aantal stappen: 2.727.200 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 227
aantal fietstochten: 119
Zoeken in blog
02-01-2025
Flink de stap erin gezet.
Op mijn Strava-account heb ik de titel "eens goed doorgestapt" gezet. Ik had er vandaag wel eens goesting voor, 'n flinke stap zetten en daarenboven ook 'n stuk door het bos wandelen. Ik wilde naar Gellik gaan.
Onderweg kom je al eens 'n bekend iemand tegen en zeker nu worden er dan wensen uitgedeeld. Ik vertrok doorheen een zo goed als lege Bosstraat. Aan het verlengde van de Smeetsstraat ging ik dan het bos in, het is te zeggen, ik bleef bijna doorlopend wandelen langsheen de bosrand. Alleen korter bij Gellik was het gewoon door het bos. De zon wilde af en toe doorheen de wolken priemen en dat leverde enkele mooie foto's op. Voor de rest was het 'n slijkerige bedoening, meermaals moest ik uitkijken om niet vast te zitten in de modder. Maar ja, 'n beetje avontuur is mijn niet vreemd.
In Gellik zelf wandelde ik via de Zilverdennenlaan naar de Houterstraat. Ik nam de route richting Berenbroek, 'n gehucht van Eigenbilzen. Sinds de aanleg van het Albertkanaal in 1930 ligt dit gehucht volkomen geïsoleerd van het moederdorp Eigenbilzen. Juist aan de grens met Eigenbilzen, ging ik linksaf, de veldweg in naar het kanaal. Daar zag ik dat aan de andere kant van de draad, het gras altijd groener is. Hopelijk kwam dat schaap niet vast te zitten.
Met nog 'n foto van wat paarden en de volle Langkeukelbeek, kon ik terug naar huis. Onderweg moest ik geregeld bijschakelen om tijdig (12u00) aan het middagmaal te geraken. Dat resulteerde in 'n tempo van 6,26 km/uur. Niet slecht om het jaar mee te beginnen.
Onze kinderen en hun gezinnen zijn net de deur uit, tijd om mijn dagelijks verslag neer te pennen. De eerste dag van het jaar is altijd 'n drukke bedoening. Gelukkig hoeven we ons niet meer te verplaatsen en komt onze kroost naar ons toe. Nu zondag hebben we weer gasten, maar daarna mag alles terug in zijn normale plooi vallen.
Gisteren hebben mijn vrouw en ikzelf oudejaarsavond gevierd voor de tv. Met 'n hapje en 'n drankje was het best gezellig. We keken naar Vrede op Aarde, daarna naar 'n opgenomen programma om tenslotte na het vuurwerk, in ons bed te kruipen. Tja dat vuurwerk, zoals aangekondigd was dat strikt verboden in Lanaken. Maar wij hebben toch het idee dat het de laatste jaren zelden zovéél geknald heeft als dit jaaruiteinde. Dat krijg je als je iets verbiedt, dat werkt als 'n rode lap op 'n stier. En het bleef niet beperkt tot 'n korte periode, het bleef knallen, zelfs tot 'n stuk in de nacht werden er nog voetzoekers afgestoken.
Maar zoals de traditie het wil, waren we op 'n vroeg uur al terug uit de veren en kon ik na het ontbijt 'n wandeling maken. Ik vertrok via de Henri Dunantstraat waar op vele plaatsen de Kerstverlichting nog feeërieke beelden opleverde. Achter de kinderboerderij werd reclame gemaakt voor de "Preense Proklamasie" nu zaterdag. De naam van de nieuwe prins-carnaval wordt dan onthuld.
Via Pietersheimbos wandelde ik terug, ondermeer langs de burchtruïne en het kasteel. Tot dan toe had ik slechts enkele verdwaalde resten gezien van het vuurwerk van afgelopen nacht. Ik was me op dat moment nog de bedenking aan het maken dat iedereen goed zijn afval had opgeruimd. Maar, ..... in het centrum op het Kerkplein stond me héél iets anders te wachten, het was er precies of er 'n oorlog was uitgevochten. Heel het plein lag bezaaid met vuurwerkafval, het zag niet uit. Je zou toch denken dat 'n verbod dient nageleefd te worden en dat de politie op zijn minst toch 'n kijkje dient te nemen op de gekende plekken. Op die manier zal het nooit lukken, zéér erg voor alle dieren die weer maar eens werden opgeschrikt. Gewoon de verkoop verbieden, dat is de enige oplossing. Ook in het Uilenspiegelpark lag alles bezaaid met afval. Erg, zéér erg. Gelukkig zag ik onderweg ook nog iets moois. Ik vermoed dat daar veel uren werk ingestoken hebben.
Maar ik kan mij wel druk maken, het zal weinig zoden aan de dijk brengen. Genoeg gemopperd, het was fijn met onze nakomelingen deze namiddag en dat is toch wat telt. Afsluiten doe ik met nog eens mijn cijfers van 2024 onder de loep te nemen. Ik heb weer mijn best gedaan.
