aantal stappen: 2.609.867 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 217
aantal fietstochten: 114
Zoeken in blog
22-12-2024
Binnen is het beter dan buiten.
Er zijn zo van die dagen dat het binnen beter is dan buiten. Ik ben dan ook nauwelijks de deur uit geweest. Mijn enige beweging had ik in de voormiddag, ik diende naar de bibliotheek te gaan om nieuwe leesboeken in te slaan voor de Kerst- en Nieuwjaarsperiode. En dat ik er geraakt ben - per fiets - mag zeker 'n wonder genoemd worden. Het was effe van 'n kort droog moment gebruik maken om tot ginder te gaan, mijn boeken uit de rekken te nemen en terug te keren. Ik had gelukkig op voorhand via de website van de bib, mijn boeken al uitgekozen en gekeken of ze voorhanden waren. Dat scheelt natuurlijk 'n slok op 'n borrel. Ik was dus rap terug thuis en maar goed ook, de volgende bui kletste de wegen weer nat.
In de namiddag hebben wij nog even overwogen om naar de Kerstballenshow te gaan, wij hadden namelijk in de voorbije dagen 'n winnend lot gekrabt, en die prijs konden we vandaag dus gaan afhalen. Maar gezien we niet wisten welke prijs dat zou zijn - dat kon bij wijze van spreken 'n stuk vlaai zijn, 'n goei pint, of 'n aankoopbon enz. - en het weer ons nauwelijks de kans gaf om er droog te geraken, hebben we de boel de boel gelaten en ons teruggetrokken voor de tv om naar het veldrijden bij de vrouwen te kijken.
Het was dus vandaag passief sporten ipv. actief zijn. Geen erg, er komen nog verschillende dagen dit jaar die goed genoeg zullen zijn om te sporten.
In de plaats, vandaag wat oude postkaartjes van de Heikant, 'n regio in Lanaken waar vele dezelfde kleine arbeiderswoningen gebouwd werden. Deze wijk werd naderhand feestelijk geopend door toenmalig Prins Albert en Prinses Paola op zondag 29 mei 1960. Vanaf toen werd de wijk Henri Dunantstraat genoemd. Deze straat passeer ik meermaals per week om te gaan wandelen.
Tot slot nog 'n oud kaartje van onze regio. Op te merken is dat Lanaken toen Lonaken genoemd werd, domein Pietersheim staat er ook op, Petershem en enkele onzer deelgemeenten, Smermaes (Smeermaas), Kistelt (Kesselt), Veltwezel (Veldwezelt), Gelick (Gellik). Neerharen en Rekem ten noorden, vallen juist buiten de kaart.
Nog ene fijne zondag en hop naar Kerstmis volgende week.
Na 'n rotdag gisteren, viel het weer vandaag reuze mee, zo goed zelfs dat ik de stadsfiets van stal gehaald heb. De zon scheen, het regende niet en de wind viel eigenlijk nog best mee, profiteren dan maar.
Een ritje van goed 45 km. had ik rap op papier staan, eerst richting Eigenbilzen, dan Zutendaal, voorts naar As en terug via Maasmechelen. Ik vertrok via Gellik om daar de Bezoensbeek over te steken. Deze beek zou ontspringen in Stalken. In Genk fietste ik langs de cosmodrome. Dat is 'n volkssterrenwacht. Deze ligt in het gebied van Kattevenne, 'n toeristische trekpleister. Wat verderop ligt 'n golfbaan met 18 holes. De club werd in 1989 officieel ingehuldigd.
In As kon ik 'n klein ommetje maken naar het voormalige station. Ik had +/- 30 km. op de teller en 'n tas koffie interesseerde me wel. Eerst kijken of de zaak wel open was. En ja, er brandde licht, tijd voor 'n pauze. En de lekkerbek in mij zag dat ze ook vlaai hadden, dat was toch al effe geleden. Het kan maar smaken. Rond het station staan er verschillende treinstellen die artiesten mooi beschilderd hebben.
Terugkeren deed ik via de Salamander in Maasmechelen en onder de autosnelweg door, de weg naar Stein in Nederland. En dat de zon scheen, dat zie je aan mijn laatste foto in Tournebride.
Zo, ik ben best tevreden met mijn rit, iets meer dan 50 km., niet te veel last gehad van de wind en ik heb véél zon gezien. Wat wil je nog meer ...???
Uitzonderlijk wil ik dit verslag eens niet beginnen met mijn sportieve activiteiten maar wil ik even stilstaan bij het overlijden van 'n groot kampioen. Rik Van Looy is deze nacht overleden in de leeftijd van 90 jaar. Komende vrijdag zou hij 91 geworden zijn. Het is de eerste wielrenner waarvoor ik ooit heb gesupporterd. In zijn lange carrière heeft hij de vijf monumenten weten te winnen. Je was in die tijd fan van Rik of fan van dat - toen - aanstormend talent, Eddy Merckx. Ik was dus fan van Rik en nadien van Roger De Vlaeminck. De Keizer van Herentals is niet meer.
