Inhoud blog
  • BBC Radio 3: Rabindranath Tagore vijf keer een kwartier in 'The essay'
  • BBC Radio 3 presenteert donderdagmiddag het muziekdrama Telemaco van Christoph Willibald von Gluck
  • Ergerlijke geluiden als thema van vijf maal een kwartier The essay van BBC Radio3
  • De Britse schrijver en journalist George Orwell overleed op 21 januari 1950
  • Koning Friedrich II van Pruisen en de muziek; twee programma's achtereen op Duitse radiozender NDR Kultur
    Zoeken in blog

    Cultuurspectrum
    Woord en beeld
    25-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jeanne Moreau, net tachtig jaar geworden, schreef filmgeschiedenis. Arte-televisie laat ons er de komende weken aan deelhebben met speelfilms en een documentaire
    Jubileum
    Met haar tachtig jaar is ze thans de grande dame van het Franse witte doek. Tientallen rollen heeft ze gedurende de laatste halve eeuw vertolkt, niet alleen in films die in het land van Marianne werden gerealiseerd, maar tevens in coproducties van twee of meer landen en in rolprenten van regisseurs, die haar voor de hoofdrol wensten. Spectaculaire aanbiedingen van Hollywood wees ze van de hand om meer in Europa te kunnen spelen.
    Een bijzonder moment in de geschiedenis van de Franse film, alsmede in het leven van regisseur Louis Malle en zijn toenmalige 'wederhelft' Jeanne Moreau werd gerealiseerd in 1958 toen Malle Les Amants heeft verfilmd en haar vroeg (zeg maar gerust: eiste), helemaal op te gaan in de rol, voor welke hij haar als de ideale bezetting zag. Hij en de toeschouwers hebben het geweten. Ze heeft zich laten meesleuren tot in het orgasme toe, en daarna werd Louis Malle opnieuw gereduceerd tot de status van 'vrijgezel'. Zo'n twee jaar is ze gehuwd geweest met de Hollywood-regisseur William Friedkin, die de meeste faam heeft verworven met The Exorcist.
    De laatste maanden is Jeanne moreau veelvuldig op Arte-televisie te zien geweest in enkele van haar rolprenten, zoals Ascenseur pour l'échafaud uit 1957, alsmede diverse malen in Jules en Jim van François Truffaut uit 1962, welke tevens, ook internationaal, haar meest succesvolle film is. Hierover heb ik op vrijdag 4 mei 2007 een uitgebreid artikel gepubliceerd op het cultuurweblog All art is quite useless. Zes jaar later maakte ze met Truffaud de film La mariée était en noir, die internationaal meer bekendheid geniet onder de Engelse titel The Bride Wore Black. Daarin treden verder Michel Bouquet en Jean Claude Brialy op. Arte zendt deze film maandag 28 januari 's avonds om 21:00 uur uit. [1]

    Speciaal programma op Arte-televisie
    Ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Jeanne Moreau, op 23 januari, zendt Arte-televisie op zondag 27 januari aanstaande een speciaal programma over en met deze actrice uit. Haar aandeel is toegespitst op de vertoning van de film Journal d'une femme de chambre van Louis Bũnuel uit 1963, gebaseerd op het gelijknamige boek van Octave Mirbeau, uit 1900. In 1966 is het, in de vertaling en met een nawoord van Martin Ros verschenen bij De Arbeiderspers als Het dagboek van een kamermisje.
    De rolprent is een Frans-Italiaanse coproductie — de grote Italiaanse naam die we onder de acteurs tegenkomen, is Michel Piccoli —, waarvoor het draaiboek werd gerealiseerd door de regisseur zelf, in samenwerking met de acteur Jean-Claude Carrière. Hoewel het boek in 1900 is geschreven, heeft de regisseur ervoor gekozen de handeling aan het eind van de jaren twintig te laten spelen.
    De film heeft een lengte van 93 minuten en wordt vanaf 20:40 uur via Arte-televisie uitgezonden. Er volgen drie herhalingen: op maandag 4 februari, 's middags om 14:55 uur; in de nacht van vrijdag 8 op zaterdag 9 februari vanaf 00:45 uur; en dan nog op woensdag 13 februari, weer in de middaguren vanaf 14:55 uur.

    Documentaire over Jeanne Moreau

    Direct na de speelfilm komt Arte met een documentaire film over de gevierde actrice, die niet alleen de platgetreden paden volgt door de opsomming van wapenfeitente vermelden en te wijzen op alle zogenaamde bijzonderheden qua toestanden en gebeurtenissen, welke dikwijls niet verder komen dan journalistieke prietpraat, ook als deze wordt gekoppeld aan bewegende beelden. De documentaire over de levende legende Jeanne Moreau, die nu ruim vijftig jaar geleden voor het eerst op het witte doen verscheen, biedt ook heel persoonlijke momenten in haar nadrukkelijk door passie en gepassioneerdheid getekende leven.
    Het is een anderhalf uur durende Franse film uit 2007 van Josee Dayan en André-Pierre Boutang, met de titel Jeanne M., Côté Cour, Côté Coeur, door de Duitse sectie van Arte voorgesteld als Jeanne Moreau — im Film und ganz privat.
    Deze aansluitende documentatie wordt niet alleen zondag 27 januari, na het Dagboek van een kamermeisje vertoond, maar ook nog in twee herhalingen: in de nacht van woensdag 30 op donderdag 31 januari, vanaf 03:00 uur, en op 4 februari, 's ochtends vanaf 09:55 uur. Dat betekent: alleen komende zondag als combinatie-programma met de speelfilm, met direct daar achteraan de documentaire.
    ____________

    [1] Het betreft een Frans-Italiaanse coproductie met Hitchcock-trekjes, hetgeen bij Truffaut niet zo verbazinwekkend is, aangezien hij een groot bewonderaar van de 'master of suspense' was. Deze film, die 105 minuten duurt, wordt éénmaal herhaald, in de nacht van woensdag 30 op donderdag 31 januari, vanaf 00:55 uur.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. De jonge Jeanne Moreau in een filmrol.
    2. Jeanne Moreau met Charles Denner in La mariée était en noir. (Foto: Arte France en MGM.)

    3. Voorplat van de paperback met de Nederlandse vertaling uit 1966.
    4. Scène uit de film Journal d'une femme de chambre.
    5. François Truffaut (1932-1984). Met hem maakte Jeanne Moreau enkele films, zoals haar meest succesvolle: Jules et Jim.

    6. Jeanne Moreau in een filmscène. (Foto van Arte France.)

    25-01-2008 om 01:02 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    21-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Biografie over de jeugdjaren van de krankzinnige sadist Stalin, en een korte documentaire op het themakanaal Geschiedenis TV
    Geïncarneerd extremisme
    In 2003 heeft men in het kader van het programma Andere Tijden een korte documentaire, met een duur van bijna een half uur, uitgezonden. Relatief gezien zelfs zeer kort, omdat alleen al voor de opsomming sec vanslechts een gering deel van de misdaden van dit duivelse monster meer tijd nodig zou zijn. Deze incarnatie van de menselijke destructiviteit, welke zijn oorsprong vond in een extreem gestoorde persoonlijkheidsstructuur, heeft zoveel aspecten, welke altijd opnieuw te vinden zijn in politieke leiders die geen ander doel kennen dan hun geestesziekte de vrije loop te laten in machtsuitingen ten detrimente van een heel volk, en — al dan niet tijdelijk — ten faveure van een zeer gerig aantal, ware of vermeende, medestanders. Soms echter leek dat allemaal slechts zo, en was het alsof de man zijn mogelijkheden ook werkelijk ten gunste van een schrijver of componist wilde inzetten, doch altijd opnieuw zou blijken dat het conglomeraat van handelingen geen ander doel kende dan het bevredigen van de eigen onvooorstelbare perversie, die in het geval van Stalin (1878-1953) overigens niet werd ingegeven door seksuele impulsen. Diverse wereldleiders anno nu zijn behept met dezelfde afwijking en liegen, bedriegen en manipuleren anderszins al even hard om hun zin te krijgen als mini-mensjes, die zijn blijven steken in de tweede anale fase.

    Heel Andere Tijden?
    De al te optimistische gedachte dat het bestaan van hypermoderne communicatiemiddelen, zoals televisie en aanverwants ertoe zou bijdragen dat dictatoren minder hun gang zouden kunnen gaan, bleek reeds in de beestachtigheden in opdracht van Amerikaanse presidenten tijdens de Vietnam-oorlog, en later werd al dat communicatieve onvermogen opnieuw bewezen tijdens de gruwelen op de Balkan. Een tijdlang kunnen de afsplitsingen dan wel de iets minder directe vertegenwoordigers van het Beest uit de Afgrond relatief ongestoord hun gang gaan, of dat nu in het Moskouse Kremlin is of in een pompeus wit huis in de hoofdstad der Verenigde Staten, dan wel in achtergebleven Afrikaanse staten: het meest laag bij de grondse tuig van de richel vindt steeds, hoe tijdelijk dan ook, medestanders of, door politiek opportunisme ingegeven, zwijgende westerse politici. Het is toch bij de beesten af dat een bondskanselier als mevrouw Merkel — die uiteraard weet welke schand- en wandaden de presidenten van de twee grootmachten op hun gewetenloosheid moeten bijschrijven — zich stralend met één der beiden of zelfs met die twee laat fotograferen. Alles alleen ter meerdere glorie van de eigen positie, die tot dusver ook alleen maar steeds verder neerhangende mondhoeken heeft opgeleverd.

