aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
21-02-2024
Hocht.
Voor ik begin aan mijn wandelverslag van vandaag, nog eerst 'n kleine anekdote mbt. mijn fietstocht van gisteren. Zoals jullie konden lezen (of nog moeten lezen ...), ben ik tijdens mijn rit aan de praat geraakt met 'n in België wonende Nederlander. Naar zijn zeggen had hij verleden jaar 10.000 km. op de teller, het jaar dat hij met pensioen gegaan is. Maar door gaandeweg over van alles en nog wat te praten, was ik ineens verbijsterd toen hij mij vertelde dat hij bruggen mijdt als de pest, de kerel heeft namelijk hoogtevrees. Hij probeert zijn ritten zo te maken dat hij geen bruggen moet overfietsen. Maar omdat hij mij gezelschap wilde houden tot in Zutendaal, diende hij wel drie bruggen over te rijden, eentje in As, de brug over de snelweg en de brug van fietsen door de heide. Ik had hem geadviseerd om in mijn wiel te kruipen zodat ik als eerste de bruggen overreed. Naderhand voelde dat voor hem als 'n overwinning op zichzelf. Zo zie je maar, elkeen heeft zo zijn kleine geheimpjes.
Mijn wandeling van vandaag had als doel, de voormalige abdij van Hocht. De abdij werd gesticht in 1180 en is vele jaren in religieuze handen geweest. Het gebouw en de ommuring zijn beschermd als monument. Deze keer heb ik er ook weer enkele oude postkaartjes bijgedaan.
Ik vertrok doorheen Pietersheim voorbij het kasteel en de ruïne, om wat verderop de brug van Tournebride over te steken. Via de sluis van Neerharen ging het dan rechtsaf naar Hocht. het gebouw is in privéhanden, je kunt er dus niet al te kort bijkomen. Van Hocht ging het vervolgens via de velden naar de Oude Heirbaan in Smeermaas. Juist op de grens tussen veld en bebouwing staat er weer iets wat ik met 'n kwinkslag als volgt kan benoemen: "waar je ook gaat over Gods wegen, kom je steeds kapelletjes tegen". Dit kapelletje wordt precies nog wel onderhouden maar het ziet er in feite niet uit.
Tenslotte ging ik tot aan het kanaal om daar rechtsaf, terug te keren naar Lanaken. Van aan de brug in Smeermaas tot thuis is het precies 3 km. wandelen.
In de namiddag heb ik mijn lichaam nog wat afgepeigerd in mijn tuin, de composthopen dienden omgekeerd te worden. Ben blij dat dit werkje weer achter de rug is. Nog ene fijne namiddag en avond.
Een probleemloze rit, goed afgesloten. Dat zie je seffens bij mijn laatste foto. Maar eerst begon de dag al vroeg voor mij, vanmorgen om 8u00 naar de kapper en daarna op controle bij de dokter. Dat laatste dient op regelmatige basis te gebeuren.
Maar dan, omstreeks 10u30 was ik klaar om aan 'n fietstocht te beginnen. Het was vandaag te doen, zoniet zou het in de rest van de week, ofwel letterlijk in het water vallen of ik zou stevig afgeremd worden door 'n stevige wind. Dus droog weer vandaag en max. 3 bfr. uit ZW. En wat is er dan idealer om met de wind in de rug te vertrekken langs kanaal en Maas, om nadien beschermd tegen de wind, terug te keren. De bedoeling was dus om naar Aldeneik te fietsen, 'n toeristisch plaatsje, juist boven Maaseik.
Ik vertrok via het kasteel van Rekem en een der mooiste oude gebouwen langsheen het kanaal. In Vucht had ik 'n kort gesprek met 'n lid van de heemkundige kring. Hij staat in voor het onderhoud van de historische site aldaar. Die site herdenkt het feit dat 'n Duits vliegtuig in 1940 daar is moeten landen met als gevolg dat Hitler het begin van WO II met enkele maanden heeft moeten uitstellen.
Vervolgens enkele mooie beelden in Dilsen, 'n plaats waar je fijn kunt wandelen. In Maaseik aan de brug was het tijd voor de inwendige mens, wat boterhammen en 'n banaan. En zoals jullie intussen al gewend zijn, ook in Aldeneik hebben ze 'n mooi kapelletje. Het werd gebouwd in 1949 als dank dat de streek in WO II gevrijwaard bleef van schade. Tot dan ging het vrij vlot, ik had dan ook wind in de rug. Ik had daar 'n gemiddelde van 26 km/uur.
Maar eens Aldeneik buiten, ging het linksaf richting Wurfeld en het oude kolenspoor tussen Maaseik en As. Aan die brug over de Zuid-Willemsvaart, stak mij 'n wielertoerist voorbij die ik ben blijven volgen tot in Zutendaal. Gaandeweg zijn we met mekaar aan de praat geraakt. Bleek het 'n Nederlander te zijn, woonachtig in Kinrooi. Hij vond het goed dat we samen opfietsten, wat gezelschap is altijd fijn. Hij was sinds 'n jaar gepensioneerd en maakt nu vele ritten. In Zutendaal was het voor hem tijd om terug te keren, voor mij was het tijd om even op mijn effe te komen, met twee fiets je altijd iets sneller dan alleen.