Maar nu tot de orde van de dag, mijn wandeling. We dienden beiden de deur uit te gaan, mijn echtgenote naar de kapster, haar laatste keer bij deze dame, zij stopt ermee. Een andere kapster wordt dus gezocht. Ikzelf diende de visjes eten te gaan geven bij 'n gezin dat enkele dagen met verlof is. Daarna heb ik er natuurlijk 'n wandeling aan vastgekoppeld.
Ik trok eerst naar de kinderboerderij om via Pietersheimbos naar de Goudkust te wandelen. Die wijk wordt zo genoemd omwille van de immens grote villa's die er staan, veelal bewoond door rijke Nederlanders. Terugkeren deed ik via de mooie dreef en langsheen de burchtruïne en het kasteel.
Tot slot wandelde ik via de Koning Albertlaan naar het centrum. Dit weekend is er 'n kerstballenshow. Als je lokaal koopt bij de middenstand, maak je kans op 'n prijs. En die eventuele prijs kun je dan tijdens die show gaan afhalen.
Het gezegde "je moet het ijzer smeden als het heet is" heb ik vandaag maar toegepast. Als ik naar de rest van de week keek, dan zag ik niet veel goeds, regen en stevige wind. Het was dus misschien geen slecht gedacht om vandaag de fiets van stal te halen en 'n mooie tocht te maken. De buienradar gaf droog weer en max. 3 bfr. Ideaal dus om met de stadsfiets er op uit te trekken.
De rit die ik wilde doen, lag al 'n tijdje klaar, doorheen en rond Maastricht. Ik vertrok via Veldwezelt naar het centrum van Maastricht. Onderweg was ik in de buurt van de eeuwenoude kazematten. Dat zijn ondergrondse gangen en dienden als verdediging van de stad. Ze zijn te bezoeken.
In het centrum zelf, is de Koestaat een van de populairste straten voor de toeristen. Daarna trok ik naar Gronsveld en Meerssen. Net zoals in Maastricht, trof ik ook daar 'n mooie muurschildering aan. Kasteel Meerssenhoven is 'n 18de eeuws Rijksmonument.
In Itteren ben ik speciaal gestopt bij de Konikpaarden. Die lopen ook bij ons in Hochter Bampd. Mijn laatste foto maakte ik in Borgharen aan het kasteel.
Het was 'n niet al te lange rit, maar ik heb er toch van genoten. Dadelijk mij klaar maken voor de vergadering van onze carnavalskrant.
Het voordeel van je bestelling op voorhand te doen bij de bakker is, dat je eerst nog 'n wandeling kunt maken. Het maakt dus niet uit op welk uur je er bent, als je bestelling maar afgehaald is vóór 12u00.
Zo kwam het dat ik al rond 8u15 op wandel was in 'n nog verlaten Lanaken. Er was geen mens te zien. Ik vertrok via de Bessemerstraat en de Henri Dunantstraat.
Maar eerst was ik op de Anne Frankstraat. Deze straat kreeg haar naam in december 2017. Onze burgemeester vond dat de oude naam "Cyriel Verschaevestraat" niet meer paste in de toenmalige publieke opinie. Cyriel Verschaeve was 'n Vlaams nationalistisch priester en letterkundige die in 1946 bij verstek ter dood veroordeeld werd omwille van zijn collaboratie met de Duitse bezetter en zijn verantwoordelijkheid in het werven van Oostfrontsoldaten. Hij stierf in vrijheid in 1949 in het Oostenrijkse Tirol.
En dat kapelletje, dat is toegewijd aan de Heilige Appollonia, Patrones tegen de tandpijn. Na wat rondgedoold te hebben in het centrum, wandelde ik vervolgens naar het kanaal en de sluis. Daar zag ik de zon even komen piepen, wat resulteerde in 'n minder geslaagde foto. Maar goed, ik ben geen fotograaf.
Eens mijn bestelling afgehaald was het thuis tijd voor koffie en het zondagskrantje. Wat we deze namiddag doen, dat zal van het weer afhangen. Ik heb vanmorgen toch al effe de zon gezien. Tot slot, als toemaatje, nog enkele oude postkaartjes van de belangrijkste straat van Lanaken.
Rond 11u00 ben ik vertrokken in de ijdele hoop dat ik toch nog de zon zou zien, helaas ... Nochtans was dat één van de voorwaarden om te gaan fietsen. Maar jullie kennen me, de fietsroute lag klaar, de koersfiets was gereinigd en mijn mindset stond op fietsen. Uiteraard heb ik mij goed warm gekleed, oa. thermisch ondergoed, fietsjasje en wat nog allemaal.
De bedoeling was om naar Maaseik te fietsen, daar de brug over te steken en via Stein en Maastricht terug te keren. Ik had wel plan B in mijn achterhoofd, stel dat het toch te koud zou zijn, dan kon ik nog altijd in Meeswijk met het veer de Maas al oversteken, hetgeen dan 'n stuk korter zou zijn. Maar gaandeweg voelde ik geen kou en ik heb dus mijn oorspronkelijk plan uitgevoerd.
