Inhoud blog
  • BBC Radio 3: Rabindranath Tagore vijf keer een kwartier in 'The essay'
  • BBC Radio 3 presenteert donderdagmiddag het muziekdrama Telemaco van Christoph Willibald von Gluck
  • Ergerlijke geluiden als thema van vijf maal een kwartier The essay van BBC Radio3
  • De Britse schrijver en journalist George Orwell overleed op 21 januari 1950
  • Koning Friedrich II van Pruisen en de muziek; twee programma's achtereen op Duitse radiozender NDR Kultur
    Zoeken in blog

    Cultuurspectrum
    Woord en beeld
    03-02-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drie BBC-programma's met en over Alfred Brendel

    Passie voor films van Buñuel
    BBC Two Television heeft de komende dagen, steeds heel laat op de avond, respectievelijk vroeg in de nacht, drie keer een programma dat — eenmaal deels en tweemaal geheel — is gewijd aan de pianist Alfred Brendel die in 1931 in Moravië werd geboren.


    Dat begint dinsdag 3 februari 's avonds om 23:00 uur onze tijd in The culture show. Zelfs programma's van niveau worden door BBC-apparatsjiks als show gekwalificeerd — driewerf bah; het gaat toch niet over minder begaafden, schreeuwerig-hersenloze figuren en/of andere halve garen, althans in principe niet. In dat programma wordt een der zeldzame interviews met Brendel getoond waarin blijkt dat hij zeer gepassioneerd kon raken door de latere films van Luis Buñuel.

    Repeteren en discussiëren
    In de nacht op woensdag 4 februari wordt tussen 00:20 uur en 01:30 uur de film Alfred Brendel: man and mask vertoond. Daarin repeteert hij delen uit pianoconcerten van Ludwig van Beethoven (1770-1827), samen met dirigent Simon Rattle. Dan volgt nog een discussie met Matthias Goerne over Schuberts Winterreise.
    Brendel die zich al geruime tijd heeft teruggetrokken uit het openbare muziekleven, was één van de pleitbezorgers voor het gebruik van een grote Bösendorfer-vleugel in werken van onder meer Schubert. Tal van zijn recitals zijn opgenomen en in de jaren tachtig op diverse zenders, verspreid over Europa, uitgezonden. Het is de hoogste tijd dat men, eventueel homoepatisch gedoseerd, deze opnieuw gaat uitzenden. Schubert, Bösendorfer en Brendel zelf hebben dit ruimschoots verdiend.


    De drie grote klassieken uit Wenen
    In de nacht van woensdag 4 op donderdag 5 februari presenteert Stephanie Hughes op dezelfde zender bijna een uur muziek, de door Alfred Brendel zal worden gespeeld. Het betreft stukken van Franz Schubert (1797-1828), Joseph Haydn (1732-1809) en Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791).
    Het programma duurt bijna een uur en staat gepland voor 00:20 uur en 01:15 uur. Gezien de ontwikkelingen in de wereldwijde crisis, die financiële gevolgen voor alle maatschappelijke geledingen zal hebben en derhalve tot gevolg heeft dat er minder nieuwe programma's zullen kunnen worden geproduceerd, is het — zo lijkt mij in eerste instantie en ook nog na dieper nadenken — geen verkeerde gedachte om wat vaker in de archieven te duiken en zeldzame opnamen — qualitate qua of anderszins — opnieuw te vertonen, en zulke muziekprogramma's hoeven zich niet te beperken tot die momenten waarop de meeste luisteraars reeds op één oor liggen. Bovendien is het niet uitgesloten dat men er ook weer een nieuw publiek mee kan genereren.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Pianist Alfred Brendel.
    2. Handtekening van Franz Schubert.