    Gewetenloosheid
    Dat in aanmerking genomen mag niemand zich verbazen dat in Andere Tijden de monsters in het verre Rusland zich nimmer lieten hinderen door overwegingen van eventuele (mede)menselijkheid of andere impulsen, die zouden hebben kunnen appeleren aan een eventueel nog verborgen minimaal restant van de vage afspiegeling van een geweten.
    De nu nog altijd onvoorstelbare propagandamachinerie die voor dergelijke misdadigers zonder weerga onschatbare hand- en spandiensten heeft geleverd, is — waar dat Stalin betreft — zelfs nu nog steeds niet uitgewerkt. De Nederlandse CPN-leider Marcus Bakker zag in ieder geval een kwart eeuw geleden vrij plotseling in dat het allemaal anders was geweest dan het (voor hem en de zijnen) had geleken. Bedacht hij in de jaren zeventig een getergde en mishandelde schrijver als Boekovski nog met de kwalificatie als "geestelijk afval", toen er meer en meer loskwam en hij met steeds niuwe feiten werd geconfronteerd, erkende hij over de showprocessen in de jaren dertig: "We hebben het gewoon niet willen geloven." Tot op de huidige dag zijn er in het Rusland van Poetin hele volksstammen die om het Geïncarneerde Uitvaagsel treuren en terugverlangen naar de gouden dagen onder diens bewind. Hoewel Stalin zich niet zo erg had kunnen profileren als een in principe verscheurend wild beest dat volkomen doordraaide, als er niet voldoende handlangers zouden zijn geweest, die veelal reeds zeer vuile klauwen hadden toen ze hun letterlijke of 'slechts' figuurlijke beulswerk begonnen, blijft de Geestelijk Defecttoestand genaamd Josef Vissarionovitsj Dzjoegasjvili vanzelfsprekend van de eerste tot en met de laatste wandaad zelf de verantwoordelijkheid dragen.
    Zoals gezegd: een half uur is niet zo veel, ook al wordt er flink wat informatie verstrekt. Voor de werkelijk geïnteresseerden in meer dan wat de makers van deze documentaire hebben verzameld, verdient het dan ook aanbeveling de omvangrijke documentaire in boekvorm, geschreven door Simon Sebag Montefiore — een waar meesterwerk in de discipline Biografie, dat allerwegen ook met veel enthousiasme is ontvangen — over de jeugd van Stalin te lezen, omdat in die periode de persoonlijkheid wordt gevormd, met alle gevolgen vandien. Ondanks het vreselijke wezen, van wie je weet dat er niks goeds te verwachten valt, ligt het aan de kwaliteit van de auteur dat je lezersaandacht van de eerste tot de laatste bladzijde heel nadrukkelijk wordt vastgehouden. Zo'n verdienste kan men nauwelijks voldoende waarderen.

    Uitzendingen
    Geschiedenis TV zendt deze documentaire uit op zondag 20 januari tussen 23:30 uur en middernacht, en op maandag 21 januari op of omstreeks datzelfde tijdstip.
    Over aanverwante documentaires, die deze week op hetzelfde themakanaal te zien zullen zijn, en waarin de Sovjet-dicatator een vooraanstaande rol speelt, komen we tijdig in separate bijdragen op deze site terug.

    Simon Sebag Montefiore:

    Stalins Jeugdjaren — Van Rebel tot Rode Tsaar

    Vertaald door Hans E. van Riemsdijk
    496 pag., gebonden in rood linnen
    Nieuw Amsterdam,
    Uitgevers
    Amsterdam 2007;
    ISBN 978-90-468-0239-7
    Prijs € 29,95
    Meer info kunt u hier vinden.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Staatsieportret van Stalin.
    2. Stalin in 1894 (15 jaar oud).
    3. Stalin in 1918 als soldaat.
    4. Stalin in 1936, kort voor de showprocessen en de zogenaamde zuiveringen.
    5. Simon Sebag Montefiore, auteur van de biografie over Stalins jeugdjaren.
    6. Voorplat van het stofomslag van de Nederlandse vertaling van de beschrijving van Stalins jeugdjaren.

    21-01-2008 om 14:56 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    20-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De lange nacht van Terra X op het tweede Duitse televisienet ZDF, voorafgegaan door Nachtstudio en een nieuw begeleidend Terra X-boek over Grote Mythen
    ZDF-Nachtstudio
    Voordat in het kader van het 25-jarig bestaan van de archeologie-reeks Terra X — uitgezonden via de beeldbuis van het tweede Duitse publieke televisienet ZDF — voor de tweede keer een speciale Terra X-nacht met vier zeer uitzonderlijke afleveringen van de reeks achtereen zal worden uitgezonden, wordt eerst een nieuwe aflevering van de discussiereeks Nachtstudio, ook deze keer onder leiding van Volker Panzer, een Heer van de oude garde in de meest gunstige zin van het woord, die nu alweer ruim een decennium dit programma presenteert. Het thema deze keer is: hoe presenteer je geschiedenis en archeologie via de televisie. Deelnemers aan de discussie zijn de producent van Terra X, Martin papirowski, de schrijver Peter Berling, de archeoloog Peter Pfälzner en de directeur van het Adolf-Grimme-Institut Uwe Kammann.

    Vier afleveringen van Terra X
    De verantwoordelijken voor het samenstellen van deze tweede nacht met Terra X-documentaires hebben duidelijk goed nagedacht over hun keuze en komen met vier afleveringen. We krijgen de uitzending over de Dode-Zeerollen te zien, onder de titel Brennpunkt Qumran, gevolgd door Babylon Tower waarin wordt onderzocht in hoeverre het bijbelverhaal over de toren van Babel en de daaraan gekoppelde spraakverwarring op waarheid kan berusten.Het verhaal over de door de Romeinen geroofde tempelschatten uit Jeruzalem komt aan bod in de aflevering Das geraubte Gold Jahwes, als derde bijdrage in deze bijzondere ZDF-nacht. Als afsluiting een zeker niet minder boeiend thema: de architectuur van niet alleen de oude wereld, aan de hand van bijzondere en enorm grote bouwwerken, zoals de pyamiden, grafmonumenten, maar ook eeuwigdurende kalenders en observatoria, waarmee deze aflevering zich niet beperkt tot het verre verleden, en ook andere dan archeologische en geschiedkundie aspecten een plaats hebben gekregen.

    Nieuw Terra X-boek
    Dezer dagen is een nieuw Begleitbuch zur erfolgreichen ZDF-Serie Terra X verschenen, met als thema mythen en legenden. De daaraan ten grondslag liggende gegevens kunnen heden ten dage door middel van klassiek speurderwerk, echter thans met behulp van de modernste technologie, worden bezien en heel vaak gereconstrueerd: een zeer positief aspect van de steeds verder gaande technische ontwikkelingen, die zich ook in ijltempo voltrekken. Dit is mede belangrijk omdat aan de meeste mythen en legenden wel een kern van feitelijkheden ten grondslag ligt. Maar de weg naar die verschillende kernen is niet zelden geplaveid met tal van gevaren en het welslagen van dergelijke ondernemingen is heel vaak afhankelijk van een gelukkige samenloop van omstandigheden.
    Het boek van Helga Lippert en Claudia Moroni, beiden redacteur voor het thema
    Kultur und Wissenschaft van het Zweite Deutsche Fernsehen. Voor dit boek zijn ze bijgestaan door nog drie vrouwelijke auteurs (dat kan geen toeval zijn), die bovenaan pagina 4 worden genoemd, in verband met het door hen mede bewerkte thema.

    Zes Grote Mythen
    De zwarte zusters van Cleopatra heersten eeuwen lang over het land Kusch, dat zich in het zuiden van het huidige Soedan bevond. Het waren, voorzichtig uitgedrukt, tamelijk krijgshaftige 'dames', die enerzijds reusachtige monumenten van bouwkunst hebben gerealiseerd, maar aan de andere kant, zo wordt gezegd, dat ze zelfs de Romeinen lieten voelen wat het is om bang te zijn.
    Het Gilgamesj-epos is aan ons overgeleverd via spijkerschrifttabletten. Tegenwoordig is, op nasis van archeologische vondsten bekend, dat de protagonist niet alleen maar een literaire figuur is geweest. In het hoofdstuk
    Das Phantom von Uruk gaan de auteurs op zoek naar de ware toedracht rond de mythische figuur Gilgamesj.
    Ook paus Alexander III heeft het zwaar te verduren gehad. Na de nederlaag van de kruisriddersin het jaar 1165 ontving hij een brief van een zekere priesterkoning met de naam Johannes, waarin hem een groot leger werd beloofd dat ervoor zou moeten zorgen dat Jeruzalem zou worden heroverd.
    In het
    Nibelungenlied blijken tal van historische reminiscenties te zijn verwerkt, die terug te leiden zijn tot in de tijd der Merovingers. Diverse van de hstorische plekken kan men ook heden ten dage gewoon bezichtigen.
    Tweeëndertig eeuwen geleden behoorde de Filistijn Goliath tot de zogenoemde zeevolkeren, welke als Vikingers van de Bronstijd worden beschouwd, die erin zijn geslaagd grote rijken het vuur na aan de schenen te leggen.
    Het land 'Punt', van waar de farao's hun goud en wierook geleverd kregen, is omgeven door tal van geheimzinnigheden, werd wel als de zetel der goden beschouwd. Inmiddels beschikken de geleerden over indicaties dat het genoemde land in het oosten van Afrika moet hebben gelegen.
    __________

    Helga Lippert und Claudia Moni:
    Terra X — Große Mythen. 192 pagina's, paperback in de reeks dtv-premium; Deutscher Taschenbuch Verlag, München, Januar 2008.
    ISBN 978-3-423-24647-7. Prijs 15,—.
    (Deze prijs geldt in de gehele BRD; in NL bij boekhandel
    Die Weisse Rose te Amsterdam.)
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Volker Panzer, vaste gespreksleider in het ZDF-programma
    Nachtstudio.
    2. De Toren van Babel, olieverf op eiken paneel 114 x 155 cm, in 1563 geschilderd door Pieter Brueghel de Oude (ca. 1525-1569).
    3. De zwarte zusters van Cleopatra: de koninginnen van Kusch.
    4. Paus Alexander III heeft het moeilijk in 1165, na de nederlaag van de kruisridders.
    5. Voorplat van het dtv-boek met de
    Große Mythen.
    6. Siegfried doodt de draak in het Nibelungenlied.

