aantal stappen: 1.311.200 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 112
aantal fietstochten: 67
Zoeken in blog
29-08-2024
Ritje via Gulpen en Mheer.
Normaal gingen wij vandaag naar Hasselt, wat shoppen en ergens eten, maar de gezondheid van mijn halve trouwboek liet het vanmorgen 'n beetje afweten. Dus maar geen risico's nemen en thuis 'n beetje bekomen. Ik had dan de tijd voor mezelf. In de voormiddag heb ik al onze lavendelstruiken gesnoeid en in de namiddag had ik goesting om te gaan fietsen. Het weer was goed, niet teveel wind en de temperatuur zat goed.
Ik kon het weer niet laten, mijn rit ging weer naar het heuvelland rond Valkenburg en Gulpen. De reden is natuurlijk niet ver te zoeken, de wegen zijn daar prachtig en ik kon onder 'n stralende zon fietsen. Ik vertrok via de Noorderbrug in Maastricht om vervolgens naar Houthem te rijden. Dit is 'n kerkdorp in de gemeente Valkenburg. De oudste schriftelijke bewijzen van het bestaan van Houthem, dateren van 1096. Op 1/10/1940 ging het dorp op in Valkenburg. Om het dorp uit te rijden, diende ik de Vauwerberg op te rijden, 'n klimmetje van 0,7 km. met 'n max. stijgingspercentage van 12%. De kapel in Houthem dateert van 1902.
In Wijlre had ik weer 'n mooi zicht op de weidse natuur. Vervolgens ging het naar Gulpen, 'n stad die ik geregeld passeer. Boven op de berg zag ik 'n koppel effe pauzeren, zij met ene elektrische fiets en op het gemak iets aan het drinken, hij met de gewone koersfiets, maar stevig uithijgend over zijn stuur.
Normaal had ik van Gulpen moeten terugfietsen richting Maastricht, maar er zat nog veel jus in de benen, dus ik besloot om links af te slaan richting Banholt en Mheer. In dit laatste dorp nodigde 'n mooi terras mij uit om even te pauzeren. Mheer is ook 'n kerkdorp, tot 1982 zelfstandig maar sinds 1/1/2011 horende bij Eijsden-Margraten.
Om terug te keren reed ik oa. langsheen de Mariakapel in Rijckholt. De kapel dateert van 1960 en het dorp telde ln 2022, 615 inwoners. Ook dit kerkdorp hoort bij Eijsden-Margraten.
Uiteindelijk kwam de grens in Smeermaas in zicht en via het Kerkplein in Lanaken ging ik rechtstreeks naar huis. Ik had juist de tijd om mij te verfrissen voor het avondeten. En dat Oldtimertreffen, dat is nu dit weekend weer.
Morgen hebben we de kleinzoon enkele uurtjes thuis.
Je hebt wandelingen en je hebt mooie wandelingen, wel, van dat laatste soort heb ik vandaag genoten. Ik wilde nog eens in Bilzen gaan wandelen en meer bepaald naar het kasteel van Alden Biesen. Mijn vrouw vroeg me of ik naar de Reniwi-Tour wilde gaan kijken, met start in Riemst en met aankomst in de buurt van Alden Biesen. Uiteraard wilde ik de renners wel eens zien maar het was geen "must", mijn tocht doorheen de natuur sprak mij zoveel meer aan.
Ik had thuis mijn route bepaald aan de hand van het fietsroutenetwerk en volgde de nrs. 85 - 108 - 68 -85. Ik vertrok aan het station van Bilzen. Ik was nog niet aan de grens met Hoeselt of ik zag 'n grote groep orthodoxe Joden wandelen. Deze mensen zie je niet rap in onze contreien. Waren ze op uitstap??
Eens op grondgebied van Hoeselt, kwam ik toe in de Holle Weg en het kapelletje boven op de helling. Ze noemen deze kapel de Jeugdkapel omdat diverse jeugdverenigingen van Hoeselt deze kapel bouwden einde WO II. En dan kwam ik toe in het dorp Rijkhoven. Naar Alden Biesen toe, loopt de straat stevig omhoog. Bijna bovenaan kun je naar links, wandelen doorheen de boomgaard van het domein. En iets verder zie je dan het kasteel in al zijn pracht. Het is de achterkant die je ziet. Op de foto van de binnenplaats zie je rechts vóór, 'n witte deur, dat was de verblijfruimte van de laatste kasteelheer Jonkheer Armand Roelants du Vivier. Hij gebruikte slechts 'n bescheiden ruimte om te leven. Het kasteel werd op 8/3/1971 geteisterd door 'n enorme brand, maar alles werd weer in alle pracht heropgebouwd.
Mijn pauze nam ik in het Gasthuis, daterende van 1616, vooraan aan de toegangspoort. Terugkeren deed ik via de wijk Leten en de afdaling van de Katteberg. Daar staat 'n herinnering aan wat ooit 'n tramspoor was tussen 1910 en 1948. Kort aan De Kimpel, heb je diverse vijvers, 'n rustplaats voor de bewoners van het nabijgelegen rusthuis.
Alden Biesen was eertijds 'n Landcommanderij van de Duitse Orde, ontstaan in de 13de eeuw tot 1795. Nu is het eigendom van de Vlaamse Gemeenschap.
Het was wel warm vandaag, maar ik heb er van genoten. En de koers?? Niks gezien, ik diende bijna 'n uur te wachten op de doorkomst vóór het kasteel en daar had ik geen goesting voor. Ik diende nog de bus terug naar Lanaken te nemen.
Het spreekwoord zegt: "je moet het ijzer smeden als het heet is", dat is hetgeen ik vandaag deed. Ik had gezien dat het qua weer, een der betere dagen zou zijn, droog, niet te veel wind en niet al te warm. Ideaal weer dus om te fietsen. Deze keer werd het 'n vlakke rit, de bergjes heb ik wel effe gehad voor 'n tijdje. Het werd Maasbracht, ten noorden van Roosteren. Op voorhand had ik mijn route zo gemaakt dat ik twee keer de Maas zou moeten oversteken met het veer, op de heenrit in Uikhoven, en om terug te keren, in Ohé en Laak.
