De wandeling.
We zijn al aan ons derde deeltraject van Over hoogplateaus en door weidse Ardeense bossen toe. Wie het geheugen wat wil opfrissen kan hier en hier terecht. Wij stappen vandaag van Lavacherie naar wat we gemakshalve maar Renuamont zullen noemen, alhoewel we dit piepkleine gehucht gewoon rechts laten liggen. Renuamont heeft wel zijn naam gegeven aan een bushalte op lijn 1 Marche - Bastogne. De eigenlijke wandeling is 14.570 km lang, maar op het einde moet je daar nog 1.620 km bijtellen: dat is de afstand naar de dichtstbijzijnde bushalte. De wandeling zelf scoort met een TWQ van 60 % niet zo slecht en bovendien zijn ook alle verharde straatjes erg rustig. Wie houdt van vergezichten komt vandaag ruimschoots aan zijn trekken. Er staat nauwelijks bos op het programma en over de uitgestrekte akkers en weiden krijg je een prachtig uitzicht over de echte Ardennen. Foto's en kaartje.

Stijgend naar Le Ménil. Op de versie van 2005 vergat het NGI deze weg op zijn topografische kaart te vermelden, maar de fout is ondertussen rechtgezet.

Een van de dorpjes waar we doorkwamen: Hubermont.

Het weer.
Licht bewolkt, bij een aangename temperatuur. De hele treinreis heen mocht zich dan wel onder de lage bewolking hebben afgerold, toen we in Lavacherie vertrokken scheen de zon. Alleen de horizontale zichtbaarheid had wat beter gekund: van de heiigheid zouden we vandaag niet verlost geraken.

De stafkaarten.
60/5 N Tenneville - 60/5S Amberloup - 60/6S Flamierge - 65/2N Sibret

Hoe we er geraakten.
We steunen vandaag helemaal op buslijn 1 Marche - Marloie - Bastogne. Niet dat de dienstregeling van deze lijn ons meteen dolenthousiast maakt en zeker de terugreis is van twijfelachtig allooi, met een aansluiting van 9 minuten tussen twee schoolritten die door Bastogne moeten. Tot overmaat van ramp is dat meteen de laatste verbinding tussen Renuamont N4 en Marloie, maar we lossen het uiteindelijke anders op: zie verder.

Een beetje geschiedenis.
Over deze verbuste tramlijn heb ik het eerder al gehad, toen we arriveerden in Lavacherie. Tot Lavacherie (en zelfs nog even verder) is de dienstregeling vrij overzichtelijk, maar dan begint het spelen met varianten. De halte Renuamont, die volgens mijn bescheiden mening redelijk recent is (2000 of die buurt?), laat veronderstellen dat men op een bepaald moment geen brood meer zag in de systematische bediening van de kleine Ardeense dorpen en gehuchten en dat men eigenlijk vanaf Baconfoy zo snel mogelijk Bastogne wilde bereiken. Een nieuwe halte dus, die nauwelijks een publiek kan bereiken, maar die wel bespaart op kilometers en tijd.
Tussen Lavacherie en Amberloup is de trambedding volledig bewaard gebleven, inclusief een metalen brug over de Ourthe, die niet zonder averij uit WO II gekomen is. Onderweg worden we wel voor een raadsel gesteld: de weg stijgt er plots zo abrupt dat het ondenkbaar is dat het trammetje zich destijds van dat niveauverschil meester kon maken. Ik gok erop dat de belendende landbouwer de bedding over enige afstand met vruchtbare aarde heeft volgestort. Maar voor de liefhebbers is dit ongetwijfeld een van de gaafst gebleven trambeddingen.

De verbinding.

En wat we beleefden.
In Halle staan de door de wol geverfde pendelaars boven aan de trappen te wachten in de hoop met de eerst aankomende trein mee te kunnen. Het is P 7741 die eerst aankomt en dus stort de meute zich de trappen af naar perron 4. Zelf staan we vanaf perron 2 het gebeuren gade te slaan. Onze S 1556 rijdt broederlijk tegelijk met P 7741 het station uit. En dan blijkt dat je soms toch wel verkeerd kunt gokken. Zelf gaan we over lijn 96E en dan is het dus maar afwachten wie in Lot voorrang krijgt. Al vanaf Buizingen is het duidelijk dat de pendelaars de verkeerde kleur wol gekozen hebben. Wij gaan zwierig voor de P-trein uit. Op die manier behouden wij de 2 minuten vertraging die we in Halle al hadden, de P-trein gaat van 6 naar 13 minuten. Sneu voor wie op de verkeerde trein gegokt heeft.
IC 2108 staat keurig op tijd aan het perron in Brussel-Zuid. Anders dan gisteren wordt het een geschiedenisloze rit: toen strooide een seinstoring in Ciney roet in het eten, wat voor meer dan een uur vertraging zorgde. Reden waarom we toch maar een reservewandeling in de rugzak zitten hebben, al is de kans statistisch klein dat het twee dagen na elkaar in het honderd loopt.

