aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
11-11-2024
11 november wandeling
Het was weer ene goed gevulde dag vandaag. Vanmorgen eerst naar de bakker en daarna wat huishoudelijk werk. Daarna heb ik op mijn gsm ChatGPT geïnstalleerd. Ik zag gisteren bij collega Marleen dat zij dat ook gedaan had. Ik was dus nieuwsgierig en wilde dit ook wel downloaden. Dat ging vrij vlot en ik kon al direct enkele vragen stellen aan deze app. Meestal ging dat goed en was het antwoord vrij correct. Maar toen ik bvb. de deelgemeenten van mijn eigen dorp vroeg, ging het systeem toch in de fout. Nu juist, probeerde ik het opnieuw en nu waren wel alle deelgemeenten juist. Het is 'n mooie aanvulling op Wikipedia.
In de namiddag waren dochter en kleinzoon op bezoek. Arne is volop zijn tanden aan 't wisselen maar het weerhoudt hem niet om het koekjesmonster uit te hangen. Zo kwam het dat ik pas omstreeks 15u30 de deur uit kon om wat te wandelen.
Mijn doel was vandaag Gellik, eerst naar Sparrendal via de St. Servaaskerk. Daar ging ik aan de Roelerdreef het bos in. Aan het eerste grote kruispunt sloeg ik linksaf en kwam wat verderop aan 'n splitsing van wegen. Op dat punt haalde ik wat herinneringen op van mijn jeugd. Op die plek legden wij de eed af als nieuwbakken KSA-lid en kregen de versierselen toegereikt van onze leeftijdsgroep. Ik ben er verschillende jaren gewoon lid geweest om naderhand leider te worden van de leeftijdsgroep 13 en 14-jarigen.
Aan de Zilverdennenlaan in Gellik, kwam ik weer tussen de mensen. Via het voormalige klooster wandelde ik het centrum in om in de Oude Hoeve te genieten van 'n lekkere tas koffie. Via de Boonakkerstraat - met zicht op de spoorbrug - en de Kounterstraat bereikte ik de sportoase. Het begon al donker te worden, dat zag ik al achter het college en zeker toen ik thuis aankwam.
En de laatste foto's van de dag, die heb ik overgenomen van facebook. Vanmorgen was er in ons dorp eerst de 11 november-viering in de kerk en daarna de opening van carnaval.
Morgen, de 11de van de 11de begint in Lanaken - en ook op vele andere plaatsen - het nieuwe carnavalsseizoen. Zelf hebben wij - mijn vrouw en ikzelf - 'n heel stapje teruggezet. Waar wij voorheen vanaf de vrijdagavond tem. de woensdagavond op stap gingen, meestal verkleed, ben ik nu enkel nog actief als redactielid van de carnavalskrant. Daarenboven ben ik wel nog altijd aanwezig bij de aankomst van de Blauw Sjuut, de voorstelling van ons gezèt en de receptie van de nieuwe prins. Carnaval wordt in Lanaken trouwens met de paplepel ingegoten bij de kinderen. Vanaf de kleuterschool worden zij al ondergedompeld in het carnavalgebeuren. Voor de kinderen is er ook altijd jaarlijks 'n kinderzitting en kinderoptocht. Ook mijn ouders waren fervente carnavalsvierders. Maar met de jaren, hoeft dat zot gebeuren 's avonds niet meer, we kruipen nu op tijd in bed.
Maar dit terzijde, 'n wandeling kon natuurlijk niet ontbreken. Ik vertrok via de Wijngaardstraat, dé carnavalsstraat van 2024 met twee jeugdprinsen. En dan ging het via de Waterstraat eens te meer naar Pietersheim. Met wat foto's aan het kasteel en de burchtruïne, wandelde ik naar de mooie dreef. Die foto met die eenden en dat groene grachtwater heb ik trouwens ook op facebook gezet. Zoals meestal vergaar ik altijd mooie reacties.
Nadat ik Pietersheim verlaten had, ben ik nog 'n stukje van de rode route gaan volgen, het stuk over de houten vlonder. Als wandelaar ging ik op die vlonder op en neer door het vele water eronder. Maar toen mij die jogger voorbijstak ging die hele constructie ferm tekeer.
En dat het vanmorgen windstil was, dat beweest de vlag van onze buurman. Om het op zijn Lanakers te zeggen, "die boejeerde niet"!
Deze namiddag gaan we vermoedelijk naar de koers kijken, gisteren met de zussen en broers van mijn vrouw - in totaal met zijn dertienen, partners inbegrepen - hadden we al 'n goedgevulde dag. We houden het vandaag rustig.
Het is gelukt, ik heb vandaag mijn fiets van stal gehaald. Het is weliswaar geen verre tocht geweest, dat hoeft ook niet, maar het begin is gezet. Uiteraard ben ik daar best tevreden over, het was al veel te lang geleden. Natuurlijk heb ik geen zotte dingen gedaan, het bleef kortbij aan 'n gematigd tempo.
