Over het onheil van het kapitalisme in Duitsland anno nu
Frontal-docu Op woensdag 19 augustus zendt het tweede Duitse televisienet ZDF weer een aflevering uit van de reeks Frontal 21-Dokumentation. De titel luidt: Auferstanden aus Ruinen,
het thema is de ontwikkeling van de linkse partijen sinds de val van de
Muur die Oost- en West-Duitsland sedert augustus 1961 scheidde. Het
ligt voor de hand dat het zwaartepunt van de documentaire zal liggen op
de partij die zich profileert onder de naam Die Linke,
en die aan de ene kant diverse ideeën aan de man probeert te brengen
waarvoor een vroegere sociaal-democratische partij in West-Duitsland
zich niet had hoeven schamen, maar waar aan de andere kant kopstukken
in hebben plaatsgenomen die volgens menigeen iets te veel zijn gevormd
door de kaders van de voormalige DDR. Helemaal onwaar is dat weliswaar
niet, maar gezien de mogelijkheden die verkiezingen bieden zouden
degenen,
die het rode potlood binnenkort weer moeten hanteren, hun
kruisje kunnen plaatsen bij die personen, welke geen binding meer
(kunnen) hebben met de dubieuze DDR-staatspartij van voor 1989.
Een briljante intellectueel en een drammerige volksmenner Daar
is ten eerste Gregor Gysi (*1948), de grote intellectueel en
stemmentrekker één van de weinige politici die is gezegend met een
tante, die de Nobelprijs voor Literatuur heeft ontvangen: Doris
Lessing, 2007 die zich niet schaamt diverse negatieve aspecten van de
vroegere staat waarin hij woonde en werkte, te veroordelen en zich
breed te maken voor de minder bedeelden. Want daar ligt de hond immers
begraven: het feit dat de laatste Duitse regeringen het niet alleen
hebben toegelaten, maar nadrukkelijk in de hand hebben gewerkt dat de
echte armen steeds armer werden, en aan de andere kant op de koop toe
hebben genomen dat ware rijken steeds meer geld kregen, heeft deze
partij zo in het middelpunt van de belangstelling gerukt. Dat er dan
een zeer kapitaalkrachtige demagoog uit het Saarland Oskar Lafontaine
(*1943), de
neo-Duitse Napoleon, ooit minister-president van die deelstaat en ook
enige tijd minister van Financiën in de Bondregering van Gerhard
Schröder; een man met een veel te groot ego en een meester in het
weglaten van allerlei gegevens, die voor een totaalbeeld absoluut
noodzakelijk zijn, maar die hem even niet uitkomen naast Gysi wordt
geduld, zal enerzijds flink wat 'links'georiënteerde, voormalige
SPD-stemmers trekken, anderzijds zal hij ook voldoende mensen
afschrikken.
Nieuwe mensen, nieuwe kansen Het
wachten is dus op een geheel nieuwe generatie partijleden die een nieuw
kader kunnen vormen en van wie iedereen zal kunnen aannemen dat ze
helemaal niets met de oude DDR te maken (willen) hebben. Bodo Ramelow (*1956) van Die Linke laat vandaag in een interview met de Frankfurter Rundschau
weten dat hij best bereid is in Thüringen te stemmen vóór een
SPD-kandidaat als minister-president, zelfs als zijn eigen partij
groter zou worden. Het maakt meer duidelijk dan alleen de wens om op
bepaalde niveaus een rood-rode samenwerking die hier en daar reeds
bestaat verder uit te bouwen, maar tegelijkertijd om zoveel mogelijk
christelijke politiek te weren. Die
gedachte is wel sympathiek, want christelijke politiek is zelden of
nooit constructief en al helemaal niet in het altijd nog verdachte
Duitsland. ____________ Afbeeldingen 1. Gregor Gysi van de partij Die Linke. 2. Oskar Lafontaine van dezelfde club. 3. Bodo Ramelow van dezelfde partij.
