22-07-2009 om 00:20 geschreven door Heinz Wallisch  

21-07-2009 om 10:36 geschreven door Heinz Wallisch  

Mild und Leise
Het Vlaams Wagner Genootschap organiseert vanaf nu, voor februari 2010, een opera-reis naar de Spaanse cultuurstad Barcelona, omdat daar in die maand het muziekdrama Tristan und Isolde van Richard Wagner (1813-1883) op het programma staat. De componist heeft in de periode 1856-1859 aan deze opera gewerkt en in laatstgenoemd jaar de laatste hand aan de partituur gelegd, maar het heeft nog tot 1865 geduurd voordat de eerste uitvoering werd gegeven.

In Barcelona wordt Tristan und Isolde gepresenteerd "in de scenografie van David Hockney", schrijft Jos Hermans van het Vlaams Wagner Genootschap ons. Vijf klinkende namen staan eveneens reeds aangekondigd: de Duitse tenor Peter Seiffert, de Amerikaanse sopraan Deborah Voigt, de Deense bariton Bo Skovhus, de in Zuid-Korea geboren bariton Kwangchoul Youn en de Duitse mezzosopraan Michaela Schuster. Zij en tal van anderen zullen er dan voor zorgen dat u zich zult kunnen overgeven aan het ertrinken, versinken en aan de unbewußt höchste Lust van het Gesamtkunstwerk.
Voor nadere informatie omtrent voorwaarden en dergelijke meer kunt u terecht op het weblog Leidmotief van het VWG.
__________
Afbeelding: Een scène uit de versie van Tristan und Isolde uit 2008, zoals gegeven door de Opera van Los Angeles. Deze afbeelding siert de berichtgeving van het VWG over Tristan und Isolde.

20-07-2009 om 10:28 geschreven door Heinz Wallisch  

 BBC Proms weer van start gegaan
Jongstleden vrijdag is het zoveelste zomerse muziekfestival in Europa van start gegaan, alleen met dit verschil dat dit festijn     met meer dan zeventig concerten binnen twee maanden — de BBC Proms — ongetwijfeld de meeste aandacht zal genereren door de vele BBC-radio en -televisie-uitzendingen. Was er vrijdag sprake van een traditioneel orkestconcert met diverse solisten, die composities van vooral eind negentiende en begin twintigste eeuw ten gehore hebben gebracht, gisteren was Joseph Haydn (1732-1809) met zijn oratorium Die Schöpfung aan de beurt, in het kader van zijn tweehonderdste sterfdag, en heden wordt Georg Friedrich Händel (1685-1759) aan bod met een concertante uitvoering van de opera Partenope door het Concerto Copenhagen onder leiding van Lars Ulrik Mortensen. Het concert in de Royal Albert Hall begint om 19:00 uur onze tijd, wordt twee keer onderbroken: de eerste keer tussen 20:10 uur en 20:30 voor het programmaonderdeel Proms Plus, waarin Catherine Bott, Lars Ulrik Mortensen and Dr Suzanne Aspden over Handel's Partenope discussiëren. De tweede onderbreking is tussen 21:35 uur en 21:55 uur onderbroken door het praatprogramma Twenty minutes, en gaat daarna verder tot 23:15 uur. Op het betreffende onderdeel van de website van BBC Radio 3 kunt u nog de namen vinden van de solisten en eventueel verdere informatie.

Achtergronden
Partenope is een van de talrijke muziekdrama's die Händel heeft gecomponeerd, maar tevens een van de opera's die we nauwelijks tegenkomen. En daar heeft zo'n herdenkingsjaar dan wel een positieve functie: naast alle bekende stukken komen er eindelijk ook (weer eens) de minder dan wel geheel niet bekende composites voor het voetlicht.
Voordat Händel zich over de tekst ontfermde — die hem moest inspireren tot het schrijven van de juiste muziek —, hadden reeds anderen een opera met de titel Partenope op de planken gebracht: in 1699 door de Italiaan Luigi Mancia (ca. 1665-1708) en in 1708 door diens landgenoot Antonio Caldara (ca. 1670-1736). Deze beiden hadden reeds gebruik gemaakt van het libretto uit 1699 van Silvio Stampiglia (1664-1725), en Händel is hen daarin gevolgd. Het is zelfs mogelijk dat Händel de uitvoering van Caldara's versie omstreeks 1710 in Venetië heeft bijgewoond.

