Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
17-08-2008
17 augustus 2008
In 1997 verscheen bij de Uitgeverij Labor in samenwerking met de RTBF "Guide des Chemins du rail (Volume 1)" van Gilbert Perrin. Perrin is op zoek gegaan naar restjes oude spoorweg (trein en tram), en dat heeft geresulteerd in een bijzonder handig werkje met 40 suggesties voor wandelingen, waarvan telkens minstens een deel over de oude spoorbedding loopt. Voor de terugkeer is gezocht naar interessante mogelijkheden langs zoveel mogelijk onverharde paden. Voor lijn 150 (Tamines - Jemelle) worden 2 mogelijkheden beschreven: Rochefort - Villers-sur-Lesse en Houyet - Hour. Wij kiezen vandaag voor het laatste.Over een kleine 4 km (van de 10) wordt de oude lijn 150 gevolgd, meer bepaald tussen Houyet en Hour-Havenne). We kwamen o.a. over enkele oude Lessebruggen, een trio goed bewaarde mistbakens, en liepen er ook door een 450 m lange, spijtig genoeg verlichte tunnel. Ook de terugweg mocht er zijn: een onverharde weg halfweg de helling met mooie vergezichten op en over de Lessevallei. Spijtig genoeg moest een laatste stukje weg zonodig geasfalteerd worden, wat de TWQ van 86 % terugbrengt tot 71 %. Enige reden voor de asfaltering: de bediening van de wat protserige Ferme de Harroi, restaurant, manège e.d.m. Je kunt maar raden hoe vaak de Schepen van Openbare Werken van Houyet gratis gebruik zal mogen maken van de diensten van dit etablissement.
Zelfs op zondag (en zeker in het kayakseizoen) is Houyet bereiken uiterst makkelijk. Wij deden het als volgt:
- van Halle namen we de IC1906 van 7:27 naar Brussel-Zuid 7:39. Loc 2148 duwt o.a. rijtuig 51036; - van Brussel-Zuid gaat het naar Dinant met ms 437 (8:03 - 9:39); - en in Dinant nemen we de ICT 6945 met mw 41 (4123); de twee mw brengen ons stipt naar Houyet. De dienstregeling is dan ook 5 minuten langer dan die van de reguliere L-treinen, en dat is nodig, want in Anseremme worden beide motorwagens bestormd door horden kayakkers, die vooral bier, wijn en slechte manieren aandragen. Het doet me aan commerciële zenders en aan de fata morgana's van een andere zender, die beter zou moeten weten, denken. Uiteraard loopt ook de kleine eersteklasseafdeling vol. Bij controle blijken zowat alle reizigers over treinbiljetten te beschikken. In Anseremme loopt wel een kanariepietje van de NMBS op het perron, maar die heeft die biljetten zeker niet aangemaakt. Ik vraag me dan ook af hoe al deze gelegenheidstreinreizigers aan hun biljetten komen in het onbemande station van Anseremme.
De terugreis in de vroege namiddag verloopt probleemloos: - Houyet - Dinant (13:54 - 14:09) met L8064 (mw 4162), die met het gewone minuutje vertraging in Dinant binnenrijdt; ik vermoed dat het binnenrijden in Dinant op het "bezette" spoor 1 die vertraging veroorzaakt; op spoor 1 staat immers ook al de IC naar Brussel te wachten: voor de reiziger is deze oplossing comfortabel én veilig, omdat de sporen niet overgestoken moeten worden; - Dinant - Brussel-Noord verloopt in ms 394 (IC 2435); de trein rijdt stipt: 14:21 - 15:48. In eerste klasse loopt de bezetting geleidelijk op tot zo'n 60 % en er blijken niet eens reizigers met een tweedeklasbiljet bij te zitten; - Brussel-Noord - Halle ten slotte doen we met IR 3937 (16:08 - 16:28) in ms 825.
We hebben er een uiterst relaxte en voor treinliefhebbers ook nog interessante uitstap op zitten.
Vorig jaar waren we gestrand op enkele kilometers van het eindpunt van GR130 die van Maldegem (het Krekengebied) naar Stavele (de IJzervallei) loopt. Gelukkig konden we dat korte eindstuk combineren met een nieuw stukje GR5A, zodat we vandaag bijna 18 km ver konden stappen, door een zo goed als volledig vlak gebied. De TWQ bedraagt 71 %, wat meer dan behoorlijk is in een grotendeels verhard West-Vlaanderen: daar zorgt een minuscuul paadje langs de IJzer voor, gedurende meer dan 10 kilometer, maar ook verderop ontdekten we nog wat overgebleven onverharde veld- en voetwegen. Toch liepen we ook vaak langs beton- en asfaltwegen, vaak langs kleurloze boerderijen, maar dat weet je eigenlijk vooraf als je naar dit deel van de Vlaanders trekt. Toch viel het allemaal nogal mee, en eigenlijk neem ik mijn hoedje af voor de ontwerpers van deze GR's in een gebied dat wandelaars niet altijd even veel te bieden heeft. Om het allemaal nog wat erger te maken, wordt op dit ogenblik het paadje langs de IJzer verbreed, zodat het weldra tot territorium verklaard zal worden voor de wielerterroristen.
