Bloedbroeders, speelfilm (2008) naar Baarnse moordzaak (1960) op Nederland 3
Sneeuwbaleffect
De veertienjarige, kleine crimineel Ronnie een brommerdief die op de vlucht is voor de politie krijgt de gelegenheid te schuilen op de zolder van een grote villa te Baarn, bij de rijke broers Arnout en Victor. Aanvankelijk vinden die het gebeuren welvermakelijk, doch allengs wordt die Ronnie hun tot last. Dat gaat op een gegeven moment wel heel ver: het snotaapje zal zijn weldoeners nu ook nog even chanteren. Op straat zetten durven ze hem niet meer, en zo kiezen ze voor een andere oplossing. Het heeft zich in werkelijkheid allemaal een halve eeuw geleden zo afgespeeld. Niet al te lang daarna is er een toneelstuk over gemaakt dat in de jaren zestig ook via de televisie is voorgesteld. Strafpleiter in die zaak was Mr. François Pauwels (1888 -1966), die tevens dichter en romancier was. Diverse van zijn romans en dichtbundels duiken de laatste tijd veelvuldig op tijdens boekenmarkten, voornamelijk in de dump.
Recente verfilming
Die gebeurtenissen zijn in 2008 door Arno Dierickx voor een speelfilm gebruikt, die Bloedbroeders is gaan heten. Daarin speelt Matthijs van de Sande Bakhuyzen, geboren 1988, de rol van Arnout van Riebeeck, en zien weDerk Stenvers (geboren 1991) in de rol van Victor van Riebeeck; Sander van Amsterdam (geboren 1988 ) is voorzien voor de rol van Ronnie, de bromfietsdief. Erik an Heijningen speelt de rol van Simon Bakker. Diverse andere acteurs met bekende namen spelen minder vooraanstaande rollen. De rolprent, die de kwalificatie thriller meekreeg maar tegenwoordig wordt een film al snel zo genoemd wordt op woensdag 23 juni door de Avro uitgezonden op Nederland 3, vanaf 22:40 uur, volgens de programmagegevens eindigend om 00:20 ujur in de nacht op donderdag 24 juni.
__________
Afbeelding: scène uit de film Bloedbroeders met de drie protagonisten. (Bovenste gedeelte van de filmposter.)
Zwijgende Nederlandse film uit 1917, Het geheim van Delft enige keren te zien
Het is inmiddels alweer bijna een hele eeuw geleden dat de eerste Nederlandse zwijgende films welke tot voor enkele decennia werden gekwalificeerd als stomme film werden gerealiseerd, en één daarvan zal op dinsdag 22 juni door het digitale televisiekanaal Geschiedenis 24 worden uitgezonden. De rolprent draagt de titel Het geheim van Delft, en deze is in 1917 gereedgekomen en uitgebracht op 20 februari van dat jaar.
Thema van de film is het recept voor het vervaardigen van Delfts blauw porcelein; dat recept is verloren gegaan. Hoewel de titel van de film de stad Delft impliceert, is deze voornamelijk opgenomen in Haarlem. Voor regie, script en productie is Maurits Binger (1868-1923) verantwoordelijk.
De film zal worden uitgezonden tussen 22:51 uur en middernacht. Zoals men dat in geval van heel veel programmaonderdelen welke door genoemd digitaal televisiekanaal worden gepresenteerd, mag verwachten, zal die film ongetwijfeld nog diverse malen worden getoond; daarvoor zijn voldoende kaders te bedenken. In ieder geval kunnen degenen, die de film op dinsdagavond om enigerlei reden niet kunnen zien, de schade inhalen op de avond van woensdag 25 juni, tussen 18:51 uur en 20:01 uur.
Drie opera's van LeoÅ¡ Janáček de komende weken enkele keren op Mezzo-tv
Jenufa
De geniale Tsjechische muziekmeester Leo Janáček (1854-1928) heeft zich op tal van compositorische fronten geprofileerd, onder meer op het gebied van het muziektheater. Enige tijd geleden werd diens Jenufa uit 1904 door Mezzo-televisie uitgezonden. Deze opera wordt op zondag, vanaf 17:00 uur in de namiddag, herhaald door Mezzo-televisie. In de loop komende dagen van deze week zullen nog twee muziekdrama's van diezelfde componist door die zender aan de kijkersschare worden voorgesteld.
Katia Kabanova Op dinsdag 22 juni is de beurt aan Katia Kabanova uit 1921, te zien vanaf 20:30 uur. Daarbij gaat het om de versie uit 1988 van regisseur Derek Bailey tijdens het Glyndebourne Festival van dat jaar. Andrew Davis heeft de muzikale leiding, het instrumentaal ensemble is het London Philharmonic Orchestra. Meer over deze versie, alsmede over achtergronden en iets over de componist is te vinden in een artikel dat ik in april 2009 heb opgenomen op de Nederlandse website All art is quite useless van Rond1900.nl over de cultuur van het fin de siècle.
Mezzo-televisie herhaalt deze opera de komende vier weken nog twee keer: eerst op woensdag 30 juni, vanaf 17:00 uur en dan nog op vrijdag 16 juli, vanaf 10:00 uur in de ochtend.
Het sluwe vosje Op vrijdag 25 juni kunt u, tussen 17:00 uur en 18:35 uur, eveneens op Mezzo-tv, kijken naar Het sluwe vosje uit 1924, van dezelfde componist. Het betreft een uitvoering door het Koor en het Atelier lyrique van de Opéra national de Paris uit 2008. Dirigent is Dennis Russel Davies, de enscenering is van Don Kent. De opera wordt gezongen in het Tsjechisch.
Er volgt binnen twee weken nog een herhaling via dezelfde zender, op vrijdag 9 juli, vanaf 10:00 uur in de ochtend.
___________
Afbeeldingen
1. De componist Leo Janáček.
2. Scène uit het sluwe vosje in de versie van 2008 door de Opéra national de Paris, zoals die de komende weken nog driemaal te zien valt via Mezzo-tv.
