De lotgevallen van de fin de siècle-schrijver Maarten Maartens
Stiefkind van onze letteren Op 21 april verscheen op de fin de siècle website All art is quite useless een bijdrage van Sander Bink onder de titel Fin-de-siècle-varia,
waarin terloops de naam Maarten Maartens viel: één van de pseudoniemen
van Jozua Schwartz. En dat is wel eens goed, want nu is er een heel
directe aanleiding om op die bijzondere schrijver van Nederlandse
bodem, die niet alleen als kind zes jaar gedwongen in Engeland
verbleef, waar diens Joodse vader Solomon Schwartz, een gekerstende met
de nieuwe voornamen August Ferdinand Carl, te Londen als predikant
werkzaam was.
Na terugkeer in ons land ging
de jonge Jozua eerst maar eens rechten in Utrecht studeren en daar
promoveren (1882), en trad hij een jaar daarna in het huwelijk.
Vervolgens ging hij enige tijd als globetrotter ervaringen opdoen.
Tegelijkertijd begon hij met het schrijven van wat een aardige reeks
boeken zou worden: meer dan twintig in het Engels, en enkele in het
Nederlands. Over
die schrijver en zijn werk heb ik heden een omvangrijk artikel
geplaatst op de bovengenoemde site van Rond1900.nl. Voor meer over het
fenomeen Maarten Maartens en zijn werk zij derhalve hier gaarne naar dat weblog verwezen.
Grote namen in de letteren In
de Nederlandse grote literatuur van na de Tweede Wereldoorlog komen we
weliswaar niet altijd op dezelfde plek vier namen van, overigens
uitsluitend mannelijke, schrijvers op: Willem Frederik Hermans
(1921-1995), Gerard (Kornelis van het) Reve (1923-2006), Harry Mulisch
(geboren 1927), en Hugo Claus (1929-2008). Die laatste wil men nog wel
eens vergeten doordat hij in België leefde en werkte. Alleen Harry
Mulisch is heden ten dage nog actief. In ons direct oostelijk gelegen buurland tot 1989 was dat slechts het westelijke deel van wat ooit Duitsland was: de Bundesrepublik Deutschland
kwamen eveneens vier namen van, ook daar alleen maar mannelijke,
auteurs voor die in de categorie beste schrijvers vielen: Heinrich Böll
(1917-1985) en Siegfried Lenz (geboren 1926), Günter Grass (geboren
1927) en Martin Walser (geboren 1927). Criticus Marcel Reich-Ranicki
heeft overigens lang en nadrukkelijk volgehouden dat Wolfgang Koeppen
(1906-1996) verreweg de beste, maar helaas aanhoudend onderschatte,
schrijver in het Duitse taalgebied was. Die recensent was, geheel in
overeenstemming met zijn aard zich vooral uitend in extremen
mateloos als het om de terechte verdediging van Koeppens
voortreffelijke oeuvre ging, en of dat niet hier en daar toch enigszins
averechts heeft gewerkt, laten we maar even terzijde.
Drie van één generatie Grass,
Lenz en Walser zijn in de wereld van de Duitse letteren anno nu nog
altijd op diverse fronten actief. Siegfried Lenz leeft weliswaar
relatief teruggetrokken, maar hij bestuurt de pen met meesterhand.
Grass en Walser daarentegen treden flink wat nadrukkelijker op de
voorgrond en hun uitingen in woord en geschrift zijn pregnant politiek
getint, of dat nu gaat over aspecten van de jongste geschiedenis
waarbij de Hitlertijd van lieverlee een onontkoombaar stempel blijkt te
hebben gedrukt op hun beleving van alles wat zich daarna in dat
vaderland en hun persoonlijke bestaan heeft afgespeeld dan wel om wat
er in de huidige Duitse politiek van alledag gebeurt. Dat heeft, mede
door toedoen van beide auteurs, tot schandalen geleid, die alle terug
te voeren zijn op uitspraken die die beiden hebben gedaan, zij het
vanaf een katheder, zij het via de schwarze Kunst
van de heer Gutenberg. Overigens is er bij beide heren in zulke
situaties sprake (geweest) van direct stijgende oplagen als het direct
of indirect met reeds gepubliceerde of kort voor de afronding zich
bevindende boeken.
Persoonlijke contacten Siegfried
Lenz is een persoonlijke vriend van de reeds genoemde inmiddels
somtijds toch wel ietwat minder helder overkomende literatuurpaus
Marcel Reich-Ranicki (geboren 1920), maar zo'n sterk persoonlijk
getinte relatie heeft tussen de recensent en de beide andere heren
nimmer bestaan. Beiden hebben niet alleen lof uit de koker van de zich
niet zelden extravert-emotioneel lees: hysterisch uitende scribent
en redenaar mogen horen en lezen, maar tevens de sterkst denkbare
afwijzing. Over het boek Brandung
van Walser wilde Reich-Ranicki niet eens publiceren "weil es mir nicht
gefällt", gaf hij als vlot antwoord in een vraaggesprek met Lea Rosh in
een zogeheten talkshow. Alsof dat op zich een goede reden is om over
een boek te zwijgen, dan zou er toch meer aan de hand moeten zijn dan
alleen misnoegen over de letterkundige kwaliteiten. De, terecht als
grof schandaal ervaren, vernietigende uitspraken en schrifturen die de Großkritiker heeft veroorzaakt jegens Grass' roman Ein weites Feld
hebben de contacten tussen de heren met allebei een enorm Ego nog
verder bekoeld. Daarna was Walser weer aan de beurt, die een roman
schreef over de dood van een criticus. Men had 'blind' moeten zijn om
niet snel te 'zien' wie daarin de protagonist was. Enfin, zolang de
inmiddels hoogbejaarde heren hun stempel op de letteren in het Duitse
taalgebied van vandaag de dag drukken, zal het af en toe nog wel weer
eens tot en uitbarsting komen, hetgeen op zich voor nieuw leven in een
oude brouwerij zou kunnen zorgen. Dus niet getreurd, aangezien op
korte, dan wel iets langere termijn, alles toch weer wordt
gerelativeerd en dat is een tweede kant aan het geheel die we als
positief moeten kwalificieren.
