Verboden vrucht
De oudste anthologie van de westerse wereld — bij christenen en veel andersdenkenden beter bekend onder de benaming BIJBEL: dat is de Gantsche Heilige Schrift, met de boeken des Ouden en des Nieuwen Verbonds — is over vele landen op het ondermaanse verspreid en in ieder geval in 1200 talen overgezet, maar dat aantal zal inmiddels wel weer aardig wat groter zijn.

Althans, dat aantal talen werd genoemd door de dominee die in mijn gymnasiumtijd de facultatieve lessen Godsdienstonderwijs voor zijn rekening nam. De man deed zulks op een zeer verstandige manier, hetgeen mede ten faveure heeft gewerkt van diegenen, welke alleen op verzoek van — dan wel met lichte aandrang door — hun ouders dat ene extra lesuur per week dan ook nog maar hebben doorgebracht in de schoolbanken, welke overigens halverwege die schooltijd werden vervangen door tafels en stoelen. Die eerwaarde maakte overigens meer de indruk van een verstrooide professor die middenin het leven stond, hetgeen per definitie voor een zielenherder een uitstekende basis is voor een eventueel welslagen van zijn missie. Voor die ds. JB betekende dit het verbinden van de aloude geschiedenissen met het leven van alledag zoals zich dat eind jaren vijftig, begin jaren zestig, van de vorige eeuw heeft afgespeeld: alles woelde om verandering

Ingenieuze smokkel
Om geïnteresseerden in die landen waar dit door christenen als heilig vereerde boek was verboden — en in sommige landen is dat nog altijd het geval — toch van de inhoud te kunnen laten kennisnemen werden er acties op touw gezet waarbij op tal van zeer ingenieuze manieren bijbels werden gesmokkeld naar onder meer het oostblok — alwaar het communistische regime als de dood was voor de woorden uit onder meer de boeken van het Pentateuch, voor die van de Richteren, de Ecclesiastes of van de latere Evangelisten. Het zal kenners van de situatie aldaar niet verbazen dat hier een, al dan niet bewuste, angst bij de 'bloedrode leiding' meespeelde voor de Openbaring van Johannes waarin sprake is van het Beest uit de Afgrond, dat zich uitte in onder meer de meest weerzinwekkende dictatoren, die de twintigste eeuw vooral in Europa heeft laten zien, [1]  doch dat  met hun persoonlijke verscheiden niet was verslagen, en dit vooralsnog ook niet zal plaatshebben.


Nieuwe gebieden
Toen bleek dat er tevens in China zeer veel mensen waren die zeiden, geloofden of overtuigd waren, in Gods Woord geïnteresseerd te zijn — maar dat is waarachtig iets anders dan de verzameling van boeken die tezamen die eerste westerse anthologie vormen, maar dat is iets dat affectief gepreoccupeerden nu eenmaal niet willen begrijpen —, werden er in het westen ook lijnen uitgezet om in die landen flinke aantallen bijbels te verspreiden. En als die vele teksten redelijk zijn vertaald in het (meest gangbare) Chinees, en men erin is geslaagd het Hooglied in enigszins overeenkomstig te ondergaan Chinees over te zetten, dan is het alleen al uit literair-historisch gezichtspunt een zeer goede zaak dat deze anthologie thans, ondanks het nog steeds geldende verbod, in een bijna even hoge oplage is verspreid als dat Rode Boekje met die volstrekt nodeloze en nutteloze inhoud, van de Monsterlijke Massamoordenaar Mao Zedong: 70 miljoen mensen zijn gestorven als gevolg van diens bestiale krankzinnigheid en daarmee heeft hij Dolle Dolf van Mofrika en die Georgische incarnatie van het kwaad die zichzelf als "van staal" beschouwde, achter zich gelaten.
Wellicht zou men toch eens moeten overwegen op welke wijzen men benaderbare figuren in de Chinese politieke top — wier interesse voor cultuur verdergaat dan de eigen Muur (ook in figuurlijke zin) — zou kunnen overtuigen dat zulke onvergankelijke literatuur een verrijking is voor iedere samenleving op deze aarde. En iemand die goed kan vertellen volgens aloude Chinese tradities, zou dan nog eens kunnen refereren aan Alfa en Omega — zo nodig in die prachtige karakters —, de splinter en de balk, of aan de inhoud van de talrijke Gelijkenissen, dan wel aan de poëtische teksten die zijn toegeschreven aan koning Salomo.
En indien het helemaal niet anders kan, dan moet het maar via een tussenstation: al die koningen en andere heersers welke in de bijbel voorkomen, moeten maar eerst in wat prozaïscher teksten onder het volk gebracht worden met meer aansprekende namen en eveneens Chinees aandoende situaties. Dan zullen zeer velen verbijsterd zijn over de talrijke overeenkomsten die er bestaan tussen oude Chinese wijsheid op tal van niveaus en toestanden en gebeurtenissen in onze westerse, oudste anthologie, die ook in de 21ste eeuw nog voor velen het Boek der Boeken is.


