Poesen en Katers gaan tijdens Hoogtijdagen veelvuldig op stap
Vrijdag 23 januari kunt u tussen 21:00 uur en 22:00 uur op de televisiezender Animal Planet kijken naar de natuurfilm Cats of Claw Hill. Besproken daarin worden onder meer welke mogelijkheden tot geboortebeperking er voor katten bestaan. De inleidende tekst naast een aardige kattenfoto, opgenomen in de VPRO-Gids van deze week, luidt: "De
poes is geen monogaam dier. Zij laat zich in haar krolse periodes
dekken door verscheidene mannetjes. De vader van de kitten blijft dus
onbekend." Het
kan echter ook anders. In mei 1992 kreeg ik van een toekomstige
poesenmoeder, die mij niet erg welgezind was, maar verliefd was op mijn
rode kater, die geen zin had zich met haar in te laten wellicht mede
doordat hij ook niet meer aan haar wensen zou kunnen voldoen. Ze liet
zich daarom toch maar door een andere kater dekken een schitterende
witte heer, die ik nog nooit in de buurt had gezien, maar die na enige
dagen in haar directe omgeving te hebben doorgebracht, zijn zin kreeg
en dat geldt ook voor de regenpartij. Opvallend was dat die kater na de
volbrachte daad even omkeek en mij voor het raam van de keukendeur zag
staan, zich direct omdraaide en mij is komen begroeten. Ik kreeg kopjes
en luid gespin werd mijn deel toen ik hem achter de oren krabde en zei:
"Nou, dan weet ik in ieder geval dat ze kinderen krijgt." Negen
weken heb ik haar niet gezien, maar op een zaterdagmiddag zag ik bij
thuiskomst dat de moeder van vijf kittens die ze in een kuiltje in de
tuin had gedeponeerd kater Wanja met haar tanden in zijn hals
meesleurde naar de kinderen. Alle vijf hebben hem gaarne geaccepteerd
en zich vol vertrouwen aan hem overgegeven.
Een tweede nest Elf
maanden later bracht diezelfde moeder mij nog eens vijf kittens, maar
deze had ze gedurende de zoogperiode ergens achtergehouden. Zelf kwam
ze een paar keer per dag flink eten, doch pas na negen weken kwam ze in
drie etappes weer vijf kittens brengen: eerst twee, een paar uur later
nog eens en toen nog één. Al
snel vormde zich uit die beide worpen één echtpaar. Sasja uit mei 1992
raakte verstrikt in zijn belangstelling voor Bontje uit de groep van
april 1993. Dat werd een hecht stel dat vrijwel onafgebroken alles
samen deed: wandelen, klimmen, het huis verkennen en wat niet al. Na
enige jaren waren er helaas flink wat van de broers en zussen
overleden, totdat alleen die beide overbleven.
Na veertien jaar heeft onze Bontje het letterlijk opgegeven door het op
dit ondermaanse voor gezien te houden. Zesendertig uur lang is Sasja
bovenop haar blijven liggen, en mocht ik haar niet aanraken. Pas toen
is hij uit zichzelf bij de keukendeur gekomen en gaf hij me te kennen
dat ik moest meekomen. We hebben haar samen begraven.
Verdriet Nooit
had Sasja enig misbaar gemaakt of was hij een lastige kater geweest,
maar Bontje was goed en wel overleden of Sasja werd onrustig en na een
paar weken ging hij diverse keren per dag in de tuin zitten, deed zijn
kop in de nek en slaakte een kreet alsof hij een coyote was, en dat
enige malen per dag. En dan zijn er nog professoren die beweren dat
dieren geen verdriet kennen en dat wij mensen dat alles hineininterpretieren. Op
een gegeven ogenblik ging Sasja ertoe over ook 's nachts zijn beklag te
doen over zijn weduwnaarschap, en dat nam af en toe wat pijnlijke
vormen aan, versterkt door het feit dat hij langzaam maar zeker doof
geworden was. Om
een lang verhaal kort te maken: met een truc heb ik Sasja weten binnen
te halen, waar hij, toen hij eenmaal de lievelingsplekken van zijn
jeugdjaren is gaan inspecteren, steeds luider is gaan spinnen. Met de
beide andere katers en de hond bemoeit hij zich weinig, al maakt hij
nog steeds de indruk dat hij beseft de oudste te zijn en dus ook de
baas van 't spul. Hij deinst er dan ook niet voor terug de kop van de
hond opzij te duwen als hij vindt dat haar eten ook wel iets voor Sasja
is. Zo duidelijk als wat. Zijn vreselijke gejank is opgehouden op de dag dat hij, nu bijna 17 jaar, zijn intrek weer binnen heeft genomen. ____________ Afbeeldingen 1. Kater Bles rust uit van zijn avonturen. 2. Het echtpaar Bontje & Bles, hier tussen kristallen karaffen.
Händels muziekdrama Agrippina, verspreid over twee middagen, te beluisteren via BBC Radio 3
Händel-jaar 2009 Nu binnen de wereld der klassieke muziek het Händel-jaar evenals het Haydn-jaar en het Mendelssohn-jaar
in volle hevigheid is uitgebroken, kunnen we ook in het kader van het
fenomeen muziektheater wel zo het één en ander verwachten. En dat
daarbij veel van hetzelfde voorbij zal trekken en het nodige aan
(overmatig) populaire nummertjes tot ver in den treure zal worden
herhaald, mag niemand verbazen. Immers, niet alleen wil men de wens des
volks geen geweld aan doen nadat men er eerst door
verscheidene conditioneringsprocessen voor heeft gezorgd dat die wens werkelijkheid
werd, dan wel schijnt te zijn geworden. "Pijnlijk sectarisme", roepen
we hier nog maar eens met de waarschuwend geheven vinger uit.
Alternatieven Op
dat punt is echter het geluk enigszins met ons, aangezien er ook in de
wereld der klassieke muziek in het algemeen en in die van de Barok in
het bijzonder nog altijd enige figuren rondlopen die over voldoende
kennis en inzicht, alsmede de benodigde dosis eigen wijsheid (hier:
twee woorden!) beschikken om plannen door te zetten, die bijdragen ten
faveure van de componist in kwestie en de inkleuring van het
muziekleven in het algemeen, en derhalve een verrijking van ons leven
betekenen. In het dagelijkse muziekprogramma Afternoon on 3 van de Britse radiozender BBC Radio 3 zal verspreid over twee middagen de opera Agrippina
van George Frederic Handel (zo werd zijn naam in het Engels gespeld)
worden uitgevoerd door de English Baroque Soloists onder leiding van John Eliot Gardiner, met medewerking van vocale solisten. De namen van hen zijn te vinden op het betreffende onderdeel van de website van BBC Radio 3. Donderdag
22 maart, vanaf 15:00 uur kunt u luisteren naar de eerste en de tweede
akte, vrijdagmiddag, eveneens na 15:00 uur volgt de derde akte.