Tags:muziekdrama, Leoš Janáč,ek, Glyndebourne Festival, London Philharmonic Orchestra, Andrew Davis, Derek Bailey, Don Kent, Choer et orchestre de l'Opéra national de Paris, Dennis Russel Davies
Enkele elementen van het Rijk van de Nacht in documentaires op Holland Doc 24
Zes invalshoeken
Tal van aspecten van het verschijnsel Nacht komen aan de orde in zes achtereenvolgende programmaonderdelen die op dinsdag 22 juni door de digitale televisiezender Holland Doc 24 zullen worden uitgezonden. 1 Om 20:15 uur begint de VPRO-film Wat vreten onze kinderen toch uit 's nachts? Regisseur Hansje van Etten heeft vijf pubers een kleine camera meegegeven en hun ouders (al dan niet) nietsvermoedend thuis achtergelaten hebben. 2 Om 20:48 uur volgt een korte documentaire tot 21:00 uur getiteld Insomnia, gedraaid door studenten van de Nederlandse Film en Televisie Academie. Het feit dat wij inmiddels leven in een 24-uurs maatschappij, gaat ten koste van onze zo dringend benodigde slaap. Gedurende de achter ons liggende halve eeuw is het aantal uren dat wij in slaap doorbrengen, gemiddeld met twee uur afgenomen, Daarbij heeft nu zo'n dertig procent van de bevolking te kampen met slaapproblemen. 3 21:00 uur is het als het derde onderdeel van deze thematiek slaapproblemen wordt behandeld in de vijftig minute durende film De macht van Morpheus. We zijn in onze beschaving al zo ver voortgeschreden dat één derde van onze bevolking met slaapproblemen te kampen heeft. Frans Hoeben en Caroline Moens tonen ons in hun tijdstip welke de maatschappelijke gevaren van slaapstoornissen zijn.
4 In de daarop om 21:51 uur aansluitende documentaire met een duur van tien minuten NOFF: De machine van de nacht wordt ons het nachtleven van Neerlands hoofdstad getoond, waarbij de nadruk ligt op de mensen die in de nachtelijke uren werken. 5 Om 22:01 uur volgt een aflevering uit de reeks Dokument met eveneens een veelzeggende titel: Slapeloze nachten. De meester van de film doet ons uit de doeken in welke mate de 24-uurs maatschappij het leven van de mensen niet alleen nadrukkelijk beïnvloedt, maar die tevens ontwricht. 6 Als laatste onderdeel van deze aansluitende zes films over het nachtelijke leven bgint om 22:45 uur een aflevering uit de reeks Metropolis van de VPRO, getiteld Zware jongens. Daarin wordt ons een kijkje gegund in de plaatselijke, zogenoemde kleine criminaliteit van wereldsteden. Een etmaal lang volgen de makers een aantal zakkenrollers in Nairobi, handelaren in illegale vechtkrekels in Sjanghai, en komen we in aanraking met de man die als Israëlische Robin Hood boek staat. Deze film duurt tot23:09 uur.
Radio 4-NL: Leonard Bernstein (1918-1990) is vijf dagen componist van de week>
Uitvoerend musicus en componist
Leonard Bernstein (1918-1990) was een veelzijdig musicus en een ruimdenkend en ruimhartig mens, over wie vele anekdotes de ronde doen. Naast zijn onmiskenbare talenten in het kader van de breed geschakeerde kunstzinnigheid had de man een enorme handicap, juist in het kader van zijn werk: al te veel muziek veranderde onder zijn handen in een 'Hollywood-productie' met flink wat hela-hola elementen. Dat geldt voor de man als dirigent èn als componist. Gelukkig waren er ook nog componisten, en delen uit het oeuvre van andere collega's, de zo'n aanpak best konden hebben, zoals de werken van George Gershwin (1898-1937), en de Ländliche Hochzeit-Sinfonie opus 26 uit 1876 van Karl Goldmark (1830-1915), alsmede enkele van de meest bekende stukken van Aaron Copland (1900-1990). Tijdens de opening van het Holland Festival 1976 trad Bernstein met de New York Philharmonic Orchestra op in de Houtrusthallen te Den Haag, met Gershwin en de Derde Symfonie van Copland. Lenny kwam, zag en overwon, maar een concert van hoog gehalte werd het niet: er kwam maar geen einde aan dat ondraaglijke, totaal overbodige stuk "Syncop(e)land".
Niet echt boeiend
Van de diverse soorten stukken die Bernstein zelf heeft gecomponeerd, is er evenmin nauwelijks iets dat echt zal beklijven, aangezien het meeste al was versleten toen het voor de eerste keer werd uitgevoerd. En de slag met de tand des tijds zal vrijwel al het andere evenmin doorstaan. De vreselijke rimram van zijn drie symfonieën, waarvan de tweede wordt geacht een diep doorleefd-intellectueel gebeuren te zijn Age of anxiety op tekst van de Engelse dichter Wystan Hugh Auden bevat de slapst denkbare aftreksels van wat Gershwin, Gustav Mahler (1860-1911) en Dmitri Sjostakvitsj (1906-1975) hebben gecomponeerd. En de omringende werken in hetzelfde genre de Eerste: Jeremiah, en de Derde: Kaddish; in memoriam John F. Kennedy kunnen we hier ook afdoen als larmoyante gruwelkitsch. En die drie symfonieën werden geschreven door een man die voordien de stellige bewering had gedaan dat er na het gebeuren van Hiroshima/Nagasaki geen symfonie meer zou kunnen worden gecomponeerd. [1] West Side Story
Met zijn composities had Bernstein ook niet echt succes, totdat hij met het enige grotere werk uit zijn brein voor het voetlicht kwam: de musical West Side Story, in 1957 op Broadway, in 1961 als speelfilm van Jerome Robbins en Robert Wise, op het brede witte doek, wereldwijd. Niet al te lang daarna meldde de componist in een interview dat hij, terugblikkend, West Side Story : "teveel" Puccini vond. Radio 4-programma
Peter Bree heeft uit het oeuvre van Leonard Bernstein vijf maal zo'n dertig minuten samengesteld, welke in de avonduren tussen 19:30 uur en 20:00 uur, deze week van maandag 21 tot en met vrijdag 25 juni, zullen worden gepresenteerd via de klassieke zender Radio 4 in het inmiddels klassieke programma Componist van de week. _________
[1] Zoals er diverse Europese schrijvers zijn geweest die meenden dat er na het gebeuren in 'Auschwitz' geen roman meer geschreven zou kunnen worden, en er vervolgens lustig op los hebben geschreven in dat genre. __________
Afbeelding: Dirigent en componist Leonard Bernstein in 1971.