De heenreis verliep vlot op deze zaterdagmorgen. In Halle namen we IC 1906 (7:27 - 7:39) die ons onder impuls van de duwende 2114 in rijtuig 58059 stipt in Brussel-Zuid deponeerde. We profiteren van een goede aansluiting naar De Panne: IR 3630 zal ons naar Veurne (7:56 - 9:54) brengen. We zitten helemaal vooraan in ms 439, met een bezetting van 50 % in eerste klasse. In Veurne blijven nog 3 minuten van de vertraging over die we in Denderleeuw hebben opgelopen. Het was de 2306 uit Poperinge die ons dat lapte. In Veurne rijden we op het rechterspoor binnen; ik kan me voorstellen dat je hier soms aan de verkeerde kant van de overweg staat te wachten tot de trein vertrokken is, en dat voor het station je bus vertrekt. Gelukkig is dat vandaag niet zo: ab 3773 (een Van Hool A360K) brengt ons langs lijn 50 naar de Oostvleterense halte Elzendamme, waar we stipt om 10:26 aankomen. Drie jongeren nemen zowat 8 plaatsen in door languit te gaan liggen, maar de chauffeur laat begaan. Achteraan maakt een luidruchtige gsm meer lawaai dan goed is.
De belbus (ab4330) zal ons van Proven naar Poperinge brengen. We bevinden ons hier in het belbusgebied Poperinge-Noord, en eigenlijk is de belbus toch wel een gezegende noodoplossing. Toen we lang geleden begonnen te stappen werd deze streek nog bediend door min of meer regelmatige busdiensten, maar in de jaren 1980 verschrompelden deze diensten tot school- en marktdiensten. Het was echt geen sinecure om hier te komen wandelen. Sinds de komst van de belbus kun je hier zelfs op zaterdag en zondag probleemloos aankomen en vertrekken. Je neemt er graag bij dat de bus nog ommetjes maakt langs de Trappistenabdij van Westvleteren en langs Abele. Enig probleem was dat Proven wat geteisterd is door werken, en daardoor is de haltepaal van de halte Proven Dorp verdwenen. Zeer handig als je voor het eerst in Proven komt... Vanuit Poperinge naar Halle zou geen probleem mogen vormen, maar op zaterdag en zondag is het dat wel. Door de slechte spreiding van de treinen (waaraan in december een einde zou komen), moeten we in Brussel-Zuid 52 minuten wachten. De reisweg langs Moeskroen is niet echt een alternatief, maar toch komen we 2 minuten vroeger in Halle aan, en de lange wachttijd wordt uitgesmeerd over het hele traject. Zo deden we het: - van Poperinge reden we met IC2316 naar Kortrijk (16:31 - 17:09) - ms 376 deed dat heel stipt; in Poperinge kon ik me wel nog eens druk maken over het lange stel M6 dat daar het weekend doorbrengt, en waarvan zo'n 5-tal rijtuigen ongelooflijk ontsierd zijn door graffiti. Ik denk soms: wanneer gaan die mannen zich eens te buiten gaan aan privé-wagens. Ik wed dat de kwaal dan op enkele weken de kop ingedrukt is. Maar nu het maar treinen zijn, kan men rustig verder doen; - van Kortrijk ging het naar Moeskroen met ms 716 (17:23 - 17:31) voor een korte, snelle rit; - van een goede aansluiting is hier in Moeskroen geen sprake: de IC vertrekt pas om 18:09, maar dat is alvast minder dan in Brussel, en de trein staat hier ook veel langer klaar: het is hetzelfde rijtuigenstel als vanmorgen, maar deze keer kiezen we voor rijtuig 51043. Met één minuutje vertraging komen we in Halle aan, na een lange omzwerving. Dat was ook de TBG van IC 716 opgevallen, maar hij wist dat ik het allemaal wel goed uitgekiend zou hebben. Ik verdenk er hem van dat hij mijn tekstjes leest.