Achtergronden Agrippina
is een muziekdrama in drie bedrijven dat Georg Friedrich Händel
(1685-1759) op een tekst van Vincenzo Grimani (ca. 1652-1710) heeft
gecreëerd. De première werd gegeven op tweede kerstdag (26 december)
van het jaar 1709 dus nog een ronde getallen-herdenking voor ons te
Venetië. De opera werd een enorm succes, maar bleef de enige die
tijdens Händels verblijf in Italië werd opgevoerd. Het
verhaal kan kort en krachtig worden verteld: tijdens de afwezigheid van
echtgenoot Claudius probeert Agrippina door tal van intriges ervoor te
zorgen dat zoonlief Nero de troon kan bestijgen. Hoe
kort die synopsis ook, Händel wist er een behoorlijk lang stuk
muziektheater van te maken. Met diens compositorische genie zal hij er
door het opentrekken van alle hem ter beschikking staande registers
wel weer voor zorgen dat ook in 2009 niet al te veel klachten zullen
worden geuit. Het
leven van Agrippina tussen novemer van het jaar 15 tot en met eind
maart 59 wordt, als we het in een grote historisch lijn bezien,
gekenmerkt door drie namen van mannen, die in de Romeinse tijd, elk op
eigen wijze, en al dan niet ten rechte, voor veel ophef hebben gezorgd.
Iulia Agrippina was de zuster van het krankzinnige beest, keizer
Caligula (Laarsje), de gade van keizer Claudius en de moeder van Nero. ____________ Afbeeldingen 1. Georg Friedrich Händel; schilderij van Thomas Hudson. 2. Dirigent John Eliot Gardiner. 3. Iulia Agrippina minor; later Iulia Augusta Agrippina. De buste is te zien in Keulen (Römisch-Germanisches Museum).
Het literaire celloconcert van Henri Dutilleux op Mezzo-televisie
Uitzonderlijk Celloconcert De klassieke muziekzender Mezzo-televisie heeft dezer dagen in de programmering een uitvoering opgenomen van het Celloconcert van Henri Dutilleux. Deze compositie, die de betiteling Tout un monde lointain draagt, behoort tot de niet zo ruim voorziene categorie
van heel direct literaire celloconcerten. Over die componist, zijn
werken en specifiek de inhoud van het bewuste concert voor cello en
orkest heb ik een zeer uitgebreid artikel geschreven, dat op de site Tempel der Toonkunst is opgenomen op zondag 9 maart 2008. Via
Mezzo-televisie wordt het concert in kwestie, met een duur van 30
minuten, uitgezonden op donderdag 22 januari 2009, om 20:30 uur. Het
betreft een verfilming, die is gerealiseerd door Hervé White Tryptique
tijdens het concert dat de Franse cellist Henri Demarquette twee
avonden achtereen heeft gegeven met het symfonieorkest van Mannheim
onder leiding van Frédéric Chaslin, in een zaal, die was gevuld met
3500 toehoorders. Henri Demarquette bespeelt een cello die afkomstig is
uit het instrumentenmakersatelier van Goffredo Cappa in het jaar 1697. Het concert zal door Mezzo-televisie worden herhaald op vrijdag 30 janari om 17:00 uur.
___________
Foto: De Franse cellist Henri Demarquette.
Een Bösendorfer-vleugel voor slechts vijduizend Engelse Ponden
Onverwachte meevaller Het gebeurde tijdens één van de veilingen in het Engelse antiek-en-curiosa-programma Cash in the attic,
een fenomeen dat je altijd weer met zeer gemengde gevoelens bekijkt,
niet alleen vanwege de clichématige formule, maar vooral in verband met
de vreselijke presentatoren, die voornamelijk van de vrouwelijke kunne
zijn en simpelweg niet anders blijken te kunnen dan zich in
superlatieven en andere clichés, en vooral stuitende Yanken-begrippen
te uiten. Over dat aspect van het programma, dat de makers zelf van het predikaat show
voorzien, alsmede enkele andere pijnlijke onaangenaamheden die het
geheel kenmerken kom ik zeer binnenkort op diverse sites
nog wel terug. Hier
gaat het echter om een stuk Europees cultuurgoed dat tussen alle andere
te veilen artikelen van degene(n), die de hulp van het programma
heeft ingeroepen om op die manier aan wat (extra) geld te komen wordt
aangeboden. In een korte pauze nam de taxateur de presentatrice mee
naar een Bösendorfer-vleugel in uitstekende staat met een lengte van 5 foot 5 inches
(ca. 165 m.), en vertelde hij dat dit instrument nog zou worden geveild
voordat de resterende goederen van de eigen 'cliënt' aan de beurt
kwamen. Toen
het instrument vrij snel van eigenaar wisselde, gaf de taxateur als
terecht commentaar dat de koper wel een bijzondere meevaller had gehad
voor het hoogst gedane bod: vijf duizend pond plus BTW en opcenten.
___________ Afbeelding: Bösendorfer-logo.
Bruckners Vierde Symfonie onder Rafael Kubelik, woensdag op Mezzo-tv
Met Wiener Philharmoniker Het zal een redelijk oude opname zijn van Bruckners Vierde Symfonie
die op woensdag 21 januari door de klassieke muziekzender
Mezzo-televisie zal worden gepresenteerd tussen 17:00 uur en 18:10 uur.
Het betreft een uitvoering door de Wiener Philharmoniker onder leiding
van Rafael Kubelik (1914-1996).
Dat vermoeden over de ouderdom
van de opname wordt niet alleen ingegeven door het feit dat de dirigent
in kwestie alweer meer dan een decennium geleden is gestorven, maar
mede doordat hij zich behoudens uitzonderingen al in 1984 uit het
openbare muziekleven als dirigent had teruggetrokken. In principe om
zich verder uitsluitend te wijden aan het componeren. "De muziek is
mijn vaderland", luidde een bekende uitspraak van hem. En dat vaderland
vond hij een tijdlang met enige regelmaat op het podium van het
Amsterdamse Concertgebouw. Het
is uiteraard mogelijk dat het bij de gefilmde versie die wij te zien
(kunnen) krijgen nu juist wel om één van die uitzonderingen gaat, maar
anders is de opname in ieder geval een kwart eeuw oud. Het zal bij de
aftiteling wel blijken. En het is eigenlijk alleen maar van
adminsitratief belang. Over die Vierde Symfonie genaamd de Romantische van Anton Bruckner, heb ik een uitgebreid artikel opgenomen op het Nederlandse fin de siècle weblog All art is quite useless van Rond1900.nl.