Ik vertrok naar Smeermaas om vooral in het begin, langs de Maas te fietsen. Even moet je doorheen het bos, Hochter Bampd - 'n natuurgebied - om vervolgens opnieuw via de Maas naar Herbricht te fietsen. Daar vind je de Heilig-Hartkapel, gebouwd in 1885 door het echtpaar Dubois - Groenen. Toen in Herbricht vele woningen werden afgebroken, bleef de kapel wel behouden, vooral onder druk van de bevolking.
Via de paarden in Uikhoven en het veer over de Maas, fietste ik verderdoor naar Kotem. Dat was het keerpunt van mijn tocht, ik keerde vanaf dit punt terug naar de Zuid-Willemsvaart in Boorsem. Vervolgens kwam ik toe in Rekem, in feite Oud-Rekem. De Ucoverpoort is de enige van de vijf stadspoorten van het dorp die nog bestaat. Ze werd gebouwd in 1630 en is sinds 1969 'n beschermd monument.
Via het Hangveld trok ik daarna naar Neerharen om tenslotte via het Domein Zangersheide terug naar huis te fietsen.
Voila, hopelijk is dit de aanzet van nog meerdere fietstochten, het weer moet natuurlijk ook meewillen. Seffens moeten we 'n hele tijd met de benen onder de tafel, niet mijn gezelligste bezigheid, maar voor de familie ... doen we alles.
Soms sta ik nog versteld van de mogelijkheden van 'n gsm. Waar ik voorheen mij in bochten moest wringen om 'n selfie te maken, kan dat eigenlijk op 'n veel gemakkelijkere wijze. Voorheen diende ik eerst zelf 'n beetje fatsoenlijk in beeld te komen, dan mocht de achtergrond ook gezien worden om tenslotte zonder te bewegen, op dat witte knopje te drukken van je gsm. Nu hebben ze mij uitgelegd dat ik gewoon mijn gsm moet richten op mezelf en de achtergrond om tenslotte even mijn handpalm te laten zien. Even later maakt de gsm zelf de foto zonder dat je ergens moet op drukken. Handig zeg!
Deze week heb ik gezegd dat fietsen opnieuw mogelijk is, toch wil ik nog wat oppassen, mijn ogen zijn nog fragiel en het weer leent er zich ook nog niet voor. Mijn ogen mogen absoluut niet uitdrogen. Om te wandelen is er geen probleem.
Ik wilde nog eens achter het kasteel van Hocht passeren. Dat doe je het beste via Smeermaas. Rechts is de Brusselseweg richting Maastricht. Ik nam links de Kanaaldijk en dat oude huisje. Als je gewoon de Zuid-Willemsvaart volgt, dan kom je vanzelf langs de muren van het Domein van Hocht. Nu er minder blad op de struiken zit, kun je weer relatief goed het kasteel zien liggen. Het is 'n mooi pad om te wandelen.
Vervolgens kwam ik aan de sluis in Neerharen. Ik was nieuwsgierig naar het zicht op het kanaal aan die trappen. Aan het Sluishuis zag ik dat bord staan. De bewoners hebben dus ook verkeerde kranten in het bus gekregen. Ik moet zeggen dat het op weekdagen bij ons nu vlot loopt, telkens zit de krant vóór 7u30 in de bus.
Terugkeren deed ik via Pietersheim waar ik dus die selfie maakte.
Morgen hebben wij 'n familiefeest, ik ben benieuwd of ik aan wandelen toekom en mijn verslag kan afleveren.
Vanmorgen heb ik de zegen gekregen van mijn oogarts om wat minder intensief te moeten bezig zijn met de verzorging van mijn ogen. Ik kreeg wat meer ruimte tussen elke verzorgingsbeurt. Hierdoor kon ik wat langer van huis blijven en kon ik naar Maastricht wandelen om daarna de bus terug naar huis te nemen.
Ik vertrok via de Jan Rosierlaan en dat mooi beschilderde elektriciteitskastje. In Smeermaas nam ik de kleine grens om naar Maastricht te wandelen, de weg langs de Maas. In Maastricht zelf ben ik ergens op goed geluk, en daar voor het eerst, linksaf gegaan, de Améliewijk in. Het is 'n arbeiderswijkje, in de volksmond "Krejje Dörrep" genoemd. Op 18/8/1944 was deze wijk het slachtoffer van 'n Amerikaans bombardement met veel verwoestingen. De Amerikanen wilden eigenlijk het spoorwegnet raken. Wat verderop ging ik de Améliebrug over.
In het centrum zag ik weer enkele van de meer dan 300 gevelversieringen boven de voordeur. Ze stammen meestal uit de 18de eeuw. Wat verderop, kort aan de Markt, kon ik het niet laten om 'n lekker biertje te drinken.
En Maastricht zien, is ook het Vrijthof zien, vermoedelijk de plaats waar dagelijks het meeste volk passeert. Je hebt er 'n zicht op enkele kerken maar ook op de gedenkplaat voor André Rieu naar aanleiding van zijn 100ste concert in 2019. Ook op het Vrijthof vind je de oudste woning van Maastricht, sinds 1973 is het 'n museum. Het wordt het Spaans Gouvernement genoemd en in 1333 werd het gebouw al genoemd in oude geschriften.