    20-01-2008 om 16:39 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Enige zeer opvallende poëzie-bijdragen van de Amerikaan Henry Wadsworth Longfellow (3)
    WALTER VON DER VOGELWEID.

    VOGELWEID the Minnesinger,
    When he left this world of ours,
    Laid his body in the cloister,
    Under Würtzburg's minster towers.

    And he gave the monks his treasures,
    Gave them all with is behest:
    They should feed the birds at noontide
    Daily on his place of rest;

    Saying 'From these wandering minstrels
    I have learned the art of song;
    Let me now repay the lessons
    They have taught so well and long.'

    Thus the bard of love departed;
    And, fulfilling his desire,
    On his tomb the birds were feasted
    By the children of the choir.

    Day by day, o'er tower and turret,
    In foul weather and in fair,
    Day by day, in vaster numbers,
    Flocked the poets of the air.

    On the tree whose heavy branches
    Overshadowed all the place,
    On the pavement, on the tombstone,
    On the poet's sulptured face.

    On the cross-bars of each window,
    On the lintel of each door,
    They renewed the War of Wartburg,
    Which the bard had fought before.

    There they sang their merry carols,
    Sang their lauds on every side;
    And the name their voices uttered
    Was the name of Vogelweid.

    Till at length the portly abbot
    Murmered, 'Why this waste of food?
    Be it changed to loaves henceforward
    For our fasting brotherhood.'

    Then in vain o'er tower and turret,
    From the walls and woodland nests,
    When the minster bells rang noontide,
    Gathered the unwelcome guests.

    Then in vain, with cries discordant,
    Clamorous round the Gothic spire
    Screamed the feathered Minnesingers
    For the children of the choir.

    Time has long effaced the inscriptions
    On the cloister's funeral stones,
    And tradition only tells us
    Where repose the poet's bones.

    But around the vast cathedral,
    By sweet echoes multiplied,
    Still the birds repeat the legend,
    And the name of Vogelweid.


    Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882)
    Uit: Songs and Sonnets
    In: the Oxford Edition of the Poetical Works of Longfellow
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Walther von der Vogelweide (ca. 1170-1230); uit het Manessische Handschrift.
    2. De Dichter Longfellow in 1868.

    20-01-2008 om 13:17 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    18-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Arte-televisie herdenkt Victoria de los Angeles met vier maal dezelfde drie kwartier archiefopnamen '” tot en met 5 februari
    Volbloed zangeres
    Op vrijdag 18 januari 's ochtends tussen 08:00 uur en 08:45 uur heeft Arte-tv de eerste keer een herdenkingsfilm over de Spaanse zangeres Victoria de los Ángeles (1923-2005), die in werkelijkheid Victòria Gómez Cima heette. Ze was geboren in een uiterst muzikale familie en slaagder erin de zesjarige opleiding van het conservatorium in Barcelona in drie jaar te doorlopen.
    In 1945 volgde haar eerste optreden. Bijna een halve eeuw was ze te horen in de beste operahuizen ter wereld in rollen van Puccini, Wagner, Verdi, Bizet en Gounod. Door haar warme stem wist ze eveneens het concertpubliek aan haar voeten te krijgen met liederenrecitals, waarbij ze veelal liet blijken het Spaanse volkslied een warm hart toe te dragen.
    In 1992 was ze voor het laatst te horen in het openbaar tijdens het afscheidsceremonieel van de Olympische Spelen in haar geboortestad, doch al eerder had ze zich, als gevolg van de dood van haar zoon, teruggetrokken.


    Drie herhalingen
    De Arte-film laat de zangeres zien in optredens, maar eveneens in de privésfeer. Het beteft archiefopnamen van opera-aria's uit Wagners Tannhauser en Puccini's Madama Butterfly, en daarnaast liederen van Schubert, Brahms en Manuel de Falla. De 43 minuten durende film wordt in totaal vier keer op de Duits-Franse cultuurzender vertoond. Na vrijdagochtend nogmaals op donderdag 24 januari, op woensdag 30 januari en op dinsdag 5 februari, steeds om 08:00 uur 's ochtends.
    Al eerder hebben we op You Tube een kort filmpje gezien waarin ze werk van Federico Mompou zong, met de componist aan de piano.

    ____________
    Afbeeldingen
    1. De zangeres Victoria de los Ángeles.
    2. De componist Manuel de Falla. Tekening van Tonny Groenhuysen, Buitenpost, 1997. (Collectie Heinz Wallisch.)

    18-01-2008 om 09:46 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    17-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Enige verrassende poëzie-bijdragen van de Amerikaan Henry Wadsworth Longfellow (2)
    Twee van de allerberoemdste gedichten van Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) zijn de beide met de titel Wandrers Nachtlied. Het eerste is geschreven op 12 februari 1776, het tweede stamt van (hoogstwaarschijnlijk 6 september) 1780.

    WANDRERS NACHTLIED

    Der du von dem Himmel bist
    Alles Leid und Schmerzen stillest,
    Den, der doppelt elend ist,
    Doppelt mit Erquickung füllest,
    Ach, ich bin des Treibens müde!
    Was soll all der Schmerz und Lust?
    Süßer Friede.
    Komm, ach komm in meine Brust!

    EIN GLEICHES

    Über allen Gipfeln
    Ist Ruh,
    In allen Wipfeln
    Spürest du
    Kaum einen Hauch
    Die Vögelein schweigen im Walde.
    Warte nur, balde
    Ruhest du auch.

    Onder de uit veel Europese talen, vooral uit het Duits, in het Amerikaans overgebrachte, al dan niet heel direct, dan wel naar de geest vertaalde, gedichten bevindt zich ook een 'omzetting' door de ongelooflijk erudiete Henry Wadworth Longfellow.

    WANDERER'S NIGHT-SONGS.

    FROM GOETHE.

    I.

    THOU that from the heavens art,
    Every pain and sorrow stillest,
    And the doubly wretched heart
    Doubly with refreshment fillest,
    I am weary with contending!
    Wy this rapture and unrest?
    Peace descending
    Come, ah, come into my breast!

    II.

    O'er all the hill-tops
    Is quiet now,
    In all the tree-tops
    Hearest thou
    Hardly a breath;
    The birds are asleep in the trees;
    Wait; soon like these
    Thou too shall rest.

    Uit:
    A Handful of Translations
    In: The Oxford Edition of the Poetical Works by Longfellow

    ____________
    Afbeeldingen
    1. Goethe's handtekening. Hier in gouddruk op bruine lederen ondergrond.
    2. Monogram van de naam H.W. Longfellow. Hier in gouddruk op zwarte lederen ondergrond.

    17-01-2008 om 09:01 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    16-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Documentaire Berlin: Die Sinfonie der Großstadt donderdagavond op het Nederlandse themakanaal Geschiedenis TV
    Nare bijsmaak
    De Duitser Walter Ruttmann (1887-1941) was niet alleen filmregisseur en scenarioschrijver, maar vervulde binnen het kader van de Duitse film nog tal van andere functies. Voor menigeen heeft zijn naam begrijpelijkerwijs een nare bijsmaak, doordat hij als scenarioschrijver heeft meegewerkt aan de extreem abjecte rolprent Triumph des Willens van Leni Riefenstahl — zo'n wezen dat alle kwalijks binnen het naziregime wel over het hoofd wilde zien om voor zichzelf een goede positie binnen het apparaat te creëren, en direct na de oorlog met succes heeft verdrongen en zichzelf als slachtoffer van het nazibewind heeft gepostuleerd. (Zie daartoe onze bijdrage Divadom en demonie, van maandag 16 juli 2007 op de zustersite Cultuurtempel.)


    Experimentele documentaire
    Wel heeft de man, samen met Alberto Cavalcanti, in 1927 de uiterst interessante, experimentele documentaire Berlin: Die Sinfonie einer Großstadt. Daarin wordt het leven in de hoofdstad van de Republiek van Weimar in de tweede helft van de jaren twintig getoond: vanaf de stille, lege straten vroeg in de ochtend, via de drukte overdag, tot met de uitgaanshectiek in de avond. Nergens anders in Europa was het culturele leven zo 'ausgeprägt' als in Berlijn: elke avond zaten de bioscopen vol en zo'n dertig muziektheaters tot de laatste plaats uitverkocht, en in het grootste hotel lagen op de leestafel zo'n 840 dagbladen. Zelfs in onze moderne cultuur- en communicatiewereld van het begin der eenentwintigste eeuw is dat een onvoorstelbare rijkdom.
    In 2002 is opnieuw zo'n film gemaakt, deze keer door Thomas Schadt met een duur van 77 minuten over dezelfde stad, die tevens de hoofdplaats van het Duitse rijk anno nu is. Alleen de titel wijkt minimaal af: de nieuwste film heet Berlin: Sinfonie einer Großstadt. Het zou een aardig gebeuren zijn deze beide films — die van Ruttmann duurt goed een uur — achter elkaar te vertonen. Geschiedenis TV laat de film na reeds enkele vertoningen eerder deze week, zien op vrijdag 18 januari, 's avonds tussen ongeveer 21:40 uur en 22:50 uur.

    16-01-2008 om 22:40 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Le chemin des écoliers, donderdagavond en zondagavond op TV5 Monde
    Alain Delon
    Het is inmiddels alweer meer dan een halve eeuw geleden dat de in 1935 geboren Franse acteur Alain Delon zijn eerste filmrol heeft gespeeld. Zo nu en dan wordt ten onrechte beweerd dat deze in Rocco i sui fratelli zou zijn, maar dat was al de zevende, in 1960, het jaar waarin hij ook de rol van Tom Ripley in Plein soleil, naar de roman The talented Mr. Ripley van Patricia Highsmith op zich had genomen. Als vijfde in de reeks van inmiddels zo'n negentig rollen speelde Alain Delon in 1959 een zeventienjarige scholier in Le chemin des écoliers van Michel Boisrond. Ook de drie andere hoofdrolspelers zijn grote tot zeer grote bekenden van het Franse witte doek, en daarna allengs ook van de thuisbioscoop geworden: Jean-Claude Brialy en Françoise Arnoul (geb. 1931), Lino Ventura (1919-1987), Bourvil (1917-1970). [1] De beide laatsten toch een generatie ouder dan de meer jeugdige spelers.