__________ Afbeelding: Een nog jonge Rafael Kubelik in 1937.d1900.nl.
Uit het leven gegrepen ' Portret Alexader Pola in KRO's Profiel
Terugblik op televisiehumor Dinsdag
20 januari, op de dag dat de Verenigde Staten de inauguratie beleven
van hun nieuwe president, wordt op de televisiezender Nederland 2 een
portret uitgezonden van de man, die als humorist zeer ernstig kon zijn,
ook en vooral als hij een Amerikaanse president op de hak, en in zijn
humor zelfs op de punt van de schoen nam. De man was miljoenen
Nederlandse televisiekijkers bekend als Alexander Pola (1914-1992), en
hij vertoonde menige kunstjes in het satirische NCRV-programma Farce Majeur,
waarvan Pola een van de drijvende krachten was, en dat zich geruime
tijd in een grote populariteit heeft mogen verheugen. Dat kwam niet in
de laatste plaats doordat de makers met hun schepping de boer op gingen
en mensen op een plein in diverse Nederlandse plaatsen heel direct met
onderdelen van het programma in direct contact brachten.
Profiel-portret In het KRO-programma Profiel
wordt dinsdagmiddag, tussen 14:15 uur en 15:00 uur een portret uit van
deze humorist, die in werkelijkheid Abraham Polak heette, en ook nog
eens de bedenker vanVara's 'komische soap' Zeg 'ns
Aa was. In zijn privéleven heeft hij zich sterk gemaakt voor
legalisering van euthanasie. In de film komt een ander bekend Nederands
'televisiegezicht' voor: dat van Nova's Clairy Polak, die de dochter
van Alexander Pola is.
Engelse documentaire over Heinrich Himmler, maandagavond op Canvas-tv
Diep gezonken Dat
het bij de persoon van Heinrich Himmler de tweede man in de Malafide
Moffenstaat van Doldwaze Dolfje en andere tweebenige incarnaties van
extremistische onmenselijkheid om een een heel ernstig geestelijk
defect ging, kan ook ieder vaststellen die slechts enkele staaltjes
verneemt van het enorme scala aan maatregelen, welke heel veel met
regels doch volstrek niets met mate van doen hadden. De
psychoanalyticus Erich Fromm (1900-1980) heeft hem opgevoerd in zijn boek The Anatomy of human destructiveness
en hem daar in een briljant geformuleerd essay overigens net als
Hitler en Stalin omschreven als behorend tot de categorie der meest
gedegenereerden.
Documentaire van Michael Kloft Maandag
19 januari presenteert de tweede Nederlandstalige Belgische
televisiezender Canvas 's avonds tussen 22:05 uur en 23:00 uur een
documentaire van Michael Kloft, waarin wordt getoond dat een jongen die
in een fatsoenlijk burgerlijk milieu is opgegroeid, toch kan ontaarden [1]
tot een van de meest weerzinwekkende monsters uit de geschiedenis van
de mensheid. Himmler draagt, als organisator, in principe de
verantwoordelijkheid voor de zogeheten Endlösung, de defintieve vernietiging van de Joden. __________ [1] Hoewel
Himmlers naam er niet in wordt genoemd, zou hij degene kunnen zijn aan
wie de lexicograaf heeft gedacht toen de definitie van ontaarden
in Van Dale's Groot Woordenboek der Nederlandse Taal werd gerealiseerd.
In het voorbeeld ter nadere omschrijving van de betekentis staat: hoe kon een zoon van zulke brave ouders zo ontaarden? ____________ Afbeelding:
Voorzijde van het stofomslag van het oorspronkelijk in de VS verschenen
Fromm-boek uit 1973 over menselijke 'vernielzucht', dat een
standaardwerk op dit terrein is geworden.
Componist van de week is Samuel Colerigde-Taylor op Neerlands Radio 4
Vara-serie op Radio 4 Terwijl
Joseph Haydn (1732-1809) in de serie van BBC Radio 3 op de officiële
werkdagen van maandag 19 tot en met vrijdag 23 januari Composer of the week
is, en 2009 niet alleen het Mendelssohn-jaar is (geboren in 1809) en
het Händel-jaar (overleden in 1759), mag het ware echte Haydn-jaar pas
op 31 mei beginnen, aangezien het dan exact twee eeuwen is geleden dat
de oude heer is heengegaan. In de Vara-reeks op Radio 4, die eveneens als Componist van de week
wordt betiteld, is het vijf dagen achtereen een Engelse naam, die de
boventoon voert: Samuel Coleridge-Taylor (1875-1912) niet te
verwarren met de, eveneens Engelse, dichter, criticus en tevens
filosoof Samuel Taylor-Coleridge (1772-1834). Samuel Coleridge-Taylor
was de zoon van een Engelse moeder en een arts uit Sierra Leone, die
echter al voor de geboorte van zijn zoon terugkeerde naar zijn
vaderland.
Eeuwwisseling in Engeland De
jonge componist en dirigent is tijdens het Britse fin de siècle het
boegbeeld geworden van de zwarte intellectuelen in Engeland, waar hij
met zijn uitzonderlijke talenten en intelligentie werd beschouwd als
een nieuwe belofte voor de twintigste eeuw. Dat hij bijzondere muziek
schreef, bleek tevens uit de reactie van een Amerikaans criticus toen
die de muziek van Coleridge-Taylor in New York had gehoord. Hij
beschouwde de jonge componist als "de nieuwe Mahler". Tal van blanke
orkestmusici noemden hem "black Mahler". Hij genoot een enorme
populariteit bij de Afro-Amerikaanse bevolkingsgroepen, hetgeen bij
elke tournee opnieuw naar voren kwam. President Teddy Roosevelt nodigde
hem uit in het Witte Huis. Opvallend is dat juist in de zo sterk
discriminerende Verenigde Staten deze Britse componist populairder werd
dan in zijn geboorteland. Hoewel hij in tal van de klassieke genres heeft gecomponeerd, werd Hiawatha's Wedding Feast
zijn bekendste werk. Die cantate is ontstaan naar de omvangrijke
Hiawatha-cyclus van Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882).