Ein fiehendes Pferd Decennia
eerder, toen die auteurs en hun opperste criticus nog wel met elkaar
spraken, en meer dan alleen afstandelijk-zakelijk, was de roman
volgens sommigen novelle Ein fliehendes Pferd
van Martin Walser de hoogst denkbare lof uit de pen van Reich-Ranicki
ten deel gevallen: ". . . sein reifstes, sein schönstes, sein bestes
Buch." Het spreekt vanzelf dat zo'n opmerking ruim drie decennia na
verschijnen niet diezelfde waarde heeft of hoeft te hebben omdat er van
diezelfde auteur in die periode zoveel andere teksten en zoveel
nieuwere alsook eventueel nog weer dieper doorleefde gevoelens aan het
papier zijn toevertrouwd.
In Ein fliehendes Pferd,
voor het eerst verschenen in 1978, is een van de hoofdpersonen een
anti-held, die met een zeer persoonlijk conflict worstelt een steeds
terugkerend thema in Walsers verhalend proza en in drama's van Martin
Walsers hand , dat pas in een vierhoeksconstellatie waarin hij en zijn vrouw verzeild raken, de boventoon gaat voeren. De
burgerlijke, in menig opzicht ingedutte Helmut Halm die al bijna een
kwart eeuw zijn dagen slijt als leraar bevindt zich, samen met zijn
vrouw Sabine, tijdens het zomerse schoolreces op het vaste
vakantieadres aan het Bodenmeer. Daar komen de beiden in contact met
Helmuts school- en studievriend Klaus Buch, die er lustig op los kakelt
en ook op andere fronten zijn aanwezigheid zeer
nadrukkelijk kenbaar naakt. Dat imponeert de vrouw van de veelal in
zichzelf gekeerde Helmut, die graag naar vogels kijkt. Klaus is in
gezelschap van een veel jongere sexy blondine, die de aandacht van de
andere man weet te genereren. Daaruit
ontstaan tal van verwikkelingen, die tweemaal tot een hoogtepuntleiden:
eenmaal een confrontatie met een 'vluchtend paard' dat door een kordaat
optredende Klaus binnen de perken wordt gehouden, een tweede keer
tijdens eenzeiltocht op het meer, bij een confrontatie van de beide
mannen samen met de elementen der natuur in de vorm van een hevig
onweer. In
beide gevallen kun je spreken van de representatie van de
conflictsituatie in de vorm van exogene voorstellingen. De botsende
levensopvattingen van de twee mannen en de manier waarop die tot een
confrontatie komen. Het mooiste van deze komedie die gelukkig geen
klucht blijkt is echter de 'onderhuids' aanwezige humor.
Verfilming In 1985 is er op basis van dit verhaal al eens een televisie-adaptatie gemaakt, die echter niet veel
indruk heeft gemaakt. Maar het boek dat men na het zien van de film
zeker ook nog zou moeten lezen vanwege Walsers briljante stijl komt
nu beter onder de aandacht door de verfilming uit 2007 door Rainer
Kaufmann. Het tweede publieke Duitse televisienet zendt de film op
maandag 27 april uit op het meest bekeken televisietijdstip: tussen
20:15 uur en 21:45 uur. Deze keer is er sprake van een sterbezetting.
Ulrich Noethen speelt Helmut, Ulrich Tukur is vast wel de juiste
bezetting voor de dominante Klaus. De beide dames vinden uitdrukking in
de veelvuldig geprezen Katja Riemann (Sabine) en Petra
Schmidt-Schaller, die meer en meer van zich doet spreken. ___________ Afbeeldingen 1. Auteur Martin Walser. 2. Voorzijde omslag van het boek Die Literatur Eine Heimat, van Marcel Reich-Ranicki; voorop een konterfeitsel van deze 'primus inter pares' van de Duitse literatuurkritiek. 3. Voorzijde van de paperbackeditie in de serie Suhrkamp Taschenbuch (nr. 600) van Ein fliehendes Pferd. 4. Ulrich Tukur en Petra Schmidt-Schaller in de komedie Ein fliehendes Pferd. 5. Ulrich Noethen als Helmut Halm in de verfilming van Martin Walsers novelle. 6. Ulrich Tukur als Klaus Buch in die rolprent. 7. Katja Riemann als Sabine in diezelfde verfilming. 8. Petra Schmidt-Schaller eveneens in die film. 9. Het viertal bijeen in Ein fliehendes Pferd van Rainer Kaufmann.
Pantserkruiser Potemkin van Sergej Eisenstein op Arte-televisie
Zwijgende film Toen regisseur Sergej Eisenstein (1898-1948) [1]
van de leiding der Communistische Partij in 1925 toen dat regime,
ontstaan uit lieden die zich tijdens de Revolutie van 1917 in het
Rusland van toen niet onbetuigd hadden gelaten de opdracht kreeg, om ter gelegenheid van de herdenking van de eerste Revolutie in 1905 [2],
een film te maken, is daaruit een omvangrijk script voor een zwijgende
rolprent ontstaan. Aangezien veel scènes in de open lucht moesten
worden opgenomen, is er één en ander vertraagd doordat in die periode
de weersomstandigheden in Bakoe zo miserabel waren dat Eisenstein
besloot naar Odessa uit te wijken om verder te kunnen filmen. Dat
betekende tevens dat er honderden bladzijden uit het draaiboek niet
konden worden omgezet. Eenmaal aan het werk getogen in Odessa, nam de
regsseur het besluit om het verhaal van de Pantserkruiser Potemkin [3]
en de daarop aansluitende opstand te Odessa als symbool te nemen voor
de gehele Russische Revolutie. Hoewel de film inmiddels een hoge
mensenleeftijd heeft bereikt, blijft deze technisch en inhoudelijk
nieuw, hetgeen zo'n enorme verdienste is dat er nog altijd legio
filmkenners en dito critici te vinden zijn die deze rolprent als Beste
Film Aller Tijden beschouwen. Arte zendt deze film opnieuw uit in de nacht van zondag 17 mei, vanaf 03:00 uur. Meer
gegevens over alle medewerkenden aan de film en over enkele zaken
betreffende de restaurate zijn te vinden op het daarvoor bestemde onderdeel van de website van Arte-televisie. __________
Koormuziek over dieren, zondag 26 april op Duitse radiozender WDR 3
Dierenliefhebbers opgelet
De
Duitse radiozender WDR 3 presenteert zondag 26 april 's avonds tussen
22:30 en 23:05 uur een gevarieerd concert door het WDR Rundfunkchor
Köln met zeven programmaonderdelen. Een componist met de welluidende
naam Scandello [1] schreef een stuk over wat een hennetje weet. Opus 56, nr. 4 van Felix Mendelssohn (1809-1847) betreft een nachtegaal, en ene meneer Müllich [2] componeerde het fragmenr Heiter-grotesk.