Vervolgens ging het nog naar Munsterbilzen en Eigenbilzen om ten slotte via het kanaal en Briegden, te concluderen dat het goed geweest was. Dat drankje had ik mij onderweg wel nog beloofd. Voila, 'n rit van iets meer dan 90 km. Geen problemen onderweg gehad, er was wel stevige wind, maar over het kolenspoor viel dat nog best mee. Ik was er trouwens fietser 163 die daar vandaag passeerde.
O ja, ik heb nog niks gezgd over mijn eerste foto. Bij het bedrijf Sappi zijn ze al het hout aan het weghalen, hout dat nu niet meer nodig is wegens het stopzetten van de productie.
Je hebt niet altijd de mogelijkheid om interessante foto's te maken, zeker niet als je gaat wandelen langs grote en drukke wegen. Niet dat de inspiratie zoek is, maar gezien ik al de hele namiddag weg ben om te gaan schaken, wilde ik toch niet al te ver gaan vandaag, kwestie dat ik samen met mijn vrouw nog een koffiemoment had om daarbij nog het een en ander door te spreken. En gezien ik naar de bakker moest in het centrum, ben ik dan maar direct na het lezen van de krant, op pad gegaan.
Ik wilde nog eens naar Smeermaas wandelen. Onderweg kwam ik vriend Peter tegen die voorlopig nog niet aan fietsen toekomt, maar mogelijk wel eens de wandelschoenen wil aantrekken. Hij hoeft maar contact op te nemen en we gaan samen. Vervolgens ging het langs "de Bron", onze bibliotheek en nog zoveel meer.
Aan het rond punt in Tournebride, ging het dan rechtsaf naar Smeermaas. Het was gewoon de grote weg volgen tot voorbij de kerk om daarna aan het kruispunt, rechts naar Lanaken terug te wandelen. En hoe meer ik het centrum naderde, hoe meer de zon begon te schijnen. Het deed wel deugd. Dan mijn brood gehaald bij de enigste bakker die vandaag open was en via het park terug naar huis.
Omdat er maar 'n paar foto's gemaakt zijn onderweg, en het doel van mijn wandeling Smeermaas was, wil ik afsluiten met enkele oude postkaartjes van dat dorp, nu 'n deelgemeente van Groot-Lanaken.
Je moet al eens anticiperen op iets, vandaag was dat op de te verwachten regen. Zoals gewoonlijk zaten we al vroeg aan het ontbijt en zo kwam het dus, dat ik al iets vóór 8u00 de deur uit was voor 'n wandeling. De buienradar voorspelde weinig goeds, het was dus kwestie om je moment te kiezen, en dat deed ik dus.
Ik wandelde naar de sportoase om wat verderop, mij gelukkig te prijzen dat we in onze streek, nog ver kunnen kijken. Ik zou bvb. in 'n stad niet kunnen aarden, geef mij maar de boerenbuiten. Aan de Dorpsstraat in Gellik, ging het linksaf om uiteindelijk rechts naar het kanaal af te zakken. Aan de brug van Briegden had je toen nog de glans van de opkomende zon.
En ja, ook op zondag varen de schepen tegenwoordig. Vroeger was dat "not done". Aan de sluis ben ik uiteindelijk toch maar stilletjes huiswaarts gekeerd. De eerste druppelen regen begonnen al te vallen. En dat het nog een tijd zal regenen, zij het lichtjes, dat zag ik nu juist op de buienradar. De rest van de dag zal zal het 'n binnen-zit-dag worden vrees ik.
Waw, wat 'n verschil met gisteren, het was best aangenaam vandaag. Af en toe 'n streep zon, weinig wind en zeker geen nattigheid. Ik wilde gaan fietsen maar er zou, ... misschien, hopelijk ... 'n werkman komen, en daar wilde ik wel bij zijn. Maar ik heb duidelijk gezegd, ZOU, en daar is het dan ook bij gebleven. De brave man is tot en met gisteren gaan skiën en had duidelijk andere kopzorgen vandaag. Anderzijds had ik ook heel wat werkjes te doen in de tuin, dat heb je als de lente zo stilaan in aantocht is. Dat dan maar eerst gedaan.
In de namiddag kreeg ik groen licht van mijn echtgenote om de deur uit te trekken. Zij bleef toch thuis en zij zou die werkman wel briefen over het werkje dat moest gebeuren. Ok dus, ik ben op pad gegaan, richting de Bessemerberg. Even heb ik met het idee gespeeld om tot Zutendaal te gaan en met de bus terug te keren. Maar gezien het weekend is, rijdt die bus slechts om het uur. Ik ben dus aan Campus Sint-Barbara rechts afgeslaan langs het ziekenhuis door.
Ik heb vandaag uitzonderlijk veel volk gezien in het bos, ruiters, mountainbikers, joggers en meerdere gezinnen op wandel met kleine kinderen. Het weer was er dan ook naar. Aan Domein Zangersheide met zijn paarden, stak ik de weg over richting Pietersheim. Aan de burchtruïne maken de beestjes zich niet meer druk als de een of andere fotograaf effe blijft stilstaan.
Maar eens Pietersheim verlaten, wandelde ik terug via het kanaal. In Lanaken passeerde ik het Cultureel Centrum. Daar was ik wederom verwonderd dat na al die jaren, die glazen pilaren nog altijd rechtstaan.