Nadat ik gisteren mijn fiets grondig had gereinigd kon ik omstreeks 10u00 vertrekken. In Uikhoven waren we met 'n achttal om de Maas over te steken. Vervolgens fietste ik over gekende wegen en door dorpen zoals Stein en Obbicht. In dat laatste dorp vond ik die woning wel kleurrijk. In Roosteren aan de kerk nam ik even de tijd om enkele boterhammen binnen te spelen. Wat verderop in Echt, had ik effe 'n sanitaire stop nodig. Hilarisch werd het toen enkele varkentjes kwamen kijken wat ik aan het doen was.
En dan kwam mijn doel voor vandaag in 't zicht, Maasbracht. Ik ben niet tot in het centrum gefietst, dat zou wat te ver om zijn geweest, dus mijn pauze heb ik er niet genomen. Het volgende dorp op mijn route was Stevensweert. Hier zie je de Oude Maas nog, 'n oude rivierarm van de Maas, na 1850 afgesneden. Dit stuk rivier is 6,7 km. lang en loopt tussen Aasterberg en Maasbracht. In vroegere tijden vormden Maasbracht - Stevenweert en Ohé en Laak 'n eilandje, nu is het 'n schiereiland.
In Ohé en Laak nam ik weer het veer, ik kon nog net mee als nr. 12. Er mogen slechts twaalf personen per keer mee over, 'n groepje van acht diende te wachten tot de volgende overvaart. Eens op Belgisch grondgebied, vanaf het dorp Ophoven, had ik de pauzeplaatsen voor het uitkiezen. Mijn keuze viel op "d'n Sjeiven Dörpel" in Maaseik. Voor 7,80 euro had ik 'n mooi stuk taart, koffie en ene cola.
Nadien ging het via Wurfeld richting het oude kolenspoor naar As. Het is daar gewoon rechtdoor fietsen en het was er vandaag ongewoon rustig. Normaal is het daar drukker met meer fietsers en ook wandelaars. In As aan het station stonden de fietsen rijen dik. Het was lang wachten op 'n nieuwe uitbater in het oude station. Zo te zien heeft zijn aanpak succes.
Ik fietste terug via de Salamander in Maasmechelen en Rekem. Nu ik de hartelijke ontvangst heb ontdekt bij Mesjeu in Neerharen, ben ik ook vandaag daar gestopt voor 'n fris biertje.
Het was vandaag al bij al, 'n rustige rit. Ik heb niet al te snel gefietst, en voor de rest, enkel in Echt heb ik even de weg moeten zoeken wegens wegenwerken. Morgen wordt weer 'n wandeldag. Nog even bekijken waarheen.
Vandaag heb ik mij wat miskeken op de felle wind, ... of is het eerder zo dat het harder waaide dan eerst aangekondigd, "who knows". Nu was de temperatuur wel ok, dat scheelt, ik heb mij dus maar niks aangetrokken van die wind, zij het natuurlijk dat het 'n stuk trager ging dan afgelopen maandag. Maar dat kon anderzijds ook niet anders, ik had het mij in mijn hoofd gezet om er 'n klimrit van te maken.
Op mijn recent palmares ontbraken nog de Muizenberg en de Slingerberg, beiden gelegen in Kanne. En aangezien de Muizenberg de richting uitgaat van Lanaken en de Slingerberg vertrekt aan de overzijde van het kanaal, diende ik in mijn trukendoos te duikelen. Ik fietste dus eerst doorheen de binnenstad van Maastricht - met zijn straten vol met kleine steentjes - om nog eens langs het kasteel van Neercanne te passeren, zij het nu iets verderweg dan 'n paar dagen terug.
In Kanne maakte ik eerst 'n foto van de Heilige Grafkapel. Deze kapel werd gebouwd in 1714 en is sinds 1948 'n beschermd monument. En dan de Muizenberg over, 800 meter lang met als max. percentage 11%. Eens boven aan de brug van Vroenhoven ging ik gewoon het kanaal over om langs de andere kant terug naar Kanne-centrum te fietsen, nu met de bedoeling om de Slingerberg op te rijden. Die foto van op grote hoogte gemaakt, laat zien waarom het de Slingerberg genoemd wordt.
Daarna fietste ik doorheen Zussen, één van de drie dorpen van de drie-eenheid Zichen-Zussen-Bolder. Zij werden al in 1796 aan mekaar geklonken om uiteindelijk met de grote fusies in 1977 op te gaan in de gemeente Riemst. Iets voorbij Zichen kwam ik voorbij de kapel Sainte-Anne in Wonck, 'n deelgemeente van Bassenge. Die kapel zou eigendom geweest zijn van 'n non, geboren op 19/3/1853 in Boirs, met name Marie Elisabeth Stassinet.
Eenmaal in Bassenge ging het terug linksaf naar Lanaye, 'n plaats aan de Maas tegenover het Nederlandse dorp Eijsden. Ik ben er al tientallen keren gepasseerd maar nog nooit gestopt voor 'n pauze. Ik had +/- 42 km. op de teller, dus het kon. Op de grens met Moelingen fietste ik verder naar Eijsden om vervolgens de moeilijke klim langs Groeve 't Rooth te nemen. Ik vervolgde mijn weg opnieuw naar Valkenburg, de Cauberg over om daarna wat verderop ook de Geulhemmerberg te nemen.
In Berg en Terblijt, even gestopt voor 'n sanitaire stop, om mijn laatste restjes eten naar binnen te spelen en te bekijken hoe ik mijn rit kon beëindigen. In Smeermaas zag ik dat de 100 km. er nog inzat mits 'n extra lus via Neerharen. Daar ben ik trouwens nog even gestopt voor 'n lekkere Duvel.
Ik besluit mijn verslag met 'n tip voor Jan en Elena. Ik fietste ook in de buurt van Eben Emael en ook voorbij de toren van Eben Ezer. Die toren is wel niet te zien vanop de weg, maar het is wel 'n speciaal iets. Hij werd gebouwd door Robert Garcet. Hij begon er aan in 1948 en 15 jaar later was de toren klaar. Je kunt de toren bezoeken.
Zo weer 'n lang verslag, maar het was dan ook de moeite vandaag. Ik ga goed slapen, dat weet ik zeker.