De
bekende Duitser Engelbert Humperdinck (1854-1921) de enige in de
grote muziekwereld die terecht deze naam gebruikt geniet nog altijd
bekendheid door de sprookjesopera over Hans en Grietje; van hem kunt u Katz und Maus,
voor mezzosopraan en piano beluisteren. En dan is een andere grootmogol
uit de Duitse muziekgeschiedenis aan de beurt: Kurt Weill (1900-1950)
met het Maikaterlied
voor twee sopranen en piano. Als voorlaatste onderdeel van het korte,
maar ongetwijfeld krachtige, optreden zullen twee Madrigalen van ene
meneer Erdmann worden uitgevoerd, waarna de Amerikaan Aaron Copland
(1900-1990) een prima uitsmijter in petto heeft voor koor, solisten,
pianist en eveneens voor alle toehoorders: Ibought me a cat, voor solisten, mannenkoor en piano.
__________ [1] Antonio Scandello (1517-1580), Italiaans componist en musicus in de kapel van de keurvorsten van Sachsen. [2]
Hermann Müllich (1943-1996), Duits componist; schreef onder meer veel
schoolmuziek en muziekpedagogische stukken waarin de humor een
belangrijke rol speelde.
____________ Afbeeldingen
1. Nachtegaal.
2. Gemengd kattenkinderkoor (16 augustus 1992: exact drie maanden oud; 3 meisjes en 2 jongens).
TerraX-film op Arte: Koning Gilgamesj nader onder de loep genomen
Nader onderzoek Arte-televisie, de Frans-Duitse cultuurzender, presenteert op zaterdag 25 april tussen 21:00 uur en 21:50 uur een TerraX-documentaire, getiteld Das Phantom von Uruk,
een film uit 2007 van Frank Papenbrook en Peter Moers, wleke reeds
eerder door het Zweite Deutsche Fernsehen werd vertoond., op het
beeldformaat 16:9 en met stereofonisch geluid. De
film behelst een wetenschappelijke zoektocht naar historische sporen
van Gilgamesj, die als vijfde koning over Uruk in Mesopotamië zou
hebben geheerst gedurende ongeveer een halve eeuw naar schatting tussen
2652 vóór onze jaartelling tot 2602. Hoewel
het Gilgamesj-epos één der oudste literaire overleveringen van de
mensheid in het westelijk deel van de wereld is, vraagt menig duider
van teksten en andere literair-historisch deskundige figuur zich af of
deze als jongeman zo oogverblindend mooie koning werkelijk heeft
bestaan of dat er sprake is van niet meer dan een op fantasie berustend
verhaal, ontsproten aan het brein van een vindingrijke verteller.
De film wordt herhaald op zaterdag 2 mei, 's nachts om 05:00 uur. __________ Afbeelding: Gilgamesj, in het paleis van Sargon II. (Parijs, Louvre.)
Ikon op zondagavond: De bijbel in cultureel opzicht vandaag de dag
Inspiratiebron zonder einde In het televisieprogramma LUX van de Nederlandse zendgemachtigde Ikon
wordt op zondag 26 april, tussen 23:35 uur en middernacht de vraag
gesteld "Wat doen kunstenaars met de bijbel in de 20ste en 21ste eeuw?"
Zolang in het antwoord of de reactie duidelijk wordt dat men verder is
gaan denken dan alleen binnen het aloude dan wel al te oude kader
van een godsgeloof, is er eventueel sprake van het meegroeien van de
teksten in de eerste anthologie van de westerse wereld, zijnde de Gantsche Heilige Schrift.
En dat is een verzameling boeken waarmee men ook als fervente atheïst
heel veel kanten op kan. Als de atheïsten bereid zijn hun starre
houding te laten varen ten opzichte alles wat met 'het geloof' te maken
heeft, is er kans op verrijking naar twee kanten toe. Dat
er nog altijd tal van lieden zijn, die fundamentalistisch menen dat het
Boek der Boeken slechts mag worden bezien in het kader van het
christendom, is echter niet erg christelijk op basis van zo menige
tekst die in die kleine biblotheek te vinden is en wel heel erg dom.
"Zonder God geen kennis, geen inzicht" (?) Zo
zei een gereformeerde jonge organist eens tegen me dat ik mijn functie
als dagbladcriticus voor klassieke muziek waarlijk nimmer naar behoren
zou kunnen uitoefenen als ik niet als basis voor mijn bestaan het
christelijke geloof zou accepteren, zeker in verband met de orgelwerken
van Bach èn de uitvoering daarvan welke per definitie aan mijn
bevattingsvermogen moesten ontsnappen als ik niet binnen het vereiste
stramien zou leven. Het hielp overigens niet dat ik over de splinter en de balk ben begonnen, en evenmin mocht het baten dat ik het begrip zeventigmaal zevenmaal nadrukkelijk terloops hanteerde.
Dat
er in de huidige tijd voldoende muzikale en literaire kunstenaars zijn,
alsmede in andere disciplines van uitingen der schone kunsten, welke
bijbelteksten aangrijpen voor een mooie titel van hun boek, of die een
bijbelverhaal, letterlijk en figuurlijk, in een modern jasje mutatis mutandis derhalve voorstellen, stemt tot tevredenheid.
Maatschappelijk belang Dat
men bij de Ikon met een grote boog om zo'n boven omschreven starre
houding heen gaat, is inmiddels ruimschoots bekend, en dat moet vooral
zo blijven, ten faveure van mensen, kunsten en die klassieke
verzameling boeken des ouden en des nieuwen verbonds. In
de beeldende kunsten bestaan diverse voorbeelden van door de
letterlijke en/of figuurlijke inhoud van bijbelboeken dan wel delen
daarvan geïnspireerde kunst. Dat was zeer recentelijk nog te zien
in Galerie MooiMan te Groningen. Dennis Coenraad exposeerde daar onder
meer Jezus-beelden en meldde bij die gelegenheid dat er met Pasen een
beeld van hem zou worden voorgesteld in het Utrechtse Catharijne
Convent. __________ Afbeelding: Een fraai staaltje van 21ste eeuwse kunst, geïnspireerd op de bijbel. Dennis Coenraad is de schepper van dit beeld, getiteld corpus christi.
