De een overleed, de ander werd die dag geboren
Op 25 oktober stierf de Engelse dichter Geoffrey Chaucer, en werd de Spaanse schilder Pablo Picasso geboren. Er zat echter wel bijna vijf eeuwen tussen die beide gebeurtenissen. De beide protagonisten zouden beiden in de loop der tijden wereldgeschiedenis schrijven. Chaucer (1343-1400) als auteur van de befaamde Canterbury Tales, die voor een deel in de jaren zeventig van de vorige eeuw nog door Per Paolo Pasolini (1922-1975) zijn verfilmd ─, Picasso (1881-1973) als de belangrijkste schilder van de twintigste eeuw.
__________
Afbeelding: Voorplat van de Penguin Classics-editie van Chaucers Canterbury Tales, in modern Engels overgezet. De afbeelding van de auteur is afkomstig uit een manuscript met miniaturen, dat zich thans in het British Museum bevindt.

Hoge leeftijd bereikt
Een van de grootste Nederlanders die heeft geleefd, is zonder twijfel de zakenman/wetenschapper Anthonie van Leeuwenhoek, die op deze dag, 24 oktober in 1632 werd geboren en goed negentig jaar is geworden. De man heeft zoveel gedaan voor de ontwikkeling van de wetenschap, en met name de microbiologie ─ die veel invloed heeft gehad op de verdere uitbouw van de kennis van het menselijk lichaam en zijn ziekten en de strijd tegen die ziekten binnen diverse disciplines van de geneeskunde.

Verbijsterend veelzijdig
Iets meer over deze wetenschapper en een afbeelding van zijn microscopen kunt u vinden op onze Nederlandse zustersite Tempel der Wetenschappen in een bijdrage van heden.

Naast de genoemde kwalificaties moeten we volledigheidshalve ook nog wijzen op het feit dat de man ook optrad als landmeter, glasblazer en wijnroeier.

Vandaag is het honderd vijf jaar geleden dat de "vader der moderne schilderkunst" Paul Cézanne (geboren 1839) is overleden te Aix-en-Provence, waar zijn atelier is omgedoopt tot museum. Deze aanvankelijke impressionist heeft later van zijn leven de aanzet gegeven tot het expressionisme, het fauvisme en zelfs het kubisme. De meester mag zeer productief worden genoemd: 950 olieverfschilderijen en 650 aquarellen vormen zijn oeuvre.

Heden is het honderd en achtenzeventig jaar geleden dat Alfred Bernhard Nobel werd geboren, de latere chemicus en industrieel, die één en ander aan uitvindingen op zijn naam heeft staan, waarvan de bekendste dynamiet is (1867) dat hij zelf ging fabriceren, en dat hem de bijnaam Lord dynamite opleverde. Als gevolg van de internationale toepassing ervan en de dubieuze reputatie die deze springstof al snel heeft gekregen, is min of meer ondergesneeuwd dat de man ook nog andere explosieven heeft uitgevonden. Een biografie over deze geleerde kreeg de passende titel Alfred Nobel ─ onrust om dynamiet. Hij overleed in 1896.

De laatste weken komen we zijn naam steeds weer tegen in verband met de uitreiking van de naar hem genoemde prijzen.

Vrijwel niemand is zich bewust van het feit dat de man ook nog toneelschrijver was. Van zijn hand is het drama Nemesis verschenen, over Beatrice Cenci, deels geïnspireerd op het stuk The Cenci uit 1819 van Percy Bysshe Shelley (1792-1822).

Het stuk, dat werd gedrukt toen Nobel reeds op zijn sterfbed lag gold als dermate scha(n)delijk dat het onmiddellijk na zijn overlijden werd vernietigd. Pas in onze eeuw, acht jaar geleden, verscheen er weer een uitgave, deze keer tweetalig: Zweeds-Esperanto.

De auteur hoogstpersoonlijk.

