De Achelse Kluis stond al een tijdje op mijn programma, alleen waren de weersomstandigheden nog niet goed genoeg om er heen te trekken. Dat was vandaag wel het geval, het zou droog blijven met niet te veel wind. In feite zou morgen donderdag zelfs 'n betere dag zijn, maar bij ons in België is het dan 'n feestdag - O.L.Heer Hemelvaart - en ik vreesde 'n beetje dat de fietspaden dan overvol zouden zitten. Gefietst werd er dus vandaag en dat, zoals gezegd naar de Achelse Kluis, 'n rit van meer dan 130 km. Ik had er geen schrik van, de conditie is goed en ik heb in het verleden die rit al verschillende keren gemaakt, ik wist dus wat ik kon verwachten.

Ik vertrok langs de Zuid-Willemsvaart om na welgeteld 54 min., brasserie Brug 36 te passeren in Dilsen-Stokkem. Die brasserie was onze locatie afgelopen maandag met mijn ex-collega's. Met bus en 'n stuk te voet, deed ik er maandag méér dan 'n uur over om tot ginder te geraken. Vervolgens kwam ik aan het Eilandje in Neeroeteren. Iets verderop in Tongerlo heeft het heel even gedruppeld, eigenlijk nauwelijks het noemen waard.

En in Bree effe afgestapt aan de kapel van O.L.Vrouw van Rust, gebouwd in 1904. Ik ben geen gelovig mens - gelovig in de zin van regelmatig naar de kerkdiensten te gaan - maar ik heb wel zo iets dat mij daar even tot rust brengt en de hoop uitspreekt dat het weer 'n rit zonder ongevallen zou worden. Even verder, weer 'n prachtig staaltje van streetart. Mooi.

In Hamont-Achel had ik aan "de doodendraad" 'n babbel met 'n Nederlands koppel, wonende in Utrecht. Dat hadden zij nog nooit gezien en ze waren onder de indruk. Daar diende ik even de grens over te steken, naar Nederland dus, om doorheen 'n stiltegebied te fietsen.

En dan kwam de beloning, de Achelse Kluis. Voor koffie, taart en cola, betaalde ik 8,70 euro. Er zat redelijk wat volk op het terras. Op dat moment had ik 60 km. op de teller, de terugtocht kon beginnen. Eerst doorheen Neerpelt om daarna naar Peer te fietsen. Daar heb ik mij even in de luren laten leggen, wegenwerken noopten mij om van mijn parcours af te gaan, gevolg ... weg kwijt en geen gps in mijn bezit. Ik heb dus diverse keren, voorbijgangers de juiste weg moeten vragen. Zo kwam het dat ik tot Opglabbeek enkel grote wegen heb gevolgd ipv. het fietsroutenetwerk. Nu, ik ben er ook geraakt en het is weer 'n les in aardrijkskunde en het gevoel voor richting.

In Opglabbeek kwam ik weer mijn nummertjes tegen en zo kon ik oa. in As langs molen 't Mieleke fietsen, 'n molen van de 18de eeuw. Verder heb ik geen foto's meer gemaakt, ik was aan 'n goed tempo bezig en dat wilde ik zo houden. Na 135 km.'n gemiddelde halen van 22 km/uur, dat noem ik niet slecht. En of dat stoppen aan dat kapelletje zijn nut gehad heeft, ik heb alleszins geen problemen onderweg gehad en de fiets bolde prima.

Achteraf lieten mijn kinderen mij weten dat zij effe gedacht hadden om de Achelse Kluis ook als 'n te fietsen opdracht toe te voegen, maar dat zij het niet gedaan hebben omwille van de afstand en of ik dat wel zou aankunnen. Ik heb hen vandaag het tegendeel bewezen. En het is misschien grootspraak, maar ik ben nooit in 't rood moeten gaan, in tegendeel, ik had nog energie over bij thuiskomst.

08-05-2024, 19:31 geschreven door eddy meuris

Vandaag  had ik maar één doel, namelijk Alden Biesen in Rijkhoven. Nu, achteraf kwam er nog 'n tweede doel bij, maar daar heb ik het seffens over. Alden Biesen dus, 'n immens kasteel met 'n mooie tuin, reeds in de 13de eeuw was er sprake van de locatie. Vroeger was het 'n landcommanderij van de Duitse Orde. De laatste kasteelheer, Armand Roelants du Vivier stak in 1971 de open haard aan om mensen van de Vlaamse Overheid te kunnen ontvangen. Het kasteel zou verkocht worden aan de Vlaamse Overheid. Maar omdat de schouwen slecht onderhouden waren, is er brand ontstaan en brandde het dak volledig af. Gelukkig is het kasteel volledig gerestaureerd en is nu 'n pareltje.