En dat recht dient te worden verdedigd, waar ook ter wereld, zoals uw correspondent hier en nu het recht claimt veel van die boeken prachtig te vinden, maar daarin niet de geringste aanleiding ziet om een verbinding naar een opperwezen te leggen, van welke signatuur dan ook.
__________

[1]Helaas is het uitmoorden, van onder meer andersdenkenden, door supermisdadigers die wo(o)n(d)en in het Witte Kremlin Nummer 10 — geheel en al in overeenstemming met de verwachtingen —, gewoon doorgegaan. Het Beest uit de Afgrond heeft nog steeds niets van zijn walgelijke streken verloren, en of die (oorlogs)misdadigers nu Hitler, Stalin of Mao heten, dan wel G.W. Bush. V. Poetin of R. Moegabe — het bestrijden van deze geïncarneerde onmenselijkheid anno nu kan men niet overlaten aan een door mensen geconstrueerde, spirituele figuur in een boek, maar zal moeten gebeuren door samenwerking van die exemplaren van deze zoogdiersoort welke van goede wil zijn en de bereidheid hebben juist te handelen.
____________
Afbeeldingen
1. Tekstafbeelding op de titelpagina van een Nederlandse, kleinere bijbel-editie Anno 1793.
2. Tekst op de titelpagina van de Chinese Bijbel. (Met dank aan de heer S. Baksteen van de Stichting ZakBijbelBond — Gospel for Guests.)
3. Het Beest uit de Afgrond. (Het lijkt wel een karikatuur van een Hitler-bijeenkomst met zijn slaafse volgelingen.) Overgenomen uit de reprografische herdruk van de Printbybel uit 1698.

05-01-2009 om 23:37 geschreven door Heinz Wallisch  

Componist als gastdirigent
De Duits-Italiaanse componist Ermanno Wolf-Ferrari, geboren in 1876 te Venetië, koos zelf voor die dubbele naam: zijn vader was van Duitse oorsprong, zijn moeder van Italiaanse. Hoewel hij enigszins een buitenbeentje binnen de Italiaanse muziekgeschiedenis is gebleven, komt hij toch in diverse opera-lexica voor met beschrijvingen en andere gegevens over zijn bijdragen aan het muziektheater, die vooral muzikale komedies waren. Zo schreef ook hij een soort van Lustige Witwe.
Deze musicus trad echter ook op als gastdirigent, onder meer te Zürich. Dat was tijdens de Eerste Wereldoorlog toen Wolf-Ferrari, evenals zovele andere kunstenaars, niet in staat was iets nieuws e creëren. Over die periode in Zürich doen allerlei verhalen de ronde, maar één anekdote springt daar uit.
Orkestmusici vinden vaak dat zelfs geroutineerde dirigenten saai zijn bij het repeteren. Dat gold echter niet voor Ermanno Wolf-Ferrari. Met hen nam hij de partituur van de eigen opera De nieuwsgierige vrouwen door. De musici vonden weliswaar dat hij een knap gezicht en een mooie kop met haar had, maar zijn stoktechniek was enigszins beperkt. Als er dingen misgingen, begon de dirigent te huilen. Daardoor voelden de musici zich heel naar en deden hun best om aan de wensen van hun gastdirigent te voldoen. Maar die bleef zaniken. "Zachter, heren, zachter!" Toen de altviolen er maar helemaal mee ophielden, veegde Wolf-Ferrari zijn tranen weg, en zei:
"Dat was beter heren, maar vanavond de alten alstublieft nog zachter."
__________
Afbeelding: Ermanno Wolf-Ferrari als zestienjarige. Bij het zien van dat gezicht kun je je ook wel voorstellen dat hij makkelijk zou gaan huilen.