In het korte NTR-programma Nederland leest dat in de nacht van vrijdag 21 op zaterdag 22 oktober ─ tussen 00:45 uur en 00:55 uur ─ via Nederland 2 zal worden uitgezonden, wordt getracht de Nederlanders weer op het spoor van lezen te zetten door ze te laten voorlezen uit het alweer een halve eeuw oude boek Het leven is verukkulluk (verschenen in 1961) van Remco Campert (geboren 1929), ook wel gesignaleerd als Remko Kampurt.
Ik herinner me dat er eerst meer aandacht was voor de orthografie van de titel dan voor de tekst. De roman heeft als thema de groei naar volwassenheid. Een groepje jongelui vormt de Protagonist. Op een zonnige dag leest de auteur zelf het eerste hoofdstuk voor. Dat doet hij in het Amsterdamse Vondelpark.

Als we het over 20 oktober hebben en ons afvragen of die dag in de geschiedenis van grote betekenis is geweest en daar enige aandacht aan besteden, kunnen we al snel tot de conclusie komen dat er heel wat gebeurd is in de loop der tijden, dat we met die datum in verband kunnen brengen.

Op 20 oktober in 1818 hebben Britten en Amerikanen gemeenschappelijk het besluit genomen dat de 43ste breedtegraad de grens tussen Canada en de Verenigde Staten zal vormen. Vier jaar later is de eerste editie van de Britse krant The Sunday Times verschenen. En zestig jaar nadien werd de later als acteur internationaal vermaardheid verwervende Bela Lugosi (1882-1956) geboren.
Daar kan de meest actuele, en voor heel wat miljoenen mensen verheugende historische gebeurtenis op deze dag zelf, in 2011 (dat rijmt!) worden toegevoegd: de dood van de Lybische krankzinnige dictator Moeammar Khaddafi (geboren in 1942).

Klein oeuvre
Tal van liefhebbers van het kleine poëtische oeuvre van Vasalis: Margarethe Droogleever-Fortuyn Leenmans (1909-1998), van beroep (kinder)psychiater, zijn ervan overtuigd dat ze veel meer gedichten in portefeuille had ─ verborgen in een bureaulade of elders ─  dan we in de drie gepubliceerde bundels [1], aangevuld met enkele losse bijdragen aan Tirade, het literaire tijdschrift van uitgeverij Van Oorschot. Het zou ─ vooral volgens diezelfde liefhebbers, ongetwijfeld mede gedreven door wensdenken ─ door haar terughoudendheid, die mede werd ingegeven door de aard van haar medische beroep ─ ondanks de vrijheid van een grote liefde ─, gelijk opgaand met haar afkeer van publiciteit, te danken zijn dat de 'resterende poëzie' binnenshuis is gebleven en niet "over de rand van mijn bestaan" werd geplaatst.

Alledaagse dingen
De strofen
Vreemd, dat het leven zo terug gaat komen  
achterstevoren . . . . .
passen bij de omstandigheid dat (de) poëtische teksten van de dichteres Vasalis worden geciteerd in overlijdensberichten, die doorgaans te maken hebben met alledaagse dingen, of dat nu vogelpootjes in de sneeuw zijn of de koeien, die zo vaak geschilderd zijn, of wanhoop en welsprekendheid.
Dat alledaagse dingen het leven ─ en derhalve de poëzie ─ van Vasalis beheersten, kwam ook naar voren in haar dankwoord tijdens de uitreiking van de P.C. Hooftprijs in 1982. ". . . poëzie die zich bezighoudt met de kleine dingen van het leven . . .", aangevuld met de ironische kwalificatie "typisch vrouwelijke poëzie."

Profiel van de Ikon
In de aflevering van de reeks Profiel van de Ikon, welke op woensdag 19 oktober ─ tussen 22:55 uur en 23:35 uur ─ via Nederland 2 zal worden uitgezonden onder de titel Vasalis over deze "grootste dichter met het kleinste oeuvre", komt aan de orde dat ze net iets meer heeft gerealiseerd dan binnen het kader van haar medische professie en haar dichterschap bekend is geraakt. Zo schreef ze toespraken voor haar studie-jaargenote Juliana van Oranje (eveneens geboren in 1909), en was ze bevriend met veel dichters van voor, tijdens en direct na de Tweede Wereldoorlog, en later met Gerad Reve, die ze enorm heeft gesteund, onder meer als getuige deskundige in een pleidooi tijdens diens geruchtmakende Ezel-Proces.