De geschiedenis
Partenope, de stichtster van Napels en protagoniste van talrijke sagen heeft drie aanbidder: prins Arsace, Armindo en Emilio. Maar eenvoudig is dat niet, te meer daar ze ook nog een tegenspeelster heeft: de cypriotische prinses Rosmira, die erin slaagt de ontrouwe Arsace terug te veroveren. Partenope kiest uit de beide overgebleven heren Armindo, nadat Emilio haar met oorlog had gedreigd en zij ten opzichte van hem de zege wist te behalen.
De eerste uitvoering van Händels versie van Partenope werd gegeven op 7 maart 1730 in His Majesty's Theatre. Drie jaar later werd er een Duitse versie voorgesteld in de Hamburgse Opera.
Naast Händel zijn er nog in ieder geval vier componisten geweest die Partenope op muziekhebben gezet, zowel voordat hij het libretto had verklankt, door Luca Antonio Predieri (1688-1767) in 1719, en Domenico Natale Sarri (1679-1744) in 1722; alsook na hem, door onder meer Johann Adolf Hasse (1699-1783) in 1767, die echter een tekst van Metastasio heeft gebruikt.
____________
Afbeeldingen
1. Dirigent en klavecinist Lars Ulrik Mortensen. (Foto: Concerto Copenhagen.)
2. Georg Friedrich Händel in 1756.
3. Sopraan Inger Dam-Jensen zingt de partij van Partenope in de uitvoering van de gelijknamige opera van Händel tijdens de derde avond van de BBC Proms in de Royal Albert Hall.

19-07-2009 om 12:57 geschreven door Heinz Wallisch  

Händels Admeto
Op zaterdag 18 juli zullen er in ons directe etherbereik drie muziekdrama's uit verschillende perioden worden voorgesteld: twee via de radio, één via de beeldbuis. Zowelop de Duitse regionale radiozender NDR Kultur alsook via de zusterorganisatie WDR 3 — en wellicht ook nog op tal van de andere 'streekzenders' binnen de ARD — zal de opera Admeto, Re di Tessaglia van Georg Friedrich Händel worden uitgevoerd. Het betreft hier de bewerking van een oorspronkelijk Italiaanse tekst L'Antigona delusa da Alceste van de Italiaanse librettist Aurelio Aureli (1652-1708). Er bestaat enige twijfel omtrent het antwoord op de vraag wie voor de bewerking van dat libretto heeft gezorgd: de naam van een Italiaanse impresario van Duitse afkomst, Nicola Francesco Haym (1678-1729) en die van de librettist (1687-1765) Paolo Antonio Rolli vallen in dat verband.
Op 11 februari 1727 werd te Londen de première gegeven in His Majesty's Theatre. Pas in 1925 werd in Braunschweig een Duitse versie als wederopname in het repertoire gerealiseerd. Tijdens de Händel-Festspiele in 1959 was — hoe kon het anders: Halle — aan de beurt, en in 1986 is er een uitvoering van gegeven in Basel. Zoals de Italiaanse tekst waarop het muziekdrama is gebaseerd, reeds doet vermoeden, behandelt deze opera dezelfd stof als Alceste uit 1767 van Christoph Willibald von Gluck (1714-1787).

Offenbachs Orpheus en Pergolesi's Salustia
In het programma Scala van de Belgische radiozender Klara wordt, eveneens op zaterdag 18 juli, maar dan vanaf 20:05 uur een uitvoering gepresenteerd van het muziekdrama in twee bedrijven, Orphée aux enfers uit 1858 van Jacques Offenbach (1819-1880). Bij een volgende gelegenheid zullen we in deze regels wel dieper op die materie ingaan.
Bijna een half uur na het begin van Offenbachs Orpheus kan men via Mezzo-televisie een presentatie volgen van het eerste muziekdrama van Giovanni Battista Pergolesi (1710-1736), die we, in grote lijnen bekeken, eigenlijk alleen maar kennen van La serva padrone. Mezzo toont echter het eerste werk voor het muziektheater dat de jong gestorven Pergolesi heeft gerealiseerd: Salustia. Dit werk is een opera seria op een tekst van Morelli. De eerste uitvoering werd in januari 1732 te Napels gegeven.
De uitzending via Mezzo betreft een opname uit 2008, die is gemaakt tijdens het Radio France Festival Montpellier.
___________
Afbeeldingen
1. 'Händel-librettist' Haym staat aan het klavecimbel. Schilderij van ca. 1709 door de Italiaanse schilder Marco Ricci (1676-1730).
2. De jong gestorven Italiaanse componist Giovanni Battista Pergolesi.

18-07-2009 om 15:55 geschreven door Heinz Wallisch  

Gedramatiseerde documentaire
BBC Two Television presenteert op zaterdag 18 juli, 's avonds tussen 21:15 uur en 22:15 uur, de gedramatiseerde documentaire van Paul Burgess Versailles, ou le rêve d'un roi, waarin het leven zal worden belicht van de Zonnekoning, oftwel Lodewijk XIV, en de bouw van het paleis te Versailles. De man, die door zijn omgeving schijnbaar op handen werd gedragen en vereerd, en die half Europa heeft veroverd, was bij zijn komst op aarde een geschenk uit de hemel. Zo luidt ook de titel van het eerste hoofdstuk van het eerste van vier onderdelen — die de benamingen van de jaargetijden hebben meegekregen — in de biografie (2006) van Antonia Fraser. De ondertitel — Leven en Liefdes van de Zonnekoning — past geheel bij de persoon die in zijn latere positie van koning het middelpunt werd van meer dan gebruikelijke belangstelling, zelfs voor een protagonist van dat kaliber: koning van een machtige natie. Dat er dan een wisselwerking ontstaat tussen het verlangen om te worden vereerd — aanbeden als een farao — van de persoon(lijkheid) die zo nadrukkelijk centraal staat enerzijds, en aan de andere kant de hofhouding met lieden die niets liever doen dan intrigeren — waar Loewietje zelf ook bepaald niet vies van was — en al vooruit lopen op wensen die wellicht helemaal niet zullen opduiken, gaat de sfeer om de protagonist een eigen leven leiden en raakt steeds opnieuw uitvergroot met het resultaat dat de geschiedenis ons in Louis XIV heeft getoond.