Het hoeft niet altijd de koersfiets te zijn om wat in beweging te zijn, nee, gewoon de stadsfiets even van stal halen en 'n klein tochtje maken, gewoon op het gevoel. Dat is het mooie aan fietsen, niks plannen, niks voorbereiden, gewoon doen.
Ik fietste naar Briegden om direct naar het jaagpad te gaan langs het Albertkanaal. Je rijdt dan eerst onder de brug van Veldwezelt en daarna onder die van Vroenhoven. In Kanne was ik vandaag fietser 57. Ik wilde dus niet ver gaan, in Kanne nam ik gewoon de weg naar links, naar Maastricht. Eerst kom je voorbij Château Neercanne. Verkeerdelijk wordt al eens gezegd dat het kasteel op grondgebied van Kanne (België dus) staat, maar dat is fout. Het staat wel degelijk op het grondgebied van Maastricht. Het kasteel heette vroeger kasteel Agimont en de oudste delen stammen van 1316.
Wat verderop heb je links de Jezuïetenberg. Jan en Elena hebben daar recent 'n reportage aan gewijd. De paar foto's binnen in de gangen, haalde ik van het internet. Vervolgens ging het naar en doorheen Maastricht. Terugkeren deed ik via Smeermaas en afsluitend maakte ik nog 'n korte lus doorheen Neerharen. Uiteindelijk fietste ik via de Neerharenweg met Domein Zangersheide, terug naar huis.
We zijn nu beiden net terug van 't winkelen, er waren uitzonderlijk nog eens drie fietstassen nodig om alles thuis te krijgen, dus ook twee fietsen. Seffens nog wat tuinieren en dan naar de koers kijken. Morgen moet ik op consultatie voor mijn ogen. In oktober krijg ik nieuwe lenzen.
Na zo 'n fietstocht van gisteren, was het vandaag 'n rustige wandeling, niet te ver en ook op het gemak. Ik was eerst naar de bakker geweest en heb daarna binnenshuis nog wat huiselijke taken gedaan.
Na de koffie vertrok ik dan naar de sportoase om via de Kounterstraat en de Kewithstraat nog eens in de richting te wandelen van die veelbesproken buurtweg. Deze buurtweg was aan de linkerkant - kant Bremstraat - afgesloten met 'n hek. De bewoners helemaal op het einde van die doodlopende Bremstraat hebben ooit het stuk grond achter die buurtweg gekocht en gehoopt dat niemand zich nog zou bekommeren om die buurtweg. Het doel was dat uiteindelijk die buurtweg tot hun eigendom zou behoren. Maar daar hebben ze facebook onderschat, na mijn berichtgeving op dit forum was het een en ander rap geregeld, de hekkens zijn verdwenen en nu kun je er goed wandelen, zij het dat het gras redelijk hoog staat. Maar hoe meer mensen er wandelen, hoe meer het gaat gelijken op 'n echte wandelweg.
Nadien wandelde ik nog even in de buurt van Sparrendal, om vervolgens de grote weg over te steken naar camping San Lanaco om daar rechts weer 'n pad in te slaan. Op de laatste foto dien je het reguliere pad naar links te volgen, maar rechts kan ook, zij het dat er nog maar weinig mensen dat pad kennen. Het is zo stilaan aan 't dichtgroeien.
Wat ik per fiets zoveel mogelijk mijd als de pest, daar kan ik als wandelaar niet genoeg van krijgen, ... de onverharde wegen. Thuis heb ik nadien nog enkele uurtjes in de tuin gewerkt en de laatste 40 km. van de Vuelta bekeken. Tot morgen.
Dit wil ik ook nog even zeggen, ik heb de goede raad van Annie en Rogier opgevolgd ivm. al die reclame die te pas en te onpas op het beeld verscheen. Met enkele aanpassingen van mijn instellingen zou het probleem nu opgelost moeten zijn, alleszins heb ik tot nu toe geen reclame meer gezien.
Toen ik terug thuis kwam van mijn fietstocht heb ik - weliswaar in gedachten - héél hard "YES" geroepen. Het was een van mijn betere tochten, 22,4 km/uur voor 'n afstand van 105 km. Het bolde lekker, het gedeelte langs de Zuid-Willemsvaart maalde ik af tegen 'n tempo van +/- 28 km/uur. En ook op de terugweg kon ik er het tempo goed inhouden.
Maar dit zijn de algemeenheden, ik wilde nog eens naar Thorn fietsen, effe de grens oversteken in Noord-Belg. Limburg. Ik fietste via Rekem, Boorsem en Dilsen naar Wurfeld, 'n gehucht van de stad Maaseik. Hiervoor heb ik deels over het oude kolenspoor gereden. Ten noordwesten van Maaseik, kwam ik door het gehucht Gremelslo. Het is al bekend van in de 14de eeuw. Nu bestaat het nog enkel uit wat verspreid liggende boerderijen.
Een ander gehucht, nu behorende tot de gemeente Molenbeersel, is de Manestraat. Daar zag ik dat verschillende eigenaars van oldtimers zich aan het verzamelen waren, vermoedelijk om samen 'n tocht te maken.
En dan, niet veel verder, reed ik de grens over naar Thorn, het witte dorp. Ik had vandaag keuze te over om ergens wat energie te kunnen bijtanken. Thorn is 'n echte toeristische plaats, te vergelijken met Valkenburg. Het enige ambetante van naar Thorn te fietsen, dat is dat je bij het komen en terugkeren, over 'n straat moet rijden die volledig bestaat uit kleine steentjes. Ze liggen weliswaar niet los, maar met mijn dunne bandjes is het toch even dokkeren over 'n oneffen straat.
Het volgende kerkdorp dat ik aandeed was Geistingen. Het behoort tot de gemeente Ophoven dat op zijn beurt 'n deelgemeente is van Kinrooi. Misschien ben ik daar al eens de kerk binnengestapt, maar wat maakt het uit, alle foto's zijn toch anders. Via de jachthaven "de Spaanjerd" in Kinrooi, was het tijd om terug te keren, eerst doorheen Aldeneik, horende tot Maaseik om dan in Maaseik de brug over te fietsen naar Roosteren.