Zo, die wandeling zit er weer op. Intussen heb ik dit jaar al de 400 km. "in the pocket". En die werkman, ... nee, die is er niet geweest. Ik zal weer 'n telefoontje moeten doen. Waarom is dat moeilijk om zo iemand aan de deur te krijgen?
Van Opgrimbie via de Aspermansvijver terug naar huis.
Als titel op mijn Strava-account heb ik vandaag gezet: "kl ...teweer, gevolgd door meerdere regenwolkjes waaruit veel nattigheid viel". En het was inderdaad slecht weer. Nu controleer ik wel altijd de buienradar, en ... het zou niet gaan regenen, zou .... Ik dus met de bus naar Opgrimbie om daar in het centrum af te stappen.
Ik wilde vandaag langs de Aspermansvijver wandelen. De kortste weg daarheen is via de Broekstraat om op het eind van de straat, aan Brasserie Aspermans, links af te slaan. En dan ben je er. De vijver ligt juist óver de dorpsgrens, op grondgebied van Rekem-Lanaken dus. Maar ik denk dat het toch vooral de bewoners van Opgrimbie zijn die er gaan wandelen.
En toen begon het te miezeren, eerst lichtjes aan, maar gaandeweg, meer en harder. Ik kon nog wat mooie foto's nemen aan de vijver zonder mijn gsm te zeer bloot te stellen aan al die vochtigheid. En dan ging het verder over vele drassige paden. De plekken waar het relatief droog was, die kon je op één hand tellen.
Gelukkig kon ik al rap aan het kruis de Heidestraat oversteken. Vanaf daar had ik weer tarmac onder de schoenen en dus betere omstandigheden. Aan La Butte aux Bois kon ik het niet laten om nog wat foto's te nemen. Maar eens daar voorbij, hebben ze pas echt goed de hemelsluizen opengezet. Op zijn plat Lanakers gezegd: "iech waor zeiknaot". In die omstandigheden was verder foto's nemen niet meer mogelijk.
Nu, het is wat het is, eens thuis kon ik mij douchen en andere kledij aantrekken en het leed was weer geleden. De temperatuur viel best mee en er was weinig wind, ik kan tegen 'n stootje.
Ik zou zeggen tegen al mijn volgers, goed weekend en doe eens iets geks!
De temperatuur was vandaag op zijn minst, ... ongewoon! In feite, té warm voor de tijd van het jaar. Maar, ik zal maar niet beginnen te klagen, het was mooi meegenomen om in die warmte te kunnen wandelen.
Zelfs deze morgen, omstreeks 7u15 toen ik naar de bakker ging, was de temperatuur al aangenaam. En dat kapelletje, dat zie ik op onze straat altijd als eerste. Maar omstreeks 9u50 vertrok ik voor mijn grote wandeling. Om te beginnen achter de kinderboerderij door, en dan de Neerharenweg in. Daar zag ik vriend en collega-wandelaar Eddy. Achter het Domein Zangersheide ging ik linksaf, de Romeinendreef in. Wat die Romeinen hiermede te maken hebben, dat heb ik nog nergens kunnen vinden. Maar goed, op het einde van die straat, ging ik nog eens rechtsaf, de Paalsteenlaan in. Ik kan mij niet herinneren dat ik daar in het laatste decennia nog geweest ben. Wat ik wel weet dat ze daar toch zeker al twee jaar aan het werk zijn.
In Tournebride wandelde ik terug via het jaagpad. En wonder boven wonder, daar kwam ik Eddy opnieuw tegen. Ik heb dus twee keer 'n kort oponthoud gehad voor ene fijne babbel. Opmerkelijk is dat we beiden binnenkort jarig zijn, hij, ... één dag vóór mij, maar wel twee jaar ouder. Via de sluis in Lanaken ging het terug naar het centrum. Onderweg zag ik al 'n vlinder (geen eigen foto). Ik weet het niet zeker, maar ik vermoed dat het 'n geeltje is, deze zag er toch in elk geval geel uit. Ja, de lente is precies op komst.
Het laatste stuk wandelde ik voorbij de school, het kerkplein en het park om thuis 'n laatste foto te maken van de krokussen die overal hun kop opsteken.
En deze namiddag, dan wacht mij 'n vervelend werkje. Door 'n zolderluik moet ik 'n controle gaan doen van onze zolder, 'n plaats waar ik al jaaaaaren niet meer geweest ben. Jullie moeten weten dat wij 'n woning hebben met twee verdiepingen en daar bovenop dus die zolder.
Vandaag was het nog even nagenieten van mijn fietstocht van gisteren. Niet dat het zomaar van 'n leien dakje liep, nee ..., ik heb er voor moeten knokken, vooral tijdens de heenrit. Maar dat maakt het eens zo plezant.
Gelet op de buien en de regen in de namiddag (dat is het nu, 12u30 aan het doen), vertrok ik deze voormiddag al het bos in. Voor ik vertrok, kreeg ik het vriendelijk verzoek om tijdig terug thuis te zijn, mijn vrouw had vroeg in de namiddag 'n afspraak en het eten diende dus tijdig op tafel te komen. Geen probleem uiteraard, ik ben 'n flexibele jongen.
Ik trok het bos in achter Sparrendal. Het viel mij vandaag op dat vele bomen het einde van de winter niet gehaald hebben. Het was gewoon de normale bosweg die ik nam, omhoog naar de Bessemerberg. Aan de legoblokken, stak ik de weg over om langs het rust- en ziekenhuis, verder te wandelen in de richting van Domein Zangersheide. Onderweg zie je dat er veel water in het bos staat, oa. die grote groen plas, eigenlijk 'n fascinerend zicht.