Coleridge-Taylor moet met die poëzie wel een zeer sterke affiniteit
hebben gehad. Hij heeft zijn zoon (1900-1980) de voornaam Hiawatha
gegeven. Een
tijdlang was deze, al op 37-jarige leeftijd aan longontsteking
overleden, componist uit de focus van muziek-geïnteresseerden in de
meest brede zin min of meer verdwenen, en daarom is het goed dat er nu
aandacht voor zijn werk is. Wellicht dat vijf keer een half uur muziek
via een Nederlandse radiozender de aandacht toch weer een beetje kan
genereren. Voor details over de programmering kunt u terecht op de website van Radio 4, Componist van de week, onderdeel Speellijst. ____________ Afbeeldingen 1. De Engelse componist Samuel Coleridge-Taylor. 2. De Amerikaanse dichter Henry Wadsworth Longfellow.
Vierde verfilming van De Graaf van Monte Christo op BBC One
Op BBC One-tv Om 23:35 uur, onze tijd, begint, maandag op 19 januari via BBC One Television de uitzending van de speelfilm The Count of Monte Cristo.
Het is een avonturenfilm van Kevin Reynolds naar de lijvige roman van
Alexandre Dumas senior (1802-1870), die in de jaren 1844-45 in twaalf
afleveringen is verschenen, mede onder druk van het enorme succes van De drie Musketiers in 1844. De
nieuwste rolprent uit 2002 is een Brits-Amerikaans-Ierse coproductie,
welke de vierde omzetting op celluloid van de stof, die reeds eerder in
tal van varianten tot de verbeelding heeft gesproken. De
eerste keer dat het verhaal van de in vele opzichten mishandelde graaf
op het witte doek is verschenen, was in 1934 met de toen al beroemde
Robert Donat in de hoofdrol. Veertig jaar later verscheen de verfilming
met weer een in die periode internationaal bekende acteur: Richard
Chamberlain. Enige jaren voordat Kevin Reynolds zich aan het verhaal
heeft gewaagd, was er in Frankrijk een televisieserie gerealiseerd, die
onder alle omstandigheden succesvol moest worden omdat Gérard Depardieu
de rol van Monte Christo heeft uitgebeeld.
Ruim twee uur De
rol van het geïncarneerde kwaad in de nieuwste verflming wordt gespeeld
door Guy Pearce; de protagonist van de geschiedenis is toebedeeld aan
James Caviezel, die is geboren in1968 en eeuwige faam heeft behaald met
zijn Jezus-vertolking in The Passion of Christ.
Voor de rest zien we nog een aantal acteurs met meer dan een vage
reputatie voorbijtrekken, zoals Luis Guzman, James Frain, Dagmara
Dominczyk, Richard Harris en Michael Wincott. Men
kan een verhaal met zo veel geburtenissen op tal van manieren en in
diverse lengtes voor het witte doek of het huiskamerscherm, dan wel
voor de planken bewerken, en in die laatste voorstelling van het
verhaal kan dat als drama dan wel als musical. De
film van Kevin Reynolds duurt iets meer dan twee uur, zodat de dinsdag
ruimschoots is uitgebroken wanneer de afloop van het spannende verhaal
aan alle kijkers is vertoond. ____________ Afbeeldingen 1.
Voorzijde van het omslag van een Nederlandse bewerking van de roman,
uitgegeven voor derden, door Foresta in Groningen medio jaren zeventig,
daarbij inspelend op de verfilming met Richard Chamberlain. Het boek is
voorzien van 244 veelal paginagrote gravures die zijn overgenomen
van de boekuitgave uit 1855. 2. De acteur James Caviezel, die in Kevin Reynolds bewerking van Papa Dumas' teksten de rol van Monte Christo uitbeeldt.
Mysterieuze tijgerhaaien op diverse plekken in zee
Feiten of deels fictie? Op
woensdag 20 januari 's avonds tussen 20:15 uur en 21:00 uur zal de
Westdeutsche Rundfunk (WDR), een van de zogeheten Dritte Programme,
weer een
natuurdocumentaire uitzenden. Deze keer is het onderwerp de tijgerhaai.
Hoewel het dier tot de grootste en mooiste roofvissen behoort, die niet
alleen pijlsnel en volkomen onberekenbaar zijn, maken ze de indruk dat
ze qua voedsel eveneens onverzadigbaar zijn. Verder
heeft het dier de reputatie dat het overal ter wereld aan overvolle
stranden opduikt en daar hele volksstammen in paniek doet raken, met
alle gevolgen van dien. Maar . . . wat was er eigenlijk eerst: de
wereldwijde paniek, waardoor films als Jaws zo populair werden al
hebben insiders wel eens gemeld dat de bewuste haaien in al die films
slechts een symbolische functie hadden en dat het over het dreigende
wereldcommunisme ging dat via de stranden van alle landen zou
binnenkomen of is het zo dat sedert de vertoning daarvan de angst is
toegenomen. Is hier eventueel sprake van zeemansgaren en visserslatijn?
Natuurfilmer Sigurd Tesche ging op onderzoek uit en wat hij allemaal
heeft vastgesteld is in ieder geval ten dele te zien in de film die
dinsdagavond te zien zal zijn op het scherm. De WDR herhaalt de film op
woensdag 21 januari 's middags om 15:00 uur.
Portret van Giuseppe Tomasi di Lampedusa op de Nederlandse digitale zender Cultura
Siciliaans schrijver herdacht De Nederlandse digitale televisiezender Cultura presenteert dinsdag 20 januari 's avonds tussen 20:56 uur en 21:42 uur in de reeks Great Writers een
portret van de Italiaanse edelman en schrijver Giuseppe Tomasi di
Lampedusa (1896-1957) die bij de meeste lezers, als ze zijn naam al
kennen, in het geheugen zal zijn blijven hangen door de roman De Tijgerkat, oorspronkelijk Il Gattopardo, voor het eerst verschenen in 1958. Het
is de geschiedenis van een Italiaanse familie die meer en meer in
verval raakt in de jaren 1861-1863, de periode van de opkomst van
Giuseppe Garibaldi. Deze roman werd door de Italiaanse uitgever
Feltrinelli gepubliceerd in hetzelfde jaar dat hij Doctor Zjivago
van Boris Pasternak heeft voorgesteld. Het duurde niet lang of het boek
werd als een klassieker van de twintigste eeuw beschouwd. In de Franse
krant Réalités stond dat Il Gattopardo
de Gone with the Wind van de Garibaldi-strijd was. En zoals dat vaak
gaat komt er dan nog weer een andere recensent die nog hoger van de
toren blaast. In de New York Herald Tribune stond zelfs dat het lang zou duren voordat er een evenknie van deze roman zou verschijnen.
