagne winnaar van de hoofdprijs worden en vanaf dan met een splinternieuwe damesfiets van Minerva rondrijden. Ben je zelf niet zo thuis op het internet, dan is er zeker iemand in je omgeving die je hulp kan bieden. Zo maak je toch nog kans op één van de dagprijzen. Je kan ook deelnemen via de Belgerinkelspaardoos in de stadswinkel. Dan maak je echter enkel kans op de hoofdprijs.
Dit initiatief van Bond Beter Leefmilieu, Gezinsbond en UNIZO zet fietsende klanten in de bloemetjes. Met de fiets winkelen heeft immers heel wat voordelen. Je hoeft geen parkeerplaats te zoeken, het is gezond, je komt sneller in contact met andere mensen, je bent soms zelfs sneller dan met de wagen! Deelnemen als handelaar Ook handelaars kunnen nog steeds gratis inschrijven voor deze actie. Waregem heeft op dit moment al 66 geregistreerde handelszaken! Inschrijven kan op www.belgerinkel.be: op de pagina voor de handelaars geven ze hun gegevens in en de inschrijving is een feit. De ideale manier om hun klanten extra te verwennen! Meer info via de stadswinkel of via UNIZO Waregem (0476 95 96 50 of unizo.waregem@outlook.be).
Tentoonstelling ‘DE WERF’ in Beveren-Leie Op 25 en 26 april stellen Mieke Callewaert (58) uit Beveren-Leie en Joke Maes (60) uit Kortrijk hun werk op een niet alledaagse locatie tentoon.
V.l.n.r. Joke Maes en Mieke Callewaert in de expositieruimte
Mieke legt zich vooral toe op de schilderkunst en mixed media. Joke die onder de artiestennaam ‘Inside Joke’ aan de slag is, heeft het dan meer gezien op assemblage- en recyclagetechnieken. Twee verschillende vormen van kunst zou je zo zeggen. Doch de ideeën van beide kunstenaressen lopen parallel. Ze leerden elkaar kennen op de kunstacademie in Harelbeke en zijn het roerend eens dat er met wegwerpmateriaal iets moois kan tot stand komen.
Jan, de oudste zoon van Mieke, is samen met zijn vriendin aan het bouwen op een plek waar een andere woning stond. Van de afbraak tot het heropbouwen van de nieuwe woning nam Mieke heel wat foto’s en dat alles was een bron van inspiratie voor haar. Hoe langer hoe meer speelde de idee bij Mieke om de bouwwerf als tentoonstellingruimte te gebruiken. Toen ze haar plannen uit de doeken deed aan Joke, was ook zij er onmiddellijk voor te vinden. De kunstwerken van beide vrouwen leunen immers heel dicht aan bij de locatie.
De in opbouw zijnde woning zal dus als expositieruimte gebruikt worden. Van veel opkuisen voor de tentoonstelling is geen sprake. Zo zullen de werken van beide dames te vinden zijn op ladders, bierbakken, paletten. Er komt zelfs wat bouwafval van buiten terug naar binnen. Dat zal de ruimte nog meer cachet geven als bouwwerf. De tentoonstelling kreeg dan ook niet voor niets de toepasselijke naam ‘DE WERF’ mee.
Tentoonstelling ‘DE WERF’ is te vinden in de Wagenaarstraat 92 te Beveren-Leie en doorlopend, gratis, te bezoeken op 25 en 26 april van 11.00 tot 18.30 uur.
Agendapunten gemeenteraad 7 april 2015 Openbare zitting 1. mededelingen 2. machtigen tot het voeren van de eretitel van het mandaat van gemeenteraadslid 3. goedkeuren opdracht levering van brandstoffen voor de stedelijke gebouwen, voertuigen & werktuigen + vaststellen wijze van gunnen + goedkeuren bestek 4. onroerende goederen: goedkeuren concessieovereenkomst Goed te Nieuwenhove + vaststellen toewijzingscriteria 5. verstevigen vluchtheuvels en bochten in de Eugène Bekaertlaan: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 6. aanbrengen duurzame markeringen 2015: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 7. nutsleidingen: uitbreiden waterleidingsnet in de Omloopstraat, Beveren-Leie 8. nutsleidingen: Waregem-Noorderlaan: vervangen bestaande verlichting onder de fietsstalling van het station 9. herstellen en vernieuwen van voetpaden 2015: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 10. goedkeuren samenwerkingsovereenkomst tussen de stad Waregem, de gemeente Deerlijk en de intercommunale Leiedal betreffende het uitvoeren van een signalisatiestudie voor en het plaatsen van signalisatie-infrastructuur op het bedrijventerrein Deerlijk-Waregem 11. project Westerlaan-Noorderlaan: goedkeuren samenwerkingsovereenkomst met het Agentschap Wegen en Verkeer voor de plaatsing van verlichting 12. project Westerlaan-Noorderlaan: goedkeuren samenwerkingsovereenkomst met het Agentschap Wegen en Verkeer voor de herinrichting van de gewestweg 13. gemeentelijke stedenbouwkundige verordening op het aanleggen van parkeerplaatsen en fietsenstallingen - voorlopige vaststelling 14. goedkeuren reglement voor huur en gebruik van accommodatie in stedelijke onderwijsinfrastructuur 15. interlokale vereniging burensportdienst: goedkeuren jaarrekening en jaarverslag 2014 16. stedelijke basisschool Desselgem, renovatie stookplaats: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 17. cultuurcentrum De Schakel, aanpassingswerken elektriciteit: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 18. vragen 19. goedkeuren verslag vorige zitting
Paashaas op bezoek in Beveren-Leie Op zondagnamiddag 29 maart was de paashaas in Beveren-Leie om een bezoek te brengen aan VZW Charity for Flandes. Om diverse redenen werd VZW Charity for Flandes kortgeleden heropgestart. Ondertussen is de vereniging goed op dreef en organiseerde haar eerste activiteit. De VZW, die zich uitstrekt over West- en Oost-Vlaanderen, telt 12 regioverantwoordelijken. Daar worden spullen ingezameld, gaande van herbruikbare kledij, klein huishoudelijk materiaal, knutselmateriaal, speelgoed…, kortom alles wat nodig is in een huishouden. Natuurlijk zijn sponsors ook van harte welkom.
