|
Mijn dag kan ik als volgt beschrijven: naar de bakker - naar de bib - gras maaien - wat in de tuin werken - stevige wandeling - blogje bijhouden - benen omhoog (oef, eindelijk). Het is nu weer 18u48 terwijl ik dit aan het typen ben. Ondertussen viel er 'n kleine bui vergezeld met wat gedonder en gebliksem. 
Nee, ik heb duidelijk geen zitkont. Na dat werken in de tuin waaronder mijn gazon maaien, had ik nadien evengoed in de zetel kunnen gaan zitten. Maar dergelijke situaties probeer ik toch te vermijden. Na de afwas en mijn dagelijkse portie fruit, wist ik zonder veel overleg wat het vandaag zou worden, de paarse route achter La Butte aux Bois.  Natuurlijk ben ik er per fiets naar toe gereden, het zouden anders véél te veel kms. geweest zijn. 
Mijn fiets heb ik daar toch maar stevig vastgeketend aan een hek. Wat mij al direct opviel, dat waren ook hier de vele plassen. Het was slalommen omheen die poelen. En het rare van heel die wandeling is, waar er houten vlonders zijn (lees: met je voeten uit de nattigheid blijven), daar is het kurkdroog. Maar geen gezeur over wat kleine ongemakjes, ik deed het voor de pracht van de natuur. En bijkomend, je kunt er ver kijken, iets wat vele mensen niet meer gegund is. 
Natuurlijk ben ik ook op die hoge houten stoel gekropen. Foto's kun je er maken bij de vleet, ik heb mij geweldig moeten inhouden, er zijn zelfs enkele foto's gesneuveld. Jammer. Op een bepaald moment zag ik 'n jong koppel mijn richting uit wandelen. Ik heb hen even aangesproken en verteld dat zij de eerste andere wandelaars waren op deze route. Ja, idd. dat waren ook de enigen, verder heb ik niemand gezien.
Aan de Aspermansvijver (grondgebied Rekem) ligt er 'n brasserie, de Aspermans brasserie op grondgebied van Opgrimbie, slechts enkele tientallen meters verder. Een tas koffie (met koekje - potje eierlikeur en slagroom) en 'n cola, voor slechts 5,00 euro. Vooral die cola was welkom, ik had nochtans 'n drinkbus mee en ook wat fruitrepen. Aan de vijver zelf kun je altijd de mooiste foto's maken. 
Wat verderop was het weer oppassen om droge voeten te houden, de ene plas en modderstrook na de andere. Maar eens aan de Heidestraat, waar ik diende over te steken naar Begijnenbos, was het gedaan met die nattigheid. Ik was er bijna. En mijn fiets, ... die stond nog steeds op dezelfde plek. 
En het voetbal zullen jullie zeggen ...? Er bestaat op tv zoiets als 'n uit- en aanknop. Gelukkig maar, naar verluidt was het geen goede wedstrijd van onze Belgen.
|
Ik ben Eddy Meuris