Tenslotte wandelde ik doorheen de Stokstraat, 'n vroegere arbeiderswijk, nu 'n gerenommeerde winkelstraat. Het beeld van Pieke Oet de Stokstraot verwijst naar de vroegere bewoning door arbeidersgezinnen.
Zo, ik ben tevreden over mijn wandeling. Het gaat steeds beter en beter met mijn ogen. Nog effe geduld en dan valt alles terug in zijn normale plooi.
Yes, joepie, joechei ... en nog zo veel meer!!! Ik heb vandaag na méér dan 'n maand nog eens op mijn fiets gezeten, weliswaar niet ver, gewoon mijn vrouw vergezeld om te gaan winkelen en om muilezel te spelen. Ik weet het, het was 'n ritje van niks maar het is 'n begin. Morgen moet ik opnieuw naar de oogarts voor 'n controle en dan weet ik weer meer.
Deze namiddag ben ik, ondanks het mottige en grijze weer, dan gaan wandelen. En dat het grijs was, dat voelde ik. Het waren van die laag hangende wolken met veel vocht. Er viel geen regen of gemiezer maar de lucht was vochtig.
Ik wilde nog eens naar de Maas wandelen in Smeermaas. Eerst kwam ik voorbij Domici Semermaes, 'n hostel. En dan had ik de keuze, eerst langs de Maas en terugkeren via de Zuid-Willemsvaart of omgekeerd. Ik koos het laatste, eerst langs de voormalige douanekantoren op de Kerkstraat en dan via de Maas terug. Het waterpeil is relatief laag. Ik moet nu het debiet in Borgharen oproepen, de andere kant van de Maas. De gegevens van Smeermaas worden blijkbaar niet meer verwerkt.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan, de Broekstraat en de Heuvelstraat.
En wat ik seffens ga doen, mogelijk 'n boek lezen, zeker niet naar het nieuws kijken. Die tronie van Trump wil ik onder geen enkel beding zien vandaag. Ik begrijp die Amerikanen niet.
En nog 'n weetje, enkele weken terug had ik het over X en Y coördinaten langs het fietsroutenetwerk. Ik heb recent antwoord gekregen van de Provincie Limburg. Blijkbaar weten de hulpdiensten mij te vinden als ik die coördinaten doorgeef. Ik heb bijkomend wel de vraag nog gesteld of ikzelf ook naar 'n website kan gaan om zelf mijn locatie te bepalen aan de hand van die coördinaten. Ik ben benieuwd naar hun antwoord.
Mijn vrouw en ik hadden vandaag afgesproken om Sinterklaasinkopen te gaan doen in Smeermaas. Normaal hadden we het beoogde thuis willen laten leveren, maar blijkbaar was een der artikelen niet meer op stock in het centrale magazijn en diende we het te gaan afhalen in de winkel zelf.
Dat was natuurlijk geen probleem, mijn vrouw zou met haar fiets tot ginder gaan en ik kreeg 'n halfuur voorsprong omdat ik te voet wilde gaan. Maar je kent mij intussen, op mijn weg naar ginder kwam ik eerst JP. tegen, één van mijn vroegere medewerkers en effe erna, had ik 'n ontmoeting met André, de vader van een mijner schoonbroers. André is intussen 90 jaar maar het is hem niet aan te zien. Als ex-militair loopt hij nog steeds kaarsrecht, mentaal is hij nog goed bij de pinken en fysiek - gelet op zijn leeftijd - nog dik in orde. Ook zijn even oude echtgenote is mentaal nog zéér goed bij, fysiek dan weer iets minder.
Zo kwam het dat ik wat méér tijd nodig had dan 'n halfuur om die afstand te overbruggen. Maar eenmaal ter plaatse, bleek hetgeen we wilden hebben - het Sinterklaascadeau voor onze Arne - nog in voorraad te zijn. Maar als je in dergelijke winkel bent, dan neem je al vlug iets extra mee. Een nieuw degelijk houten schaakbord met stukken om tegen Arne te spelen en enkele grote puzzels. Gelukkig had mijn vrouw, buiten haar fietstassen, nog 'n grote draagtas mee zodat we onze aankopen veilig thuis konden krijgen.
Mijn wandeling heeft zich dus beperkt tot Smeermaas, heen en terug. Buiten één foto die ik maakte aan de fiets- en wandelbrug, zullen jullie het vandaag moeten doen met 'n kleine verzameling oude postkaarten van het dorp Leut. Leut en zijn gehucht Mazenhoven liggen kort aan de Maas, vormde vanaf 1971 één gemeente met het dorp Meeswijk, en in 1977 met de grote fusies, kwam het terecht in de fusiegemeente Maasmechelen. Ik fiets er dikwijls doorheen, meestal op weg naar Meeswijk om daar de Maas over te steken.
Om mijn verslag af te ronden kan ik nog vertellen dat ik voor het eerst sinds weken mij nog eens heb bezig gehouden met onkruid wieden aan de straatkant. Niet dat het echt dringend was, maar het was meer om terug dat gevoel te krijgen dat er meer in het leven is dan wandelen en boeken lezen.
Waar moet ik anders zijn dan in Pietersheim. Door de jaren heen is dit mijn natuurlijke biotoop geworden, enerzijds vond ik er mijn vrouw en anderzijds, is het de mooiste plek van Lanaken.