Tot slot, passend in de dagen dat de Profiel-aflevering over Vasalis wordt uitgezonden:De kruinen ijl, de stammen bloot
en dit door stilte en mist omgeven [2]
__________
[1] De titels van de bundels poëzie van Vasalis luiden:
Parken en woestijnen (1940)
[aanvankelijk verschenen bij uitgeverij A.A.M. Stols te 's-Gravenhage; later bij G.A. van Oorschot te Amsterdam]
De vogel Phoenix (1947)
Vergezichten en gezichten (1954)
[2] De laatste regels van het gedicht Oktober uit de bundel De vogel Phoenix.

De slagwerkgroep Les Percussions de Strasbourg bestaat sedert 1961 en kan derhalve terugblikken op een halve eeuw muziek maken. Al moet worden toegevoegd dat de jongste telg die tot dit ensemble is toegetreden, pas in 1970 werd geboren.

Arte-tv presenteert op maandag 17 oktober, tussen 22:55 uur en 23:50 uur, een documentaire over deze musici, met de grappig-realistische titel Handwerker des Klangs ─ Les Percussions de Strasbourg.
Hierbij gaat het om een Franse documentaire uit 2011 van Eric Darmon, uit te zenden in HD-kwaliteit, op het beeldformaat 16:9, met stereofonisch geluid. Het is een bijdrage van Arte France aan deze Duits-Franse cultuurzender, die de film op zondag 23 oktober nogmaals zal uitzenden voor degenen, die bij het krieken van de dag, als de haan kraait (hoewel), vanaf 06:00 uur.

In de grandioze reeks natuurdocumentaires, die door de Duitse televisiezender ARD/Das Erste in het uitzendschema zijn opgenomen onder de titel Erlebnis Erde ─ Wildes Deutschland, staat op maandag 17 oktober, tussen 20:15 uur en 21:00 uur (zogeheten prime time), de aflevering Die Berchtesgadener Alpen op de rol.

Arte-tv presenteert op de avond van vrijdag 14 oktober een natuurdocumentaire over de bedreiging van de regenwouden wereldwijd, maar in dit geval met de focus op dat natuurgebied in Australië. De meeste tropische regenwouden, in Zuid-Amerika, Azië en Afrika. Aangezien al deze gebieden niet door de laatste ijstijd zijn aangetast, is de biologische veelzijdigheid nergens ter wereld groter dan in juist die gebieden.

De Australische documentaire op het beeldformaat 16:9, uit 2008 van David Warth en Michael Balson, is een bijdrage van Arte France aan het programma van deze Frans-Duitse cultuurzender; uitzending is tussen 19:30 uur en 20:15 uur.

Arte zal de film herhalen op vrijdag 21 oktober, 's middags vanaf 14:00 uur.
__________

Zie tevens de bijdrage over palmolie, mede in verband met de kap van regenwouden, op onze zustersite Tempel der Documentaires.

Op 15 oktober begint de ZaterdagMatinee van de NTR via Radio 4 ─ ook deze keer met de toevoeging live ─ ruimschoots eerder dan gebruikelijk: om 12:00 uur. Uitgevoerd ─ maar wel concertante ─ wordt het muziekdrama La Gioconda uit 1876 van Amilcare Ponchielli (1834-1886). Het libretto stamt van Arrigo Boito (1842-1918), die dit onder het anagram-pseudoniem Tobio Gorrio heeft gerealiseerd, op basis van het toneelstuk Angelo, tyran de Padoue van Victor Hugo (1802-1885).