Vrouwen
Wie zal het verbazen dat er voldoende vrouwen bereid waren zich onvoorwaardelijk — in waarheid of slechts schijnbaar — over te geven aan de Man met zoveel Macht, en dat ook in die context rivaliteiten en zeer weloverwogen zetten werden gedaan. De laatste van Louis' talrijke minnaressen was de bruid van zijn kleinzoon, Adélaïde van Savoye, en die dame wist wat ze deed en wat ze wilde en zij besefte welke invloed er van zo'n positie — maitresse van de monarch — kon uitgaan, en zij heeft dan ook de uitspraak gedaan die inhield dat onder een koning een land eigenlijk wordt geregeerd door vrouwen.
Leven en liefhebben van de flamboyante monarch komt in beelden tot leven in het bewuste documentaire drama dat de BBC presenteert; de gedramatiseerde scènes zijn opgenomen in diverse vertrekken van het paleis te Versailles, dat wellicht toch de grootste liefde in het leven van Lodewijk XIV is geweest. In ieder geval is het resultaat van zijn wensen en verlangens dienaangaande tot op de huidige dag overeind gebleven.


In de biografie van Antonia Fraser hoef je alleen maar het register op te slaan om vast te stellen welk belang Versailles binnen het kader heeft: twintig verschillende thema's worden daarin opgesomd, en uit de verwijzingen naar de inhoud blijkt alleen al welke importantie bepaalde onderdelen van dat pronkslot hebben (gehad), aangezien er naar meerdere bladzijden wordt verwezen.
De schoonzuster van Lodewijk XIV, Liselotte van Orléans, wordt op de achterzijde van het boek geciteerd met haar gedachte dat later — en dat is onder meer thans — de geschiedenis over het Hof van Versailles "beter en onderhoudender" zouden (kunnen) "zijn dan welke roman ook". Dat ze aan die opvatting toevoegde dat menigeen wel eens zou kunnen denken dat het daarbij om sprookjes ging, is helemaal niet verwonderlijk: de pracht en praal van Versailles is immers niet zelden omschreven als "een sprookje".
Antonia Fraser heeft aan de verwachting van de Hoogwelgeboren Vrouwe Liselotte voldaan en een amusant alsmede — wat nog veel belangrijker is: inzicht verschaffend — boek over al die aspecten in het leven van de Zonnekoning — macht, vrouwen, hof, de katholieke kerk en Versailles — geschreven, dat inmiddels ook in een Nederlandse vertaling is verschenen.
Na het zien van de film is het voor sommigen niet al te gemakkelijk nog eigen beelden te vormen, zoals tijdens het lezen. Toch is dat de moeite van het proberen waard. Eigen beelden van situaties zijn niet eerst voorgekauwd door anderen, waarmee overigens niets ten nadele van het docudrama op BBC Two gezegd wil zijn. Maar lezen in een boek dat goed geschreven is, kan de eigen fantasie op een uitstekende manier prikkelen.

Antonia Fraser: LODEWIJK XIV — Leven en Liefdes van de Zonnekoning. Een biografie.
Vertaald door Pieter van der Veen en Chiel van Soelen.
Paperback 416 pag. met 2 x 16 pag. kleurenillustraties. Nieuw Amsterdam Uitgevers, Amsterdam. ISBN 978-90-468-0254-0.
____________
Afbeeldingen
1. Louis XIV in de gedramatiseerde documentaire van de BBC. (Foto: BBC Television.)
2. Schrijfster Antonia Fraser met mooie kat.
3. Scène in één der vertrekken van (het echte) Versailles uit het BBC-docudrama. (Foto: BBC Television.)
4. Voorzijde van de biografie uit 2006 over Lodewijk XIV, door Antionia Fraser.