05-01-2009 om 12:45 geschreven door Heinz Wallisch  

05-01-2009 om 12:01 geschreven door Heinz Wallisch  

Van amateur tot erkend componist 
Vijf avonden is de Fransman Ernest Chausson (1855-1899) Componist van de week bij de Vara op Radio 4. Dat betekent van maandagavond 5 januari tot en met vrijdagavond 9 januari, steeds tussen 19:30 uur en 20:00 uur, muziek van deze Franse componist, die weliswaar als buitenstaander is begonnen, maar heeft weten door te dringen in de officiële rij van professioneel schrijvende componisten in de Franse hoofdstad van die dagen. Hoewel hij ook heden ten dage vooral bekendheid heeft (gehouden) door vooral dat éne meesterwerk, zijn Poème voor viool en orkest, is het zeker niet terecht dat er zelfs muziekkenners bij de vleet zijn, die niet verder luisteren dan hun oren groot zijn. Hopelijk leggen deze vijf uitzendingen tijdens de komende week een basis voor wat meer inventiviteit bij al die luisteraars, die wel meer willen horen en kennen dan alleen datgene uit Chaussons oeuvre dat een ietwat bredere vriendekring heeft gevonden. Over deze componist kunt u een uitgebreid artikel lezen dat ik op maandag 5 mei 2008 heb gepubliceerd op de site Tempel der Toonkunst, naar aanleiding van een uitvoering van diens Derde Symfonie op de Nederlandse radio.
__________
Afbeelding: De componist Ernest Chausson omstreeks 1885. Foto: een zogeheten kabinetkaart van P. Frois te Biarritz. De foto bevindt zich in de Bibliothèque nationale de France, Paris.

04-01-2009 om 22:38 geschreven door Heinz Wallisch  

Grootmacht Nederland
In de onvolprezen ZDF-serie Terra X wordt op zondagavond — tussen 19:30 uur en 20:15 uur — weer een nieuwe historische documentaire vertoond, deze keer getiteld Imperium — Wettlauf nach Ostindien, met de ondertitel Lange Reise fur kostbare Gewürze. Het zal beslist niemand, die een beetje met de geschiedenis vanaf de zeventiende eeuw op de hoogte is, verbazen dat ons eigen land het thema van die documentaire is, aangezien Nederland in een periode van ongeveer tweehonderd jaar de economische grootmacht bij uitstek vormde. Wat echter lang niet iedereen beseft, is dat zelfs zeventig procent van de wereldhandel in handen van Nederlanders was. Dat was vooral, zo niet in alle opzichten, te danken aan de oprichting en het werk van de Verenigde Oostindische Compagnie.

04-01-2009 om 16:05 geschreven door Heinz Wallisch  

Een moderne prerafaëliet
De aflevering van de cultuurprogrammareeks Close up van de Avro op Nederland 2, welke op zondag 4 januari vroeg in de avond — tussen 18:20 uur en 19:15 uur — zal worden uitgezonden, is gewijd aan de betoverende vrouwen in het werk van de Victoriaanse schilder John William Waterhouse (1849-1917).

Dit zal, gezien de aard van het programma, ongetwijfeld verband houden met de omvangrijkste tentoonstelling die tot nu toe van de schilderijen van Waterhouse te zien is geweest, en die sedert op 14 december in het Groninger Museum van start is gegaan. Daar zal deze expositie onder het motto Betoverd door vrouwen nog tot en met 3 mei dit jaar te bezichtigen zijn. Daarna gaat de tentoonstelling op wereldtournee en pas na twee jaar keren de stukken naar hun rechtmatige eigenaren terug.
__________
Afbeelding: Kleurrijke vrouw met dito bloemen. Afbeelding op tweetalig vouwblad van het Groninger Museum.

04-01-2009 om 13:22 geschreven door Heinz Wallisch  

Opofferingsgezindheid
Eén van de componisten die zich heeft ontfermd over het verhaal van de tweelingsbroers Castor en Pollux, was Jean-Philippe Rameau (1683-1764). Het is een tragédie lyrique in vijf bedrijven geworden op tekst van Bernard. De première ervan werd gegeven te Parijs, op 24 oktober 1737. In 1754 volgde nog een tweede versie. Het meest interessante aspect van het verhaal is het gegeven uit de geschiedenis dat beiden de bereidheid hadden het eigen geluk ondergeschikt te maken en zich op te offeren voor de ander.
Hadassah de Boer bespreekt dit historische stuk muziektheater met Bo van der Meulen.

