Zeven wereldpremières donderdaavond in Muziekgebouw aan het IJ, Amsterdam
Hedendaagse Braziliaanse muziek Op
donderdag 10 september zullen in het Amsterdamse Muziekgebouw aan het
IJ op één avond zeven wereldpremières worden voorgesteld uit het brede
aanbod van Braziliaanse muziek. Dat gebeurt in het kader van de
Gaudeamus Muziekweek door het Nieuw Ensemble onder leiding van Celso Antunes.
Solistische medewerking zal worden verleend door de sopraan Kátia
Guedes, de gitarist Helenus de Rijke, en door de berimbau-speler Diego
Espinosa. Het persbericht van het Nieuw Ensemble staat dat men wil laten horen wat er in de levendige melting-pot tegenwoordig zoal wordt gecomponeerd. Kunnen de verantwoordelijken voor zulke teksten niet gewoon het Nederlandse woord smeltkroes
gebruiken? Er bestaat niet de geringste reden om je als Nederlander, in
welke vorm dan ook, een Yanken-mentaliteit aan te meten. En gelooft u
iemand, die deze ontwikkelingen al meer dan vier decennia volgt: met
het aanmeten van dergelijk taalmisbruik verandert tevens de
mentaliteit, en dat is iets dat we van de Dokkumer Ee tot in de
Westerschelde, en van Roodeschool tot en met Eijsden uitstekend
kunnen missen als mond- en klauwzeer: Botte Yanken horen hier niet,
gecultiveerde Amerikanen daarentegen dienen welkom te zijn.
Gezonde belangstelling Het
Nieuw Ensemble is en blijft geïnteresseerd in de muziek van andere
culturen, en dat heeft ertoe geleid dat men een Competitie voor
Braziliaanse Componisten heeft georganiseerd. De respons was boven
verwachting: in totaal zijn negentig composities uit alle delen van dat
grote land binnengekomen en door een jury beoordeeld. De zeven winnende
stukken daaruit worden deze week in het Muziekgebouw aan het IJ aan de
luisteraars voorgesteld, in aanwezigheid van de componisten, van wie de
hier onderstaande werken zullen worden uitgevoerd:
Antonio Celso Ribeiro: two mechanical birds and a melancholic cage Sergio Freire: Tecendo a manhã Alexandre Lunsqui: Drawings from Iberê Fred Carrilho: Brasilessência
Tadeu Tafarello: Eschweilera ovata Rodolfo Valente: inutensilio II Paulo Rios Filho: Choro de Estamira
Samenwerking Het project is tot stand gekomen door een samenwerking van de student compositie Caio Amon en diens BAM-Dialogue, die een muzikale uitwisseling tussen Brazilië en Amsterdam realiseert. De
zeven componisten zijn vanaf 7 september in Nederland; tijdens de
middag van 10 september, voorafgaande aan het avondconcert in het
Muziekgebouw aan het IJ, zullen zij, vanaf 14:00 uur, een
componistenforum verzorgen in het Conservatorium van Amsterdam. __________ Foto: Dirigent Celso Antunes.
Lybisch leider kolonel Ghadaffi wil dat Zwitserland thans wordt opgedeeld
Absurditeit ten top Dat
de internationale politiek Lybië sterk in de gaten moet (blijven)
houden, werd onlangs reeds duidelijk na de gebroken belofte dat er geen
sterke poespas zou worden bedreven bij de terugkeer van de
gegratieerde, vermeende dader van de Schotse Lockerbie-aanslag. En thans ligt er ook nog de uitspraak van president Moeamar al-Ghadaffi
(* 1942) waarin hij uiteenzet dat de Verenigde Naties Zwitserland
moeten opdelen. Hij heeft het, voorafgaande aan het voorzitterschap dat
zijn land één jaar lang zal uitoefenen, als officiële aanvraag
ingediend. De drie verschillende te vormen onderdelen van Zwitserland
moeten aan Italië (Ticino), Frankrijk (Romandie) en Duitsland
(Deutsch-Schweiz) worden afgestaan, waarna het begrip Zwitserland van
de kaart kan worden verwijderd. Aangezien
deze provocatie niet alleen absurd-tot-in-het-imbeciele is, maar in
strijd met het Volkerenrecht, is het niet erg zinvol uitgebreid op dat
voorstel in te gaan. In
ieder geval en daar gaat het Ghadaffi immers altijd om staat hij
weer in het middelpunt van de internationale belangstelling en is er
tegelijkertijd minder aandacht voor het 'schandaal' omtrent de jawel:
ondanks de veroordeling, niets meer dan vermeende verantwoordelijke voor de Lockerbie-tragedie, vooral omdat dit een groter internationaal thema is.