De maatschappelijke zetel is gevestigd bij *Rita Kints, Nijverheidstraat in Beveren-Leie. Eefje Lambelin uit Avelgem nam het voorzitterschap op haar en Twiggy Brack uit Zwevegem ontfermt zich over het secretariaat.
“Minderbedeelden, in het bezit van de nodige papieren van officiële instanties, kunnen de ingezamelde spullen gratis bekomen. Maar niet alleen mensen die het moeilijk hebben kunnen lid worden van Charity for Flandes. Iedereen die het wenst kan lid worden, met dat verschil dat deze leden de spullen niet gratis kunnen bekomen. Dat brengt een beetje geld in kas om een of andere activiteit te organiseren”, vertellen de verantwoordelijken.
Zo konden ze zondag al een paasfeestje organiseren. Zo’n 70 personen genoten in Beveren-Leie van een gezellige namiddag. Voor de kinderen was er een doe-activiteit rond de paashaas terwijl de ouders genoten van een gezellig samenzijn met een kopje koffie of ander drankje. En natuurlijk mocht de paashaas in eigen persoon niet ontbreken. Die had voor alle kinderen lekkere paaseitjes meegebracht.
“Onze volgende activiteit gaat door op 11 april”, weten de bestuursleden verder te vertellen. “Dan gaan we een appelboom planten bij Fruit Lambrecht-Baart in Sint-Eloois-Vijve. Als de tijd rijp is organiseren we dan met de kinderen een fruitpluk. Op 13 en 14 juni organiseren we ook onze eerste magazijnverkoop van kledij en speelgoed, waar we iedereen van harte welkom heten. Die zal plaatsvinden in de Varentstraat 29 te Kaster, telkens van 10.00 tot 17.00 uur. Er zal een hamburgerkraam en drankstand aanwezig zijn en voor de kinderen voorzien we een springkasteel en schminkstand”, sluiten de gemotiveerde bestuursleden.
Meer info over de VZW kan bekomen worden bij Rita Kints 0499 421265, Eefje Lambelin 0497 168311, via de website klik hierof via de facebookpagina van de WZW. In de linker marge is een permanente link naar de website van de VZW te vinden.
*Update 5 april 2015 De maatschappelijke zetel is ondertussen gevestigd in de Kortrijkstraat 75, bus 1, 8580 Avelgem.
Kaartersclub café 't Saske in Beveren-Leie viert kampioenen Op zaterdag 28 maart vierde de kaartersclub van café ’t Saske in Beveren-Leie, na 10 speeldagen, voor het zevende jaar op een rij haar kampioenen. Om in de prijzen te vallen, en dit geldt ook voor de rode lantaarn, moeten de kaarters op elke speeldag aanwezig geweest zijn. Die gaan door op iedere 4de zaterdag van de maand, met uitzondering van de maand juli. Ook in maart is er geen competitie, dan worden de kampioenen gevierd.
Voor de eerste keer kon een vrouw de kampioenstitel op haar naam schrijven. Michelina Rondelez, zittend op de foto, won 19 partijen en behaalde 2787 punten. Jan Tijtgat, linksachter, won er eveneens 19, maar vergaarde slechts 2637 punten. Daarnaast herkennen we Luc Putman die de rode lantaarn verdiende en Eric Baert die derde werd met 18 gewonnen partijen en 2633 punten.
Na de huldiging volgde er traditiegetrouw een heerlijk avondmaal met gezellig samenzijn, opgeluisterd door Frapant. Het achtste kaartseizoen gaat van start op 25 april. Nieuwe leden zijn steeds welkom in ’t Saske gelegen aan de Kortrijkseweg.
Missiebond Beveren-Leie viert 50-jarig bestaan (5)
Deel 5 van: 'Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen' Onderpastoor te Beveren-Leie Kapelaan Gheeraert was reeds twaalf jaar te Koksijde toen het bisdom zorgde voor verandering van lucht. Het werd Leielucht dit keer. Rootlucht. Zoals hij ook in zijn kinderjaren had opgesnoven.
Op 3 september 1960 kwam hij in Beveren aan. Hij nam zijn intrek in het huis van Gerard Hyngheer, die kort voordien pastoor van Wulvergem geworden was. Het duurde niet zo bijster lang voor de nieuwe onderpastoor wegwijs werd in Beveren. Had hij hier immers Freddy Buyck niet als kollega en kende die de Bevernaars niet tot in hun fijnste streken en eigenaardigheden?
