Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
12-04-2009
12 april 2009
"Les Amis de Saint-Jacques" hebben ondertussen al enkele Compostellatochten samengesteld, al dan niet in samenwerking met de SGR. Vandaag vatten we er een aan die a.h.w. door onze achtertuin loopt: Brussel (Hallepoort - Nivelles), die we tot Halle zullen lopen. Dat is een tocht van ongeveer 21 kilometer, die voor een vrij groot deel samenvalt met de GR12. Met een TWQ van 28 % scoort dit traject slecht, en dat hoeft ons niet te verbazen: er zijn natuurlijk wel enkele (mooie, aangename) parken in Vorst en Ukkel, en in de buurt van Beersel worden fijne voetwegen gevolgd, maar voor de rest is het niet zo veel soeps: lange stukken straat en laan in het Brusselse, en slecht geïnspireerde ontwerpers tussen Beersel en Halle; zeker in het laatste deel waren er meer mogelijkheden, tenzij het er de ontwerpers natuurlijk om te doen is de oorspronkelijke Compostellaweg zo nauwkeurig mogelijk te volgen.
Ook over onze verplaatsing kunnen we wel erg kort zijn: we namen om 11:30 IC 1910 in Halle en die had ons in 9 minuten in Brussel-Zuid moeten brengen, maar hij deed er vier minuten langer over. Loc 2117 duwde een stel M4's, en wij zaten in rijtuig 51037. De schrale bezetting van deze trein stond in schril contrast met de drukte in Brussel-Zuid. Daar werd zelfs omgeroepen dat reizigers hun biljet in de trein mochten nemen, omdat de rijen aan de loketten te lang waren. Ik vraag me af hoe de TBG's daarvan op de hoogte worden gesteld?
Vandaag redeneren we net omgekeerd van gisteren: het beste weer is voor de namiddag, dus vertrekken we laat. En inderdaad, als je de foto's bekijkt, zie je hoe de zon meer en meer van de partij is. Wie zich mijn loftuitingen van het deel Anseremme - Gendron-Celles nog herinnert, moet gewoon maar eens "terugbladeren"; alles van toen is ook vandaag van toepassing op dit korte stukje GR (zowat 9 km), mits toevoeging van enkele laddertjes (vrij recent, dacht ik, want ik kan ze me van vorige gelegenheden niet herinneren) en van de bijrivier de Iwoigne, die onder het prille lentegroen minstens zo mooi is als de Lesse, die vandaag natuurlijk wel de hoofdrol speelt. Dat het niet meer geworden is, heeft alles te maken met het gebrekkige busvervoer ten zuiden van Houyet. We waren maar al te graag naar Wiesmes gestapt, maar terugkeren uit dat Famennedorpje, en er de volgende keer ook weer beginnen, is nu niet bepaald gemakkelijk met bijzonder magere busdiensten. En zo kunnen we volgende keer tot Beauraing doorstoten, en de aankomst in zo'n stadje is altijd meegenomen.
Het wordt dus een busloze uitstap. Voorzien was CR 3660 van 10:31, maar het wordt IR 3109 (ms 366) (10:19 - 10:29) die ons stipt en met een marge voor Sam's Café naar Brussel-Zuid brengt. Met IC 2411 (ms 355) bereiken we vlot Dinant (11:03 - 12:46), zij het met een vijftal minuten vertraging, geleidelijk gegroeid tussen Namur en Dinant. De rit verloopt rustig tot een 25-tal NMBS'ers in opleiding (maar al met rugzak en fluovestje met de mooie B erop) instapt in Namur. Ze stappen uit in Lustin. Ik kan alleen maar vermoeden dat het toekomstige onderstationschefs of seingevers zijn, die de blockpost van Lustin bezoeken en bestuderen. Vijf minuten vertraging dus, maar in Dinant is dat zelden een probleem, want de L6062 (mw4165) (12:51 - 13:01) staat op hetzelfde perron te wachten; met amper 2 minuten vertraging kan deze trein alweer vertrekken, met een publiek dat grotendeels uit overstappers van de IC bestaat. Anseremme ligt er nog rustig bij: het Lessewater zal nog veel te koud zijn, en er zijn maar 4 kanominnende reizigers mét roeispanen, die samen met ons in Gendron-Celles uitstappen.