    03-02-2009 om 22:18 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Drie, onderling verschillende, Nederlandstalige dichters in documentaire filmbeelden
    Drie verschillende films
    Deze week zal, in het kader van De Week van de Poëzie, het digitale VPRO-televisiekanaal met die onnozele naam — Holland Doc— nog enkele keren de drie verschillende dichtersportretten uitzenden, die de laatste dagen reeds enige malen te zien waren: over Gerrit Kouwenaar, Gerrit Komrij en Jotie T'Hooft. Twee van hen zijn nog in leven, de beide die de voornaam Gerrit dragen en Nederlanders zijn. De Vlaamse Jotie, die de jongste van het stel was — de beide anderen werden in 1923, respectievelijk 1944 geboren — en in de eerste oktoberweek van 1977 als 21-jarige is gestorven als gevolg van een overdosis heroïne. Volgens de gegevens, die de VPRO verstrekt naar aanleiding van de documentaire over deze uitzonderlijke Vlaamse jongen, was het cocaïne. Geen van beide vergiften heeft echter iets heroïsch en leidt zeker niet tot nieuwe, grootse poëzie van degene die aan het lijden ten onder gegaan is.

    Gerrit Kouwenaar
    Op dinsdag 3 februari en nog drie keer deze week wordt de bijna een uur durende documentaire, Totaal witte kamer, over Gerrit Kouwenaar, uit het jaar 2004, herhaald: een prachtig, intiem portret van de dichter intal van situaties: als weduwnaar, kort nadat zijn tachtigste jaar was voltooid. Beelden van het drukke verkeer in Amsterdam, van een stille werkkamer, afgewisseld met stemmen van enkele anderen, die Kouwenaar goed kennen — Anna Enquist bijvoorbeelden Kees Fens, die een terechte lofzang op de treffende beknoptheid van deze poëet houdt — en van een optreden bij boekhandel Ko van Leest, waar de dichter uit zijn nieuwe bundel voordraagt. De regisseur heeft Kouwenaar begeleid naar zijn huis in Frankrijk waar hij enige maanden per jaar met zijn echtgenote heeft doorgebracht en waar hij nu in een karig ingericht onderkomen zijn denk- en dichtwerk kan verrichten met in het boekenrek een exemplaar van Het Juiste Woord dat Kouwenaar prees — al zou hij velen een tegengestelde menig kunnen horen verkondigen. "Van Dale is te groot." Tja, je kunt niet alles steeds op en neer van en naar Nederland weer meenemen. De beelden die in Frankrijk worden geschoten, dragen in een totaal andere omgeving toch hetzelfde uit als die van en in de grote stad: inspirerende 'plaatjes' met steeds een geheel eigen poëtisch karakter, al is de hunkering die zij oproepen naar meer van die beelden en zo mogelijk bijpassende woorden die tezamen nieuwe poëzie vormen — dus in die context het liefst van de inmiddels bejaarde dichter zelf — wel groter en ingrijpender dan door de weergave van een volle boekwinkel en/of het drukke verkeer op straat, al hebben al die situaties hun eigen poëtische karakter voor al diegenen die het willen en — veelal daardoor — ook kunnen zien.
    Dinsdag 3 februari 21:55 uur op de zender Holland Doc
    Woensdag 4 februari, 18:35 uur