Het Radio Filharmonisch Orkest en het Groot Omroepkoor, aangevuld met het Nationaal Jongenskoor, staan onder leiding van Bruno Bartoletti. Solistische medewerking wordt verleend door Eva-Maria Westbroek (sopraan), Riccardo Massi (tenor), Luciana D'Intino (mezzosopraan), Paolo Gavanelli (bariton), Diogenes Randes (bas), en anderen.

In La grande librairie ─ een literair magazine, gepresenteerd door François Busnel, dat gewoonlijk donderdagsavonds laat begint, voorzover dat de uitzendingen door TV5 Monde betreft ─ kunnen we deze week kijken naar een aflevering, die mijns inziens wel eens een herhaling zou kunnen zijn, aangezien we de auteurs Jean d'Ormesson en Héloise d'Ormesson tegenkomen. In principe zou het, vanzelfsprekend, om een nieuwe aflevering met dezelfde personen kunnen gaan. La grande librairie begint deze week om 23:50 uur en loopt door in de nacht op vrijdag 14 oktober.

Jean d'Ormesson, geboren 1925, heeft een in alle opzichten respectabel oeuvre op zijn naam staan. De man is er bovendien in geslaagd met sommige titels zoveel aandacht te genereren ─ ook van mensen die in principe 'van een andere richting' zijn ─ dat dit de verkoop van zijn boeken, via aandacht op plekken waar je deze wellicht niet direct verwacht, flink heeft gestimuleerd.

Wat dacht u van de titel Dieu, sa vie, son oeuvre. Hoewel degene/hetgeen die/dat gewoonlijk met God wordt aangeduid, mij niet in de geringste mate interesseert omdat daarbij om tijdverkwisting gaat, wordt dat met zo'n boek toch anders, al kan ─ theoretisch en praktisch ─ ook dan nog blijken dat je maar beter kastanjes had kunnen gaan zoeken.

Dit lid van de Académie française weet wat hij doet. Een roman van hem heet Tous les hommes sont en fous, verschenen in 1986, en zoiets moet de nieuwsgierigheid toch prikkelen.

Dat geldt, mutatis mutandis, ook voor de titel van het vier jaar eerder verschenen boek Mon dernier rêve sera pour vous (Mijn laatste droom zal voor u zijn), een sentimentele biografie over de Franse schrijver René de Chateaubriand (1768-1848).

Geschiedenis elektriciteit
De Britse televisiezender BBC4 presenteert op donderdag 13 oktober twee documentaires, die beide onderdeel vormen van een, onderling verschillende reeks. Om 22:00 uur onze tijd start genoemde zender de aflevering The age of invention van de reeks Shock and awe: The story of electricity. De presentatie wordt verzorgd door de Britse fysicus Jim Al-Khalili.

Brits elektriciteitsnet
Een uur later begint nog een documentaire die binnen deze discipline valt: deze duurt tot middernacht: Switching on luidt de titel; deze is onderdeel van een reeks over de geschiedenis van het Britse elektriciteitsnet. De documentaire maakt onderdeel uit van de serie The secret life of the national grid.
__________

Beide documentaires krijgen een vervolg op donderdag 20 oktober, op dezelfde zender en elk op hetzelfde tijdstip. Eerstgenoemde docu wordt gevolgd door Revelations, tussen 22:00 uur en 23:00 uur onze tijd, en in aansluiting daarop volgt het derde deel van de geschiedenis van het nationale Britse elektriciteitsnet, Pulling the plug, tussen 23:00 uur en middernacht.

Naar Aleksandr Ostrovski

Op vrijdag 18 november, goed vijf weken na heden, wordt in het Theater aan de Vrijthof in Maastricht de eerste voorstelling gegeven van tien ─ verspreid over de beide laatste maanden van het jaar ─ door Opera Zuid van het muziekdrama Katja Kabanova uit de jaren 1920-1921 van de geniale Tsjechische muziekmeester Leos Janácek (1854-1928), die zelf het libretto schreef op basis van het toneelstuk Het onweer (Russisch: Groza; Engels: The storm) uit 1859, één van de bijna vijftig oorspronkelijke toneelstukken van de Russische tegenhanger van één van Frankrijks grootste dramaturgen: Molière: Aleksandr Ostrovski (1823-1886).