De wandeling is niet alleen als wandeling erg mooi, maar het is ook een heuse ontdekkingstocht langs lijn 166, met haar bruggen en tunnels, en een vergeten koninklijke halte met pseudo-middeleeuwse kantelen incluis. Toch wil ik spotters waarschuwen dat er niet meteen evidente fotopunten langs dit traject te vinden zijn.
Onze terugreis begint dus in Houyet, opnieuw met mw 4165, dit keer als L6086 (15:54 - 16:09). Dinant wordt bereikt met 1 minuut vertraging. Alweer op hetzelfde perron staat IC 2437 al klaar. Hij bestaat uit 2 breaks; in Namur zal er nog 1 worden toegevoegd. Wij stappen helemaal vooraan in (ms 315, met experimenteel graffitifront, bah!) en dat is een garantie voor een rustige reis tot Brussel-Noord (16:14 - 17:48 +1). Nog even de IR naar Quévy (17:53 - 18:13) met de waarschijnlijk vrolijkste giechelmadam van het hele net als treinchef. We lachen ons op tijd naar Halle.
Kijk voor meer foto's zeker nog eens op http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/gendron-celles%20-%20houyet%20GR126/ want het was moeilijk kiezen vandaag.
Beaufays is een deelgemeente van Chaudfontaine, en de wandeling die we vandaag maken is dan ook terug te vinden op de NGI-wandelkaart van Chaudfontaine. Het is met name de wandeling met het nummer 1, de wandeling van La Brouck, die we vandaag stappen. Die is ongeveer 9.5 km lang, en het profiel van de wandeling is erg eenvoudig voor te stellen: een grote V, waarvan de kalligraaf linker- en boventop met een verlengd streepje versierd heeft. Voor wie zich daar toch niets bij kan voorstellen: een vlak stuk in Beaufays, in de buurt van de N30, dat je bij begin en einde aflegt (de verlengde streepjes), een lange afdaling richting Vesdervallei en een lange klim terug. Met een TWQ van 52 % scoort deze wandeling matig, maar op bebouwing bij begin en einde na, is het toch best een aangename tocht, zeker voor wie van portiekjes en paden door de weide houdt, of voor wie het zoekt in ruige, stenige bospaden. We doen de wandeling in de voormiddag, om een regenzone voor te zijn, en we genieten inderdaad nog van zonnige perioden, al komt de bewolking gestaag aanzetten.
Misschien doet La Brouck hier en daar een belletje rinkelen: tot 1984 bediende de NMBS nog een halte La Brouck, tussen Chaudfontaine en Trooz. Het was zelfs een bediening met allure, want de stoptreinen van lijn 37, die in La Brouck stopten, werden in Liège aan een semi-direct naar Brussel en Mons gekoppeld, zodat het hele land als het ware binnen het bereik van de Brouckenaars lag. Zonder veel succes, blijkbaar, want de halte verdween, samen met enkele honderden andere. De nabijheid van het station van Chaudfontaine kan geen argument voor de afschaffing geweest zijn, want Chaudfontaine verdween evengoed, en dat is al minder begrijpelijk. Ook vandaag is de verbinding Halle - Beaufays niet echt een probleem: frequente treinen en dito bussen van lijn 65 (Liège - Remouchamps) maken er zelfs een erg doenbare uitstap van. Vandaag mikken we op P7574, maar we zijn vroeg genoeg om IR 3706 te nemen: Halle 7:47 - Brussel-Zuid 7:56. Met een minuutje vertraging komen we aan in Brussel-Zuid. Het is het stel dat we op 6 april gebruikten voor de terugkeer en dus duwt 2735 vandaag opnieuw o.a. 61031. Naar Liège-Guillemins gaat het dan met IC 458 (8:24 - 9:19): loc 1351 duwt o.a. 11824. Het wordt een rustige reis, al winnen deze treinen naar Maastricht stilaan aan belangstelling: we zitten met een tiental medereizigers in één van de twee eersteklasrijtuigen. Door Leuven razen tegen 160 km per uur is even een attractie, maar het is nog spectaculairder als je op het perron staat. In Liège geraakt het station maar niet af. Ondertussen is er wel al een jaar of zo een voorlopige oplossing gevonden voor het busstation. Eigenlijk is het een hele verbetering tegenover vroeger, toen het altijd wat zoeken was in het kluwen van bussen, taxi's en verkeerd geparkeerde auto's voor het oude station. Toch is het vandaag ook weer even opletten: perron D is wegens werken onbeschikbaar, en we moeten naar perron G. Ongeveer op tijd komt ab7051-43 voorgereden: het is een Mercedes Citaro van de Cie des Autobus Liégeois. De bus is aardig bezet. Toch zet hij ons op de voorziene tijd (10:12) af.