Tags:componist van de week, Radio 4-NL,, Leonard Bernstein, Aaron Copland, Karl Goldmark, George Gershwin, Peter Bree, 'West Side Stor', Jerome Robbins, Robert Wise
Over het beroep van toneelspeler in The essay van BBC Radio 3
De Britse zender BBC Radio 3 biedt de komende vijf dagen, direct na middernacht al die dagen tussen 00:00 uur en 00:15 uur onze tijd, in het vaste programmaonderdeel The essay de aflevering van deze week in vijf delen onder de titel Half shame, half glory Postcards from the acting profession. Het eerste onderdeel dat in de nacht van maandag op dinsdag te beluisteren valt behandelt de rol van de toneelspeler die in de onderhavige context beter acteur kan worden genoemd als verteller van verhalen, waarbij de stem een instrument van doorslaggevende betekenis is. In het tweede gedeelte tijdens de nacht van dinsdag op woensdag komt de stellin aan de orde dat optreden in een toneelstuk veel meer een kwestie is van perfectioneren in plaats van een zaak van oefenen. Het derde deel in de nacht van woensdag op donderdag is het thema de relatie russen acteur en regisseur.
Deel vier als het officieel reeds vrijdag is laat de luisteraar kennismaken met acteur Mat Fraser (geboren 1962), die altijd een koffertje bij zich heeft, en over de inhoud daarvan vertelt: allemaal hulpmiddelen voor een acteur, welke hem aan een baan zouden kunnen helpen; hij neemt het dan ook altijd mee naar audities. Het laatste onderdeel dat in de nacht van vrijdag op zaterdag ter kennisname de ether zal worden ingezonden gaat over de vraag wat het betekent om als acteur werk te hebben, en daarnaast wat het inhoudt om werkloos te zijn. Hetgeen niet hoeft te, en zelden zal, betekenen dat de persoon in kwestie ook werkeloos is.
__________
Afbeelding: Acteur Mat Fraser op de confronterende toer met een striptease, waarbij hij zich ook ontdoet van zijn armprotheses.
Een scheermes als botte bijl in BRAVA NL-programma
Binnen een paar weken nadat ik voor het eerst heb kennisgemaakt met de nieuwe muziekzender BRAVA NL, presenteert dit instituut zich op de wijze van een agressief commercieel instituut. Van de zenders buiten het publieke bestel verwachten we, door ervaringen wijs geworden, niet anders dan schreeuwerigheid en nog veel meer ondraaglijks de eerste, en best denkbare, reden waarom ik in mijn eigen elektronische publicaties per definitie weiger aandacht aan programma's van dergelijke zenders te besteden, en dit principe eveneens handhaaf op sites die weliswaar van een andere eigenaar zijn, maar die ik redactioneel beheer. Hetzelfde geldt voor alle zenders zodra zij een nagesynchroniseerde versie van een speelfilm of ander cultuurproduct uitzenden. Dat zijn uitingen van degeneratie en die verdienen niet anders dan de meest negatieve bejegening die denkbaar is, aangezien deze uitsluitend bijdragen tot debilisering van degenen die hun tijd verkwisten met dergelijke nonsensicale uitingen. Het zou derhalve wel eens kunnen gebeuren dat onze belangstelling voor die nieuweling op de beeldbuis de muziekzender BRAVA NL snel tot nihil blijkt te zijn gereduceerd.
Wagners Lohengrin
De nagalm van de laatste noten voor de pauze in het muziekdrama Lohengrin (1850) van Richard Wagner (1813-1993) was nog niet weggeëbd of daar werden we reeds geconfronteerd met bewegende beelden van de haven van Stavoren met schepen en het standbeeld van het in de verte starende Vrouwtje aangevuld met muziek op reclame-geluidsniveau dus veel te lawaaiïg uit een heel andere periode. Een dergelijke technische slordigheid of misschien wel bewust zo grof aangebrachte cesuur veroorzaakt een ware cultuurschok en bewerkstelligt maar één ding: vluchten, ook van de daaraan voorafgaande Wagner-opera, aangezien de erotische lustbeleving die een goed muziekdrama, zelfs met alle eventueel twijfelachtige elementen, dient te genereren onmiddellijk was omgeslagen in een conglomeraat van onlustgevoelens over zo'n intens gebrek aan fijngevoeligheid bij de verantwoordelijken van de sedert kort onze beeldbuis in beslag nemende muziekzender BRAVA NL, die in ieder geval nog niet de benaming cultuurzender verdient, zeker niet zolang een vakbekwame castratie het gevolg is van het onvermogen aan die zijde om na te denken over een passende invulling van een Pauze binnen een muziekdrama.
Passende formule bedenken
Vanzelfsprekend is er een formule denkbaar die recht doet aan het fenomeen Pauze, met daarin (een) passend programma-onderdeel. Men kan op het huiskamerscherm teksten laten verschijnen, een (of enkele) 'still(s)' uit de voorafgaande delen van het muziekdrama al dan niet aangevuld met een daarbij behorende tekstregel , of portretten van Wagner eventueel aangevuld met passende teksten, en zo voort. Doch, in ieder geval de eerste 1-2 minuten, zonder geluid.
En waarom worden we opgezadeld met een Engelse ondertiteling? Liever geen ondertiteling dan één in een andere buitenlandse taal dan die waarin de opera wordt gepresenteerd. De betreffende uitvoering van Lohengrin werd tekstueel zo duidelijk gepresenteerd want gezongen dat er hooguit een Nederlandse ondertiteling voor mede-uitzending in aanmerking komt.
Bij BRAVA NL moet men nog veel leren, en zoals in de meeste gevallen dat bestaat in eerste instantie uit het afleren van één en ander.