Samen met hem toerde hij de Parochie af. Ze hadden elk een bromfiets en meer dan eens hebben we ons hart vastgehouden toen we die twee rijders voor het Godsrijk, roekeloos zagen voorbijstuivenMichiel Gheeraert had algauw in de gaten dat hij hier minstens evenveel werk zou krijgen als in Koksijde. De mensen maken graag eens een praatje met een priester en waren daar ook niet de organisaties die in Beveren gedijen als vruchten op een goed bemeste akker?
Hij kreeg direkt de zorg voor de Boeren en Middenstandsorganisaties toegewezen en werd daarnaast ook proost van de Chiro-afdeling voor jongens. Onderpastoor Gheeraert was pas een jaar in Beveren toen de eerste Gezinsgroep van O.L.Vrouw er kwam. Hij werd aalmoezenier. Een paar jaar later ontstond een tweede groep. Ook hier werd hij de geestelijke raadsman. In die kern van een twaalftal Beverse gezinnen heeft hij bezielend werk verricht. Hij wist heel goed waar hij heen wilde, Sommigen zagen het hoofdschuddend aan dat hij zoveel van zijn tijd gaf aan zo weinig mensen. Hijzelf was er echter zeker van dat die kern op een dag zou openbreken en het parochiaal leven beïnvloeden. Hij heeft de bal niet zover misgeslagen onze onderpastoor. Onder zijn impuls werd in het jaar l965 de Missiebond opgericht. 'Het waren ongeveer allemaal mensen van de Gezinsgroepen die het pionierswerk hebben opgeknapt. Nooit zullen we de eerste vergadering vergadering bij hem thuis en de woorden waarmee hij het programma van de Missiebond uitstippelde. Onze missionarissen moreel en materieel steunen en zorgen dat die missionarissen hun parochie hier beïnvloeden en voor de problemen van de Wereldkerk openbreken. In naam is Michiel Gheeraert 'proost' van de Missiebond. Dat is echter een woord waar hij zelf niet zoveel om geeft. Het ruikt hem te veel naar 'ambt' naar 'aangesteld zijn-over'. En dat schuwt hij als de pest. Dat woord drukt ook niet uit wat hij voor de Missiebond werkelijk is. Mogen we het hier eens onbewimpeld zeggen?
Voor ons is hij de vriend. De man die schouder-aan-schouder meegaat met de anderen. Die met zijn vriendschap voor elk afzonderlijk de Missiebond tot een vriendenploeg heeft saamgesmeed. Die ons warm maakt voor de universele opdracht van de Kerk die wijzelf zijn. Ziezo, het staat er! Meer met het wierookvat zwaaien gaan we niet doen hoezeer hij het ook verdient. Hij wordt er kittelorig van en ware in staat dit nummer van de Missiepost uit de omloop te laten halen. Hij wete echter dat heel veel mensen hem dankbaar zijn voor het werk dat hij in 1965 in gang heeft gestoken. En niet alleen de missionarissen. Einde 1967 kreeg hij er nog een yereniging bij. Enkele Beverse gehandikapten waren aangesloten bij de Katolieke Vereniging voor Gehandikapten, afdeling Harelbeke. Het liep echter niet zo gesmeerd als men het wel had gewenst. Om diverse redenen werd toenadering gezocht met onze zustergemeente Desselgem en een K.V.G. afdeling Beveren-Desselgem werd opgericht. Onderpastoor Gheeraert werd verzocht de geestelijke zorg ervoor op zich te nemen. Ook die Bond voor Gehandikapten is met een stukje van zijn hart gaan lopen. Heeft hij immers niet altijd veel van zijn tijd gelaten bij zieken en gebandikapten , bij hulpelozen en bij mensen die het lastig hebben? Werk bij uitstek voor een priester eigenlijk. Wat heeft Kristus anders gedaan?
Allerwegen is men zich aan het beraden over de taak en het leven van een priester. En nochtans staat het in het Evangelie. Of schrikken zelfs de geestelijken voor de konsekwenties van dat Evangelie terug? Zieken, gehandikapten, mensen die het moeilijk hebben op een of ander gebied, zij zijn de beste remedie tegen de verburgelijking van het priesterleven. Onderpastoor Gheeraert heeft dit begrepen. Elke parochiegeestelijke wordt ook gekonfronteerd met de problemen van de jeugdzorg. Moeilijke problemen de dag van vandaag. Helemaal niet meer te vergelijken met de kopzorgen die kapelaans twintig jaar geleden hadden. Michiel Gheeraert heeft het terdege ondervonden. De jeugd loopt niet meer warm voor idealen die met 'de schone ziel van 't kind' te maken hebben. Och, kwalijk kunnen we het ze eigenlijk niet nemen. De jeugd heeft haar ogen niet in de zak. Ze heeft best in de gaten hoe verschrikkelijk rauw er soms met het idealisme van de jongeren omgesprongen werd. Toch heeft die jeugd haar idealen. Nu evengoed als vroeger. Ze liggen echter op een ander vlak. Dikwijls heb ik Michiel Gheeraert een tikje bitter weten vertellen over de slinkende belangstelling voor de Katolieke Burgers- en Middenstandsjeugd en later voor de K.J.H.