Het was vanmorgen nog 'n beetje mistig maar niet zo erg als gisteren. De zon is al rap komen piepen en het was best aangenaam. Eerst heb ik nog de commentaren gelezen in de krant over de EK-winnaars veldrijden van gisteren. Favorieten Fem van Empel en Thibaut Nys hebben het waar gemaakt. Het waren spannende koersen.
Gezien de zon zich al liet zien in de voormiddag, heb ik maar direct mijn wandelkledij aangetrokken. Pietersheim was eens te meer het doel. Ik vertrok via die kakelende bende aan de Neerharenweg om vervolgens via de kinderboerderij en de visvijver, Pietersheimbos binnen te trekken. Ik kan er maar niet op uitgekeken geraken, deze tijd is de mooiste om er te wandelen. En als de zon nog meewerkt, dan kun je mooie foto's maken.
Ik verliet het domein op de plek waar de Veldmaarschalk staat, eens een der mooiste bomen van Vlaanderen. Terugkeren deed ik oa. via de Drie Eikenstraat. Die oude woning daar, dat is nu 'n vakantiewoning.
Na in het centrum mijn portefeuille iets dikker te hebben gemaakt, kon ik naar huis om de tafel te dekken voor het middagmaal.
Toen we vanmorgen de gordijnen opentrokken, zagen we het al direct, mist, en niet zo 'n klein beetje. Toen ik wat later naar de bakker ging, kon ik nauwelijks honderd meter ver zien. En toch ben ik na de voormiddagkoffie op pad gegaan, zo'n mistwandeling heeft ook zijn charme.
Ik vertrok via de sportoase waar vele kinderen aan het voetballen waren. Gelukkig spelen die ukken nog allemaal op kleine veldjes zodat de bal altijd zichtbaar bleef. Ik zag daar 'n bord hangen die de naam onthulde van het fiets- en wandelpad.
En die mist bleek in het begin toch hardnekkig, ook in de Kewithstraat waar ik toch dat paard mooi in beeld kreeg. Daar trok ik het bos in. Onderweg kwam ik nog enkele bekenden tegen, Anita en Maurice. Altijd leuk om te midden van het bos, ene gezellige babbel te hebben.
Terug aan de Bessemerstraat stak ik de weg over naar Parc Jocomo. Je kunt daar ene kortere weg binnendoor nemen zodat je niet moet wandelen langs de grote weg. Op het einde volgde ik nog even de rode route.
En dan heb je 'n mooie wandeling gemaakt, je bent bijna thuis, en dan krijg je toch maar weer 'n bron van ergernis te zien. Wie haalt het in zijn hoofd om 'n houten kastje zomaar naast de glasbollen te zetten en tien meter verder 'n opgerolde mat neer te smijten, deels ook nog op de openbare weg. Ik kan mij daar kwaad over maken.
Gisteren nam ik deel aan 'n digitale bevraging vanwege het gemeentebestuur. Zwerfvuil gaf ik aan als een van mijn voornaamste bekommernissen. Ik kan het weer alleen maar doorgeven in de hoop dat het opgeruimd wordt.
Seffens met de benen omhoog en naar de koers kijken.
Onze kleinzoon Arne werd vandaag 7 jaar, dat verdiende uiteraard 'n feestje. Hij mocht dus weer kaarsjes uitblazen, al was het aantal niet juist, maar wie let daar op ... ??
Ik ben dus in de voormiddag al gaan wandelen. Ik wilde nog eens naar de velden van Oud-Caberg gaan. Maar de grens oversteken, dat is vanaf einde deze maand 'n ander paar mouwen. Dan kan in principe de Nederlandse marechaussee alle grensovergangen controleren. De Nederlandse regering onder de onzichtbare leiding van Geert Wilders, heeft dat zo beslist. De grens die ik vandaag overstak, die zullen ze wel niet rap afzetten. Lanaken heeft met Maastricht drie officiële grensovergangen en twaalf niet-officiële (lees: veldwegen).
Ik vertrok vandaag via het Euromonument aan het Dienstencentrum. Daarna wandelde ik doorheen de Industrieweg waarbij ik het niet meer in gebruik zijnde spoor overstak. Vervolgens sloeg ik links af, naar Oud-Caberg. Aan dat ijzeren kruis nam ik de veldweg naar links om uit te komen aan het veldkapelletje.
Terugkeren deed ik met zicht op dat mooie koeienras en onder de spoorwegtunnel door. Die paar woningen daar, die stralen 'n gezellige rust uit, zeker als ze ook nog knuffels voor het raam zetten. Het is 'n kleine leefgemeenschap midden in de natuur.
Via de Grensstraat stapte ik terug naar Smeermaas en het centrum van Lanaken. Elke eerste zaterdag van de maand is er 'n dierenmarkt.
En dan in de namiddag, het feestje van Arne. Zeven jaar, ... wat vliegt de tijd. Hij is volop zijn tanden aan het wisselen, hij heeft nu 'n groot tochtgat in zijn mond, ha, ha, ha. Maar dat weerhield hem er niet van om van al dat lekkers op tafel te proeven.