Eens voorbij de paarden van Melchior, was het tijd om terug te keren. Zo kon ik nog even behulpzaam zijn bij het dekken van de tafel.
En ja, wie wil weten wanneer er de volgende jaren carnaval gevierd wordt, zij het om mee te doen of anders om de streek te ontvluchten (zo ken ik er ook), hierbij 'n geheugensteuntje.
Het gebeurt me niet rap, maar vandaag had ik het nog eens zitten, effe terugschakelen naar 'n kleinere versnelling. Mijn plan was om deze voormiddag naar de abdij van Val Dieu te fietsen. Op de buienradar had ik gezien dat het droog zou blijven en dat er 'n wind van 3 bfr. zou zijn, komende uit het ZW (dus in de richting van Val Dieu). En zoals verhoopt, de zon was van de partij maar ook 'n schrale en koude tegenwind. Dat die zon mij in de ogen scheen , tot daar toe, maar die koude wind begon in te werken op mijn systeem. Om mijn motor niet op te blazen, was het dus kwestie van 'n tandje kleiner te fietsen. Op 'n bepaald moment was ik zelfs aan het denken om 'n afslag naar links te nemen (dus vroeger terug te keren). Maar mijn eergevoel had bepaald dat het Val Dieu zou worden en dat is het dan ook geworden, zij het dat de laatste kilometers tot ginder, echt op karakter waren.
Gelukkig was de brasserie van de abdij geopend, dat had ik op voorhand nagezien. Die koffie, dat stuk taart en de Cecemel kwamen dus echt op tijd. Ik ben er toch 'n tijdje blijven zitten, effe genieten van de warmte en het gezelschap. Ik was er niet alleen, er waren vele gezinnen die aan het genieten waren van 'n warme lunch, de volwassenen ook met 'n fris Val Dieu biertje.
En zoals verhoopt, de terugweg ging mij 'n stuk makkelijker af dan de heenweg. Ik had nu de wind in de rug, en die pauze had mij goed gedaan. Misschien nog 'n woordje uitleg over mijn route. Ik vertrok via het jaagpad in Briegden om in Kanne onder de brug, enkele foto's te nemen. Van Kanne ging het via Lanaye en Moelingen naar Warsage. Daar had ik dan 'n heel stuk bergop en ... wind op kop. Vooral daar heb ik mij ingehouden om niet in het rood te gaan. Ik was dus blij om in Val Dieu effe te pauzeren en ook om er enkele foto's te maken.
De terugweg liep in het begin via dezelfde wegen. In Warsage-centrum nam ik ook enkele foto's. Maar eens in Voeren, koos ik er voor om via 'n andere weg terug te keren. In 's-Gravenvoeren waande ik mij de verkondiger van de plaatselijke carnavalsstoet, ik diende doorheen de hoofdstraat te fietsen, de straat waar de stoet doorheen diende te trekken. Het volk stond al rijen dik en de muziek was uitbundig. Alleen spijtig dat ik geen karamellen bijhad om rond te strooien, ik zou nogal een bekijks gehad hebben.
Maar eens Voeren buiten, kon ik naar Maastricht fietsen, niet doorheen het centrum maar er onderdoor om via Rothem naar de Noorderbrug te pedaleren. Helemaal op het einde waar ik rechtsaf diende te gaan richting de grens en Smeermaas, zag ik die fiets nog steeds liggen, ontdaan van wielen en zadel, maar nog steeds met 'n stevige ketting vastgemaakt aan 'n paal. Hij ligt er al 'n tijdje.
En in Smeermaas kon ik zonder problemen passeren aan het kruispunt. Vandaag gaat er de carnavalsstoet uit en zo te zien stond er al heel wat volk te wachten op het jolijt. Thuis kon 'n warm bad mij lekker opkikkeren. Dat heb ik alweer gehad, Val Dieu, ... voor het eerst en niet voor het laatst dit jaar.
Voor ik vandaag begin te schrijven, wil ik eerst 'n "dank-je-wel" zeggen tegen 'n opmerkzame medeblogster. Zij attendeerde mij op het feit dat mijn verslag (plus foto's) van gisteren, tweemaal op mijn blog verschenen zijn. Hoe dat zo kwam, ik weet het niet. Mogelijk ben ik effe afgeleid geweest en 'n keer teveel op enter gedrukt. Hoe ook, merci Benthe. De fout is inmiddels hersteld.
De zon scheen deze voormiddag, tijd dus om nog eens naar Briegden te wandelen. Ik vertrok in het Uilenspiegelpark waar de lente zich stilaan laat zien. Vervolgens ging het dus naar Briegden, meer bepaald linksaf de Briegdenstraat in. Daar staat 'n kapel met bouwjaar 1943. Op het einde van die straat heb je dan rechts de holle weg, 'n beschermd pad. Aan het kapelletje ging het weer rechts omhoog naar de Kiezelweg. Daar stak ik gewoon de straat over, de Beekveldweg in. Vraag aan twintig Lanakenaren waar die straat ligt, ... misschien dat er ééntje het kan zeggen.