Voor mijn fietstocht vertrok ik doorheen Gellik en wilde via de velden naar Eigenbilzen gaan. Maar aan de Wijerdijk liep het mis, de hele toegang naar de wegen die ik wilde nemen, was dichtgeslibd door die zware regenval van afgelopen donderdag. Een grote hoop modder. Ik ben dan maar wijseljk op mijn stappen teruggekeerd en heb gewoon de grote weg genomen. Eerst doorheen Strodorp waar het ook lelijk gedaan heeft, maar de wegen waren opnieuw proper. Aan de kapel van O.L.Vrouw van Bijstand, fietste ik richting Mopertingen. In Waltwilder ging het effe omhoog langs het voetbalveld. Het volgende dorp dat ik passeerde was Martenslinde. In die kerk was ik nog nooit geweest.

En dan kwam Alden Biesen in 't zicht. Eerst doorheen de toegangspoort, het Apostelhuis. Enkele jaren terug kon je er nog iets eten of drinken. Nu is er blijkbaar geen uitbater meer. Het gebied van Alden Biesen is groot, je hebt het kasteel, de kerk, 'n groot binnenplein, 'n rozentuin, weilanden enz. Vooraan rechts heb je 'n brasserie en die zat goed vol. Als je 'n rustige en aangename namiddag wenst te hebben, kom gerust af, het is de moeite.

Wat verderop de straat vind je de rentmeesterij, die hoorde vroeger tot het kasteel. Nu is het 'n gerenommeerd hotel, Martin's Rentmeesterij. In Bilzen nog even herinneringen aan mijn jeugd opgehaald door over de Borreberg te fietsen. In mijn scholierentijd was dat "the place to be" om de meisjes te ontmoeten. Later werd de Borreberg en omgeving, het decor van Jazz Bilzen. Vanaf 1965 hebben daar vele wereldsterren opgetreden zoals oa. The Moody Blues - Ike & Tina Turner - Deep Purple - The Kinks om er maar enkelen te noemen.

En o ja, ik had nog 'n tweede doel. Dat was effe binnenspringen bij mijn kleinzoon om er 'n foto te nemen van hun kippen. Dat was ook een van de doelstellingen die ik kreeg bij mijn 70ste verjaardag. Het is 'n kort ritje geworden maar wel best aangenaam, ondanks de regen op het einde.

04-05-2024, 18:30 geschreven door eddy meuris

Waw, wat 'n rit, meer dan 100 km. - 7 hellingen - 851 hoogtemeters - zon - genieten ......

Het kon niet beter vandaag. Ik had mijn zinnen gezet op wat klimmetjes en dat is het ook geworden. Ik vertrok rustig langs de Maas om in Kotem via de autostradebrug, die Maas en het Julianakanaal over te steken. Mijn eerste klimmetje was de Kloosterberg tussen Bunde en Meerssen. Boven op de top in het buurtschap Kasen (behoort tot Meerssen en in 2023 waren er 300 inwoners), even stop aan het O.L.Vrouwkapelletje. Even daarvoor was ik langs het kasteel van Geulle a/d Maas gefietst.

Na die eerste klim, kwam al rap die tweede, iets moeilijker, Groeve 't Rooth. Boven op de top kwam ik die man tegen met zonnepanelen op zijn fiets. Ik mocht zonder probleem wat foto's maken. Toch iets speciaals!  En dan naar Valkenburg. Ik had iets meer dan 40 km. op de teller, tijd voor 'n pauze. Ik zag 'n rustig terras met de waard buiten rustig rondkijkend. Ik vroeg hem of ze vlaai hadden, en dat hadden ze. En of ik mijn fiets ergens kon plaatsen en dat kon ook. Die pauze heeft 'n gunstig effect gehad op mijn rit, bij thuiskomt kon ik bij wijze van spreken opnieuw vertrekken, zo fit voelde ik mij nog. Maar vooral prachtig in Valkenburg, was die groep menselijke beelden, geschaard rond 'n tafel. Ik heb toch even moeten wachten om 'n foto te kunnen maken, ik was er niet alleen.

De Fromberg is ook 'n mooi klimmetje, boven op de top heb je 'n prachtig vergezicht. Fromberg is 'n gehucht en hoort bij Voerendaal. Enkele jaren terug had het gehucht 45 inwoners. Wat verder heb je Gulpen, daar zag ik 'n mooie muurschildering. Die klimmetjes heb je natuurlijk vooral rond Valkenburg, de Goudsberg tussen Walem en Valkenburg, de Beversberg vanuit Gulpen en de Bruisterbosch in Eckelrade.