Wie is er vandaag de dag nog bang voor de moeilijke teksten van Franz Kafka?
Hoe dikwijls zeggen bepaalde literatuurliefhebbers niet dat ze graag meer van Franz Kafka zouden willen lezen als het niet zo moeilijk was de man te volgen, zijn teksten inhoudelijk te begrijpen. Op de achterzijde van de hierbij afgebeelde bundel met Kafka-teksten begint de zin achterop met de volgende, zeer verstandige woorden: "Muß man Kafka verstehen, um ihn zu lieben? Man muß nicht, aber es hilft."
In aansluiting op het artikel over onder meer de radio-opera Ein Landarzt van Hans Werner Henze, op basis van bijna letterlijk het gelijknamige verhaal van Kafka, gaan we even verder in op dat boek: niet alleen omdat daarin de belangrijkste verhalen van deze buitengewone schrijver (1883-1924) zijn verenigd, maar vooral omdat daarin elk verhaal wordt voorafgegaan door inleidende teksten, welke niet alleen het lezen van de verhalen in kwestie vereenvoudigen, maar deze tegelijkertijd plaatsen in het kader van de levensloop en de ontwikkeling van de persoonlijkheid in casu. Niet alleen heeft de bundel een titel meegekregen die meer niveaus vertegenwoordigt Einfach Kafka. Het boek is voorzien van een tijdtafel van vijf bladzijden; zo'n onderdeel vormt weliswaar in alle omstandigheden een informatief aspect van het geheel, maar juist in het bedoelde kader heeft zo'n overzicht meer dan alleen een technisch toegevoegde waarde.
Wie helemaal door Kafka wordt gegrepen, heeft ook de mogelijkheid om voor relatief weinig geld het complete werk van deze schrijver in één grote dundruk-paperback te verwerven. En wie zodanig door het verhalend proza van deze auteur in de ban zijn geraakt dat ze daaruit concluderen met een zeer fascinerende persoonlijkheid te maken te hebben, bestaat de mogelijkheid om uit de veelheid van literatuur over deze mens en kunstenaar enkele markante biografische werken te kiezen, welke op alle fronten meer informatie en daardoor meer inzicht te verschaffen.
__________
Einfach Kafka, herausgegeben von Peter Höfle. 350 pag., paperback st 3972, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main, 2008. ISBN 978-3-518-45972-0. (BRD-prijs 7,00.)
Franz Kafka: Sämtliche Werke. Mit einem Vorwort von Peter Höfle. 1463 pagina's dundruk, grote paperback, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main, 2008. ISBN 978-3-15-42001-0. (BRD-prijs 25,00.)
Oliver Jahraus: Kafka Leben, Schreiben, Machtapparate. Mit 24 Abbildungen, gebunden mit Umschlag. Philipp Reclam jun., Stuttgart, 2006. ISBN 978-3-15-0106161-7. (BRD-prijs 18,00.)
Andreas B. Kilcher: Franz Kafka Leben, Werk, Wirkung. 160 pagina's, geïllustreerd. Suhrkamp Basisbio, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main, 2008. ISBN 978-3-518-18223-4. (BRD-prijs 7,90.)
____________
Afbeeldingen
1. Voorzijde van de paperback met Kafka-verhalen.
2. Voorplat van Kafka compleet in de Suhrkamp-editie in één band.
3. Voorkant van het stofomslag van de Kafka-bio van Oliver Jahraus.
Twee radio-opera's van Hans Werner Henze direct achtereen, zondag op WDR3
Gecomponeerd als radio-opera De regionale Duitse radiozender WDR 3 biedt de liefhebber van het fenomeen muziektheater in dit geval muziektheater uit de tweede helft van de twintigste eeuw de gelegenheid om direct achtereen twee opera's te beluisteren, die oorspronkelijk als radio-opera waren gecomponeerd door Hans Werner Henze (*1926). De beide werken nemen tezamen nog net geen twee uur in beslag. Ein Landarzt naar Kafka
In de nieuwste aflevering van de reeks Bühne: Radio wordt vanaf 20:05 uur op zondag 20 juni de presentatie gestart met Ein Landarzt, een radio-opera in één bedrijf uit 1951, met en tekst van de componist naar het gelijknamige verhaal [1] van Franz Kafka (1883-1924).
De eerste opvoering werd gerealiseerd in 1951 via de toen nog bestaande Nord West Deutsche Rundfunk. Een scenische presentatie werd twee jaar later gegeven: op 27 mei in Keulen. Het feit dat Hans Werner Henze heeft getracht het oorspronkelijke verhaal van Franz Kafka dat slechts enkele pagina's beslaat qua tekst zo getrouw mogelijk weer te geven, leverde de componist in 1953 de Prix d'Italia op.
Uitvoerenden zijn het WDR Sinfonieorchester Köln en het kinderkoor van het Kölner Domchor, aangevuld met vocale solisten. Het geheel staat onder leiding van Markus Stenz.
Das Ende der Welt
In het bewuste radioprogramma wordt direct daarna het tweede korte muziekdrama uit 1953 voorgesteld: Das Ende der Welt, dat eveneens als radio-opera is geconcipieerd en tevens als zodanig is uitgevoerd opnieuw door de NWDR te Hamburg in het jaar van ontstaan 1953. De tekst is afkomstig van Wolfgang Hildesheimer (1916-1991), een toneelversie werd in 1964 gerealiseerd.
Het WDR Rundfunkchor en het WDR Sinfonieorchester worden geleid door Markus Stenz, die ook hier wordt bijgestaan door vocale solisten.
__________
[1]Ein Landarzt werd geschreven in de winter van 1916/17, en in 1919 gepubliceerd in een bundel verhalen, die ook deze titel kreeg.
