Uitzonderlijk Celloconcert
De klassieke muziekzender Mezzo-televisie heeft dezer dagen in de programmering een uitvoering opgenomen van het Celloconcert van Henri Dutilleux. Deze compositie, die de betiteling Tout un monde lointain draagt, behoort tot de niet zo ruim voorziene categorie van heel direct literaire celloconcerten. Over die componist, zijn werken en specifiek de inhoud van het bewuste concert voor cello en orkest heb ik een zeer uitgebreid artikel geschreven, dat op de site Tempel der Toonkunst is opgenomen op zondag 9 maart 2008.
Via Mezzo-televisie wordt het concert in kwestie, met een duur van 30 minuten, uitgezonden op donderdag 22 januari 2009, om 20:30 uur. Het betreft een verfilming, die is gerealiseerd door Hervé White Tryptique tijdens het concert dat de Franse cellist Henri Demarquette twee avonden achtereen heeft gegeven met het symfonieorkest van Mannheim onder leiding van Frédéric Chaslin, in een zaal, die was gevuld met 3500 toehoorders. Henri Demarquette bespeelt een cello die afkomstig is uit het instrumentenmakersatelier van Goffredo Cappa in het jaar 1697.
Het concert zal door Mezzo-televisie worden herhaald op vrijdag 30 janari om 17:00 uur.

___________
Foto: De Franse cellist Henri Demarquette.

21-01-2009 om 14:58 geschreven door Heinz Wallisch  

Onverwachte meevaller
Het gebeurde tijdens één van de veilingen in het Engelse antiek-en-curiosa-programma Cash in the attic, een fenomeen dat je altijd weer met zeer gemengde gevoelens bekijkt, niet alleen vanwege de clichématige formule, maar vooral in verband met de vreselijke presentatoren, die voornamelijk van de vrouwelijke kunne zijn en simpelweg niet anders blijken te kunnen dan zich in superlatieven en andere clichés, en vooral stuitende Yanken-begrippen te uiten. Over dat aspect van het programma, dat de makers zelf van het predikaat show voorzien, alsmede enkele andere pijnlijke onaangenaamheden die het geheel kenmerken — kom ik zeer binnenkort op diverse sites nog wel terug.
Hier gaat het echter om een stuk Europees cultuurgoed dat tussen alle andere te veilen artikelen — van degene(n), die de hulp van het programma heeft ingeroepen om op die manier aan wat (extra) geld te komen — wordt aangeboden. In een korte pauze nam de taxateur de presentatrice mee naar een Bösendorfer-vleugel in uitstekende staat met een lengte van 5 foot 5 inches (ca. 165 m.), en vertelde hij dat dit instrument nog zou worden geveild voordat de resterende goederen van de eigen 'cliënt' aan de beurt kwamen.
Toen het instrument vrij snel van eigenaar wisselde, gaf de taxateur als terecht commentaar dat de koper wel een bijzondere meevaller had gehad voor het hoogst gedane bod: vijf duizend pond plus BTW en opcenten.
___________
Afbeelding: Bösendorfer-logo.

20-01-2009 om 22:16 geschreven door Heinz Wallisch  

Met Wiener Philharmoniker
Het zal een redelijk oude opname zijn van Bruckners Vierde Symfonie die op woensdag 21 januari door de klassieke muziekzender Mezzo-televisie zal worden gepresenteerd tussen 17:00 uur en 18:10 uur. Het betreft een uitvoering door de Wiener Philharmoniker onder leiding van Rafael Kubelik (1914-1996).

Dat vermoeden over de ouderdom van de opname wordt niet alleen ingegeven door het feit dat de dirigent in kwestie alweer meer dan een decennium geleden is gestorven, maar mede doordat hij zich — behoudens uitzonderingen — al in 1984 uit het openbare muziekleven als dirigent had teruggetrokken. In principe om zich verder uitsluitend te wijden aan het componeren. "De muziek is mijn vaderland", luidde een bekende uitspraak van hem. En dat vaderland vond hij een tijdlang met enige regelmaat op het podium van het Amsterdamse Concertgebouw.
Het is uiteraard mogelijk dat het bij de gefilmde versie die wij te zien (kunnen) krijgen nu juist wel om één van die uitzonderingen gaat, maar anders is de opname in ieder geval een kwart eeuw oud. Het zal bij de aftiteling wel blijken. En het is eigenlijk alleen maar van adminsitratief belang.
Over die Vierde Symfonie — genaamd de Romantische — van Anton Bruckner, heb ik een uitgebreid artikel opgenomen op het Nederlandse fin de siècle weblog All art is quite useless van Rond1900.nl.
__________
Afbeelding: Een nog jonge Rafael Kubelik in 1937.d1900.nl.