Dat gedeelte van mijn fietstocht doe ik omzeggens met mijn ogen toe, talloze keren heb ik er al gefietst. Foto's heb ik op uitzondering van nog eentje in Stein, niet meer gemaakt. Ik had 'n goed tempo beet en dat wilde ik niet loslaten. Ik had verschillende mogelijkheden om naar huis te fietsen, ofwel voortijdig de Maas oversteken (bv. in Berg of in Stein) of gewoon doorfietsen naar Maastricht. De moraal was goed, het weer prima en de benen uitstekend, het werd dus Maastricht.
In Lanaken wilde ik eerst de kermis mijden maar diverse andere zaken waren gesloten, het werd dus toch het Kerkplein. Ik was daar vroeg genoeg om niet tussen de kermisgangers verzeild te geraken. Die Duvel smaakte.
Ik kan niet anders dan blij zijn na zo 'n rit, op leeftijd staat dus geen grens.
Dag vriendinnen en vrienden, al een aantal dagen geleden heb ik 'n reeks samengesteld met oude postkaarten van de gemeente Knesselare. Waarom Knesselare hoor ik jullie al vragen ...? Tja, een van onze medeblogsters, Claire, woont er al meer dan 'n half leven. Nu had ik die reeks willen plaatsen op zo een van die dagen dat je niet buiten kunt komen wegens veel regen of véél te warm. Maar jullie kennen mij intussen, er moet al veel gebeuren om mij de ganse dag binnen te houden. Het zou dus spijtig zijn om die oude postkaarten te laten stof vangen op mijn pc. Uitzonderlijk heb ik dus vandaag twee bijdragen aan mijn blog.
En wie de gemeente Knesselare niet kent, even 'n kleine duiding. In 1976 fuseerden Knesselare en Ursel tot één gemeente, Knesselare. In 2019 werd de fusiegemeente opgenomen in de grote fusie met Aalter. Deze gemeente ligt in de provincie Oost-Vlaanderen. Nog wat cijfers: op 1/1/2006 telde Knesselare 5.655 inwoners, Ursel 2.665.
Geniet van deze reeks postkaarten en morgen wordt het mooi weer heeft net de weervrouw gemeld.
Ik zat er al enkele dagen op te azen, 'n wandeling maken naar Bilzen. Het is de geboortestad van mijn moeder, ik volgde er school in het middelbaaronderwijs en in de jaren '70 was ik er werkzaam bij de Post. Speciaal aan die jaren bij de Post was het gegeven dat ik er toen aan het loket werkzaam was, de jaren van Jazz Bilzen. Ik heb toen de hele wereld aan mijn loket gezien, de een nog extravaganter dan de ander. Sex, drugs en rock en roll, dat waren toen de heilige woorden. En wie nog nooit gehoord heeft van Jazz Bilzen, dat was vanaf einde de jaren '60 het grootste muziekfestival van de lage landen. Zoek maar eens op bij YouTube.
Ik vertrok vrij vroeg, rond de klok van halfnegen. Eerst doorheen Gellik, dan de brug in Eigenbilzen over om vervolgens links af te slaan richting Hoelbeek. Ooit moet onze kleinzoon per fiets onder die brug door om naar school te gaan. Het is en het blijft echter 'n gevaarlijk punt, je ziet niet wat er aan de andere kant van de brug op je afgereden komt.
Iets verder dan de grens Hoelbeek - Waltwilder heb je de Sint-Antoniuskapel, gebouwd in 1912. Ik ken de weg daar uiteraard goed en op dat punt was ik meer dan halfweg. Domein Groenendaal liet ik rechts liggen om tenslotte links af te slaan naar Meershoven, 'n wijk van Bilzen. Je ziet aan die aankondiging dat Bilzen zijn verleden met jazz nog niet kwijtgespeeld is. Nog 'n kleine anekdote bij Jazz Bilzen, de eerste voorzitter en bezieler was trouwens Fons Coch, mijn leraar frans in het college van Bilzen.
Eenmaal ik de duik naar beneden had gemaakt, was ik zo goed als in het centrum van de stad. Mijn mondvoorraad had het tijdens mijn wandeling niet lang uitgehouden in mijn broekzak, ik had dus behoefte aan iets lekkers. Een koffie wilde ik ook nog gaan drinken, maar mijn bus zat er zo aan te komen. Die koffie heb ik dan maar in Lanaken gedronken. En of die blauwe fietsen bij ons al veel gebruikt zijn, .... ik heb er het raden naar.
Om te eindigen, nog iets van gisteren, ik schrok me zowaar 'n bult toen ik de rangschikking zag van de populariteit op Sen.Net. Welke goede ziel heeft mij op die plaats gezet ...? Uiteraard ben ik vereerd.
Helemaal eindigen doe ik met de mooie overwinning van onze landgenote Justine Ghekiere in de Tour de France, en dat nog wel in de bolletjestrui. Haar mooiste overwinning in haar leeftijd van 28 jaar. Het is kermis in Lanaken.
Ik kon mij vandaag geen beter fietsweer toewensen, droog, niet overdreven warm, 'n zwakke wind en veel goesting. Ned. Limburg stond weer op het menu, 'n mens zoekt altijd de betere fietspaden op. Iets na 9u00 was ik al op pad, 'n teken dat ik hunkerde naar beweging.
Via Maastricht ging het rechtsaf richting Sint Geertruid. Maar toch effe gelet op die eerste foto, je bent de stad nog maar goed en wel buiten en dan heb je al direct mooie vergezichten. Ik moet dus niet ver fietsen om in de prachtige natuur te toeven. Aan die Mariagrot ben ik 'n eerste keer gestopt om wat mondvoorraad achter de kiezen te duwen, 'n sultanakoek, mijn vaste energierepen.
Vervolgens ging het naar Gulpen waar ook schitterende vergezichten je dag opvrolijken. In Voerendaal, de bakermat van de fam. Meuris, heb je die Mariakapel, gebouwd in 1938 door de fam. Senden - Lipperts. Mijn tocht ging verder naar Stein waar ik de autostradebrug nam om de Maas over te steken. Jullie weten intussen dat er op die brug 'n afzonderlijke strook is voor fietsers.