Handelaren in tweedehands goederen in de schijnwerpers van het ZDF-programma 37e
ZDF-reportage Het tweede Duitse publieke televisienet ZDF besteedt in de programmareeks 37° op dinsdag 18 augustus, tussen 22:15 uur en 22:45 uur aandacht aan de handel in tweedehands goederen. Onder de titel Alles Schrott
wordt de focus gericht op handelaren in schroot, verkopers op
vlooienmarkten en alle andere mensen die zich tussen die uitersten
begeven en gebruikte goederen aan de man brengen. Dat
die gekozen titel als vlag de lading van het geheel nimmer kan dekken,
moge blijken uit de voorwerpen die tijdens veilingen worden verhandeld
en niet zelden duizelingwekkende bedragen opleveren, naast zoveel ander
moois voor aantrekkelijke prijzen. Maar, zelfs als het
voorwerp nimmer uit de oorspronkelijke verpakking zou zijn gehaald, het
is en blijft tweedehands materiaal als het eenmaal in andermans
particulier bezit is geweest. Een boekhandelaar kan een stapel moeilijk
verkoopbare boeken aan een antiquaar overdoen zonder dat het boek
daardoor tweedehands wordt, maar de exemplaren in kwestie zijn daarmee
wel in de sfeer der tweedehands goederen beland.
Tal van aspecten De
reportage, die slechts een half uur in beslag neemt, en in eerste
instantie de mensen in het zonnetje zet, die van deze handel leven, zou
wel eens aardige aspecten naar voren kunnen halen waaraan niet iedereen
in eerste instantie denkt als hij wordt geconfronteerd met de handel in
tweedehands goederen. Dat er zijdelings, dan wel heel direct, ook
mensen letterlijk of figuurlijk in beeld zullen komen die (mogelijk)
cliënt zijn of worden, ligt eigenlijk wel voor de hand. De reportage, die op andere plekken als documentaire wordt aangekondigd, is in 2009 gereedgekomen. Ik
zelf, bij voorbeeld, zou als gymnasiast nooit een voor die dagen zo
uitgebreide collectie boeken hebben kunnen bezitten als ik niet hier
en daar vijf boeken voor het bedrag van één gulden had kunnen kopen,
dankzij het bestaan van tweedehands boekwinkels. Maar dat er tussen
tweedehands spullen, naast bijzonder aardige vondsten, ook een hoop
teringzooi zit, zal geen weldenkend mens willen bestrijden.
Belgische brulboei overheerst Nederlands wetenschapsprogramma
Veel geschreeuw, nul inhoud Hoe
diep zelfs de programmamakers van de publieke omroepen kunnen zinken,
is ons vooral en toen ook maar direct in ijltempo bewust geworden
sedert er in Nederland commerciële televisie wordt geproduceerd. Slechts
enkele uitzonderingen, zoals bepaalde kunstprogramma's, zijn aan deze
degeneratie, devaluatie en inflatie ontkomen. Nu waren we wel wat gewend
met een instantie als de Tros, waar de commercie zodanig van afdroop
dat menigeen en zeer terecht reeds decennia geleden de mening was
toegedaan dan deze zendgemachtigde niet in een publiek bestel
thuishoorde. Maar
dat zelfs een instantie als Teleac/NOT een waardenval heeft veroorzaakt
door een vleesgeworden Belgische brulboei met een professionele grijns
welke geen enkele intrinsieke waarde heeft en ook nog eens een
ziekmakend huichelstemmetje, tot presentator van een wetenschapsprogramma getiteld Hoe? Zo!
dat overigens wel de benaming Show draagt en derhalve door waarachtig
in wetenschap geïnteresseerden kan worden overgeslagen zonder dat men
ook maar iets heeft gemist heeft opgestuwd, geeft al aan hoe
desperaat de bedenkers of degenen in een vervolgfase moeten zijn
geweest als ze niet eens in staat zijn iemand anders te vinden dan een
alle kijkersenergie wegzuigende lawaaischopper.
