|
Nadat ik er gisteren de brui aangegeven heb, diende ik dat vandaag toch recht te zetten. Nee, het was gisteren absoluut niet aangenaam om buiten te zijn. Ik heb er dan maar 'n fijne binnen-zit-dag van gemaakt, ook eens plezant. 
Maar vandaag wilde ik er toch 'n lap op geven, 'n stevige wandeling was mijn voornemen. In de voormiddag lukte het niet (winkelen - huishoudelijke taken) en in de vroege namiddag was het aan het regenen. Het was dus wachten tot omstreeks 14u45 eer ik de deur uit kon. Alhoewel het op dat moment droog was, heb ik veiligheidshalve toch maar mijn paraplu meegenomen. 
Ik vertrok in Smeermaas aan de Kanaaldijk, rechts het smokkelpad in (het pad links op de foto). Vanaf het begin was het ploeteren doorheen het slijk. Gelukkig had ik mij voorzien van degelijk schoeisel. Eenmaal het pad bergop ging, werd het doenbaarder om te wandelen. Daarna kwam er 'n verhard stuk om ten slotte weer over te gaan op 'n modderstrook.  Gelukkig kwamen toen de woonboten in 't zicht. Daar is de bestrating prima omdat die bewoners, daar ook met hun auto moeten geraken. 
Eenmaal aan de Noorderbrug besloot ik vandaag Maastricht niet binnen te trekken maar gewoon links af te slaan, de Bosscherweg in, oftewel gelijk wij het noemen, de "kleine grens langs de Maas". Ik had mijn paraplu nog niet nodig gehad maar ik koos voor de zekerheid, zo snel als mogelijk terug naar huis.
En ja hoor, even later begon er nattigheid te vallen, niet in die mate dat de paraplu open moest - dat vermindert de snelheid - maar toch, minder plezant. Kort aan Smeermaas aan die tong, symbool van the Rolling Stones, moest ik toch de paraplu openklappen. En toen ik uiteindelijk in Lanaken kwam, was de duisternis ingevallen. Met 'n warme cécémel kon ik huiswaarts keren, net op tijd om mij nog om te kleden voor het avondeten. 
Mijn laatste plaatje geeft 'n overzicht van mijn fietstochten, meer bepaald het beklimmen van hellingen in 2024. Ik ben 57 hellingen opgereden, sommigen meer dan eens, vandaar die 131 keer. 
Ik wens jullie allen morgen 'n fijne Kerstavond. 
|
Ik ben Eddy Meuris