____________
Afbeeldingen
1. Componist Hans Werner Henze. 2. Auteur Franz Kafka.
Mezzo-tv presenteert drie programma's achtereen met Dietrich Fischer-Dieskau
In het avondprogramma van de internationale muziekzender Mezzo-televisie is op maandag 14 juni bijna drie uur ingeruimd voor de bariton Dietrich Fischer-Dieskau (geb. 1925). Vanaf 20:30 uur kunnen we drie films achtereen bekijken: om 20:30 uur wordt de eerste van twee afleveringen uitgezonden van het programma met daarin Dichterliebe, opus 48 van Robert Schumann (1810-1856), met de tekst van zestien gedichten van Heinrich Heine (1797-1856), ontstaan in 1840. Dit opus was opgedragen aan de indertijd fameuze zangeres Wilhelmina Schröder-Devrient (1804-1860).
Exact een uur daarna volgt de voor Mezzo-tv op dat moment tweede aflevering van de liederencyclus op gedichten van Wilhelm Müller (1794-1827) Die schöne Müllerin uit 1823 op muziek van Franz Peter Schubert (1797-1828).
Weer een uur later start Mezzo-televisie een aflevering uit de reeks Klassiek Archief, eveneens over de internationaal vermaarde bariton, die zich in de loop van zijn carrière verder heeft ontwikkeld als dirigent en als eigenaar van een eigen geluidsdragers-label: Orfeo. Doch daarbij zou het niet blijven: eveneens als kunstschilder en musicoloog heeft de man zich doen gelden. En niet te vergeten als auteur van diverse boeken over muziek, componisten en over het Duitse kunstlied.
Het onderdeel van deze televisieavond dat over Robert Schumann gaat, zal, in verband met het feit dat de componist dit jaar twee eeuwen geleden werd geboren, ongetwijfeld nog vele malen door Mezzo-televisie worden herhaald. In ieder geval zal dat gebeuren op dinsdag 22 juni, tussen 17:00 uur en 19:50 uur.
____________ Afbeeldingen
1. De bariton Dietrich Fischer-Dieskau, enkele decennia geleden.
2. Voorzijde van het boek van Dietrich Fischer-Dieskau over het Vokalwerk van Robert Schumann, met daarin uitgebreide informatie over Dichterliebe.
Saul Friedländer in Duitse documentaire uit 2009 deze week driemaal op Arte-tv
Acribisch onderzoek
Aarden kan Saul Friedländer nergens op deze wereld. Wel heeft hij op tal van plekken op dit ondermaanse gewoond, maar de schaduwen uit het verleden ten tijde van de holocaust blijven hem vervolgen en mede daardoor is hij een onderzoeker geworden die acribisch de periode en de gebeurtenissen welke in dat kader hebben plaatsgegrepen heeft bestudeerd. Ondanks het feit dat Saul Friedländer zich zo intensief met dat onderdeel van de twintigste eeuwse vooral Europese geschiedenis heeft beziggehouden, blijft hij ook zoeken naar de eigen identiteit. Praag, jaren dertig
Daartoe is hij onder meer teruggekeerd naar zijn, relatief verre, verleden: naar Praag waar hij in 1932 werd geboren en zijn jeugdjaren heeft doorgebracht. Zijn ouders die beseften wathet Beest met de snor en de krankzinnige brulstem voor de Joden in petto had lieten Saul onderduiken op een katholiek internaat, onder de naam Paul-Henri Fernand. Daardoro overleefde hij de oorlog, maar zijn beide ouders zijn in Auschwitz vermoord. Toen hij tot priester zou worden gewijd, ontdekte Saul Friedländer dat hij Joods was. Tijdens zijn omzwervingen in de vroege periode kwam hij eerst in Tel Aviv terecht. Uiteindelijk is hij in Los Angeles beland, waar hij hoogleraar werd.
Nieuwste boek
Het meest recente boek van Saul Friedländer dat in het Nederlands is uitgekomen, Nazi-Duitsland en de Joden (ISBN 978-9-782-3003-8) eerst in twee delen [1] en vervolgens samen in één band, is een omvangrijk 472 + 862 pagina's standaardwerk waarin het thema niet alleen vanuit alle denkbare perspectieven wordt benaderd, maar en dat is nog wel het voornaamste in een Europese context. Arte-televisie besteedt op zondag 13 juni, tussen 17:00 uur en 17:45 uur aandacht aan deze historicus, zijn leven en werk, door middel van een documentaire van de Bayerische Rundfunk uit 2009 gemaakt door Yehuda Yaniv, getiteld Saul Friedländer und die Geschichte. Deze film wordt uitgezonden op het beeldformaat 16:9, voorzien van stereofonisch geluid. Herhalingen worden door dezelfde zender gepresenteerd op maandag 14 juni, vanaf 08:00 uur en op zaterdag 19 juni, vanaf 06:45 uur. __________ [1] 1. De jaren van vervolging:1933-1939. 2. De jaren van vernietiging: 1939-1945.
Zie ook onze bijdrage van 13 november 2008 op de (zuster)site Tempel der Historie. ___________ Afbeeldingen 1. Historicus Saul Friedländer. 2. Voorplat van de Nederlandse editie van de beide boeken in één band, verschenen bij Nieuw Amsterdam Uitgevers te Amsterdam
Vier van de zes Cellosuites van Papa Bach door Jean-Guihen Queyras op Nederland 2-tv
In het Zaha Hadid Arcitect Paviljoen Met de bepaling door derden dat de zes cellosuites van Johann Sebastian Bach (1685-1750) tot het meest gewichtige, interessantste en fraaiste behoort dat voor het instrument in kwestie is geschreven, valt zonder tegenspraak te leven. Het is dan ook altijd weer een belevenis van enorme intensiteit als we in staat worden gesteld om te luisteren naar een uitvoering van hoog niveau van deze meesterwerken.
In het kader van het Holland Festival 2010 speelt de internationaal vermaarde cellist Jean-Guihen Queyras (*1967), in Zaha Hadid Architect Paviljoen bij de Westergasfabriek te Amsterdam de eerste vier van die zes suites. Van deze cellist mag, op basis van zijn reputatie, verwacht worden dat hij, naast een fenomenale techniek, een ntense emotionaliteit zal weten over te brengen.