Verscheept afval Ik
vroeg eens aan Belgische bekenden hoe het toch komt dat wij in
Nederland dergelijke oelewappers uit hun land op de buis brengen. De
reactie was kort maar krachtig: "Alle vormen van afval verschepen wij
graag naar de bovenburen." De naam van dat uitzinnig schreeuwerige type? Nee hoor, die geven we u hier niet, want dat zou al te veel eer zijn. Ooit
deed die man, ook al in Nederland, de 'presentatie' van een opgefokt
Veronica-programma. Een vreselijke Engelse juffrouw 'zong' een
Mozart-nummer op een toenmalige tekst weerzinwekkend in warempel alle
opzichten. "Mag u dat smaken?" vroeg de lawaaiproducent toen de
juffrouw eindelijk zweeg. Maar zodra hij merkte dat de gevraagde niet
echt gecharmeerd was van wat die overbodige klanken producerende juf
van overzee 'ten beste' had gegeven, trok hij pijlsnel de microfoon
onder de neus van de man weg, en verdween de grijns op zijn tronie als
bij toverslag. Onthullend, reeds toen.
Vijf keer een half uur Aan
het begin van de vorige herfst, op 23 september 2008, heeft organiste
Elly Kooiman op het prachtige instrument in de Heilige Geest Kapel te
Groningen haar concert afgesloten met een Suite van de Franse componist Louis-Nicolas Clérambault (1676-1749). Daaruit
mogen we concluderen dat de man geen totale onbekende is binnen de
kaders van degenen die zich meer dan oppervlakkig met klassieke muziek
ophouden, want hoe vaak komen anderen deze telg uit een zeer muzikale
dynastie van aan het Franse hof werkzame musici eigenlijk nog tegen? De komende dagen krijgt u daartoe echter eerst even vijf maal de gelegenheid doordat de man is verkozen tot Componist van de Week
in het Vara-programma met die naam dat van maandag 17 tot en met
vrijdag 21 augustus via Radio 4, steeds tussen 19:30 en 20:00 uur, zal
worden uitgezonden. Dat
begint op maandag met drie composities, respectievelijk delen uit
steeds een groter geheel. Als eerste een Sonate, gevolgd door het
eerste deel uit een Miserere voor orgel, en het laatste onderdeel is een Chaconne uit Clérambaults Vijfde Symfonie. Over
de andere werken die u en ons de komende dagen zullen worden
voorgesteld, eventueel aangevuld met verwijzingen, informatie over de
uitvoerenden en nog veel meer zulks, kunt u de website van het
radioprogramma in kwestie raadplegen door hier te klikken.
Documentaire op Canvas over evangelsit Ted Haggard, een omgevallen godheid op Canvas
Kerstenende kwijlbabbels
Mocht
u tot diegenen behoren, die zich ook zo intens verbazen tot
verbijstering toe over de volmaakte idiotie die heerst in de
Verenigde Staten binnen en rondom de groeperingen die zich laten
inpalmen en inpakken door evangeliserende kakelkoppen, die niets anders
doen dan bijbelteksten in een eigen versie over de mensen uit te
strooien en daarbij hun voordeel doen, neemt u dan de moeite om
hedenavond te kijken naar het programma Terzake
op het tweede, Nederlandstalige, Belgische televisienet CANVAS. Als het
niet reeds is gebeurd, zullen velen van u de schellen van de ogen
vallen, als zij (kunnen) zien dat het één grote commerciële bedoening
is die rechtsgezinde, niets ontziende 'christenen', die een politieke
agenda hebben en absoluut niet minder gevaarlijk zijn voor een vrije
samenleving dan fundamentalistische moslims en dito joden, negers en
homoseksuelen.
Documentaire uit 2005
In
2005 heeft de befaamde documentairemaakster Alexandra Pelosi zo'n
fanatieke, op golven van onbedaarlijke gekte zwevende kletskous Ted
Haggard (*1956), geportretteerd. Hij had in een inmiddels vervlogen
tijdperk de zogeheten New Life Church
gesticht en was daarmee redelijk tot zeer succesvol. In 2005 waren er
dagelijks dertig miljoen Amerikanen die aan zijn lippen hingen en hem,
al dan niet met die opzet, de status van een god hadden verleend. "Geen
naïever volk dan Amerikanen," zei zo menigeen na de Vietnam-oorlog toen
plots bleek dat zo velen helemaal niet wisten waar ze al die tijd zo
vóór waren geweest , en zo is het met Yanks in tegenstelling tot
Amerikanen die wel kunnen denken op vele fronten.