Prokofjevs Eerste Vioolconcert via WDR 3 radio in Konzert live
Alina Pogostkina Zaterdagavond 25 april speelt de in 1983 geboren Russische violiste Alina Pogostkina de solopartij in het Concert voor viool en orkest nr. 1 in D grote terts, opus 19
van Sergej Prokofjev. Zij wordt begeleid door het WDR Sinfonieorchester
met Thomas Hengelbrock als dirigent. Prokofjevs concert is het tweede
onderdeel van een muziekavond in het kader van de WDR-serie Konzert live van de Duitse radiozender WDR 3. Het etherfestijn vol klassieke klanken begint om 20:05 uur. Voorafgaand aan dat vioolconcert speelt het orkest de zestigste symfonie van Joseph Haydn en na het optreden van de soliste wordt het gebeuren besloten met het Concert voor orkest van Bela Bartók. Orkestbezetting:
2 fluiten (waarvan de tweede afwisselend met piccolo). 2 hobo's, 2
klarinetten, 2 fagotten, 4 hoorns, 2 trompetten, tuba, pauken, kleine
trom, tamboerijn, harp en strijkers.
Het concert in D Sergej
Prokofjev componeerde twee concerten voor viool en orkest: het eerste
in D grote terts, opus 19 voltooide hij in 1917; het tweede in g
kleine terts rondde hij in 1935 af. Aan dat eerste concert is de
maker in 1915 begonnen, oorspronkelijk met de intentie een Concertino te schrijven, doch het resultaat werd een driedelig concert. Het
lag in de bedoeling dat de première zou worden gegeven door de Poolse
violist Paul Kochański (1887-1934), die aan het Petersburgse
Conservatorium werkzaam was. Als gevolg van de
maatschappelijk-politieke gebeurtenissen van die dagen
Oktoberrevolutie kondeze uitvoering
echter niet doorgaan, en zo zou het nog eens zes jaar duren voordat het
concert de eerste keer kon worden uitgevoerd. Dat gebeurde in Parijs
door de violist Marcel Darrieux; dirigent bij die gelegenheid was
Sergej Koessevitski (1874-1951). Voordien hadden diverse vermaarde
violisten het concert afgewezen en ook het publiek nam het werk nogal
gereserveerd op. Maar toen het een jaar later door Joseph Szigeti
(1892-1973) in Praag werd voorgesteld, bleek de reactie van de zijde
van de toehoorders heel wat enthousiaster. Het gevolg daarvan was dat
Szigeti het concert in de meeste Europese hoofdsteden heeft
voorgedragen.
Het Andantino
is geschreven in de klassieke sonatevorm. De solviool laat een
vriendelijke melodie horen, die ingetogen wordt begeleid. Dan verandert
het karakter: enkele ritmische passages domineren. Tenslotte keert de
eerste melodie terug, maar nu aanmerkelijk langzamer. Het Scherzo heeft een rondovorm, en daarin voert geaccentueerde ritmiek met bizarre thema's en felle afstreken de boventoon. De fagot introduceert een kort maar fel thema in het derde deel (Moderato).
Dat wordt staccato begeleid door het orkest. Het hoofdthema wordt door
de soloviool gepresenteerd, waarmee deze de staccatobegeleiding
overneemt. Een breed opgezette cantilene vormt de inleiding tot de
reprise, waarin de soloviool de lagere strijkinstrumenten met
zestienden omspeelt. In de coda wordt het eerste thema van de finale
gecombineerd met het hoofdtema uit het Andantino. De violen in het orkest laten de melodie piano klinken, terwijl het solo-instrument dezelfde noten een octaaf hoger laat horen, en op de hoge D besluit. ____________ Afbeeldingen 1. De Russische violiste Alina Pogostkina. 2. De Hongaarse violst Joseph Szigeti.
Vijf opera's in de ether op zaterdagavond, waarvan twee met beelden; en Fidelio direct op de planken
Rechtstreeks vanuit The Met: Wagners Götterdämmerung Wat een theater met muziek tijdens de zaterdagavond die nakende is. Niet alleen wordt de tetralogie Der Ring des Nibelungen in de New Yorkse Metropolitan Opera House afgesloten met Götterdämmerung het laatste van de vier spektakelstukken. Het
wordt als matinee in 'The Met' gegeven en aangezien het dan alweer uren
later is in ons deel van de wereld, kan men het zes uur durende drama
in onze contreien meebeleven door naar BBC Radio 3 te luisteren, waar
de afronding van het omvangrijke gebeuren tussen 18:00 uur en
middernacht onze tijd te volgen is in het programma Opera on3: Live from the Met.
James Levine is degene, die de muzikale leiding in handen zal trachten
te houden. Daarvoor zal hij zich als strenge maestro voor koor, orkest
en solisten moeten handhaven. Voor de namen van solisten en andere
grootheden die hun stempel op deze versie drukken, zij verwezen naar
het betreffende gedeelte van de website van BBC Radio 3, waar u alle relevante informatie kunt lezen. Dit
zal meteen de laatste uitzending vanuit de Met zijn, welke rechtstreeks
in het betreffende radioprogramma te beluisteren zal zijn.
Monteverdi' s Ulisse op Radio 4 De
Nederlandse klasseke muziekzender van de publieke omroep, Radio 4,
begint, zoals meestal de zaterdagse uitzending om 19:02 uur. Daar kunt
u oorgetuige worden van het gezelschap Les Arts Florissants, onder leiding van William Christie. Deze gedreven lui presenteren de opera Il Ritorno d'Ulisse in Patria, gecomponeerd in 1641 door Claudio Monteverdi (1567-1643).
Klara-Scala met Lucia di Lammermoor Nog steeds op zaterdagavond, maar weer bijna een uur later, begint in het operaprogramma Scala van de Nederlandstalige, Belgische radiozender Klara de uitvoering van het muziekdrama Lucia di Lammermoor uit
1835, geschreven door Gaetano Donizetti. Op deze site hebben we eerder
enige aandacht aan dit verhaal met spel in diverse opzichten iets
gepubliceerd, zodat we u gaarne verwijzen naar de bijdrage in kwestie van zaterdag 7 februari 2009.
Beethovens Fidelio op de planken in Groningen Een kwartier daarna begint in de Stadsschouwburg van Groningen de uitvoering van Beethovens Fidelio
in de productie van de Nationale Reisopera, die hiermee al vier weken
door ons land op tournee is. Meer informatie over het muziekdrama en
vervolgens alle medewerkenden is eerst hier te vinden, waarna u aan het eind van het artikel in kwestie weer zult worden doorverwezen. Een tweede artikel over Fidelio, dat we eveneens op deze site hebben voorgesteld, kunt u ook nog lezen.