18-07-2009 om 11:17 geschreven door Heinz Wallisch  

17-07-2009 om 16:35 geschreven door Heinz Wallisch  

16-07-2009 om 09:48 geschreven door Heinz Wallisch  

Na zes decennia resultaat
SPIEGEL ONLINE meldt in een artikel van Alice Chapulny dat heden is gepubliceerd, over een revolutie in de productie van chocolade, een van oudsher Zwitsers product, waarover een in Zwitserland veel voorkomende categorie consumenten, de bergbeklimmers, zowel bij hevige koude, alsook bij sterke hitte al heel lang klagen, en het product — dat overigens voor de instandhouding van lichaamsenergie en een goed gevoel dit vanwege de endorfine) — dan ook nooit meenemen als ze de hoogte in gaan.
Het is ook een Zwitserse firma, die daarin verandering kan èn wil aanbrengen: Barry Callebaut, de belangrijkste producent van chocolade ter wereld. Daar is men erin geslaagd een cacao-product te ontwikkelen dat niet alleen caloriearm maar ook nog eens warmtebestendig blijkt te zijn. Zes decennia lang heeft men er tevens bij de concurrentie naar gezocht.

Opvallend is dat zijdelings nog even een ander probleem — dan dat van de bikkelharde winterchocolade en de vla-achtige zomeruitvoering daarvan— wordt aangestipt: chocolade als dikmaker. Merkwaardig toch, aangezien enige jaren geleden de BBC een documentaire heeft gefinancierd en na gereedkoming uitgezonden waarin onomstotelijk zou zijn aangetoond dat een normale consumptie van chocolade niet voor extra lichaamsomvang zou zorgen. De boosdoeners zouden zitten binnenin bonbons.
(Wordt wellicht vervolgd)
__________
Afbeelding: Uitbeelding van twee chocola drinkende Mixteense koningen. Codex Zuche-Nutall.

15-07-2009 om 23:20 geschreven door Heinz Wallisch  

15-07-2009 om 19:01 geschreven door Heinz Wallisch  

Koningin der Thrillers
Patricia Highsmith — die in 1921 te Fort Worth in Texas werd geboren als Marie Patricia Plangman — kreeg haar eerste onderscheiding als schrijfster in 1946. Vier jaar later verscheen haar eerste thriller, Strangers on a train, verfilmd door Alfred Hitchcock. Daarna heeft ze in de resterende vijf en veertig jaar — ze overleed in 1995 — nog een groot aantal thrillers met romanlengte en daarnaast nog een flinke hoeveelheid korte verhalen geschreven, waarvan sommige pas na haar verscheiden gebundeld zijn verschenen. Over de figuur Tom Ripley — een kameleontische psychopaat — schreef ze vijf boeken: het eerste, The talented Mr. Ripley, is in 1955 uitgekomen en vijf jaar later door René Clement (1913-1996) verfilmd met Alain Delon als Tom Ripley en Maurice Ronet als diens slachtoffer. Nu alweer een decennium geleden werd een nieuwe verfilming van dat boek gerealiseerd door de Britse regisseur Anthony Minghella (1954-2008) met Matt Demon als protagonist, die — ondanks de letterlijk kleurrijke verfilming — tamelijk kleurloos, want al te zeer een soapster, bleef, hetgeen overigens voor het grootste deel van de film geldt.

Pseudologia Fantastica
Het tweede boek over deze zelfde — aan pseudologia fantastica [1] lijdende — hoofdfiguur, Ripley under Ground, kwam in 1970 uit en werd inmiddels eveneens verfilmd. De derde [2] roman over die engerd werd in 1974 uitgegeven onder de titel Ripley's Game. Drie jaar later heeft Wim Wenders (*1945) deze geschiedenis verfilmd met Dennis Hopper in de hoofdrol; de regisseur heeft de handeling echter verplaatst naar Hamburg. Een kwart eeuw later, in 2002, kwam er een nieuwe verfilming, deze keer door de Italiaanse Liliana Cavani (*1937), beroemd geworden met haar Night Porter in 1974. Nog niet verfilmd zijn de beide laatste Ripley-boeken [3] van deze uitzonderlijke schrijfster, die eens in een interview heeft verteld dat ze, tijdens het schrijven, zelf heel benieuwd was welke invloed de gebeurtenissen in het verhaal op de hoofdperso(o)n(en) zouden hebben. Dat is een zeer voortreffelijk uitgangspunt gebleken voor meer dan twintig romans en voor een behoorlijk aantal korte verhalen.

John Malkovich
Die Cavani-verfilming uit 2002 van Ripley's Game — een Italiaans-Brits-Amerikaanse coproductie — wordt op woebsdag 15 juli door de tweede publieke, Nederlandstalige Belgische televisiezender gepresenteerd tussen 20:45 uur en 22:35 uur. Naast John Malkovich in de rol van Tom Ripley, worden we geconfronteerd met Doygray Scott en Ray Winstone. Eén commentaar naar aanleiding van de keuze voor John Malkovich sprak van "even obligaat als effectief" aangezien die demonische figuur Ripley tegelijkertijd onweerstaanbaar bleek te zijn.
In Clements verfilming van nu een halve eeuw geleden, kon ik me voorstellen dat Alain Delon over die eigenschappen beschikte, bij Matt Demon schoot me niets, zelfs maar opbouwend-kritisch, te binnen.
__________
[1] Een ernstige geestelijke defecttoestand, die in gevallen als van Tom Ripley, een 'behandeltijd van veertig jaar' schijnt te vergen en derhalve in de meeste situaties als ongeneeslijk kan worden gekwalificeerd. [2] Hier en daar probeert men u wijs te maken dat Ripley's Game de vierde roman over deze protagonist is, doch het is, niet alleen chronologisch, het derde boek over deze figuur. [3] De beide laatste Ripley-romans zijn The boy who followed Ripley (1980) en Ripley under water (1991).