    Het verhaal
    Tijdens de Tweede Wereldoorlog en de bezetting van Frankrijk door de Duitsers krijgt een nog niet volwassen scholier, Antoine Michaud, een relatie met een gehuwde vrouw, wier echtgenoot echter krijgsgevangene van de Duitsers is. Zij dringt er bij haar jonge geliefde op aan dat hij wat gaat bijverdienen opdat ook zij het beter zal hebben, en de beste mogelijkheid daartoe bestaat op de zwarte markt. Antoine voldoet aan haar wens, en slaagt erin echter zonder dat zijn vader daarvan op de hoogte is en hij moet zich wel eens in bochten wringen om dat zo te houden. Hij smokkelt champagne uit het restaurant van zijn vriend Paul Tiercelin, een rol die door de toen ook nog relatief jonge Jean-Claude Brialy, die verleden jaar in mei, op 74-jarige leeftijd is overleden.
    Het secenario van Pierre Bost en Jean Auranche is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1946 van Marcel Aymé (1902-1967).

    Uitzendingen op TV5 Monde
    De film wordt de komende dagen tweemaal gepresenteerd door TV5 Monde, de Franse televisiezender. De eerste uitzending is op donderdag 17 januari, tussen 21:00 uur en 22:30 uur; een herhaling zal — ijs en weder dienende, uiteraard — worden gerealiseerd op zondag 20 januari, om 23:30 uur.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Scène uit de film
    Le chemin des écoliers.
    2. Voorzijde van de pocketeditie uit 1966 van het boek.
    3. Achterzijde van de pocketeditie.

    16-01-2008 om 18:33 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Enige verrassende poëzie-bijdragen van de Amerikaan Henry Wadsworth Longfellow (1)
    President als poëzie-protagonist
    In de lijst van Amerikaanse presidenten, achterin het onlangs verschenen boek over de Amerikaanse presidentsverkiezingen schrijft Frans Verhagen onder meer het volgende over de in 1881 tot twintigste president van de Verenigde Staten gekozen James Abram Garfield (1831-1881): "Verrassende kandidaat van de Republikeinen. Als trouw partijman was hij de laatste afgevaardigde die het ooit tot president schopte. Werd kort na zijn inauguratie vermoord door een ontevreden baantjeszoeker". . . . .
    Tijdgenoot van deze politicus was de ongelooflijk belezen dichter Henry Wadsworth Longfellow (1807-1885). Hij vond in het afschuwelijke gebeuren aanleiding om de politicus te herdenken door middel van een gedicht met de eenvoudige titel

    PRESIDENT GARFIELD

    'E VENNI DAL MARTIRIO A QUESTA PACE'

    THESE words the Poet heard in Paradise,
    Uttered by one who, bravely dying here,
    In the true faith was living in that sphere
    Where the celestial cross of sacrifice
    Spread its protecting arms athwart the skies;
    And set thereon, like jewels crystal clear,
    The souls magnanimous, that knew not fear,
    Flashed their effulgence on his dazzled eyes.
    Ah me! how dark the discipline of pain,
    Were not the suffering followed by the sense
    Of infinite rest and infinite release!
    That is our consolation; and again
    A great soul cries to us in our suspense,
    'I came from martyrdom unto this peace!'

    Uit:
    The Oxford Edition of the Poetical Works
    of Henry Wadsworth Longfellow

    ____________
    Afbeeldingen
    1. De politicus James Abram Garfield (1831-1881).
    2. De dichter Henry Wadsworth Longfellow (1807-1885), hier omstreeks 1877 — naar eene photographie.

    16-01-2008 om 00:00 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    15-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Anderhalf uur muziek van Papa Bach op televisie. Twee werken, ondersteund met beeldmateriaal, zij het in beide gevallen zeer verschillend
    Die Kunst der Fuge
    Op dinsdag 15 januari kunt u via de regionale Duitse televisiezender WDR (West Deutscher Rundfunk) twee composities horen, zij het door beelden ondersteund, van Johann Sebastian Bach (1685-1750). Allereerst krijgen we, om 23:30 uur Die Kunst der Fuge te zien, de net niet geheel voltooide compositie uit de laatste levensjaren van de componist (1745-1750) met het bijna hoogste getal in het Bach Werkverzeichnis: 1080. Hoewel het definitieve bewijs voor dat aspect nimmer wettig en overtuigend is geleverd. Lang is men ervan uitgegaan dat de componist een klavierwerk had gerealiseerd, maar pas in de twintigste eeuw zijn er instanties gaan mystificeren, en wordt het als compositie, voor klavecmbel, en voor orgel uitgevoerd, en aangezien enkele delen zich voor strijkinstrumeten lenen, bestaan er ook wel versies voor kamerorkest. Aangezien Bach zelf vaak eigen stukken in een andere muzikale 'omgeving' opnieuw heeft gebruikt, lijkt me dat laatste niet zo'n grote misdaad, al blijft het een eerste vereiste dat het om uitvoerende(n) van goeden huize gaat. Hier zal dat zeker het geval zijn aangezien we de musici van Musica Antiqua Köln te horen krijgen, een groepering die reeds sedert 1973 actief is. In dit verband wordt gesproken van een 'filmische verbeelding'.
    In overeenstemming met de duur van de compositie, neemt de film ongeveer vijf kwartier in beslag; tot ongeveer kwart voor één in de nacht.

    Uit het Italienische Konzert
    Direct in aansluiting op
    Die Kunst der Fuge wordt er nog een kwartier Bach-muziek uitgevoerd en in beelden vertoond, en het ziet er niet naar uit dat het dan om verbeelde klanken gaat, doch simpelweg om een geregistreerd optreden door het Jacques Loussier-Trio dat echter op geheel eigen, en zeker niet alledaagse wijze de delen Adagio en Presto zal interpreteren uit het Italienische Konzert BWV 971 (in: Clavier Übung II), dat Papa Bach in 1735 heeft geomponeerd. Het trio van Jacques Loussier (geboren 1934), die zelf de pianopartij voor zijn rekening neemt, bestaat verder uit Benoit Dunoyer de Segonzac, bas; en André Arpino, drums.

    Afbeeldingen
    1. Johann Sebastian Bach in 1746, geschilderd — olie op canvas — door Elias Gottlob Haußmann (1695-1774). In zijn hand houdt de componist een stuk muziekpapier met daarop de
    Kanon BWV 1076. Het doek bevindt zich in het Alte Rataus te Leipzig.
    2. Musica Antiqua Köln.
    3. Pianist en trio-leider Jacques Loussier.

    15-01-2008 om 00:14 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    14-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Meer aandacht gewenst voor de Nederlandse componist Willem van Otterloo
    Vijf werken bijeengebracht
    De Nederlandse dirigent Willem van Otterloo (1907-1978), lange tijd chef-dirigent van het Residentie Orkest, heeft uit de ten opzichte van Nederland verst afgelegen hoeken van de wereld uitnodigingen als dirigent gehad, maar zijn roem als componist is, buiten het eigen land — waar vrijwel alle symfonieorkesten met enige regelmaat werk van hem hebben geprogrammeerd — niet al te groot. Het is dan ook een goede zaak dat de NPS, in samenwerking met het Muziek Centrum Omroep, een compact disc heeft samengesteld waarop vijf werken — vier oorspronkelijke composities en één Schubert-bewerking: de orkestratie van de Fantasie opus 103 voor piano-duet— uit twee decennia bijeengebracht zijn. Challenge Records zorgt voor de verspreiding van deze geluidsdrager.

    Aanbevolen
    Het Radio Kamer Orkest, dat op de cd de internationale, Engelstalige benaming Netherlands Radio Chamber Orchestra heeft gekregen, wordt geleid door de in 1970 geboren dirigent Micha Hamel, voorzover dat de vier originele werken betreft. Thierry Fischer van het BBC Welsh Orchestra — en vanaf april dit jaar eveneens vaste dirigent van het Nagoya Orchestra — heeft zich over de Schubert-bewerking bekommerd. Al met al een mooi overzicht van het werk van een zich nooit opvallend geprofileerd hebbende componist van eigen bodem. Aanbevolen derhalve. Wellicht ook nog eens aan de makers van de reeks Componist van de week van de Vara voor Radio 4.
    De enige negatieve opmerking, die over de uitgave te maken valt, is dat tekstboekschrijvers zichervan bewust dienen te zijn dat er al twee eeuwen geen land meer bestaat met de naam Holland. Voor de minder goed geïnformeerden onder hen:
    (the) Netherlands, Niederlande, Pays Bas luiden de juiste meest voorkomende, buitenlandse benamingen van het Koninkrijk der Nederlanden.

    Willem van Otterloo: Symphonietta for triple woodwind and four horns (1943), Suite for String Orchestra (1938?), Intrada for brass instruments and percussion (1958), Serenade for 12 brassplayers, harp, piano, celesta and percussion (1944).
    Franz Schubert:
    Fantasia in F minor, opus 103, 940, orchestrated by Willem van Otterloo (1952).
    RADIO KAMER ORKEST (Netherlands Radio Chamber Orchestra), conductors Micha Hamel, resp. Thierry Fischer. CHALLENGE
    Classics CC 72180.