Het tv-nieuws van vandaag laat ik aan mij voorbijgaan. Er zijn prettigere dingen in het leven.
Ik had de keuze deze namiddag, ofwel op mijn luie krent gaan zitten en naar de koers kijken op tv, of toch maar gaan wandelen. In de voormiddag hadden wij al ons Allerheiligenplicht gedaan, naar het kerkhof geweest en gaan kijken naar het graf van mijn ma en grootmoeder en naar het eregraf van mijn schoonouders. De vader van mijn vrouw was in WO II 'n erkend weerstander en krijgsgevangene. Sinds 'n aantal jaren werd ook haar moeder bijgezet in dit graf. Deze graven zullen altijd blijven bestaan als aandenken aan de verschrikkingen van beide wereldoorlogen. Daarna zijn we nog op familiebezoek geweest.
Maar na het eten, ben ik toch maar het bos ingetrokken. Ik vertrok via de Bessemerstraat naar de Lepelvormweg. Via camping San Lanaco ben je dan direct in het bos. Ik nam vandaag het hoofdpad omhoog naar ziekenhuis St. Barbara. Daar zag ik ook 'n klein boekenkastje staan.
Eens de grote weg over, kon ik aan de terugweg beginnen. Zwammen en paddenstoelen staan er overal. De gewone zwavelkop is blijkbaar 'n veel voorkomende zwam.
Terug tussen de mensen, zag ik vele blauwe zakken staan. Dat was me gisteren ook al opgevallen. Normaal wordt om de 14 dagen op vrijdag de pmd-zak opgehaald en de gft-container leeg gemaakt. Maar gezien het vandaag 'n feestdag is, verschuift alles één dag naar morgen. Maar de mens blijft 'n gewoontedier en denkt daar niet aan. Het begint meestal met één iemand op straat waarna de ganse straat zijn/haar voorbeeld volgt.
In het Uilenstraatje kon ik mij weer ergeren aan vandalisme. Een afgebroken spiegel en 'n winkelkar van Carrefour, werden zomaar gedumpt op de plek waar het zuiver regenwater van de riolering naar toe vloeit. Er was gisterenavond in het dorp 'n Halloweenparty en dan verveelt de jeugd zich blijkbaar.
Mijn dag was weer goed gevuld. Deze voormiddag heb ik twee spuitjes laten zitten in mijn armen, de griep- en Covidvaccinatie. Op het middaguur zijn we elders lekker gaan eten, parelhoenfilet met frietjes en dame blanche toe. En in de namiddag was ik dan toe aan 'n boswandeling.
Ik vertrok via 'n klein zijpad in het begin van de Asbeekweg. Op die manier was ik direct op de rode route. De bedoeling was die route 'n tijdje te blijven volgen. Het is niet de gemakkelijkste route, op sommige plaatsen is het maar smal, elders dan weer drassig en op één plek moet je de beek overstappen. Het is er wel schilderachtig.
Ik had wel het risico min of meer ingeschat, gezien het de laatste dagen niet meer geregend heeft, zou die drassigheid wel meevallen. En dat bleek ook zo, al heb ik toch verschillende keren mij letterlijk moeten vasthouden aan de takken van de bomen om niet weg te schuiven.
Maar eens terug op het hoofdpad in het bos, was het aangenaam wandelen. En ik was vandaag niet alleen. En die jas die ik aan had .... die was weer eens voor niks nodig.
Terugkeren deed ik via Domein Zangersheide, de kinderboerderij en die voortuin, volledig opgesmukt met Halloweenpoppen. Toen ik er stopte om mijn foto te maken, stopten ook enkele auto's om naar het schouwspel te kijken. Ten slotte nog ene korte babbel gehad met vriend Raymond. Weer effe bijgepraat.
Het is nog steeds wandelen met de klok in het achterhoofd, om de twee uur moeten mijn ogen gedruppeld worden, 8u00 - 10u00 - enz. Ik was op tijd thuis. Tot morgen, Allerheiligen.
Soms lukt het niet, 'n gewone wandeling maken. Vanmorgen moest ik naar de bakker en iets na het middaguur werd ik bij mijn oogarts verwacht voor 'n nieuwe controle. En naar 'n dokter gaan op afspraak, dat loopt altijd iets méér uit dan verhoopt. Geen erg, er komen nog mogelijkheden genoeg dit jaar om te wandelen - en hopelijk ook om te fietsen.
Gezien het warme eten dus verschoven is naar de vooravond, hou ik mij nu wat bezig met administratieve taken. Dat moet zo ook af en toe gebeuren.
Een korte wandeling dus vandaag (bakker en dokter), dan zijn er uiteraard geen foto's. Ik koos ervoor om die leemte in te vullen met wat oude postkaarten van Delft. Onze blogvrienden Jan en Elena wonen in Delft en omdat Jan mijn blog ook al eens in de picture heeft gezet, ben ik eens gaan zoeken in het enorme aanbod van postkaarten van zijn stad.
Delft had op 1 januari 2024 109.573 inwoners. Ze kregen in 1246 stadsrechten van Willem II. In 1584 werd Willem van Oranje er vermoord. Delft is vooral bekend voor zijn Delfst Blauw. Dat is faience (aardewerk) met blauwe decoratie.