Om te beginnen wil ik jullie - trouwe bezoekers - 'n fijn jaaruiteinde wensen en 'n voorspoedig 2025. Gezondheid en helderheid van geest, staan bovenaan het lijstje. Ik hoop jullie allen nog dikwijls te kunnen bezoeken in het nieuwe jaar en ik kijk dan zeker uit naar jullie werkjes, wetentjes, foto's, kijk op de wereld, enz. En voor zij die sporten, geen blessures. En om het niet allemaal te ernstig te maken, er mag gelachen worden.
Om het jaar in schoonheid af te sluiten, ben ik toch even gaan wandelen. Eerst mijn eega vervoegd in het warenhuis om de laatste inkopen te doen voor vanavond. Daarna kon ik even de benen strekken. Ver ben ik niet gegaan, gewoon langs de sluis, de Pannestraat in en terug naar huis. Ik had nog wat huiselijke taken op mijn menu staan en omdat we het deze namiddag met ons twee gezellig willen maken, was het best dat allemaal achter de rug te hebben.
Tot slot wil ik nog even terugkomen op mijn voorbije sportjaar. Op alle gebied ben ik vooruitgegaan ten opzichte van 2023. Jullie kunnen trouwens ook nog de opsplitsing zien tussen wandelen en fietsen (in de linkerkolom). Ondanks het feit dat ik in oktober en november niet heb kunnen fietsen, zag het er dus globaal best uit.
Je hebt zo van die dagen dat het je weinig kan schelen wat voor 'n weer het is. Voor 'n goed begrip, in Lanaken waren de straten nat, het zag grijs en er hing - zonder te miezeren - 'n bepaalde vochtigheid in de lucht. Desondanks ben ik toch op mijn stadsfiets gekropen voor 'n allerlaatste rit in 2024. Ik dacht zo: ofwel ga ik +/- 2u00 wandelen of fietsen, de keuze hing af van het moment.
En de keuze viel op fietsen, door en rond Maastricht. Een degelijk ritje was rap gemaakt, vertrekken via Veldwezelt en terugkeren via Smeermaas. Eens de grens over in Veldwezelt, was ik al rap op het O.L.Vrouweplein in Maastricht. De Basiliek , oftewel Sterre-der-Zee, dateert deels van de 11de, deels van de 12de eeuw.
Van Maastricht ging het naar Meerssen. Ook vandaag kon ik het niet laten enkele muurschilderingen te tonen. Iets verderop was het effe uitkijken om mijn route te kunnen blijven volgen. Een tijd terug had ik daar 'n bordje niet gezien met 'n omweg als gevolg. Vandaag liep het prima. Via het kasteel op Meerssenhoven, één der officiële buurten van Maastricht met slechts 25 inwoners, fietste ik terug richting Itteren. Daar stonden de gallowayrunderen en de konikpaarden, zusterlijk en broederlijk mooi naast mekaar aan de Maas, de runderen links, de paarden rechts. Het waren twee omvangrijke kudde's.
Tot slot ging mijn rit nog door Borgharen om via de Noorderbrug in Maastricht, terug naar huis te fietsen via Smeermaas. Dat was dan mijn allerlaatste fietstocht dit jaar. Ik heb 'n goei 300 km. minder gefietst als verleden jaar, maar dat kwam uiteraard door mijn gedwongen fietspauze in oktober en november.
Ver kon ik vandaag niet kijken, kijk maar naar mijn foto aan het Albertkanaal in Zutendaal. Inderdaad, het kriebelde vandaag om te gaan fietsen, dit ondanks de dichte mist. Maar het regende niet en er was nauwelijks wind, dat maakte toch het een en ander goed. Ik heb er 'n kort ritje met de stadsfiets van gemaakt. Het ging via Vroenhoven naar Riemst, daar in het centrum rechtsaf naar Bilzen om vervolgens via Zutendaal terug naar huis te fietsen.
Tja, ik heb nog gewacht tot na het middageten op wat beterschap in de weersomstandigheden, helaas, het was ijdele hoop. Ik ben toch vertrokken. Het ging eerst langs de watertoren in Veldwezelt. En dan kwamen 'n hele trits dorpjes. Eerst Kesselt, Vroenhoven, Riemst-centrum, Grote-Spouwen, Kleine-Spouwen, Martenslinde om tenslotte toe te komen in Bilzen.
Op de Brugstraat ben ik even gestopt. Dat was vroeger de uitgangsbuurt bij uitstek. Je vond daar de ene café en dancing na de andere en die waren wijd en zijd bekend. Dat oud gebouw was de vroegere stadshoeve met nog elementen van de 17de eeuw.
Wat verderop fietste ik onder de oude spoorbrug verder naar Munsterbilzen. Aan het psychiatrisch centrum ging ik linksaf naar Zutendaal. Daar zie ik altijd kans om 'n mooie foto te maken van de oude pastorij. In het centrum wilde ik 'n tas koffie scoren, maar helaas, 3de Kerstdag, mijn beoogde stopplaats was gesloten. Geen erg, dan maar gewoon naar huis en daar 'n tasje drinken.