    14-01-2008 om 10:32 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    13-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Enrique Granados is vijf dagen de protagonist in Nederland-Radio 4-programma Componist van de week
    Nationale kleuring
    Hoewel men aan de muziek van veel componisten van de generatie van Enrique Granados (1867-1916) heel dikwijls kon beluisteren in welke contreien zij hun oorsprong hebben, maar tevens de invloeden van hun dagelijks leven hebben verwerkt, is het niet altijd even gerechtvaardigd de term nationalistische muziek te gebruiken, vooral aangezien het adjectief een zeer nare bijsmaak heeft. Maar nationaal getint is en blijft, ook meer dan negen decennia na zijn heengaan diens muziek. Veelal is er tijdens het fin de siècle, toen dit genre hoogtij vierde, vanuit gegaan dat dergelijke composities het beste konden worden uitgevoerd door landgenoten, is dat geen wet van Spanjaarden en Portugezen. Immers, de frisse kijk van buitenaf kan soms ook een heel weldadige uitwerking hebben doordat deze nieuwe perspectieven kan bieden.
    Enrique Granados vervult de komende week, van maadag 14 tot en met vrijdag 18 januari, elke avond tussen 19:30 uur en 20:00 uur, de rol van
    Componist van de week in het gelijknamige programma dat Noor Kamerbeek samenstelt voor de Vara, om via Radio 4 te worden uitgezonden. Dertien verschillende composities worden, deels of in hun geheel, gedurende die in totaal tweeënhalf uur radiotijd voorgesteld. De heldere tussentekste, uitgesproken de uitzonderlijk fraaie en aangename stem van Peter Bree, nemen nooit veel tijd in beslag. De exacte programmagegevens zijn te vinden op de website van Radio 4.
    __________
    Afbeeldingen:
    1. Componist Enrique Granados.
    2. Radio presentator Peter Bree.

    13-01-2008 om 17:20 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ein deutsches Requiem en ander werk onder John Eliot Gardiner maandag en dinsdag op BBC Radio 3
    Op maandag 14 en dinsdag 15 januari kunt u John Eliot Gardiner en zijn versie van Ein deutsches Requiem van Johannes Brahms nogmaals horen als u beide avonden BBC Radio 3 inschakelt om 20:00 uur Nederlandse tijd. Voorafgaande aan het Brahms Requiem, waarover u in deze kolommen meer heeft kunnen lezen. Behalve de naam van het ensemble, en dat kunnen we hier en nu alsnog vermelden, aangezien de BBC meer informatie heeft verschaft dan de NPS verleden week. De uitvoerenden zijn het Monteverdi Choir en het Orchestre Revolutionnaire et Romantique. Het concert duurt tot 21:45 uur, en dat geeft al aan dat er meer zal worden gespeeld dan alleen deze Brahms-compositie. Het concert opent eveneens met een werk van Johannes Brahms Begräbnisgesang uit 1858. Daarna klinkt van Heinrich Schütz (1585-1672) Wie lieblich sind deine Wohnungen, gevolgd door de Cantate nr. 60 O Ewigkeit, du Donnerwort uit 1723 van Johann Sebastian Bach (1685-1750).
    __________
    Afbeelding: Heinrich Schütz, hier geschilderd omstreeks 1660. Portret van Christoph Spetner (ca.1617-1699).

    13-01-2008 om 13:22 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    10-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Amerikaans verkiezingscircus helder en adequaat verklaard door Nederlander Frans Verhagen in recentelijk verschenen, overzichtelijk boek
    De Amerikaanse verkiezingen uitgelegd
    Met de voorverkiezingen die uiteindelijk, na vele tussenstappen, zullen moeten leiden tot de installatie van een nieuwe president van de Verenigde Staten momenteel in het dagelijkse vizier van de diverse publiciteitsmedia wordt weer eens duidelijk dat het belang ervan heel wat verder strekt dan alleen het werelddeel waar zich dat gebeuren afspeelt. Zo meldt Het Parool van heden dat Bill Richardson, de vierde op de ranglijst van de Democratische presidentskandidaten, vandaag bekend zal maken dat hij zich zal terugtrekken. De meeste Nederlanders zullen nog nooit van de man hebben gehoord, maar voor het geval ze meer over hem en zijn status willen weten, is het een goede zaak om het pas verschenen ABC van de Amerikaanse verkiezingen, door Frans Verhagen aan te schaffen. Die heeft alles wat ook maar op enigerlei wijze met dit thema te maken heeft op een relatief lange, in overzichtelijke hoofdstukken verdeelde, rij gezet, waarin hij een antwoord biedt op heel veel eventuele vragen, die mogelijk geïnteresseerden in onze contreien zouden kunnen stellen, behalve uiteraard die éne vraag, welke het meest brandend is: Wie wordt die volgende president?

    Diverse serieuze kandidaten
    Een adequaat antwoord kan daarop, althans in dit stadium niet worden gegeven, aangezien er nog zoveel kan gebeuren dat (opnieuw) voor een onverwachte wending kan zorgen, en waardoor elke redelijke analyse buitenspel wordt gezet. Immers, nog maar een paar dagen geleden zag het er relatief slecht uit voor Hillary Clinton, maar inmiddels heeft ze, na New Hampshire, felicitaties van haar hardste Democratische mededinger, Barack Obama, in ontvangst kunnen nemen. Dat laatste viel ook te lezen in de (werk)dagelijkse mail van Lenthe Kriq, waarin een bijzonder woord, of onalledaagse uitdrukking, extra aandacht krijgt en wordt verklaard met de etymologische oorsprong. Het begrip caucus was op donderdag 10 januari aan de orde en werd summier verklaard. Wie daarover echter meer wil weten, kan er twee hele pagina’s over lezen in Verhagens nieuwe boek.

    Onmisbare gids
    Dat 250 pagina’s tellende boek is overzichtelijk en vooral aangenaam leesbaar; het weet steeds de aandacht te boeien en wordt nergens saai, droog of oninteressant, ondanks de talrijke, in het kader van het thema onvermijdelijke, opsommingen. Die status is te danken aan de nuchterheid van de schrijver, die nu voor de tiende keer de Amerikaanse (voor)verkiezingen van nabij volgt, en dus aardig door de wol gekleurd mag worden verondersteld. En daarbij komt dat deze verkiezingsronde in Amerika de achtste is die hij als journalist verslaat. Hij moet dus zeer wel in staat zijn hoofd- en bijzaken te scheiden. Op het achterdeel van het boek wordt Frans Verhagen zelfs een “politiek junkie” genoemd, waarmee degenen die zijn boeken en artikelen lezen hopelijk hun voordeel kunnen doen.
    Zestig procent van zijn nieuwste boek wordt ingenomen door het letterlijke ABC ― van Abortus tot Zipper problem ― waarin we alle begrippen, welke een directe link naar deze verkiezingen hebben, verklaard en wel, kunnen vinden met verwijzingen en nuttige associaties, die het soms bizarre verleden van onder meer tweeënveertig aan Bush jr. voorafgaande presidenten niet uit de weg gaan, en waarin en passent ook nog een paar honderd jaar VS-geschiedenis die in deze context van belang zou kunnen zijn, uit de doeken wordt gedaan.

    De kunst van het relativeren
    Voorafgaande aan het omvangrijke ABC vinden we, na een kort inleidend woord, een verhelderend essay, getiteld De beste wint nooit, maar het systeem is zo gek nog niet, waaruit de titel voor het gehele boek is gelicht. Sterk relativerend — met de vereiste journalistieke afstand, zou je ook kunnen zeggen — weet Frans Verhagen de vinger op diverse wonde plekken te leggen zonder daarbij alle eventuele interessante kindertjes met veel badwater in een oceaan van pijnlijke vooroordelen te laten ondergaan. Ook begrijpt deze Nederlander dat velen bij ons het maar een dwaze vertoning vinden, al die circusoptredens en dito gedragingen, welke toch maar door meerderjarigen de wereld in worden gezonden. Dat het daarbij niet altijd even volwassen toegaat, zal Frans Verhagen in een ruimere context hebben meegemaakt dan de momentopnamen, waarmee allen, die zo ver van de plaats der delicten verwijderd zijn, het moeten doen. Hij is immers degene, die er met de neus bovenop heeft gezeten — iets waarom menigeen hem zal benijden. Tegelijkertijd zullen er voldoende anderen zijn die een dergelijke beker vol Yanken-dwaasheid graag aan zich voorbij zullen laten gaan.
    In het hoofdstuk
    De klas van 2008: een sterkte-zwakte analyse worden alle kandidaten kort en krachtig voorgesteld en hun zwakke plekken naar voren gehaald, evenals hun sterke punten. Overlappingen in die beide categorieën zijn daarbij geen zeldzaamheid.

    Eventuele struikelblokken
    Heel kort gaat Frans Verhagen in op het tijdschema van de thans lopende voorverkiezingen, en hij duidt die aan met het begrip hindernisbaan. In het kader van de uitzinnig vermoeiende hordenloop die zulke voorverkiezing zijn, valt een beter begrip dat tegelijkertijd de relativering binnen het gebeuren hoog houdt, nauweljks te bedenken. Dat het desondanks tevens een uitputtingsslag voor alle kandidaten zal worden, mag als voor de hand liggend, en daarom bekend, worden verondersteld.
    Vervolgens laat Verhagen nog even alle 43 presidenten tot nu toe de revue passeren, met saillante, en soms — wie zal het verbazen, die inmiddels weet dat het
    zipper problem bij tijd en wijle 'zelfs' in de politiek een niet geringe rol speelt — pikante details.
    Het laatste hoofdstuk van het nog tien maanden heel actief te koesteren boek, dat ook daarna nog steeds opnieuw als naslagwerk kan dienen — een betere aanbeveling kan ik even niet verzinnen —, somt alle presidentsverkiezingen vanaf 1788 op, noemt de partij in kwestie, het aantal kiesmannen en, als het van toepassing is, eveneens het aantal en het percentage van de behaalde stemmen.
    De beste wint nooit is een aangenaam boek dat het gemakkelijk kan opnemen tegen zo menig politieke thriller die in een dikke duim is ontstaan, hetgeen maar weer eens bewijst dat de meeste verzinsels het moeten afleggen tegen de dagelijkse realiteit. Op een paar orthografische kleinigheden na — pijl in plaats van peil, alsmede inconsequent gespelde woorden — valt er op deze grote prestatie van Frans Verhagen niets aan te merken. Ook al kun je met hem verschillen van ening met betrekking tot de inhoud van zijn laatste zin, die gaat over de historische plek voor Bush junior.
    ___________

    Frans Verhagen: De beste wint nooit — Het ABC van de Amerikaanse verkiezingen. 256 pag., paperback; Nieuw Amsterdam Uitgevers, Amsterdam, 2007. ISBN 978 90 468 0260 1. Prijs € 12,95.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Voorplat van het actuele boek van Frans Verhagen.
    2. Hillary Rodham Clinton (officieel portret): serieuze kandidate voor het presidentschap van de VS.
    3. Barack Obama, Clintons meest nadrukkelijke uitdager binnen het eigen, Democratische kamp.
    4. Rudolph Giuliani, voormalige (107de) burgemeester van New York, thans een serieuze Republikeins presidentskandidaat.
    5. John McCain (officieel portret): de grootste uitdager van Hillary Clinton binnen het Republikeinse kamp.
    6. Frans Verhagen, auteur van het actuele ABC. (Foto: Herman Wouters.)