Ik heb mij serieus moeten beperken in het aanbod van postkaarten, hopelijk vinden jullie ze mooi.
Het is altijd plezant als je mekaar goed verstaat, zeker als de fiets nog op stal moet blijven. Ik diende naar de bibliotheek te gaan en gezien dat nogal 'n gewicht (zes dikke boeken) is, bood mijn vrouw aan om mij achterna te fietsen met mijn en haar boeken. Ze had er zelf ook nodig. Mijn eerste foto maakte ik in de bib zelf, meer bepaald in de voormalige kapel van het Fraterhuis. De Fraters zijn er niet meer, maar de bib heeft nu 'n mooi onderkomen. Eens onze beider boeken waren gescand, kon ik mijn wandeling verder zetten.
Ik heb het vandaag niet te moeilijk gemaakt. Vanaf de bib op de Koning Albertlaan, trok ik naar de Comm. Giddelostraat. Via rusthuis De Drie Eiken, ben ik de brug over de ringweg overgestoken om vervolgens het fietspad te nemen richting de sluis. Daarna wandelde ik achter Sappi door om nog eens 'n politieboot op te merken, dat was al effe geleden.
Terugkeren deed ik via de tunnel en het voormalige park achter het college.
Straks begint er weer 'n andere hobby van mij - al sinds 2003 - het helpen maken van onze jaarlijkse carnavalskrant, de Bèssemgezèt. Als redactielid breekt er nu weer 'n drukke tijd aan voor mij. Ik ben de persoon die jaarlijks de nodige opzoekingen doet voor de gebeurtenissen van 33 jaar geleden. Waarom 33 jaar? In carnavalmiddens is het getal 11 heilig en 3 X 11 is 'n perfecte periode om terug in de tijd te gaan. We publiceren dus 'n aantal nieuwsberichten - met foto - van uit Lanaken zelf en ook nationaal. De tekst wordt volledig omgezet in het plat Lanakers, de hele krant trouwens. Uiteraard heb ik ook nog andere items zoals mijn pseudoniem Roeje Jaak. Dat is nu wekelijks vergaderen om de krant tijdig klaar te krijgen. Maar als je iets graag doet, doe je dat met plezier.
Verdorie, geen krant vandaag in de bus, de buren hadden ze nochtans al omstreeks 7u30. Ze zijn ons dus vergeten en dat op 'n maandag. We kunnen de krant uiteraard wel online lezen maar puzzels oplossen met je viltstift op het beeldscherm, dat is 'n hele geklooi en niet zo proper. Alle gekheid op 'n stokje, dat puzzelblad heb ik geprint, maar het is niet hetzelfde als de krant zelf. Natuurlijk heb ik mijn beklag gemaakt bij het Belang van Limburg. Hopelijk zit ze er morgen wel in, ik ben wel niet van plan op straat te gaan staan in de hoop de bezorger te kunnen tegenhouden.
Vandaag ben ik voor het eerst sinds enkele weken, buiten 'n klein werkje gaan doen. Nu klein, ik heb bladeren bijeen geharkt en had toch acht kruiwagens vol. Naast wat andere huiselijke taken, ben ik uiteindelijk toch ook aan 'n wandeltocht toegekomen.
Ik wilde door het bos naar Gellik wandelen. Ik vertrok via de Smeetsstraat om op het einde van de straat, het bos in te trekken. De kleuren zijn nu fantastisch. Aan het bankje, ging ik nog even rechtdoor om vervolgens aan de volgende kruising, links af te slaan tot aan het fietspad Zutendaal - Gellik.
In Gellik nam ik oa. 'n doorsteekje naar de Bergstraat. Daar zag ik ook heel wat paarden, ik telde er 'n tiental, en dat op 'n relatief kleine oppervlakte.
Terugkeren deed ik via de Kounterstaat en de Tongersesteenweg. Dat gebouw daar, dat is nu 'n designzaak, voorheen was het 'n wortelfabriek en later het eerste postorderbedrijf van België. De mooie boom aan het collega kon ik weer eens niet voorbij zonder 'n foto te maken. Ik heb mij voorgenomen om eens onder die boom te gaan staan en iemand dan 'n foto te laten maken, kwestie om te tonen hoe groot die boom wel is.
In het centrum zijn ze aan de laatste kermisdag bezig. Zo, nog even en het licht kan al aan, wintertijd.
Zelden heeft mijn vrouw me zo diep in de ogen gekeken als de afgelopen weken. We hebben er nog hartelijk om gelachen. Als we de voorbije 43 jaar van ons huwelijk bekijken en we vergelijken met nu, dan hebben we idd. véél oogcontact gehad. Dat heb je als het praktischer en doeltreffender is dat zij mij de oogdruppels indoet.
Deze namiddag wilde ik eens met de benen omhoog, 'n boek lezen en het voor de rest gezellig maken. Ik koos er dus voor om deze voormiddag al te gaan wandelen. Ik had mijn wandelkledij aangetrokken, kwestie om er nog eens de vaart in te zetten.