04-01-2009 om 11:27 geschreven door Heinz Wallisch  

Tien jaar gedragsstudie
In de reeks natuurdocumentaires van de BBC welke veel internationale bekendheid heeft verworven met de serie-titel Natural world, zeendt BBC Two-television zondag 4 januari, aan het einde van de middag en het begin van de avond (17:40-18:30 uur onze tijd) een nieuwe aflevering uit in deze reeks: over een man, de Zuid-Afrikaan Mike Rutzer, die de speelfilm Jaws nooit heeft gezien en daardoor niet bevooroordeeld is geraakt over het verschijnsel grote witte haai, en er derhalve ook niet de geringste problemen mee heeft om samen met die reuzenhaaien te zwemmen. Dat doet hij inmiddels tien jaar en hij heeft daarbij ook nog nooit gebruik gemaakt van een beschermende kooi. Hij heeft zoveel tijd met deze dieren doorgebracht dat hij zelfs heeft leren denken als zij, en dat heeft hem voor eventuele onverwachte gruwelen beschermd.
Om deze dieren nog beter te leren begrijpen, heeft Mike Rutzer besloten ze te volgen naar een hinderlaag voor zeehondjes, om op die manier getuige te kunnen zijn van het jaaggedrag van de witte haai.
__________
Afbeelding: Een vriendelijk lijkende, want schijnbaar 'lachende' haai. (Fotot: BBC 2 Television.)

04-01-2009 om 11:15 geschreven door Heinz Wallisch  

Ook Nederlands werk
Drie dagen nadat één van de grootste kunstdiefstallen van de laatste jaren te Berlijn — begaan tijdens de nacht van oudejaar op nieuwjaarsdag in de Fasanengalerie in de gelijknamige straat van het stadsdeel Charlottenburg —, heeft de politie nog geen enkel spoor, en zijn er evenmin tips binnengekomen omtrent de mogelijke daders. Eventuele getuigen hebben zich intussen evenmin gemeld.
Bij die kunstroof zijn zo'n dertig etsen en sculpturen gestolen, van onder anderen Georges Braque — uit wiens werk sedert 9 oktober 2008 in die galerie een tentoonstelling wordt gehouden —, verder van M.C. Escher, Richard Heß, Henri Matisse en Pablo Picasso.
Het commissariaat voor kunstdelicten van het Landeskriminalamt te Berlijn heeft inmiddels in alle richtingen onderzoek gedaan. De schade wordt door de politie geraamd op zo'n 180.000 euro.
__________
Afbeelding: Pablo Picasso, hier in de optiek van de schilder Juan Gruis (1887-1927).

04-01-2009 om 10:29 geschreven door Heinz Wallisch  

Herhaling
Op maandag 5 januari presenteert de klassieke muziekzender Mezzo-televisie nogmaals de veelbesproken versie uit 2004 door de Zürcher Oper, van Richard Strauss' muziekdrama Der Rosenkavalier — die 98 jaar geleden in de Dresdener Semper-Oper in première is gegaan. Alle bijzonderheden met betrekking tot die gedetailleerd doordachte opvoering in de regie van deDuitse acteur en regisseur Sven-Erik Bechtolf zijn te vinden in een uitgebreid artikel dat ik heden op de fin de siècle website All art is quite useless van Rond1900.nl heb geplaatst.

03-01-2009 om 19:26 geschreven door Heinz Wallisch  

03-01-2009 om 10:38 geschreven door Heinz Wallisch  

IJSKRISTALLEN

Blankberijmd, vol ijskristallen,
praalt en prijkt de lange laan,
waarop bleke stralen vallen
van de volle blanke maan.

Op wát takken neer mag vallen,
bleek en blank, één straal der maan,
kaatsen honderd ijskristallen
vlammenpijlen door de laan.

Plots, als van de daken, vallen
winden, brallend, in de laan,
dat, alom, al de ijskristallen
wieglen, waggelen in de maan...