De terugreis verloopt analoog en even vlot: ab7051-49 (13:00 - 13:23) zit opnieuw goed vol, en enkele reizigers verkiezen te blijven staan. Met 2 minuutjes vertraging arriveren we aan het busstation. We kunnen opnieuw rechtstreeks naar Brussel-Noord. Deze keert sleept 1347 een stel I11: wij zitten in rijtuig 11827. We maken wat vertraging in Ans, waar we de 1711 kruisen, en nu blijkt opnieuw dat deze IC niet over dezelfde zee aan tijd beschikt als de IC naar Oostende. Nog wat aarzelen bij het binnenrijden van Brussel-Zuid, en de 4 minuten vertraging zijn een feit (13:41 - 14:27). Dat is normaal gezien te veel om nog over te kunnen stappen op de IR naar Binche van 14:32, maar die staat op hetzelfde perron, en het wordt een recordoverstap van een vijftiental seconden. We zijn net ingestapt, als de deuren van ms 818 achter ons dichtgaan. Uiteraard hangt de eerste klasse aan de voor ons verkeerde kant van de trein, en ettelijke tussendeur verder kunnen we ons neervlijen in de comfortabele zitjes van dit vierledig stel. Om 14:52 - met één minuut vertraging dus - komen we in Halle aan. De regen lijkt hier ondertussen al voorbijgetrokken. Goeie timing, zowel van ons, als van de voorspellers van het KMI.
GR14 liep oorspronkelijk van Bouillon naar La Roche, maar ook de GR's zijn de laatste jaren niet ontsnapt aan grote reorganisaties, en voortaan verbindt deze GR Malmedy met Sedan. Hoogtijd voor ons dus om deze GR voor een tweede keer aan te pakken, en hem nu in de andere richting te lopen. We beginnen vandaag met Malmedy - Trois-Ponts, zo'n 20 kilometers, die we al eens gelopen hadden in het kader van andere GR's. Het duurt even voor je Malmedy definitief achter de rug hebt, dat lieve stadje dat ik heb leren kennen in de boekenkast van mijn vader: daar stond de novelle "Hans van Malmedy" van de wat vergeten, zwaar onderschatte Vlaamse auteur Filip de Pillecyn, die daar in de verre Oostkantons trouwens een tijdje leraar Nederlands geweest was. Nu is Malmedy zelf wel een aardig plekje, maar het is toch even doorbijten, want de stad strekt zich ver uit, en de recentere straten en wijken zijn niet altijd klasse. Maar eenmaal buiten de stad word je vergast op een wandelpad dat ongetwijfeld tot de beste van België behoort: daar staan de Warche en de Amblève borg voor. Het eerste deel mag dan nog vrij gemakkelijk lopen, vanaf Stavelot wordt het plots een zware tocht met een lange klim tot net voor Trois-Ponts. Bereid je voor op een tocht door bossen en langs rivieroevers, met Stavelot als aangenaam intermezzo. De TWQ van dit traject bedraagt 55 %, maar die vrij lage score wordt ruimschoots goedgemaakt door denderende vergezichten en meer van dat leuks.