    10-01-2008 om 18:46 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    06-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ein Deutsches Requiem van Johannes Brahms in de versie van John Eliot Gardiner, maandagavond op Nederland 2
    Opname van Zaterdag-Matinee
    Maandag 7 januari in de late uren, tussen 23:40 uur in de avond en 00:40 uur in de nacht is via Nederland 2, in het kader van de reeks NPS Klassiek uitvoering te zien van Ein Deutsches Requiem van Johannes Brahms. Het betreft een opname, die de NPS heeft gerealiseerd tijdens de Zaterdag-Matinee in het Concertgebouw te Amsterdam op 27 oktober 2007. Helaas heefde NPS nagelaten te vermelden welk ensemble John Eliot Gardiner voor die gelegenheid heeft geleid. Wel meldt bij voorbeeld de VPRO-Gids exact dezelfde tekst als op de website van Nederland 2 over dat programma-onderdeel te vinden is: "Gardiner deed onderzoek naar de instrumenten waaraan Brahms de voorkeur gaf en naar de wijze waarop Brahms indertijd zijn orkesten samenstelde." Wij hadden echter graag willen weten welk orkest Gardiner zo'n tien weken geleden voor Brahms' troostcompositie heeft samengesteld, dan wel welk ensemble hij, door anderen samengesteld, kreeg voorgezet.

    brahms__dubbelconcert_1.jpgEerste van de grote koorwerken
    Ein Deutsches Requiem
    is het eerste van de grote koorwerken, die Johannes Brahms heeft gecomponeerd. In eerste instantie werd het idee ervoor hem ingegeven door de dood van zijn vriend Robert Schumann in 1856. Vanaf 1857 werkte Brahms er gestadig aan, maar door het overlijden van zijn moeder, in 1865, werd zijn inzet, dit werk tot een goed einde te brengen, nog versterkt. Het begrip Requiem is enigszins misleidend, omdat hier in het geheel geen sprake is van een kerkelijk-liturgische compositie. Het is weliswaar niet de eerste keer dat er een dodenmis werd gecomponeerd op een Duitse tekst, in plaats van op de Latijnse tekst uit de rooms-katholieke dodenherdenking. Het werk is veel meer een uiteenzetting met het fenomeen van de dood, vooral na sterk persoonlijke belevenissen die daarop direct betrekking hebben. Vergankelijkheid en hoop op de eeuwigheid worden tegenover elkaar gesteld, evenals diepe droefheid enerzijds en troost anderzijds. Brahms heeft geheel eigen, Duitse opvatting van de dood en het hiernamaals, en heeft voor de muzikale uitbeelding daarvan de vorm van een koorcantate gekozen en deze voorzien van Bijbelteksten naar eigen inzicht. De verschillende onderdelen heeft hij zodanig samengevoegd dat er een Noordduitse, protestantse opvatting van dood en wederopstanding uit tevoorschijn gekomen is. Het jongste gericht van het Dies irae staat niet meer centraal, hellepijn en vagevuur komen niet meer aan de orde: de zielen van de overledenen hebben geen voorspraak van heiligen meer nodig.

    Dat het menselijke aspect in verband met dood en eeuwigheid zo’n nadruk heeft gekregen –zonder dat daarbij onmiddellijk wordt verwezen naar de gebruikelijke confessionele context–, is er mede de oorzaak voor dat het werk zo’n enorm effect heeft gesorteerd. Op dat punt had Brahms zijn tijd wel mee: in de tweede helft van de negentiende eeuw waren de banden met de kerkelijke dogma’s die eeuwenlang opgeld hadden gedaan, flink wat losser geworden en kwam de mens zelf steeds meer centraal te staan.

    De uitvoering van de eerste drie van de zeven delen van Ein Deutsches Requiem had plaats op 1 december 1867 te Wenen. Deze werd koel ontvangen en dat noopte Brahms tot enige herzieningen. Een paar maanden later, op Goede Vrijdag 1868, kwam het in de Dom van Bremen tot een uitvoering van de eerste vier en de laatste twee delen.

    Daar maakte het werk een zo overweldigende indruk dat het snel elders werd uitgevoerd. Pas op 18 februari 1869 werd het in Leipzig voor het eerst in zijn geheel gespeeld, onder leiding van Carl Reinecke, die vanaf 1860 dirigent van het Gewandhausorchester was.shaw_gb.jpg

    Bij niet iedereen viel Brahms’ compositie even goed. De fervente Wagnerianen wezen hem en zijn werk per definitie af. De Franse schrijver Romain Rolland (1866-1944) –onder meer auteur van een befaamde Beethoven-biografie– vond Brahms een belachelijk-overschatte grootheid. De Iers-Engelse toneelschrijver George Bernard Shaw (1856-1950), die in zijn jonge jaren muziekcriticus in Londen was, beschouwde Brahms’ Requiem als een “reclameartikel voor een begrafenisonderneming”.

    (De zeven Bijbelteksten die Brahms heeft gekozen, komen uit het Nieuwe Testament, de Psalmen, de profeet Jesaja en uit twee apocriefe Bijbelboeken: Wijsheid van Salomo, en Jezus Sirach. Om de Nederlandse tekst daar zo goed mogelijk bij te laten aansluiten, is gekozen voor de nieuwere vertaling van het Nederlands Bijbelgenootschap. Geen van de protestantse edities bevatten de apocriefen, maar de Willibrord-vertaling van de Katholieke Bijbelstichting heeft die wel opgenomen. Daaruit hebben we de teksten overgenomen, die Brahms van de Wijsheid van Salomo en van Jezus Sirach in zijn ‘Requiem’ heeft gebruikt.)
    ___________
    Afbeeldingen

    1. John Eliot Gardiner in 1997.
    2. Johannes Brahms, met handtekening.
    3. George Bernard Shaw, kritisch recensent.


    06-01-2008 om 20:11 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    05-01-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.. . . met deze aura van nobele onschuld '” twintigste-eeuwse lyriek over engelen
    Bodes van de hemel, en van dichters
    In de dagen van weleer werden engelen als boden der goden — in het monotheïstische daarentegen van die ene God — gezien. Tegenwoordig bestaat er echter steeds meer een wereldse instelling jegens fenomenen, die men niet direct begrijpt en/of kan verklaren, dan wel helemaal niet kent. Derhalve worden engelen — of die nu lief zijn en meegaand, dan wel vertoornd of zelfs boosaardig — door velen eerder als booodschappers van dichters ervaren.
    Hans Stempel en Martin Ripkens, auteurs van kinder- en tevens van jeugdboeken, en adviseurs van een groot mediaconzern, hebben reeds enige anthologieën samengesteld, die mit succes werden bekroond. In het onderhavige geval der 'hemelse boodschappers' hebben de een anthologie in zeven hoofdstukken samengesteld, die zich met het thema in de lyriek van de twintigste eeuw bezighouden, en wel vooral in de Duitse literatuur, echter tevens met enige gedichten, die uit andere talen in het Duits zijn vertaald. De zeven verschillende hoofdstukken behandelen engelen in de context van resp. toevlucht, toorn, afschied, tederheid, opgewektheid, geschiedenis en van engelen in een vluchtig voorbijgaan.

    Verrassend
    Dat zich tussen al die bekende en nog bekendere dichters ook namen bevinden, die niet onmiddellijk een heel scala aan boektitels, feiten und fictie oproepen, kan nauwelijks verbazing weckken. Dat zich tussen al die schrijvend werkzame lieden ook de internationaal hoog gewardeerde pianist Alfred Brendel bevindt, ist een interessante en zeer aangename verrassing. Kennelijk heeft deze musicus oren naar meer dan 'alleen' noten. Hem gunnen wij dat maar al te graag.
    Het mooi vormgegeven boekje bevat bijdragen van 88 dichters von A bis W: Anna Achmatowa tot en met Gabriele Wohmann.



    WENN DIE ENGEL KOMMEN

    Wenn die Engel kommen
    erzählen sie gerne Geschichten
    etwas ungereimt freilich
    Engel lieben Unsinn
    informieren uns über Gott und die Schöpfung
    alles frei erfunden
    sehen aus wie Paradiesvögel
    oder junge Propheten
    oder schöne geflügelte Damen
    flatterhaft
    aber mit dieser Aura nobler Unschuld
    selbst wenn sie uns bedrängen
    uns mit ihren Flügeln zudecken
    den Himmel öffnen
    Müttern erscheinen sie als Putten
    werde geherzt und entfleuchen wieder
    Auf Denkmälern sitzend
    putzen sie sich
    wie die Schwalben

    Alfred Brendel (geb. 1931)
    Uit:
    Störendes Lachen während des Jaworts
    Wien, München 1997 (Hanser Verlag)
    ____________

    DER ENGEL IM WINTER

    Ich aber traf ihn nachmittags im Wald.
    Ein Wunder das durch Buchenräume ging,
    So menschenfern, so stegend die Gestalt,
    Daß blaue Luft im Fittich sich verfing;

    Das Antlitz schien ein reines, stilles Leid,
    Sehr sanft und silbrig rieselte das Haar,
    In großen Falten schritt das weiße Kleid.
    Er schaffte nichts, er sagte nichts; er war.