Maar voor ik de Maas overstak, had ik nog 'n omweg te maken naar Genhout. De normale weg was volledig afgezet (wegenwerken) en we dienden enkele kilometers te fietsen op 'n onverhard pad met veel steentjes. Niet mijn plezantste bezigheid, maar het ging niet anders. Eenmaal toch in Genhout geraakt - en op dat moment 66 km. op de teller - besloot ik daar 'n voor mij nieuwe brasserie te testen op zijn deugdelijkheid. En het viel mee, prijs - kwaliteit van het gebodene was in evenwicht, en de bediening was oogverblindend, toch voor zo 'n oude pee gelijk mezelf .... ha, ha, ha.
Eenmaal terug in België had ik mijn route zo gepland dat ik via Herbricht kon fietsen, daar is meestal de Maasbar geopend. En idd. daar kon ik mijn merk drinken. Om tenslotte de 100 km. op de teller te krijgen, ben ik teruggekeerd via Hochter Bampd. En je ziet ze in deze tijd van het jaar niet dikwijls, maar vandaag stonden er 'n drietal paarden op het fietspad.
Met deze sluit ik mijn verslag af. Ik heb weer genoten van mijn tocht, hopelijk jullie ook van mijn verslag met de enkele bijhorende foto's. Tot morgen.
Nee, ik ben vandaag niet naar Valkenburg gefietst om de start van de rit voor vrouwen in de Tour de France mee te maken. Mijn vriend Hubert had mij nochtans gevraagd om met hem mee te gaan. Ik zat toch nog met enige schroom om daar ter plaatse te gaan kijken, de pandemie is nog niet helemaal verdwenen. En je kon er gif op innemen, het zou in Valkenburg over de koppen lopen zijn. Nee, ik had geen goesting om mij in die mensenmassa te begeven om uiteindelijk toch maar 'n glimp op te kunnen vangen van dat hele circus.
Daarbij, ik had ook nog werk te doen thuis, met die hitte van de voorbije dagen, heb ik buiten niet veel gepresteerd. Achteraf gezien was ik blij dat ik thuis gebleven ben, al in de voormiddag is het beginnen te regen en het is pas gestopt rond halfzes. Ik heb thuis op tv naar de koers gekeken, het gedeelte op Waals grondgebied. De Nederlandse vrouwen doen het goed. Maar ja, ze hebben geluk, onze Lotte Kopecky doet niet mee.
Na het avondeten kon ik dan eindelijk vertrekken, het was wel 'n pull frisser dan gisteren. Via de kanaalkom en het Albertkanaal, trok ik naar Gellik, eerst onder de brug van Briegden door en nadien onder de oude spoorbrug. In Gellik aan de Wijerdijk, was het direct naar rechts, de Boonakkerstraat in. Daar zag ik dat oud landbouwwerktuig. Eens de grote straat over, de Kounterstraat in, daar zie je altijd wat paarden lopen. Op het einde van de Kleine-Hofstraat ben ik voorzichting naar die straatnaamborden gewandeld om die duiven niet te laten schrikken.
Zo, deze dag zit er ook weer bijna op. Seffens uitzonderlijk nog eens naar 'n voetbalwedstrijd kijken, de supercup tussen Real Madrid en Atalanta. Morgen, bij leven en welzijn, ga ik fietsen.
De goesting was er om vandaag te gaan fietsen, alleen die aangekondigde hitte, ..... méér dan 30°. Wat doe je dan, .... vroeg vertrekken uiteraard. Om 6u00 liep de wekker al af en iets later zaten we met ons tweetjes aan het ontbijt. Mijn fiets had ik gisteren al gecontroleerd, ik kon dus om 7u00 vertrekken met mijn tocht. De bedoeling was om vóór 11u00 terug thuis te zijn.
Maar het begin van mijn tocht was meer 'n blindemanstocht, door die laag hangende zon zag ik nauwelijks iets op de weg. Het was dus effe "traag - trager - traagst" om geen ongevallen te veroorzaken. En dan moet je weten dat er op dat uur verschillende personen naar hun werk fietsen, velen met 'n speedpedelec. Die flitsen je voorbij met 'n tempo van om en bij de 40 km/uur. Ik was toch effe blij daar zonder kleerscheuren doorheen te zijn gekomen.
Maar goed, ik wist het op voorhand dat ik op veiligheid diende te fietsen, zeker het eerste stuk. Na Rekem heb je dan Boorsem waar ik de brug over het kanaal overstak. Aan die kant van het kanaal ben je al wat meer beschut tegen die zon door de rij bomen langs het fietspad. En in Eisden diende ik links af te slaan om daar de zon in de rug te krijgen. Maar dat links afslaan was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Door grote werken heb ik 'n kleine omleiding moeten volgen. Zo kwam het dat ik toch 'n foto kon maken aan de oude koolmijn van Eisden.
Via enkele boswegen raakte ik vervolgens in As om daar die fietsbrug over te rijden. De teller gaf aan dat ik nr. 86 was vandaag. Na As, ben ik deels door Opglabbeek gefietst om dan uit te komen aan het voetbalstadion van KRC Genk. Ze hebben gisteren Club Brugge weer 'n ontgoochelende avond bezorgd, 3 - 2 voor Genk en Club ziet nu de nieuwe competitiestart helemaal de mist ingaan, 1 punt op 9.
Aan de mijn van Waterschei, was het verder "sightseeing" in Genk, tot wegenwerken weer eens de pret gingen bederven. Gelukkig had ik wel 'n vermoeden om op de juiste weg te zitten, mij ergens aan opwinden, was dus zeker niet nodig. Zo fietste ik het centrum van Genk nog eens binnen via de Weg naar As, de straat waar ooit het oude ziekenhuis stond.
Terugkeren deed ik via Zutendaal en Eigenbilzen. In Gellik wilde ik nog 'n tasje koffie gaan drinken, maar ik was er té vroeg. Dan maar naar huis via Kompveld en Veldwezelt. En ik had goed gegokt, om 10u50 was ik binnen. De temperatuur was tot dusver goed meegevallen, nu echter is het bakken en braden en zeker binnen blijven.