Ik weet niet of je dit deeltraject van de GR 57 tussen La Roche en Nadrin, dat bijna 17 km lang is, nu moeilijk, zwaar, gevaarlijk of spectaculair moet noemen. Het heeft van alles wat: het is zwaar door een drietal beklimmingen (La Roche, Cheslé en Hérou), moeilijk door het niet altijd even begaanbare pad langs de Ourthe, gevaarlijk door het pad (?) dat over de rots van de Hérou loopt, rakelings langs de ravijn en spectaculair om al deze dingen. Feit is dat je dit pad best kunt volgen als je wat conditie hebt, en de laatste dagen hebben we die blijkbaar voldoende opgebouwd om tegen een stootje te kunnen. Met een TWQ van 87 % scoort dit stukje GR ook bijzonder hoog: eigenlijk is er alleen in La Roche en na Maboge wat verharde weg: voor de rest is het een rits boswegen en paadjes langs de Ourthe.
La Roche bereiken is niet echt een probleem, maar Nadrin, dat is een ander paar mouwen. Met amper 2 bussen per dag in elke richting op lijn 15/2 is het een van die verbindingen waarvan je je afvraagt of de TEC-NL er zelf nog in gelooft. Nee dus, want de bussen rijden bovendien op de onmogelijkste momenten. Van Nadrin naar La Roche rijdt de bus al voor 15:00, en dat haal je niet, tenzij je in een stuk doorstapt. Naar Houffalize dan maar, en dan van daar verder proberen te geraken.
We namen 's morgens de IR 3906 (Halle 7:09 - Brussel-Zuid 7:19 - ms 815): er is veel plaats vandaag, en daar zal de vooravond van het verlengde weekend wel voor iets tussen zitten. Van Brussel-Zuid naar Marloie (7:33 - 9:15) gaat het met de Vauban. Die is vandaag 4 rijtuigen langer dan normaal: 2 eersteklasrijtuigen en 2 tweedeklasrijtuigen werden vooraan toegevoegd, net achter loc 2003. Ook dat zou wel eens met de terugkeer van de eurocraten net voor het lange weekend te maken kunnen hebben, maar dat is speculatie. We zitten in het Zwitserse rijtuig 61 85 1090 244, en beleven onze aangenaamste verplaatsing van het jaar. Het zitcomfort is top, het blijft er rustig, het rijtuig rijdt prima, en vanaf Namur rijdt de trein ook nog perfect op tijd. Alleen stapt in Ciney een dame op met een hondje dat mogelijk wat te diep in de fles Black&White gekeken heeft. Hij kan zich in eerste instantie nauwelijks rustig houden, maar kalmeert na een tijdje, typisch gedrag voor dronkaards. We bereiken Marloie perfect op tijd.
Lijn 15 is de snelste verbinding tussen Marloie en La Roche: ab 4812 (van Marloie: een Jonckheere 041-II) zou ons op 29 minuten (9:23 - 9:52) in La Roche moeten brengen, maar dat is onmogelijk. Met 7 minuten vertraging bereiken we de Quai du Gravier, en je moet je afvragen - vermits dit geen alleenstaand feit is - hoe lang de knoeiers van de TEC-Luxemburg nog compleet onrealistische dienstregelingen zullen opstellen. Want de chauffeur is op tijd vertrokken, en heeft echt geen tijd verloren onderweg.
Voor de terugrit is het dus wachten op lijn 15/2. Die moet in Nadrin doorkomen om 16:57 en in Houffalize aankomen om 17:19. Ook hier is de dienstregeling te krap, al beperkt de schade zich tot 2 minuten. Met een 12-tal reizigers moet dit een van de betere dagen zijn van lijn 15/2. De bus is een Jonckheere S2000T van Marloie. En dan wordt het wachten op aansluiting. Lijn 163c zou ons naar Gouvy kunnen brengen, maar de bus komt daar 2 minuten na het vertrek van de trein naar Liège aan. Het minder aantrekkelijke alternatief is wachten op dé 1011: dat geeft ons meteen de kans om zowat heel Houffalize te ontdekken, want we hebben 1 uur 22 minuten overstaptijd.