Mijn doel van vandaag was de Oude-Heirbaan in Smeermaas. Maar eerst kwam ik in het centrum met de kraam van Meirisonne, 'n begrip in kermismiddens. In Smeermaas aan die bloemenzaak, moest ik weer denken aan vervlogen tijden. Ik heb het misschien al eens verteld, maar lang geleden kweekten wij vroeger (grootmoeder - mijn ma en ikzelf) chrysanten. We waren toen niet te beroerd om zeldzame soorten achterover te drukken. Op een avond, 'n paar weken na Allerheiligen, ging ik met mijn ma naar het kerkhof. Wij wisten zeldzame chrysanten staan op vooraf bekeken graven. De bedoeling was de wortels mee te nemen (om ze terug op te kweken) en de bloemen terug in de potten te duwen. Het was die avond hartstikke donker en ineens hoorden wij 'n verdacht geluid. Ineens kwam er 'n man te voorschijn die precies hetzelfde aan het doen was. We hebben ons toen allemaal bijna dood geschrokken, het was de laatste keer dat we zo vermetel waren.
Aan het monument van de Grenswacht, begint dan de Oude-Heirbaan. Je vindt er nog vele oudere woningen waaronder het Hochterhof. Op het eind van de straat sla je dan 'n veldweg in. Wandel je rechtdoor, dan kom je in Hocht, ik nam de afslag links, de Langkeukelbeekstraat. Via de brug van Tournebride, keerde ik terug via Pietersheim. Zeker nu met al die herfstkleuren, kun je er mooie foto's maken.
De laatste foto's maakte ik aan De Stichel en in de Boeketstraat. In die wijk hebben ze ook gedacht aan groene rust- en speelplekken.
Zo mijn verslag is weer uitgeschreven, ik hoop dat jullie meegenieten van mijn wandeling.
Voor mezelf - en ik denk ook voor vele anderen - heb ik uitgemaakt dat 7,5 km. wandelen gelijk is aan 10.000 stappen. Daar probeer ik mij toch aan te houden. Nu er nog niet gefietst kan worden, hou ik dus met wandelen mijn conditie op peil. Vandaag kan ik zeggen dat ik weer méér dan mijn best gedaan heb. Vanmorgen trok ik eerst naar de bakker, dan mijn geregistreerde wandeling en tenslotte zijn we met ons twee naar het centrum getrokken om wat kermisgevoel op te snuiven.
Voor mijn Strava-wandeling heb ik nog eens mijn hoge wandelschoenen aangetrokken, ik wilde het bos nog eens gaan verkennen. Ik vertrok via de Epesiastraat om daarna de Bessemerstraat over te steken. Op de Lepelvormweg heb je dan een onzer campings, San Lanaco. En vanaf dan is het 'n vertrouwd pad volgen, op vele plaatsen modderig en nat, maar dat wist ik op voorhand.
Paddenstoelen zie je nu bij de vleet, hetzelfde kon gezegd worden van de andere wandelaars die ik passeerde. In Pietersheimbos kon je bij wijze van spreken over de koppen lopen. Ook in de burchtruïne zag ik vele toeristen, zelfs de kapel was geopend voor het publiek.
Er was slechts één nadeel aan mijn wandeling, waarom in Hemelsnaam had ik ook alweer die jas meegenomen ...??? Warm, ... eigenlijk niet normaal voor de tijd van het jaar.
Dat kermisbezoek deed dan ook deugd, niet dat we veel van de kermis gezien hebben, maar die "La Trappe Quadrupel" kon mij bekoren. En om te eindigen, vergeet niet wat je deze nacht moet doen ....!
In heel land het land was het schitterend weer, zon en weinig wind, enkel wij - Maaslanders - waren weer eens de pineut. Deze voormiddag heeft het bij ons geregend. Gelukkig zou het opdrogen in de namiddag, en kijk, ik heb gewandeld onder 'n stralende zon.
Ik vertrok omstreeks 14u00 met hier en daar nog wat natte plekken op straat. Ik had veiligheidshalve mijn jas toch maar aangedaan. Vertrekken deed ik via het Uilenstraatje richting Briegden. De veldbloemen staan nu op zijn mooist. Even voorbij de brug begint dan het Belvédèrepad. In het voorbij weekend heeft Natuurpunt nog reclame gemaakt voor dit pad via plaatselijke media. Het is 'n zeer mooi pad, volop in de natuur, paarden en koeien, vergezichten en o zo rustig.
Halverwege het pad, nam ik de afslag naar rechts, het Kronkelpad in. Dit pad brengt ons naar de voetbalterreinen van FC Veldwezelt. Daar wandelde ik opnieuw de Holle Weg in. Op het einde heb je daar ook 'n veldkapelletje.
Eens terug in Briegden, keerde ik terug via de gelijknamige straat. Ook daar staat er 'n kapel. Eens opnieuw de brug over, nam ik de weg langsheen de sportoase. Ik kwam er juist op 'n slecht moment, de scholen waren juist geëindigd en heel veel jeugd was per fiets op weg naar huis.
Voor vandaag heb ik weer mijn best gedaan. Ik wens jullie allen 'n prettig weekend.