Hij zat daar dan bij ons aan tafel en rookte gespannen de ene sigaret na de andere. Steeds ' blauwe Davros'. Wie weet dit niet in Beveren! Zijn woord was scherp dan en de ontgoocheling maakte het soms snijdend. Dan kon hij plots glimlachen. Is er nog koffie in de kan? Graag nog een kopje. Het zal ergens deugd aan doen. Ik heb het nu eens afgespuwd. Morgen herbeginnen we en het zal weer beter worden. Zo heeft hij de hoogten en laagten van de K.B.H.J. en de K.J.M. meegemaakt. Ten nauwste erbij betrokken. Verdrietig als het niet wilde vlotten en vol van intense vreugd als de wind uit de goede richting woei. Ook voor de jongens van de Beverse Chiro-afdeling is hij steeds een goede proost geweest. Niet dat hij een van die wildebrassen van onderpastoors is die ze zich laten op voorstaan dat ze nog evengoed spelen kunnen als de jeugd. God nee! Dat moet je bij Michiel Gheeraert niet zoeken. Hij komt er zelfs vlakaf voor uit dat omgang met beginnende tieners niet zijn sterkste zijde is. Wat hij ze echter tracht mee te geven aan levensverdieping is steeds de rnoeite waard. En is het nu heus zo broodnodig dat de geestelijke raadsman van een jeugdorganizatie in alles zijn speurende neus steekt en bij elke gelegenheid zijn bedillende stem laat horen? Onderpastoor Gheeraert is van mening dat je de leiders beter zelf laat beslissen en werken. Hij is er echter evenzeer van overtuigd dat je er ook moet bij staan om ze als oudere vriend te helpen. Zo is eigenlijk de gehele mens Michiel Gheeraert. Iemand die zeer goed zijn eigen begrenzing kent. Die het feit aanvaardt dat hij geen alleskunnende muurbreker is. En die daarom zo graag zijn eigen bezieling doorgeeft aan anderen, waarvan hij weet dat ze wegen kunnen bewandelen die voor hem ontoegankelijk zijn.
Op 31 mei 1947 wordt het dus vijf en twintig jaar dat bisschop Henricus Lamiroy hem opnam in de rijen van Gods priesters. Vijf en twintig jaar! Een heel eind in een mensenleven. Gewis zal de bescheiden 'onderpastoor' dan een balans willen opmaken. Wie doet dit niet bij zulke gelegenheid?
We kennen hem goed genoeg om te weten dat hijzelf daarbij meest oog zal hebben voor de kansen die hij in die periode misschien heeft gemist. Wellicht zal hij er een beetje droevig bij worden. Hij wete echter dat wij aan de andere kant van die balans onze dankbaarheid neerschrijven. Onze dankbaarheid om alles wat hij voor ons gedaan heeft en om alles wat hij voor ons betekent. En wees maar niet bevreesd voor de eindafrekening Michiel Gheeraert. Die dankbaarheid weegt zwaar door. Je zal het zien. Ze betekent immers dat we van je houden en je waarderen als mens, als 'priester, en als vriend, aldus het verhaal van Michel Debrouwere.
Michiel Gheeraert was onderpastoor in Beveren-Leie tot 1976. Tot in 1984 was hij pastoor in Ardooie, waarna hij op rust ging in Ingelmunster. Gheeraert Michiel Jozef °Wielsbeke 18/03/1923 †Tielt, 11/11/1986
Weldra het laatste deel in aanloop van 50 jaar Missiebond Beveren-Leie. Daarin hebben we het over het uitgestelde zilveren jubileum.
Beverse Weetjes is jarig! Op 21 maart 2006 ging Beverse Weetjes online. Ondertussen zijn we negen jaar verder en zal deze jaargang ongetwijfeld de analen ingaan als hét topjaar.
We danken dan ook iedereen die een beroep deed op Beverse Weetjes, iets instuurde, toestemming gaf om iets te mogen publiceren, een toffe reactie neerpende, een bezoekje bracht aan Beverse Weetjes... Kortom aan allen die Beverse Weetjes een warm hart toedragen! Namen noemen is heel gevaarlijk, maar we willen hier Raf Demortier van 't Beverblaadje (zie permanente link naar 't Beverblaadje hierboven) toch wel bedanken voor de fijne samenwerking. En ja, we gaan nog een tijdje verder. Hoelang nog?, dat zien we wel!
Bedankt!!! Op 21 maart bestaat Beverse Weetjes 9 jaar. Vandaag 18 maart, net op de valreep voor deze verjaardag, kunnen we melden dat we 1.000.000 hits of pageviews overschreden hebben.
Missiebond Beveren-Leie viert 50-jarig bestaan (4)
Deel 4 van: Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen Onderpastoor in Koksijde De jonge priester had de wens uitgedrukt direkt als onderpastoor in een parochie te worden ingezet. Hij wilde liever niet jarenlang in een of ander kollege begraven worden. Trouwens kon hij zijn moeder, zijn jongere broer en zijn kleine zus aan hun lot overlaten? Sedert het tragisch overlijden van zijn vader was hij zo een beetje familiehoofd geworden. Het bisdom hield rekening met die wens. Einde februari van het jaar 1948 werd hij als onderpastoor naar Koksijde gezonden. Koksijde bij de zee.