Zwitserland anders Op
dezelfde dag dat me een persmededeling bereikte met betrekking tot het
bovenstaande, was er een boeken-, kunst- en atiekmarkt in mijn
woonplaats, welke mede als gevolg van de voortreffelijke
weersomstandigheden, goed werd bezocht en waar mijns inziens ook heel
redelijk zaken werden gedaan. Van één van de oude getrouwe
boekhandelaren kreeg ik onder meer het boek Beschreibung einer Landschaft Schweizer Miniaturen,
samengesteld uit het werk van Hermann Hesse (1877-1962), die met de
miljoenenoplagen van zijn werken in zowel de Verenigde Staten alsook in
Japan de meest gelezen schrijver van de twintigste eeuw heeft gemaakt. In de éénenveertig, zeer uiteenlopende, miniaturen geeft Hesse niet alleen
een beeld van veel verschillende plekken in Zwitserland, maar worden er
eveneens herinneringen opgehaald, worden er contacten met personen, of
reminiscenties aan het oeuvre van diverse artistieke lieden: figuren
die als typerend voor de Zwitserse cultuur mogen gelden: de dichter
Albert Steffen (1884-1963), de veelzijdige schrijver Robert Walser
(1878-1956) en de briljante componist Othmar Schoeck (1886-1957), die
allen tijdgenoten van Hesse waren. Over het land zelf schrijft Hesse: "Man
ist fleißig in der Schweiz und sucht sein mäßiges Kapital an
natürlichem Reichtum lug und zäh zu verwalten. Man ist auch dem
Gemeinsinn und der Vaterlandsliebe offen. man liebt die Heimat, aber
auch um ihrer Schönheit, um ihrer Seele willen . . . Und schließlich
bringt das kleine fleißige land noch als Luxusblüte diese heute
verlachten, später verehrten Sonderinge von Künstlern hervor,
auffallend viele sogar, und in den besten von ihnen mündet dem die
kleine Schweiz wieder in die große Welt und aus dem national
Determinierten wird Menschheitsgut." Misschien moet dat nog even in het 'Lybisch' worden vertaald voordat Ghadaffi zich nog meer gaat blameren. ____________ Afbeeldingen 1. De Lybische leider Moeammar al-Ghadaffi. 2. Voorzijde van de paperback-uitgave van Beschreibung einer Landschaft, verschenen bij Suhrkamp, Frankfurt am Main, in 1992, st 1970.
Bijna gelijktijdig in de ether: een Messiah van twee componisten
Barok-Messiah Zondag 6 september presenteert BBC Radio 3 in het kader van de BBC Proms 2009 een uitvoering van het oratorium The Messiah van
Georg Friedrich Hándel (1685-1759). Dit programma begint om 19:30 uur
onze tijd in de Royal Albert Hall. Het zal als 68ste Prom-concert
worden uitgevoerd door een massaal koor van jonge stemmen,
bijeengebracht door specialist Nicholas McGegan, en gedirigeerd door
een andere specialist op dit gebied: Simon Halsey. Het zal duidelijk zijn dat deze 'monster-productie' welke enigszins moet, en hopelijk zal, lijken op hetgeen de bezoekers
van de Händel-concerten in de achttiende eeuw hebben meegemaakt
plaats zal hebben in het kader van het gedenkjaar, dat een iegelijk
eraan moet herinneren dat Händel nu tweehonderd vijftig jaar geleden is
gestorven.
Deze uitvoering vindt plaats in het kader van het 63 dagen durende ARD-Radiofestival.
21ste eeuwse Messiah Een half uur nadat het concert in Londen begint, sturen (in ieder geval enkele) ARD-regionale zenders eveneens een Messiah de
ether in, die van de Zweedse componist Sven-David Sandström (*1942).
Vanaf 20:05 uur is op diverse zenders het concert rechtsreeks vanuit de
Beethovensaal der Liederhalle in Stuttgart te volgen. Uitvoerenden zijn
het Festivalensemble Stuttgart onder leiding van Helmuth Rilling, een
zesstemmig koor en vier solisten, onder wie Michael Nagy, bas. __________ Afbeelding: Componist Sven-David Sandström (Foto overgenomen van de website van de componist).
Tiendelige reisreportage China voor beginners op België Eén
De Nederlandstalige Belgische televisiezender Eén begint op zondag 6 september met de uitzending van het eerste deel van een reeks van tien onder de titel China voor beginners,
een op zich uitstekende gedachte, aangezien het belang van dat
werelddeel met zo'n grote hoeveelheid mensen die steeds meer in
contact zullen komen met het Westen, waaronder het oude Europa alleen
maar zal toenemen. Tussen
22:15 uur en 23:05 uur laat de eerste van tien verschillende Vlaamse
persoonlijkheden u zien wat hij in zijn eigen vakgebied in dat verre
China heeft onderzocht, daarbij geholpen door de Chinese schrijfster
Lulu Wang [1]. De eerste aflevering betreft het thema Sport en zal worden gepresenteerd door Philip Meirhaeghe. __________ [1] Lulu Wang (*1960) kreeg grote internationale bekendheid door haar boeken die in grote oplagen zijn verschenen, zoals Het lelietheater uit 1997, dat alleen al in Nederland 800.000 keer werd verkocht, en, in 1998, de novelle Brief aan mijn lezers. ____________ Afbeeldingen 1. Schrijfster Lulu Wang. 2. Voorzijde van de novelle Brief aan mijn lezers uit 1998.
Bedenker-auteur van tv-series komt thans met een digi-roman
Combinatie van uitingen Anthony Zuiker, de bedenker van tal van televisieseries, waaronder de aalgladde Yanken-reeks CSI (Crime Scene Investigation), komt nu met een nieuwe stunt, die door hem als digi-novel wordt omschreven, en die we ons moeten voorstellen als een gecombineerde vorm van website, boek en film. Aangezien
de maker in kwestie tientallen miljoenen heet te hebben verdiend met
zijn televisieseries, heeft hij het avontuur aangedurfd, waarmee hij,
volgens eigen zeggen, de uitgeefwereld wil openbreken. U snapt het al:
"alles woelt hier om verandering", ook als dat in eerste instantie
beperkt blijft tot de voorstellingswereld van Anthony Zuiker.
La Traviata vanuit Orange, hedenavond op ARD-Radiofestival
Enkele, of misschien zelfs
alle, regionale Duitse radiozenders, die klassieke muziek als
belangrijk onderdeel in de programmering hebben, presenteren op
zaterdag 5 september, vanaf 20:00 uur, het ARD-Radiofestival met daarin een uitvoering van het muziekdrama La Traviata van Giuseppe Verdi. Het betreft een uitvoering tijdens het festival Les Chorégies d'Orange 2009. Het Orchestre Philharmonique de France staat onder leiding van Myung-Whun Chung. Tevens doen koren en vocale solisten mee. Over
deze Verdi-opera is op deze site meer dan eens bericht, met soms een
andere invalshoek. In ieder geval kunt u heel wat meer over de
achtergronden te weten komen als u hier klikt.