Op heel mijn rit heb ik honderden en honderden ganzen, eenden en zwanen gezien, oa. in Rekem. In Dilsen aan De Wissen, had ik nog 'n babbel met fietscollega Jo. Die herkende mij aan mijn fiets en stopte even om wat bij te praten. We hebben niet verder samen gefietst, enerzijds nam hij 'n ander traject en anderzijds ligt zijn tempo véél hoger dan het mijne ('n stuk jonger ook).
In Heppeneert ben ik even gestopt om wat mondvoorraad binnen te spelen. De Sint-Gertrudiskerk is van 1886. Het is 'n goed bezocht bedevaartsoord. En dan in Maaseik de Maas over om langs de andere kant opnieuw de Maas te volgen via oa. Illikhoven en Obbicht.
In Berg a/d Maas kon ik met eigen ogen zien dat het Julianakanaal onderbroken werd voor verstevigingswerken. Het mooiste zag ik in Stein onder 'n brug. Deze muurschilderingen zijn pas recent aangebracht. Enkele weken terug was ik er al gepasseerd en zag toen 'n verse onderlaag in afwachting van nieuwe tekeningen.
In Geulle a/d Maas stopte ik nog even aan het kasteel. Het is in feite 'n overblijfsel (voorburcht) van 'n kasteel dat in 1850 werd afgebroken. De voorburcht dateert van 1595. In Itteren zag ik in de verte Smeermaas liggen. De kapel is gebouwd vóór 1846. Via Borgharen en Maastricht kwam de eindmeet in zicht.
Sinds ik in 2020 begonnen ben met mijn kms. bij te houden, is dit de langste fietstocht in deze tijd van het jaar. Strava wil mij al feliciteren met mijn behaalde resultaten (fietsen en wandelen samengeteld). Maar er zijn nog twee weken te gaan dit jaar, er zal nog wel iets bijkomen.
In Lanaken heb ik mezelf beloond met 'n lekkere pint. Thuis wachtte onze kleinzoon mij op, het warme bad werd dus even uitgesteld. En die temperatuur vandaag, in Itteren heb ik dat even nagezien: 3° rond 14u30.
Het was deze voormiddag van moeten, de deur uitgaan dus. Als je nog 'n deftig brood - naar onze goesting - wil hebben, dan moet je er rap bijzijn. En zo geschiedde, zij het dat ik mij toch rap huiswaarts heb moeten reppen omdat het begon te miezeren. Na de koffie zag ik 'n streep zon, tijd dus om 'n korte wandeling te maken.
Mijn bestemming was Pietersheim, effe door de kinderboerderij en de speeltuin om vervolgens met 'n ommetje, op bezoek te gaan bij vriend Hubert. In de kinderboerderij en de speeltuin ben ik geraakt, maar er door de andere poort terug uitgeraken, dat ging vandaag niet. Ik had het natuurlijk moeten gezien hebben aan de hoofdingang, de poort stond weliswaar open, maar er hing 'n bericht op: "betreden op eigen risico wegens stormgevaar". Die ingang dient natuurlijk altijd open te blijven omdat de feestzaal bereikbaar moeten blijven. Ik denk dan bvb. aan koffietafels bij 'n uitvaart.
Maar goed, ik kon dus niet verder en moest op mijn stappen terugkeren. Dat ommetje heb ik vervolgens wel gemaakt en dat bezoek aan vriend Hubert is ook gelukt. We hebben weer wat roddels en weetjes van de voorbije weken de revue laten passeren.
Deze namiddag ga ik mijn voorbereidingen treffen voor onze Kerst- en Nieuwjaarskaartjes, het weer ziet er niet al te best uit, regen en wind tot +/- 60 km/uur. Verder nog 'n fijn weekend.
Nee, vandaag heb ik absoluut geen goesting meer om te sporten, noch om te fietsen, noch om te wandelen. Ik ben weliswaar al twee keer buiten geweest, een keer om naar de bakker te wandelen, de tweede keer om met ons beidjes in Lanaken-centrum ergens te gaan etenen.
En die tweede keer was er eentje met regen in het gaan en met motregen in het terugkomen. Maar zoals jullie al weten, we laten het niet aan ons hart komen en met de paraplu in de hand, verheugden wij ons op dat lekker etentje. Er zijn enkele locaties waar we naar toe kunnen gaan en dan is het ook altijd kiezen tussen vlees of vis. En gezien het nu het seizoen is van het wild, is het 'n vleesmenu geworden.
Maar eens terug thuis bekroop mij toch het gevoel van rustig binnen te blijven. Dat grijze en mottige weer, nodigt niet echt uit tot wandelen. Ik mag uiteraard niet klagen, gisteren heb ik fijn gefietst en dit jaar heb ik mijn record van verleden jaar mbt. het aantal afgelegde wandelkilometers al verbroken. Qua fietsen moet ik nog zo 'n 70 km. proberen te doen om aan de 6.000 kms. te komen, het doel van dit jaar. Dat moet in principe nog wel lukken.