Tweemaal Leo Janáček op Mezzo-televisie Tussen
20:30 uur en iets na middernacht zendt Mezzo-televisie twee opera's uit
direct achter elkaar van de Tsjechische bovenmeester der geniale
muziek: Leo Janáček (1854-1928). Eerst wordt Katia Kabanova uit 1921
voorgsteld, en in aansluiting daarop de ons sedert 1908 als Jenufa bekend staand muziekdrama, dat in eerste instantie reeds in 1903 was gereedgekomen. Meer over deze beide opera's is te vinden in een artikel dat te vinden is op de fin de siècle website All art is quite useless van Rond1900.nl ____________ Afbeeldingen 1. Dirigent James Levine (Foto: Metropoilitan Opera, New York). 2. Componist Claudio Monteverdi. Schilderij uit 1640 van Strozzi (1581-1644). 3. Scènefoto uit Fidelio
in de huidige versie van de Nationale Reisopera. Almas Svilpa als Don
Pizarro, en James Creswell als Rocco. (Foto: Hermann en Clärchen Baus.)
Het geval Fritz Haarmann vrijdagavond als documentaire speelfilm op de ARD
Onvoorstelbare gruwelen De
man was de eerste seriemoordenaar die grondig psychiatrisch werd
onderzocht. De gesprekken die tussen deze onmens Fritz Haarmann
(1879-1925), afkomstig uit Hannover en Ernst Schultze, forensisch
psycholoog in dienst van de rechtbank zijn gevoerd, werden door middel
van verslagen voor de annalen bewaard. Deze documenten vormden de basis
voor de speelfilm Der Totmacher die
Romuald Karmaker in 1995 heeft gerealiseerd. De regisseur heeft Götz
George (geboren in 1938) kunnen overhalen de rol van Haarmann, die van
zijn vak slager was, op zich te nemen. Jürgen Hentsch en Pierre Franck,
Matthias Fucks en Marek Harloff zijn andere vertolkers van de
vooraanstaande rollen in Der Totmacher. De
slager werd een angstwekkende slachter, die gedurende de eerste jaren
na de Eerste Wereldoorlog in ieder geval 24 jongens heeft vermoord en
ze gedeeltelijk heeft opgegeten.
Bang voor opsluiting Haarmann
heeft aan die gerechtspsychloog gezegd dat hij verlangde naar de
doodstraf, vooral omdat hij levenslange opsluiting vreesde, in de
wetenschap dat binnen de gevangenishiërarchie iemand van zijn kaliber
op de allerlaagste trede van de ladder staat en hem in die structuur
hevige mishandeling en psychische vernederingen zonder einde zijn deel
zouden worden. Op
15 april 1925 werd aan het leven van Friedrich Haarmann die maar
liefst 24 maal ter dood was veroordeeld door middel van de guillotine
een einde gemaakt. Hoewel dat in het kader van de Deutsche Gründlichkeit eigenlijk vierentwintig keer had moeten gebeuren, heeft men het vonnis einfachheitshalber slechts één maal voltrokken.
Nachtmerrie Op een grafsteen van de begraafplaats Hannover Stöcken staan 27 namen, die toebehoren aan
slachtoffers van Fritz Haarmann. Onder de steen bevinden zich 323
beenderen, en dat is alles wat men heeft gevonden van de talrijke
slachtoffers van de man die geldt als de beruchtste massamoordenaar van
de twintigste eeuw. Terecht is dat niet, tenzij men erbij vermeldt dat
het om een burgerlijke massamoordenaar gaat en niet om in het kader van
een politiek systeem opererende, aangezien dan de vereiste ruimte voor
het opsommen van weliswaar niet alleen maar toch voornamelijk Duitse
namen een veelvoud van de lengte van dit artikel benodigd zou zijn. Haarmann
zelf verklaarde: "En Mensch das sind nur ein paar Aktentaschen voll
Fleisch." In het kader van het, ongetwijfeld afstompende, beroep van
slager is het niet zo verwonderlijk dat die man zo dacht.
Documentaire in boekvorm In
1992 is bij uitgeverij VGS Verlagsgesellschaft Köln een boek over deze
zaak uitgekomen, geschreven door Friedhelm Werremeier (geboren in
1930), die als een van de vaders van de Duitse Kriminalroman
geldt. Verder is hij verantwoordelijk voor tal van draaiboeken, onder
meer van televisieseries. Decennialang heeft hij als verslaggever
gewerkt in verband met spectaclaire misdaadprocessen. Reeds in de jaren
zeventig van de vorige eeuw heeft Werremeier naam gemaakt als iemand
die geen fictie produceerde maar Fakten (feiten) in verhaalvorm schreef, hetgeen vaak met de benaming faction wordt aangeduid. De verschijning van zijn 'Sachbuch' Haarmann Nachruf auf einen Werwolf heeft zonder twijfel mede gezorgd voor informatie ten dienste van de film van Romuald Karmaker. Het
eerste Duitse publieke televisienet ARD/Das Erste zendt op vrijdag 24
april, vanaf 23:30 uur tot in de nacht op zaterdag 25 april om 01:20
uur bovengenoemde speelfilm uit. ____________ Afbeeldingen 1. Handschrift van Friedrich Haarmann, die verklaart hoe hij een jongen genaamd Friedel heeft gedood. ich
ahbe in der Cellerstr. Friedel umgebracht. Des morgens lag Friedel tot
im Bett, ich hatte Friedel tot gebissen. Ich habe sehr geweint und
wußte nicht, was ich machen sollte. 2. 'Ein feiner Herr' zo kon Fritz Haarmann er inderdaad uitzien. 3. Voorzijde van het stofomslag om het boek van Friedhelm Werremeier: Haarmann uit 1992.