Terugkeren deed ik dus vanuit Gulpen naar Scheulder om vervolgens via de Torenmolen (molen is van de 17de eeuw) in Gronsveld naar Maastricht te fietsen. De Noorderbrug over en dan dat laatste klimmetje, de Sandersweg. In Lanaken heb ik ten slotte iets gedaan wat ik al lang niet meer gedaan heb, ipv. 'n biertje te drinken, heb ik eens 'n aquarius gedronken, het vocht terug op peil gebracht. Dat biertje heb ik later gedronken, tijdens ons warm avondmaal.

Ik ben zéér tevreden over mijn rit, het was prachtig weer, mens en fiets hebben wederom geen averij opgelopen en de conditie is goed. Zoals gezegd, ik had nog overschot aan energie.

01-05-2024, 18:46 geschreven door eddy meuris

Wandelen in het bos is altijd 'n beetje 'n avontuur, je weet waar je aan begint maar zelden waar je gaat eindigen. Nu eindigen, .... meestal weet ik dat wel, maar het zijn vooral de paden er tussenin die al eens kunnen wijzigen. En met wijzigen bedoel ik dat je meestal je neus achterna loopt en bij elke splitsing van wegen, je kunt beslissen welke richting je gaat aanhouden.

Vandaag was het dus 'n boswandeling. Vrees om 'n tak op mijn hoofd te krijgen, dat had ik niet, ondanks de nochtans felle wind. Ik vertrok langs dat smalle pad langs de Maastrichterweg het bos in om vervolgens langs camping San Lanaco te passeren. Op dat punt begon mijn boswandeling pas echt. Op verschillende plekken zie je 'n beek stromen, en eenmaal op het pad naar de Bessemerberg toe, was het klimmen en dalen. Dat pad is in feite 'n mountainbikeroute, ik heb er toch 'n vijftal gezien vandaag. Het zijn allemaal robuuste fietsen die ze er voor gebruiken, dat is ook wel nodig, de hellingen zijn hoog - de dalen diep - en er liggen veel losse stenen. Daarom noemde ik deze boswandeling eentje van het pittige type, zelfs te voet vraagt het 'n inspanning.

Eens boven op de Bessemerberg, is het even de grote baan volgen om vervolgens rechts af te slaan. Dat pad is aangegeven met 'n wandelembleem. Eens op het einde van dat pad, is het gewoon linksaf en gewoon blijven volgen. Bijna op het einde, juist vóór Sparrendal, ben ik rechtsaf gegaan. Onderweg had ik gemerkt dat ik waarschijnlijk niet tijdig ging thuis zijn voor het middagmaal en ik had daarom 20 minuten respijt gevraagd. Op dat laatste punt dus, zag ik dat er nog wat tijd was om terug te keren via de Kewithstraat en Hoeve Kiewit. Waar ik in het bos altijd herinneringen aan blijf houden, dat is die plek waar ik als jongeling mijn eed heb afgelegd bij jeugdvereniging KSA. Wie de KSA niet kent, deze jeugdvereniging hield zowat het midden tussen Chiro en Scouts.

Op het einde van mijn wandeling kwam ik nog vriend en leeftijdsgenoot Guido tegen. Uiteraard worden er dan wat weetjes uitgewisseld. Zo kwam het dat ik mij via de Sportoase toch nog effe diende te haasten. En dat zwart fietsje, ... hoe meer ik rondkijk, hoe meer ik ze zie staan of rijden. 

28-04-2024, 14:49 geschreven door eddy meuris

Na wat huiselijke taken kon ik deze namiddag beslissen wat te doen om me weer van mijn sportieve kant te tonen. In 'n wandeltocht had ik eigenlijk geen zin, in 'n fietstocht des te meer. Nu had ik al 'n mooie route klaar liggen voor mijn koersfiets, maar enerzijds was de regen eens te meer spelbreker en anderzijds was die route toch wat lang om daar pas in de namiddag mee te starten. Het werd dus 'n alternatieve route met de stadsfiets.

Een klimmetje stond wel op mijn menu, de Molenberg tussen Rekem en Zutendaal. En nee, gespaard van wat gemiezer bleef ik niet, zij het dat het slechts minimaal was, te weinig om nat te worden. Ik vertrok langs de Ziepbeek in Rekem om dan die klim te maken. Geen moeilijke helling, alleen op het einde is het effe doorduwen. In Zutendaal ging het dan rechtsaf naar de brug van "fietsen door de Heide". Je kunt er ver kijken. Aan de grote weg As - Mechelen a/d Maas, ging ik opnieuw rechtsaf tot aan de Salamander. Daar koos ik het pad doorheen het bos naar Eisden. Aan het station van Eisden ben ik gestopt voor 'n koffie, de vergeetachtige "ik" had namelijk zijn drinkbus thuis vergeten. Kan gebeuren ...