    Donderdag 5 februari, 13:25 uur
    Vrijdag 6 februari 21:50 uur

    Gerrit Komrij
    Hoewel Gerrit Komrij vier jaar — 2000-2004 — de functie van Dichter des Vaderlands heeft vervuld en dat niet ten onrechte, is hij — geheel in tegenstelling tot Kouwenaar, zijn voornaamgenoot — op tal van andere fronten als auteur actief: columnist, criticus, essayïst, romancier en tonelist. Omstreden was hij dikwijls door wat hij woensdags op de Achterpagina van NRC/Handelsblad ten beste gaf over roddelbladen, scientology, domme gansjes en stupide paapse rituelen. Het heeft hem niet zelden persoonlijke bedreigingen en eventueel hangende processen opgeleverd, maar dat heeft Komrij er niet van weerhouden flink te keer te blijven gaan tegen wat hij als misstanden beschouwde. Dat in die soms verkapte, dan weer onverholen scheldkritieken toch altijd plaats was en bleef voor een gulle lach dan wel een meesmuilen of een spontane uithaal van verrassing, is al geruime tijd een grote verdienste en geeft de man op zich al een terechte aanspraak op de betiteling poëet, hoe prozaïsch de tekst in kwestie op zich ook mocht wezen.
    De maker van de documentaire die deze week tot en met vrijdag nog drie keer wordt uitgezonden, draagt de titel De gelukkige schizo, duurt ongeveer een uur, en zet Komrij neer als de eeuwige Buitenstaander. Hoewel hij zich midden in het bruisende leven kan bevinden, is hij in alle omstandigheden een buitenstaander geweest en gebleven. Dat werd vanzelfsprekend versterkt toen hij, nu alweer een kwart eeuw geleden, zich in Portugal heeft gevestigd en vrij snel daarna via een column liet weten dat hij kon leven voor de helft, of nog minder, van het bedrag dat hij daarvoor in Nederland nodig had, en voorts besefte hij dat de mensen aldaar minder gejaagd waren en mede daardoor gelukkiger, ondanks het feit dat er ook aan hun bestaan diverse bezwaren kleefden, zoals armoede, die overigens van een relatieve omvang was, aangezien er rijkdom in een andere vorm tegenover stond.
    In de nacht van dinsdag 3 op woensdag 4 februari vanaf 00:45 uur op Holland Doc
    Woensdag 4 februari vanaf 21:20 uur
    Donderdag 5 februari vanaf 16:10 uur

    Jotie T'Hooft
    Bijna niemand, die er niet specifiek naar heeft gezocht, zal weten dat deze jong gestorven dichter — op wiens graf ook alleen maar Jotie staat — in werkelijkheid Johan Geeraard Adriaan als voornamen droeg. De documentaire, die in het kader van de poëzieweek op dat digitale kanaal, over deze zo intens droevig geëindigde Vlaamse poëet nog drie keer wordt uitgezonden, draagt de titel Junkieverdriet, naar de gelijknamige, tweede bundel gedichten uit 1976. In zijn korte bestaan heeft hij binnen vier jaar toch vijf boeken met poëzie geproduceerd, die na zijn overlijden ook nog als verzamelbundels zijn uitgegeven: de poëzie in 1981, het proza in 1982.
    De documentaire met de duur van onegveer zvijfenvijftig minuten, en die de komende dagen nog twee keer zal worden uitgezonden op datzelfde digitale Nederlandse kanaal, stamt uit 1980.
    In de nacht van dinsdag 3 op woensdag 4 februari, vanaf 00:45 uur op Holland Doc
    Woensdag 4 februari vanaf 22:20 uur

    Donderdag 5 februari vanaf 17:10 uur

    ___________
    Afbeeldingen
    1. De Nederlandse dichter Gerrit Kouwenaar.
    2. De Nederlandse dichter, essayïst, criticus, dramaturg Gerrit Komrij.
    3. Voorzijde van het boekje Levensbeschrijving over de Vlaamse dichter Jotie T'Hooft.

    03-02-2009 om 20:08 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    02-02-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sergej Rachmaninov vijf dagen BBC's Composer of the week '” donderdagavond diens befaamde opus 30 op Mezzo-televisie
    Nog altijd populaire Rus
    Het is een heel goede traditie daar op die Britse zender BBC Radio 3, dat muziekprogramma gewijd aan één meester, getiteld Composer of the Week, dat vijf dagen tweemaal een uur muziek van de persoon in kwestie laat horen. Twee keer hetzelfde uur, om precies te zijn. In de middag en in de avonduren nog eens voor al degenen, die in de middag niet in staat waren om hun o(o)r(en) te luisteren te leggen. Deze week is de beurt aan de Rus Sergej Rachmaninov (1873-1943), die tal van zeer interessante composities heeft geschreven: diverse werken, waaronder stukken die zich uitstekend lenen voor mensen die de basis van het pianospel reeds onder de knie hebben: de preludes en de etudes. Daarentegen zijn de symfonische werken, waaronder diverse voor piano en orkest, van een pijnlijke banaliteit en wellicht is hij mede daardoor zo intens geliefd, doch niet alleen bij mensen die zich niet wat dieper hebben ingelaten met deze materie, maar juist eveneens bij muziekliefhebbers, die concerten bezoeken. Het is mij in mijn gymnasiumtijd eens overkomen dat het plaatselijke symfonieorkest in één seizoen driemaal die Rachmaninov-rimram opus 18 (Tweede concert in c- klein) op het programma had gezet, kennelijk doordat de solisten in kwestie, die men toen graag wilde (laten) horen, dat als voorwaarde hadden gesteld. Maar zelfs Jorge Bolet slaagde er niet in als aanvaardbare pleitbezorger voor deze kleine noten-clichéfabriek te fungeren.