Sergej Prokofjevs Cantate Aleksandr Nevski via NPS, Nederland 2
Voor de film van Ejzensjtejn Op 18 oktober 2008 werd in de concertserie Zaterdagmatinee in het Concertgebouw te Amsterdam de Cantate Aleksandr Nevski, opus 78, van
Sergej Prokofjev (1891-1953), uit de jaren 1938/39, uitgevoerd door de
alt Irina Tsjistjakova, het Groot Omroepkoor en het Radio Filharmonisch
Orkest, gedirigeerd door Vasily Petrenko. Van
dat concert is een registratie gemaakt en die zal op donderdag 23
april, omstreeks middernacht geplande tijd is tussen 23:50 uur en
00:25 uur van reeds de volgende dag, vrijdag 24 april worden
uitgezonden via Nederland 2 in de reeks NPS Podium. Prokofjev schreef de muziek op verzoek van filmregisseur Sergej Ejzensjtejn (1898-1948),
die het thema Aleksandr Nevski (ca. 1220-1263) ter hand had genomen, en
voor de verfilming passende muziek wenste. Hij bleek diep onder de
indruk van Prokofjevs werkwijze: steeds als hij de componist 's avonds
bezocht en met hem een filmgedeelte doornam, noteerde de maestro de
exacte duur van elke individuele scène die aan het celluloid was toevertrouwd, en de volgende dag rond het middaguur kwam Prokofjev met een partituur waarvan de muziek precies dat weergaf in noten wat de scènes uitbeeldden. Voor Ejzensjtejn was het dan ook alsof de componist het diepste innerlijk van de scènes had weten te absorberen. ____________ Afbeeldingen 1. Icoon voorstellende Aleksandr Nevski. 2. De componist Sergej Prokofjev.
Avond over Stendhal en diens Lucien Leuwen in Academiegebouw RuG
Opvallende letteren Het thema in de Spraakmakende Boeken-serie (Her)ontdek een boek
is deze keer Stendhal. Literatuurcriticus Arnold Heumakers komt in de
Offerhauszaal van het Academiegebouw van de Rijksuniversiteit Groningen
op donderdag 23 april 's avonds tussen 20:00 uur en 22:00 uur
vertellen over de roman Lucien Leuwen en
ander werk van de Franse schrijver Stendhal pseudoniem van
Marie-Henri Beyle (1888-1842) , een boek dat voor het eerst is
verschenen in 1894, ruim een halve eeuw na het verscheiden van de
auteur. Stendhal geldt stilistisch en qua verteltrant als de
tegenhanger van die andere grootmeester der Franse letteren uit de
periode welke aan 'het tijdperk Stendhal' is voorafgegaan: Honoré de
Balzac (1799-1850).
Minst bekend Lucien Leuwen is zonder twijfel de minst bekende van Stendhals grote romans. Deze werd geschreven tussen het jaar van verschijnen 1830 van zijn beroemdste roman, Le Rouge et le noir, en het negen jaar daarna gepubliceerde en tevens hogelijk gewaardeerde meesterwerk La chartreuse de Parme. Hoewel Stendhal in ons taalgebied een relatief stabiele schare van bewonderaars heeft, is het opvallend dat deze weliswaar
onvoltooid gebleven, maar toch als afgerond geheel te kwalificeren
roman pas in 2007 in het Nederlands werd vertaald. Uitgeverij Atlas publiceerde in dat jaar een Nederlandse versie, die werd gerealiseerd door Leo van Maris. ____________ Afbeeldingen 1. De schrijver Stendhal. 2. Illustratie op het voorplat van de beide boeken der tweedelige uitgave van Lucien Leuwen, verschenen in de reeks Grands et Petits chefs-d'oeuvre van Éditions du Rocher, Monaco 1945). 3. Voorzijde van de editie uit 2007 in het Nederlands, verschenen bij uitgeverij Atlas, Amsterdam/Antwerpen.
Werken van Wagner en Enescu, vrijdag door de NDR Radiophilharmonie op radio NDR Kultur
Richard Wagner De Duitse regionale radiozender NDR Kultur presenteert op vrijdag 24 april 's avonds tussen 20:00
uur en 22:00 uur een concert door de NDR Radiophilharmonie, voor die
gelegenheid onder leiding van Lawrence Foster. Er staan twee
composities op het programma, die men, hetzij direct qua tijd van
ontstaan tot het fin de siècle behoren, dan wel op basis van de
levensdata van de maker. Als eerste compositie staan de Wesendonk-Lieder op
de rol. Deze werden geschreven in de jaren 1857/1858 door de
muziekmeester van de groene heuvel te Bayreuth: Richard Wagner
(1813-1883). Solistische medewerking wordt daarbij verleend door de
sopraan Michaela Kaune. Over dit werk heb ik op de finde siècle cultuurwebsite All art is quite ueseless van Rond1900.nl op 1 maart 2007 een uitgebreid artikel met gegevens en andere toelichtende informatie gepubliceerd.
George Enescu Het
optreden via de ethergeluidsgolven zal worden vervolgd door de Tweede
Symfonie in A grote terts, opus 17, gecomponeerd in de jaren 1912-1914
door de vanwege zijn Twee Roemeense Rapsodieën opus 11, geschreven in 1901
internationale faam verworven hebbende Roemeense musicus
vioolvirtuoos en pianist, dirigent en componist, alsmede muziekdocent
George Enescu (1881-1955). ____________ Afbeeldingen 1. Richard Wagner, geschilderd door Auguste Renoir (1841-1919). 2. De vermaarde Roemeense componist George Enescu.
Franz Léhars operette Die lustige Witwe donderdag op Mezzo-televisie
Verfilmde versie van Don Kent Eind december 1905 werd in het befaamde Theater an der Wien van de Oostenrijkse hoofdstad de première gegeven van de operette Die Lustige Witwe, gecomponeerd door Franz
Lehár (1870-1948). Het verhaal speelt zich af in het Parijs van die
jaren, waar men wel van wanten wist, en de gedachten dienaangaande in
daden kon omzetten als men daartoe over de benodigde slappe was
beschikte dan wel wegen kende om iemand al dan niet bewust in de rol
van subsidiegever of sponsor te dringen. Mezzo-televisie presenteert
op donderdag 23 april, tussen 11:00 uur en 13:30 uur de herhaling van
herhaling van een begin deze maand reeds uitgezonden versie uit 2005 in
een verfilming van Don Kent. Een uitgebreid artikel hierover heb ik heden gepubliceerd op de fin de siècle cultuurwebsite All art is quite ueseless van Rond1900.nl. __________ Foto: Scène uit de versie van Die lustige Witwe, zoals door Mezzo-televisie zal worden uitgezonden.