Komen er nu dan kansen voor alternatieve politkeke dilettanten in Duitsland?
Mogelijke opties en hindernissen Zondag
30 augustus zijn er in drie van de zestien Duitse deelstaten
parlementsverkiezingen gehouden: in het Saarland, in Thüringen en in
Sachsen. En verder werden er in Nordrhein-Westfalen zogenoemde
Kommunalwahlen gehouden, dat wil zeggen de verkiezingen van de
plaatselijke grootheden zoals burgemeesters. Alleen in Sachsen kan de
christen-democratische partij blijven regeren, zij het dat men een
coalitiepartner nodig heeft, doch de zittende minister-president
bevindt zich ook nu nog in de comfortabele situatie dat hij een partner
kan kiezen. In het Saarland en Thüringen ligt dat wel even anders: in
beide gevallen is het verlies van de christen-democratische partij van
de zittende minister-president zo enorm dat een coalitie zonder deze
groepering tot de mogelijkheden is gaan behoren. In beide deelstaten is
het theoretisch zelfs mogelijk om een rood-rood-groene coalitie te
vormen, en als de partijen sociaal-democraten van de SPD, de socialisten van Die Linke en de Grüne
erin zullen slagen snel een werkzame coalitie te realiseren, zou dat
wel eens van doorslaggevende betekenis kunnen zijn op de algemene
verkiezingen die op zondag
27 september aanstaande zullen worden gehouden, en waarvan eigenlijk
iedereen uitgaat van een, ook dan nog wel redelijke tot comfortabele,
meerderheid van de christendemocratie de partij van bondskanselier
Angela Merkel (*1954) met de rechts-liberale FDP van de ongelooflijk
raaskallende Guido Westerwelle (*1961). Die combinatie heeft haar
voorkeur, maar die is nooit ofte nimmer in het voordeel van degenen die
sociaal-economisch beneden de onderste trede van de trap staan. Vooral
rechts-liberalen hebben er vrede mee dat er steeds meer rijken komen,
want die hebben dat wel verdiend, en dat dat ten koste gaat van de Ärmsten der Armen
vinden ze allang best, zolang hun clientèle maar gespaard blijft. Dat
gaat sommige stromingen binnen de Duitse christen-democratie zelfs te
ver.
Momentopnamen Peilingen
van de laatste dagen hebben echter aangetoond dat zo'n combinatie in
ieder geval zeer krap of zelfs niet meer mogelijk zal blijken. Dat
heeft enerzijds het voordeel dat de invloed van de FDP beperkt blijft
tot de oppositie, maar bergt het grote gevaar in zich dat de huidige,
tot op de draad versleten, Große Koalition van
CDU/CSU en SPD aanblijft. En dat ook weer tot gevolg hebben dat de
onovertroffen saaiheid in de vorm van de Walvistraan Angela Merkel zal
aanblijven als de machtigste vrouw op aarde. Een intens zielige
vertoning. Onze Nederlandse schrijver Bordewijk gebruikt voor een
dergelijk verschijnsel het begrip vleesgeworden vervaarlijk staatsmanschap.
Doch dat er ook binnen vier weken heel veel kan veranderen, hebben we
bij eerdere verkiezingen, niet alleen in Duitsland, kunnen vaststellen. De
sociale inbreng die van oudsher van de SPD kwam de aloude
arbeiderspartij bij uitstek is tijdens het kanselierschap van de
SPD-Zonnekoning, die Gerhard Schröder (*1944) tussen 1998 en 2005
speelde, tot het laagst denkbare niveau gereduceerd. Die voormalige
rode posities worden nu ingenomen door de partij Die Linke
van Gregor Gysi en Oskar Lafontaine. Deze groepering is de laatste
jaren, ook en vooral door het gerommel in de marge dat de beide grote
volkspartijen in dat land ten beste hebben gegeven, steeds sterker
geworden, en dat mag niemand verbazen die beseft dat de sociale thema's
nimmer uit handen hadden mogen worden gegeven door de narcistische
lieden die de huidige grote coalitie aldaar (mede) bevolken. Want,
geloof het of niet, eveneens binnen de christen-democratie bevindt zich
een sociale stroming, die zich wenst in te zetten voor al degenen die
in het dagelijks met te weinig inkomen moeten manipuleren. Frank-Walter
Steinmeier (*1956) het massieve betonblok van de SPD huidig minister
van Buitenlandse Zaken en vice-kanselier in het kabinet Merkel moet
derhalve op tal van fronten proberen de aloude sociaal-democratische
thema's weer binnen zijn optredens een plaats te geven. Doet hij dat
niet, dan zal de SPD nog meer afkalven en Die Linke
verder groeien. Dat wil binnen de andere partijen van enig belang, tot
nu toe niemand, maar men zal een harde noot te kraken hebben, en mede
te knagen hebben aan het feit dat steeds meer burgers wel voelen voor
een rood-rood-groene coalitie om eindelijk maar eens te kunnen proberen
iets ter linker zijde van de huidige grauwsluier in de Bondsrepubliek
van de grond te tillen. Het mag evenmin niemand verbazen als zal blijken dat de opmars van nieuw rood onder de vlag van Die Linke
niet meer te stuiten zal zijn. Eén minister-president, in Thüringen,
zou eruit voort kunnen vloeien in de persoon van Bodo Ramelow, ware het
niet dat 'oude' sociaal-democraten zo intens bang zijn om, bij het
aanraken van een product in een koeling, een derdegraadsverbranding op te
lopen. Bovendien heeft Ramelow onlangs reeds laten doorschemeren wel
plaats te willen maken voor een andere regeringsleider als zijn partij
in een nieuwe combinatie mede gezichtsbepalend voor de politiek in
Thüringen zou (kunnen) worden. Over Gregor Gysi, Oskar Lafontaine en Bodo Ramelow hebben we zeer recentelijk op onze zustersite Tempel der Documentaires nader bericht in een artikel over de gevaren van het kapitalisme in Duitsland.