Verfilming De Engelse titel, The Leopard,
is helaas een vlag die de lading niet dekt: een luipaard is nu eenmaal
een heel ander dier dan een ocelot. Vrijwel onmiddellijk daarna zijn er
vertalingen verschenen, en in ons land was dat in 1959. Enkele
critici hebben de auteur verweten dat hij in dit boek literaire
kwaliteiten heeft gemixt met diverse elementen die tot de sfeer der
decadente esthetiek behoren. Die formule zal echter zeker hebben
bijgedragen tot een grotere toegankelijkheid en tot de verbeelding
hebben gesproken van regisseur Luchino Visconti (1906-1976), die Burt
Lancaster, Alain Delon en Claudia Cardinale voor de hoofdrollen heeft
weten te interesseren. De film is in 1963 in de bioscopen verschenen.
Ander werk Zoals
dat heel dikwijls gebeurt, is deze auteur bij het grote publiek alleen
maar in herinnering gebleven, als ze zijn naam überhaupt nog kunnen
reproduceren, vanwege die Tijgerkat. Maar hij heeft ook nog heel aardige korte verhalen geschreven, die pas na zijn overlijden gebundeld zijn uitgekomen als Racconti. Een verzameling
van vier verhalen is ook in het Nederlands verschenen, bijdezelfde
uitgever als zijn bovengenoemde hoofdwerk, onder de titel De senator en de sirene. Dat is één van de verhalen. Het boek heeft de belangstelling van het wat grotere publiek dan alleen de fijnproevers
niet weten te bereiken. Het restant aan plano's is door de grootste
boekenramsjzaak van ons land opgekocht en in de toen eigen binderij te
Baarn van een lelijk bandje voorzien dat men heeft vervaardigd van een
hele reeks restanten aan materialen en vervolgens, voorzien van een
ordinaire belettering, voor 95 cent aan de man gebracht; althans dat
heeft men geprobeerd. ____________ Afbeeldingen 1. De adellijke, Italiaanse auteur Giuseppe Tomasi di Lampedusa. 2. Voorzijde van de Amerikaanse Signet-editie uit 1961. 3. Duitse filmposter voor de onverkorte uitgave van Der Leopard. 4. Engelse poster voor de film The Leopard.
Drie Droom-gedichten van de schrijver Edgar Allen Poe (1809-1849)
A DREAM
In vision of the dark night I have dreamed of joy departed But a waking dream of life and light Hath left me broken-hearted. Ah! what is not a dream by day To him whose eyes are cast On things around him with a ray Turned back upon the past?
That holy dreamthat holy dream, While all the world were chiding, Hath cheered as a lovely beam, A lonely spirit guiding.
What thought that light, thro' storm and night, So trembled from afar What could there be more purely bright In Truth's day-star? (1827)
* * * * * * *
DREAMS
OH! That my young life were a lasting dream! My spirit not awakening, till the beam Of an Eternity should bring the morrow. Yes! though that long dream were of hopeless sorrow, 'Twere better than the cold reality Of waking life, to him whose heart must be, And hath been still, upon the lovely earth, A chaos of deep passion from his birth. But should it be that dream eternally Continuingas dreams have been to me In my young boyhoodshould it thus be given, 'Twere folly still to hope for higher Heaven. For I have revelled when the sun was bright I' the summer sky, in dreams of living light And loveliness, have left my very heart Inclines of my imaginary apart * From mine own home, with beings that have been Of mine own thoughtwhat more could I have seen? 'Twas onceand only onceand that wild hour From my remembrance shall not passsome power Or spell had bound me'twas the chilly wind Came o'er me in the night, and left behind Its image on my spiritor the moon Shone on my slumbers in her lofty noon Too coldlyor the starshowe'er it was That dream was that night-windlet it pass. I have been happyand I love the theme: Dreams! in their vivid colouring of life As in that fleeting, shadowy, misty strife Of semblance with reality which brings To the delirious eye, more lovely things Of paradise and Loveand all my own! Than young Hope in his sunniest hour has known.
[* De editor van het boek met onder meer Poe's Poems is echter van mening dat in die regel zou moeten staan: In climes of my imagining apart.]
* * * * * * *
A DREAM WITHIN A DREAM
Take this kiss upon the brow! And, in parting from you now, Thus much let me avow You are not wrong, who deem That my days have been a dream: Yet, if hope has flown away In a night or in a day, In a vision or in none, Is it therefore the less gone? All that we see of seem Is but a dream within a dream.
I stand amid the roar Of a surf-tormented shore, And I hold within my hand Grains of the golden sand How few! yet how they creep Through my fingers through the deep, While I weepwhile I weep! O God! can I not grasp Them with a tighter clasp? O God! can I not save One from the pitiless wave? Is all that we see or seem But a dream within a dream? (1849)
Rietkwintet Calefax integreert stertrompettist Marco Blaauw als pronkjuweel voor zes concerten
Zes concerten in acht dagen Niet
alleen voor het gemak, maar tevens in volle overtuiging gaan we er van
uit dat de toegevoegde waarde waarmee de Vijf van het Riet [1],
beter bekend onder de verzamelnaam Calefax, in de periode van 20 tot en
met 28 januari voor zes optredens in den lande tijdens de dan duistere avonden bijstand krijgen van koperblazer Marco Blaauw, thans uit onze heel direct oostelijke Nachbarstaat
niet als een belasting zal worden ondergaan; niet voor de
uitvoerenden en al evenmin voor de tweebeners die komen luisteren.
Immers, die Jongens gaan niet over één nacht ijs, en dat is maar goed
ook, want bij de huidige weerssituatie tussen Tilburg en Groningen
waar deze optredens zullen plaatshebben kan men maar beter een heel
ander vervoermiddel kiezen dan schaatsen of een arreslee, anders komen
er ongelukken van en bieden vijf kleine doch o-zo-fijne rietjes niet
voldoende soelaas om boven water te blijven. Moge zulks dan ook nimmer
de aanleiding zijn dat Raaf Hekkema zijn Tranenvloed uit 2008 in de eerste maand van dit oneven jaar zesmaal de vrije loop zal laten.
Tijdelijk sextet van vijf maal hout en één keer koper Op de website van impresario Tia Schutrups worden deze optredens als volgt aangekondigd: "Calefax voegt een gouden rand toe aan zijn rietgeluid."