Althans, dat vermoed ik: vanaf 1 september wordt lijn 1011 vrij duchtig aangepast; wie de volledige en precieze en volledige dienstregeling per halte opvraagt op de website van de TEC, krijgt alleen nog die vanaf 1 september te pakken. Niet echt handig als je op 14 augustus reist. Gelukkig kun je nog wel pdf-versies van de oude en de nieuwe dienstregeling op de site vinden. De voornaamste wijziging is wel dat zowat alle bussen voortaan vanaf Werbomont via de E25 naar Chênée rijden: dat levert een tiental minuten tijdswinst op. Voor Harzé betekent dat wel een serieuze terugval op het vlak van openbaar vervoer, voor Aywaille is het alleen erg voor wie naar Harzé, Houffalize, Bastogne enz. moet, want tussen Liège en Aywaille mocht je toch al niet op deze bus. De bus komt aan met een achttal minuten vertraging: zo goed als alle zitplaatsen zijn dan ook ingenomen. Het is de 6081-26 van LIM-Collard-Lambert, een BOVA Lexio. Dat betekent dat alle grotere rugzakken, koffers e.d. in de kofferruimte moeten van dit autocarachtige ding, en dat leidt tot tijdsverlies aan de meeste halten. Het is bovendien akelig om te weten dat je bagage wel eens per vergissing zou kunnen worden meegenomen, door de verkeerde. Het is al gebeurd! De bus volgt de normale reisweg, zoals we hem al ettelijke keren hebben weten doen. Maar vanaf Aywaille loopt het anders: de bus slaat rechtsaf, richting autoweg, in plaats van linksaf naar Aywaille Place. De chauffeur meldt nog dat reizigers voor Aywaille en Beaufays hier aan een nieuwe halte van de 1011 moeten uitstappen. (Waarom dit nu al gebeurt, terwijl de dienstregeling officieel pas op 1 september wijzigt, is me een raadsel. De TEC-Luxemburg houdt van raadsels: dat zal ook wel de reden zijn waarom er nog altijd talrijke haltebordjes zijn zonder informatie.) In Remouchamps gaan we de autoweg op, en dat maakt dat we sneller dan voorzien in Liège aankomen.
Dat is uiteraard meegenomen, al is de IC naar Oostende net vertrokken. Gelukkig staat er nog een IC, al is die wel van een erg verschillend kaliber: het is de 1742 naar Saint-Ghislain. Loc 2701 trekt een 6-tal M4's, wij zitten achteraan in 58065. Vertrek is voorzien om 20:06, aankomst in Brussel-Noord 21:23. Tussen Liège en Landen is de treinbegeleider in een vrij stevige gsm-discussie met het thuisfront (?) verwikkeld, maar hij slaagt er toch in 2 biljetten te knippen. Ik krijg zelfs te horen dat we in Brussel moeten overstappen, en dat hij dat zegt omdat ze soms wel in Halle stoppen. Inderdaad, de laatste rit van de dag! IR 3942 (21:32 - 21:51) brengt ons met ms 810 van Brussel-Noord naar Halle. Onze rust wordt geslachtofferd door 3 verschillende NMBS'ers. Een is van Securail; moeten die niet voor rust zorgen op de treinen? Onderwerp van gesprek: het verschil in mentaliteit tussen Haine-Saint-Pierre en La Louvière tijdens de carnavalsperiode. We komen nog een minuutje te vroeg in Halle aan; de stevigste uitstap van deze vakantie is achter de rug...
Vanmorgen is mijn eerste werk de pc aanzetten om te kijken hoe het met het weer gesteld is. Buiten is het al een tijdje aan het regenen, zonder veel wind, en nu komt het eigenlijk gewoon neer op: hoe ver is de regenzone opgeschoven? Het beeld is verkwikkend: als de regenzone tegen deze snelheid over het land blijft scheren, starten we met droog weer. En dat zal achteraf ook correct blijken te zijn, al moet ik daar nog een belangrijke voetnoot aan toevoegen. Na enkele kilometers worden we getrakteerd op een stevige bui, die blijkbaar - getuige de radarbeelden die ik 's avonds bekijk - precies onze wandelregio had uitgekozen. Na een twintigtal minuten pijpenstelen liepen zowat alle 27 wandelaars er drijfnat bij. En dat terwijl we van de ene holle weg naar de andere stapten. Zo konden we aan den lijve ondervinden hoe zo'n holle weg ontstaat en altijd maar dieper uitgegraven wordt. Want het eerste deel van onze wandeling stond volledig in het teken van de holle wegen: we kregen enkele prachtexemplaren onder onze voeten, en zolang het droog bleef was het volop genieten van deze wondere wegen. Toen we rond de middag in Loksbergen aankwamen, bij het museum "De Reinvoart" waren we alweer wat opgedroogd. De enthousiaste gidsen toonden ons hun museum met gepaste trots. Het zegt wel veel over mijn mede-wandelaars dat de meeste curiosa die hier tentoongesteld worden, gewoon uit onze jeugdjaren stammen. Straks worden we ook opgezet in een heemkundig museum. Droog en tegelijk gelaafd konden we het tweede deel van onze tocht aanvatten: geen holle wegen meer, daarvoor waren we te diep in de vallei van de Velp afgezakt, maar wel een wat bizarre Rotemse Molen, en heel wat herinneringen aan De Slag der Zilveren Helmen, die hier in deze contreien geleverd werd, precies op de dag na 94 jaar geleden.
De tocht is iets meer dan 15 km lang. Toen we hem verleden jaar uitstippelden en verkenden, wisten we al dat het een mooie én interessante tocht zou worden. Mijn mede-stappers komen me dat enkele keren bevestigen. Het mooie weer van de namiddag, met nog altijd imposante, maar nu onschuldige cumuluspartijen, en het streeklikeurtje hebben ons de intense buienellende snel doen vergeten. Met een TWQ van 47 % scoor ik net iets lager dan goed, maar de kwaliteit van de niet-verharde wegen zal velen de indruk geven dat ze nauwelijks op asfalt gestapt hebben.
