|
Bieren proeven
Bierfestivals meemaken
Brouwerijen bezoeken enz
zijn allemaal leuke dingen die op de agenda van een bierfanaat staan.
Maar een evenement die elk jaar met rode stift in mijn agenda staat aangekruist
is de herinnering aan de vroegere hoppepluk in Poperinge.
Meer bepaald in Abele een gehucht op de Frans-Belgische grens (de frontière)
en een fusiegemeente van Poperinge vind elk jaar op Wallys farm
met Open Monumentendag een evocatie van de handpluk plaats
In kleurige taferelen laten oudere hoppeplukkers
de geschiedenis van vroeger weer herleven.
Eerst worden de hopperanken afgestoken.
Dan wordt de hoppe van de ranken geplukt.
De mensen kwamen van einde en verre om de hoppe te komen plukken.
Ze werden betaald per kilo dat ze plukten.
Het handplukken duurde tot ongeveer eind jaren 1958.
Dan werd er stilaan overgeschakeld op machinaal plukken.
In Poperinge spreken ze eigenlijk van hommel plokken i.p.v. hoppe plukken.
De hoppe wordt daarna gedroogd op de hommelast.
Beneden wordt onder de vloer door de eigenaar een vuurtje gestookt
In dikke lagen droogt de hop.
De geurige hoppedampen in de ast worden door een zekere onderdruk
via de Poperingse zot op het dak naar buiten geleid.
De gedroogde hop werd dan in de zakken geperst.
De hoppeboer stond dan letterlijk in de zak en met zijn handen graaide hij
de hoppe in de zak en met zijn voeten stampte hij de hop stevig aan.
Daarna was het tijd om een biertje te degusteren.
Wat Pierre, Gilberte, Geroen en ik prompt deden.
We aten er de specialiteit van de Farm en dit zijn spieringkoteletten en "socissen"
op houtvuur gegrild met een "stute" (boterham) ,
"patatten met de pele" en de curieus lekkere lookboter.
Poperingse Food and Bier Pairing
De hoppekooi die gebruikt werd om de hop aan de klimdraad te leiden.
Het tweede deel van de namiddag stond in het teken van
De Hopast van vroeger tot nu.
De Keteniers hadden speciaal op Open Monumentendag en in samenwerking
met de 'Regionale Landschappen' en dienst cultuur een prachtig pacours uitgestippeld
die volledig in het teken van de hop stond.
Historicus en voorzitter Guido Vandermarliere,
volkszanger Pether (P-ether: ether = stilte & ruimte) en
secretaris van de Keteniers en coördinator van het project Annemie Declerck
namen ons met een open treintje van Expo 58 mee op een fantastische trip.
Via de glooiende landschappen en tussen de hoppevelden van Poperinge
brachten ze ons via een uitgestippeld parcours op strategische
plaatsen waar via vertellingen, anekdotes en muziek
de geschiedenis van de Poperingse hop uit de doeken werd gedaan.
Dit allemaal in het sappig neuriënd Poperings dialect.
Het begon nog eerst op het erf van Wally's farm.
Professor Do (Guido Vandermarliere) vertelde ons van vrouwelijke en
mannelijke hoppebellen en over de hommelpitten en reekhommel.
Pether had het in het schuurtje over de hop in 1575 en het reglement in die tijd
Wally poserend voor het historische treintje die ons door
de streek van Poperinge loodste.
Aan boord waren tv schermen bevestigd waar nog nuttige informatie
werd doorgegeven.
Het Poperingse glooiende landschap met in de verte
de vele hoppevelden.
Dit allemaal onder een oerdegelijke West-Vlaamse hemel.
Via Abele ging het richting Watou naar het Helleketelbos
daar reden we langs het grote Gasthuisgoed
via de grenzen van Poperinge naar t Swynland, Watou en de Clytte.
Op strategische punten werd er halt gehouden zoals hier
op het hoogste punt van Poperinge.
De Fazantenheuvel (hoogte 62 meter)
Hier werd het verhaal verteld over het verbod op de uitvoer van hommelwortels
Over de aanhouding van mannen die het toch aangedurfd hadden om
hommelpitten over te smokkelen naar Watou
Foto : Pether en Guido aan de zangstonde
Pether met zijn onafscheidelijke gitaar.
In de verte ligt Watou.