"Het kan verkeren" zei Bredero, het ene oog is het andere niet. Deze voormiddag zat ik alweer bij de oogarts. De druppels die ik moest gebruiken voor het herstel van mijn linkeroog waren dan weer nefast voor het hoornvlies. In de plaats moet ik nu 'n zalf aanbrengen die uiteraard mijn zicht beperkt tot 'n waas. Maar de dokter heeft mij verzekerd dat het goed komt, alleen geduld hebben. Ze heeft mij wel afgeraden om nu 'n vaccin te gaan halen voor griep en Covid. Ik heb 'n nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week.
Doordat ik nu maar 'n half zicht heb en mijn bril sowieso nog niet aangepast is op kortbij-kijken, zullen mijn foto's niet van de beste kwaliteit zijn, ze ter plaatse controleren is moeilijk. Ik ben hoe dan ook gaan wandelen, zij het niet al te ver. Ik moet mij houden aan vaste tijdstippen om mijn ogen te verzorgen. Ik ben al blij dat ik mag gaan wandelen.
Ik vertrok via dat kapelletje op de hoek van de Waterstraat en de Henri Dunantstraat. Op de Waterstraat, een der oudste straten van het dorp, vind je dan ook nog enkele mooie woningen. Via de Winnigerstraat wandelde ik terug naar het centrum. Dit weekend is er kermis, en het beloofd goed weer te worden. Een opsteker voor die kermismensen, bij slecht weer valt er niet veel te verdienen.
Terugkeren deed ik langs het Uilenspiegelpark. En die laatste foto's, ... facebook herinnerde mij eraan dat ik als prille twintiger samen met vriend-neef Mark met autostop naar het zuiden van Frankrijk ben geweest. We hebben daar toen veertien dagen voor uitgetrokken en we hebben, als ik het mij nog goed herinner, twaalf personen bereid gevonden om ons mee te nemen, heen en terug. Bij die gelegenheid kropen wij ook op die brug, 'n Romeins aquaduct dat gebouwd werd om de stad Nimes van water te voorzien. Een mede-toerist nam die foto. Naast Nimes bezochten wij ook Avignon.
We gaan hier in Lanaken toch moet leren leven met 'n veranderlijk tijdsbesef, de krant niet meer op 'n vast uur in de bus en de postbode die zoals vandaag, om 14u20 langsreed (ze beginnen nu hun job pas om 7u15). Er blijven ook anomalieën opduiken bij de krant, ofwel véél te laat ofwel geen krant. En telefonisch contact opnemen met de uitgever, dat is 'n aanslag op je koelbloedigheid. Véél geduld hebben ofwel niet binnen geraken .... dat zijn toch enkele bemerkingen die ik links en rechts ter ore kom.
Anderzijds is het ook zo dat de nieuwe bezorgers de tijd moeten krijgen om zich hun krantenronde eigen te maken, dat duurt toch wel enkele dagen. Wat me wel opviel is dat de krant bezorgd wordt door iemand met 'n allochtone achtergrond. Uiteraard niks mis met die mensen, iedereen verdient 'n plek onder de zon en 'n inkomen, maar het zijn vooral de minder betaalde jobs en de jobs met moeilijke uren die door hen gedaan worden. En waarom, .... omdat de eigen bevolking deze jobs niet meer wenst te doen. En dan heb je natuurlijk het fenomeen dat de uitbesteding voor het ronddragen van kranten, aan firma's gegeven wordt die het goedkoopst werken. Afwachten hoe het evolueert.
Vandaag is het buiten prachtig weer, de hele dag zon en weinig wind, ideaal fietsweer dus. Alleen, ... het mag en het kan nog niet. Mijn ogen moeten eerst helemaal hersteld zijn en dan pas zal mijn opticien mij 'n attest geven voor 'n nieuwe multifocale bril, enerzijds om ver te kunnen kijken en anderzijds voor het leesgedeelte.
Er werd dus weer gewandeld. Ik heb het deze keer bij 'n kanalentochtje gehouden. Ik vertrok via het centrum, naar de sluis en het jaagpad. Ik zag vandaag uitzonderlijk veel schepen, zelfs eentje in de richting van de Zuid-Willemsvaart. Zou dat te maken hebben met het droogleggen van 'n deel van het Julianakanaal waardoor schippers moeten omvaren ...??
Tijdens mijn wandeling zag ik ook veel hobbyisten die hun regenwormen zwemles geven. In Lanaken noemen wij die diertjes "pieringen". Terugkeren deed ik door over het oude spoor te stappen, de Kounterstraat te nemen om uiteindelijk via die beelden op de Kleine-Hofstraat, Op de Puin te bereiken. Dat laatste stuk had ik achteraf gezien best gemeden, het was er slijkerig en nat.
Morgen zouden wij weer zo 'n aangename dag krijgen, dus geniet ervan. Wij beiden worden dan in de namiddag gevaccineerd, griep en Covid.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Zo kwam het dat ik pas omstreeks 15u30 de deur uit kon om wat te wandelen.
Sinds 'n aantal jaren werd ook haar moeder bijgezet in dit graf. Deze graven zullen altijd blijven bestaan als aandenken aan de verschrikkingen van beide wereldoorlogen. 
Ik ben Eddy Meuris