Uiteraard reisden we tegen groepstarief. Nu ja, uiteraard is een iets te uitbundige verwoording, want vanzelfsprekend lijkt dat al lang niet meer te zijn. Ik wil jullie het verhaaltje niet onthouden. Op 16 juni (!) diende ik via de website de aanvraag in voor de groepsreis. Zoals dat mijn gewoonte is, voeg ik daar wat commentaar bij; IC1507 van 8:40 zal ons uit Brussel-Noord net op tijd in Diest brengen om daar om 9:40 de bus van lijn 22 te nemen naar Zelk, ons vertrekpunt. Hoe het van Halle naar Brussel-Noord moet, laat ik aan de Cel Groepsreizen over, omdat ik niet weet welke treinen tussen Halle en Brussel toegelaten zijn. Ik suggereer zelfs dat we van het groepstarief afzien tussen Halle en Brussel, en gebruik maken van de Keycard. Voor de terugreis kan er nauwelijks een probleem zijn: Diest - Brussel-Noord met IC 1539, en dan nog een trein naar Halle, opnieuw te bepalen door de Cel Groepsreizen. Na een vijftal weken ("We helpen u zo snel als we kunnen...") krijg ik het voorstel van de NMBS. Ik val net niet plat achterover, als ik het voorstel bekijk: aankomst in Diest met overstap in Leuven om 12:06. Onderaan staat de laconieke mededeling is dat dit de eerst mogelijke verbinding is tegen groepstarief. 's Avonds: een voorstel met overstap in Leuven. Ik begrijp dit dus niet: de beide IC's zijn treinen met een maximale samenstelling die wij ('s morgens) gebruiken als de pendelaars het schip verlaten hebben en ('s avonds) voor ze het schip opnieuw bezet hebben. Ik grijp dan ook meteen naar de telefoon, maar ik kan eigenlijk net tegen een muur praten. Zeggen dat die beide IC's praktisch leeg rijden, de truc met de Keycards uitleggen, het haalt allemaal niets uit. Resultaat is dat ik de groepsreis laat annuleren. Dit heeft echt geen zin. Ik werk een systeem uit met 4 verschillende tarieven: 65+ of niet, persoonlijke vermindering of niet. Want tot overmaat van ramp geldt het seniorentarief pas vanaf Leuven. Ik moet mijn mensen afschuwelijk hoge prijzen aanrekenen, zeker in vergelijking met het goedkope groepstarief. Toch laat ik dit niet zo: ik bel naar de ombudsman, en daar vertelt een vriendelijke stem me dat dit niet het eerste probleem is met de groepsreizen. Ze vraagt me om alle gegevens per brief door te sturen, en dat doe ik dan ook prompt: mijn eigen aanvraag met commentaren, de C3 die ik van de Cel Groepsreizen terug gekregen heb, en mijn bezorgdheid, ook als individueel reiziger, omdat het aantal groepen zonder reservering alleen maar kan toenemen. Uiteindelijk bezondigen we er ons zelf ook aan. Ik ben dan ook erg verbaasd als ik op een 29/07 een mailtje vind met de vraag de Cel telefonisch te contacteren. En zie: plots lijkt alles op te klaren. Ik krijg zelfs te horen dat ik in mijn eigen voorstel alles op een presenteerblaadje aangereikt heb, en dat hun eerste voorstel alles behalve klantvriendelijk was. Of ik nog interesse heb voor de groepsreis? Natuurlijk heb ik daar interesse voor, ik zal sommige koppels 10 EURO kunnen terugstorten. En plots kan het allemaal: de 1507 tussen Brussel en Diest, de rechtstreekse verbinding tussen Diest en Halle 's avonds met IC 1539. Alleen voor 's morgens is er geen oplossing (tenzij de Keycard) omdat er niet meer gereserveerd wordt naar Brussel tijdens de spits, en 's avonds moeten we ons tevreden stellen met de CR naar Braine-le-Comte, maar kom, dat scheelt nauwelijks in tijd. De dag zelf loopt er - wat de groepsreis betreft toch - maar een kleinigheid mis: we worden verwezen naar het tweede rijtuig van de 1507, maar daar is niets gereserveerd. Volgens de TBG hangen de klevers mogelijk in het tweede treindeel, dat van Knokke. Maar er is plaats zat! En zeggen dat we deze trein niet mochten nemen wegens zijn bezetting. De terugreis verloopt vlot, snel en probleemloos. En toch...