Iets verderop kom je vervolgens langs de aardbeikwekerij. Nu zijn de serres nog leeg, maar kom binnen enkele maanden maar eens terug ...! Aan het Louis Paul Boonpad ging ik linksaf naar Gellik. Via de Wijerdijk kwam ik in de Boonakkerstraat waar je vanuit 'n ander standpunt de oude spoorwegbrug kunt fotograferen. Het was nog redelijk vroeg, iets na elven, 'n extra lus langs Hoeve Kiewit kon er nog wel bij. Het was wel effe slalommen langs de vele plassen om de schoenen min of meer droog te houden.
Na het middagmaal ben ik voor het eerst dit jaar met gereedschap aan het werk getogen. We hebben samen de mogelijkheden eens bekenen wat er gezaaid en gepland kan worden, op welk perseel en wanneer. Ook voor het eerst heb ik besloten mij niet meer te vermoeien met het echte spitwerk, maar gewoon de boel onkruidvrij te maken, later er onze compost over te verspreiden en er dan vervolgens met de driepikkel doorheen te gaan. De grond gewoon 'n beetje los maken. Ben benieuwd naar het resultaat.
En morgen, ... als het weer wordt gelijk vandaag, dan zit er mogelijk 'n fietstocht in. Misschien Val Dieu.
Seffens om 14u11 vertrekt onze stoet. Eerst de reclamekaravaan gevolgd door de vele groepen en de prinsengarde. Om in die omstandigheden te wandelen, ... dat is natuurlijk niet te doen. Nee, mijn vrouw en ik spraken deze voormiddag al af om 'n toerke te gaan maken. Zij effe de deur uit voor 'n halfuurtje, ik iets verderweg voor ene km. of 7 à 8.
En aan de Heuvelstraat was het grappig om te zien dat kleine paadjes soms - ongewild - 'n andere naam krijgen. Mijn bestemming was vandaag weer Pietersheim. De binnenkoer van de ruïne was geopend en ik heb er dankbaar gebruik van gemaakt om daar wat foto's te nemen, ook van bovenop de toegangspoort. De trappen waren wel glibberig door de vele regen, het was kwestie van goed de leuningen vast te houden.
Vervolgens ging het doorheen de dreef om aan de toegangspilaren, links af te slaan richting de Neerharenweg. Aan de visvijver was het vandaag "code rood" voor de vissen, verschillende vissers waren actief met steeds maar beter materiaal. Het was nog vroeg toen ik doorheen de kinderboerderij stapte, 'n lus via de Asbeekweg kon er nog wel af. Die straat heb ik de laatste tijd gemeden omdat ze bijna volledig is opgebroken en het ziet er niet naar uit dat er op korte termijn verandering inkomt. Zoals altijd, kun je er verschillende paarden spotten.
Op de hoek van het Ceulemansplein zag ik 'n eetkraam staan. Die gaat zeker gouden zaken doen want de stoet trekt er voorbij. En op de Hoenderbroekstraat staat al 'n groep klaar, de prinsengarde van Tom 1. Het is op die straat dat elke groep 'n voorbehouden plaats gekregen heeft.
Nu ik dit aan het typen ben, klinkt de carnavalsmuziek al volle bak. Lanaken gaat geluk hebben, de eerste uren wordt geen regen verwacht. En mijn laatste foto, dat is ons 4-uurtje van vandaag, "puddingvlaai mèt knöbbelkes" oftewel puddingvlaai met kruimels, 'n nu erkend streekproduct in de beide Limburgen.
De bedoeling was vandaag om te fietsen en dat heb ik dan ook maar gedaan. Mijn plan was om in de voormiddag al te vertrekken en om 'n langere rit te maken met de koersfiets. Maar de regen van gisterenavond en nacht, besliste er anders over. De wegen waren nog nat en dan met de koersfiets gaan rondrijden, dat zorgt er dan voor dat je achterste ook nat wordt. Ik heb dan maar mijn rit ingekort en de stadsfiets genomen na het middagmaal.
Ik vertrok te Briegden via het jaagpad langs het Albertkanaal. Vervolgens reed ik onder de brug van Vroenhoven door om in Kanne, daar de brug over te steken richting de sluis van Lanaye. Deze keer eens niet doorheen Lixhe (of Lieze op zijn Vlaams) gereden, maar rechtdoor gegaan naar Visé. Je ziet al direct de zware Waalse industrie. Visé is ook gekend om zijn vele boten. Vervolgens ging het naar Haccourt en Hermalle. Om terug te keren moest ik weer doorheen Visé fietsen. Onderweg ook daar 'n kapel gespot.
En dan ging het naar Eijsden. Juist voor de grens, nog op grondgebied België, meer bepaald in de gemeente Moelingen, zie je de vermeldingen over Fort Navagne, ooit 'n verdedigingsschans die uiteindelijk in 1702 werd afgebroken door de Maastrichtenaren. De stenen werden gebruikt als bouwmateriaal.
Om niet doorheen Maastricht zelf te moeten fietsen, maakte ik 'n lus doorheen Gronsveld met zijn mooie molen. Vervolgens ging het over de Noorderbrug, naar Smeermaas en langs de carnavalsstraat bij uitstek in Lanaken, de Wijngaardstraat.
Zo, ik heb mij weer eens kunnen uitleven, en dat was toch de bedoeling. Voor zij die nog carnaval vieren, amuseer jullie.