    Gruwelkitsch opus 30 (1909)
    Voor degenen, die echter wel gecharmeerd zijn van het oeuvre voor piano en orkest, zij er hier nog op gewezen dat Rachmaninovs Derde Pianoconcert in d-klein deze week door Mezzo-televisie zal worden uitgezonden: op donderdag 5 februari om 19:30 uur. Het betreft de verfilming door Isabelle Soulard van een concert dat in januari 2004 werd gegeven tijdens de IXèmes Rencontres Internationales de piano Robert Casadesus te Lille. Solist is Simon Trpčeski, maar door welk orkest deze jonge pianist zal worden begeleid, wil Mezzo kennelijk geheim houden.
    We hebben er al meer dan eens op gewezen dat er op de redactie die de website van Mezzo onderhoudt en van informatie voorziet, geen idee heeft van datgene wat men zou moeten weten. Het is altijd weer pijnlijk te moeten vaststellen dat daar kennelijk alleen minder begaafden te werk gesteld zijn. Zou daar nog ooit op het hooste niveau de beslissing vallen dat slechts mensen met een basis aan kennis van zaken op deze gevoelige aspecten van de informatie worden losgelaten? Laat het bestaande personeel zich bezighouden met het invullen van de tijdstippen — als men tenminste cijfers nog wel kan onderscheiden en kan klok kijken.
    Volgende week wordt in drie steden in het westen van ons land een concert met Liederen van Rachmaninov, waaronder zelden gehoorde, uitgevoerd, en die zijn van een heel ander kaliber.
    Daar komen we dezer dagen nog separaat op terug.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Sergej Rachmaninov in 1925. Geschilderd door Konstantin Somov (1869-1939).
    2. Pianist Simon Trpčeski.

    02-02-2009 om 20:04 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Prokofjevs opera Oorlog en Vrede twee keer op Mezzo-televisie
    Tweemaal in februari
    Aanstaande donderdag 5 februari, 's avonds tussen 20:30 uur en middernacht, kunt u op Mezzo-televisie kijken naar een opname van de opera Oorlog en Vrede van Sergej Prokofjev kijken. Al in 2008 presenteerde deze zender een opname van dit muziekdrama, maar toen waren er andere uitvoerenden, die daarin waren betrokken. Deze keer gaat het om een opname uit het jaar 2000, gemaakt in de Opéra van Parijs. Dirigent is de in 2005 overleden Gari Bertini. De productie wordt deze maand, over ruim drie weken, nogmaals door Mezzo uitgezonden, maar dan vanaf tien uur in de ochtend.
    Op de cultuurwebsite van het fin de siècle — basis is immers de monsterproductie-met-de-pen van Lev Tolstoj, die nog net even de sfeer van de twintigste eeuw heeft kunnen proeven voordat hij het op dit ondermaanse voor gezien hield — kunt u in een uitgebreider artikel meer lezen over deze uitvoering en allerlei parafernalia die, speciaal in deze context, betrekking hebben op de muziekzender Mezzo.

    02-02-2009 om 16:12 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    01-02-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verdi's opera Nabucco door de Nationale Reisopera nog in negen Nederlandse theaters
    Toeren door ons land
    Jongstleden dinsdag is de nieuwe enscenering door de Nationale Reisopera van het muziekdrama Nabucco van Giuseppe Verdi (1813-1901) in het Muziekkwartier in Enschede in première gegaan en daarbij zijn opnamen gemaakt voor het Radio 4-programma Opera live, dat zaterdagavond vanaf 19:02 uur op genoemde zender kon worden beluisterd. Het Gelders Orkest en het Koor van de Nationale Reisopera worden gedirigeerd door William Lacey. Voor de namen van de solisten verwijzen we hier naar het betreffende gedeelte van de website van DNR.