Thans telt die gemeente verscheidene parochies. De laatste jaren werd er immers veel gebouwd. Toen Michiel Gheeraert er arriveerde bestreek de parochie Koksijde-Dorp echter nog het hele gebied. Een flinke brok was het wel. Koksijde is ongeveer driemaal zo groot als Beveren. Ideaal eigenlijk voor een onderpastoor om er zijn aanloop te nemen. Jeugdig geweld uit zich nog het best in flink wat beweging. Onderpastoor Gheeraert heeft me dikwijls laten verstaan dat hij het ginder niet zo gemakkelijk had in het begin. Een ander soort mensen dan hier. Koeler. Geslotener. Een vreemdeling moet eerst door een pantser van wantrouwen heenbreken. Als ze je echter eenmaal aanvaarden, dan doen ze het met de warmte die onder hun stugge uiterlijk schuilgaat. MichieI Gheeraert heeft dit ondervonden en het behoort tot zijn mooiste herinneringen.
Nu nog vertelt hij vaak met een soort heimwee over de ' goede oude tijd' in Koksijde. Hij had er de handen vol met alle soorten verenigingen. Het nauwst schijnt hem daar de arbeidersorganisatie aan het hart gelegen te hebben. Niet dat hij het altijd zo gemakkelijk had met de bestuursleden. God nee. Het waren onbevangen kerels, die van hun hart geen moordkuil maakten. Je kwam er echter nooit bedrogen aan uit. Wedden op twee paarden kenden ze niet.
Ook de vrouwengilde had zijn grote bekommernis. In Koksijde kenden ze geen twee soorten vrouwen. Of je welstellend was of niet, je behoorde zusterlijk tot dezelfde organisatie. En geloof maar niet dat een dame met veel duiten een bescheidener gildezuster op de kop had kunnen zitten als ze het al gewild had. De vereniging zou het niet genomen hebben. De Koksijdse vrouwen keken naar wat ze bond, niet naar bijkomstigheden waarin ze verschilden. Verstandig bedacht eigenlijk, maar je moet er heel wat ouderwetse vooroordelen kunnen voor op zij schuiven.
Toen kapelaan Gheeraert ginder enkele jaren was, kreeg hij ook de nieuw opgerichte Bond voor Gepensioneerden onder zijn hoede. Algauw werd die bond een van zijn troetelkinderen. Waren er immers niet veel mensen bij waarmee hij vroeger reeds dikwijls en met graagte een praatje gemaakt had? Je moet eens horen hoe hij nu nog vol warme genegenheid vertellen kan over de Koksijdse 'petjes en metjes' , en over hun eigenaardigheden. Die mensen moeten in al hun eenvoud een diepe indruk gemaakt hebben op hem.
In Koksijde had Michiel Gheeraert ook de zorg over de parochiale bibliotheek. Een kolfje naar zijn hand eigenlijk, maar dan een kolfje dat nogal wat tijd vraagt. Je bent er immers niet vanaf met het invullen van fiches en registers en het schoon houden van de boekenkasten. Een goed bibliotekaris moet zo ongeveer alles lezen wat zijn inboedel bevat. Als de mensen je vragen stellen moet je immers, kunnen antwoorden. Het ligt derhalve voor de hand dat hij dikwijls zal gelezen hebben tot de nacht reeds een heel eind over het slapende Koksijde voorbij geschoven was. Ja, een kapelaan had het in Koksijde wel druk in die dagen, vooral ' s winters. Dan hadden de mensen immers tijd. Dan konden ze eens aan iets anders denken dan aan de boterham die er bij de vakantiegangers te halen viel.
Ja die vakantiegangers. Kapelaan Gheeraert wist ervan mee te spreken. Je kwam er van soorten tegen. Allen hadden ze echter dit gemeen dat ze uit het jachtige leven in een soort paradijs van rust waren terecht gekomen. Sommigen gingen in die rustige omgeving aan het nadenken en wilden dan wel eens even met een priester spreken. Nadenken heeft blijkbaar nooit iemand kwaad gedaan.
Omwille van die vakantiegangers had Michiel Gheeraert eens een klein incidentje met zijn pastoor. Die wilde dat hij in het Frans zou sermoenen terwille van zijn Brusselse gelegenheidsparochianen. Je ziet van hier! Wie onderpastoor Gheeraert enigszins kent, weet dat een Brusselaar op hem werkt als een rode lap op een stierr. Waren het dan nog gewone Waalse mensen geweest. Maar Brusselaars. Arrogante Brusselaars! Nee mijnheer Pastoor, u zal naar iemand anders moeten uitkijken. Ik vertik het. De pastoor heeft toen niet verder aangedrongen. Hij zal evenwel spijtig gevonden hebben dat zijn kapelaan niet meer begrip opbracht voor de belangen van zijn kollekteschaal.
Chiro Leieland Beveren-Leie Op zaterdagmorgen 14 maart ging de Chiro van Beveren-Leie terug aan de slag met het wassen van voertuigen. Een jaarlijkse traditie ten voordele van Broederlijk Delen. Wie het wenst kan tot 16.00 uur op de parking van OC 't Klokhuis terecht om er zijn/haar wagen een grondige wasbeurt te laten geven. De bijdrage ervoor is vrijwillig.