14-07-2009 om 00:00 geschreven door Heinz Wallisch  

"Ze zijn nooit teruggekomen"
Met het thema Zwe(r)ven in het heelal worden de kijkers van diverse televisiestations deze week rijkelijk bediend en dat heeft weer met het vieren van een gebeurtenis te maken naar aanleiding van een rond aantal aan jaren dat een mijlpaal in de geschiedenis van de ruimtevaart is bereikt: de Apollo-maanlanding in juli 1969.
In de documentairereeks Die Story biedt de Westdeutsche Rundfunk op maandag 13 juli — tussen 22:00 uur en 22;45 uur — de aflevering Sie kamen niemals zurück — Wie der Mond das Leben der Astronauten veränderte. De verleiding is niet gering om naar aanleiding van het in die titels alleen al gesuggereerde te spreken van een soort van maanziekte.
In de film komen de vijf astronauten aan het woord die van de groep maanlanders van toen, nu nog in leven zijn, en zij vertellen hoe die onderneming hun leven heeft veranderd. Dat was — het zij geoorloofd dat even terzijde op te merken — te voorzien. Er spelen zoveel invloeden een min of meer grote rol, welke men zelf niet meer in de hand kan houden als men zich eenmaal aan zulk een onderneming heeft 'overgegeven'.

Wij allen, die wilden zien of het werkelijk zou gebeuren, waren in die bewuste nacht — in Midden-europa was dat 21 juli 1969 om kwart voor vier — aan de beeldbuis gekluisterd en we waren al helemaal gefascineerd toen het tijdschrift Life binnen enkele dagen met een speciale editie op de markt kwam. Later kregen we vaak te horen dat we ons hebben laten foppen en dat het allemaal filmwerk in studio's betrof. Nog weer later vernamen we dat er wel een dergelijk plan heeft bestaan voor het geval het mis mocht gaan en men kon doen alsof. Tja, wie was er toen nog maar president van de Verenigde Staten? Jawel, de maffiose oorlogsmisdadiger Richard Milhous Nixon, die al zoveel wandaden had gepleegd in zijn leven dat hij eigenlijk alleen maar dood wakker had mogen worden. Misdaad loont; dat hebben tal van menselijk al te diep gezonkenen op dergelijke posten reeds getoond, en helaas niet alleen maar in de VS.
__________
Afbeelding: Apollo 1-astronauten bij hun terugkeer; opgewacht door het hoofd van de toenmalige maffiose VS-adminstratie in het Witte Huis, de oorlogsmisdadiger Richard Milhous Nixon (1913-1994).

13-07-2009 om 19:24 geschreven door Heinz Wallisch  

13-07-2009 om 15:47 geschreven door Heinz Wallisch  

Ingehaald door de werkelijkheid
De heden begonnen week biedt een aardig scala aan programma's verspreid over enkele zendgemachtigden, die u confronteren met verschillende aspcecten van expedities die door de mens in het heelal zijn ondernomen.
Op maandag 13 juli worden er, in de loop van de avond tot in de nacht op dinsdag 14 juli, drie zeer verschillende documentaires uitgezonden, die met het thema ruimtereizen te maken hebben.
Arte-televisie bijt het spits af, tussen 19:00 uur en 19:45 uur, met de eerste helft van een in totaal anderhalf uur durende documentaire Expedition Weltall waarin nader wordt bekeken hoeveel van de toekomstvisies welke in de televisieserie Star Trek aan bod zijn gekomen, inmiddels reeds werkelijkheid zijn geworden. De eerste van de beide afleveringen draagt de titel Die Zeit des Aufbruchs. Het gaat om een Canadese film uit 2005 van Julian Jones, die voor Europa door Arte France is aangekocht en waarin we met de neus worden gedrukt op alledaagse feiten die door kritische kijkers naar de afleveringen van de televisieserie in kwestie in het gunstigste geval als visionair zijn bestempeld. Sommige van die ideeën en voorstellingen zijn inmiddels reeds door de werkelijkheid ruim ingehaald. Men denke aan mobiele telefoons en meer eigentijdse communicatiemiddelen. Verder is het interessant te zien hoe tal van die fantasierijke filmgebeurtenissen hun ingang in de wetenschap hebben weten te vinden.
Op dinsdag 14 juli, op hetzelfde tijdstip, wordt het tweede deel van deze documentaire — met de deeltitel Die Zeit der Finsternis — uitgezonden. Een herhaling van deel 1 mag u verwachten op maandag 20 juli, s ochtends vanaf 09:10 uur. Het tweede deel krijgt eveneens een tweede kans, en wel op dinsdag 21 juli, eveneens vanaf 09:10 uur.
Het commentaar bij de Duitse versie van deze documentaire zal worden gesproken door Thomas Dannenberg, die tevens als de Duitse Captain Kirk optrad voor de nagesynchroniseerde versie.
__________
Afbeelding: Eén van de avonturen uit de serie Star Trek als dvd-box.