Vroeger aarzelden we nooit om voor Malmedy een traject langs Trois-Ponts te kiezen. Maar lijn 42 is enkele jaren zo zenuwslopend onbetrouwbaar geweest, dat we sindsdien opteren voor een langere busrit uit Verviers. Dat kost wat meer, omdat de treintarieven voor die afstanden dezelfde zijn als je een Railpass gebruikt, maar het bustraject uit Trois-Ponts beduidend korter is, maar het scheelt een flinke slok adrenaline. Vandaag doen we het als volgt: we gaan eigenlijk voor CR 1556 van 7:23 in Halle, maar 3106 heeft 4 minuten vertraging, zodat we die nog moeiteloos halen. De drie breaks (waaronder ms 366) bereiken snel Brussel-Zuid, zodat de vertraging daar nog 3 minuten bedraagt. We hebben nog veel tijd om de IC 506 te halen (7:57 - 9:25), die we dus tot Verviers-Centraal zullen nemen. Deze treinen rijden met de regelmaat van een klok met enkele minuten vertraging Brussel-Noord buiten, en dat is ook vandaag niet anders. Het duurt zelfs tot Liège-Guillemins voor de trein opnieuw op tijd rijdt: loc 1337 duwt o.a. rijtuig 11804, dat ik een tijdje zal proberen te vermijden, want een vierkant wiel zorgt voor aardig wat tril- en geluidsoverlast op de snelle lijn 2. Maar voor de rest verloopt de reis voorspoedig, en we komen ruim op tijd aan in Verviers-Central. Daar staan de bussen zoals vanouds te wachten voor het station: lijn 395 naar Reuland zal ons stipt naar Malmedy (9:40 - 10:33) brengen. Vandaag is dat ab7531-14, een Jonckheere Transit 2000 van LIM Collard-Lambert. Sinds enkele jaren rijdt deze lijn rond het circuit van Francorchamps i.p.v. erover, en ook de attractie van het tanken in Malmedy behoort tot het verleden.
Voor de terugreis wordt het wel een reis langs een van mijn lievelingslijnen. Om 18:50 nemen we de IR uit Luxemburg (118), gesleept door de Luxemburgse 3009. De trein bestaat uit 5 I6-rijtuigen, waarvan 3 eersteklasserijtuigen, waarvan 2 gedeklasseerd. Vooraan hangt rijtuig 11601, de echte eerste klasse, dus. Het truukje om te weten waar die hangt is: kijk waar de TBG uitstapt... De politiek van de NMBS rond eerste klasse is toch wel redelijk absurd te noemen. Naar eigen zeggen willen ze eerste klasse (terecht!) behouden, want het zou hen inkomsten en reizigers kosten. Maar ik ben nog maar nauwelijks hersteld van het trauma dat ik opliep toen ik voor het eerst de afdeling eerste klasse van de mw 41 mocht meemaken, of daar waren de M6 al met hun sjofele aankleding. Ik denk wel eens dat ik nooit een wagen zou kopen met dezelfde goedkope zitjes met dito stofje. Tot overmaat van ramp waren de eerste rijtuigen van de nieuwe lichting M6 eersteklasserijtuigen, die dan maar gemakshalve voor maanden gedeklasseerd rond reden, parmantig pronkend met hun zinloze gele streep... En nu de IR Luxemburg - Luik eindelijk wat verlengd is, blijken er te weinig tweedeklasserijtuigen te zijn, en worden ook hier massaal eersteklasserijtuigen ingeschakeld. Knappe TBG die erin slaagt om aan zijn klanten uit te leggen dat je 54 % meer moet betalen om in precies dezelfde rijtuigen te zitten, en anderzijds aan andere klanten moet uitleggen dat je in sommige rijtuigen niet mag gaan zitten met je tweedeklasbiljet, ook al zien ze er dan precies hetzelfde uit. Het valt me ook op dat de meeste mensen de gele briefjes van de deklassering nauwelijks opmerken, en dat er dus in elk station een rush naar de 2 tweedeklasrijtuigen is. Nu ja, rush, meer dan 30 reizigers zijn er niet meer ingestapt tussen Trois-Ponts en Liège. Maar kom, de trein rijdt stipt en het zijn de laatste klassetreinen op het net: genieten dus maar.