Huren van feestmateriaal bij Arjen en Valentine Saelens-Vercruysse
Huren van feestmateriaal kan voortaan bij Arjen en Valentine Saelens-Vercruysse Meensesteenweg 66, 8500 Kortrijk, tel +32 56 37 42 56. Weldra komt ook een vernieuwde website online.
De nieuwe website staat online. Om de site te bezoeken klik hier.
Restaurantje in de Vrije Basisschool Beveren-Leie Op dinsdag 10 maart waren we, voor het 10de jaar op een rij, te gast in het restaurantje van de derde kleuterklas in de Vrije Basisschool Beveren-Leie.
Alle ouders van het derde kleuter zijn er welkom, mogen de voetjes onder tafel schuiven en worden door hun kleine pagadder op hun wenken bedient. Dit jaar is het restaurantje 3 middagen open. De eerste middag was alvast een voltreffer. Alle beschikbare plaatsen waren volzet.
De kleuters hadden samen met hun juf Caroline al heel wat voorbereidingen gedaan. Ze maakten zelf hun onderleggers, servetten, leerden hoe de tafel te dekken…, en als volleerde obertjes gingen ze dolenthousiast aan de slag. Dat ging van het opnemen van de bestellingen, het serveren ervan en tussendoor ook afruimen. In de keuken kregen ze de hulp van enkele vijfdeklassers.
Op het menu stond er dit jaar een aperitief met een versnapering, soep, belegde broodjes met kaas of ham al dan niet belegd met groentjes. Als afsluiter werd een lekker fris fruitslaatje geserveerd. Niet alleen de kleuters vonden het supertof om hun mama en/of papa te bedienen, maar ook de ouders genoten duidelijk van dit initiatief om door hun kleuter in de watten gelegd te worden!
Ben jij Elias? Precies 10 jaar geleden was Beveren-Leie in de ban van: ‘Ben jij Elias?’. Heel wat Beverse vrijwilligers, van decorbouwers, naaisters… tot en met de vele spelers op de bühne werkten aan dit succesvol totaalspektakel mee. Wellicht zullen ook velen zich de stunt van 26 februari 2005 herinneren. Toen staken Bart Labeeuw en Germain De Vlaminck de klokkentoren in een fluogeel jasje. Bart Delombaerde zorgde voor de stof, geschonken door de firma Seyntex uit Tielt en DK Rental uit Waregem stelde gratis een hoogtewerker te beschikking om de klus te klaren. De voorstellingen gingen door in de Sint-Jan de Doperkerk op 4, 5, 6, 7 en 11 en 12 maart 2005. De overhandiging van de opbrengst en het daarop volgend slotfeest vonden plaats in OC 't Klokhuis op 22 april 2005. Onderstaande nog nooit gepubliceerde foto's, Beverse Weetjes bestond toen nog niet, geven een beeld van de voorbereidingen, verschillende voorstellingen en het slotfeest.
"Ben jij Elias ?" anno 2005 De titel van dit totaalspektakel is ontleend aan een passage uit het evangelie die verhaalt hoezeer de mensen in de war gebracht waren door de opvallende verschijning van Johannes de Doper (patroonheilige van de parochie Beveren-Leie). Hij kondigde een historisch keerpunt aan, voor de ontwikkeling van de mensheid: "Hij die na mij komt, zal dopen met geest en vuur." In dit totaalspektakel maken we mee hoe Johannes het voorwerp van spot en woede wordt, zien we zijn kinderlijke pure houding, maar ook de confrontatie met het vuur van het braambos en de vlammenwagen.
Alles ondersteund met knappe zelf gecomponeerde muziek en gebracht door plaatselijke musici. Maar er komt ook een volkszanger op en een 'meute' die wil stenigen, er zijn stekelige demonen en verheven engelen, zij allen wisselen elkaar af op de grote scène. Scharnierpunt in het geheel vormt het doopsel. Naast deze sterke symboliek zijn er zeven onuitroeibaar krachtige zinnen uit het evangelie, allemaal in de ik-vorm geformuleerd.
Marcel Callewier situeert Johannes de Doper dit keer hoofdzakelijk in de periode voor hij inzicht verwierf. Een zoekende Johannes dus, net zoals ieder van ons. Zoekend naar de zin van het leven en symbolen helpen ons toegang te krijgen tot diepe ervaringen en begeleiden ons op onze zoektocht. De opbrengst ging naar de twee Beverse missionarissen, pater Frans Labeeuw en zuster Leen Mestdagh. De 15.000 euro die ze elk kregen zouden besteed worden aan onderstaande projecten.
Pater Frans Labeeuw is van plan om in Lidhar 11 klassen bij te bouwen en te voorzien van basis-meubilair. Zijn inzet voor deze St. Mary's School is heel belangrijk omdat degelijk onderwijs werkelijk dé ontwikkelingsmotor voor elke samenleving is. Pakistan is arm en de bevolking kan alleen zijn zelfredzaamheid vergroten door goeie scholing. Zo emancipeert de bevolking en krijgt de democratie een grotere kans om eisen te stellen aan de overheid. Om te kijken naar de echte noden van de bevolking in plaats van zoveel te investeren in het leger en in wapens. Pater Frans vertelt graag over kinderen die dankzij het onderwijs uit de miserie geraakten samen met hun familie. Want dat zijn lichtende voorbeelden voor andere families. In een nieuwe wijk waar Caritas Labore bouwde voor duizend allerarmste gezinnen, ontbrak het nog aaneen school. Met zijn parochie nam Pater Frans het initiatief om de school te bouwen. En in 2 jaar tijd is er een spectaculaire groei van de leerlingen, zodat nieuwe klassen nodig zijn. En daarin een minimum aan meubilair en didactische uitrusting.