Deze letterkundige kan worden beschouwd als de toneelschrijver bij uitstek uit de geschiedenis der Russische letteren, zoals Aleksandr Poesjkin (1799-1837) mag worden beschouwd als de grootste dichter uit diezelfde letteren.'

Heroisch, Hartstochtelijk en Hormonaal

Het thema dat Opera Zuid in het seizoen 2011-2012 hanteert, luidt Heroïsche, Hartstochtelijke en Hormonale Vrouwen. Om het tragische lot van een vrouw in het tsaristische Rusland over het voetlihct te brengen, met een hopelijk nog grotere dramatiek dan in een toneelstuk sec aan de toeschouwers kan worden overgebracht, is Katja Kabanova onder de meesterhand van Janácek tot de meest oprecht denkbare gevoelserupties op het hoogst denkbare niveau opgestuwd, en ─ vooropgesteld dat de regie zich niet te buiten gaat aan tegenwoordig bijna verplichte, en ook nog eens als modern gekwalificeerde, doch niet zelden  door fantasieloosheid uitmuntende ─ presentatie; zeg maar gerust: zich daartoe niet laat verleiden, dan kan Katja Kabanova een doorslaand succes worden. Mede daardoor is de naam Harry Kupfer in combinatie met deze productie een vakman, die we vanaf deze plek vol overtuiging toeroepen: noblesse oblige.

Bijna totaal vergeten
In het programma Bühne:Radio van de Duitse regionale zender WDR3 wordt, tussen 20:05 uur en 23:00 uur, de komische opera Das Unmöglichste von Allem uit 1897 uitgezonden. Het is een werk van de inmiddels bijna volkomen in vergetelheid geraakte Duitse componist Anton Urspruch (1850-1907), die ooit als een vooraanstaande vertegenwoordiger van de Duitse laatromantiek werd beschouwd, en dat, objectief gezien, nog altijd is.'

Spaanse oorsprong
Het libretto van dit laatste van zijn beide muziekdrama's ─ drie bedrijven met een Proloog ─ stamt van de componist zelf en is gebaseerd op een stuk van de Spaanse toneelschrijver en dichter Lope de Vega, die in Madrid werd geboren, getogen en er tevens de laatste adem uitblies (1562-1635).

De eerste uitvoering werd gerealiseerd op 5 november 1897 te Karlsruhe, nog in hetzelfde jaar volgde een opvoering te Darmstadt, waarna het drama aan talrijke Duitse theaters werd voorgesteld. In 1899 was Praag aan de beurt.

Radio-uitvoering

Het Orchester des Sorbischen Nationalensembles Bautzen wordt geleid door Israel Yinon. Onder de vocale solisten komen we, onder anderen, de volgenden tegen:
Rebecca Broberg en Roberet Wilhelm Fendl; Ana Maria Pinto en Caterina Maier; Matthias Grätzel en Ralf Sauerbrey, alsmede Johannes Föttinger.

Op onze zustersite Muziek en mensen zullen we dezer dagen een portret van de man voorstellen.

Zinderende hartstocht

De wereldvermaarde cellist en dirigent, Mstislav Rostropovitsj, die in de ochtend van vrijdag 27 april 2007 is overleden, heeft een bewogen en kleurrijk leven gehad, vol tegenstellingen in menig opzicht. Met verve verzette hij zich tegen dictatoriale overheden, zoals die in de voormalige Sovjetunie, waar hij in het begin van de jaren zeventig vier jaar achtereen onderdak had verleend aan de door het partijapparaat gewraakte schrijver Aleksandr Solzjenitsyn. Daarom werd hem het staatsburgerschap ontnomen en vertrok hij in 1974 met zijn echtgenote — de sopraan Galína Visjnjèvskaja (geb. 1926), die geruime tijd vast was verbonden aan het Moskouse Bolsjój Theater — en de overige gezinsleden naar het westen, waar hij drie jaar daarna werd aangesteld als dirigent van het National Symphony Orchestra te Washington, een positie die hij zou bekleden tot 1994, waarna hij weer meer solistisch met zijn cello en ook als gastdirigent kon optreden, zoals tijdens festiviteiten in het Amsterdamse Concertgebouw, ten faveure van Beatrix der Nederlanden, met wie hij persoonlijk bevriend was.