13-07-2009 om 14:45 geschreven door Heinz Wallisch  

De tweede Simon V. van de Nederlandse letteren
Een schrijver gaat zo lang te water [1] totdat het over is. Het was al kort te voorzien dat onze kleurrijke medelander Simon Vinkenoog het niet lang meer op dit ondermaanse zou uithouden. Hij was één van die figuren van wie je je maar niet kon voorstellen dat hij echt ouder zou worden, en dat heeft ongetwijfeld te maken gehad met het feit dat hij in menig opzicht jong is gebleven in de zin van een gesublimeerde puberteit met protesteren en het inslaan van andere wegen dan de Nederlander gebruikelijk doet, ook als die deel uitmaakt van de wereld der kunsten.
Ook in een ander opzicht bleef Simon Vinkenoog opvallen. Het is vast al wel weer anderhalf decennium geleden dat hij eens te gast was bij Sonja Barend, die hem min of meer de vraag stelde wat hij nu het liefste deed. "Neuken," antwoordde een jolige Vinkenoog, om daar aan toe te voegen: "Al vinden ze iets uit dat nog fijner is, ik blijf het er gewoon bij doen." Dat leverde de man, terecht, een schaterlach op van Sonja en een salvo aan hilariteit onder de overige aanwezigen. Die tweede Simon V. der Nederlandse letteren is vandaag voorgoed vertrokken.

Geen kunstbeen
Enkele weken geleden moest zijn rechterbeen worden geamputeerd vanwege allerlei complicaties in verband met zijn rechtervoet, welke hadden gezorgd voor ondraaglijke pijnen. De chirurg achtte het een onmogelijkheid dat iemand op die leeftijd nog zou kunnen leren met een kunstbeen om te gaan. Zelf bleef Vinkenoog actief op zijn weblog, tot en met de afgelopen week, waar hij, optimist als hij was, liet weten dat hij nu dingen leerde zien die tot dan toe voor hem verborgen waren gebleven.
Voordat Simon Vinkenoog erkenning vond als schrijver, ging hij — nog tijdens de oorlog in 1944 — als jongste bediende werken bij Uitgeverij Querido.
Deze schrijver van zowel proza alsook poëzie — in 2004 was hij Dichter des Vaderlands ad interim, hetgeen echter niet werd erkend door de initiatiefnemers van die openbare functie—, werd op 18 juli 1928 geboren en heeft zijn één en tachtigste verjaardag niet meer kunnen beleven, doordat hij op 12 juli 2009 is heengegaan.
Meer actueels in verband met het overlijden van Simon Vinkenoog is te lezen en te zien via filmpjes op NOS Nieuws.
__________

[1] Zolang te water — een alibi is de titel van een roman uit 1954 van Simon Vinkenoog.
____________
Afbeeldingen
1. Simon Vinkenoog, zoals we hem in de eerste decennia van de tweede helft der twintigste eeuw veel hebben gezien.
2. Voorzijde van Simon Vinkenoogs boek Proeve van Kommunikatie, De Bezige Bij, 1967.
3. Simon Vinkenoog op 12 oktober 2008, bij de uitreiking van Vinkenoog Verzameld.

12-07-2009 om 18:06 geschreven door Heinz Wallisch  

Kennen we de werkelijkheid wel?
Het geschiedenisprogramma van de tweede publieke Duitse tv-zender presenteert op zondag 12 juli, 's avonds tussen 23:25 uur en de nacht op maandag 13 juli 00:10 uur, een documentaire die de titel draagt Hannibal — Mythos und Wahrheit. Daarin wordt de kijker vertrouwd gemaakt met de vraag, en eventuele antwoorden daarop, in hoeverre het verhaal over de Romeinse veldheer Hannibal op werkelijkheid berust. Vanwege het verhaal dat hij in de derde eeuw (ca. 260) vóór onze jaartelling met krijgsolifanten over de Alpen zou zijn getrokken, heeft de man het tot in onze tijd volgehouden een begrip te zijn. Voor sommige gymnasiasten zou de uitdrukking Hannibal ante portas dan ook vertrouwd kunnen zijn. En als ze die tijdens de behandeling van Latijnse uitdrukkingen in het kader van hun opleiding toch niet zijn tegengekomen, dan zouden ze die woorden in ieder geval letterlijk moeten kunnen begrijpen, en je mag hopen dat dat dan ook nog zal gelden voor de verdere strekking ervan.