Welkom in de dilettantenstal Er
zullen niet zoveel inwoners van Nederland zijn, die mogen meedoen aan
de Duitse verkiezingen op 27 september, maar wellicht is het toch
aardig om eens een kritische verhandeling te lezen over de acteurs die
zich daar profileren. Journalist en onderzoeker van politieke partijen
Thomas Wieczorek (*1953) heeft daarover een boek geschreven het zesde
dat zich intensief bezighoudt met politiek en politici onder de
veelzeggende titel Die Dilettanten.
Wat we daarin lezen over de personen die de politieke arena van alledag
bespelen, is zo verbijsterend-onthullend dat je je ook niet meer
verbaast over het feit dat het weerzinwekkende, dagelijks
verschijnende, papier vretende, rimram-vod
genaamd Bild
zo intens populair is. Het past volkomen in het geheel van datgene wat
in dit geval Duitse politici zoal bewerkstelligen. Al te veel
positiefs kan men daarbij niet vinden. De
wervende tekst achterop het in juni verschenen boek is van een zodanig
gehalte dat het niet anders kan dan enerzijds nieuwsgierig maken naar
zoveel middelmatigheid en incompetentie, anderzijds is het een zeer
deprimerende gedachte.
De komende weken Op
zondag 27 september zullen de algemene verkiezingen in Duitsland worden
gehouden. Tot die tijd zult u hele menigten politici, die allen van
zichzelf menen dat zij de beste ideeën hebben (om hun clientèle
tevreden te houden) en waarin ze zelf slechts hoogst zelden in de
realiseerbaarheid ervan geloven, maar het veelal meer zien als doel om
naar te streven. Er zullen lijsttrekkersdebatten plaatshebben,
bijeenkomsten in talkshows waar dan vertegenwoordigers van (de)
verschillende partijen hun zegje kunnen doen en daar, zoals
gebruikelijk, voornamelijk voor eigen parochie zullen preken. Als u de
radio- en, voornamelijk de, Duitse televisieprogramma's van de komende
tien dagen bekijkt, lijkt het wel of er maar één thema is dat het
gehele kijkbuisgebeuren beheerst. Als u dan over het boek in kwestie de
beschikking hebt, kunt u na afloop van de uitzending nog eens nalezen
wat Thomas Wieczorek zoal over de betreffende personen bijeengebracht
heeft. Lees en huiver, zou ik daarom als Leuze aan u willen meegeven. __________ Thomas Wieczorek: DIE DILETTANTEN Wie unfähig unsere Politiker wirklich sind.
Knaur Taschenbuch Verlag, München, Juni 2009. Originalausgabe. 320
pagina's, paperback. ISBN 987-3-426-78266-8. Prijs 8,95 (in de BRD en
in Nederland bij Buchhandlung Die Weisse Rose te Amsterdam.) ____________ Afbeeldingen 1. Afgrijzen wekkende populist van de rechts-liberale FDP: Guido Westerwelle. 2.
Bondskanselier Angela Merkel, die in 99,9 van de 100 gevallen een
deprimerend gezicht opzet; deze momentopname is dus uiterst geflatteerd
als het gaat om de vraag hoe het ware gezicht in de werkelijkheid van
de huidige BRD eruit ziet. 3. Frank-Walter Steinmeier, huidig vice-kanselier van de BRD, en naar hij hoopt binnenkort zonder de toevoeging vice. 4.
Voorzijde van de recentelijk verschenen paperback met een weliswaar
verbijsterende en ontluisterende, maar tevens bitter noodzakelijke
inhoud.
Documentaire over tournee door Azië in 2006 van de Berliner Philharmoniker
Achter de schermen van een tournee Wie
graag eens een kijkje neemt achter de schermen van een groot cultureel
'apparaat' als een symfonieorkest en inmiddels wel genoeg weet over
repetities en alles wat er verder zoal komt kijken bij de
voorbereidingen van een concert in 'eigen huis', maar nog niet heeft
gezien wat er allemaal komt kijken bij en vooral niet te vergeten:
voorafgaande aan een internationale tournee van een groot orkest,
doet er goed aan om op vrijdag 4 september, tegen middernacht het
tweede Duitse publieke televisienet (ZDF) in te schakelen, want daar
wordt, tussen 23:50 uur en 00:50 uur in de vroege nacht op zaterdag 5
september, via de beeldbuis de documentaire van Thomas Grube Trip to Asia
vertoond. Deze filmmaker en producent heeft het ensemble begeleid
tijdens de tournee in 2006. De film is al eerder in de Duitse bioscopen
vertoond en was ook eveneens reeds op het huiskamerscherm te zien. Het betreft een coproductie waar het ZDF mede de hand in heeft gehad. Het
orkest onder leiding van de huidige chefdirigent Simon Rattle (*1955)
werd hier en daar in Azië onthaald alsof het om een tournee van een
internationaal zeer hoog geprezen popgroep ging.
WDR-documentaire: Zedenverwildering aan een Zwarte Zee-strand
Normen en waarden De
regionale Duitse televisiezender Westdeutscher Rundfunk (WDR)
presenteert op donderdag 3 september als laatste programma-onderdeel
van de dag, overlopend in de vroege uren van vrijdag 4 september om
precies te zijn tussen 23:15 uur en 00:40 uur een documentaire onder
de Engelse titel Wild Wild Beach,
over de Russische bezoekers van een strand aan de Zwarte Zee mensen
die hun leven 'gestalte' geven door middel van drank, dans en
drammerigheid; met andere woorden: wodka, karaoke en geweld. Het zal
wel een klein onderdeel vormen van de vrij algemeen optredende
verruwing van de zeden in het algemeen, maar vooral in de omgang met
anderen; om niet te zeggen het gedrag principieel tegen
alle anderen die geen deel uitmaken van de eigen besloten kring en
derhalve als vreemdelingen dienen te worden gediscrimineerd en
uitgestoten. Dat is niet alleen maar een verval van zeden en gewoonten
binnen bepaalde groeperingen,
maar tevens een symptoom van terugval uit een bepaald niveau van
bereikte beschaving naar elementen van primitiviteit, zoals het 'recht
van de sterkste', waartegen wetgeving ook niet helpt in het voorkomen
van dergelijke gebeurtenissen, maar hooguit een klein beetje als
sanctie achteraf, waarbij ook dan nog de slachtoffers het nakijken
hebben.