IC 542 (20:00 - 20:54) met loc 1355 en rijtuig 11806 brengt ons probleemloos naar Brussel-Noord. We maken ons al op voor een overstap naar CR 1592 (23 minuten), maar net als we in het Noordstation uitstappen wordt omgeroepen dat reizigers voor de IR-trein naar Quévy (die normaal al vertrokken is) de IC naar Oostende moeten nemen, en overstappen in in Brussel-Zuid. Dat doen we dus ook. In Brussel-Zuid staat loc 2735 met een stel M6-rijtuigen. We gaan in rijtuig 61031 zitten, net als enkele andere reizigers die zichzelf al dan niet betaald ook op een zitje in eerste getrakteerd hebben. De trein vertrekt met 8 minuten vertraging; in Halle zullen dat er al 11 zijn. Al zijn wij natuurlijk een kwartiertje vroeger thuis dan voorzien. Dat was nog niet het einde van onze uitstap. In Halle is ook een Chinees of Japans meisje uitgestapt dat een zware koffer meesleept. Ze is duidelijk boven haar toeren, en dat niet alleen door de deur van de M6 die voortdurend open- en dichtgaat. In Brussel-Zuid was de IR Quévy-Luchthaven (ik vermoed de 3717 of 3718) afgeschaft wegens zijn aanzienlijke vertraging (thuis gecheckt: 64 minuten!), en het brave kind was in de trein blijven zitten, onbewust van wat er gebeurde. En dus stond ze nu weer in Halle. Echt lang wachten moest ze niet, want om 21:47 had ze opnieuw een trein naar Brussel. Maar achteraf bleek ook deze nog 20 minuten vertraging te hebben. Toen we naar huis reden, bedacht ik dat we beter bij haar gebleven waren, om haar op de juiste trein te zetten. En om te vermijden dat de luizen plots uit de wanden van het Halse station gekropen zouden komen, want je kunt daar 's avonds op de perrons beter niet helemaal alleen bang zitten te zijn. Thuis bleek dat andere luizen aan de basis lagen van problemen met schurkenstreken en ander vandalisme in Hennuyères en dat het treinverkeer er grondig overhoop gehaald was. Ik probeer gifvrij te tuinieren, maar af en toe kan zwaaien met een bijtend insecticide zalig zijn...
"Les Amis de Saint-Jacques" hebben ondertussen al enkele Compostellatochten samengesteld, al dan niet in samenwerking met de SGR. Vandaag vatten we er een aan die a.h.w. door onze achtertuin loopt: Brussel (Hallepoort - Nivelles), die we tot Halle zullen lopen. Dat is een tocht van ongeveer 21 kilometer, die voor een vrij groot deel samenvalt met de GR12. Met een TWQ van 28 % scoort dit traject slecht, en dat hoeft ons niet te verbazen: er zijn natuurlijk wel enkele (mooie, aangename) parken in Vorst en Ukkel, en in de buurt van Beersel worden fijne voetwegen gevolgd, maar voor de rest is het niet zo veel soeps: lange stukken straat en laan in het Brusselse, en slecht geïnspireerde ontwerpers tussen Beersel en Halle; zeker in het laatste deel waren er meer mogelijkheden, tenzij het er de ontwerpers natuurlijk om te doen is de oorspronkelijke Compostellaweg zo nauwkeurig mogelijk te volgen. 