20-01-2009 om 22:14 geschreven door Heinz Wallisch  

19-01-2009 om 15:59 geschreven door Heinz Wallisch  

Diep gezonken
Dat het bij de persoon van Heinrich Himmler — de tweede man in de Malafide Moffenstaat van Doldwaze Dolfje en andere tweebenige incarnaties van extremistische onmenselijkheid — om een een heel ernstig geestelijk defect ging, kan ook ieder vaststellen die slechts enkele staaltjes verneemt van het enorme scala aan maatregelen, welke heel veel met regels doch volstrek niets met mate van doen hadden. De psychoanalyticus Erich Fromm (1900-1980) heeft hem opgevoerd in zijn boek The Anatomy of human destructiveness en hem daar in een briljant geformuleerd essay — overigens net als Hitler en Stalin — omschreven als behorend tot de categorie der meest gedegenereerden.

Documentaire van Michael Kloft
Maandag 19 januari presenteert de tweede Nederlandstalige Belgische televisiezender Canvas — 's avonds tussen 22:05 uur en 23:00 uur — een documentaire van Michael Kloft, waarin wordt getoond dat een jongen die in een fatsoenlijk burgerlijk milieu is opgegroeid, toch kan ontaarden [1] tot een van de meest weerzinwekkende monsters uit de geschiedenis van de mensheid. Himmler draagt, als organisator, in principe de verantwoordelijkheid voor de zogeheten Endlösung, de defintieve vernietiging van de Joden.
__________
[1]  Hoewel Himmlers naam er niet in wordt genoemd, zou hij degene kunnen zijn aan wie de lexicograaf heeft gedacht toen de definitie van ontaarden in Van Dale's Groot Woordenboek der Nederlandse Taal werd gerealiseerd. In het voorbeeld ter nadere omschrijving van de betekentis staat: hoe kon een zoon van zulke brave ouders zo ontaarden?
____________
Afbeelding: Voorzijde van het stofomslag van het oorspronkelijk in de VS verschenen Fromm-boek uit 1973 over menselijke 'vernielzucht', dat een standaardwerk op dit terrein is geworden.

19-01-2009 om 15:26 geschreven door Heinz Wallisch  

Vara-serie op Radio 4
Terwijl Joseph Haydn (1732-1809) in de serie van BBC Radio 3 op de officiële werkdagen van maandag 19 tot en met vrijdag 23 januari Composer of the week is, en 2009 niet alleen het Mendelssohn-jaar is (geboren in 1809) en het Händel-jaar (overleden in 1759), mag het ware echte Haydn-jaar pas op 31 mei beginnen, aangezien het dan exact twee eeuwen is geleden dat de oude heer is heengegaan.
In de Vara-reeks op Radio 4, die eveneens als Componist van de week wordt betiteld, is het vijf dagen achtereen een Engelse naam, die de boventoon voert: Samuel Coleridge-Taylor (1875-1912) — niet te verwarren met de, eveneens Engelse, dichter, criticus en tevens filosoof Samuel Taylor-Coleridge (1772-1834). Samuel Coleridge-Taylor was de zoon van een Engelse moeder en een arts uit Sierra Leone, die echter al voor de geboorte van zijn zoon terugkeerde naar zijn vaderland.