    Und nichts an ihm, was schreckte, was verbot.
    Und dennoch: keines Sterbens Weggenoß,
    Daß meine Lippe, ob auch unbedroht,
    Erstaunten Ruf, die Frage stumm verschloß.

    Ein Blatt entwehte an sein Gürtelband,
    Vergilbt und schon ein wenig krausgerollt;
    Er fing und trug es in der schmalen Hand
    Wie ein Geschenk aus Bronze und aus Gold.

    Wer sah ihm zu? Das Eichhorn, rot am Ast,
    Und Rehe, die das Buschwerk schnell verlor.
    Und Erlen wanden schon im Abendglast
    Wie schwarze Schlangen züngelnd sich empor.

    Er regte kaum die dünne Blätterschicht
    Mit weichem Fuß. Es hatte ewig Zeit.
    Und zog: wohin? In Stadt und Dörfer nicht.
    Er wallte außer aller Wirklichkeit.

    Nicht unsre Not, nicht unser armes Glück,
    Nur keusche uhe barg sein Schwingenpaar.
    Ich folgte nach und stand und blieb zurück.
    Er brachte nichts, er sagte nichts; er war.

    Getrud Kolmar (1894-1943)
    Uit:
    Gedichte

    Der Engel neben dir — Gedichte zwischen Himmel und Erde
    Herausgegeben und mit einem Nachwort von Hans Stempel und Martin Ripkens.
    176 Seiten, Paperback, Originalausgabe.
    Deutscher Taschenbuch Verlag, München, december 2007;
    ISBN 978-3-423-13625-9. Prijs € 8,50 (in de BRD en in Amsterdam bij Boekhandel
    Die Weisse Rose).

    Afbeeldingen
    1. Voorplat van de dtv-uitgave met gedichten over engelen.
    2. De Pianist, eessayist und lyricus Alfred Brendel, die heden 77 jaar geworden is.
    De Foto werd enige decennia geleden genomen.
    3. Die lyrische dichteres Gertrud Kolmar. Ze werd vermoedeljkh in Auschwitz omgebracht.
    4. Die beide auteurs van de anthologie, Hans Stempel en Martin Ripkens. De Foto von Ursula Zeidler werd van de achterflap van het omslag van hun boek
    Das Glück ist kein Haustier — Eine Lebensreise (dtv 24227) overgenomen.

    05-01-2008 om 00:00 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    30-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Der Mann im Strom, film naar de roman van Siegfried Lenz, aanstaande vrijdagavond op het eerste Duitse televisienet ARD/Das Erste
    Roman-verfilming
    Vrijdag, 4 januari, is 23:30 uur 's avonds, als aanvangstijdstip gepland voor de, als televisiefilm aangekondigde, omzetting in beelden van de roman van Siegfried Lenz (1926), die in 1957 voor het eerst is uitgekomen. Deze verfilming, met een lengte van anderhalf uur, van Lenz' thema — een 55 jaar oude bergingsinspecteur in de Hamburgse haven ziet zich genoodzaakt zijn uiterlijk en zijn papieren aan te passen, waardoor hij als redelijk jongere man weer als duiker aan de slag zou kunnen — is in 2006 gerealiseerd door Nikolaus Stein von Kamienski voor het eerste Duitse televisienet ARD/Das Erste, en werd eerder reeds uitgezonden op 15 maart 2006. Dat thema is in de halve eeuw volgend op de verschijningsdatum van het boek steeds actueler geworden, ook buiten de beroepen die als eerste een kerngezond, jong lichaam vereisen.

    Jan Fedder als Hinrichs
    De rol van de middelbare Hinrichs — die wel degelijk enige last van ouderdomskwalen begint te vertonen, oorsuizen en druk in de hartstreek, doch deze niet tot zijn bewustzijnsniveau wil laten doordringen, evenmin als de beklemming die hij ondergaat in diepere wateren — wordt gespeeld door de zelf 52 jaar oude Jan Fedder, die vele (vooral Noord-)Duitsers kennen als de politieman met grote mond en klein hartje, in de serie
    Großstadtrevier, en als plattelandsman in de Neues aus Büttenwarder. Hoewel hij in die laatstgenoemde rollen wel eens wat opgelegd pandoer presenteert, is zijn inleving in de figuur van Hinrichs uit Siegfried Lenz' roman, en de omzetting daarvan, zeer geloofwaardig en van een weldadige ingetogenheid.
    Naast Jan Fedder — die in het werkelijke leven vegetariër is, zo'n 50 sigaretten per dag rookt, en zich daarnaast onder meer bekommert om kinderen met aids — spelen Lea Draeger en Moritz Grove.
    Deze roman van Siegfried Lenz is in 1958 reeds verfilmd, toen door Eugen York, met de zo populaire Hans Albers. Ook die film duurde anderhalf uur.
    __________
    NB: Meer over Siegfried Lenz en zijn werk is later deze week op de zustersite Tempel der Letteren te vinden.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Omslag van de eerste pocket-editie uit 1963 (toen dtv 102; thans dtv 19124) van Siegfried Lenz' roman. Hier met het gehele omslagonwerp van de recentelijk gestorven, Zwitserse illustrator Celestino Piatti. Zie daartoe de beschrijving van de afbeeldingen in het verjaardagsartikel over de schrijfster Angelika Schrobsdorff in Tempel der Letteren.
    2. Jan Fedder als Hinrichs in de film
    Der Mann im Strom.

    30-12-2007 om 18:09 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    28-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zaterdag 29 december is de dag van de filmklassiekers op de beeldbuis, van Nederland 2, via Canvas, tot en met BBC 2

    Het lijkt wel of de diverse zenders het hebben afgesproken: een dag van de filmklassieker, maar het is waarschijnlijker dat het met de tijd van het jaar te maken heeft. Zaterdag 29 december worden er maar liefst vier filmklassiekers uitgezonden, en gelukkig allemaal op zenders, die niet met nasynchronisatie komen aanzetten.

    Chaplins Modern Times op Nederland 2
    Het begint om half drie in de middag op Nederland 2 met Modern Times uit 1936 van en met Charles Chaplin (1889-1977). Deze film duurt anderhalf uur. Het is een inmiddels klassiek verhaal — en een klassieke film — over de steeds voortschrijdende industrialisering in de twintigste eeuw, met alle machtsverhoudingen tussen werkgevers en werknemers en de daaraan gekoppelde elementen, die heden ten dage in een enorme uitvergroting via camera's veel meer registereren dan alleen de handel en wandel van het personeel in een bedrijf. De bekendste en ongetwijfeld meest voorgestelde scène uit die film in de vorm van een (al dan niet grote) foto is het moment waarop Chaplin als sleutelende onderhoudsarbeider tussen de raderen van een grote machine bekneld dreigt te raken. Kan de voorstelling van de feitelijke werksituatie en de daaraan onverbrekelijk verbonden structuren — niet alleen de op meer en meer macht beluste werkgever, maar tevens die van het machinepark; iets dat we vandaag de dag in extreme uitvergroting meer en meer ondergaan — nog representatiever worden uitgebeeld?
    Naast Chaplin spelen Paulette Goddard (1910-1990; heette in werkelijkheid Marion Pauline Levy) en Stanley J. Sanford (1894-1961), die al eerder met Chaplin had gewerkt.

    Canvas zendt Casablanca uit
    Het tweede Nederlandstalige Belgische televisienet Canvas zendt eveneens een klassieker uit, waarvan de laatste zin tot de categorie gevleugelde woorden is gaan behoren: Casablanca uit 1942, van Michael Curtis. Met Citizen Kane van Orson Welles strijdt deze film (passief) om de kwalificatie "beste film aller tijden", een zinloos gebeuren: beide films zullen nog lang tot de categorie "beste van het witte doek" blijven behoren. Casablanca werd onthaald op drie Oscars. Gezien de omstandigheden waaronder de rolprent werd gerealiseerd, verwachtte helemaal niemand dat deze een succes zou kunnen worden. Naast Humphrey Bogart (1899-1957) spelen Ingrid Bergman (1915-1982) en Paul Henreid (1908-1992).

    Klassieker van ander kaliber
    Een klassieker van geheel andere structuur en uitwerking is
    The Graduate uit 1967, van Mike Nichols. Dustin Hoffman, Anne Bancroft (1931-2005), Katherine Ross en Murray Hamilton (1923-1986) spelen daarin de vier voornaamste personages. Deze rolprent werd al snel een cultfilm, omdat deze zich inhoudelijk afzette tegen de toen heersende moraal van grote delen van mensen, de ouders moesten verbeelden, maar daar — in het kader van hun zware frustraties, niet in de laatste plaats op seksueel gebied — heel ernstig faalden. Dustin Hoffman bracht het met deze film tot de status van internationale ster. Hij wist de onervarenheid van een jongeman, die als een blok valt voor de charmes van een 'oudere' vrouw goed over te brengen, en hele volksstammen konden zich heel gemakkelijk met de sitautie, en het daaraan gekoppelde verlangen van intimiteit met een rijper wezen, identificeren. De muziek is bij velen over de hele wereld blijven hangen in het repertoire van de in die dagen zeer populaire duo (Paul) Simon and (Art) Garfunkel.
    De film duurt een uur en drie kwartier en wordt tegenwoordig geschikt geacht voor kijkers vanaf zes jaar. Eigenlijk is het al zaterdag als de film begint, maar in de programmering staat deze op vrijdag. Het begintijdstip is gepland om 00:20 uur, en als einde staat 01:50 uur; dat is niet de lengte van 105 minuten die in de gegevens van de filmografie staat.