Uitzending van concert via Nederland 2
Vanaf 18:55 uur op zaterdag 12 juni wordt u en ons, via de televisiezender Nederland 2 gedurende een half uur, de gelegenheid gegeven oor- en ooggetuige te zijn van de vertolking in casu. Dat kan n de NPS-bijdrage die dan wordt uitgezonden als onderdeel van de berichtgeving over het Holland Festival. Op één van de zenders die tot het digitale kader behoren, welke vierentwintig uur per etmaal in de ether zijn, zal binnenkort vast wel een herhaling van dit optreden worden uitgezonden.
__________
Afbeelding: De Franse cellist Jean-Guihen Queyras tijdens een optreden in de stad Nantes in 2009.
Tweede reportage over Russische muzikale wonderkinderen op Nederland 2-tv
In de NPS-reeks Het uur van de wolf wordt op vrijdag 11 juni, als laatste onderdeel van de programmering op de televisiezender Nederland 2, een nieuwe aflevering uitgezonden vanaf 23:20 uur. Het thema is, evenals zeven jaar geleden, Russische wonderkinderen. In 2003 werden daarin jonge pianisten geportretteerd. Vanzelfsprekend zijn de kinderen van toen jonge volwassenen geworden.
Een deel van hen staat aan het begin van een briljante carrière, een ander deel van deze voor musicus opgeleiden heeft de stap moeten nemen hun wensen en de daaraan verbonden handelingen en voorbereidingen voor een verdere loopbaan in het aanvankelijk beoogde circuit terzijde te schuiven. Dat is niet alleen een kwestie van persoonlijke ontwikkeling en dientengevolge aanpassing van inzichten, maar hangt evenzeer samen met de veranderingen welke in de Russische samenleving hebben plaatsgegrepen.
De uitzending duurt tot 00:20 uur in de nacht op zaterdag 12 juni. We zullen de reportages binnen niet al te lange tijd ook nog wel eens weer tegenkomen althans dat hope we op één van de digitale kanalen van de reeks met het getal 24 achter de naam van de zender.
__________ Afbeelding: Irina Tsjistjakova. (Foto van NPS-programma Het uur de wolf.)
Speelfilm La grande illusion van Jean Renoir via TV 5 met Nederandse ondertitels
Klassieker
Het Franstalige televisiekanaal TV5 presenteert op donderdag 10 juni 's avonds tussen 21:00 uur en 23:00 uur de grote klassieke Franse speelfilm La grande illusion uit 1937 van regisseur Jean Renoir (1894-1979), zoon van de grote impressionistische schilder Auguste Renoir (1841-1919). Daarin komen we enige vooraanstaande namen van het witte doek tegen, zoals Jean Gabin (1904-1976), Pierre Fresnay (1897-1975) en de Duitse acteur/regisseur Erich von Stroheim (1885-1957), en Dita Parlo.
Het verhaal Gedurende de Eerste Wereldoorlog, in 1917, overkomt het drie, qua persoonlijkheid zeer uiteenlopende, Franse militairen, dat ze van het ene krijgsgevangenenkamp naar het andere worden overgebracht. In die periode creëren dezen een legende met betrekking tot een reeks ontsnappingspogingen. Dat is een overlevingsstrategie in een periode van ongelooflijk barbaarse toestanden en gebeurtenissen.
La grande illusion is een speelfilm die de kwalificatie humanistisch meesterwerk heeft gekregen. Jean Renoir heeft zelf het scenario geschreven, in samenwerking met Charles Spaak (1903-1975), dat in goede zin bol staat van de fijngevoeligheden, naast een reeks rake observaties en het nodige sarcasme. Dat laatste zal ongetwijfeld een gevolg zijn van de situatie in de tijd waarin het gebeuren zich afspeelt.
Bijzonderheden
In allerlei beoordelingen heeft La grande illusion de hoogste lof gekregen; de hoogste onderscheiding is daarbij de vaststelling dat deze rolprent een volstrekt tijdloos document humain is. In de vertoning door TV 5 wordt de film Nederlands ondertiteld.
____________
Afbeeldingen
1. dvd-doos van La grande illusion.
2. Scène uit de film La grande illusion, met Jean Gabin en Dita Parlo.
Relatie tussen wetenschap en kunst onder de loep in BBC's The culture show
In het cultureel magazine The culture show van de Britse zender BBC Two Television staat de aflevering, die op donderdag 10 juni, 's avonds tussen 20:00 uur en 21:00 uur onze tijd zal worden uitgezonden, in het teken van de relatie tussen wetenschap en kunst.
In dat uur onderzoekt Andrew Graham-Dixon onder meer vervalste schilderijen en gaat hij voorts op zoek naar vermiste kunstwerken. Michael Smith bezoekt de bizarre expositie Skin van de Wellcome Collections, en ten slotte voert filmcriticus Mark Kermode een gesprek met de wiskundige Marcus du Sautoy gespecialiseerd in getallentheorie, maar eveneens een groot filmliefhebber over de functie van wetenschap in de filmindustrie en over het voorkomen van wetenschap in films.
Hoorspel over Clara Schumann op regionale Duitse radiozender NDR Kultur
De speciale uitzendingen op radio en televisie, via internet of door middel van congressen dan wel andere evenementen en nieuwe literatuur welke alle zijn gericht op de componist Robert Schumann (1810-1856) die allerwegen wordt herdacht en wiens herdenking naar aanleiding van zijn tweehonderdste geboortedag zijn in volle hevigheid losgebarsten reeds voordat de dag in kwestie was aangebroken: en dat was gisteren de achtste juni.
Bij al die, soms het lijkt het wel overmatige, aandacht voor Robert Schumann is het wellicht niet zo verkeerd dat zijn echtgenote Clara Wieck (1819-1896) in het verlengde van al die belangstelling haar deel krijgt. Dat gebeurt op woensdag 9 juni in het hoorspel getiteld Frauenliebe Männerleben dat zal worden uitgezonden door de regionale Duitse radiozender NDR Kultur. Dat hoorspel is voor het grootste deel gebaseerd op het theaterstuk Clara S. van de Oostenrijkse schrijfster Elfride Jelinek (*1946 Nobelprijs Literatuur 2004), die te boek staat als het enfant terrible van de Oostenrijkse letteren.