In het bos in 'n mountainbikewedstrijd terecht gekomen.
Ga je gewoon braaf 'n stuk van 'n wandelroute doen in het bos, 'n route die gemarkeerd wordt met rode pijlen, en dan zit je ineens in 'n wielerwedstrijd voor mountainbikers. En niet zomaar af en toe 'n renner, soms groepen van tien man. Al bij al heb ik toch zeker 'n vijftigtal renners gezien. En ik ken iets van fietsen, de snelheid waarmee zij door het bos gingen, die snelheid haal ik zelfs niet op gewone wegen.
Ik vertrok aan de Sprokkelstraat het bos in. Vandaar ging het naar camping San Lanaco. De camping stond goed vol, bijna uitsluitend Nederlanders aan de vele auto's te zien. Aan het kruispunt van boswegen, ging ik rechtdoor, af en toe slalommend langsheen de vele modderstroken. Nu ken ik de meeste boswegen wel en ik kon mij dus veroorloven om de rode route effe te verlaten. Maar toch slaagde ik erin om de foute richting uit te wandelen. Gelukkig zag ik 'n herkenningspunt en kon ik op mijn stappen terugkeren.
Nu zou dat geen ramp geweest zijn, met de stand van de zon heb je altijd 'n richtpunt om de juiste weg te nemen, alleen had het mij iets te ver van huis gebracht om tijdig aan het middageten te kunnen zijn.
Via de kinderboerderij en de Wijngaardstraat, wandelde ik terug naar huis. Iets meer dan 9 km., genoeg voor 'n zondag. En die cartoon wil jullie tenslotte niet onthouden. Die stond vandaag in het krantje: "de Zondag". Onze Nafi Thiam wordt wel 'n héél lange sportcarrière toegedicht.
Aanvulling op mijn fietstocht van vandaag, zaterdag 10/8/2024.
In mijn fietsverslag schreef ik dat de app "MyCols" mij in de steek gelaten heeft vandaag. Uiteindelijk, na het afsluiten van mijn dagelijks verslag, kreeg ik toch ineens de melding van deze app, ik had weer heel wat geregistreerde bergjes overgereden. Ik was dus even te rap met mijn verslag neer te schrijven, of .... die app had last van de warmte ....
Vooral die eerste was pittig, je ziet wel het percentage gemeten over 100 meter, maar eigenlijk zijn er plekken waar het percentage hoger ligt. Ik heb alleszins 'n kleine versnelling moeten gebruiken.
Voor mijn verslag van vandaag, scroll dus maar naar beneden.
Vandaag had ik mij voorgenomen om wat bergjes op te rijden. Ik had intussen 'n nieuwe achterband laten leggen op mijn koersfiets - de blauwe tussenlaag werd zichtbaar - en die wilde ik wel eens testen. Voor de kenners, ik rij met "Schwalbe Durano Plus 250 mm".
Mijn rit vertrok richting Wallonië om daarna via Visé, Eijsden, Margraten en Valkenburg, 'n Ned. Limburgs tintje te krijgen. Mijn vrouw suggereerde al om mijn bed daar neer te zetten omdat ik er zo dikwijls ga fietsen. Er is maar één goede reden om daar te fietsen, de fietswegen zijn er zeer goed onderhouden, weinig tot geen afval te bemerken en het fietsgedeelte bolt gewoon goed.
Maar voor ik in Ned. Limburg toekwam, kwam ik eerst doorheen Kanne, vervolgens Eben Emael, dan oa. langs die oude kapel in Bassenge (gebouwd in de 18de eeuw) om tenslotte in Roclenge sur Geer, links af te slaan, de Chavée Arecht op, 'n pittige kuitenbijter. Daarna fietste ik via Visé naar Eijsden. Onderweg had ik nog verschillende klimmetjes, oa. de Heiweg in Mesch en de Piemert tussen Slenaken en het klooster Hoogcruts. Ook op deze laatste is het duwen op de pedalen.
Mijn pauze nam ik vandaag in Banholt, ik had toen +/- 60 km. op de teller. Even vreesde ik lang te moeten wachten op het gevraagde - er zat véél volk, zowel buiten op het terras als binnen - maar gelukkig was ik toch rap geholpen. Mogelijk dat ik onbewust 'n gezicht getrokken heb naar de garçon dat ik het nodig had om terug op krachten te komen. Hoe ook, de man was zeer vriendelijk, duidelijk dus 'n plaats om terug te keren.
Terugkeren deed ik via de "Van Tienhovenmolen" op de grens tussen Bemelen en Eijsden - Margraten in het buurtschap Wolfshuis. De molen is van 1855 en sinds 2000 is ze weer maalvaardig. Toen ik er aankwam, waren de wieken volop aan 't draaien. Nadien volgde nog Berg en Terblijt (waar er duidelijk 'n massamanifestatie bezig was) om tenslotte via de Wilhelminabrug in Maastricht terug te keren naar huis. In Smeermaas zag ik dat de Maas bijzonder laag staat, op sommige plaatsen kun je er met 'n beetje geluk, te voet over. Ik zag alleszins dat sommige kajakkers moeite hadden om voldoende water te vinden onder hun vaartuig.
Deze keer nam ik mijn verfrissing niet in Lanaken zelf, maar in Neerharen bij Mesjeu, 'n plek waar je ongestoord kunt zitten. Het was weer 'n mooie rit, het enige negatieve is dat mijn app MyCols mij vandaag letterlijk in de steek laat, geen melding dus van al mijn beklimmingen in mijn Strava-account.
Het was vandaag 'n dag met verschillende gezichten, vanmorgen vrij fris en bewolkt, daarna felle regen om ten slotte toch nog zonnig te worden. Ik heb eerst buiten wat gewerkt, onkruid verwijderen aan de straatkant en mijn paden in de tuin. Tegen elven alles maar weer opgeruimd want het begon donker te worden. En ja, niet veel later kregen we flink wat regen over ons heen.