Op het einde van mijn rit leek het of de zon zich toch nog effe wilde laten zien, maar ook die hoop werd de bodem ingeslagen. Een van mijn fietscollega's is naar de provincie Luik gefietst, en die heeft wel de zon gezien. Het is wat het is, ik heb gefietst en mijn overtollige energie ben ik zodoende kwijtgeraakt. En daar was het toch om te doen. Morgen kom de kleinzoon en die blijft slapen. Veel zal er dus niet te sporten zijn.
Na 'n rotdag gisteren, viel het weer vandaag reuze mee, zo goed zelfs dat ik de stadsfiets van stal gehaald heb. De zon scheen, het regende niet en de wind viel eigenlijk nog best mee, profiteren dan maar.
Een ritje van goed 45 km. had ik rap op papier staan, eerst richting Eigenbilzen, dan Zutendaal, voorts naar As en terug via Maasmechelen. Ik vertrok via Gellik om daar de Bezoensbeek over te steken. Deze beek zou ontspringen in Stalken. In Genk fietste ik langs de cosmodrome. Dat is 'n volkssterrenwacht. Deze ligt in het gebied van Kattevenne, 'n toeristische trekpleister. Wat verderop ligt 'n golfbaan met 18 holes. De club werd in 1989 officieel ingehuldigd.
In As kon ik 'n klein ommetje maken naar het voormalige station. Ik had +/- 30 km. op de teller en 'n tas koffie interesseerde me wel. Eerst kijken of de zaak wel open was. En ja, er brandde licht, tijd voor 'n pauze. En de lekkerbek in mij zag dat ze ook vlaai hadden, dat was toch al effe geleden. Het kan maar smaken. Rond het station staan er verschillende treinstellen die artiesten mooi beschilderd hebben.
Terugkeren deed ik via de Salamander in Maasmechelen en onder de autosnelweg door, de weg naar Stein in Nederland. En dat de zon scheen, dat zie je aan mijn laatste foto in Tournebride.
Zo, ik ben best tevreden met mijn rit, iets meer dan 50 km., niet te veel last gehad van de wind en ik heb véél zon gezien. Wat wil je nog meer ...???
Het gezegde "je moet het ijzer smeden als het heet is" heb ik vandaag maar toegepast. Als ik naar de rest van de week keek, dan zag ik niet veel goeds, regen en stevige wind. Het was dus misschien geen slecht gedacht om vandaag de fiets van stal te halen en 'n mooie tocht te maken. De buienradar gaf droog weer en max. 3 bfr. Ideaal dus om met de stadsfiets er op uit te trekken.
De rit die ik wilde doen, lag al 'n tijdje klaar, doorheen en rond Maastricht. Ik vertrok via Veldwezelt naar het centrum van Maastricht. Onderweg was ik in de buurt van de eeuwenoude kazematten. Dat zijn ondergrondse gangen en dienden als verdediging van de stad. Ze zijn te bezoeken.
In het centrum zelf, is de Koestaat een van de populairste straten voor de toeristen. Daarna trok ik naar Gronsveld en Meerssen. Net zoals in Maastricht, trof ik ook daar 'n mooie muurschildering aan. Kasteel Meerssenhoven is 'n 18de eeuws Rijksmonument.
In Itteren ben ik speciaal gestopt bij de Konikpaarden. Die lopen ook bij ons in Hochter Bampd. Mijn laatste foto maakte ik in Borgharen aan het kasteel.
Het was 'n niet al te lange rit, maar ik heb er toch van genoten. Dadelijk mij klaar maken voor de vergadering van onze carnavalskrant.
Rond 11u00 ben ik vertrokken in de ijdele hoop dat ik toch nog de zon zou zien, helaas ... Nochtans was dat één van de voorwaarden om te gaan fietsen. Maar jullie kennen me, de fietsroute lag klaar, de koersfiets was gereinigd en mijn mindset stond op fietsen. Uiteraard heb ik mij goed warm gekleed, oa. thermisch ondergoed, fietsjasje en wat nog allemaal.
De bedoeling was om naar Maaseik te fietsen, daar de brug over te steken en via Stein en Maastricht terug te keren. Ik had wel plan B in mijn achterhoofd, stel dat het toch te koud zou zijn, dan kon ik nog altijd in Meeswijk met het veer de Maas al oversteken, hetgeen dan 'n stuk korter zou zijn. Maar gaandeweg voelde ik geen kou en ik heb dus mijn oorspronkelijk plan uitgevoerd.
Op heel mijn rit heb ik honderden en honderden ganzen, eenden en zwanen gezien, oa. in Rekem. In Dilsen aan De Wissen, had ik nog 'n babbel met fietscollega Jo. Die herkende mij aan mijn fiets en stopte even om wat bij te praten. We hebben niet verder samen gefietst, enerzijds nam hij 'n ander traject en anderzijds ligt zijn tempo véél hoger dan het mijne ('n stuk jonger ook).
In Heppeneert ben ik even gestopt om wat mondvoorraad binnen te spelen. De Sint-Gertrudiskerk is van 1886. Het is 'n goed bezocht bedevaartsoord. En dan in Maaseik de Maas over om langs de andere kant opnieuw de Maas te volgen via oa. Illikhoven en Obbicht.