Vandaag redeneren we net omgekeerd van gisteren: het beste weer is voor de namiddag, dus vertrekken we laat. En inderdaad, als je de foto's bekijkt, zie je hoe de zon meer en meer van de partij is. Wie zich mijn loftuitingen van het deel Anseremme - Gendron-Celles nog herinnert, moet gewoon maar eens "terugbladeren"; alles van toen is ook vandaag van toepassing op dit korte stukje GR (zowat 9 km), mits toevoeging van enkele laddertjes (vrij recent, dacht ik, want ik kan ze me van vorige gelegenheden niet herinneren) en van de bijrivier de Iwoigne, die onder het prille lentegroen minstens zo mooi is als de Lesse, die vandaag natuurlijk wel de hoofdrol speelt. Dat het niet meer geworden is, heeft alles te maken met het gebrekkige busvervoer ten zuiden van Houyet. We waren maar al te graag naar Wiesmes gestapt, maar terugkeren uit dat Famennedorpje, en er de volgende keer ook weer beginnen, is nu niet bepaald gemakkelijk met bijzonder magere busdiensten. En zo kunnen we volgende keer tot Beauraing doorstoten, en de aankomst in zo'n stadje is altijd meegenomen. 
Beaufays is een deelgemeente van Chaudfontaine, en de wandeling die we vandaag maken is dan ook terug te vinden op de NGI-wandelkaart van Chaudfontaine. Het is met name de wandeling met het nummer 1, de wandeling van La Brouck, die we vandaag stappen. Die is ongeveer 9.5 km lang, en het profiel van de wandeling is erg eenvoudig voor te stellen: een grote V, waarvan de kalligraaf linker- en boventop met een verlengd streepje versierd heeft. Voor wie zich daar toch niets bij kan voorstellen: een vlak stuk in Beaufays, in de buurt van de N30, dat je bij begin en einde aflegt (de verlengde streepjes), een lange afdaling richting Vesdervallei en een lange klim terug. Met een TWQ van 52 % scoort deze wandeling matig, maar op bebouwing bij begin en einde na, is het toch best een aangename tocht, zeker voor wie van portiekjes en paden door de weide houdt, of voor wie het zoekt in ruige, stenige bospaden. We doen de wandeling in de voormiddag, om een regenzone voor te zijn, en we genieten inderdaad nog van zonnige perioden, al komt de bewolking gestaag aanzetten.
GR14 liep oorspronkelijk van Bouillon naar La Roche, maar ook de GR's zijn de laatste jaren niet ontsnapt aan grote reorganisaties, en voortaan verbindt deze GR Malmedy met Sedan. Hoogtijd voor ons dus om deze GR voor een tweede keer aan te pakken, en hem nu in de andere richting te lopen. We beginnen vandaag met Malmedy - Trois-Ponts, zo'n 20 kilometers, die we al eens gelopen hadden in het kader van andere GR's. Het duurt even voor je Malmedy definitief achter de rug hebt, dat lieve stadje dat ik heb leren kennen in de boekenkast van mijn vader: daar stond de novelle "Hans van Malmedy" van de wat vergeten, zwaar onderschatte Vlaamse auteur Filip de Pillecyn, die daar in de verre Oostkantons trouwens een tijdje leraar Nederlands geweest was. Nu is Malmedy zelf wel een aardig plekje, maar het is toch even doorbijten, want de stad strekt zich ver uit, en de recentere straten en wijken zijn niet altijd klasse. Maar eenmaal buiten de stad word je vergast op een wandelpad dat ongetwijfeld tot de beste van België behoort: daar staan de Warche en de Amblève borg voor. Het eerste deel mag dan nog vrij gemakkelijk lopen, vanaf Stavelot wordt het plots een zware tocht met een lange klim tot net voor Trois-Ponts. Bereid je voor op een tocht door bossen en langs rivieroevers, met Stavelot als aangenaam intermezzo. De TWQ van dit traject bedraagt 55 %, maar die vrij lage score wordt ruimschoots goedgemaakt door denderende vergezichten en meer van dat leuks.