Na het middagmaal, iets na 13u00, zag het er naar uit dat het ergste leed geleden was. Mijn wandelschoenen aangedaan en 'n drinkbus met water mee voor onderweg, ik wilde namelijk heen en terug wandelen naar Maastricht, toch ruim 13 km. Ik vertrok in Smeermaas aan de grote grens om vervolgens via het nieuwe fietspad uit te komen aan de Noorderbrug. Die graffiti krijg je daar telkens te zijn als je er passeert. Wat verderop staan nog de resten van de oude Noorderbrug, deze zijn bewaard gebleven als 'n soort aandenken of monument.
Ik wilde in de "Gedeelde Weelde" mijn koffie gaan drinken, maar helaas, het verbruikerslokaaltje was niet geopend. Dan maar naar de Markt, naar Brasserie Capital. Eerst maakte ik nog 'n paar foto's van een der oudste kerken van Maastricht, de Sint-Matthiaskerk. De eerste steen werd gelegd in 1351.
En die coffeeshop, ..... daar moet ik uiteraard geen tekening bij maken, nee dus, geen koffiebar! Terugkeren deed ik via het Bassin en de kleine grens (langs de Maas dus). Mijn laatste foto maakte ik juist over de grens in Smeermaas.
Ik vertrok met nog wat licht gemiezer, maar ik keerde terug met 'n stralende zon. Een fijne wandeling dus. Tot morgen.
Het was weer 'n goed gevulde dag vandaag. Normaal had ik deze ochtend 'n afspraak bij de kapper om 8u00, maar gisteren had hij mij gevraagd of ik eventueel 'n kwartier vroeger kon komen. Voor mij was dat geen probleem maar ik heb hem toch laten weten dat mijn vrouw akkoord diende te zijn omdat we op dat uur nog lekker liggen te "knoevelen" in bed ...... ha, ha, ha. Ik kon het niet laten hem dit zo te laten weten. En vanmorgen, ik had mijn neus nog maar net bij hem binnengestoken, vroeg hij mij of we "uitgeknoeveld" waren. Wie het woord niet kent, laat je fantasie maar werken ...
Daarna nog even naar de bakker om dan thuis te horen dat onze kleinzoon al gearriveerd was. Bomma en bompa hebben het weer geweten. Eens zijn papa hem had afgehaal - omstreeks 15u00 - kon ik de deur uit om wat boodschappen te doen en 'n wandeling te maken. Het was gewoon naar het centrum voor die boodschappen en daarna naar Pietersheim. Ik vertrok langs dat mooie bloemenbed aan het politiebureau. Daarna naar het kasteel in Pietersheim. Ik volgde daar gewoon wat veldwegeltjes, oa. langs de toegang tot de dreef. Aan de Neerharenweg zie je dat alle verkeer met auto's, onmogelijk gemaakt is, gelukkig maar want anders zou die straat 'n heuse sluipweg geworden zijn.
Terugkeren deed ik via de visvijver en de kinderboerderij. En thuis diende ik nog even mijn koersfiets van stal te halen omdat mijn fietsenmaker mij gisteren had verwittigd dat mijn bestelde buitenband was toegekomen. Daar ben ik dus nog even naar toe gefietst en ik mocht effe wachten, want hij zou hem er direct opleggen.
Zo komt het dat ik nu om 19u00, pas bezig ben met mijn verslag. Het zijn drukke dagen. Misschien seffens opnieuw kijken naar het athletiekgebeuren op de olympische spelen, gisteren hebben wij het ons niet beklaagd dat we gekeken hebben, 'n nieuw wereldrecord polstokspringen zie je niet elke keer live.
Vandaag had ik 'n mooie fietstocht in gedachten die mij deels naar Wallonië bracht en deels naar Ned. Limburg. De Abdij van Val Dieu wilde ik passeren om vervolgens via Aubel en Slenaken terug te fietsen. Het weer kondigde zich goed aan, droog, niet te veel wind en 'n aangename temperatuur.
Ik vertrok weer via Maastricht om vervolgens in de richting van Eijsden te fietsen. Daar ging het linksaf, naar Warsage, 'n deelgemeente van Dalhem. Om aan de Abdij van Val Dieu te komen heb je dan twee mogelijkheden, gewoon rechtdoor ofwel rechtsaf, de helling Bois de Mauhin over. Ik hou wel van wat bergjes oprijden, deze kon er zeker nog bij. Aan de Abdij ben ik deze keer niet gestopt, ik had daar nog maar 33 km. op de teller, te vroeg dus voor 'n pauze.
Ik vervolgde mijn weg naar het centrum van Aubel waar zich de Ravel 38 aandiende, een oud kolenspoor, nu een aantrekkelijk fietspad van +/- 40 km. tussen Chênée en Plombières. Het is daar fijn fietsen met soms mooie vergezichten. Via Remersdaal was ik al rap in Teuven, hopelijk "the place to be" voor 'n pauze. En idd. in het oude schooltje kon ik terecht om verse krachten op te doen. Voorheen was het 'n jongens- en meisjesschooltje uit 1870. De bediening van café Modern was in het Engels, voor de rest, alles "pico bello".
Even buiten Voeren heb je dan de Schilberg, 'n stevige kuitenbijter met percentage's die op sommige punten flirten met max. 16%. Daarna was het 'n simpel terugritje, eerst de Bemelerberg naar beneden, dan doorheen Kasen (een buurtschap in de gemeente Meerssen) en langs dat O.L.Vrouwkapelletje. Ik kreeg laatst 'n opmerking van Monique dat ik veel kapelletjes fotografeer. Dat heeft eigenlijk 'n doel. Onderweg moet ik steeds alert zijn in het verkeer, opletten op mijn nrs. van het fietsroutenetwerk en altijd putjes en hindernissen scannen die overal opduiken. Effe stoppen bij zo 'n kapel brengt mij even tot rust, zeker in landelijke omgevingen zijn dergelijke kapelletjes 'n oase van rust. En daarbij, alhoewel ik geen pilaarbijter of kerkganger ben, mogelijk waarderen hogere sferen het dat ik daar stop en "baat het niet, dan schaadt het niet". Die kapel is trouwens van 1880.
Via de Biesenberg in Humcoven en de Sandersweg in Maastricht, ging het terug naar Lanaken. Met 'n niet-alcoholisch biertje in het Cultuurcafé kon ik weer 'n mooie dag afsluiten. Morgen kom onze kleinzoon voor enkele uurtjes.