Eeuwwisseling in Engeland
De jonge componist en dirigent is tijdens het Britse fin de siècle het boegbeeld geworden van de zwarte intellectuelen in Engeland, waar hij met zijn uitzonderlijke talenten en intelligentie werd beschouwd als een nieuwe belofte voor de twintigste eeuw. Dat hij bijzondere muziek schreef, bleek tevens uit de reactie van een Amerikaans criticus toen die de muziek van Coleridge-Taylor in New York had gehoord. Hij beschouwde de jonge componist als "de nieuwe Mahler". Tal van blanke orkestmusici noemden hem "black Mahler". Hij genoot een enorme populariteit bij de Afro-Amerikaanse bevolkingsgroepen, hetgeen bij elke tournee opnieuw naar voren kwam. President Teddy Roosevelt nodigde hem uit in het Witte Huis. Opvallend is dat juist in de zo sterk discriminerende Verenigde Staten deze Britse componist populairder werd dan in zijn geboorteland.
Hoewel hij in tal van de klassieke genres heeft gecomponeerd, werd Hiawatha's Wedding Feast zijn bekendste werk. Die cantate is ontstaan naar de omvangrijke Hiawatha-cyclus van Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882). Coleridge-Taylor moet met die poëzie wel een zeer sterke affiniteit hebben gehad. Hij heeft zijn zoon (1900-1980) de voornaam Hiawatha gegeven.
Een tijdlang was deze, al op 37-jarige leeftijd aan longontsteking overleden, componist uit de focus van muziek-geïnteresseerden in de meest brede zin min of meer verdwenen, en daarom is het goed dat er nu aandacht voor zijn werk is. Wellicht dat vijf keer een half uur muziek via een Nederlandse radiozender de aandacht toch weer een beetje kan genereren.
Voor details over de programmering kunt u terecht op de website van Radio 4, Componist van de week, onderdeel Speellijst.
____________
Afbeeldingen
1. De Engelse componist Samuel Coleridge-Taylor.
2. De Amerikaanse dichter Henry Wadsworth Longfellow.

19-01-2009 om 14:24 geschreven door Heinz Wallisch  

19-01-2009 om 11:56 geschreven door Heinz Wallisch  

19-01-2009 om 00:00 geschreven door Heinz Wallisch  

19-01-2009 om 00:00 geschreven door Heinz Wallisch  

18-01-2009 om 09:27 geschreven door Heinz Wallisch  

Zes concerten in acht dagen
Niet alleen voor het gemak, maar tevens in volle overtuiging gaan we er van uit dat de toegevoegde waarde — waarmee de Vijf van het Riet [1], beter bekend onder de verzamelnaam Calefax, in de periode van 20 tot en met 28 januari voor zes optredens in den lande tijdens de dan duistere avonden bijstand krijgen van koperblazer Marco Blaauw, thans uit onze heel direct oostelijke Nachbarstaat — niet als een belasting zal worden ondergaan; niet voor de uitvoerenden en al evenmin voor de tweebeners die komen luisteren. Immers, die Jongens gaan niet over één nacht ijs, en dat is maar goed ook, want bij de huidige weerssituatie tussen Tilburg en Groningen — waar deze optredens zullen plaatshebben — kan men maar beter een heel ander vervoermiddel kiezen dan schaatsen of een arreslee, anders komen er ongelukken van en bieden vijf kleine doch o-zo-fijne rietjes niet voldoende soelaas om boven water te blijven. Moge zulks dan ook nimmer de aanleiding zijn dat Raaf Hekkema zijn Tranenvloed uit 2008 in de eerste maand van dit oneven jaar zesmaal de vrije loop zal laten.

Tijdelijk sextet van vijf maal hout en één keer koper
Op de  website van impresario Tia Schutrups worden deze optredens als volgt aangekondigd: "Calefax voegt een gouden rand toe aan zijn rietgeluid." Hoewel we hier geen opzettelijke of tersluikse knipoog vermoeden, kon het toepasselijker niet zijn, enige nadruk tijdens het laatste concert op 28 januari te Groningen, aangezien deze Stad in het Grunnens Laid wordt omschreven als (Nederlands gezegd:) Pronkjuweel in Gouden Rand. [2]
Ze zijn heel wat van plan als sextet, al moet direct gezegd dat men niet alleen samen speelt, doch ook nog onafhankelijk van elkaar en dat verruimt het scala alleen maar ten faveure van de luisteraars die tijdens die concerten ook best kijkers mogen zijn; en dat alles dan ter meerdere glorie van Santa Caecilia.
Karel de Grote-laureaat Marco Blaauw, die tevens de reputatie van vernieuwer heeft verworven, zal een eigen compositie voorstellen, Improvisaties en er zullen ook drie premières worden gespeeld, één ware eerste uitvoering (die dat predikaat acht dagen achtereen zal houden), en twee Nederlandse premières, waaronder er één is van Sander Germanus, die daarmee de derde eigentijdse Nederlandse componist blijkt welke is vertegenwoordigd tijdens deze tournee. Het andere nieuwerwetse werk voor Neerlands bodem nu is afkomstig van Karlheinz Stockhausen (1928-2007): Harmonien,  eveneens een solostuk voor de uitbundige trompettist.
Een andere, eenentwintigste eeuwse compositie, voor Calefax zonder dat het vijfvoudige riet een koperen inkleuring krijgt, draagt de titel Line and length, stamt uit 2007 en is geschreven door de in 1975 geboren Australiër, die echter in Londen leeft:  Matthew Shlomowitz.
De overige drie composities zijn afkomstig uit de koker van drie oudgedienden, van wie Miles Davis nog de meest recente is. Deze virtuoos werd in 1926 geboren en wist intens te leven en te werken voordat hij de immer gereed zijnde Lift naar het Schavot des levens in 1991 heeft betreden.
Al het boven omschrevene aan nieuwere en nieuwste composities zal worden omsloten door twee veel oudere stukken in een hedendaagse aanpassing voor de beschikbare bezetting. Ter opening wordt dat een werk van Guillaume Dufay (ca. 1397-1474); ter afsluiting komt Papa Bach (J.S.: 1685-1750) nog even met een Ricercare uit BWV 1079, dat velen van u en tal van al de uwen zullen kennen als Musikalisches Opfer.