Irritatie
Aan het eind van de jaren zestig trad Rostropovitsj op met het Limburgs Symfonie Orkest, doch snel daarna meldde een groot, schreeuwerig ochtendblad dat de vermaarde cellist had gemeld het orkest van Maastricht weliswaar een verdienstelijk ensemble te vinden, maar dat hij liever was opgetreden met één van de grote orkesten in het westen des lands. Verder was hij boos op tal van muziekrecensenten, die zijn inziens ten onrechte erg negatief schreven over de werken van zijn vriend Benjamin Britten (1913-1976), en dat hij niet meer in ons land wilde optreden als ze dat bleven doen. Kortom, een emotionele man, hetgeen mij werd bevestigd door cellisten die een masterclass bij hem hadden gevolgd. Bijzondere gebeurtenissen, die veel emoties bij tal van verschillende groeperingen losmaakten, konden op zijn aandacht en dikwijls tevens op zijn onverdeelde steun rekenen, zoals zijn optreden bij de Val van de Berlijnse Muur in 1989 heeft aangetoond. Nog spectaculairder was zijn openluchtoptreden, bijna twee jaar later toen hij in Moskou de Cellosuites van Bach heeft gespeeld ter ondersteuning van een dringend gewenst democratiseringsproces, midden in een ‘staat van beleg’.

Grote namen

Al vanaf zijn jonge jaren werkte Rostropovitsj samen met de toen belangrijkste componisten in de Sovjetunie: Sergéj Prokófjev (1891-1953) en Dmítri Sjostakóvitsj (1906-1975). Deze laatste schreef zijn Tweede Celloconcert in 1967 voor Rostropovitsj, Benjamin Britten deed hetzelfde met zijn Cello Sonata, opus 65 (1961), de Cello Symfonie, opus 68 (1962-63) en zijn Cellosuites, opus 72 (1964), opus 80 (1967) en opus 87 (1971), en verder nog schreef hij nieuwe cadenzen voor Joseph Haydns Celloconcert in C (1964), eveneens voor zijn vriend.
Twee maanden voor zijn verscheiden werd Mstislav Rostropovitsj — die ook op zijn tachtigste nog gold als de onaangetaste grootmeester van de cello — opgenomen in een zekenhuis; volgens de Russische kranten om voor een carcinoom te worden behandeld. Vanaf 11 april verbleef hij daar opnieuw. Maar in maart gaf hij wel acte de présence op een galabijeenkomst in het Moskouse Kremlin, ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag, en waar hij werd onderscheiden met de Orde van Verdienste aan het Vaderland, voor zijn muzikale prestaties en vanwege zijn activisme.
Het is een bevreemdende contradictie aan het eind van het leven van een der grootste kunstenaars uit de twintigste eeuw, dat hij die onderscheiding heeft aanvaard uit handen van president Vladimir Poetin, een man die zich heeft geprofileerd als alles andere dan een democraat, en die zich geenszins om de meest basale mensenrechten wenst te bekommeren. Om daartegen te strijden, is in het huidige Rusland opnieuw dringend behoefte aan iemand van het niveau en het karakter, en met hetzelfde internationale aureool, van Mstislav Rostropovitsj.

Uniek talent
Vrienden, familieleden en voormalige studenten van de meester vertellen in een documentaire over het unieke talent van deze opvallende figuur uit de Russische cultuur, die zijn invloed meer en meer heeft doen gelden in de westerse wereld.
BBC Four-tv presenteert op vrijdag 7 oktober de documentaire Rostropovich: The genius of the cello. Deze zal worden uitgezonden tussen 20:30 uur en 22:00 uur.