We reden verder over de Katteman, langs de oude brouwerij De Bie via de Windweg,
langs een oude hopast en langs het hopveld van Johan Derycke
Via de Kapelweg en de Wulfhilleweg bereikten we
Nine Elms Cemetery
Nine Elms Cemetery
De begraafplaats bevat 1556 Commonwealthgraven en
37 Duitse graven uit de eerste wereldoorlog.
Er liggen ook 24 slachtoffers van tijdens de geallieerde
terugtrekking naar Duinkerkein 1940.
Plots XII en XIV waren vroeger 'American plots'. De
ze Amerikaanse graven werden overgebracht naar het In Flanders Fields in Waregem.
Hier werd door de vertellers aangeduid wat er allemaal te zien is van af dit punt,
Het ontstaan van de Vleterbeekvallei, de kweek van zwarte els
en het verhaal van Bocket.
Eigenaardig maar waar hier ligt ook een Duitse soldaat genaamd Hop begraven.
Daarna ging het richting Dhommelbelle
Dhommelbelle is een hopbedrijf en tezelfdertijd
een gezellig vakantiehotel gelegen in de prachtige stille Westhoek
aan de rand van Poperinge.
Hier is ook een gerestaureerde hopast te bewonderen.
Op de vernieuwde hopast werd door Guido de geschiedenis van
de hop verteld na de eerste wereldoorlog
Het verhaal van de hophandelaar Carton en hopboer Demarey.
Jong en oud stonden boeiend te luisteren
of toch bijna allemaal 
Coördinator van het project Annemie Declerck een en al aandacht.
Aan het station van Poperinge werd ook even halt gehouden.
Het station was vroeger een bijzondere draaischijf voor wat
de hoppeteelt betrof
Hier kwamen tijdens het seizoen de vreemde Hoppeplukkers
met de trein aangependeld.
Ook de hoppestaken werden hier gelost.
Verhalen over De handelaars Vandepitte, Carton en Dekoninck van Asse
werden op een frivole manier uit de doeken gedaan.
Ook hoe de dochter van een cafébaas aan de naam zwarte konte kwam.
Tenslotte reden we naar onze laatste stopplaats
het erf van hoppeboer Joris Cambie
Joris Cambie is enkele jaren geleden overgeschakeld naar de biologische teelt.
Iedereen zei toen dat hij niet goed wijs was,
na verschillende oogsten die mislukten is het hem door volharding
(zeggen ze touwens niet van Poperingenaren dat het keikoppen zijn?)
toch gelukt om vruchtbare hoppevelden aan te leggen.
Joris komt elk jaar hop te kort.
Hij heeft zijn hommelvelden uitgebreid tot maar liefst 14 hectare.
De hoppevelden van Joris zijn een 14ha groot.
Hier wordt uitsluitend Bio-hop geteelt.
Hoppeboer Joris Cambie heeft tekst en uitleg over zijn bedrijf.
In tegenstelling tot de handpluk werd hier getoond hoe het vandaag
aan toe gaat bij een moderne hopast.
De ranken worden machinaal van hun hopbellen ontdaan.
Ze worden nog gecontroleerd en van het onnodig vuil ontdaan.
De banddroger bevat vijf verdiepingen.
mm per mm wordt de hop vooruit geschoven tot de onderste verdieping
waar het dan gedroogd uit de machine komt.
Tenslotte wordt de hop in balen geperst.
Na het bezoek kon men proeven van
het prachtige biobier "Jessenhofke"
gebrouwen met de hop van Joris.
Het is een van mijn lievelingsbieren op biogebied
Dit brouwsel (gebotteld 24/8) volgens Gert (Brouwer)
is een van de beste tot nu toe.
Fris en hoppig.
Voor een bierbeschrijving zie
Jessenhofke : Biobier uit Kuringen
Elke bierliefhebber zou deze trip eens in zijn leven
moeten mee gemaakt hebben.
Hop is toch een van de bijzonderste ingrediënten van het bier!
Waarom niet eens vertoeven in een gastvrije streek waar deze
bijzondere plant gekweekt wordt.
Laat U zich onderdompelen in de wereld en de geuren van de hommel
Of kom volgend jaar eens af tijdens Open Monumentendag.
Om u te overtuigen heb ik iemand gevonden om u nog meer onder druk te zetten.
je mo noste joare eki overstekn, enni
en ne nommelof bezoekn
en bring julder ullewupper mee.
'k zal er wok zin.
INFO :
De Keteniers
Pether
Wallys Farm
DHommelbelle
Joris Cambie
Jessenhofke
19-09-2010 om 00:00
geschreven door William Roelens
|