    Binnen vier weken — vanaf de 253 ste verjaardag van Wolfgang Amadeus Mozart (27-01) tot en met 21 februari — doet de Nationale Reisopera twaalf steden aan met dit veelgeprezen stuk muziektheater. Op het moment dat de radio-uitzending werd gerealiseerd, zijn er al twee theaters bespeeld en dezelfde avond speelde het gezelschap in Utrecht. Daardoor resteren er nog negen voorstellingen. Welke dat zijn, kunt u vinden op het daarbij behorende gedeelte van de website van DNR. Tussen de optredens zit meestal één dag en een enkele keer zijn dat er twee. Dat mag ook wel als je bedenkt dat het gezelschap de ene dag in Leeuwarden staat en het de daarop volgende dag een voorstelling in Heerlen moet geven, om daarna weer naar Groningen te moeten reizen.

    Achtergronden
    De eigenlijke naam van dit muziekdrama is Nabucodonosor, de Italiaanse benaming voor Nebucadnezar. Het stuk telt vier bedrijven en is gebaseerd op een libretto van Temistocle Solera (1815-1878) die daarvoor heeft gebruik gemaakt van het Franse toneelstuk met die Italiaanse naam, geschreven door Auguste Anicet-Bourgeois (1806-1870) en Francis Cornu (1800-1848). De eerste uitvoering werd gegeven in de Scala van Milaan op 9 maart 1842. Een jaar later werd het muziekdrama in Wenen voorgesteld en weer een jaar daarop in Duitsland te Stuttgart.


    Het verhaal
    We bevinden ons ein het jaar 578 voordat men in ons deel van de wereld met de christelijke jaartelling is begonnen. De plaatsen van handeling zijn Jeruzalem en Babylon. Koning Nabucco heeft Jeruzalem bestormd; de Hebreeuwse priester Zaccaria heeft Fenena, de dochter van Nabucco, echter in zijn macht, en verkeert daardoor in de veronderstelling dat hij de koning wel kan chanteren. Fenena is verliefd op de neef van de koning van Jeruzalem: Ismael, die eens haar zuster Abigail heeft afgewezen. Nabucco slaagt erin de tempel binnen te komen, en Abigail komt door middel van een document aan de weet dat zij niet de rechtmatige trooopvolgster is, maar heeft haar zinnen toch op de kroon gezet.
    Nabucco laat zich tot God verklaren, maar wordt daarvoor met overdonderende gekte gestraft, waarop Abigail haar plan ten uitvoer kan brengen en de troon te bestijgen. Zij geeft opdracht de Hebreërs en de afvallige Fenena te executeren. In een helder moment slaagt Nabucco er echter in de executie te verhinderen. Hij gaat ertoe over de God der Hebreërs te erkennen, waardoor Baäl ten val komt.
    Er kleeft nog een bijzonder element aan deze opera. Het beroemdste gedeelte daaruit — het koor dat Va pensiero zingt — vindt zijn oorsprong in de 136ste Psalm, en daarmee heeft Verdi de faam verworven zich als strijder voor de eenheid van Italië te hebben opgeworpen. De gehele opera heeft de lang aanhoudende bekendheid eveneens voornamelijk aan dit koornummer te danken.


    Het thema Nabucco werd in het eerste decennium van de achttiende eeuw door Keiser respectievelijk Ariosti, alsmede drie decennia na de versie van Verdi — toen door Dibellemont — eveneens op muziek gezet.
    ___________
    Afbeeldingen: Scènefoto's van de enscenering van Nabucco waarmee De Nationale Reisopera tot en met 21 februari door ons land toert. De foto's zijn gemaakt door Marco Borggreve.