BBC Radio 3 Night waves over nieuw boek met beroemdheden die nazi-Duitsland bezochten
Beroemdheden schreven over nazi-Duitsland vóór de oorlog In het Britse radioprogramma Night waves dat met enige regelmaat op door BBC Radio 3 wordt uitgezonden, is voor de aflevering van woensdag 9 juni een gesprek ingepland over een nieuw boek met impressies van enkele beroemdheden uit diverse disciplines van het cultureel-maatschappelijk leven in meerdere delen van de wereld.
Uit Groot-Brittannië is de veelzijdige Virginia Woolf (1882-1941) onder meer romancière en essayiste onderwerp van gesprek. Een tweede beroemdheid, zeker zo veelzijdig als voornoemde Bloomsbury-dame, maar dan op een geheel ander vlak is William Edward Burghardt du Bois (spreek: Du Booys) (1868-1963), een Amerikaans activitist voor burgerrechten die zich gedurende zijn deel van de twintigste eeuw bij voortduring heeft ingezet voor gelijke rechten en tegen elke vorm van racisme. Du Bois werkte tevens als historicus, scioloog, auteur en redacteur. De derde figuur binnen dit illustere gezelschap is de meest vermaarde president van de Verenigde Staten van Amerika, John Fitzgerald Kennedy (1917-1963).
De grootste gemene deler van deze drie maatschappelijk vooraanstaaned figuren is het feit dat zij allen, voorafgaande aan de Tweede Wereldoorlog, nazi-Duitsland hebben bezocht en daarover hebben gepubliceerd. Ook anderen van naam en faam hebben een dergelijk bezoek aan het Duitse rijk van anno dazumal afgelegd. Dat is het thema van het nieuwe boek: Travels in the Reich 1933-1945. PresentatorMatthew Sweet en zijn gasten proberen te achterhalen wat het genoteerde van de drie genoemde figuren over hen zegt en wat hun visie op nazi-Duitsland nu precies te betekenen heeft. De uitzending van Night waves is tussen 22:15 uur en 23:00 uur onze tijd.
__________
Afbeeldingen 1. Burgerrechten-activist W.E.B. du Bois in 1918. 2. Night waves-presentator Matthew Sweet.
Atlantis-documentaire van Bettany Hughes in BBC Two's Timewatch
Veelzijdig onderzoek
In de reeks historische documentaires die onder de naam Timewatch worden uitgezonden door de Britse televisiezender BBC Two, kan men in de nacht van dinsdag 8 op woensdag 9 juni, vrij snel na middernacht, kijken naar de aflevering Atlantis: The evidence.
Bettany Hughes is historica; op basis van geologische, archeologische en historische onderzoekingen heeft zij zoveel kennis vergaard dat ze thans in staat is om aan te tonen dat de legendarische verhalen over Atlantis zijn gebaseerd op een gebeurtenis die in een ver verleden waarachtig heeft plaatsgehad, en niet zijn ontsproten aan de geest van een veelzijdig-fantasierijke schrijver. Het moet daarbij gaan om de grootste natuurramp van de Oude Wereld.
BRAVA NL, de nieuwe klassieke muziekzender, zou een aanwinst kunnen worden
Het recentelijke verschijnen van de muziekzender BRAVA NL op het huiskamerscherm kan op deze plek vooralsnog met enig enthousiasme worden gemeld. Weliswaar zal er hier en daar nog moeten worden geschaafd, en dat in meer dan één opzicht, maar dat is een normale zaak in de beginfase van welke onderneming dan ook. Als de verantwoordelijken binnen deze muziekzender bereid zijnte luisteren naar opbouwende kritiek ook als die slechts in elektronischen geschrifte wordt geuit , kunnen de vereiste aanpassingen tot praktische verbeteringen leiden.
Tegenstemmen De programmering lijkt in eerste instantie interessant en veelzijdig, en dat is een allereerste vereiste om met recht aanspraak te kunnen maken op de kwalificatie zinvol alternatief tegenover het notengif van André Rieu. De monsterlijkheid daarvan wordt met onvoorstelbare hoeveelheden door onder meer de 'commerciële' zender binnen het Nederlandse publieke omroepbestel, de TROS, over de menigte uitgestort en het is duidelijk dat te weinig mensen van hun democratische recht gebruik maken zulke componisten- en scheppingen-verachtende notenbardiarree buiten de deur te houden. Met muziek hebben de wanstaltige producten van die afstotelijke fiedeldomdeine-fiedeldomdomme, nachtmerries genererende, alles en iedereen plat walsende, doch zichzelf als waarachtig musicus beschouwende kermisklant van internationale podia en elektronische media in het geheel niets te maken, doch uitsluitend met rinkelende kassa's en met een wel heel stuitende vorm van culturele deformatie.
Naturel
Vanzelfsprekend denk ik niet dat de initiatoren van BRAVA tot hun stichting zijn gekomen op basis van filantropische overwegingen, doch dat is geheel legitiem. De inleidende woorden van dirigent Jan Willem de Vriend maakten, mede door het ietwat hakkelende erin, een spontane indruk, hetgeen zou kunnen betekenen dat een naturel bij BRAVA niet buiten de deur wordt gehouden. Dat zou pure winst kunnen betekenen.
Inmiddels heb ik, gedurende de beide laatste dagen, een redelijk aantal uren besteed aan BRAVA, om eens te zien hoe veelzijdig de programmering in deze beginperiode is. Dat lijkt, mede gelet op deze beginfase, vooralsnog geslaagd. Variërend van de h-Moll Messe van Papa Bach, uitgevoerd in de Leizpiger Thomaskirche onder leiding van Herbert Blomstedt, tot en met een concert door het symfonieorkest van Luxemburg met slagwerkster Evelyn Gennie vanuit het Théâtre de Ville in die stad dat er van binnen nog net zo uitzag als in de tijd dat ik er een keer of vier per week theater- en muziekvoorstellingen heb bezocht: in de jaren zeventig van de vorige eeuw, toen het Nouveau Théâtre heette. Het orkest bezat in die tijd de status van middelgroot ensemble, doch de acht contrabassen op het podium wezen op een aangepaste status, hetgeen vast en zeker te maken heeft met de vele uitbreidingen op tal van internationale werkterreinen van de hoofdstad van het gelijknamige kleinste land der Benelux, en al die beter betaalde werkenden binnen dergelijke zakelijke en (semi)politieke organisaties wensen nu eenmaal meer cultuur dan gemiddeld. Of die wens behoort bij de status of bij de persoonlijkheid wordt niet altijd even snel duidelijk. In het gunstigste geval wast de ene hand de andere.