In Berg a/d Maas kon ik met eigen ogen zien dat het Julianakanaal onderbroken werd voor verstevigingswerken. Het mooiste zag ik in Stein onder 'n brug. Deze muurschilderingen zijn pas recent aangebracht. Enkele weken terug was ik er al gepasseerd en zag toen 'n verse onderlaag in afwachting van nieuwe tekeningen.
In Geulle a/d Maas stopte ik nog even aan het kasteel. Het is in feite 'n overblijfsel (voorburcht) van 'n kasteel dat in 1850 werd afgebroken. De voorburcht dateert van 1595. In Itteren zag ik in de verte Smeermaas liggen. De kapel is gebouwd vóór 1846. Via Borgharen en Maastricht kwam de eindmeet in zicht.
Sinds ik in 2020 begonnen ben met mijn kms. bij te houden, is dit de langste fietstocht in deze tijd van het jaar. Strava wil mij al feliciteren met mijn behaalde resultaten (fietsen en wandelen samengeteld). Maar er zijn nog twee weken te gaan dit jaar, er zal nog wel iets bijkomen.
In Lanaken heb ik mezelf beloond met 'n lekkere pint. Thuis wachtte onze kleinzoon mij op, het warme bad werd dus even uitgesteld. En die temperatuur vandaag, in Itteren heb ik dat even nagezien: 3° rond 14u30.
Het was deze voormiddag van moeten, de deur uitgaan dus. Als je nog 'n deftig brood - naar onze goesting - wil hebben, dan moet je er rap bijzijn. En zo geschiedde, zij het dat ik mij toch rap huiswaarts heb moeten reppen omdat het begon te miezeren. Na de koffie zag ik 'n streep zon, tijd dus om 'n korte wandeling te maken.
Mijn bestemming was Pietersheim, effe door de kinderboerderij en de speeltuin om vervolgens met 'n ommetje, op bezoek te gaan bij vriend Hubert. In de kinderboerderij en de speeltuin ben ik geraakt, maar er door de andere poort terug uitgeraken, dat ging vandaag niet. Ik had het natuurlijk moeten gezien hebben aan de hoofdingang, de poort stond weliswaar open, maar er hing 'n bericht op: "betreden op eigen risico wegens stormgevaar". Die ingang dient natuurlijk altijd open te blijven omdat de feestzaal bereikbaar moeten blijven. Ik denk dan bvb. aan koffietafels bij 'n uitvaart.
Maar goed, ik kon dus niet verder en moest op mijn stappen terugkeren. Dat ommetje heb ik vervolgens wel gemaakt en dat bezoek aan vriend Hubert is ook gelukt. We hebben weer wat roddels en weetjes van de voorbije weken de revue laten passeren.
Deze namiddag ga ik mijn voorbereidingen treffen voor onze Kerst- en Nieuwjaarskaartjes, het weer ziet er niet al te best uit, regen en wind tot +/- 60 km/uur. Verder nog 'n fijn weekend.
Nee, vandaag heb ik absoluut geen goesting meer om te sporten, noch om te fietsen, noch om te wandelen. Ik ben weliswaar al twee keer buiten geweest, een keer om naar de bakker te wandelen, de tweede keer om met ons beidjes in Lanaken-centrum ergens te gaan etenen.
En die tweede keer was er eentje met regen in het gaan en met motregen in het terugkomen. Maar zoals jullie al weten, we laten het niet aan ons hart komen en met de paraplu in de hand, verheugden wij ons op dat lekker etentje. Er zijn enkele locaties waar we naar toe kunnen gaan en dan is het ook altijd kiezen tussen vlees of vis. En gezien het nu het seizoen is van het wild, is het 'n vleesmenu geworden.
Maar eens terug thuis bekroop mij toch het gevoel van rustig binnen te blijven. Dat grijze en mottige weer, nodigt niet echt uit tot wandelen. Ik mag uiteraard niet klagen, gisteren heb ik fijn gefietst en dit jaar heb ik mijn record van verleden jaar mbt. het aantal afgelegde wandelkilometers al verbroken. Qua fietsen moet ik nog zo 'n 70 km. proberen te doen om aan de 6.000 kms. te komen, het doel van dit jaar. Dat moet in principe nog wel lukken.
Ik ga mij dadelijk dan nog maar wat bezig houden met wat puzzelen en mogelijk ook nog iets nieuws publiceren op mijn ander blog. Ten slotte wens ik iedereen nog 'n fijne Sinterklaas.
Deze morgen begon schitterend. Toen ik in mijn werkkamer bezig was, hoorde ik de kinderen van de school (bij ons schuin tegenover) al liedjes zingen van Sinterklaas. En even later zag ik de Heilige man langsrijden, gezeten in 'n rode cabrio en gevolgd door 'n groep zwarte Pieten.
Even later sloeg de stemming echter helemaal om, een mijner vrienden had het bericht verspreid dat hij van zijn dokter héél slecht medisch nieuws ontvangen had. Ik heb hem veel moed gewenst. Desondanks heb ik mij toch klaar gemaakt om te gaan fietsen. Het weer was wel niet zo schitterend, geen zon, maar er was nauwelijks wind. En dan liever zo, dan véél zon en 'n strakke wind.