In Terzake
zult u getuige kunnen worden van het feit dat ook Ted Haggard niets
goddelijks heeft en een net zo'n grote huichelaar was toen hij predikte
tegen alles wat god verboden heeft, maar waarvan echter nog nooit
iemand een geloofwaardig getuigenis heeft kunnen afleggen. Onzinnig
geblaat, derhalve.Nadat hij eenmaal van zijn voetstuk was gevallen, heeft Alexandra Pelosi deze Ted Haggard nogmaals bezocht.
En steeds opnieuw is gebleken dat streng veroordelende evangelisten die de moraal van George W. Bush steunden, en derhalve niet kunnen deugen,
omdat nergens in de bijbel een tekst te vinden is die zegt dat men
leugenaars, lasteraars, oorlogsmisdadigers en anderszins fraudeleuze
afgezanten van het Beest uit de Afgrond moet steunen zelf niet kunnen
voldoen aan de eigen voorwaarden voor een enigermate christelijk
bestaan.
Een volstrekt andere wereld
Voor ons Europeanen is het een zo compleet andere wereld van fiction zonder enige science,
dat wij in Nederland het hebben mogen meemaken dat zelfs een
Evangelische Omroep-functionaris die werkelijk elke gelegenheid
aangreep om iets van kerstening te bedrijven meldde dat hij de wijze
van in de VS optredende televisiedominees toch niet in ons land als een
gerede optie zag. Moeten we zulke dwazen dan toch nog importeren naar
Europa? Alsof daar niet reeds meer dan genoeg raaskallende roofridders
rondzwalken, waarvan een enkeling zelfs is opgeklommen tot maffiose
regeringsleider.
Moge zelfs de niet bestaande Christen-, Joden-,
Negers- en Homo-God, de Duivel, Karl Marx, alsmede twaalfhonderdenacht
postduiven en nog meer watervlooien consumerende sijsjeslijmers, mij en
alle andere fatsoenlijke burgers zonder die uitzinnig ridicule
vooroordelen over een Hemelse Vader en een Helse Bokkenpoot en nog
veel meer van die baarlijke nonsens ervoor behoeden.
Kijkt u daarom en huivert u over zoveel extremisme.
De Falla, Andriessen en tweemaal Ravel op 43ste BBC-Prom
Een keur van nationaliteiten Tijdens
het concert dat maandag 17 augustus, 's avonds tussen 20:30 uur en
22:45 uur in het kader van de BBC Proms 2009 in de Londense Albert Hall
zal worden gegeven, kunt u het Philharmonia Orchestra beluisteren onder
leiding van Esa-Pekka Salonen, die daarmee zijn eerste officiële
optreden zal realiseren als nieuwe chefdirigent van dat ensemble. Dit
43ste Prom-concert van deze zomer zal in het teken staan van drie
nationaliteiten als het gaat om de componisten: Spaans, Nederlands en
Frans. De zussen Katia en Marielle Labeque zullen samen soleren in het
Concerto voor twee piano's en orkest getiteld Haags hakkûh van Louis
Andriessen, die vanwege zijn zeventigste verjaardag in het zonnetje wordt gezet. Dit concert is deels geïnspireerd op de cartoon Tom and Jerry, en deels op een Haagse hardcore band die house ten gehore brengt. Weliswaar
betreft het een Britse première, maar de beide solistes en de dirigent
hadden eveneens de hand in de allereerste uitvoering, in januari dit
jaar te Los Angeles, waar Salonen ook nogal flink met de dirigeerstok
zwaait. Later dit seizoen, in Prom 58 zal De Staat van Louis Andriessen in de Londense Albert Hall klinken. Voorafgaand aan het werk voor solisten en begeleidend ensemble zijn Drie dansen uit El amor brujo uit 1923, van de Spanjaard Manuel de Falla (1876-1946).