Ik ga mij dadelijk dan nog maar wat bezig houden met wat puzzelen en mogelijk ook nog iets nieuws publiceren op mijn ander blog. Ten slotte wens ik iedereen nog 'n fijne Sinterklaas.
Deze morgen begon schitterend. Toen ik in mijn werkkamer bezig was, hoorde ik de kinderen van de school (bij ons schuin tegenover) al liedjes zingen van Sinterklaas. En even later zag ik de Heilige man langsrijden, gezeten in 'n rode cabrio en gevolgd door 'n groep zwarte Pieten.
Even later sloeg de stemming echter helemaal om, een mijner vrienden had het bericht verspreid dat hij van zijn dokter héél slecht medisch nieuws ontvangen had. Ik heb hem veel moed gewenst. Desondanks heb ik mij toch klaar gemaakt om te gaan fietsen. Het weer was wel niet zo schitterend, geen zon, maar er was nauwelijks wind. En dan liever zo, dan véél zon en 'n strakke wind.
Ik vertrok in Briegden naar het jaagpad langs het Albertkanaal. Zo fietste ik oa. doorheen Kanne waar ik fietser nr. 29 was vandaag. Verder ging het naar Lanaye waar ik de tuibrug in de verte zag liggen. In het dorp zelf, was ineens de weg geblokkeerd, de ganzen versperden de volledige doorgang. De dame aan de andere kant vertrouwde het niet om te passeren. Ze was mij dankbaar toen ik toch ruimte maakte.
En dan begonnen er heel wat klimmetjes, oa. de Mescherberg. Bovenaan staat er 'n uitkijktoren. Vandaag ben ik niet tot helemaal boven geweest, het is altijd oppassen met die natte treden. Met de Van Tienhovenmolen links van mij, reed ik verder door naar Valkenburg. En geloof het of geloof het niet, vandaag woensdag - 'n doordeweekse dag - was het aansschuiven om te kunnen passeren. Verschillende stewards regelden het verkeer, zowel voor de voertuigen als de voetgangers. Ik wilde de Cauberg opfietsen, maar ook daar was het aanschuiven.
Terugkeren deed ik via Berg en Terblijt. In Berg stopte ik om wat foto's te nemen van de plaatselijke kerk. De kerk werd gebouwd in 1933. Mijn laatste foto nam ik in Meerssen aan dat bankje met 'n wel héél toepasselijke spreuk. Mijn laatste proviant heb ik ook daar verorbert.
Zo, het fietsritme zit er weer helemaal in, ik heb 'n vijftal hellingen beklommen en nergens diende ik in 't rood te gaan. De conditie is dus goed. Seffens nog vergadering van onze carnavalskrant.
Nog nagenietend van mijn mooie fietstocht van gisteren, was ik deze morgen al vroeg op pad. Ik diende naar de bakker te gaan voor brood en heel wat lekkers en om 10u30 zou de Sint komen. Komen ....??? In feite kwam de kleinzoon kijken wat de Sint gebracht had. Bomma en bompa en ook zijn peter hadden 'n verlanglijstje naar de Sint gestuurd. En onze Arne was laaiend enthousisast met zijn nieuw speelgoed. De Sint had ook 'n nieuw schaakbord - met stukken uiteraard - gebracht bij bomma en bompa zodat Arne regelmatig met bompa kan schaken.
En gezien alles bij de bakker besteld was, maakte het niet uit wanneer ik bij de bakker zou toekomen. Ik vertrok voor 'n ommetje in de vrieskou omstreeks 8u15. Via de Heuvelstraat en het Mosselpaadje kwam ik voorbij aan het vrijetijdsinfopunt. Daarna trok ik naar het kanaal via de sluis. Fotograferen met 'n laag hangende zon, dat is altijd wat improviseren, soms lukt dat, soms trekt het nergens op.
Het waren niet veel kms. vandaag, dat hoeft ook niet, ik heb daarna evenveel genoten van onze kleinzoon en ons spelletje schaak. Hij krijgt trouwens elke week op dinsdagmiddag in zijn school, schaakles van een der onderwijzers.
Om af te sluiten, die kapel op de Pannestraat is gewijd aan O.L.Vrouw van Lourdes. En nu, is het genieten van 'n zondagnamiddag. Mogelijk doe ik vandaag nog 'n blogbezoekje.
Het gebeurt mij niet dikwijls, maar vandaag weet ik niet goed, hoe te beginnen aan mijn dagelijks verslag. Sprakeloos zou ik mij niet noemen maar er heerst toch 'n gevoel van euforie, "yes i did it". Na twee volle maanden kon ik vandaag eindelijk mijn koersfiets nog eens van stal halen. En dat ik er van genoten heb .... laat dat duidelijk zijn.
Ik had mijn vertrek uitgesteld tot het middaguur, zo was de ergste koude al wat voorbij. Op die manier had ik ook voldoende tijd om mijn fiets effe na te zien, de banden op te pompen, de ketting te smeren en hier en daar nog wat vuile plekjes te verwijderen. En met de boodschap van mijn eega, "wees voorzichtig", kon ik vertrekken.