    01-02-2009 om 00:48 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    31-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het leven van de Duitse letteren-paus Marcel Reich-Ranicki op Arte-televisie
    Korte documentaire
    Arte-televisie presenteert op zaterdag 31 januari tussen 17:20 uur en 18:05 uur [1] een Portret van de thans 88-jarige literatuurcriticus [2] Marcel Reich-Ranicki, die kan terugkijken op een zeer rijk leven vol kleuren en tevens vervuld van zwart-witte gebeurtenissen in de bruine tijd die Europa en andere delen van de wereld aan de rand van de afgrond heeft gebracht.
    Over die eerste acht decennia vanaf 1920 heeft de man in 1999 een zeer succesvol boek gepubliceerd dat een enorme oplaag heeft gehaald en daarmee ook de kas van de criticus aardig heeft gespekt. Eind 2000 kwam er een pocket-editie van op de markt en een band vol met reacties, kritieken en documenten, en in 2005 een keuze uit die memoires, in eerste instantie bedoeld voor scholieren. Dat op zich is een uitstekende zaak, maar wellicht kan het boek ook een goede optie zijn voor die vele mensen, welke enige schroom voelen bij de confrontatie met zogeheten dikke boeken.

    Productief leven
    Die Marcel Reich-Ranicki is veel meer omstreden dan menig andere litertuurcritus of andersoortige recensent in andere takken van de wereld der kunsten. Dat zal niet alleen zijn oorsprong vinden in de goed leesbare manier waarop de man zijn meningen in geschrifte verkondigd, maar mede door zijn veelvuldige optredens voor televisiecamera's waar hij op een uiterst extravert-emotionele wijze kond deed van zijn opvattingen, ook en met name in zijn 'eigen' programma Das Literarische Quartett dat gedurende dertien jaar met enige regelmaat op de buis te zien was en dat, ondanks het relatief late tijdstip, toch een miljoen kijkers trok. Dat de meeste geuite opvattingen van Reich-Ranicki doorgaans goed gefundeerd zijn, is natuurlijk een prima zaak, maar ook hij kan zich niet onttrekken aan de verleiding van het gevoelsmatige vooroordeel dat, in relatief onbewuste lagen voortdurend op de loer ligt. En dan trekt hij soms zodanig van leer dat je meent met iemand te maken te hebben die in 'een verkeerde tijd' is blijven steken. Het zou, zeker in dit kader, te ver voeren om daar uitgebreid op in te gaan; er zullen zich vast nog wel andere gelegenheden voordoen. Hier gaat het om een portret dat op zich — ook al duurt het slechts drie kwartier — veel informatie zal verstrekken en tevens voldoende gelegenheid zal bieden om indrukken op te doen die kunnen leiden tot het vormen van een eigen mening. En dat is nu juist iets waarvan de protagonist van het documentaire materiaal dat wordt getoond, steevast zegt dat zoiets heel belangrijk en positief te vinden.

    Nieuwste publicatie
    Het recentelijk verschenen, nieuwste boek dat Marcel Reich-Ranicki als protagonist heeft, is iets anders gestructureerd dan we gewoonlijk meemaken. Hier gaat het niet om wat deze literatuurliefhebber en het soms bovenmatig aan, respectievelijk door, datzelfde fenomeen lijdende wezen over de door hem tot thema opgeworpen boeken of andersoortige uitingen met letters — hetgeen, zoals we zelf ook wel weten, niet steevast leidt tot literatuur of zelfs maar tot lectuur ter verpozing — te zeggen heeft, noch is er enige sprake van recensies, commentaren en reacties op zijn essays dan wel andere vormen van expressie met de pen.