ARTE Thema-avond over extremistische Chinese crimineel Mao Zedong
Twee van de vier delen De
Frans-Duitse culturele zender ARTE presenteert op de avond van woensdag
2 september een thema-avond over Mao Zedong door het uitzenden van de
beide eerste delen van de vierdelige documentaire Mao, a Chinese tale. Op
woensdag 9 september volgende de delen drie en vier, net als heden,
vanaf 21:00 uur tot 23:00 uur. Eerder werd deze serie uitgezonden door
de Nederlandse zendgemachtigde VPRO. Voor al degenen, die toen niet in
staat zijn geweest de vier delen (of zelfs geen enkele aflevering) te
zien, wordt nu de kans via een buitenlandse cultuurzender alsnog
gegeven. Zie voor informatie ons artikel van woensdag 17 juni op het aan deze site redactioneel gelieerde weblog Tempel der Historie.
Documentaire over stelende zigeunerkinderen op BBC Two Television
Heikel thema BBC Two Television pakt op woensdag 2 september, in een aflevering van de documentaire serie This world
een heikel thema op. Instituten tegen discriminatie zullen er eventueel
schande van spreken, maar zolang met de inhoud van de film geen
algemeen oordeel over hele volksgroepen wordt uitgesproken, mag men
niet doof zijn voor de geluiden die afkomstig zijn van mensen die enige
ervaring hebben opgedaan met het fenomeen, en mag men evenmin blind
zijn voor de eventuele gevolgen van het negeren van het, zonder twijfel
pijnlijke, thema. Onder de titel Gypsy child thieves
kunt u, tussen 20:00 uur en 21:00 uur onze tijd, op genoemde
televisiezender zien hoe georganiseerde bendes in diverse Europese
landen gebruik maken van Roemeense zigeunerkinderen om te bedelen en
diefstallen te plegen. Decennia geleden is dat ook al voorgekomen, al
viel er toen niet direct een link te creëren tussen de gebeurtenissen
en de georganiseerde misdaad. Wel viel op dat de kinderen in kwestie
met wachtende ouderen in luxe buurten van steden en dorpen in ons land bij wat 'duurdere huizen' hebben aangebeld en dan vroegen of ze een beetje water mochten (komen) drinken, dan wel even van het toilet gebruik maken.
Presentatie De
film wordt gepresenteerd door Liviu Tipurita, die niet alleen van
Madrid via Milaan tot in Roemenië de omschreven gebeurtenissen direct
heeft gevolgd, en daarover haar oordeel heeft, maar tevens laat zien op
welke wijzen deze groepering die in wezen Roma
dient te worden genoemd wordt gediscrimineerd enerzijds, en welke
pogingen aan de andere kant worden ondernomen om deze groeperingen op
te nemen in de algemene cultuur van de Europese landen in kwestie.
__________
Afbeelding: Documentairemaakster Liviu Tipurita (Foto BBC Television.)
Componist Robin de Raaff onderscheiden met de Toonzettersprijs van Buma Cultuur, Nederland
Beste compositie van 2008 De
Nederlandse componist Robin de Raaff (*1968) heeft op zondag 30
augustus 2009 in het Amsterdamse Muziekgebouw aan het IJ uit handen
van Frank Helmink, directeur van Buma Cultuur, de Buma Toonzettersprijs in ontvangst genomen. Robin de Raaff heeft deze onderscheiding gekregen voor zijn Vioolconcert. Lucas
Vis, voorzitter van de internationale vakjury, noemde De Raaffs concert
als de beste compositie van 2008. De gebeurtenis vormde onderdeel van
de tweede editie van Toonzetters, het evenement bij uitstek voor componisten en uitvoerende kunstenaars, voorzover dat hedendaagse muziek betreft. Toonzetters heeft
zich ten doel gesteld een zo breed geschakeerd mogelijk publiek van
luisteraars te tonen hoe kleurrijk en veelzijdig de nieuw gerealiseerde
muziek van nu kan zijn. Buma Cultuur organiseert Toonzetters in samenwerking met het Muziekgebouw aan het IJ en Muziek Centrum Nederland.
Grote virtuositeit De jury roemt Robin de Raaffs Vioolconcert
vanwege de "grote virtuositeit", en onderkent in de compositie de
enorme expressiviteit en de rijkdom van klank. De componist heeft dit
concert opgedragen aan dirigent Jaap van Zweden, het Radio Filharmonisch
Orkest, alsmede aan violiste Tasmin Little, die het gezamenlijk in
première hebben gegeven tijdens een van de concerten in het kader van
de Zaterdagmatinee in het Amsterdamse Concertgebouw, op 6 december 2008. Tijdens Toonzetters
klonk het afgelopen weekeinde ook nog muziek van negen andere
componisten, onder wie slechts twee vrouwen: Rozalie Hirs en Hanna
Kulenty. Onder de heren bevinden zich enige reeds langer bekende namen.
De zeven heren zijn Peter Adriaansz en Wilbert Bulsink, Einar Torfi
Einarsson, Roderik de Man, Martijn Padding, Edward Top en Klas
Torstensson. ____________ Afbeeldingen 1. De Nederlandse componist Robin de Raaff (*1968). 2. De Engelse violiste Tasmin Little (*1965). [Foto overgenomen van de Hompage van Tasmin Little.]