Hoewel we hier geen opzettelijke of tersluikse knipoog vermoeden, kon
het toepasselijker niet zijn, enige nadruk tijdens het laatste concert
op 28 januari te Groningen, aangezien deze Stad in het Grunnens Laid wordt omschreven als (Nederlands gezegd:) Pronkjuweel in Gouden Rand. [2] Ze
zijn heel wat van plan als sextet, al moet direct gezegd dat men niet
alleen samen speelt, doch ook nog onafhankelijk van elkaar en dat
verruimt het scala alleen maar ten faveure van de luisteraars die
tijdens die concerten ook best kijkers mogen zijn; en dat alles dan ter
meerdere glorie van Santa Caecilia. Karel
de Grote-laureaat Marco Blaauw, die tevens de reputatie van vernieuwer
heeft verworven, zal een eigen compositie voorstellen, Improvisaties
en er zullen ook drie premières worden gespeeld, één ware eerste
uitvoering (die dat predikaat acht dagen achtereen zal houden), en
twee Nederlandse premières, waaronder er één is van Sander Germanus,
die daarmee de derde eigentijdse Nederlandse componist blijkt welke is
vertegenwoordigd tijdens deze tournee. Het andere nieuwerwetse werk
voor Neerlands bodem nu is afkomstig van Karlheinz Stockhausen
(1928-2007): Harmonien, eveneens een solostuk voor de uitbundige trompettist. Een
andere, eenentwintigste eeuwse compositie, voor Calefax zonder dat het
vijfvoudige riet een koperen inkleuring krijgt, draagt de titel Line and length, stamt uit 2007 en is geschreven door de in 1975 geboren Australiër, die echter in Londen leeft: Matthew Shlomowitz. De
overige drie composities zijn afkomstig uit de koker van drie
oudgedienden, van wie Miles Davis nog de meest recente is. Deze
virtuoos werd in 1926 geboren en wist intens te leven en te werken
voordat hij de immer gereed zijnde Lift naar het Schavot des levens in 1991 heeft betreden. Al
het boven omschrevene aan nieuwere en nieuwste composities zal worden
omsloten door twee veel oudere stukken in een hedendaagse aanpassing
voor de beschikbare bezetting. Ter opening wordt dat een werk van
Guillaume Dufay (ca. 1397-1474); ter afsluiting komt Papa Bach (J.S.:
1685-1750) nog even met een Ricercare uit BWV 1079, dat velen van u en tal van al de uwen zullen kennen als Musikalisches Opfer.
Verdere details over het programma alsmede exacte gegevens over de uitvoerenden zijn te vinden op het daarvoor ingeruimde gedeelte van de website
van impresario Tia Schutrups. Dat geldt eveneens voor de plaatsen en
aanvangstijden op de zes dagen dat dit concert zal worden gegeven. __________ [1]
Het lijkt warempel wel de titel van een streekroman, die is ontstaan
uit eveneens een samenvoeging: van de Engelse schrijfster Enid Blyton,
die ook al legio boeken over De Vijf schreef, en de Nederlandse auteur
W.G. van de Hulst, die de calvinistische waarden tussen het riet liet
vinden. [2] "Ain Pronkjewail in golden raand is Grunnen Stad en ommelaand." ____________ Afbeeldingen 1. Stertrompettist Marco Blaauw. 2. De Nederlandse componist Sander Germanus. 3. Calefax Rietkwintet.
ZDF presenteert zondagavond documentaire over de allereerste onderzeeër
In het geschiedenismagazine met de dwaze Yanken-titel ZDF-History
zal op zondag 18 januari vanaf 23:50 uur tot 00:35 uur in de nacht op
maandag 18 januari een documentaire worden vertoond over de eerste
onderzeeboot, de CSS Hunley. Het vaartuig was genoemd naar de
ontwerper, Horace Lawrence Hunley (1823-1863). De boot is in de
aandacht van historici, krijgskundigen en andere geïnteresseerden
gebleven, in eerste instantie doordat dit vaartuig erin is geslaagd een
oorlogsschip tot zinken te brengen. Dat gebeurde in 1864, tijdens de
Amerikaanse burgeroorlog.
De
tweede reden dat belangstellenden alert bleven, was doordat het
vaartuig nooit meer boven water was gekomen en vele generaties op de
zeebodem heeft doorgebracht. Na 1864 zijn er tal van pogingen
ondernomen de boot te bergen, maar pas een goede eeuw later, in 1881,
zette iemand zijn tanden er wel heel erg scherp in: de schrijver Clive
Cussler, die er na een expeditie van veertien jaar in is geslaagd het
wrak te vinden, dat op 8 augustus 2000 uit de oceaan is opgevist. Ook
toen was nog steeds niet helemaal duidelijk wat exact de oorzaak is
geweest voor de letterlijke ondergang, al bestaan daarover nu, na
inspectie, wel theorieën. Het
vaartuig was twaalf meter lang en bood plaats aan totaal negen
bemanningsleden. De ontwerper, bovengenoemde advocaat en tevens
zakenman Hunley, naar wie het schip is genoemd, heeft niet meer beleefd
dat zijn ontwerp met succes is gebruikt: hij is met de gehele bemanning
omgekomen tijdens een testduik in oktober 1863. ____________ Afbeelding: Tekening uit 1902 door R.G. Skerrett van het Confederate States Ship Hunley.
Portret van de onvergetelijke tenor Fritz Wunderlich (1930-1966) op CANVAS
Blijvend belang Zondag
18 januari, 's middags tussen 12:00 en 13:00 uur, presenteert het
tweede Nederlandstalige Belgische televisienet Canvas weer een
aflevering van de reeks Canvas Klassiek. Daarin zal deze keer een
portret worden vertoond van de Duitse zanger Fritz Wunderlich, die niet
alleen wordt beschouwd als de ideale Schubert-zanger, maar die
tegelijkertijd een Mozart-tenor bij uitstek was.
Net als die beide Weense grootmeesters is ook deze zanger jong
overleden; zelfs Mozart heeft nog bijna een jaar langer geleefd. Fritz
Wunderlich werd, op negen dagen na, 36 jaar oud. In
tegenstelling tot de meeste andere musici van formaat is Fritz
Wunderlich pas met een zangstudie begonnen toen hij al twintig jaar
was. Dat laatste mag eige verbazing wekken als men bedenkt dat hij
ouders had die beiden in het officiéle muziekleven een functie
vervulden Dat deed hij tussen 1950 en 1955 aan de Musikhochschule van
Freiburg. Na zijn afstuderen werd hij direct geëngageerd door de
Staatsopera van Stuttgart. Drie jaar daarna werd hij daarnaast door de
Oper van Frankfurt am Main gecontracteerd en in 1960 is daar de
Bayerische Staatsoper te München nog bijgekomen. De
zanger ontwikkelde snel een enorm repertoire waarmee hij tevens op
tournee ging, zowel binnen het Duitse taalgebied alsook verder in en
buiten Europa. Elk jaar opnieuw was hij als zanger te gast tijdens de
Salzburger Festspiele. Naast het operarepetoire waarin hij uitblonk in
muziekdramatische rollen van Mozart en Richard Strauss, was hij
eveneens groots in rliederenecitals. Voorts heeft hij een blijvende
indruk gemaakt met de partij van de Evangelist in Bachs Matthaeus Passion.