Onlangs dirigeerde Pierre Boulez in het Amsterdamse Concertgebouw, tijdens de ZaterdagMatinee van 24 september zijn compositie Pli selon pli uit 1962, waarvan hij de première in dat jaar eveneens zelf had geleid in diezelfde muziektempel. Uit het gebruikte tekstmateriaal van de Franse dichter Stéphane Mallarmé (1842-1898) blijkt de voorkeur die Boulez voor symbolistisch-modernistische letteren heeft en dat is terug te vinden, soms na zoeken en overdenkingen, composities.

Voor zijn orkestwerk Le marteau sans maître, geschreven in de jaren 1953-1957, heeft de meester eveneens teruggegrepen op Franse poëzie, deze keer eigentijds, van René Char (1907-1988).

Dit opus voor vrouwenstem en orkest besluit het programma Hear and now van BBC Radio 3, dat op zaterdag 8 oktober, vanaf 23:30 uur, tot 01:00 uur in de nacht op zondag 9 oktober ─ onze tijd ─ wordt uitgezonden.

Dat programma wordt geopend met de compositie Spaces of blank ─ een liedcyclus voor mezzosopraan, orkest en tape uit 2007 van de jongere Nederlander, wiens naam we steeds vaker tegenkomen, Michel van de Aa (geboren 1970), die werd onderscheiden met enkele prestigieuze muziekprijzen, en die tot de meest gevraagde muziekmeesters uit ons lage land blijkt te behoren.

Vandaag is het tweehonderd en achtennegentig jaar geleden dat de Franse filosoof Denis Diderot te Langres werd geboren, in het gezin van een meester-messenmaker. De man heeft, vooral in kringen der geesteswetenschappen en de daaraan direct en indirect verbonden letteren, vermaardheid weten te behouden tot in onze tijd door zijn levenswerk, samen met de wiskundige Jean Le Rond d'Alembert (1717-1783), de eerste westerse, algemene Encyclopédie, verschenen in de jaren 1752-1772.

Daarnaast publiceerde Diderot proza: verhalen, satires en otmoetingen (entretiens), alsmede romans. Bekend en verfilmd daarvan is La religieuse (De non). Eveneens in het Nederlands vertaald Jacques le fataliste et son maître (Jacques le fataliste et son maître). In de titels van enkele van zijn in boekvorm gepubliceerde werken vinden we de naam van zijn co-auteur d'Alembert terug.
Denis Diderot overleed te Parijs op 31 juli 1784.
_________
De afbeelding is te vinden als olieverfschilderij uit 1767, op het formaat 81 x 65 cm, van Louis-Michel van Loo (1707-1771). Het doek bevindt zich in de collectie van het Musée du Louvre.

Hoewel de Parijse periode van de Nederlandse schilder Piet Mondriaan ─ geboren op 7 maart 1872 te Amersfoort ─ niet de verwachte verandering, dat wil zeggen: verbetering in de zin van een grotere bekendheid tot gevolg heeft gehad ─ daarvoor was hij in 1921 uit ons land vertrokken ─, is die tijd, tot 1938, van doorslaggevende betekenis geweest, niet alleen door hetgeen hij toen aan kunstwerken heeft gecreëerd, maar evenzeer vanwege de directe omgeving waarin hij zijn werk heeft verricht. Dat was een atelier met een volstrekt eenmalig, strak vormgegeven interieur, dat ─ net als het gros van zijn werken ─ in primaire kleuren was geschilderd: wit, geel, rood en blauw.

Piet Mondriaan, de pionier van de abstracte en non-figuratieve kunst,  overleed op 1 februari 1944 te New York.
In aflevering van de Avro-reeks Close up, welke wordt uitgezonden via Nederland 2-tv, op dinsdag 4 oktober, tussen 22:55 uur en 23:55 uur, is de film In het atelier van Mondriaan te zien.
__________
De foto van Piet Mondriaan werd in het decembernummer van 1922 van het tijdschrift De Stijl gepubliceerd.