Het wordt vandaag 'n rustige zondag. Eerst ging ik via 'n kleine wandeling naar de bakker, en seffens gaan we met zijn tweetjes uit eten. Daarna met de benen omhoog en hopen dat onze landgenote Lotte Kopecky ook 'n medaile kan veroveren in de wegrit voor dames.
Ik diende vooreerst wat medische briefjes in de brievenbus van onze ziekenkas te steken waarna ik doorheen mijn geboortestraat, de Wijngaardstraat, wandelde. Achter dat witte huis, daar was in onze kindertijd "the place to be" om te ravotten. Het tracé van het oude tramspoor lag er nog. En vervolgens ging ik naar Pietersheim, even langs de grachten en met zicht op de ruïne. Korterbij lukte vandaag niet, het evenement "Ibiza Market" was in volle opbouw en de meeste toegangspaden waren afgesloten. Straks betalen de geïnteresseerden 6,00 euro toegangsgeld.
Via de oprijlaan naar het kasteel en De Merodelaan, wandelde ik verder naar het centrum om bij de bakker mijn bestelling te gaan afhalen. En dat beeldje op die paal, de Heks, het teken van carnaval en het logo van de Raod van Laon tot Aoke.
Zo vrienden, meer valt er vandaag niet te vertellen, ik ben sowieso geen persoon die meegaat in de discussies over de grote vraagstukken in het leven. Ik heb wel 'n mening maar ik besteed geen energie om anderen te overtuigen van hun ongelijk. Morgen ga ik weer fietsen, dadelijk eens bekijken waarheen.
Vanmorgen was ik aan 't werk in de tuin toen er lichte paniek ontstond ten huize Meuris. Wat was er aan de hand ....? Mijn vrouw riep dat ik onmiddelijk moest binnenkomen, de volledige stroom was uitgevallen. Ik ben dan direct poolshoogte gaan nemen bij de buren. Jullie moeten weten dat zowel onze toekomstige overburen en onze naaste buren links, aan 't werk zijn aan hun woning. Vermoedelijk was er bij een van hen 'n probleem. En idd. onze buur links had met zijn slijpschijf hun hoofdlijn doorgesneden. Fluvius was inmiddels ter plaatse en zij hebben om veiligheidsredenen de linkerkant van de straat zonder stroom gezet. De overburen hadden meer geluk, zij zitten op 'n andere stroomlijn. Gelukkig was mijn vrouw nog niet bezig met het middagmaal. Dat hebben we wijselijkshalve maar uitgesteld tot deze avond. Je ziet maar weer hoe afhankelijk we zijn van de stroom, niks werkte nog.
Maar goed, mijn werk in de tuin heb ik toch kunnen afronden. Het ziet er weer netjes uit, tot ..... de volgende regenbui. In de namiddag had ik mij voorgenomen om 'n fietstocht te maken, nog eens in eigen provincie. Ik vertrok naar Zutendaal en vandaar naar Genk. Kort aan de Molenvijvers dien je die fietsbrug op te rijden, effe in de carrousel, bij wijze van spreken. Via Boxbergheide ging het verder richting Bokrijk. Boxberg was vroeger 'n halte op de spoorlijn Genk - Hasselt. Vermoedelijk zal de een of andere politieker die halte afgedwongen hebben, hetzij voor zichzelf, hetzij voor zijn "inner circle". De halte bestaat al lang niet meer, veel volk is er trouwens nooit op- of afgestapt.
Het domein Bokrijk zelf ben ik niet binnengereden, ik wilde de kms. beperken vandaag. In Godsheide (gehucht van Hasselt) ben ik over de Langeman gereden, de naam van die mooie fietsbrug. In Hasselt-centrum ben ik niet geweest, dat is op 'n zaterdag niet aangewezen met al die shoppers. Het ging deze keer linksaf, richting Diepenbeek. In het gehucht Lutselus stopte ik even aan die O.L.Vrouwekapel, gemaakt einde de 19de eeuw.
En in Munsterbilzen stond ik stil, 'n wielerwedstrijd doorlaten. Daar heb ik 'n plaatselijk rondje gereden en opnieuw mijn app "Komoot" aangezet om mij terug thuis te krijgen. Op gewone wegen is de stem op mijn gsm goed te horen, op drukke wegen met véél verkeer zou ik oortjes moeten indoen. Maar dit laatste heeft dan weer het nadeel dat ik het verkeer niet meer hoor, wat onveilig is. Nee, ik laat het zo, ik kan nog altijd op het kaartje kijken op mijn gsm.
In Gellik voelde ik toch 'n dorstige keel, tijd dus om even te stoppen. Nadien heb ik nog 'n ommetje gemaakt langs het grensoverschrijdend fietspad. Als ik die weg neem, dan ontdoe ik mij daar altijd van de nodige afval in mijn achterzakken. Sorry vrienden-Nederlanders, het is wel 'n vuilbakje op grondgebied van Maastricht.
Voila, deze dag zit er ook weer bijna op. Het is 'n geweldige dag geworden, onze landgenoot Remko is olympisch kampioen geworden.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik had dan de tijd voor mezelf. In de voormiddag heb ik al onze lavendelstruiken gesnoeid en in de namiddag had ik goesting om te gaan fietsen. Het weer was goed, niet teveel wind en de temperatuur zat goed. 
Om het dorp uit te rijden, diende ik de Vauwerberg op te rijden, 'n klimmetje van 0,7 km. met 'n max. stijgingspercentage van 12%. De kapel in Houthem dateert van 1902. 
Nu was de temperatuur wel ok, dat scheelt, ik heb mij dus maar niks aangetrokken van die wind, zij het natuurlijk dat het 'n stuk trager ging dan afgelopen maandag. Maar dat kon anderzijds ook niet anders, ik had het mij in mijn hoofd gezet om er 'n klimrit van te maken. 
Eens boven aan de brug van Vroenhoven ging ik gewoon het kanaal over om langs de andere kant terug naar Kanne-centrum te fietsen, nu met de bedoeling om de Slingerberg op te rijden. Die foto van op grote hoogte gemaakt, laat zien waarom het de Slingerberg genoemd wordt. 
Ik ben Eddy Meuris