François Truffauts speelfilm Jules et Jim uit 1962 opnieuw op Canvas-tv
Met Jeanne Moreau Op
zaterdag 15 augustus, vanaf 23:20 uur, tot in de nacht op zondag 16
augustus ongeveer 01:05 uur zal het tweede Nederlandstalige,
Belgische televisienet CANVAS de speelfilm Jules et Jim,
in 1962 geregisseerd door François Truffaut (1932-1984), opnieuw
uitzenden. Dat zal ongetwijfeld zijn in het kader van een reeks
herhalingen van Franse speelfilms, waarin Jeanne Moreau een hoofdrol
vervulde, zoals we dat de afgelopen zaterdagen zij het toen met films
van Louis Malle hebben kunnen beleven. Een uitgebreid artikel over deze film en het boek waarop de rolprent is gebaseerd, kunt u vinden op het Nederlandse fin de siècle cultuurweblog All art is quite ueseless van Rond1900.nl. __________ Foto: Regisseur François Truffaut.
Aforismen van een Duitse arts (1859-1922) over ziekte en epidemie in een bundel aforismen
Nog altijd actueel Nu
de massale hysterie omtrent de Mexicaanse griep voorbij schijnt te zijn
en daarmee verbonden het door velen, in het wilde weg aangeschafte
middel Tamiflu, dat besmetting niet kan voorkomen, en dus alleen mag
worden gebruikt door
mensen die werkelijk door de ziekte in kwestie reeds zijn gegrepen ,
is het wellicht niet onverstandig nog eens te wijzen op datgene wat de
medicus Carl Ludwig Schleich (1859-1922) over ziekte in het algemeen en
ook bijzondere aspecten van dat fenomeen aan het papier heeft
toevertrouwd in de vorm van aforismen. Deze,
niet van filosofische overwegingen gespeende, ideeën doen nog altijd
niet onder voor allerlei beweringen, feiten en meningen van hedendaagse
medici. Daarom beginnen we hier met Schleichs opvattingen over het
verschijnsel epdiemie.
Eine
Epidemie erlischt, wenn die befallene Menschheitsgruppe angepaßt ist an
ihre Ursache oder diese nur noch Gefeite (Immune) vorfindet. Das ist
der Grund warum Krankheiten in ihrer Intensität schwanken. Scharlach,
Pocken, Schwindsucht, Diphtherie haben wechselnd gefährlichen
Charakter; nicht die Ursachen schwanken, sondern der Grad vorhandener
Widerstandskräfte bestimmt Ausdehnung und Schwere einer Epidemie.
Gegen
Epidemien pflegen sich absolut sichere Heilmittel erst einzustellen,
wenn ihre Bösartigkeit ausAnpassungsgründen nachzulassen beginnt.
Man
kann sich sehr krank fühlen und doch im Sinne der Gefahr und der
Bedrohung ganz gesund sein. Auffallender ist, daß man sich sehr gesund
fühlen kann und doch tödlich krank sein kann. Krankheit und Gesundheit
sind also eigentlich subjektive Begriffe.
Krankheitsgefühl
ist ein Bewußtwerden unseres inneren Betriebes. Organe, von denen wir
etwas fühlen, melden sich damit zur geneigten Aufmerksamkeit des
Besitzers.
Jede
Krankheit zeigt sich an und warnt. Ihre Melderreiter sind: Unlust,
Unbehagen, Kraftabfall und Schmerz. Aber auch die kommende Gesundheit
gibt Signale; Hoffnung und Tatenlust.
Interessante bundel, met veel actueels De hele bundel Die Weisheit der Freude met 23 hoofdstukken, verspreid over twee en negentig
bladzijden, vond ik eergisteren in één van de kratten met
opruimingsboeken op het trottoir vóór een antiquariaat in mijn
woonplaats, en voor de somma van slechts één euro. Vijftien
jaar geleden vond ik op een kraam van dezelfde zaak, tijdens een toen
nog zeer goed bezochte zondagse boekenmarkt op één der marktpleinen van
onze stad, voor slechts één gulden al een goed geconserveerd exemplaar
in dubbeldraads linnen uit 1920 van Schleichs Besonnte Vergangenheit, zijn Lebenserinnerungen
1859-1919. Een halve eeuw later was dat werk met toen een oplage van
twee miljoen exemplaren één der best gelezen boeken met memoires van
het Duitse taalgebied. In die oudere uitgave zijn ook tal van
'ouderwetse' foto's in sepia opgenomen, hetgeen in een latere herdruk
in de jaren zeventig van de vorige eeuw niet meer het geval is
geweest. De laatste herdruk is in 1985 uitgekomen. ____________ Afbeeldingen 1.