De bedoeling was om in Meeswijk de Maas over te steken met het veer. Ik kwam dus eerst voorbij in Rekem. Daarna volgde het gehucht Mazenhoven. Die kapel dateert van 1894 en wordt goed onderhouden en is steeds toegankelijk. In Meeswijk aan de Maas was het 'n komen en gaan van auto's die wilden oversteken, in beide richtingen was het druk. Vanaf Berg a/d Maas aan de overkant, fietste ik doorheen Stein en Elsloo in de richting van de 1ste hindernis van de dag, de Hussenberg, goed 1,1 km. lang en met 'n max. van +/- 8%.
Nadat ik Meerssen was buitengereden koos ik in Maastricht de weg links, naar de Bemelerberg, mijn geliefkoosde helling. Deze is 0,9 km. lang en ook met 'n max. van +/- 8%.
Terugkeren deed ik via de Torenmolen van Gronsveld. Die molen is in feite van de 17de eeuw maar werd in 1944 in WO II in brand geschoten en brandde volledig uit. Vanaf 1959 werd de molen opnieuw gereconstrueerd.
En wat doe je als je zonder kleerscheuren terug in Lanaken komt, mijn fiets parkeren, 'n lekkere Duvel bestellen en mijn eega op de hoogte brengen dat ik terug in het dorp ben met 'n goei pint voor mij. Het was toen al 16u00 en ik wilde haar niet nodeloos ongerust maken.
En morgen, ... dan komt de Sint bij ons. Benieuwd of ik ook braaf ben geweest ... ha, ha,ha.
"Trop is te veel en te veel is trop", dat ervaarde ik vandaag tijdens mijn wandeling. Dadelijk meer hierover.
Ik begon mijn dag met 'n wandeling naar de bakker en twee korte fietstochtjes, eentje naar de glascontainer en eentje naar de bibliotheek. In de namiddag stond dan mijn wandeling gepland.
Ik wilde nog eens vertrekken vanuit Mopertingen. Het idee hiertoe werd mij aangereikt door fb-vriendin Jetty. Zij plaatste deze week op haar account 'n mooie foto van 'n kapel, gelegen in de velden tussen Mopertingen en Veldwezelt. En gezien het voor mij al enkele jaren geleden was dat ik er passeerde, leek het me vandaag 'n mooie dag om daar nog eens langs te wandelen.
Met de bus dus tot in het centrum van Mopertingen en dan met het geprinte kaartje van de veldwegen in die regio in de hand, kon ik op pad. Ik kwam eerst lang het oudste huis van Mopertingen. In 1627 was het 'n afspanning of herberg. En dan het veld in tot aan de kapel van O.L.Vrouw van Altijddurende bijstand. Je staat er echt in de "middle of nowhere", zo ver je kunt kijken zie je alleen maar velden. Het is 'n oude kapel, in 1872 werd ze verbouwd.
En dan kwam het, 'n immens grote plas verhinderde mij om te passeren, zelfs via de akkers kon ik niet door want dat was één en al slijk. Ik heb geen moeite met wat modder en water, maar dit was van het goede net iets te veel. Rechtsomkeer dus maar (zie gele cirkel op het kaartje).
Ik ben dan maar teruggekeerd via Gellik, Kompeld en Briegden. Verder had ik niet te klagen over mijn wandeling, het was schitterend weer, dat zie je aan de schaduw op mijn laatste foto.
Morgen, bij leven en welzijn, ga ik nog eens fietsen met mijn koersfiets. Natuurlijk moet ik hem wel nog even nakijken, zoals banden oppompen enz.
Waw, hier zit 'n tevreden mens. Vandaag fietste ik met mijn stadsfiets bijna 56 km. tegen 'n tempo van +/- 20,4 km/uur en dat op 'n toch niet al te mooie dag. Ik had natuurlijk wel mijn voorzorgen genomen, ik wist dat de wind uit zw-richting kwam en ik ben dan vertrokken langs de Zuid-Willemsvaart met wind in de rug. Bij het terugkomen nam ik vooral de route doorheen het bos, waardoor ik omzeggens geen last had van de tegenwind.
Ik vertrok dus via het kasteel van Rekem langs de Zuid-Willemsvaart. Eerst kom je op grondgebied van Eisden om vervolgens op de site van Beau Séjour uit te komen. Het hotel aldaar werd in 1906 gebouwd door brugwachter Houben. Het is het oudste toeristenhotel van Limburg en er zijn 20 kamers. Het water aan het hotel is 'n oude kanaalarm. Café de Oude brug ernaast is 'n voormalige langgevelhoeve en ligt pal naast het hotel. Beau Séjour is ook bekend omwillende van het gelijknamige tv-programma op Eén in 2017 en op de Nederl. tv in 2021.