De Zweedse koningsdynastie komende week driemaal in documentaire via Arte-televisie
Driedaags staatsiebezoek in Nederland Terwijl
het Zweedse koningspaar voor het eerst een officieel bezoek brengt aan
Nederland sedert Beatrix moeder Juliana heeft opgevolgd en samen met
de huidige koningin der Nederlanden een bezoek brengt aan diverse
plaatsen, zoals de Rijksuninversiteit Groningen, overigens samen met
een Zweedse handelsdelegatie , presenteert de Duits-Franse
cultuurzender Arte-televisie een documentaire over de oorsprong van het
Zweedse koningshuis: de Bernadotte-dynastie, beginnend bij ene
Jean-Baptiste met die familienaam (1763-1844).
Hij
fungeerde als maarschalk van Napoleon Bonaparte. Vanaf 1806 droeg de
man een extra naam in de vorm van een titel: prins van Pontecorvo. Weer
twaalf jaar later nam hij, zowel in letterlijke en in overdrachtelijke
zin, als Karel XIV Johan en tegelijkertijd als Karel III Johan in de
functie van koning van Noorwegen , plaats op de troon van de
Scandinavische staat Zweden. En daarmee legde hij de basis voor de
modernste monarchie van Europa. De
huidige Zweedse koning Carl XVI Gustaf geldt, samen met zijn vrouw de
uit Duitsland afkomstige Silvia als zeer geliefd, want open in zijn
bejegening van het volk. Zo zet hij de traditie voort van de man die
als hun stamvader in 1818 de basis heeft gelegd voor de toestand van
vandaag de dag. De documentaire die op woensdag 22 april tussen 21:00 uur en 21:45 uur
zal worden uitgezonden, is een bijdrage van de Saarländische Rundfunk.
De film, op het beeldformaat 16:9 en voorzien van stereofonisch geluid,
is een Duitse productie uit 2008 van Gerold Hofmann. De film zal worden
herhaald op zondag 26 april, vanaf 14:00 uur, en op dinsdag 28 april,
's ochtends vanaf 09:55 uur.
Afbeeldingen 1. Jean-Baptiste Bernadotte, die vanaf 1818 als koning van Zweden èn Noorwegen fungeerde. 2. Wapen van de Zweedse koninklijke familie.
Een land balancerend op de rand van de afgrond: Pakistan ' woensdagnacht via het ZDF in een geo-reportage
Explosieve situatie Het
ZDF, het tweede Duitse publieke televisienet zendt in de nacht van
woensdag 22 op donderdag 23 april tussen 00:55 uur en 01:45 uur een
documentaire uit getiteld Pakistan Land am Abgrund over de staat die helaas de dubieuze reputatie geniet het gevaarlijkste land ter wereld te zijn. Actueel
is het thema wel: in Londen werden net weer twaalf terreurverdachten
opgepakt, waarvan elf uit dat land afkomstig waren en er negen het land
zijn uitgezet. Hoewel de vraag blijft of dat alles wel in
overeenstemming verloopt met datgene wat de wetgeving van een
democratische natie vereist, kan men niet ontkennen dat er in Pakistan
bloedige uiteenzettingen plaatshebben. Hier en daar kan men zelfs
spreken van een burgeroorlog, gezien de situatie met betrekking tot de
Taliban en een reeks Parthaanse stammen, die alle strijden tegen de
centrale regering. Hoe
gevaarlijk destabilserend deze situatie eventueel is, wordt
gedocumenteerd aan de hand van een kijkje in de hoofdstad van Pakistan:
Islamabad, en in de als economische
metropool geldende havenstad Karachi. Daar blijkt dat de handelingen en
invloedssfeer van de genoemde terreurorganisaties zich niet beperken
tot de randgebieden van het land, maar dat ze ook daar medestanders
recruteren.
Reusachtige redders van in het rijk der microkosmos in ZDF's wetenschappelijke reeks Abenteuer Wissen
Algen als redders Het
tweede Duitse publieke televisienet zendt op woensdag 22 april, in de
avonduren tussen 22:30 uur en 23:00 uur, een nieuwe aflevering uit in
de wetenschappelijke reeks met de overkoepelende titel Abenteuer Wissen.
Deze keer is het thema Algen, de kleinst bestaande plantjes op aarde,
die echter van enorm belang zijn voor de zuurstofproductie op aarde en
dat al meer dan drie miljard jaar.
Onder de titel Retter aus dem Mikrokosmos Die Kraft der Algen
wordt onder meer uitgelegd waarom milieudeskundigen zo enthousiast zijn
over dit fenomeen in de natuur. Zij zien in algen de eventuele garantie
voor het voortbestaan van de menselijke soort, doordat ze van
doorslaggevende betekenis kunnen zijn in zowel de sfeer van de nodige
energievoorziening, alsook in de functie van vooraanstaand wapen in
strijd tegen de zorgwekkende klimaatveranderingen die reeds geruime
tijd in gang gezet zijn.
Hoopvol gestemd Algen
vermenigvuldigen zich door middel van fotosynthese vrij snel en
aangezien er op diverse plekken in onze oceanen licht doordringt,
gebeurt dat op sommige plaatsen tamelijk spectaculair. Om de groei van
algen te stimuleren wordt het oceaanwater op diverse plekken 'verrijkt'
met ijzersulfaat.
Naar
schatting van onderzoekers zorgen algen ervoor dat zo ongeveer de helft
van de jaarlijkse CO2-uitstoot door algen worden geneutraliseerd.
Nieuwe onderzoekingen hebben uitgewezen hoe enorm veelzijdig deze
plantjes kunnen worden aangewend ten faveure van het leefklimaat op
onze planeet. ____________ Afbeeldingen 1.Het schip van de onderzoekers: Polarstern, een voortreffelijk uitgerust varend laboratorium. 2. Fotocollage van kleurrijke algen en een open boek, om op bestaande literatuur over dit thema te wijzen.
Händels opera Tamerlano uit 1724 woensdagmiddag via Mezzo-televisie
Händel-jaar: Festiviteiten 'zonder einde' Als
we niet voorzichtig en met overleg te werk gaan, komen we het jaar 2009
nog om in de zeer grote aantallen uitvoeringen van composities van
Georg Friedrich Händel (1685-1759). Het mag dan ook absoluut geen
verbazing wekken als mocht blijken dat juist van deze maestro meer
werken zullen worden uitgevoerd dan van al die collega's wier naam ook
heel nadrukkelijk met het jaar 2009 worden geassocieerd, vanwege hun
geboorte- of sterfjaar: Haydn vanwege het laatste, Mendelssohn vanwege
het eerste, Henry Purcell eveneens vanwege het geboortejaar, maar dat
is inmiddels drie en een halve eeuw geleden. Van Händel krijgen we in
concertzaal, kerk, thuisbioscoop of op een andere wijze vast wel
alles te horen dit jaar. De
opera Tamerlano zal worden gepresenteerd door Mezzo-televisie op
woensdag 22 april, van 's middags 16:50 uur tot 20:30 uur in de avond.
