|
Op deze gedichtendag 2013 stuurt Paul Claes ons zijn vertaling van het Spinoza-sonnet van Sully
Prudhomme.
UN BONHOMME
Cétait un homme doux, de chétive santé,
Qui, tout en polissant des verres de lunettes,
Mit lessence divine en formules très nettes,
Si nettes que le monde en fut épouvanté.
Ce sage démontrait avec simplicité
Que le bien et le mal sont dantiques sornettes,
Et les libres mortels dhumbles marionnettes
Dont le fil est aux mains de la nécessité.
Pieux admirateur de la sainte Écriture,
Il ny voulait pas voir un dieu contre nature;
A quoi la synagogue en rage sopposa.
Loin delle, polissant des verres de lunettes,
Il aidait les savants à compter les planètes.
Cétait un homme doux, Baruch de Spinoza.
EEN GOED
MAN
Hij was een zachte man die zwak was
van gestel.
Terwijl hij lenzen sleep voor
kijkers en lorgnetten,
Verwoordde hij het godswezen in
heldere wetten,
Zo helder dat de hele wereld was
ontsteld.
Zijn simpele bewijzen toonden
wonderwel,
Dat goed en kwaad niets zijn dan
oude etiketten
En vrije mensen machteloos als
marionetten
Bewegen in de handen van het
lotsbestel.
Als vroom bewonderaar van de
Gewijde Boeken
Ging hij er geen God tegen de
natuur in zoeken.
De synagoge sloeg hem razend in de
ban.
Hij bleef zijn lenzen slijpen ver
van alle kreten
En hielp geleerden bij het tellen
van planeten.
Baruch de Spinoza was een
zachtmoedig man.
Categorie:Spinoza-nieuws
Tags:Spinoza
|