Iets verderop fietste ik de via 'n fietsbrug het kanaal over om verder te trekken op het oude kolenspoor Maaseik-As. In Dilsen zag ik onder 'n brug, prachtige muurschilderingen. In As aan het station ging ik linksop om even verderop, de route rechts naar Wiemesmeer-Zutendaal te nemen. Daar heb ik wat zitten te klooien wegens wegeniswerken. Eenmaal terug op de juiste route, keerde ik terug via Zutendaal, Eigenbilzen en Gellik.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, is het in Lanaken goed aan het regenen. Maar mij kan het niet meer deren, ik maakte 'n mooie fietstocht.
Van in mijn kindertijd ben ik al gefascineerd door kastelen. Ik heb trouwens zelfs 'n heuse verzameling oude postkaarten van vele Belgische kastelen. Ik was en ben niet weg te slaan als ik ergens 'n kasteel tegenkom. Zo was ik vandaag weer 'n beetje 'n toerist in Eijsden aan het plaatselijke kasteel. Het dateert van 1636 en kwam na diverse huwelijken in het bezit van de familie De Geloes. Momenteel woont er 'n nazaat van die familie, Graaf de Liedekerke de Pailhe samen met zijn echtgenote Beatrice Christyn de Ribaucourt. De straat waar het kasteel staat, werd genoemd naar de adelijke familie De Geloes. Je kunt er fijn wandelen rond het kasteel.
Maar om verder te gaan toch even terug naar het begin, deze morgen. Ik diende eerst naar de bakker te gaan om vervolgens huisarrest te hebben omdat mijn echtgenote ging winkelen en we 'n pakje zouden ontvangen, LC123-inkt voor onze printer.
Na het middagmaal kon ik dan vertrekken voor 'n fietstocht. Het was uiteraard niet het plezierigste weer om te fietsen, behoorlijk fris en 'n stevige wind, maar het zou toch verschillende uren droog blijven. En jullie weten, als het kriebelt moet je fietsen. Morgen zou het veel warmer worden volgens onze weermannen- en vrouwen (+ 10°) maar de wind zou dan ook 5 bfr. zijn, tegen 4 bfr. vandaag. En als ik dan mag kiezen, toch liever 'n wind van 4 bfr., dat kan ik nog juist aan.
Ik vertrok via Smeermaas naar Maastricht om daar de Wilhelminabrug over te steken. Vandaar was het in één rechte lijn naar Eijsden. Het kasteel bevindt zich in het oude gedeelte van het dorp. Eens uitgekeken op al dat moois, trok ik verder naar Moelingen om daar opnieuw de Maas over te steken richting het Waalse dorp Lixhe.
Via de sluis van Lanaye en Kanne (daar was ik vandaag om 14u45 trouwens fietser nr. 37) trok ik verder langs het Albertkanaal tot in Briegden. Onderweg was ik vandaag nergens gestopt, 'n pauze had ik wel verdiend en die vond ik in Gellik. Thuis heb ik natuurlijk genoten van die warme douche. En na 'n rijkelijk gevulde tafel, kan ik er weer tegen. Goedenacht allemaal.
Als het droog is en er is niet te veel wind, dan moet je fietsen. Dat was toch mijn gedacht van vandaag. Door omstandigheden ben ik de voorbije anderhalve maand, noodgedwongen 'n wandelaar geweest ipv. 'n fietser, ik heb dus nog heel wat fietsachterstand ten opzichte van voorgaande jaren. En als dan de omstandigheden behoorlijk zijn, dan profiteer ik ervan om wat kilometers af te malen.
Natuurlijk is 'n stadsfiets nog iets anders dan 'n koersfiets, zwaarder en wat minder wendbaar. Maar ik verplicht mij tot niks en de stadsfiets is 'n goed alternatief om wat conditie op te bouwen. Ik haalde vandaag toch al 18,1 km/uur. Niet slecht.
Ik vertrok via Zutendaal naar het dorp Wiemesmeer. De Sint Jozefskerk daar is nog van 'n vrij recent bouwjaar. Ze begonnen ermee in 1931. Het is 'n replica van de vervallen kerk van de abdij van Hocht.
Vervolgens fietste ik doorheen Kattevenne, een der toeristische trekpleisters van Genk. Wat verderop in Zutendaal, kwam ik ook door 'n bekende plek, natuurgebied Papendaalheide. Nog zo een door de toeristen gekende plaats, is het kasteel Groenendaal in Waltwilder. Het kasteel bevat nog kernen van de 17de eeuw.
Terugkeren deed ik via 'n mij niet-bekende weg in Hoelbeek. Alle wegen leiden naar Lanaken, dus ik was nieuwsgierig waar ik ging uitkomen. En dat bleek de grote weg Bilzen - Mopertingen te zijn. Ik heb daarom gewoon de grote weg gevolgd tot in Veldwezelt om tenslotte het fietspad in te draaien naar Smeermaas. Zodoende ben ik toch even de grens overgestoken, zij het heel kort.
Thuis heb ik mij lekker verfrist, het was nodig (te veel kledij aan en dus gezweet). Fijne avond verder nog iedereen.
Het was vandaag eens te meer ene goed gevulde dag. Vanmorgen zag mijn echtgenote dat het winkelbriefje, drie fietstassen groot was. Ik moest dus mee, maar met plezier. Daarna heb ik weer verschillende kruiwagens volgeladen met afgevallen bladeren. De composthoop zal die wel verwerken. En het laatste stukje van de voormiddag heb ik besteed aan 'n nieuwe puzzel die ik aan het maken ben, 2.000 stuks.