Aanpassingen
Om een niveau te vermijden dat al te gladjes is en veelvuldig is gekwalificeerd als vertrossing, of al snel af te glijden tot een zender met klassieke arbeidsvitaminen, moet in de leiding van het nieuwe instituut het besef postvatten dat het in eerste instantie de vijftig plussers in de categorie liefhebbers zullen zijn die op de zender afstemmen. Aangezien die groepering de komende decennia alleen maar zal groeien, is een potentieel grote kijkersgroep een absoluut gegeven. Het hangt echter af van de definitieve invulling van de programmering: hoe aantrekkelijk en tegelijkertijd vernieuwend zo'n aanbod is. Opera's, symfonieën, soloconcerten en verdere mogelijkheden uit het standaardrepertoire zijn vanzelfsprekend zeer welkom zolang deze worden aangevuld met prikkelende alternatieven.
Gisteren was dat met het concert van het bovengenoemde Luxemburgse orkest zeker het geval: een concert voor kleine trom en orkest, een zes minuten durende marimbasolo en een Vivaldi-bewerking, ingebed tussen twee Beethoven-werken uit het ijzeren repertoire boden in ieder geval de verwachting dat de bazen van BRAVA ruimdenkend zouden kunnen zijn ten aanzien van de keuze uit een, ongetwijfeld enorm, aanbod.
Te abrupte cesuur
Het is echter geen goede zaak als het slotakkoord van een werk door welk ensemble dan ook, zonder duidelijke cesuur overgaat in een deel uit een Beethoven-symfonie door een ander ensemble, echter zonder dat dit op het scherm met name wordt genoemd. De oudgedienden herkennen Claudio Abbado wel en menigeen zal ook kunnen weten in welke zaal het optreden plaats had, maar zo wordt het te zeer preken voor eigen parochie, en dat is allesbehalve vernieuwend. Mocht dit de invulling moeten voorstellen van een verloren kwartiertje, dan doet men er beter aan in plaats van dergelijke vluchtigheid enige berichten op het scherm te laten verschijnen, desnoods in een herhaling. Men zou zulks kunnen aanvullen met muziek-anekdoten of teksten die het bijzondere van een bepaalde datum onderstrepen.
Dat daarbij nadrukkelijk dient te worden gelet op het taalgebruik, is een andere eerste vereiste. Helaas onderscheidt BRAVA zich daarin nog niet van andere nieuwelingen en evenmin van zoveel lang bestaande zendgemachtigden bij welke een fatsoenlijke omgang met het Nederlands in woord en geschrift op een al te laag pitje staat.
Het is afhankelijk van de bereidheid van de zender in kwestie, of wij zullen worden voorzien van de vereiste persinfo om tijdig en duidelijk op de hoogte te zijn van eventuele bijzondere programmaonderdelen, en daarover de lezers van deze site vooraf adequaat te kunnen informeren.
Chabrols thriller Le cri du hibou, naar Patricia Highsmith, driemaal op Arte-tv
Patricia Highsmith
Diverse boeken van de befaamde, internationaal hoog aangeslagen, misdaadschrijfster Patricia Highsmith (1921-1995) zijn reeds tijdens haar leven verfilmd. Het bekendste voorbeeld is ongetwijfeld Strangers on a train uit 1950, haar eerste boek, dat in beelden werd omgezet door drie verschillende regisseurs, waarvan de eerste, Alfred Hitchcock (1899-1980) zonder enige twijfel de befaamdste is en de meeste invloed heeft gehad, die er mede voor heeft gezorgd dat de naam van de schrijfster 'op de kaart kwam'. Het begrip psychologische thriller werd het huismerk van Patricia Highsmith. Diverse andere van haar boeken zijn ook meer dan eenmaal voor het witte doek omgewerkt. In 1987 heeft Claude Chabrol (*1930) die onder meer bekendheid geniet door zijn misdaadthrillers welke op Hitchcock zijn geënt een Frans-Italiaanse coproductie afgeleverd onder de titel Le cri du hibou, eveneens naar de roman The Cry of the Owl van Patricia Highsmith, welke een kwart eeuw voor het uitkomen van de film was gepubliceerd.
Het verhaal Chabrol heeft het verhaal overgeheveld van Amerika naar een plattelandsgebied in Frankrijk. Daarkrijgt een zekere Robert een relatie met een vrouw die hij daaraan voorafgaand langdurig heeft bespied. De respectieve partners van de twee overspeligen blijven niet werkeloos toezien, maar verzinnen een duivels plan. Gewoonlijk is Chabrol de regisseur bij uitstek die zich uiterst terughoudend opstelt, waardoor overigens wel een intense spanning veroorzakende sfeer wordt opgeroepen. In Le cri du hibou lijkt het wel, althans aan de oppervlakte, dat de regisseur in volstrekte lethargie is vervallen. Daar staat echter onmiddellijk tegenover dat hij de ontwikkeling van de karakters heel markant heeft weergegeven. Dat laatste is overigens geheel in overeenstemming met de manier van werken van Patricia Highsmith, die meer dan eens heeft verklaard dat ze zelf heel erg benieuwd is naar de ontwikkeling van de protagonisten in het verhaal. Het is, vanzelfsprekend, de verdienste van cameraman Jean Rabier dat de zinderende spanning tot uitdrukking is gekomen.
Tags:Caude Chabrol, 'Le cri du hibou', Patricia Higsmith, 'The cry of the owl', verfilmde literatuur, thriller, Matthieu Chabrol, Jean Rabier, Arte-tv, Christophe Malavoy, Mathilde May, Jean Pierre-Kalfon, Virginie Thévenet