En mij dunkt, die ijskristallen,
waglend, wiegelend in de maan
'k hoor ze klingelend, klangelend vallen,
'k zie ze vonkelend, flonkerend vallen,
in de lange, langelaan...,
tjinkelend vallen, tjankelend vallen,
honderdtallen, duizendtallen
vallen, vallen, vallen, vallen
in de lange, lange laan.
__________
Pol de Mont (1857-1931)
Uit: Natuur 1890-1922
opgenomen in Zomervlammen — Verzen (1922)

02-01-2009 om 16:09 geschreven door Heinz Wallisch  

02-01-2009 om 15:26 geschreven door Heinz Wallisch  

Eerste uitvoering
De première was op 9 december 1842, en werd een enorme mislukking, mede als gevolg van ziekte en onderlinge ruzies tussen de solisten. Na drie uitvoeringen werd dat echter toch anders, en zou het, mede door toedoen van Franz Liszt (1811-1886) ― die toen in Rusland verbleef [1]― zou het werk zelfs een ware zegetocht beschoren zijn in de rest van Europa. De ouverture van deze opera is één der oudste voorbeelden van romantische Russische muziek, die repertoire heeft weten te houden. In tegenstelling tot menig ander werk van Glinka wordt deze ouverture niet gekenmerkt door nationale of nationalistische elementen. Het is een opvallend stuk opgewekte, levendige muziek.

De ouverture
Na een fortissimo-inzet van het gehele orkest volgt het melodieuze eerste thema in violen, alten en fluiten, waarna het geheel opgewekt verder ‘loopt’. Dan klinkt het tweede thema: een aangename melodie in alten, celli en fagot, met begeleiding van de overige strijkers. Na de gebruikelijke uitwerking met herhalingen in diverse groepen van instrumenten volgt de coda. Deze begint met het hoofdthema, eerst in de violen, dan in de lagere stijkers en fagotten. Violen en houtblazers voeren het naar een wilde climax, waarna de ouverture besluit met een feestelijk ritme, dat reeds in de inzet werd voorgesteld.
____________

[1] Zie daartoe mijn artikel De andere Franz Liszt ― Pianopedagoog en orgelcomponist, verschenen op dinsdag 7 augustus 2007 op de website van Mens en melodie.
___________
Afbeeldingen
1. Henri Murger(1822-1861), de schrijver van de oorspronkelijke roman Scènes de la vie de bohème (1849).
2. François Joseph Méry (ca. 1798-1865), librettist van Don Carlos.
3. Michail Glinka, geschilderd door llja Rjèpin (1844-1930).
4. Poesjkin-standbeeld in Sint Petersburg.

01-01-2009 om 20:09 geschreven door Heinz Wallisch  

Minder dan een halve eeuw
In de onnavolgbare VPRO-programmaserie Herenleed speelde hij de Vader, de Engel, de Kermisklant, de Kabouter: "Kabouters voor! Kabouters na!" en de Bruid: "Dag schat, is de boel aan kant?", alsmede zoveel andere, soms tot ver in het absurdistische reikende, rollen, die voor zijn participanten, Cherry Duyns en Armando, inspirerend hebben gewerkt. "Gisteren heb ik slechts twee pauwen gezien..."
Het Nederlandse digitale televisiekanaal GeschiedenisTV herhaalt op donderdag 1 januari — tussen 22:51 uur en 23:46 uur — een NPS-documentaire uit 2003, die werd uitgezonden in de reeks Het uur van de wolf,  over leven en werk van de als performing poet te boek staande Johnny the Selfkicker, in het burgerlijke bestaan de Arnhemmer Johnny van Doorn (1944-1991).
Met zijn de gedichtenbundel Een nieuwe Mongool, in 1966 deed hij zijn intrede in de Nederlandse letteren. Zes jaar later veroorzaakte de prozabundel Mijn kleine hersentjes, verschenen in 1972, baarde hij flink wat opzien, en kreeg hij uit de te verwachten hoeken veel lof, respectievelijk intense afwijzing. Dat laatste kwam vooral door de onverwisselbare toon die de teksten karakteriseerde, en als hij uit eigen werk voorlas, werd dit element nog eens versterkt door zijn wijze van spreken, die niemand onberoerd kon laten. Zijn veelal korte stukken werden binnen twee decennia in zes bundels bijeengebracht. In de laatste verzameling, De lieve vrede, beschreef Johnny van Doorn, toen vijfenveertig jaar oud, het moderne gevoel dat zich in de jaren zestig van de vorige eeuw allengs had ontwikkeld, in 'legendarische momenten' tussen zijn geboortejaar 1944 en het jaar van verschijnen, 1990. Twee jaar daarvoor waren — onder de intrigerende titel Door de weken heen — reeds zijn dagboeken verschenen, die echter alles behalve dagboeken zijn, doch veeleer persiflerende notities over, doch vooral tegen, het leven van alledag.