Verdere details over het programma alsmede exacte gegevens over de uitvoerenden zijn te vinden op het daarvoor ingeruimde gedeelte van de website van impresario Tia Schutrups. Dat geldt eveneens voor de plaatsen en aanvangstijden op de zes dagen dat dit concert zal worden gegeven.
__________
[1] Het lijkt warempel wel de titel van een streekroman, die is ontstaan uit eveneens een samenvoeging: van de Engelse schrijfster Enid Blyton, die ook al legio boeken over De Vijf schreef, en de Nederlandse auteur W.G. van de Hulst, die de calvinistische waarden tussen het riet liet vinden.
[2] "Ain Pronkjewail in golden raand is Grunnen Stad en ommelaand."
____________
Afbeeldingen
1. Stertrompettist Marco Blaauw.
2. De Nederlandse componist Sander Germanus.
3. Calefax Rietkwintet.

18-01-2009 om 00:00 geschreven door Heinz Wallisch  

17-01-2009 om 23:16 geschreven door Heinz Wallisch  

17-01-2009 om 00:00 geschreven door Heinz Wallisch  

Zes meter regenwater
In de BBC-reeks Natural world biedt presentator Sandesh Kadur in de aflevering die hedenavond via BBC Two Television zal worden uitgezonden — tussen 21:00 uur en 22:00 uur, onze tijd — enig inzicht in Mountains of the Monsoon.
Op slechts enkele uren afstand van het drukke zakenleven dat zich in de stad Bangalore afspeelt, vindt de voormalige zakenman maar tegenwoordige milieuverdediger Sandesh Kadur, en de natuurwonderen die hij daar beleeft, laat hij ons zien in de nieuwste aflevering van Natural world.
De toppen van de Ghats-bergen in het westen en de afgelegen dalen krijgen jaarlijks zes meter regenwater te verduren. Toch leven in die omgeving flink wat wilde dieren. Naast de bekendere als olifanten, tijgers en pauwen, komen we er een paarse kikvors tegen met heel aparte kop, en een aap die manen en een staart heeft als ware hij een tijger.

16-01-2009 om 11:21 geschreven door Heinz Wallisch  

15-01-2009 om 23:09 geschreven door Heinz Wallisch  

Doordrongen van natuur
Op zondag 18 januari zal in het in meer dan één opzicht magistrale Gasunie-gebouw aan de Concourslaan in Groningen een nieuwe expositie officieel van start gaan: Basic Elements van de in 1969 te Talinn geboren Estlandse kunstenaar Urmo Raus, die intussen naar Nederland is verhuisd en nu direct achter de Haagse duinen woont.

Voor iemand, die zich principieel door de natuur laat inspireren en oorspronkelijke elementen in zijn werk integreert, moet dat een hele omslag zijn geweest na de zo anders gestructureerde aspecten van het Estlandse landschap. In wezen kan zoiets alleen maar heilzame invloed hebben op de creativiteit van in principe ieder mens, die bewust leeft en zich mede laat leiden door wat haar of hem wordt geboden, maar voor iemand die kunstzinnige creaties stelt tegenover zoveel kunstmatigs dat de maatschappij in de sleur van het menselijk bestaan niet zo zeer te bieden heeft als wel aan ons opdringt — met bijna dagelijks nieuwe technologiche ontwikkelingen — moet de kans om heel snel de drukte van alledag in te ruilen voor een oase aan rust en een aanrollende dan wel wegebbende zee, een inspiratiebron vormen, waarbij hij een creatieve voorsprong heeft op alle andere — al dan niet beeldende — kunstenaars, die deze basis elements niet min of meer in de schoot geworpen krijgen.
Dat heeft voor Urmo Raus tot gevolg dat hij vanuit de chaos werkt om via grote gebaren tot resultaten te komen, die zijn (over)gevoeligheid voor hetgeen de natuur te bieden heeft blijvend moeten uitdrukken. Dat proces is vergelijkbaar met datgene wat gymnasiasten in het kader van de (Griekse) mythologie wordt bijgebracht over het ontstaan van de wereld — lees: de natuur — uit zo'n zelfde Chaos. Het onderbewuste dat gestalte krijgt in onder meer de aarde, is dan ook als fundament terug te vinden in de van natuur doordrenkte doeken van Urmo Raus, die vanaf zondag in het Gasunie-gebouw te bezichtigen zijn.