Vandaag was het 'n kwestie van wat calorieën te verbranden, zeker na dat lekker dessert dat we ons deze middag lieten smaken. We hadden afgesproken om elders te gaan lunchen. Na het hoofdgerecht vonden we beiden dat er nog 'n gaatje was voor 'n dessert. En terwijl we aan dat dessert bezig waren trok de kinderstoet aan ons voorbij. De scholen en de Raod van Laon tot Aoke, hebben er werk van gemaakt. Beide foto's zijn niet van mij. Wel dank ervoor Petra.
En terug thuis heb ik maar niet geaarzeld en mij direct in m'n wandeluniform gestoken. Je kent dat, kledij die tegen 'n stootje kan en waarbij het niet erg is dat de zweetgeur van de vorige wandeling nog 'n beetje te ruiken is. Ik vertrok via de Com. Giddelostraat waar al 'n wagen ligt te wachten voor de stoet van zondag en de brug van Briegden om daar naar beneden te stappen, naar het Albertkanaal dus. En dan was het gewoon tot aan de brug van Veldwezelt, daar het kanaal over, de Neanderthalersite rechts houdende, en gewoon langs het jaagpad terug naar Lanaken.
Aan de firma Wetering ging het terug omhoog. Een zondagsfietser geraakt daar maar moeilijk boven. Op de Jan Rosierlaan zag ik 'n poort met enkele mooie maskers. Ook onze gemeente doet 'n duit in het zakje bij carnaval, de gevel is mooi gesierd. En in ons "ajdste café van Laoneke" De Hoop (ons oudste café) kon je omstreeks 16u00 al niet meer in of uit. Ik denk dat ze al aan het indrinken zijn voor de machtsoverdracht van deze avond op het gemeentehuis. Onze prins carnaval krijgt dan officieus de sleutels van het gemeentehuis en bepaalt dan zes dagen lang het cultureel beleid in Lanaken. De burgemeester mag alleen nog lastig gevallen voor andere, meer ernstige zaken.
Om de muren omhoog te kruipen, regen, regen en nog eens regen. Plezant is anders. Dan maar van de nood 'n deugd gemaakt en mij verder verdiept in de boeken van Donna Leon met commissaris Guido Brunetti in de hoofdrol. De verhalen spelen zich meestal af in Venetië. Ik ben 'n fan van haar boeken.
Het was vandaag ook wachten op 'n andere dakwerker die ik gisteren contacteerde. Bij slecht weer zou hij komen kijken naar het probleem. En zowaar, omstreeks 14u30 was hij er. Hij gaat eerst tijdens het krokusverlof skiën maar daarna komt hij het euvel oplossen. We zijn in blijde verwachting.
En wonder boven wonder, iets na 15u00 is het gestopt met regenen. Tijd dus om de wandelschoenen aan te trekken. Nu, echt droog was het nog niet, het heeft nog even gemiezerd. Ik heb 'n simpele wandeling gemaakt, vertrekkende aan de hertjes van de kinderboerderij, vervolgens langs de visvijver om daarna langs de grachten aan het kasteel te wandelen. Goed dat ik stevige schoenen aan had, door al die regen was het er vrij vettig.
Heel ver wilde ik niet meer gaan, gewoon doorheen de Putstraat, de Koning Albertlaan en vanaf het centrum nog 'n lus doorheen de Stationsstraat, de Pannestraat en de Hoenderbroekstraat. Ik had de klok in 't oog gehouden en mij ervan vergewist dat ik thuis nog effe tijd had om mij om te kleden voor het avondeten. Zo is het uiteindelijk toch nog iets meer dan 8 km. geworden. Het begint aardig aan te dikken dit voorjaar.
Morgen staat er normaal gezien 'n etentje op het programma gevolgd door 'n wandeling, zaterdag héél misschien, 'n fietstocht. De wegen moeten wel droog zijn.
Goedenavond beste vriendinnen/vrienden, het is nu 20u17, hoog tijd om aan mijn dagelijks verslag te beginnen. Het slechte weer is bepalend geweest voor mijn dagindeling. Veel regen in de voormiddag en middaguren, wat droger omstreeks 14u00. Maar seffens meer hierover.
Vooreerst wil ik even reageren op vele opmerkingen in mijn gastenboek. Wij bloggers, zijn doorgaans al een jaartje ouder en hebben weinig of geen affiniteit (meer) met het carnavalgebeuren. Dit is heel begrijpelijk. Als ik mezelf bekijk, dan kan ik alleen maar beamen dat ook wij - mijn vrouw en ikzelf - het carnaval de laatste jaren meer bekijken van op een afstand. Uiteraard is er die interesse nog wel, zie mijn functie als redactielid in onze carnavalskrant, maar het uitgaan, al dan niet verkleed, dat is er niet meer bij. Waar wij vroeger met 'n heuse bende op stap ging, soms meerdere avonden na mekaar, blijven wij nu knus in ons huis. Die groep van toen is stilaan uit mekaar gevallen, kindjes - verhuisd - enz. Op het laatst bleven mijn vrouw en ik nog alleen over. Dat hebben we nog enkele jaren gedaan, maar nu hoeft het niet meer.