In de namiddag heb ik dan mijn stadsfiets ter hand genomen. Volgende week ziet het er niet zo best uit om te fietsen, koud, veel wind en regen. Het moest dus vandaag gebeuren. Ik wilde in Kotem de autostradebrug overfietsen om via Maastricht terug naar huis te komen.
Ik vertrok via Neerharen en Rekem. In dit laatste dorp heb je de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand. Deze dateert van omstreeks 1895 en werd gebouwd op initiatief van Louise Delwaide. Er is wel al in 1544 sprake van 'n kapel op die plek, indertijd was er 'n Kapelbroederschap. Door de jaren werd de kapel herhaaldelijk verwoest en opnieuw opgebouwd.
Via Uikhoven en Kotem was ik rap de grens over, in de gemeente Stein. In Geulle ben ik in het verleden nog al eens gestopt om enkele oude huisjes te fotograferen. Ook die mooie gevelversiering trok mijn aandacht.
En toen kwam het zwaarste stuk van mijn fietstocht, de Hussenberg naar Moorveld, 'n helling van 1,1 km. met 'n max. percentage van iets meer dan 7%. Je moet dus weten dat ik het deed met de stadsfiets, maar aan 'n rustig tempo ging het nog vrij vlot.
De kerk in Moorveld is nog niet zo oud, in gebruik genomen op 19/9/1954. Het dorp hoort trouwens bij Meerssen en heeft ongeveer 475 inwoners. Via dat mooie beeld in Meerssen en enkele huisjes horende bij kasteel Mariënwaard in het gelijknamige buurtschap - horende bij Maaastricht - was het tijd om terug te keren. Vandaag geen stop voor 'n frisse pint of iets dergelijks, de vrouw had pannenkoeken beloofd om 16u00. En ze hebben gesmaakt.
Dat was deze voormiddag letterlijk zo, van het een naar het ander. Je doet wat nodig is en toch heb ik alweer mijn stappen gezet. Op het middaguur vonden wij dat de chef-kok des huizes, een pauze verdiend had. Wij zijn derhalve met ons twee, elders gaan aanschuiven. Lekker eten, aangename omgeving en geen afwas.
Naderhand vond ik het toch nodig om de benen wat in beweging te zetten. Ik vertrok via de wijnwijk en het pleintje De Stichel. Vandaar, eens te meer naar Pietersheim. Je kunt er dagelijks komen en toch zijn de foto's altijd anders.
Via de kinderboerderij, het voedselbos en de padelspelers, keerde ik terug naar de Henri Dunantstraat. Op het ronde punt hebben ze de bevlagging aangepast aan de intrede van de Sint morgen. Mensen, jullie kunnen misschien elders ook de Sint ontvangen, weet dan dat het bij jullie telkens gaat om 'n hulpsint. Bij ons komt de enige echte.
En mijn laatste foto, ik luisterde tijdens het maken van dit verslag naar de muziek van Anoushka Shankar en Patricia Kopatchinskaja met het nummer Raga Piloo. Ik ben al jaren fan van haar vader Ravi Shankar. Hij trad ondermeer op in 1969 op het legendarische festival Woodstock. Voor mij nog steeds het summum van muziek.
Uitzonderlijk heb ik vandaag twee activieiten buitenshuis gedaan. In de voormiddag heb ik al gewandeld en hiervan 'n kort verslag gemaakt. In de namiddag wilde ik nog eens de stadsfiets van stal halen. Het was gelukkig opgeklaard, enkele uren eerder was het nog 'n dikke soep. Nee, mijn koersfiets krijgt nog 'n tijdje rust, ik ga beginnen met de stadsfiets om wat conditie op te bouwen. Als je méér dan 'n maand niet meer gefietst hebt, dan voel je dat toch.
Thuis had ik mijn route uitgezet, richting Eben-Emael, de Saint-Pierre over en terug via Lanaye en Maasticht. Ik vertrok in Briegden en nam het jaagpad langs het Albertkanaal. De schapen staan nog steeds te grazen. In Voenhoven hebben ze 'n nieuw bord gezet dat uitleg geeft over de vondsten die gemaakt werden tijdens de graafwerken bij het bouwen van de nieuwe brug.
In Kanne was ik fietser 46 vandaag. Wat verderop ben je dan direct in Wallonië, meer bepaald in de gemeente Eben-Emael. Je fiets eerst 'n stukje doorheen het bos en dan kom je voorbij het fort. Aan nr. 412 van het fietsroutenetwerk, is het dan bergop, de Saint-Pierre over. Ik voelde direct dat de conditie nog wat kan verbeteren. Boven op de helling heb je mooie vergezichten.
Terugkeren deed ik dan via de sluis van Lanaye. Onderweg had ik door het dorp Sint Pieter kunnen rijden, maar die helling daar naar toe, schrikte mij toch af. Ik zag van beneden wel de kerk liggen. In Maastricht ben ik toch ook even gestopt om wat mooie foto's te maken aan de Maas.