Vermits we 's morgens vrij konden kiezen, viel mijn oog op P 7574 van 7:55 (ak. Brussel-Noord om 8:14). Dat gaf ons voldoende ruimte, maar ik vermoedde dat deze trein wel niet zo dik bezet zou zijn. Dat bleek ook waar te zijn: loc 2127 trok zijn sleep M4 (wij zaten in 52169), en we konden gewoon bij elkaar zitten, alsof er gereserveerd was. Natuurlijk zat er hier en daar een sukkel tussen ons, die de uitbundigheid van de groep moest ondergaan. We bereikten Brussel-Noord met 4 minuten vertraging. Op de schermen stond er één trein met vertraging: de onze. Tien minuten. Dat kon nog wel meevallen: we hadden weliswaar maar 6 minuten overstaptijd in Diest, maar de trein zou wel wat vertraging inlopen, en als we in Diest de 22 misten, konden we nog altijd de 299 nemen, zo'n 20 minuten later. Tot de vertraging plots aangepast werd: van 10 ging het ineens naar 35 minuten! Ik kon me al perfect de samenstelling van deze trein voorstellen: probleemstellen M6, hoe zou het anders kunnen. We stonden op spoor 1 en zagen trein na trein perfect op tijd aankomen en vertrekken, behalve de onze. Die vertrok uiteindelijk met 39 minuten, en hield er daar in Diest nog 35 van over. Loc 2752 en 69031 maakten voor ons de dienst uit. We trakteerden onszelf op zitjes in de vroegere eersteklasafdeling van het multifunctionele rijtuig. Wat eerst een krappe aansluiting trein/bus leek te worden, werd nu plots een erg ruime aansluiting. Het werd dus niet de bus van 9:40, maar die van 10:40: een comfortabele Mercedes Citaro (3306-84), die ons met een goedgeluimde en geïnteresseerde chauffeur naar Zelk bracht.
's Avonds stapten we om 17:06 op de bus van lijn 22 in Halen (Singellaan). Oorspronkelijk was dat niet mijn bedoeling, maar het uur vertraging liet ons weinig keuze. In plaats van de bus van 16:06 (de geplande) en nog een nabespreekpint in Diest, werd het nog een snelle pint in Halen en meteen de trein op in Diest. Gelukkig reed de bus (ab 3307-01, een Citaro II) zo goed als op tijd. Toen we op het perron kwamen, konden we de trein in de verte al zien. Deze keer was er wel gereserveerd (in rijtuig 65008). Eén van de locs was de 2756, maar die hoorde eigenlijk bij het andere treindeel. In Brussel-Noord moesten we de IR naar Binche laten rijden (geen groepstarief mogelijk), maar de CR 3787 volgde 3 minuten later. Het was het Stellastel 777 dat ons perfect op tijd naar Halle bracht. De IR naar Binche telt nu 2 vierledige stellen: ik durf alvast wedden dat de bezettingsgraad in de verboden IR lager lag dan in de toegelaten CR, waar we zoals gewoonlijk enkele reizigers van de gereserveerde plaatsen moesten sturen.
Met Hacowa 93 op dinsdag, probeerden we vandaag toch wat vroeger thuis te zijn, maar ja, vroeger terug, is vroeger vertrekken. Normaal reserveren we dit voor de hete zomerdagen, maar ik vermoed dat die er dit jaar niet meer komen - over 20 dagen begint de meteorologische herfst! Het was dus een extra vroege uitstap, ook al omdat Lessive, waar we vandaag naartoe trekken, nu niet bepaald verwend wordt door de TEC. Nu, vroeg stappen kan enorm meevallen, en dat is ook vandaag het geval. De bossen van de Famenne blazen hun ochtendadem uit, en dat levert mooie panorama's op. We volgen 2 lussen, 3 en 5, waarvan vooral nummer 3 bijzonder goed meevalt. Lus 5 heeft wat last van verharding en volgt te lang een gelukkig niet erg drukke N955. Dat resulteert in een TWQ van 32 %. De kaart die ons inspireert is andermaal "Bewegwijzerde Wandelingen in de Boven-Lesse". De bewegwijzering van destijds is ondertussen vervangen door gestandaardiseerde plaatjes, en dat leidt ook tot een aanpassing van het parcours van L5, dat er ongetwijfeld beter door geworden is.