01-01-2009 om 17:43 geschreven door Heinz Wallisch  

Taaltreurnis alom
De onderstaande, vet gezette, tekst kunt u vinden in de marge van het als communicatieve internetgebeuren bekend staande Facebook. Zoals vrijwel al die nieuwerwetse, onprofessioneel werkende, maar zich o zo graag als kenners van alle ins and outs profilerende organisaties, verkeert de 'redactie' of de soortgelijke, daarvoor verantwoordelijke, afdeling, op voet van oorlog met de Nederlandse taal.
Hoezeer het ook gratis is, men heeft niet het recht u te vragen of u al een lid heeft. Want dat staat er door de toevoeging van het (hoe kon het ook anders) LID-woord EEN.
Daar hoort te staan: AL LID?

..........
heeft zich aangemeld op Facebook.

En of je nu op E-Kudos kijkt, alsmede op zo menig ander, soortgelijk eigentijds, medium — het is taaltreurnis alom. Geen wonder dat Henk Hofland in NRC/Handelsblad zijn ergernis over zulke web-instanties uitspreekt.

31-12-2008 om 19:14 geschreven door Heinz Wallisch  

De schoonheden van het Noorden
In een documentaire — Joanna Lumley in the land of the Northern Lights — die op woensdag 31 december, vroeg in de avond — tussen 18:55 uur en 19:50 uur — door de Vara op Nederland 2 zal worden uitgezonden, gaat de Britse actrice Joanna Lumley op onderzoek uit naar het Noorderlicht, en tijdens die tocht trekken allerlei spectaculaire beelden in die zeer dun bevolkte gebieden, daar in het hoge Noorden, aan haar voorbij. Hier en daar staat ze even stil bij de indrukwekkende omgeving of datgene wat aan de horizon te zien valt.

Niet iedereen — zeker niet degene, die bepaald niet dol is op die mevrouw — zal even gelukkig zijn met het feit dat het zo'n persoonlijke documentaire is geworden, vooral als ze zich via de camera direct tot de kijkers richt. Maar zo was deze film bedoeld en hetvoor ons allen zichtbar, en daardoor soms zelfs 'voelbare', resultaat is er niet minder door geworden. De natuurverschijnselen aldaar blijven ook met de aanwezigheid van Joanna Lumley overrompelend.
Maandagavond werd deze film reeds door de Britse televisiezender BBC Two, eveneens vroeg in de avonduren, uitgezonden, opdat zoveel mogelijk jeugd deze wonderen ook op zich kan laten inwerken.

31-12-2008 om 13:46 geschreven door Heinz Wallisch  

Historisch
De Frans-Duitse cultuurzender Arte-televisie presenteert op woensdag 31 december — tussen 21:00 uur en 22:50 uur — éénmalig de opera Tosca van Giacomo Puccini. Deze uitzending betreft een registratie op die plekken in Rome waar het verhaal zich afspeelt. Het is een opname uit 1992 — een Duits-Italiaanse coproductie met een lente van 109 minuten — die in menig opzicht als historische gebeurtenis is gewaardeerd. Zangsolisten zijn onder anderen Placido Domingo, Catherine Malfitano en Ruggiero Raimondi. Verder zingt het Koor en speelt het symfonieorkest van de RAI. Dirigent is Zubin Mehta. De enscènering werd gerealiseerd door Giuseppe patroni Grilli, de televisieregie berustte bij Brian Large.

De basis
Tosca is een opera in drie bedrijven op tekst van Giuseppe Giacosa (1847-1906) en Luigi Illica (1857-1919), die het toneelstuk La Tosca uit 1887, van de Fransman Victorien Sardou (1831-1908), als basis hebben genomen.
De première van Puccini's Tosca werd te Rome gegeven op 14 januari 1900. Het verhaal speelt zich af in het Rome van 1800. Het verhaal, met de tot vocale en instrumentale hoogstandjes aanleiding gevende gebeurtenissen daarin, mag na goed een eeuw — op grond van de enorme populariteit van deze opera, die tot de Tre Capolavori (de drie hoofdwerken) van Puccini wordt gerekend — bekend worden verondersteld.

____________
Afbeeldingen
1. Tenor Placido Domingo.
2. Librettist Giuseppe Giacosa.
3. Librettist Luigi Illica.

31-12-2008 om 13:22 geschreven door Heinz Wallisch  

31-12-2008 om 08:57 geschreven door Heinz Wallisch  

31-12-2008 om 07:22 geschreven door Heinz Wallisch