Van het station fietste ik naar Eisden-Tuinwijk, naar de St. Barbarakerk. Deze werd gebouwd tussen 1934 en 1936, de toren is 53 meter hoog. Iets verder aan het voetbalstadion van Patro Eisden, heb ik even voet aan de grond gezet om wat van de natuur te genieten. Terugkeren deed ik oa. via de Maas in Kotem en langs het overzetbootje in Uikhoven. Dat bootje, ze noemen dat 'n veer, vaart in april uit in het weekend, vanaf mei tem. september elke dag. Het is gratis en maakt de verbinding met Geulle in Nederland.

Tot slot kwam ik ook nog voorbij die kapel in Herbricht (gewijd aan de Heilig-Hartverering) en die speciale spreuk tegenover de kapel. Ook in Herbricht zag ik opnieuw de wilde Konikspaarden, nu langs de Maas zelf. In Smeermaas liggen de kajakken al klaar om de Maas af te varen. Het zomerseizoen kan beginnen.

Zo, ik heb weeral mijn best gedaan, al zeg ik het zelf. Iets meer dan 50 km. op mijn stadsfiets, 'n goed bestede namiddag. En om helemaal te eindigen, nog 'n opmerking over dit soort zwarte fietsjes. Ze zijn elektrisch en het is precies of de voltallige jeugd er eentje gekocht heeft. Is dat om er bij te horen, of is het cool om op zo 'n fiets te rijden ....? Kwestie is dat je er tegenwoordig niet meer langs kunt kijken. Goed weekend iedereen.

26-04-2024, 18:27 geschreven door eddy meuris

Zo, de wasmachine is gevuld, mijn fietskledij kan gewassen worden. En het was 'n ganse hoop, de temperatuur van deze ochtend deed mij toch besluiten goed warm gekleed te vertrekken. Mijn doel was om vandaag wat bergjes te gaan beklimmen.

Ik vertrok richting Maastricht om vervolgens in Bemelen, mijn eerste bergje over te fietsen, de Bemelerberg. Nadien was de Cauberg in Valkenburg aan de beurt. En om het drie-luik compleet te maken, was het mijn bedoeling om ook de Geulhemmerberg over te fietsen. Helaas geraakte ik niet aan de voet van die helling door wegeniswerken. Het zal dus voor 'n volgende keer zijn. Ik vervolgde mijn weg richting Meerssen waar dat prieeltje altijd mooi staat te pronken.

Eens Meerssen buiten, kwam helling nr. 3 eraan, de Biesenberg. Boven op de top ben je in Beek, kort bij de luchthaven. Die is gelegen rechts naast de snelweg. En dan was het zaak terug België binnen te fietsen. Mijn teller gaf al 40 km. aan, stilaan tijd dus voor 'n pauze. Ik had de keuze, ofwel in Kotem, juist achter de brug, of Preuverie Auwt Gäöl in Geulle, juist vóór de brug. Dat laatste zag er mij zo gezellig uit, 'n mooi terras in het zonnetje. En de vlaai was lekker.

In Elsloo moest ik even het Julianakanaal oversteken om vervolgens die lange brug over te fietsen naar Kotem, België dus. Vanaf daar heb ik gefietst met de "natte vinger" zoals ze dat zeggen, op het gevoel dus. Gezien ik 'n bergje gemist had door werken, stond het idee me wel aan om vandaag de Duivelsberg in Opgrimbie op te rijden. Die heeft op het einde 'n hellingsgraad van iets meer dan 10%.

Na die "duivel" ging het richting Zutendaal, de kerk voorbij om vervolgens via Munsterbilzen, naar Bilzen te fietsen. Je hebt daar 'n mooi stadhuis. Het wordt niet meer gebruikt voor gemeentelijke diensten, maar het heeft wel 'n ceremoniële functie, er wordt nog getrouwd. Bilzen rijd je buiten via het drie-luik: Brugstraat - weg naar Waltwilder - Waltwilder buiten, drie korte hellingen.

Terugkeren deed ik via Hoelbeek, ik kwam er ondermeer aan het schooltje van mijn kleinzoon voorbij. Juist achter de oude spoorbrug, was het 'n allerlaatste keer effe omhoog om dan in Eigenbilzen de weg naar Gellik in te slaan. Met nog 'n lus doorheen Veldwezelt, raakte ik vandaag toch weer aan 100 km.

Ik ben weeral tevreden over mijn rit, wat bergjes bedwongen, relatief goed weer en belangrijk .... mens en fiets zijn er weer zonder kleerscheuren doorheen gekomen.

Thuis heb ik mij nog wat met de kleinzoon bezig gehouden, kijken of zijn huiswerk goed gemaakt is en geluisterd naar zijn leeslessen.

23-04-2024, 19:47 geschreven door eddy meuris