De laatste halte Toen
ik na een persconferentie in verband met het Holland Festival van 1976
het Concertgebouw in Amsterdam via de artiesteningang verliet, zag ik
een bekend gezicht met een enorm tempo voorbij fietsen: Henk van
Ulsen, die vlakbij de Muziektempel in de Van Baerlestraat in onze
hoofdstad woonde. Voordien en nadien heb ik Henk van Ulsen alleen in
het theater en op het huiskamerscherm gezien. Gesproken met hem had ik
nimmer, tot zondag 16 augustus jongstleden. Hij was naar Groningen
gekomen voor het verrichten van een officiële handeling: de opening van
een tentoonstelling met de titel Sailors Delight in Galerie MooiMan in die noordelijke metropool. Voorafgaande
aan de korte mededeling "En hiermee verklaar ik. . . " had Henk van
Ulsen gebeurtenissen uit zijn jonge jaren gememoreerd, zoals situaties in
zijn geboorteplaats Kampen, daarna in Groningen; vervolgens heeft hij
een serie gedichten van Gerard (Kornelis van het) Reve voorgedragen,
echter niet het in dat kader meest passende over een tenger matroos met stoute billen.
Kort onderhoud In
het kantoor van Jan van Stralen, een der beide echtelieden die samen de
herengalerij runnen, sprak ik toen de ergste drukte voorbij was
even kort met Henk van Ulsen. Hij was zichtbaar moe in meer dan één
opzicht. Hij vertelde dat hij nog altijd in hetzelfde huis woonde, maar
niet meer zo hard langs de zijgevel van het Concertgebouw fietste. Hij
scheen me nog iets te willen vragen, keek even voor zich uit en richtte
zijn blik weer naar mij. "Veel succes verder hoor." Toen
hij weer moeizaam plaatsnam, zag ik dat hij aan het eind van zijn
aardse Latijn was. Dat hij geen enkel van zijn aangekondigde plannen
meer zou kunnen realiseren, maar dat het . . . pulverem reverteris [1]
zo snel zou moeten aanvangen. . . . neen! Doch dat houdt ongetwijfeld
verband met het feit dat wij mensen van het moment van ontwaken tot aan
de seconde dat de slaap ons overmant, bezig zijn met het verdringen van
de enige zekerheid die we in dit leven hebben: de komst van een wachtend bondgenoot met een starend stillen lach [2], die aan onze ontroerde ziel wil raken. Henk
van Ulsen overleed, toch nog geheel onverwachts, te Bussum, op vrijdag 28 augustus. Hij werd op 8 mei 1927 te Kampen
geboren. Hij speelde tal van rollen op het toneel en later voor de
televisie. Onvergetelijk zijn, voor mij persoonlijk althans, zijn
optreden als De Wijze Kater in het gelijknamige drama uit 1917 van Herman Heijermans (1864-1924), alsmede in het Dagboek van een gek (uit 1835) van de allergrootste van alle Russische schrijvers: Nikolaj Gogolj (1809-1852). __________
[1] Memento homo, quia pulvis es et pulverem reverteris. Gedenk, mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren.
[2] Uit De Dood. In: De keerende kudde (1920), van Carel Steven Adema van Scheltema (1877-1924).
[3] Filmer Menne
Vellinga liet me weten dat Henk van Ulsen, na aan een kleine liesbreuk
te zijn geopereerd, niet naar zijn etagewoning in Amsterdam Zuid terug
is gegaan maar met een vriend naar diens huis in Bussum. Onderweg kwam
de vraag aan de orde, hoe Henk van Ulsen zou willen sterven. Wie
verbaast het dat hij er de voorkeur aan gaf "op het toneel" het laatste
afscheid te vieren. Beiden hebben er nog hartelijk om gelachen. Even
later hield het hart van de acteur op met kloppen.
____________
Afbeeldingen: De foto's zijn afkomstig van de Homepage van Henk van Ulsen op Levenlangtheater.
Haydns Orlando paladino op meerdere Duitse radiozenders gelijktijdig
Zaterdag 29 augustus presenteren in ieder geval twee Duitse regionale radiozenders NDR Kultur en WDR3 in de serie ARD Radiofestival 2009 een uitvoering van de opera Orlando paladino
uit 1782, van Joseph Haydn (1732-1809), in het kader van de Innsbrucker
Festwochen der Alten Musik, uitgevoerd door het Freiburger
Barockorchester onder leiding van René Jacobs, met medewerking van
vocale solisten. Een uitvoering door dezelfde instrumentalisten, onder leiding van deze dirigent, hebben we op de site Tempel van het Muziektheater aangekondigd in een artikel van maandag 25 mei. Tevens zijn we toen ingegaan op diverse achtergronden, zodat u daar, indien gewenst, meer informatie kunt vinden.
Na al te lange tijd nu eindelijk opnieuw toneel op de Nederlandse beeldbuis
Maandagavond film In
de beginjaren van de Nederlandse televisie en daarmee bedoel ik niet
de experimentele fase, maar die in welke het langzaam maar zeker als
een epidemisch verschijnsel zich verder zou uitbouwen en ontwikkelen:
de eerste helft van de jaren zestig kreeg men elke maandagavond de
mogelijkheid een speelfilm te zien op één van de toen reeds twee
netten, en deze werden met enkele zinnen ingeleid door dames, die toen
nog, allang niet meer terecht als omroepster werden gekwalificeerd; ze waren immers ongeveer een decennia meer dan dat en verdienden derhalve de betiteling presentatrice,
ook als je het gezicht niet kon uitstaan of de wijze van presentere al
te stijfjes was. "Omroepen is mijn vak," riep Ageeth Scherphuis eens,
terecht geïrriteerd, uit toen iemand daarover enigszins denigrerend
deed in één of andere talk show die toen gelukkig nog niet zo werd genoemd. Je
hoopte er altijd weer het beste van mede en vooral doordat je de
meeste films niet kende, hetzij actief dan wel passief maar er werd
doorgaans zonder meer tegemoet gekomen aan de smaak van een nogal groot
publiek, dus van waarachtige experimenten was toen nog geen sprake.