Yankengif overmeestert ZDF
Met een dwaze, niet-Duitse titel als ZDF-History biedt een öffentlich-rechtliche instantie alweer een hysterische veryanking van de eigen taal, op basis van een uiterst dubieuze preoccupatie. En mocht het erom gaan dat men hoopt op een (veel) betere verkoopbaarheid aan buitenlandse zendgemachtigden, dan houdt men die extra titels maar open voor gebruik door die buitenlanders en niet binnen het eigen Duitse taalgebied. Stupide, dat is èn blijft het. Een knieval voor de onderliggende vooropgezette gedachte dat vereenvoudiging ten faveure hetzelfde is als verkrachting ten detrimente van de eigen taal en cultuur.
__________
Afbeelding: Illustratie die de tocht over de Alpen van Hannibal en zijn olifanten moet voorstellen. (Illustratie ZDF.)

12-07-2009 om 14:58 geschreven door Heinz Wallisch  

Zaterdag 11 juli, tegen middernacht, om 23:45 uur, begint — althans volgens de programmering van het tweede publieke, Nederlandstalige Belgische televisienet Canvas — de uitzending van de verfilming, uit 2002, van het boek Villa des Roses (1913), de eerst uitgekomen roman van de Vlaamse schrijver Willem Elsschot, bij de burgerlijke stand bekend als Alfons de Ridder (1882-1960).

De duur van deze Belgisch-Luxemburgs-Brits-Nederlandse coproductie bedraagt zo'n 115 minuten, dat wil zeggen dat het allang zondag is als de film de aftiteling heeft bereikt. In dit drama in beelden van Frank Van Passel (geboren in 1964) zien we onder meer Julie Delpy, Shaun Dingwall en Harriet Walter.
Echt ideaal is de verfilming niet, al toont de regisseur ons wel heel schitterende karakters, die voortreffelijk worden uitgebeeld en eveneens uitstekende momenten van het letterlijk en figuurlijk op instorten staande pension aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Het is vanzelfsprekend meteen een model voor de gehele westerse maatschappij die in ontbinding verkeerde en de laatste stoot aan de tijd van toen zou geven met het gewapende conflict dat de Grote Oorlog heette en een einde zou maken aan alle oorlogen.
Om meer dan één reden is de verfilming verre van ideaal: de uitbaters van het pension zijn plotseling Engelsen en de voertaal is dus eveneens Engels. Dat werkt absoluut in het nadeel van de ineen, met vloeiing van de beelden die je in het eigen hoofd hebt overgehouden van het boek met de beelden die de regisseur voor ogen stonden en zijn gerealiseerd. De positieve, filmtechnische en economische aspecten daarvan zijn echter dat er breder kon worden gezocht naar geschikte spelers voor de figuren. Naast Jan Decleir en Dora van der Groen van Vlaamse kant — beiden met een levens- en acteer-ervaring die fenomenaal is — had de regisseur nu een scala aan mensen waaruit hij kon kiezen.
____________
Afbeeldingen
1.Jan Decleir en Dora van der Groen in Villa des Roses.   2. Shaun Dingwell als de Duitser Grünewald en Julie Delpey als Louise, het nieuwe Franse dienstmeisje.

11-07-2009 om 22:25 geschreven door Heinz Wallisch  

Twijfelachtige figuren
Een niet al te ontwikkeld personage zei mij zo'n veertig jaar geleden eens vol overtuiging dat ik leek op iemand, die in de geschiedenis van Frankrijk een belangrijke rol had gespeeld. "Ik bedoel de tijd van Robert en Piet," voegde ze er ter verklaring aan toe. "Toen was er ook nog een vrouw bij die een rol speelde, of misschien wel meer dan één: Marie en Anti-Jonet. Kan dat?"
Elke goede verstaander heeft maar een half woord nodig, en de aanwezige toehoorders begrepen allen direct dat de persoon in kwestie Robespierre en Marie Antoinette bedoelde. Nou leek ik toen volstrekt niet op Maximilien François Marie Isidore de Robespierre (1758-1794), en nu al helemaal niet, aangezien de man reeds jong het ondermaanse definitief heeft verlaten.
Volgens de informatie die de VPRO-Gids verstrekt, zou deze man in 1794 aan de wieg hebben gestaan van de gedachte dat politiek geweld is toegestaan mits dat leidt tot een deugdzame staat. Nou moet de man, die zo belangrijk was voor de periode der Franse Revolutie, welke in 1789 losbarstte en nog ieder jaar in Frankrijk wordt herdacht op Quatorze Juillet (14 juli), eerder die overtuiging zijn toegedaan. 1794 was zijn sterfjaar.
Het nare van de algemeenheid van zo'n stelling, en soortgelijke, is dat niet wordt gedefinieerd wat er onder een deugdzame staat wordt verstaan. Uit de mond van de foute figuren ontstaan na politiek geweld staten die worden geleid door figuren als Hitler, Stalin, Amin, Mugabe, Nixon en Bush, of Poetin. En al die (oorlogs)misdadigers hebben zich ooit voorgesteld dat ze iets goeds aan de wereld wilden nalaten. De vraag of zulk een gedachte op zich niet reeds te zwaarwegend was om door het benevelde brein van de waanzinnigen die hierboven zijn opgesomd, binnen het juiste kader te worden geplaatst, kan men met een gerust hart van een negatieve reactie voorzien.