Paul McCreesh leidt de uitvoering.
Tamerlano Tamerlano is een muziekdrama in drie bedrijven op een tekst van Nicola Francesco Haym (1678-1729) naar het libretto dat Agostino Piovene in 1710 voor de Italiaanse componist Francesco Gasparini (1668-1727) heeft gerealiseerd. De
eerste uitvoering werd op 11 november 1724 in het Londense King's
Theatre gegeven. Een jaar daarna reeds in Hamburg, op een Duitse tekst
van Praetorius in een bewerking van Johann Philipp Telemann
(1681-1757). Pas in de twintigste eeuw werd deze opera veelvuldig in
diverse landen van de globe uitgevoerd. De
Tartarenkoning Tamerlano heeft de Turkse emir Bajazet gevangengenomen;
hij raakt echter verliefd op diens dochter Asteria, die op haar beurt
hoe kan het ook anders in deze veelal soapachtig verhaaltjes die ten
grondslag liggen aan muziekdramatische gebeurtenissen ziel en zaligheid heeft verpand aan de Griekse prins Andronico.
Als blijkt dat Bajazet een eind aan zijn leven heeft gemaakt, komt
Tamerlano tot inkeer en doet hij er alles aan dat Asteria en Andronico
samen kunnen zijn. Diverse andere componisten hebben dit verhaal
gebruikt voor een opera. Antonio Vivaldi (1678-1741) en Johann
Friedrich Reichardt (1752-1814) zijn daarvan de bekendste, maar ook
minder bekende muziekmeesters zoals Nicola Porpora (1686-1768) en Peter
von Winter (1754-1825) hebben zich erover ontfermd. __________ Afbeelding: King's Theater Haymarket te Londen.
Arte-tv zendt documentaireserie over treinreizen, overal ter wereld
Voor kenners en leken Niet
alleen fanatieke spoorwegenthousiastelingen raken opgetogen als er weer
een film over een spoorlijn of een simpel traject wordt uitgezonden. De
Duitse televisie zendt al enige jaren in de nachtelijke uren tal van
films uit onder de overkoepelende titel Die schönsten Eisenbahnstrecken der Welt,
en daarin worden filmimpressies getoond, meestal vanuit de cabine van
de machinist, en die films behandelen spoorwegen tussen zo ongeveer de
Noordpool en de Zuidpool. Nieuw Zeeland wordt daarbij evenmin geschuwd
als de besneeuwde landschappen van Siberië. Dan worden er tal van
documentaires vertoond over treinreizen met zogeheten human interest,
waarbij gesprekken worden gevoerd met machinisten, conducteur
emplacementswerkers en stationschefs. Niet te vergeten daarbij
opvallende dan wel juist geheel onopvallende reizigers, die hun verhaal
doen, hetgeen soms leidt tot hilarische of emotionele momenten,
ontroerende verhalen uit het persoonlijke leven van die mensen.
Diverse landen Arte-televisie presenteert de lopende week elk avond tussen 20:15 uur en 21:00 uur een aflevering uit de documentairereeks Mit dem Zug durch....
Op dinsdag 21 april is het Salzkammergut aan de beurt, de dag erna,
woensdag 22 april rijdt men voor u door de Provence, en donderdag 23
april wordt de aflvering Auf das Dach der Welt,
dus het een deel van het heel ver verwijderde verre Oosten,uitgezonden.
Vrijdag 24 april tenslotte is Scandinavië het onderwerp van nadere
beschouwing door de camera's. De
film van dinsdag is van Alexander Schweitzer, een productie uit 2007.
Een jaar later realiseerde hij de Provence-film, eveneens een Duitse
documentaire. De
rolprent over de treinreis op het Dak van de Wereld, donderdag
aansaande,t stamt weer uit 2007, is eveneens een Duitse film; Susanne
Mayer-Hagmann tekent daarvoor verantwoordelijk. De laatste van de vier
reizen per IJzeren Paard, die u deze week nog kunt zien, stamt uit de
koker van Bettina Bansbach, is als Duits filmproduct in 2007 ontstaan,
en wordt uitgezonden op het beeldformaat 16:9. Dat
geldt eveneens voor alle drie andere hier aangekondigde films. Drie van
de vier hier besproken films worden herhaald: die over het
Salzkammergut op woensdag 29 april, in de ochtend om 10:40 uur, die
over de Provence op dezelfde dag, 's middags om 14:00 uur. Op
donderdag 30 april kan men 's middags vanaf 14:00 uur nogmaals bekijken
hoe het er per trein aan toe gaat op het Dak van de Wereld.
Arturo Toscanini dirigeert werken van Verdi en Wagner ' Tenor Jan Peerce verleent daarbij hand en stembanddiensten ' in film op WDR
Unieke figuur In
de nacht van dinsdag 21 op woensdag 22 april tussen 00:00 uur en 01:
00 uur presenteert de Duitse televisiezender Westdeutscher Rundfunk
(WDR) een film met de dirigeerkunsten van één der meest besproken
figuren uit het muziekleven van de eerste helft van de twintigste eeuw:
Arturo Toscanini (1867-1957). Al diverse malen zijn er films met of
over hem in zijn muzikale functie vertoond, op tal van West-Europese
radio- en televisiezenders, alsmede via diverse andere ethermedia van
ons ondermaanse. Eén keer vertelde de man zonder te weten dat hij
door zijn zoon werd gefilmd honderduit over zijn persoonlijke en
culturele leven in Europa en de Verenigde Staten.
Deze
keer valt een uur lang muziek te horen en te zien van zowel de
meestermuzikant van het Bayreuth van anno toen: Richard Wagner
(1813-1883), alsmede van dat andere, uitnemende operagenie met een iets
zuidelijker temperament: Giuseppe Verdi (1813-1901). Arturo Toscanini
leidt het NBC Smphony Orchestra en het koor van het Westminster College
Choir. Solistische medewerking wordt verleend door de tenor Jan Peerce
(1904-1984), die bij het aanschouwen van zijn levenslicht de naam Jaco
Pincus Perelmuth droeg. __________ Foto: Tenor Jan Peerce zingt voor opnamen met een microfoon.
Cultuurspectrum