Met nog 'n laatste klimmetje over de Sandersweg, was ik rap in Smeermaas. Daar besliste ik om nog 'n kort rondje te maken langsheen de Zuid-Willemsvaart en Neerharen om tenslotte in Lanaken-centrum mij te verwarmen met 'n lekkere cécemel.
Zo, dat ritje heeft mij aangestaan, maar er is nog werk aan de winkel. Toen ik vanuit de Broekstraat dat kort venijnig klimmetje maakte naar het Kerkplein, doorheen de Bodestraat, moest ik in mijn kleinste versnelling op de trappers gaan lopen.
Het is gelukt, ik heb vandaag mijn fiets van stal gehaald. Het is weliswaar geen verre tocht geweest, dat hoeft ook niet, maar het begin is gezet. Uiteraard ben ik daar best tevreden over, het was al veel te lang geleden. Natuurlijk heb ik geen zotte dingen gedaan, het bleef kortbij aan 'n gematigd tempo.
Ik vertrok naar Smeermaas om vooral in het begin, langs de Maas te fietsen. Even moet je doorheen het bos, Hochter Bampd - 'n natuurgebied - om vervolgens opnieuw via de Maas naar Herbricht te fietsen. Daar vind je de Heilig-Hartkapel, gebouwd in 1885 door het echtpaar Dubois - Groenen. Toen in Herbricht vele woningen werden afgebroken, bleef de kapel wel behouden, vooral onder druk van de bevolking.
Via de paarden in Uikhoven en het veer over de Maas, fietste ik verderdoor naar Kotem. Dat was het keerpunt van mijn tocht, ik keerde vanaf dit punt terug naar de Zuid-Willemsvaart in Boorsem. Vervolgens kwam ik toe in Rekem, in feite Oud-Rekem. De Ucoverpoort is de enige van de vijf stadspoorten van het dorp die nog bestaat. Ze werd gebouwd in 1630 en is sinds 1969 'n beschermd monument.
Via het Hangveld trok ik daarna naar Neerharen om tenslotte via het Domein Zangersheide terug naar huis te fietsen.
Voila, hopelijk is dit de aanzet van nog meerdere fietstochten, het weer moet natuurlijk ook meewillen. Seffens moeten we 'n hele tijd met de benen onder de tafel, niet mijn gezelligste bezigheid, maar voor de familie ... doen we alles.
Toen we vanmorgen de gordijnen opentrokken, zagen we het al direct, mist, en niet zo 'n klein beetje. Toen ik wat later naar de bakker ging, kon ik nauwelijks honderd meter ver zien. En toch ben ik na de voormiddagkoffie op pad gegaan, zo'n mistwandeling heeft ook zijn charme.
Ik vertrok via de sportoase waar vele kinderen aan het voetballen waren. Gelukkig spelen die ukken nog allemaal op kleine veldjes zodat de bal altijd zichtbaar bleef. Ik zag daar 'n bord hangen die de naam onthulde van het fiets- en wandelpad.
En die mist bleek in het begin toch hardnekkig, ook in de Kewithstraat waar ik toch dat paard mooi in beeld kreeg. Daar trok ik het bos in. Onderweg kwam ik nog enkele bekenden tegen, Anita en Maurice. Altijd leuk om te midden van het bos, ene gezellige babbel te hebben.
Terug aan de Bessemerstraat stak ik de weg over naar Parc Jocomo. Je kunt daar ene kortere weg binnendoor nemen zodat je niet moet wandelen langs de grote weg. Op het einde volgde ik nog even de rode route.
En dan heb je 'n mooie wandeling gemaakt, je bent bijna thuis, en dan krijg je toch maar weer 'n bron van ergernis te zien. Wie haalt het in zijn hoofd om 'n houten kastje zomaar naast de glasbollen te zetten en tien meter verder 'n opgerolde mat neer te smijten, deels ook nog op de openbare weg. Ik kan mij daar kwaad over maken.
Gisteren nam ik deel aan 'n digitale bevraging vanwege het gemeentebestuur. Zwerfvuil gaf ik aan als een van mijn voornaamste bekommernissen. Ik kan het weer alleen maar doorgeven in de hoop dat het opgeruimd wordt.
Seffens met de benen omhoog en naar de koers kijken.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En dat ik er geraakt ben - per fiets - mag zeker 'n wonder genoemd worden. Het was effe van 'n kort droog moment gebruik maken om tot ginder te gaan, mijn boeken uit de rekken te nemen en terug te keren. Ik had gelukkig op voorhand via de website van de bib, mijn boeken al uitgekozen en gekeken of ze voorhanden waren. Dat scheelt natuurlijk 'n slok op 'n borrel. Ik was dus rap terug thuis en maar goed ook, de volgende bui kletste de wegen weer nat. 
Het kan maar smaken. Rond het station staan er verschillende treinstellen die artiesten mooi beschilderd hebben. 
Ik ben Eddy Meuris