Priveleven In1956
trad Fritz Wunderlich met de harpiste Eva Jungnitsch in het huwelijk.
Hij was toen net een jaar verbonden aan de Staatspera van Stuttgart, en
daarom nam het echtpaar in die stad ook zijn intrek. Later verhuisde
het stel naar München. Uit dat huwelijk werden drie kinderen geboren.
Medio jaren zestig, toen zijn carrière reeds op het hoogtepunt was
aangekomen en hij was uitgenodigd door de New Yorkse Metropolitan
Opera, viel Fritz Wunderlich, in een jachthuis bij vrienden, van een
trap, hetgeen hem fataal is geworden door een schedelfractuur. Binnen
een etmaal is Fritz Wunderlich overleden.
Historische opnamen Van
zijn stem bestaan tal van opnamen, waarvan vele nog in enigerlei vorm
te beluisteren vallen. In de laatste jaren van de vorige eeuw zijn erin
de reeks faszination Musik een samenwerkingsverband
van de SWR (Südwestrundfunk) en Hänssler Classic twee cd's met
zogenoemde Historische opnamen uitgegeven. Eén daarvan is een
verzameling van aria's uit opera's en operettes, die Fritz Wunderlich
in de jaren 1954-1965 [1] heeft
gezongen: Scarlatti, Gluck, Verdi, Puccini enerzijds en aan de andere
kant Robert Stolz, Franz Lehar, Emmerich Kálmán, Leo Fall en Nico
Dostal. De voordracht op de tweede Hänssler-cd beperkt zich tot Geistliche Lieder[2],
opgenomen in de jaren 1956-1958. Naast zeer bekende namen: Heinrich
Schütz, Georg Philipp Telemann en Dietrich Buxtehude komen we eveneens
componisten tegen die bij het grote publiek van nu minder naam en faam
genieten Johann Rosenmüller (1619-1684) Chriistoh Graupner (1683-1760)
en Johann Philipp Krieger (1649-1725). __________ [1] Hänssler Classics CD 93003. [2] Hänssler Classics CD 93025. ____________ Afbeeldingen 1. De tenor Fritz Wunderlich. 2. Voorzijde cd-boekje met historische opnamen: aria's uit opera's en operettes.
BBC Natural world ' Dieren in Indiaas Ghats-bergen
Zes meter regenwater In de BBC-reeks Natural world
biedt presentator Sandesh Kadur in de aflevering die hedenavond via BBC
Two Television zal worden uitgezonden tussen 21:00 uur en 22:00 uur,
onze tijd enig inzicht in Mountains of the Monsoon. Op
slechts enkele uren afstand van het drukke zakenleven dat zich in de
stad Bangalore afspeelt, vindt de voormalige zakenman maar
tegenwoordige milieuverdediger Sandesh Kadur, en de natuurwonderen die
hij daar beleeft, laat hij ons zien in de nieuwste aflevering van Natural world. De
toppen van de Ghats-bergen in het westen en de afgelegen dalen krijgen
jaarlijks zes meter regenwater te verduren. Toch leven in die omgeving
flink wat wilde dieren. Naast de bekendere als olifanten, tijgers en
pauwen, komen we er een paarse kikvors tegen met heel aparte kop, en
een aap die manen en een staart heeft als ware hij een tijger.
Het Uur van de Wolf In het NPS-televisieprogramma Het Uur van de Wolf
van de NPS wordt op vrijdag 16 januari via de zender Nederland 2
tussen 22:50 uur en 23:50 uur een muzikale documentaire gepresenteerd
over onze Meestergitaarbouwer Flip Scipio,
een tot op het merg door liefde voor de muziek en nog andere uitingen
van schoonheid bezeten man, die in staat blijkt een combinatie te
realiseren tussen vakmanschap en niet in vervulling gegane beloften. De
man is weliswaar Nederlander, maar hij heeft een werkplaats op Staten
Island in New York.
Het
betreft een film uit 2007, gerealiseerd door Claire Pijman, voor wier
rekening niet alleen de regie maar tevens het draaiboek komt. Naast
Flip Scipio die een der meest geroemde en daardoor tevens geliefde
gitaarbouwers van onze planeet is komen in de rolprent tal van andere
bekende grootheden uit de internationale muziekwereld voor, waarbij
opvalt dat er niet echt namen uit de sfeer der klassieke kunstmuziek
voorkomen. Wel zien we op de rol de namen van Carly Simon en Paul Simon
staan, naast Ry Cooder en Jackson Browne, Ben Taylor en David Shaw,
alsmede nog elf anderen. In de film zien we Bob Dylan, Bruce
Springsteen en Paul McCartney weliswaar niet, maar ook die drie zijn
klanten van Flip Scipio. De
film die overigens eveneens als dvd bestaat, maar dan een duur van 73
minuten heeft , zal worden herhaald op zondag 18 januari maar dan
tussen 22:00 uur en 23:00 uur op het digitale kanaal met de stupide
naam Holland Doc.
Doordrongen van natuur
Op
zondag 18 januari zal in het in meer dan één opzicht magistrale
Gasunie-gebouw aan de Concourslaan in Groningen een nieuwe expositie
officieel van start gaan: Basic Elements
van de in 1969 te Talinn geboren Estlandse kunstenaar Urmo Raus, die
intussen naar Nederland is verhuisd en nu direct achter de Haagse
duinen woont.
Voor
iemand, die zich principieel door de natuur laat inspireren en
oorspronkelijke elementen in zijn werk integreert, moet dat een hele
omslag zijn geweest na de zo anders gestructureerde aspecten van het
Estlandse landschap. In wezen kan zoiets alleen maar heilzame invloed
hebben op de creativiteit van in principe ieder mens, die bewust leeft
en zich mede laat leiden door wat haar of hem wordt geboden, maar voor
iemand die kunstzinnige creaties stelt tegenover zoveel kunstmatigs dat
de maatschappij in de sleur van het menselijk bestaan niet zo zeer te
bieden heeft als wel aan ons opdringt met bijna dagelijks nieuwe
technologiche ontwikkelingen moet
de kans om heel snel de drukte van alledag in te ruilen voor een oase
aan rust en een aanrollende dan wel wegebbende zee, een inspiratiebron
vormen, waarbij hij een creatieve voorsprong heeft op alle andere al
dan niet beeldende kunstenaars, die deze basis elements niet min of meer in de schoot geworpen krijgen.