Ik vertrok in Briegden naar het jaagpad langs het Albertkanaal. Zo fietste ik oa. doorheen Kanne waar ik fietser nr. 29 was vandaag. Verder ging het naar Lanaye waar ik de tuibrug in de verte zag liggen. In het dorp zelf, was ineens de weg geblokkeerd, de ganzen versperden de volledige doorgang. De dame aan de andere kant vertrouwde het niet om te passeren. Ze was mij dankbaar toen ik toch ruimte maakte.
En dan begonnen er heel wat klimmetjes, oa. de Mescherberg. Bovenaan staat er 'n uitkijktoren. Vandaag ben ik niet tot helemaal boven geweest, het is altijd oppassen met die natte treden. Met de Van Tienhovenmolen links van mij, reed ik verder door naar Valkenburg. En geloof het of geloof het niet, vandaag woensdag - 'n doordeweekse dag - was het aansschuiven om te kunnen passeren. Verschillende stewards regelden het verkeer, zowel voor de voertuigen als de voetgangers. Ik wilde de Cauberg opfietsen, maar ook daar was het aanschuiven.
Terugkeren deed ik via Berg en Terblijt. In Berg stopte ik om wat foto's te nemen van de plaatselijke kerk. De kerk werd gebouwd in 1933. Mijn laatste foto nam ik in Meerssen aan dat bankje met 'n wel héél toepasselijke spreuk. Mijn laatste proviant heb ik ook daar verorbert.
Zo, het fietsritme zit er weer helemaal in, ik heb 'n vijftal hellingen beklommen en nergens diende ik in 't rood te gaan. De conditie is dus goed. Seffens nog vergadering van onze carnavalskrant.
Nog nagenietend van mijn mooie fietstocht van gisteren, was ik deze morgen al vroeg op pad. Ik diende naar de bakker te gaan voor brood en heel wat lekkers en om 10u30 zou de Sint komen. Komen ....??? In feite kwam de kleinzoon kijken wat de Sint gebracht had. Bomma en bompa en ook zijn peter hadden 'n verlanglijstje naar de Sint gestuurd. En onze Arne was laaiend enthousisast met zijn nieuw speelgoed. De Sint had ook 'n nieuw schaakbord - met stukken uiteraard - gebracht bij bomma en bompa zodat Arne regelmatig met bompa kan schaken.
En gezien alles bij de bakker besteld was, maakte het niet uit wanneer ik bij de bakker zou toekomen. Ik vertrok voor 'n ommetje in de vrieskou omstreeks 8u15. Via de Heuvelstraat en het Mosselpaadje kwam ik voorbij aan het vrijetijdsinfopunt. Daarna trok ik naar het kanaal via de sluis. Fotograferen met 'n laag hangende zon, dat is altijd wat improviseren, soms lukt dat, soms trekt het nergens op.
Het waren niet veel kms. vandaag, dat hoeft ook niet, ik heb daarna evenveel genoten van onze kleinzoon en ons spelletje schaak. Hij krijgt trouwens elke week op dinsdagmiddag in zijn school, schaakles van een der onderwijzers.
Om af te sluiten, die kapel op de Pannestraat is gewijd aan O.L.Vrouw van Lourdes. En nu, is het genieten van 'n zondagnamiddag. Mogelijk doe ik vandaag nog 'n blogbezoekje.
Het gebeurt mij niet dikwijls, maar vandaag weet ik niet goed, hoe te beginnen aan mijn dagelijks verslag. Sprakeloos zou ik mij niet noemen maar er heerst toch 'n gevoel van euforie, "yes i did it". Na twee volle maanden kon ik vandaag eindelijk mijn koersfiets nog eens van stal halen. En dat ik er van genoten heb .... laat dat duidelijk zijn.
Ik had mijn vertrek uitgesteld tot het middaguur, zo was de ergste koude al wat voorbij. Op die manier had ik ook voldoende tijd om mijn fiets effe na te zien, de banden op te pompen, de ketting te smeren en hier en daar nog wat vuile plekjes te verwijderen. En met de boodschap van mijn eega, "wees voorzichtig", kon ik vertrekken.
De bedoeling was om in Meeswijk de Maas over te steken met het veer. Ik kwam dus eerst voorbij in Rekem. Daarna volgde het gehucht Mazenhoven. Die kapel dateert van 1894 en wordt goed onderhouden en is steeds toegankelijk. In Meeswijk aan de Maas was het 'n komen en gaan van auto's die wilden oversteken, in beide richtingen was het druk. Vanaf Berg a/d Maas aan de overkant, fietste ik doorheen Stein en Elsloo in de richting van de 1ste hindernis van de dag, de Hussenberg, goed 1,1 km. lang en met 'n max. van +/- 8%.
Nadat ik Meerssen was buitengereden koos ik in Maastricht de weg links, naar de Bemelerberg, mijn geliefkoosde helling. Deze is 0,9 km. lang en ook met 'n max. van +/- 8%.
Terugkeren deed ik via de Torenmolen van Gronsveld. Die molen is in feite van de 17de eeuw maar werd in 1944 in WO II in brand geschoten en brandde volledig uit. Vanaf 1959 werd de molen opnieuw gereconstrueerd.