Zuster Leen Mestdagh werkt in Oyem, in een kleine stad in het noorden van Gabon. Zij woont er aan de rand van het uitgestrekte woud dat bijna het hele land overdekt. Haar inzet is vooral voor het jeugdcentrum omdat zovele jonge mensen op zoek zijn naar 'hoop' voor hun toekomst. Daarom is er een vormingscentrum voor jonge vrouwen en kunnen de jongeren er hun naschoolse tijd op een leuke maar geïnspireerde manier doorbrengen (sport, spel, gesprek..) Maar de laatste tijd zijn er heel veel waterproblemen. Het regenwater moet beter opgevangen worden, maar daar zijn investeringen voor nodig : een grote dakgoot, een leiding en voorraadbakken. Zo zal er voldoende water zijn voor schoonmaak en onderhoud. Voor het drinkwater is er echter een filter nodig. (En over zuiver drinkwater kan zuster Leen meespreken, zij liep onlangs een zware vergiftiging op en moest hier serieus van herstellen !)
Zuster Leen schrijft: "In naam van de zovele jonge mensen wil ik u bij voorbaat danken. Het initiatief om de opbrengst van het massaspel te verdelen onder de twee Beverse missionarissen spreekt over dat blijvend elan van solidariteit dat onze Beverse Parochie kenmerkt. Weet dat deze tekenen van verbondenheid ons heel veel deugd doen..."
Missiebond Beveren-Leie viert 50-jarig bestaan (3)
Deel 3 van:'Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen' Op weg naar het Priesterscchap Als je aan een priester vraagt hoe hij ooit op de gedachte gekomen is die richting in te slaan kijkt hij je veelal een beetje verontschuldigend aan. Waarom ik priester geworden ben? Ik weet het niet zo precies. Het is in mij gegroeid. Aarzelend eerst en twijfelend, maar dan als een dwingende noodzaak. Ik heb er onderpastoor Gheeraert nooit naar gevraagd, maar ik ken hem goed genoeg om te weten dat ook zijn antwoord in die richting zou wijzen. Hij is een man bij wie iedere overtuiging langzaam groeit.
Met veel twijfels eerst, maar niet meer om te buigen daarna. Ook zijn priesterroeping zal vermoedelijk zo gerijpt zijn. Na de grote vakantie van het jaar 1941 trok hij naar het Klein Seminarie te Roeselare. Twee jaar lang hebben ze hem daar volgepropt met wijsgerige begrippen en stelsels allerhande. Wat een 'man Gods' toch al niet moet kennen zou je zo denken.
Roeselare moet voor alle kandidaat-priesters van toen zo een beetje een vagevuurtje geweest zijn. Zo iets tussen staan en hangen. De 'filozofen' waren te groot voor de gewone kollege leerlingen en te klein om in het eerwaardig gezelschap der teologanten opgenomen te worden. Ik kan me dan ook best indenken dat Michiel Gheeraert in september 1943 met een gevoel van bevrijding de weg naar het Groot Seminarie te Brugge insloeg. Het leyen aan het Groot Seminarie is nu heel anders geworden dan toen.
Luc Callewaert heeft er ons in de tijd zo smakelijk van verteld, dat je nog lust zou krijgen ook eens een jaartje op de banken te gaan zitten daar. Toen Michiel Gheeraert er zijn geleerdheid opdeed, lagen de kaarten echter totaal anders. Strenge tucht en een ruime mate van beslotenheid. Och, het hele leven was anders toen dan nu. Als je echter ziet hoe hij herleeft bij het ophalen van oude seminarie-herinneringen, moet je wel besluiten dat die mannen daar ook wel hun pretjes zullen gehad hebben. De studie mocht dan nog zo zwaar zijn en de tijdsomstandigheden nog zo hard.
In het jaar 1947 was het zover dat hij tot priester gewijd werd. Op 31 mei nam bisschop Henricus Lamiroy hem op in de 'orde van Melchisedech voor alle eeuwigheid'. Plechtige beeldspraak eigenlijk dat van die orde van Melchisedech. Het duidt op iets groots, iets verhevens. De oude schrijvers wisten werkelijk, hoe ze het moeten zeggen. Michiel Gheeraert zelf moet het echter eenvoudiger gezien hebben.
Op de gedachtenissen die uitgereikt werden bij zijn eremis op 2 juni te Wielsbeke kwam slechts deze sobere tekst voor "Heer Jezus, mocht dit offer U welgevallig zijn en een bron worden van beloning voor mijn dierbare vader in de hemel. Mijn priesterleven weze een zegen voor moeder, broer, zuster, familie en dorpsgenoten en ook voor allen die mij enig goed deden om Uw Naam. O.L. Vrouw van Vlaanderen, zegen mijn apostolaat bij mijn volk".
Later als ik groot ben... Op maandag 2 maart waren we op bezoek in de derde kleuterklas van de vrije basisschool in Beveren-Leie. Juf Caroline De Brabandere liet haar 25 kleuters vertellen wat ze later willen worden.