BBC-documentaire
Op zaterdag 11 juli zendt BBC Two Television tussen 21:00 uur en 22:30 uur onze tijd een documenaire uit onder de titel Terror! Robespierre and the French Revolution.
Kennelijk verslapt de aandacht voor deze periode in de geschiedenis van West-Europa vooralsnog niet — in ieder geval niet helemaal en blijft deze schrijvers van belletrie en vooral historici inspireren tot steeds nieuwe literatuur, ook als deze in het geheel niets toevoegt aan het reeds bekende. Zulke gebeurtenissen spreken nu eenmaal heel erg tot de verbeelding van heel veel historisch geïnteresseerde lezers en kijkes, en datzelfde geldt voor meer recente revoluties, of die nu die aan het begin van de twintigste eeuw in Rusland (1905, respectievelijk 1917) zich hebben voltrokken dan wel later, ver buiten Europa, met namen als Ernesto Che Guevara en tal van mindere goden, die wel iets hebben bewerkstelligd.
In de opruiming heb ik nog zeer recentelijk twee verschillende Franse boeken over de revolutie van 1789 e.v. gekocht, beide ongelezen exemplaren, elk voor de prijs van 50 eurocents.
____________
Afbeeldingen
1. Maximilein Robespierre. Omstreeks 1790 geschilderd door een onbekende meester. Het portret hangt in het Musée Carnavalet te Parijs.
2. Voorzijde van de paperbackeditie van 1988 van Pierre Gaxotte's standaardwerk uit 1975.

11-07-2009 om 18:08 geschreven door Heinz Wallisch  

Lindberghs Oceaanvlucht
Arte-televisie begint op vrijdag 10 juli met de uitzending van een tiendelige serie met historisch filmmateriaal dat is bijeengebracht onder de overkoepelende titel Verschollene Filmschätze. Daarbij gaat het om de opnamen van mijlpalen, die sedert goed een eeuw op het celluloid kunnen worden vastgelegd, en die in tien afleveringen aan de Arte-kijkers zullen worden getoond.
De eerste aflevering, die tussen 17:45 uur en 18:10 zal worden uitgezonden, draagt de titel Charles Lindberghs Atlantiküberquerung. Dat is een 26 minuten durende film uit 2007 die voor Arte France is gerealiseerd door Serge Vialet.
Nog drie keer zal Arte-televisie deze een herhaling presenteren van deze gefilmde historische gebeurtenis — die op het beeldformaat 16:9 met stereofonisch geluid zal worden uitgezonden — en wel op vrijdag 17 juli vanaf 08:10 uur, op maandag 20 juli 's nachts vanaf 04:25 uur, en op dinsdag 28 juli in de ochtend vanaf 11:25 uur.
__________
Afbeelding: Charles Lindbergh bij zijn kist. (Foto: Arte F, © INA.)

10-07-2009 om 00:50 geschreven door Heinz Wallisch  

Het komende weekeinde kunt u maar liefst naar drie opera's via de huiskamerbeeldbuis kijken en ook nog eens naar evenzovele muziekdrama's die alleen via het 'ouderwetse' medium radio tot u zullen kunnen komen. Daarbij zijn drie uitvoeringen van een werk van Giuseppe Verdi, tweemaal dezelfde opera, maar met geheel andere uitvoerenden, en één daarvan via de televisie, en wel zodanig dat de fervente liefhebber van dat drama de tweede uitvoering op zaterdag 11 juli ook kan beluisteren, maar dan zonder beelden.
Nadere gegevens met betrekking tot al datgene wat u te wachten staat, kunt u alvast vinden in een artikel over alles op dat gebied van die dag dat binnen ons relatief directe bereik valt. Dat artikel is opgenomen in de redactioneel aan deze site gelieerde opera- en operette-site Tempel van het Muziektheater.
Het muziekdramaweekeinde begint echter met een rechtstreeks verslag van het Operafestival in Aix-en-Provence. Daarin kunt u kijken naar een uitvoering van Mozarts Idomeneo. Meer daarover in een andere bijdrage, eveneens van heden, op die specifieke muzieksite.Daar valt in een separaat artikel eveneens meer te lezen over Verdi's opera Jérusalem die zaterdagmiddag in het Zomerconcert van de NPS te beluisteren valt op Radio 4. Het betreft de opname van een concertante uitvoering die werd gegeven in het Concertgebouw te Amsterdam en is opgedoken uit het archief van de Zaterdagmatinee.

10-07-2009 om 00:00 geschreven door Heinz Wallisch