En wat doe je als je zonder kleerscheuren terug in Lanaken komt, mijn fiets parkeren, 'n lekkere Duvel bestellen en mijn eega op de hoogte brengen dat ik terug in het dorp ben met 'n goei pint voor mij. Het was toen al 16u00 en ik wilde haar niet nodeloos ongerust maken.
En morgen, ... dan komt de Sint bij ons. Benieuwd of ik ook braaf ben geweest ... ha, ha,ha.
Waw, hier zit 'n tevreden mens. Vandaag fietste ik met mijn stadsfiets bijna 56 km. tegen 'n tempo van +/- 20,4 km/uur en dat op 'n toch niet al te mooie dag. Ik had natuurlijk wel mijn voorzorgen genomen, ik wist dat de wind uit zw-richting kwam en ik ben dan vertrokken langs de Zuid-Willemsvaart met wind in de rug. Bij het terugkomen nam ik vooral de route doorheen het bos, waardoor ik omzeggens geen last had van de tegenwind.
Ik vertrok dus via het kasteel van Rekem langs de Zuid-Willemsvaart. Eerst kom je op grondgebied van Eisden om vervolgens op de site van Beau Séjour uit te komen. Het hotel aldaar werd in 1906 gebouwd door brugwachter Houben. Het is het oudste toeristenhotel van Limburg en er zijn 20 kamers. Het water aan het hotel is 'n oude kanaalarm. Café de Oude brug ernaast is 'n voormalige langgevelhoeve en ligt pal naast het hotel. Beau Séjour is ook bekend omwillende van het gelijknamige tv-programma op Eén in 2017 en op de Nederl. tv in 2021.
Iets verderop fietste ik de via 'n fietsbrug het kanaal over om verder te trekken op het oude kolenspoor Maaseik-As. In Dilsen zag ik onder 'n brug, prachtige muurschilderingen. In As aan het station ging ik linksop om even verderop, de route rechts naar Wiemesmeer-Zutendaal te nemen. Daar heb ik wat zitten te klooien wegens wegeniswerken. Eenmaal terug op de juiste route, keerde ik terug via Zutendaal, Eigenbilzen en Gellik.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, is het in Lanaken goed aan het regenen. Maar mij kan het niet meer deren, ik maakte 'n mooie fietstocht.
Van in mijn kindertijd ben ik al gefascineerd door kastelen. Ik heb trouwens zelfs 'n heuse verzameling oude postkaarten van vele Belgische kastelen. Ik was en ben niet weg te slaan als ik ergens 'n kasteel tegenkom. Zo was ik vandaag weer 'n beetje 'n toerist in Eijsden aan het plaatselijke kasteel. Het dateert van 1636 en kwam na diverse huwelijken in het bezit van de familie De Geloes. Momenteel woont er 'n nazaat van die familie, Graaf de Liedekerke de Pailhe samen met zijn echtgenote Beatrice Christyn de Ribaucourt. De straat waar het kasteel staat, werd genoemd naar de adelijke familie De Geloes. Je kunt er fijn wandelen rond het kasteel.
Maar om verder te gaan toch even terug naar het begin, deze morgen. Ik diende eerst naar de bakker te gaan om vervolgens huisarrest te hebben omdat mijn echtgenote ging winkelen en we 'n pakje zouden ontvangen, LC123-inkt voor onze printer.
Na het middagmaal kon ik dan vertrekken voor 'n fietstocht. Het was uiteraard niet het plezierigste weer om te fietsen, behoorlijk fris en 'n stevige wind, maar het zou toch verschillende uren droog blijven. En jullie weten, als het kriebelt moet je fietsen. Morgen zou het veel warmer worden volgens onze weermannen- en vrouwen (+ 10°) maar de wind zou dan ook 5 bfr. zijn, tegen 4 bfr. vandaag. En als ik dan mag kiezen, toch liever 'n wind van 4 bfr., dat kan ik nog juist aan.
Ik vertrok via Smeermaas naar Maastricht om daar de Wilhelminabrug over te steken. Vandaar was het in één rechte lijn naar Eijsden. Het kasteel bevindt zich in het oude gedeelte van het dorp. Eens uitgekeken op al dat moois, trok ik verder naar Moelingen om daar opnieuw de Maas over te steken richting het Waalse dorp Lixhe.
Via de sluis van Lanaye en Kanne (daar was ik vandaag om 14u45 trouwens fietser nr. 37) trok ik verder langs het Albertkanaal tot in Briegden. Onderweg was ik vandaag nergens gestopt, 'n pauze had ik wel verdiend en die vond ik in Gellik. Thuis heb ik natuurlijk genoten van die warme douche. En na 'n rijkelijk gevulde tafel, kan ik er weer tegen. Goedenacht allemaal.
Als het droog is en er is niet te veel wind, dan moet je fietsen. Dat was toch mijn gedacht van vandaag. Door omstandigheden ben ik de voorbije anderhalve maand, noodgedwongen 'n wandelaar geweest ipv. 'n fietser, ik heb dus nog heel wat fietsachterstand ten opzichte van voorgaande jaren. En als dan de omstandigheden behoorlijk zijn, dan profiteer ik ervan om wat kilometers af te malen.