Ambassadeur van Estland
De expositie van Urmo Raus, die als aan artistiek ambassadeur van Estland mag worden beschouwd, zal op zondag 18 januari 's middags om 15:30 uur, in aanwezigheid van de kunstenaar, officieel worden geopend door de in ons land al even officiële ambassadeur van Estland: mevrouw Gita Kalmet. Een half uur daaraan voorafgaand kunnen al die tentoongestelde werken van haar landgenoot door de genodigden reeds worden bekeken, en dat zal tot 17:30 uur het geval zijn.
Op de zeer fraai vormgegeven uitnodigingskaart worden geen verdere openingstijden en eventuele -dagen vermeld en evenmin de termijn van deze expositie, aangezien deze uitsluitend op zondag 18 januari voor externe bezoekers te bezichtigen valt.

Afbeeldingen
1. Werk van Urmo Raus, te bezichtigen tijdens de expositie in het Gasunie-gebouw te Groningen.
2. Urmo Raus, een Estlands-Nederlandse kunstenaar.
3. Twee doeken van deze kunstenaar, geëxposeerd in Groningen.

15-01-2009 om 12:41 geschreven door Heinz Wallisch  

Acht zondagen vroeg in de avond
Dat de tijd steeds sneller gaat in de loop van een mensenleven, is al zo vaak gebleken, al gebeurt dat vanzelfsprekend niet letterlijk, doch gevoelsmatig. Maar doordat het inmiddels twintig jaar geleden is dat de NCRV de achtdelige dramaserie Het wassende water — gecreëerd naar de gelijknamige roman uit 1925 van Herman de Man (1898-1946) [1] — heeft uitgezonden, besef je ook alleen al door de toevoeging van het jaartal in de aankondiging van de herhaling, hoe razendsnel de tijd henen vliedt. Het geheel zal ook nu weer in acht afleveringen, steeds op zondagavond, in principe tussen 19:20 en 20:15 uur, door de NCRV worden uitgezonden via Nederland 2. De eerste keer is dat op zondag 18 januari.
Voor de voornaamste rollen in dit drama waren Kitty Courbois, Thom Hoffman en Hans Veerman geëngageerd, en hen allen kunt u nu opnieuw zien. Laatstgenoemde speelde, twee decennia eerder, tevens een rol in de hoorspelbewerking door Anton Quintana, die door dezelfde omroepgemachtigde vanaf oktober 1970 in twintig afleveringen werd uitgezonden.
___________
[1] Herman de Man werd op 11 juli 1898 geboren als Salomon Herman Hamburger, en hij kreeg de doopnamen Ezechiel Petrus Paulus. Kort na de Tweede Wereldoorlog is hij op Schiphol omgekomen door een vliegtuigongeluk als gevolg van mist.

15-01-2009 om 08:10 geschreven door Heinz Wallisch  

Aan het begin van het Händel-jaar
In het radioprogramma Afternoon on 3 van de Britse zender BBC Radio 3, dat op donderdag 18 januari zal worden uitgezonden tussen 15:00 uur en 18:00 uur (onze tijd), zal als eerste onderdeel van het programma een complete opera van Georg Friedrich Händel (1685-1759) — ongetwijfeld met een zijdelingse of zelfs rechtstreekse blik naar het (onder meer) Händel-jaar 2009 — worden uitgezonden.
Het werk is een muziekdrama in drie bedrijven op een tekst, die zijn oorsprong vindt in een libretto van Francesco Silvani. Deze man, die tevens bekendheid genoot onder het anagram-pseudoniem Frencasco Valsini, werd omstreeks 1660 in Venetië geboren, waar hij eveneens is overleden, maar over het sterfjaar bestaat onduidelijkheid: het zal ergens tussen  en 1744 zijn geweest. Silvani had dat libretto geschreven voor Marc Antonio Ziani, die het voor Il duello d'a more e di vendetta van 1700 had willen gebruiken.