Donderdagavond toneel Iets
anders lag dat althans zo af en toe op de donderdagavond als er een
toneelstuk werd gepresenteerd: van Shakespeare tot Shaw, en van Bredero
tot en met Heijermans; maar een heel enkele keer toonden de
programmamakers toch wel wat meer durf en zo werd in het voorjaar van
1963 Gelukkige dagen uit 1961, een nog recent stuk van de Ierse dichter en dramaschrijver
Samuel Beckett (1906-1989) opgevoerd, dat bij, in verhouding, veel
toeschouwers niet overkwam. Beter gezegd: totaal onbegrip en, als
gevolg daarvan, afschuw opriep. De boze reacties zijn dan ook niet
uitgebleven, en het zal niemand verbazen dat er in die categorie ook
toen reeds de nodige kijkers dan wel niet-kijkers doch meelopers
bestonden welke zich uitermate verontwaardigd toonden. Weer wat later,
toen de VPRO niet meer protestants was in christelijke zin, maar nog
wel op een geheel eigen maner bleef protesteren, werden er zelfs
uitwerpselen per post aan de omroep in kwestie gezonden: Aan die vuile viezerikken van de VPRO. Immers,
altijd zijn anderen smerig en bieden ze een rechtvaardiging binnen
een toen vooral christelijke natie, al was dat wat met het adjectief
moest worden uitgedrukt, flink aan het afkalven voor het
gekanaliseerd uiten van de eigen voosheid.
Eerherstel De
Avro welke zich reeds enige tijd, maar vanaf deze zomer met meer
nadruk graag wil profileren als omroep die de kunsten tamelijk breed de
ruimte wil geven is verleden week begonnen met een zesdelige reeks,
die de niet erg prikkelende, maar wel degelijk juiste, titel Toneel op 2 meekreeg. Deze stukken zijn speciaal voor vertoning op de beeldbuis opgenomen. De tweede
aflevering, die op vrijdag 28 augustus via Nederland 2 tussen 22;40
uur en 00:30 uur zal worden vertoond, is een
muziektheatervoorstelling van Vincent van Warmerdam en Michel
Sluysmans. "Losjes gebaseerd" op de roman Brazil
uit 1994, van de Amerikaan John Updike (geboren in 1932 en overleden op
27 januari 2009), die bij een hele reeks critici daarbij voorop de
Duitse opperpaus der letteren Marcel Reich-Ranicki als, zo niet de
eerste en de beste schrijver der Verenigde Staten, dan toch als één uit
het eerste echelon, geldt. Het is een variant op het aloude verhaal
over Tristan en Isolde. Dus, laat u eens verrassen. Achteraf kunt u
alsnog bepalen of het een aangename surprise is geworden, welke men
voor u in petto had, maar die u zichzelf heeft gegund. ____________ Afbeeldingen 1. De Ierse dramaschrijver Samuel Beckett. 2. De Amerikaanse auteur John Updike.
Wilt u toevallig nog een mummie prepareren? ' Een handleiding is beschikbaar
Inwijding via een lexicon Voor
het geval u nog plannen koestert om binnenkort, of op langere termijn,
een mummie te prepareren, maar opziet tegen enkele kosten met zich
meebrengende onderdelen daarvan, dan kunt terecht in een korte maar
krachtige handleiding die u verder zal
kunnen helpen uw plannen in de daad om te zetten zonder onnodige
kosten, al mag u hier en daar wel over de vaardigheden van een
patholoog-anatoom beschikken. Doch aangezien de auteur van de tekst
welke overigens in het Duits is gesteld, maar die voor iedereen
begrijpelijk is die met goed gevolg het middelbaar onderwijs heeft
afgesloten zelfs in de titel van zijn handleiding de woorden für den Hausgebrauch
heeft opgenomen, mogen we ervan uitgaan dat het prepareren tot de
mogelijkheden moet behoren, zij het met enig doorzettingsvermogen en de
diverse aspecten der kunst tot relativeren. Die handleiding is een humoristische aanvulling op het artikel Pyramidenbau dat onderdeel uitmaakt van Das Lexikon des verbotenen Wissens van Richard Fasten (*1966) dat in juli van dit jaar als Originalausgabe in de reeks van Knaur Taschenbuch Verlag is uitgekomen.
Onalledaags lexicon De
schrijver, die Kriminalromane publiceert en voor radio en televisie
werkzaam is, heeft zich op een voor hem èn voor zijn lezers interessant
zijpad der lexicografie begeven en hij heeft zijn keuze laten vallen op
het fenomeen Kennis die, zoals bekend wordt verondersteld, Macht
vertegenwoordigt, en daardoor althans oppervlakkig beschouwd alleen
maar positiefs met zich kan meedragen, doch bij nader inzien tevens kan
zorgen voor gevaren, die heel diep kunnen ingrijpen in het leven van
degene die over een bepaalde kennis beschikt. Zo werden heksen heel
lang gezien als kenners van geheime recepten en waren ze daardoor een
gevaar voor kerk en staat, werden mensen met bijzondere uitvindingen al
even sterk aangezien als grote bedreiging met alle denkbare gevolgen
van dien. Dat
in de nasleep van het bovengenoemde ook bepaalde gepubliceerde boeken
als een groot gevaar jegens het gezag werden beschouwd, heeft er
eveneens toe geleid dat tal van geschriften in de loop der eeuwen, tot
op de dag van vandaag, zijn verboden. Dat het voorkomen van titels op
de pauselijke Index alleen maar de dreiging met Hel en Verdoemenis tot
gevolg heeft, is weliswaar een uiting van abjecte willekeur van
machtswellustelingen in travestie, maar dat er ook nog steeds officieel
gezag bestaat en helaas in heel veel staten ter wereld dat ook
heden nog boeken wil verbieden (en dat dan meestal ook maar direct
doen) en de auteurs ervan het leven extreem zuur maken, geeft aan dat
het met de beschaving op onze planeet nog steeds niet zo best is
gesteld.