Natuurlijk is 'n stadsfiets nog iets anders dan 'n koersfiets, zwaarder en wat minder wendbaar. Maar ik verplicht mij tot niks en de stadsfiets is 'n goed alternatief om wat conditie op te bouwen. Ik haalde vandaag toch al 18,1 km/uur. Niet slecht.
Ik vertrok via Zutendaal naar het dorp Wiemesmeer. De Sint Jozefskerk daar is nog van 'n vrij recent bouwjaar. Ze begonnen ermee in 1931. Het is 'n replica van de vervallen kerk van de abdij van Hocht.
Vervolgens fietste ik doorheen Kattevenne, een der toeristische trekpleisters van Genk. Wat verderop in Zutendaal, kwam ik ook door 'n bekende plek, natuurgebied Papendaalheide. Nog zo een door de toeristen gekende plaats, is het kasteel Groenendaal in Waltwilder. Het kasteel bevat nog kernen van de 17de eeuw.
Terugkeren deed ik via 'n mij niet-bekende weg in Hoelbeek. Alle wegen leiden naar Lanaken, dus ik was nieuwsgierig waar ik ging uitkomen. En dat bleek de grote weg Bilzen - Mopertingen te zijn. Ik heb daarom gewoon de grote weg gevolgd tot in Veldwezelt om tenslotte het fietspad in te draaien naar Smeermaas. Zodoende ben ik toch even de grens overgestoken, zij het heel kort.
Thuis heb ik mij lekker verfrist, het was nodig (te veel kledij aan en dus gezweet). Fijne avond verder nog iedereen.
Het was vandaag eens te meer ene goed gevulde dag. Vanmorgen zag mijn echtgenote dat het winkelbriefje, drie fietstassen groot was. Ik moest dus mee, maar met plezier. Daarna heb ik weer verschillende kruiwagens volgeladen met afgevallen bladeren. De composthoop zal die wel verwerken. En het laatste stukje van de voormiddag heb ik besteed aan 'n nieuwe puzzel die ik aan het maken ben, 2.000 stuks.
In de namiddag heb ik dan mijn stadsfiets ter hand genomen. Volgende week ziet het er niet zo best uit om te fietsen, koud, veel wind en regen. Het moest dus vandaag gebeuren. Ik wilde in Kotem de autostradebrug overfietsen om via Maastricht terug naar huis te komen.
Ik vertrok via Neerharen en Rekem. In dit laatste dorp heb je de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand. Deze dateert van omstreeks 1895 en werd gebouwd op initiatief van Louise Delwaide. Er is wel al in 1544 sprake van 'n kapel op die plek, indertijd was er 'n Kapelbroederschap. Door de jaren werd de kapel herhaaldelijk verwoest en opnieuw opgebouwd.
Via Uikhoven en Kotem was ik rap de grens over, in de gemeente Stein. In Geulle ben ik in het verleden nog al eens gestopt om enkele oude huisjes te fotograferen. Ook die mooie gevelversiering trok mijn aandacht.
En toen kwam het zwaarste stuk van mijn fietstocht, de Hussenberg naar Moorveld, 'n helling van 1,1 km. met 'n max. percentage van iets meer dan 7%. Je moet dus weten dat ik het deed met de stadsfiets, maar aan 'n rustig tempo ging het nog vrij vlot.
De kerk in Moorveld is nog niet zo oud, in gebruik genomen op 19/9/1954. Het dorp hoort trouwens bij Meerssen en heeft ongeveer 475 inwoners. Via dat mooie beeld in Meerssen en enkele huisjes horende bij kasteel Mariënwaard in het gelijknamige buurtschap - horende bij Maaastricht - was het tijd om terug te keren. Vandaag geen stop voor 'n frisse pint of iets dergelijks, de vrouw had pannenkoeken beloofd om 16u00. En ze hebben gesmaakt.
Dat was deze voormiddag letterlijk zo, van het een naar het ander. Je doet wat nodig is en toch heb ik alweer mijn stappen gezet. Op het middaguur vonden wij dat de chef-kok des huizes, een pauze verdiend had. Wij zijn derhalve met ons twee, elders gaan aanschuiven. Lekker eten, aangename omgeving en geen afwas.
Naderhand vond ik het toch nodig om de benen wat in beweging te zetten. Ik vertrok via de wijnwijk en het pleintje De Stichel. Vandaar, eens te meer naar Pietersheim. Je kunt er dagelijks komen en toch zijn de foto's altijd anders.
Via de kinderboerderij, het voedselbos en de padelspelers, keerde ik terug naar de Henri Dunantstraat. Op het ronde punt hebben ze de bevlagging aangepast aan de intrede van de Sint morgen. Mensen, jullie kunnen misschien elders ook de Sint ontvangen, weet dan dat het bij jullie telkens gaat om 'n hulpsint. Bij ons komt de enige echte.
En mijn laatste foto, ik luisterde tijdens het maken van dit verslag naar de muziek van Anoushka Shankar en Patricia Kopatchinskaja met het nummer Raga Piloo. Ik ben al jaren fan van haar vader Ravi Shankar. Hij trad ondermeer op in 1969 op het legendarische festival Woodstock. Voor mij nog steeds het summum van muziek.