    Philip Marlowe Private Eye
    Sedert Edward Dmytryk (1908-1999) in 1944 de Amerikaanse film
    Murder, my sweet heeft uitgebracht, is het hoofdpersonage, de privé-detective Philip Marlowe, uit de boeken van thriller-schrijver Raymond Chandler (1888-1959) door diverse beroemde filmacteurs voor het voetlicht gebracht. In deze rolprent naar Chandlers boek Farewell, my lovely 
    heeft de tot dan toe smartlappenzanger Dick Powell (1904-1963) het tot Holywood-acteur weten te brengen, een carrière-onslag die groter niet had kunnen zijn, gezien de successen die zouden volgen. Later zou hij nog een eigen show krijgen met internationale vermaardheid.
    Zoals dat in de vervolgens als 'hard-boiled' gekarakteriseerde verhalen van Chandler, en dienovereenkomstig in de verfilmingen daarvan nu eenmaal gebeurt, gaat het altijd weer om een mysterie met veel geweld en aantrekkelijke vrouwen. Verder blinkt Dmytryks vertolking van Chandlers roman uit door een als 'hallucinogeen' omschreven scène, die zijn weerga niet kende totdat Alfred Hitchcock zich meer en meer in Hollywood ging profileren. BBC 2 zendt deze film uit in de nacht van zaterdag 29 op zondag 30 december, tussen 03:05 uur en 04:45 uur.

      

     

    ____________

    Afbeeldingen
    1. Filmposter voor Modern Times.
    2. Paulette Goddard.
    3. Paul Henreid en Humphrey Bogart in Casablanca.
    4. Dustin Hoffman en Anne Bancroft in flagranti.
    5. Filmposter voor The Graduate.
    6. Bovenste helft van de Penguin-paperback-versie (groene Crime-serie) van Raymond Chandlers boek Farewell, my lovely, dat ten grondslag heeft gelegen aan de film Murder, my sweet.
    7. Regissseur Edward Dmytryk.

    28-12-2007 om 13:51 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Richard Strauss: 'Vier letzte Lieder' en 'Tod und Verklärung' zaterdagmiddag met mijmeringen rond de dood in het programma 'Aladdin' op Klara-Radio
    Op zaterdag 29 december kunt u in het muziekprogramma Aladdin, dat tussen 13:10 uur en 15:05 uur wordt gepresenteerd door de Begische, Nederlandstalige radiozender Klara, naar twee composities van Richard Strauss: de Vier letzte Lieder, welke aanleiding hebben gevormd voor een mijmering over de dood. Tevens zal van dezelfde componist Tod und Verklärung worden uitgezonden, en verder werken van Richard Wagner, Franz Schubert en Orlando di Lasso. Op de website van Rond1900.nl, in het fin de siècle magaine All art is quite useless, heb ik een uitgebreid artikel opgenomen over die laatste Strauss-liederen, onder de titel De dood als contrapunt. Voor meer informatie, dwarsverbindingen en een beeld van de tijd, alsmede de invloeden die hebben geleid tot deze wonderbaarlijke compositie, verwijs ik u dan ook graag naar mijn bijdrage op die website.
    _______________
    De tekening van Richard Strauss is van Jarko Aikens, Groningen 1984, en is afkomstig uit het archief van Heinz Wallisch.

    28-12-2007 om 00:00 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    25-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Buster Keatons slapstick 'The Blacksmith' uit 1922 woensdagochtend op Arte-televisie
    Woensdagochtend tussen 09:30 uur en 10:00 uur kunt u op Arte-televisie kijken naar de slapstickThe Blacksmith — De Hoefsmid — uit 1922 van en met Buster Keaton. Co-regisseur is Malcolm St. Clair. Deze beide heren hebben samen tevens het draaiboek geschreven. De film, die op 21 juli 1922 voor het eerst werd vertoond, valt in de categorie Silent Movies met intertitles — tussentitels in witte letters op een zwarte ondergrond. De film heeft een lengte van 25 minuten, en werd geproduceerd door Joseph M. Schenck. Voor de cinematografie tekende Elgin Lessley.
    Drie rollen telt de prent: de smid wordt vertolkt door Joe Roberts, Buster Keaton — die in werkelijkheid de voornamen Joseph Frank droeg — is de assistent van de smid, en de vrouw met het paard krijgt, bij elke vertoning opnieuw, gestalte in Virginia Fox.

    25-12-2007 om 08:28 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 24/12-30/12 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 01/06-07/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 27/04-03/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 10/11-16/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 20/10-26/10 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 11/08-17/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 16/06-22/06 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 14/01-20/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 31/12-06/01 2008
  • 24/12-30/12 2007
  • 17/12-23/12 2007
  • 10/12-16/12 2007
  • 03/12-09/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Inhoud blog
  • BBC Radio 3: Rabindranath Tagore vijf keer een kwartier in 'The essay'
  • BBC Radio 3 presenteert donderdagmiddag het muziekdrama Telemaco van Christoph Willibald von Gluck
  • Ergerlijke geluiden als thema van vijf maal een kwartier The essay van BBC Radio3
  • De Britse schrijver en journalist George Orwell overleed op 21 januari 1950
  • Koning Friedrich II van Pruisen en de muziek; twee programma's achtereen op Duitse radiozender NDR Kultur
  • Hedendaagse zoektocht naar de herkomst van het Gulden Vlies
  • Zevende Symfonie van Sjostakovitsj en praten daarover in 'Radio 3 live in concert' via BBC Radio 3
  • Heden exact een halve eeuw gelden stierf de dichter Gerrit Achterberg tijdens een autorit
  • Jan van Parijs blijkt ook een opera te zijn, hier met de Italiaanse titel Gianni di Parigi
  • Drieënnegentig jaar geleden werd de filosofe en communiste Rosa Luxemburg door militairen in Berlijn vermoord
  • Jos van Immerseel en Anima Eterna met Berlioz'Symphonie fantastique deze week tweemaal op Arte-tv
  • Rossini's Assepoester ─ La Cenerentola ─ in 'Opera live' van Radio 4-NL
  • BBC Four-documentaire over de grammar school en de opheffing ervan
  • Op 12 januari 1876 werd de internationaal vermaarde auteur Jack London geboren
  • Tweede deel speelfilm À la recherche du temps perdu deze week tweemaal via TV5 Monde
  • Twee Europese treinreizen op twee verschillende televisiezenders
  • De wilde schoonheid van India, in vijf afleveringen via Arte-tv
  • België EEN vertoont 'de fraaiste liefdesfilm uit de geschiedenis', Brief encounter uit 1945
  • Sterfdag Paul Verlaine heden herdacht
  • Twee verschillende programma's over de componist George Gershwin op de Britse tv-zender BBC Four
  • TV5Monde vertoont A la recherche du temps perdu uit 2011 in twee afleveringen
  • Twee avonden vol monarchen op de beeldbuis thuis: België, Engeland en Frankrijk
  • Verfilmd drama van Paul Claudel: Partage de midi te zien op TV5 Monde
  • Louis Daguerre maakte op 2 januari 1839 de eerste foto van de Maan
  • Oratorium Elijah van Mendelssohn hedenavond in 'Avondconcert' van Radio 4-NL
  • Canvas presenteert Lawrence of Arabia uit 1962, van David Lean
  • Wagners Meistersinger von Nürnberg' op nieuwjaarsdag uit Covent Garden in 'Opera on 3'
  • Jevgeni Onegin van Tsjajkovski op nieuwjaarsdag te zien in 'NTR Podium' op Nederland 2-tv
  • Arte vertoont opnieuw de zijgende klassieker Metropolis
  • Gebroeders Lumière trekken op 28 december 1895 eerste betalende bezoekers voor filmvoorstelling
  • De ware levensgeschiedenis van Elisabeth (Sissi) van Oostenrijk op TV5 Monde
  • Veertien maal een half uur uit Irrungen Wirrungen van Theodor Fontane in 'Am Abend vorgelesen'
  • In 1897 op tweede kerstdag werd WIlly Corsari in het Brusselse Sint-Pieters-Jette geboren
  • Op 25 december 1741 stelde Anders Celsius zijn thermometer voor; het werd anders
  • Het effect van muziek op de mens is neurobiologisch nader onderzocht
  • Op 23 december 1900 experimenteerde Reginald Fessenden, op Cobb Island, met radiogolven
  • Reportage over het kleinste theater voor Grand Opera ter wereld, Manhattan, New York; te zien op Arte-tv
  • Exact zeven decennia geleden stierf de literaire VS-reus Frances Scott Fitzgerald
  • The essay van BBC Radio 3, vijf avonden een kwartier over de kracht van het oeuvre van Charles Dickens
  • Herdenking sterfdag Antonio Stradivari: overleden 18 december 1737
  • Christina Rossetti staat centraal in literatuurprogramma The verb van BBC Radio 3's
  • Man over woord van Canvas-tv: Is Antwerps de oudste taal ter wereld?
  • Tinker Tailor Soldioer Spy, naar gelijknamige roman van John Le Carré, heden in de bioscopen
  • Fictieve documentaire over Napoleons falen op zee, tijdens de slag bij Trafalgar in 1805
  • Geboortedag (1816) van uitvinder-industrieel Ernst Werner von Siemens herdacht
  • Documentaire over schilder Jan Sluijters in Avro's Close up, dinsdagavond via Nederland 2-tv
  • Op 13 december 1797 werd de Duitse, romantische dichter Heinrich Heine geboren
  • 11 en 12 december zijn gekoppeld aan de Italiaanse radiopionier Guglielmo Marconi
  • Words and music van BBC Radio 3 deze zondagavond over 'onze relatie met alcohol'
  • België EEN presenteert op zondag 11 december 'de meest inspirerende speelfilm aller tijden'


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!