Lexico-logisch Zoals van een lexicograaf mag worden verwacht, heeft Richard Fasten zich aan de traditie der lexico-logica gehouden door de onderwerpen te behandelen in de volgorde van het Latijnse alfabet, te beginnen bij het lemma Adam en Eva, en te eindigen met een definitie met verdere uitleg omtrent Zaubertricks.
Waarom
Zensur in dit alfabetische lexicon vóór dat als laatste opgevoerde
vershijnsel is opgenomen, vormt op zichzelf een goocheltruc van de
schrijver. Dat zich tussen die twee artikelen nog legio andere
bevinden, komt mede doordat Richard Fasten zich niet heeft beperkt tot
één artikel per beginletter, al komt ook dat voor. Juist die
beknoptheid welke de informatiestroom geen afbreuk doet, zorgt ervoor
dat de lezer eventueel heel veel nieuws tegenkomt. Daarbij zijn nog
twee aspecten van belang: ten eerste schuwt de auteur niet in zijn
persoonlijke geschiedenis te graven en daarmee een uitgangspunt vooraf,
dan wel een korte beschouwing achteraf voor het artikel in kwestie
heeft, ook slaagt hij erin het fenomeen Humor rijkelijk in te voegen,
hetgeen de leesbaarheid van zo'n veelal opsommend werk vol feiten,
toestanden en gebeurtenissen, zeer ten goede komt.
Dubieuze organisaties Tussen
alle onthulde geheimen over doping, euthanasie, geheimschriften,
medische ethiek, wachtwoorden en oliebronnen, komen ook dubieuze
organisaties met enige pagina's voor waarop de grote lijnen van de meer
dan kwalijke praktijken worden doorgelicht: onder meer die van Opus dei en van Scientology. Aan
het eind van de tekst over het eerstgenoemde instituut volgt op grond
van de door de paus heilig verklaarde Opus dei-chef Escriva een lijst
met tien uitzonderlijke katholieke heiligen; aan het slot van de tekst
voor een beter inzicht in de sekte der Scientologen worden tien (andere
dan de flutacteur Tom Cruise) zeer bekende leden van die club opgesomd.
Vaticaan Het Vaticaan is enige malen vertegenwoordigd: niet alleen binnen de tekst over Opus dei, maar ook in verband met een condoomstudie en het Geheime Archief van die staat binnen de staat
Italië. Ook vindt u een lijst van de tien pausen die het kortst hun
functie hebben kunnen uitoefenen. Menigeen meent dat de huidige
mensheid van middelbare leeftijd deze paus hebben meegemaakt: Johannes
Paulus I (geboren als Albino Luciani in 1912; Paus van 26 augustus - 28
september 1978, dus 33 dagen). Doch die goede man staat op de tiende
plaats, want van al die korte plaatsbeklederschappen heeft hij nog het
langst de stoel van Petrus bezet gehouden. Stephan II (22 maart - 26
maart 752) spant de tiara met 4 dagen en in ieder geval drie, maar
misschien ook wel vier nachten. __________
Richard Fasten: Das Lexikon des
verbotenen Wissens. 240 pagina's, paperback. Knaur Taschenbuch Verlag,
München, juli 2009. Knaur Taschenbuch 78231. ISBN 978-3-426-78231;
Prijs 8,95 (in de Duitse Bondsrepubliek en in Nederland bij
Buchhandlung Die Weisse Rose te Amsterdam.) ____________ Afbeeldingen 1. Voorzijde van het nieuw verschenen Lexikon. 2.
De Val van Adam en Eva. (Genesis III: 1,6.) Overgenomen uit de
reprografische herdruk (Groningen, ca. 1980) van de PRINTBYBEL A.D. 1698. 3. De graftombe van Paus Johannes Paulus I (Albino Luciani 1912-1978).
Hoe het komt dat gedesoriënteerden in een kring blijven ronddraaien
Bekend fenomeen Het
is een bekend verschijnsel dat veel mensen die niet ter plekke bekend
zijn, dikwijls kringetjes gaan draaien, dat wil zeggen dat ze zonder
oriëntatiepunt steeds blijven rondlopen in hetzelfde gebied. Voor het
eerst is het gelukt om dit aan de hand van wetenschappelijk onderzoek
vast te stellen. Onderzoekers
van het Duitse Max Planck Instituut für Kybernetik hebben in een
bosgebied an het Rijndal en in de Sahara een reeks tests gedaan met
proefpersonen, en daarbij is gebleken dat zolang de mensen zich konden
oriënteren aan de zon, deze recht vooruit gingen, maar dat ze
kringetjes gingen draaien zodra de zon achter de wolken verdween.
(Geen) oriëntatiemogelijkheden De
onderzoekers komen voor dit gedrag met een aannemelijke verklaring:
zodra er zich geen directe oriëntatiemogelijkheden voordoen, krijgen de
zintuigen verkeerde prikkelingen die elkaar ook nog eens versterken. En
als daar geen oriëntatiemogelijkheden van buitenaf meer beschikbaar
zijn, die de opgedane indrukken (kunnen) corrigeren, komt het vanzelf
tot dat gedrag van kringetjes draaien. Het initiatief tot dit twee jaar geduurd hebbende onderzoek kwam van een reporter van het programma Kopfball van de Westdeutsche Rundfunk (WDR), die het fenomeen tot op de bodem uitgezocht wilde zien.
Cultuurspectrum