Maar nu mijn wandeling. Omstreeks 14u00 begon het wat op te drogen, misschien tijd om nog eens de bus te nemen naar Zutendaal. Ik had niet zo direct 'n terugweg in mijn hoofd, maar eens in Zutendaal begon het idee te rijpen om het eens over 'n andere boeg te gooien. Hiervoor stapte ik nog vóór het centrum af op de Trichterweg. Aan het Ijsparadijs, nu gekend door onze prins carnaval die er als meewerkend echtgenoot actief is in het seizoen, ging ik links af naar de Heidestraat, richting Rekem. Je moet daarvoor over 'n krakkemikkig fietspad. Op de foto ziet het er nog redelijk uit, maar op vele plaatsen is het wegdek er eentje met veel opgevulde gaten. Je komt er doorheen 'n bosrijk gebied met vooral de rood-bruine kleuren.
Aan de Ziepbeek en iets verderop aan het kruis, ging ik rechtsaf naar hotel La Butte aux Bois. Daar ben ik even 'n foto gaan maken van 'n wandeltuin, gelegen pal tegenover het hotel. En zoals ik al vertelde, het parcours lag niet helemaal vast. Ik kon ofwel de kortste weg naar huis nemen of de Reistraat ingaan om via Pietersheim en de Koning Albertlaan, terug naar het centrum te wandelen. Gezien ik goesting had in ene lekkere warme chocomelk, koos ik voor het laatste en nam alzo eigenlijk een omweg naar huis.
Op de Koning Albertlaan liet ik het kasteel van Pietersheim rechts liggen en aan de bibliotheek nam ik mijn laatste foto van de dag. En ja, die warme chocomelk die smaakte. Het was weer 'n stevige wandeling, niet zo snel als gisteren, maar wel op het einde wat gemiezer. Mijn regenjas was toch behoorlijk nat.
Een van de hoogtepunten van het Lanaker carnaval is de komst van 't Gilde van de Blauw Sjuut, afkomstig uit Heerlen. Zij verkondigen in de Euregio de komst van carnaval, dit jaar al voor de 72ste keer. De eerste keer deden ze dat in 1949. Het is 'n eer dat ze jaarlijks ook naar Lanaken komen. Ook de kinderen van de belangrijkste scholen worden betrokken bij dit evenement. Er worden in de raadszaal wat speeches gegeven, cadeautjes uitgewisseld, liedjes gezongen door de kinderen en decoraties omgehangen. Ik was er met enkele mederedactieleden van de Bèssemgezèt. En die fotograaf op de voorgrond, dat is Ronny, de bezieler van Fotolink. Overal waar er in onze gemeente iets speciaals te doen is, daar maakt hij foto's van en plaatst deze op zijn website.
In de namiddag heb ik het gewaagd om een langere wandeling te maken. Dat het fel waaide (5 bfr.), dat wist ik, dat het eventueel kon gaan miezeren, dat kon mij eigenlijk niet zoveel deren. Uiteindelijk is het droog gebleven en mijn terugtocht was er eentje van "gone with the wind".
Ik vertrok via de Hoenderbroekstraat, de Pastoorslindestraat en de Dorpstraat. In Gellik maakte ik 'n foto van de kapel Maria, Moeder van Eeuwigdurende Bijstand van 1898, met de kerk op de achtergrond. Ook hangt er op sommige plaatsen 'n spandoek om de lichtstoet aan te kondigen. Deze stoet is immens populair. Dan ging het naar Eigenbilzen om aan de brug, de trappen naar beneden, naar het jaagpad te nemen.
Veel is er uiteraard niet te zien langs het kanaal, op één enkel schip na. In Gellik drie bruggen op één rij, met op de achtergrond die van Briegden. Daar ging ik omhoog om via het ronde punt aan de sportoase, terug huiswaarts te keren. Als ik die laatste foto zo zie, dan rijdt er ergens 'n voertuig rond met 'n stevige kras op het chassis.
Voila, ik heb het weer sportief gehouden, méér dan 12 km. gewandeld tegen 'n tempo van 6,53 km/uur.
"Bijna uit mijn jas gewaaid", op 'n andere manier kan ik het vandaag niet omschrijven. Een speciale wandeling wilde ik niet maken, het weer was er niet naar en deze namiddag ga ik naar mijn schaakclub. Tussendoor hadden we nog 'n klein werkje buiten (zorgen dat onze regenton weer kan vollopen en hopen dat het niet meer gaat vriezen).
Maar gezien ik toch naar de bakker moest, heb ik er 'n klein lusje aan vastgeplakt. Ik vertrok langs de Hoenderbroekstraat en de Pastoorslindestraat om via De Puin en de Kleine Hofstraat naar de Kounterstraat te stappen. Daar maakte ik enkele foto's. En die foto van die boom, .... je zou het niet zeggen, maar in het echt is dat 'n gigant, je raakt er met je armen niet omheen, ik denk zelfs nog niet met twee personen.
Via de sportoase dan naar de bakker. Onderweg maken ze reclame voor Rekem als carnavalsdorp. En dat carnaval leeft, in bijna iedere etalage zie je werkjes van de kinderen. Hopelijk is het weer geen spelbreker. Op vrijdag is het aan de scholen om carnaval te vieren, zondag de stoet in Lanaken, maandag in Rekem en op dinsdag in Smeermaas.
Het weer heeft vandaag letterlijk niks om het lijf, grijs en mottig. Daarenboven staat er ook veel wind, kortom, geen weer om 'n hond door te jagen. En toch wilde ik héél even de buitenlucht in. Er was zo 'n heel klein moment van - dacht ik toch - droogte. Ver wilde ik niet gaan, en ver ben ik ook niet geraakt. Het begon weer te miezeren en al die nattigheid in je gezicht, ... niet aangenaam.