Rodrigo
De eerste uitvoering van Rodrigo werd in november 1707 in Florence gegeven. De laatste kwart eeuw is dit muziekdrama uit de barok nog weer opgevoerd, zowel in Londen, alsook in Karlsruhe, maar dan in het Duits. Zoals de korte en krachtige titel al doet vermoeden, is er sprake van een Spaanse achtergrond. Het verhaal speelt aan het begin van de achtste eeuw in Spanje. Twee vrouwen — Eliselena, echtgenote van koning Rodrigo van Castilië , alsmede diens minnares Florinda — strijden om de gunst van hun geliefde. Maar Rodrigo blijkt niet bereid terg te keren naar Florinda, en dat leidt ertoe dat haar broers Giulino en Evanco wraak zweren. In de strijd delft Rodrgo weliswaar het onderspit, maar hij blijft in leven door af te zien van de troon.
Alan Curtis leidt het ensemble Il complesso Barocco. Afgezien van de gewone vrouwenrollen worden nog drie mannenpartijen door vrouwenstemmen gezongen. Exacte namen van de zangeressen en de door hen te zingen partijen, zijn te vinden op het betreffende onderdeel van de website van BBC Radio 3.
____________
Afbeeldingen
1. Georg Friedrich Händel, geschilderd door Thomas Hudson (1701-1779).
2. Dirigent Alan Curtis in gepaste kledij, in dito omgeving.

14-01-2009 om 20:14 geschreven door Heinz Wallisch  

Opera's en documentaire
Mezzo-televisie heeft op 13 januari diverse Puccini-programma's uitgezonden, onder meer een opera, een Making of en een portret van die componist. Hoewel sommige programmagidsen voor aanstaande zaterdag melden dat die zender dan zelfs vier onderdelen van de programmering aan deze vooraanstaande Italiaan zal wijden, is overigens niet juist. Maar drie verschillende bijdragen vergen in totaal ook al zes uur zendtijd.
In de ochtenduren wordt vanaf 10:00 uur Puccini's opera Turandot uitgezonden, gevolgd door een documentaire The making of..... In de avonduren volgt dan nog de veel minder bekende opera Edgar, waarvan het verhaal zich in het veertiende eeuwse Vlaanderen afspeelt. De verfilming vn dit laatstgenoemde muziekdrama zal op zondag 25 januari, vanaf 17:00 uur in de namiddag, nog eens door Mezzo-televisie worden uitgezonden.
Op de Nederlandse fin de siècle-site All art is quite useless van Rond1900.nl heb ik daarnet een uitgebreid artikel geplaatst over al deze prgramma-onderdelen, welke Mezzo zaterdag 17 januari aan u en al de (eventuele) uwen zal presenteren.

14-01-2009 om 13:38 geschreven door Heinz Wallisch  

Sjostakovitsj' meestgespeelde symfonie
Het Symfonieorkest van de Westdeutsche Rundfunk (WDR) is te zien op die zender in de nacht van dinsdag 13 op woensdag 14 januari. Eigenlijk is het dan al de veertiende van deze eerste maand, maar de programmering van al die ether-instanties loopt gewoon door, en meestal vindt men aldaar dat op het tijdstip van 06:00 uur in de ochtend de nieuwe dag begint.
Dat ensemble, met dirigent Semyon Bychkov [1] presenteert dan een uitvoering van de Symfonie nr. 5 in d kleine terts, opus 47, van Dmitri Sjostakovitsj (1906-1975), afgerond in het jaar 1937.
Mijns inziens is het de meest gespeelde van de vijftien symfonieën van deze componist. Hetzelfde werk staat in februari tevens als laaste compositie op het programma van het jaarlijkse concert dat het Nederlands Studentenorkest weer in diverse steden van ons land geeft.
__________
[1] Niet dat familiebanden een belangrijke rol in de berichtgeving mogen spelen, maar omdat men het qua namen niet zou verwachten, hier toch de informatie dat Semyon Bychkov de oudere broer van dirigent Yakov Kreizberg is.
__________
Foto: Dirigent Semyon Bychkov.

13-01-2009 om 10:11 geschreven door Heinz Wallisch