Boven v.l.n.r.: Juf Caroline, Femke De Greef (dierenverzorgster), Nicolas Koudijzer (zwembadbouwer), Nuno Masto (voetballer), Lore Byttebier (dierenverzorgster) en Jules Claeys (bakker).
Midden v.l.n.r.: Juliette Tack (juffrouw), Sarah Cuvelier (politieagente), Louis Debrabandere (voetballer), Saartje Vandenborre (ballerina), Arthur Buset (politieagent), Lore Claerbout (ballerina - juffrouw), Alayah Wieleman (danseres), Elise Vandenberghe (juffrouw), Daan Vandendriessche (archeoloog) en Bruce De Muer (bakker).
Onder v.l.n.r.: Maud Hooghe (dansjuf), Kyara Noppe (juffrouw), Chelsea Noppe (schoonheidsspecialiste), Milan Vervaeke (buschauffeur), Milan Kindt (brandweerman), Jasper Deblaere (dokter), Lola Bossuyt (dokter), Henri Peeters (bakker) en Marie Verleyen (verpleegster). Cédric Vandeputte ontbreekt.
Missiebond Beveren-Leie viert 50-jarig bestaan (2)
Deel 2 van: 'Michiel Gheeraert, we willen het eens zeggen'
De jeugd van Michiel Gheeraert in Wiesbeke Het verhaal van ieder mens begint bij zijn wieg. Onontkoombaar. Ook Michiel Gheeraert kan daar niet onderuit. Hij werd geboren op 18 maart 1923 te Wielsbeke.
Zoals bij de meesten van ons heeft zijn wieg dus aan de Leieboorden gestaan, zij het een paar kilometer verder stroomafwaarts. Zijn vader was Hilaire Gheeraert die de langste tijd van zijn leven over het vlas gebogen stond, en zijn moeder de stille vriendelijke Elisa Vromman, afkomstig uit Meulebeke. Over de kinderjaren van een mens valt nooit veel te tekenen. Misschien als er een Ernest Claes in de buurt is. Maar anders? Michiel Gheeraert volgt ook hierin de algemene regel.
Als je er zijn moeder naar vraagt monkelt ze eens wijs en zegt dan dat ieder mens zo zijn eigen herinneringen heeft. Meer krijg je niet los. Maar of onze onderpastoor nu al een bradde bengel geweest is of een stil Jezuskindje, op school visten de onderwijzers al spoedig uit dat het kereltje een knap stel hersens bezat. Het ware zonde, Hilaire, hem zo zonder meer de rootmeers op te jagen als hij hier zijn jaren uit heeft! Hilaire Gheeraert knikte eens bedachtzaam. Dat wist hij reeds. De uitslagen van zijn oudste logen er niet om. Toen er aan de Wielsbeekse Jongensschool voor hem niets meer te halen viel, trok Michiel Gheeraert dus naar het kollege te Tielt. Niet veel ouder dan twaalf was hij toen. Naar de begrippen van die tijd een bar jonge leeftijd om de humaniora te beginnen. Veel last heeft, hij echter nooit gehad met-Cornelius, Nepos, Caesar, Livius, Sallustius, Vergilius, Cicero, Tacitus en Horatius. Evenmin had hij schrik voor Xenophoon en diens Griekse kornuiten. Michiel Gheeraert gleed door de humaniora als een mes door, zachte boter. Alles met mate, was zijn devies, vooral het studeren. In het jaar 1941 zat de zaak erop en kon hij Tielt met een gerust hart de rug toekeren. Hij had er alles geleerd wat een mens van node heeft om zijn diploma middelbaar te halen. Thans word het bittere ernst. En dat wist hij.
Intussen echter had hij een drama meegemaakt. Het pijnlijkste wellicht wat hij in zijn leven ooit ervaren heeft. Tijdens de gevechten aan de Leie in mei 1940 , werd zijn vader door een granaatscherf gedood en hijzelf werd door de Duitsers weggesleept. Samen met enkele andere Wielsbekenaren werd hij in de gevangenis te Oudenaarde opgesloten. Het heeft in de ontvankelijke jongen een wonde geslagen die nu soms nog aan het schrijnen kan gaan.
Moeder Gheeraert heeft toen een moeilijke beslissing moeten nemen. Van de ene dag op de andere stond ze alleen met twee opgroeiende jongens en een meisje dat nog het kleuterstadium niet ontwassen was. En hoe zou het alles verder verlopen? De Duitsers waren oppermachtig en niemand die in staat bleek hun verwatenheid in te dijken. Moeders kunnen koppig zijn en hard zelfs als hun gezin in het gedrang komt. Elisa Vromman was niet anders. Hadden Hilaire en ik ons niet tot doel gesteld dat de kinders zouden studeren en iemand worden? Goed ! Ik sta er nu alleen voor, maar zo zal het gebeuren. - Niemand zal ooit weten wat het haar gekost heeft aan arbeid en tranen. Maar ze is er wijs door geworden, moeder Gheeraert, en begrijpend voor mensen die ook met gebroken riemen moeten roeien. Bron 'Het Bevers familiealbum' geschreven door Michel Debrouwere.
Om het eerste deel te lezen klik hier. Weldra deel 3 over 'Op weg naar het priesterschap'