De bus volgt in Harsin even een omleiding, dat verklaart waarom we in Lavacherie met drie minuten vertraging aankomen. Een tiental reizigers maakt de rit met ons mee. Ook nu zijn er instappers en uitstappers aan de Clinique van Sainte-Ode dat tegenwoordig dient voor de opvang van vluchtelingen.

Voor de terugrit hebben we een verbinding gevonden met een bus die ons van Renuamont naar Lavacherie zal brengen. Het is een schooldienst naar Tonny. In Lavacherie hebben we 9 minuten tijd voor een overstap op een bus naar Marloie en Marche die een minder afwijkende route vormt. Het is akelig wachten aan de halte van Renuamont. We staan immers in het midden van nergens (geen huis te bespeuren) op wat de Fransen zo mooi een bretelle noemen, een eenvoudige afslag die zich aan beide zijden van de N4 bevindt. Het autoverkeer raast over onze hoofden over de brug onder de N4. Akeliger is nog dat je een rotsvast vertrouwen moet hebben in de buschauffeur die zo een halte moet bedienen. En dus slaat de paniek toch wel enigszins toe. We nemen het zekere voor het onzekere - de overstap zou ook wel eens precair kunnen zijn en dan moeten we sowieso terugkeren naar Bastogne. En dus zoeken we vliegensvlug of er geen mogelijkheid bestaat via Bastogne en die is er. Als we om 16:09 aan de overzijde van onder de brug door komen, komt ook de bus van 16:09 er aan. Dat we in Bastogne maar 2 minuten aansluitingstijd hebben op een bus van lijn 163b is niet eens zo erg: er rijden nog voldoende latere bussen naar Libramont.
Bastogne is de hel: zelf moeten we aanschuiven om ter hoogte van het vroegere Bastogne-Nord, dat door de TEC tot Pépinière is herdoopt, op de rotonde te geraken waar de bus van lijn 163b zich bevindt. Maar het lukt: we kunnen nog net met de gelede bus mee, in het gezelschap van enkele tientallen scholieren. Het aantal staande reizigers valt mee, en zelf vinden we elk een zitplaats naast een niet erg enthousiaste puber. Er wordt gewerkt aan de N85 die dwars door Bastogne snijdt. De bus moet onwaarschijnlijk omrijden - we passeren zelfs twee keer de tank en het borstbeeld van Generaal McAuliffe, aardig voor de fans. (Wie we ook passeren is de bus naar Tonny, die zelf al een klein kwartier vertraging heeft: we hebben er goed aan gedaan om via Bastogne te reizen, al is de kans groot dat de aansluitende bus in Lavacherie ook niet zonder kleerscheuren uit Bastogne is weggeraakt.) Onze bus heeft ondertussen 20 minuten vertraging. Met heimwee kijken we uit op de bedding van spoorlijn 163: wat zou een trein hier een zegen zijn, als hij tenminste zou stoppen in enkele landelijke halten. Een tiental van deze scholieren zit waarschijnlijk 2 keer per dag meer dan een uur in de bus, want in Libramont zijn we lang niet de enige uitstappers.

En zoals we de laatste tijd wel meer meemaken, verloopt de terugreis in prima omstandigheden, ook al tekenen we 8 minuten vertraging op bij vertrek in Libramont. Die krimpt met de snelheid van het poolijs.

De treinlectuur.
A.F.Th. van der HEIJDEN, De ochtendgave.
A.M. HOMES, Vergeef ons.

Een scheutje oprisping.
Buiten plassen, oh wat kan het zalig zijn. Alleen willen de modeontwerpers ons die pret blijkbaar ontzeggen want bij meer en meer broeken is het zo goed als onmogelijk om via de gulp je jongeheer de vrije loop te laten. Of ben ik verkeerd ontworpen?

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPECK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

05-06-2018 om 00:00 geschreven door overweg13