Dat heeft voor Urmo Raus tot gevolg dat hij vanuit de chaos
werkt om via grote gebaren tot resultaten te komen, die zijn
(over)gevoeligheid voor hetgeen de natuur te bieden heeft blijvend
moeten uitdrukken. Dat proces is vergelijkbaar met datgene wat
gymnasiasten in het kader van de (Griekse) mythologie wordt bijgebracht
over het ontstaan van de wereld lees: de natuur uit zo'n zelfde
Chaos. Het onderbewuste dat gestalte krijgt in onder meer de aarde, is
dan ook als fundament terug te vinden in de van natuur doordrenkte
doeken van Urmo Raus, die vanaf zondag in het Gasunie-gebouw te
bezichtigen zijn.
Ambassadeur van Estland
De expositie van Urmo Raus, die als aan artistiek ambassadeur van Estland mag worden
beschouwd, zal op zondag 18 januari 's middags om 15:30 uur, in
aanwezigheid van de kunstenaar, officieel worden geopend door de in ons
land al even officiële ambassadeur van Estland: mevrouw Gita Kalmet.
Een half uur daaraan voorafgaand kunnen al die tentoongestelde werken
van haar landgenoot door de genodigden reeds worden bekeken, en dat zal
tot 17:30 uur het geval zijn.
Op
de zeer fraai vormgegeven uitnodigingskaart worden geen verdere
openingstijden en eventuele -dagen vermeld en evenmin de termijn van
deze expositie, aangezien deze uitsluitend op zondag 18 januari voor externe bezoekers te bezichtigen valt.
Afbeeldingen
1. Werk van Urmo Raus, te bezichtigen tijdens de expositie in het Gasunie-gebouw te Groningen.
2. Urmo Raus, een Estlands-Nederlandse kunstenaar.
3. Twee doeken van deze kunstenaar, geëxposeerd in Groningen.
Een teken aan de wand ' Achtdelig drama Het wassende water na twintig jaar opnieuw op de Nederlandse buis
Acht zondagen vroeg in de avond
Dat
de tijd steeds sneller gaat in de loop van een mensenleven, is al zo
vaak gebleken, al gebeurt dat vanzelfsprekend niet letterlijk, doch
gevoelsmatig. Maar doordat het inmiddels twintig jaar geleden is dat de
NCRV de achtdelige dramaserie Het wassende water gecreëerdnaar de gelijknamige roman uit 1925 van Herman de Man (1898-1946) [1] heeft uitgezonden,
besef je ook alleen al door de toevoeging van het jaartal in de
aankondiging van de herhaling, hoe razendsnel de tijd henen vliedt. Het
geheel zal ook nu weer in acht afleveringen, steeds op zondagavond, in
principe tussen 19:20 en 20:15 uur, door de NCRV worden uitgezonden via
Nederland 2. De eerste keer is dat op zondag 18 januari.
Voor de
voornaamste rollen in dit drama waren Kitty Courbois, Thom Hoffman en
Hans Veerman geëngageerd, en hen allen kunt u nu opnieuw zien.
Laatstgenoemde speelde, twee decennia eerder, tevens een rol in de
hoorspelbewerking door Anton Quintana, die door dezelfde
omroepgemachtigde vanaf oktober 1970 in twintig afleveringen werd
uitgezonden.
___________ [1]
Herman de Man werd op 11 juli 1898 geboren als Salomon Herman
Hamburger, en hij kreeg de doopnamen Ezechiel Petrus Paulus. Kort na de
Tweede Wereldoorlog is hij op Schiphol omgekomen door een
vliegtuigongeluk als gevolg van mist.
Händels opera Rodrigo donderdagmiddag op BBC Radio 3
Aan het begin van het Händel-jaar In het radioprogramma Afternoon on 3
van de Britse zender BBC Radio 3, dat op donderdag 18 januari zal
worden uitgezonden tussen 15:00 uur en 18:00 uur (onze tijd), zal als
eerste onderdeel van het programma een complete opera van Georg
Friedrich Händel (1685-1759) ongetwijfeld met een zijdelingse of
zelfs rechtstreekse blik naar het (onder meer) Händel-jaar 2009
worden uitgezonden. Het werk is een muziekdrama in drie bedrijven op
een tekst, die zijn oorsprong vindt in een libretto van Francesco
Silvani. Deze man, die tevens bekendheid genoot onder het
anagram-pseudoniem Frencasco Valsini, werd omstreeks 1660 in Venetië
geboren, waar hij eveneens is overleden, maar over het sterfjaar
bestaat onduidelijkheid: het zal ergens tussen en 1744 zijn
geweest. Silvani had dat libretto geschreven voor Marc Antonio Ziani,
die het voor Il duello d'amore e di vendetta van 1700 had willen gebruiken.
Rodrigo De eerste uitvoering van Rodrigo werd in november 1707 in Florence gegeven. De laatste kwart eeuw is dit
muziekdrama uit de barok nog weer opgevoerd, zowel in Londen, alsook in
Karlsruhe, maar dan in het Duits. Zoals de korte en krachtige titel al
doet vermoeden, is er sprake van een Spaanse achtergrond. Het verhaal
speelt aan het begin van de achtste eeuw in Spanje. Twee vrouwen
Eliselena, echtgenote van koning Rodrigo van Castilië , alsmede diens
minnares Florinda strijden om de gunst van hun geliefde. Maar Rodrigo
blijkt niet bereid terg te keren naar Florinda, en dat leidt ertoe dat
haar broers Giulino en Evanco wraak zweren. In de strijd delft Rodrgo
weliswaar het onderspit, maar hij blijft in leven door af te zien van
de troon. Alan Curtis leidt het ensemble Il complesso Barocco.
Afgezien van de gewone vrouwenrollen worden nog drie mannenpartijen
door vrouwenstemmen gezongen. Exacte namen van de zangeressen en de
door hen te zingen partijen, zijn te vinden op het betreffende onderdeel van de website van BBC Radio 3.
____________ Afbeeldingen
1. Georg Friedrich Händel, geschilderd door Thomas Hudson (1701-1779).
2. Dirigent Alan Curtis in gepaste kledij, in dito omgeving.
Cultuurspectrum