Mijn wandeling beperkte zich dan ook tot effe langs het kanaal te gaan, via de sluis en Sappi, terug omhoog en voorbij de sportoase, terug naar huis. Al bij al waren het nog 5 km. maar eens thuis was ik toch blij te kunnen genieten van de huiselijke warmte.
Vandaag heb ik de koers niet opgezet, ik had geen zin om naar de grote Mathieu van der Poelshow te kijken. Niet dat ik hem niet respecteer als renner, maar met hem erbij is het maar 'n saaie bedoening. Ik heb nog even nagenoten van al die foto's van afgelopen vrijdag, de voorstelling van ons Bèssemgezèt.
Binnen enkele dagen kunnen jullie op deze link, de krant online lezen. Nu zien jullie nog even de krant van verleden jaar.
Eindelijk, gisterenavond was het moment aangebroken dat onze carnavalskrant - de Bèssemgezèt - werd voorgesteld in het gemeentehuis van Lanaken. We hebben er toch naar uitgekeken. Vanaf oktober 2023 zijn we er wekelijks mee bezig geweest en dan is het echt uitkijken naar het moment dat je die gedrukte krant in je handen kunt nemen.
Zoals jaarlijks de gewoonte is, maken we er 'n heuse show van, er zijn diverse prijzen die uitgereikt worden (Laonekenaer van het jaar - Laoneker Sjang - bak van de Bèssem - orde van de Bèssem), een van ons mensen neemt de plaatselijke politiek op de korrel en we hebben ook steeds 'n gastspreker. Onze gast dit jaar was niemand minder dan minister Zuhal Demir. De zaal zat afgeladen vol en de sfeer was geweldig. De foto's die jullie zien, zijn deels van mezelf, deels gemaakt door Ronny van Fotolink. Hiermede is carnaval echt gestart in onze gemeente.
En uiteraard werd er ook vandaag gewandeld, zij het niet al te ver. Eerst naar de bakker en nadien via de Kinderboerderij en de burchtruïne, naar mijn vriend Hubert. Ik zag hem vanmorgen bij de bakker en hij wilde mij vertellen over zijn skiverlof van de afgelopen dagen. De foto's die ik maakte zijn van de Kinderboerderij, de visvijver en de ruïne.
Deze namiddag naar de koers gekeken. De Nederlandse dames staken er met kop en schouders boven uit.
Straks is er de voorstelling van ons Bèssemgezèt (onze carnavalskrant) in het gemeentehuis. Minister Zuhal Demir is onze eregast. Morgen meer hierover.
Dat wil zeggen dat ik tijdig gewassen en gestreken dien te zijn om op mijn Paasbest, mee aan te schuiven op de ons voorbehouden plaatsen. Ik had daarom mijn wandeling deze voormiddag al gepland.
Ik vertrok doorheen de Sint-Servaaswijk om in het verlengde van de Smeetsstraat het bos in te trekken. Aan het bankje ging ik rechtsaf omhoog. Vervolgens linksaf richting Gellik. En daar heb ik vandaag mij toch even in de luren laten leggen. Ik wilde doorwandelen tot aan de Kiewitseweg om vanaf daar terug te wandelen richting het kanaal. Kwam dat even anders uit, ik botste uiteindelijk op 'n draadafsluiting met weliswaar meerdere poortjes naar de verschillende woningen. Ik heb uiteindelijk moeten improviseren om tenslotte uit te komen op de Zilverdennenlaan (zie gele cirkel op mijn kaartje).
Eens terug op gekende wegen, wandelde ik voorbij het voormalige klooster en aan de kerk, de trappen naar beneden richting de Wijerdijk. Om huiswaarts te gaan, stapte ik eerst de brug over in Gellik. Ze zijn er de balustrade aan het vernieuwen. Daarna ging het linksaf, het Pieter Paul Boonpad in. Daar ligt al jaar en dag die mestton.
Mijn klok in 't oog houdende wist ik dat het hoog tijd was om naar huis te gaan, de kok wacht niet om de genodigden lekker eten voor te zetten. Mijn laatste foto nam ik aan een der brugjes in het Uilenspiegelpark.
En nu nog even genieten van mooie muziek van de groep Enigma.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Hij probeert zijn ritten zo te maken dat hij geen bruggen moet overfietsen. Maar omdat hij mij gezelschap wilde houden tot in Zutendaal, diende hij wel drie bruggen over te rijden, eentje in As, de brug over de snelweg en de brug van fietsen door de heide. Ik had hem geadviseerd om in mijn wiel te kruipen zodat ik als eerste de bruggen overreed. Naderhand voelde dat voor hem als 'n overwinning op zichzelf. Zo zie je maar, elkeen heeft zo zijn kleine geheimpjes. 
Ben blij dat dit werkje weer achter de rug is. Nog ene fijne namiddag en avond.
, tot daar toe, maar die koude wind begon in te werken op mijn systeem. 
Ik ben er toch 'n tijdje blijven zitten, effe genieten van de warmte en het gezelschap. Ik was er niet alleen, er waren vele gezinnen die aan het genieten waren van 'n warme lunch, de volwassenen ook met 'n fris Val Dieu biertje. 
Ik ben Eddy Meuris