Early to bed, and early to rise, keeps a man healthy, wealthy and wise en we zullen dus vandaag al minstens op 3 vlakken ons voordeel doen. De eerste trein vertrekt in Halle om 5:15. Dat is de IR3254 naar Antwerpen-Centraal, maar we nemen hem vandaag natuurlijk maar tot Brussel-Zuid: 5:15 - 5:25 met ms 395. Zelfs op dit vroege uur slaagt men er niet in hem zonder hapering in Brussel-Zuid aan het perron te zetten.Twee tweeledige stellen moeten eerst buiten rijden, voor wij binnen kunnen. Met 8 minuten aansluitingstijd is zo een stilstand net voor Brussel-Zuid niet bepaald goed voor het hart; maar we slagen er zelfs nog in om koffie uit een automaat te toveren, niet bepaald een delicatesse, maar toch bijzonder welkom als toetje bij het ontbijt dat we op IC 2105 zullen nemen. Deze IC zal ons naar Jemelle brengen (5:33 - 7:22, met ms 502, en nog een ander ms 96). De treinbestuurder weet op bewonderenswaardige manier zijn rijstijl af te stemmen op de ruime dienstregeling. Ik geloof niet dat hij een keer een halve minuut ergens te vroeg aangekomen is, wat het vaak ergerlijk wachten drastisch beperkt. Hoeft het gezegd dat we Jemelle stipt op tijd bereiken. Het stationsbuffet is gesloten; dat wordt dus bijna een half uur wachtzaal, want de bus van lijn 166a naar Lessive vertrekt pas om 7:55. Het is ab5641-16, van Toussaint uit Beauraing, een Jonckheere Transit 2000 met Scania-motor. Ik vraag me opnieuw af waarom in dezelfde bussen van de pachters in het Halse alles los lijkt te zitten, terwijl dat hier (en elders) niet het geval is.
Wie denkt dat je voor dat vroege opstaan beloond wordt met een vlotte terugrit, komt bedrogen uit. Gelukkig bestaat er een oplossing door naar Éprave te stappen waar in de schoolvakanties enkele bussen van lijn 29 hun eind- en beginpunt hebben. Het moet een van de weinige lijnen zijn die niet uitgebaat worden op schooldagen, maar wel op alle andere dagen. Het is ab4125 van Wellin (die we nog niet zo lang geleden ook hadden tussen Wellin en Tellin) die ons naar Jemelle zal brengen: 12:12 - 12:31. Dat levert een schitterende aansluiting op met de IC naar Brussel. De aansluiting wordt wat langer doordat de IC met 9 minuten vertraging vertrekt. Het is ms 507, en het is heerlijk rustig: om te lezen vallen de oogleden net iets te vaak dicht, en dus halen we wat slaapachterstand in. Hoe ik het klaarspeel, weet ik niet, maar toch heb ik een mooi lijstje voor de specialisten: deze treinbestuurder mag wel voluit gaan en dat leidt tot de geleidelijke afbouw van de vertraging: Jemelle +9 - Marloie +8 - Ciney +7 - Namur +6 - Gembloux +5 - Ottignies +6 - Brussel-Luxemburg +1, en zo zou het blijven tot Brussel-Noord. Drie minuten volstaan voor de aansluiting met IR 3285 naar Geraardsbergen, met ms 305. We arriveren stipt in Halle. Thuis wil ik zo snel mogelijk weten wat de weersvoorspellingen zijn voor morgen. Vandaag is het best meegevallen, met een half bewolkte, vrij zonnige voormiddag, maar wat men ons reserveert voor morgen is andere koek: intense regen en stevige wind. In zo'n geval kun je alleen nog hopen dat het hele scenario al gespeeld is tegen de volgende ochtend, maar dat lees je in een volgende bijdrage.
In 1997 verscheen bij de Uitgeverij Labor in samenwerking met de RTBF "Guide des Chemins du rail (Volume 1)" van Gilbert Perrin. Perrin is op zoek gegaan naar restjes oude spoorweg (trein en tram), en dat heeft geresulteerd in een bijzonder handig werkje met 40 suggesties voor wandelingen, waarvan telkens minstens een deel over de oude spoorbedding loopt. Voor de terugkeer is gezocht naar interessante mogelijkheden langs zoveel mogelijk onverharde paden. Voor lijn 150 (Tamines - Jemelle) worden 2 mogelijkheden beschreven: Rochefort - Villers-sur-Lesse en Houyet - Hour. Wij kiezen vandaag voor het laatste.Over een kleine 4 km (van de 10) wordt de oude lijn 150 gevolgd, meer bepaald tussen Houyet en Hour-Havenne). We kwamen o.a. over enkele oude Lessebruggen, een trio goed bewaarde mistbakens, en liepen er ook door een 450 m lange, spijtig genoeg verlichte tunnel. Ook de terugweg mocht er zijn: een onverharde weg halfweg de helling met mooie vergezichten op en over de Lessevallei. Spijtig genoeg moest een laatste stukje weg zonodig geasfalteerd worden, wat de TWQ van 86 % terugbrengt tot 71 %. Enige reden voor de asfaltering: de bediening van de wat protserige Ferme de Harroi, restaurant, manège e.d.m. Je kunt maar raden hoe vaak de Schepen van Openbare Werken van Houyet gratis gebruik zal mogen maken van de diensten van dit etablissement. 
