|
Aangezien er gisteren niet veel te sporten viel, heb ik er vandaag dan maar 'n lap opgegeven, naar Maastricht, heen en terug. Ik had er nog eens goesting voor, en had in de voormiddag en middag alle tijd van de wereld, en het zou droog blijven. Minpuntje was de wind, bijwijlen stond ik letterlijk gewoon stil. Maar laat ik niet klagen, er zijn weer andere weetjes die mij droevig stemmen. 
Gisterenavond ontving ik het bericht dat een mijner oud-sportmaten - en broer van 'n vriend - in de leeftijd van 72 jaar overleden is. Hij, ikzelf en nog 'n paar anderen stonden in 1981 aan de wieg van 'n volleybalclub die heden ten dage nog steeds bestaat. Ik was er meer dan 30 jaar lid. Dat is het leven, hoe ouder je wordt, hoe meer mensen in je vrienden- en familiekring er beginnen weg te vallen. 
Maar ik heb gewandeld en hoe, ... 15,6 km. Ik vertrok onder de tunnel door, richting Smeermaas. Daar nam ik de weg via de grote grens, de Brusselseweg. Aan het rond punt, ging ik linksaf langs de schaapjes en dat oude witte huis door. Vervolgens passeerde ik de Noorderbrug om dan op de markt aan het stadhuis uit te komen. Ik denk dat vandaag het bezoekersaantal weer even groot was als het aantal Maastrichtenaren.  Op de Grote Staat was 'n zandsculptuurartiest bezig. Dat is de eerste keer dat ik zoiets zag. 
Mijn pauze nam ik in de Knijnspiep. Bekijk de oude Mestreechse gezègkdes eens, mooi.  Op de Maasboulevard zijn ze 'n grote kerstboom in mekaar aan het knutselen. Terugkeren deed ik langs de kleine grens naar Smeermaas. Zo zag ik die woonboot nog steeds op zijn zij liggen. Aan de overkant van de Maas zie je het kasteel en de kerk van Borgharen. En met zicht op Smeermaas, besloot ik mijn fotoreportage. 
Ben benieuwd naar morgen, het belooft weer 'n regendag te worden. Hopelijk is er ergens 'n droog moment om even buiten te komen. Ik moet sowieso naar de bakker. 
|
Ik ben Eddy Meuris