Carl Ludwig Schleich, medicus en uitvinder van de intraveneuze
anaesthesie. Hier ziet u hem afgbeeld in een witte doktersjas van anno
dazumal. 2. Titelgedeelte van het voorplat van de bundel Weisheit der Freude.
Kijkt u vandaag vooral naar de Zomercolumn van Saskia Dekkers via de NOS
Uitzondering Niet
zelden vormen de Zomercolumns die in het NOS-Journaal vanaf 's ochtends
in de vroegte worden gepresenteerd, een bron van ergernis: komt dat
niet door het abominabele taalgebruik van de journalisten in kwestie,
dan doet die zich, bij de(ze) kijker, wel voor als gevolg van de
jolig-jofele presentatie, die zo af en toe tenenkrommend irritant is.
Dat de verantwoordelijken hun columns doorspekken met humor, is een
uitstekende zaak, maar het hoeft waarlijk niet zo te zijn dat die
eventueel ingevoegde aspecten niet meer boven het niveau van de ergste commerciële
omroep van ons bestel uitstijgt. De NOS dient informatie te verstrekken
zonder zich te (willen) meten aan dat andere, volmaakt oninteressante,
deel van ons etherbestel.
Een dorp in Frankrijk De column van vandaag komt en niet, geachte presentatoren van het Journaal: "die komt"
uit Frankrijk en gaat over het dorp Epecamps in het department Somme,
dat weliswaar slechts zes inwoners telt, maar toch acht
gemeenteraadsleden heeft; dat is grondwettelijk zo geregeld. In kort
bestek stelt NOS-correspondente in Frankrijk Saskia Dekkers; met
Frans bloed van grootmoeders zijde alle inwoners en ook de verzamelde
gemeenteraadsleden, alsmede hun doen en laten en hun
verantwoordelijkheden aan u voor. Met veertig euro per maand moeten
burgemeester Jean Deramecourt en zijn medebestuurderen alles doen. Is
dat niet genoeg, dan steken ze zelf de handen uit de mouwen. Een gouden
greep van Saskia Dekkers. Mocht u één der vele uitzendingen van het Journaal heden missen, kijkt u dan op http://nos.nl/zomercolumns waar u niet alleen de bijdrage van heden, maar meteen alle andere kunt bekijken.
Filmportret van en muziek door Karlheinz Stockhausen ' achter elkaar op Arte-televisie
Filmportret van componist Meer
dan veertig jaar geleden is het alweer dat een componist van klassieke
muziek op de hoes van een grammofoonplaat met daarop popmuziek is
verschenen. Karheinz Stockhausen (1928-2007) is dat overkomen dat toen
The Beatles hun elpee Sergeant Pepper in 1967 presenteerden. Voordien was zoiets niet voorgekomen, en voorzover ons bekend is nadien evenmin. Arte-televisie presenteert op maandagavond tussen 22:50 uur en 23:40 uur het filmportret Karlheinz Stockhausen Musik für eine neue Welt.
Hoewel de meningen verdeeld zijn een doodnormale zaak als het
om nieuwe en in menig
opzicht vooruitstrevende kunstvormen gaat , wordt Stockhausen toch
veelvuldig gezien als de moderne componist die in de tweede helft van
de twintigste eeuw de meeste muziek heeft gecomponeerd en daarmee
tevens de sterkste invloed op collega's en het maatschappelijke
gebeuren in en om de muzische kunsten heeft uitgeoefend. Deze
rolprent, die in 2008 door Norbert Buse voor het tweede publieke Duitse
televisienet (ZDF) werd gemaakt, duurt 52 minuten en zal worden
uitgezonden in HD-kwaliteit op het beeldformaat 16:9. Arte heeft twee
herhalingen gepland: de eerste op zondag 16 augustus vanaf 06:00 uur in
de ochtend, de tweede op maandag 24 augustus om drie uur in de nacht.
Cultuurspectrum