Vorig jaar waren we gestrand op enkele kilometers van het eindpunt van GR130 die van Maldegem (het Krekengebied) naar Stavele (de IJzervallei) loopt. Gelukkig konden we dat korte eindstuk combineren met een nieuw stukje GR5A, zodat we vandaag bijna 18 km ver konden stappen, door een zo goed als volledig vlak gebied. De TWQ bedraagt 71 %, wat meer dan behoorlijk is in een grotendeels verhard West-Vlaanderen: daar zorgt een minuscuul paadje langs de IJzer voor, gedurende meer dan 10 kilometer, maar ook verderop ontdekten we nog wat overgebleven onverharde veld- en voetwegen. Toch liepen we ook vaak langs beton- en asfaltwegen, vaak langs kleurloze boerderijen, maar dat weet je eigenlijk vooraf als je naar dit deel van de Vlaanders trekt. Toch viel het allemaal nogal mee, en eigenlijk neem ik mijn hoedje af voor de ontwerpers van deze GR's in een gebied dat wandelaars niet altijd even veel te bieden heeft. Om het allemaal nog wat erger te maken, wordt op dit ogenblik het paadje langs de IJzer verbreed, zodat het weldra tot territorium verklaard zal worden voor de wielerterroristen. 
Ik weet niet of je dit deeltraject van de GR 57 tussen La Roche en Nadrin, dat bijna 17 km lang is, nu moeilijk, zwaar, gevaarlijk of spectaculair moet noemen. Het heeft van alles wat: het is zwaar door een drietal beklimmingen (La Roche, Cheslé en Hérou), moeilijk door het niet altijd even begaanbare pad langs de Ourthe, gevaarlijk door het pad (?) dat over de rots van de Hérou loopt, rakelings langs de ravijn en spectaculair om al deze dingen. Feit is dat je dit pad best kunt volgen als je wat conditie hebt, en de laatste dagen hebben we die blijkbaar voldoende opgebouwd om tegen een stootje te kunnen. Met een TWQ van 87 % scoort dit stukje GR ook bijzonder hoog: eigenlijk is er alleen in La Roche en na Maboge wat verharde weg: voor de rest is het een rits boswegen en paadjes langs de Ourthe. 
Vanmorgen is mijn eerste werk de pc aanzetten om te kijken hoe het met het weer gesteld is. Buiten is het al een tijdje aan het regenen, zonder veel wind, en nu komt het eigenlijk gewoon neer op: hoe ver is de regenzone opgeschoven? Het beeld is verkwikkend: als de regenzone tegen deze snelheid over het land blijft scheren, starten we met droog weer. En dat zal achteraf ook correct blijken te zijn, al moet ik daar nog een belangrijke voetnoot aan toevoegen. Na enkele kilometers worden we getrakteerd op een stevige bui, die blijkbaar - getuige de radarbeelden die ik 's avonds bekijk - precies onze wandelregio had uitgekozen. Na een twintigtal minuten pijpenstelen liepen zowat alle 27 wandelaars er drijfnat bij. En dat terwijl we van de ene holle weg naar de andere stapten. Zo konden we aan den lijve ondervinden hoe zo'n holle weg ontstaat en altijd maar dieper uitgegraven wordt. Want het eerste deel van onze wandeling stond volledig in het teken van de holle wegen: we kregen enkele prachtexemplaren onder onze voeten, en zolang het droog bleef was het volop genieten van deze wondere wegen. 
Met Hacowa 93 op dinsdag, probeerden we vandaag toch wat vroeger thuis te zijn, maar ja, vroeger terug, is vroeger vertrekken. Normaal reserveren we dit voor de hete zomerdagen, maar ik vermoed dat die er dit jaar niet meer komen - over 20 dagen begint de meteorologische herfst! Het was dus een extra vroege uitstap, ook al omdat Lessive, waar we vandaag naartoe trekken, nu niet bepaald verwend wordt door de TEC. Nu, vroeg stappen kan enorm meevallen, en dat is ook vandaag het geval. De bossen van de Famenne blazen hun ochtendadem uit, en dat levert mooie panorama's op. We volgen 2 lussen, 3 en 5, waarvan vooral nummer 3 bijzonder goed meevalt. Lus 5 heeft wat last van verharding en volgt te lang een gelukkig niet erg drukke N955. Dat resulteert in een TWQ van 32 %. De kaart die ons inspireert is andermaal "Bewegwijzerde Wandelingen in de Boven-Lesse". De bewegwijzering van destijds is ondertussen vervangen door gestandaardiseerde plaatjes, en dat leidt ook tot een aanpassing van het parcours van L5, dat er ongetwijfeld beter door geworden is. 