Uitzonderlijk heb ik vandaag twee activieiten buitenshuis gedaan. In de voormiddag heb ik al gewandeld en hiervan 'n kort verslag gemaakt. In de namiddag wilde ik nog eens de stadsfiets van stal halen. Het was gelukkig opgeklaard, enkele uren eerder was het nog 'n dikke soep. Nee, mijn koersfiets krijgt nog 'n tijdje rust, ik ga beginnen met de stadsfiets om wat conditie op te bouwen. Als je méér dan 'n maand niet meer gefietst hebt, dan voel je dat toch.
Thuis had ik mijn route uitgezet, richting Eben-Emael, de Saint-Pierre over en terug via Lanaye en Maasticht. Ik vertrok in Briegden en nam het jaagpad langs het Albertkanaal. De schapen staan nog steeds te grazen. In Voenhoven hebben ze 'n nieuw bord gezet dat uitleg geeft over de vondsten die gemaakt werden tijdens de graafwerken bij het bouwen van de nieuwe brug.
In Kanne was ik fietser 46 vandaag. Wat verderop ben je dan direct in Wallonië, meer bepaald in de gemeente Eben-Emael. Je fiets eerst 'n stukje doorheen het bos en dan kom je voorbij het fort. Aan nr. 412 van het fietsroutenetwerk, is het dan bergop, de Saint-Pierre over. Ik voelde direct dat de conditie nog wat kan verbeteren. Boven op de helling heb je mooie vergezichten.
Terugkeren deed ik dan via de sluis van Lanaye. Onderweg had ik door het dorp Sint Pieter kunnen rijden, maar die helling daar naar toe, schrikte mij toch af. Ik zag van beneden wel de kerk liggen. In Maastricht ben ik toch ook even gestopt om wat mooie foto's te maken aan de Maas.
Met nog 'n laatste klimmetje over de Sandersweg, was ik rap in Smeermaas. Daar besliste ik om nog 'n kort rondje te maken langsheen de Zuid-Willemsvaart en Neerharen om tenslotte in Lanaken-centrum mij te verwarmen met 'n lekkere cécemel.
Zo, dat ritje heeft mij aangestaan, maar er is nog werk aan de winkel. Toen ik vanuit de Broekstraat dat kort venijnig klimmetje maakte naar het Kerkplein, doorheen de Bodestraat, moest ik in mijn kleinste versnelling op de trappers gaan lopen.
Het is gelukt, ik heb vandaag mijn fiets van stal gehaald. Het is weliswaar geen verre tocht geweest, dat hoeft ook niet, maar het begin is gezet. Uiteraard ben ik daar best tevreden over, het was al veel te lang geleden. Natuurlijk heb ik geen zotte dingen gedaan, het bleef kortbij aan 'n gematigd tempo.
Ik vertrok naar Smeermaas om vooral in het begin, langs de Maas te fietsen. Even moet je doorheen het bos, Hochter Bampd - 'n natuurgebied - om vervolgens opnieuw via de Maas naar Herbricht te fietsen. Daar vind je de Heilig-Hartkapel, gebouwd in 1885 door het echtpaar Dubois - Groenen. Toen in Herbricht vele woningen werden afgebroken, bleef de kapel wel behouden, vooral onder druk van de bevolking.
Via de paarden in Uikhoven en het veer over de Maas, fietste ik verderdoor naar Kotem. Dat was het keerpunt van mijn tocht, ik keerde vanaf dit punt terug naar de Zuid-Willemsvaart in Boorsem. Vervolgens kwam ik toe in Rekem, in feite Oud-Rekem. De Ucoverpoort is de enige van de vijf stadspoorten van het dorp die nog bestaat. Ze werd gebouwd in 1630 en is sinds 1969 'n beschermd monument.
Via het Hangveld trok ik daarna naar Neerharen om tenslotte via het Domein Zangersheide terug naar huis te fietsen.
Voila, hopelijk is dit de aanzet van nog meerdere fietstochten, het weer moet natuurlijk ook meewillen. Seffens moeten we 'n hele tijd met de benen onder de tafel, niet mijn gezelligste bezigheid, maar voor de familie ... doen we alles.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik vertrok doorheen een zo goed als lege Bosstraat. Aan het verlengde van de Smeetsstraat ging ik dan het bos in, het is te zeggen, ik bleef bijna doorlopend wandelen langsheen de bosrand. Alleen korter bij Gellik was het gewoon door het bos. 
De zon wilde af en toe doorheen de wolken priemen en dat leverde enkele mooie foto's op. Voor de rest was het 'n slijkerige bedoening, meermaals moest ik uitkijken om niet vast te zitten in de modder. 
Maar ja, 'n beetje avontuur is mijn niet vreemd. 
Hopelijk kwam dat schaap niet vast te zitten. 
Daarna kon ik even de benen strekken. Ver ben ik niet gegaan, gewoon langs de sluis, de Pannestraat in en terug naar huis. Ik had nog wat huiselijke taken op mijn menu staan en omdat we het deze namiddag met ons twee gezellig willen maken, was het best dat allemaal achter de rug te hebben. 
Ik ben Eddy Meuris