    Dit boek hinkt op twee gedachten, die tezamen een uitstekend beeld geven van de persoon en vooral de werkzame criticus. Het betreft redes die zijn gehouden naar aanleiding van enigerlei festiviteit: redes door de protagonist van dit boek enerzijds en uitgesproken gedachten over hem aan de andere kant. De periode waarin deze toespraken, of wat daarvoor moet doorgaan, werden gehouden, beperkt zich tot de periode na het verschijnen van zijn boek Mein Leben, hetgeen neerkomt op een klein decennium. Dat daarin belangwekkende figuren uit de geschiedenis van de Bondsrepubliek Duitsland voorkomen, zoals Professor Jürgen Habermas — die een vooraanstaande rol heeft gespeeld tijdens de studentenprotesten, nu zo'n veertig jaar geleden — en de inmiddels overleden uitgever van Suhrkamp/Insel, Siegfried Unseld (1924-2002) — die veel met Reich-Ranicki te maken heeft gehad, zowel als auteur van diens huis, alsook in zijn functie van criticus die niet altijd even enthousiast was over datgene wat Suhrkamp- en/of Insel-auteurs aan het papier hadden toevertrouwd — is een voor de hand liggende zaak. Maar dat een afgrijselijke Ulknudel als Thomas Gottschalk daarin een bijdrage moet leveren, is een pijnlijke uitglijder. Ook op een mening van de grootste Europese clichéfabriek aller tijden, Angela Merkel, zat echt niemand in het ware cultuurleven te wachten. Gelukkig zijn dit de twee enige missers, opgenomen in een hele reeks van mensen met kennis van zaken, waardoor de uitgave van het boek op zich toch nog een feestelijk gebeuren is geworden.
    __________
    [1] De film die Diana von Wrede in 2004 voor het Zweite Deutsche Fernsehen heeft gerealiseerd, zal door Arte worden herhaald op zaterdag 7 februari,'s ochtends vanaf 06:45 uur.

    [2] En niet 84-jarige, zoals in o.m. de VPRO-Gids staat; in dergelijke gevallen wordt informatie over een programma klakkeloos overgenomen zonder dat men even kijkt van welke datum de (verstrekte of gevonden) informatie is. En bij de film wordt duidelijk vermeld dat deze uit 2004 is.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Voorzijde van de paperback-editie van Mein Leben, dtv 12830 (2000).
    2. Voorzijde van het boek met reacties op Mein Leben, dtv 30807 (2000).
    3. Voorzijde van de geannoteerde, beknopte editie van Mein Leben, dtv 13327 (2005)
    4. Voorzijde van het stofomslag van de geboden editie van Die Literatur, eine Heimat — Reden über und von Marcel Reich-Ranicki. 240 pag., gebonden; Deutsche Verlags Anstalt, München 2008; ISBN 978-3-421-04380-1.

    31-01-2009 om 11:31 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    29-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twee gedichten van de jubilerende Schotse bard Robert Burns (1759-1796)

    SONNET WRITTEN ON HE AUTHOR'S BIRTHDAY,
    ON HEARING A TRUSH SING IN HIS MORNING WALK

    SING on, sweet trush, upon the leafless bough,
    Sing on, sweet bird, I listen to thy strain,
    See agèd Winter, 'mid his surly reign,
    At thy blythe carol, clears his furrowed brow.

    So in lone Poverty's dominion drear,
    Sits meek Content with light, unanxious heart;
    Welcomes the rapid moments, bids them part,
    Nor asks if they bring ought to hope or fear.

    I thank thee, Author of this opening day!
    Thou whose bright sun now gilds yon orient skies!
    Riches denied, Thy boon was purer joys—
    What wealth could never give nor take away!

    Yet come, thou child of poverty and care,
    The mite high Heav'n bestow'd, that mite with thee I'll share.


    LINES WRITTEN ON A BANK NOTE

    Wae worth thy power, thou cursed leaf,
    Fell source o' a' my woe and grief;
    For lack o' thee I've lost my lass,
    For lack o' thee I scrimp my glass:
    I see the children of affliction
    Unaided, through thy curst restriction:
    I've seen the opressor's cruel smile
    Amid his hapless victim's spoil;
    And for thy potence vainly wished,
    To crush the vilain in the dust:
    For lack o' thee, I leave this much-lov'd shore,
    Never, perhaps, to greet old Scotland more.


    29-01-2009 om 20:12 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brittens opera Death in Venice in Brussel op toneel, concertant in Amsterdam

    In Brussel scenisch
    Het is bepaald geen zeldzaamheid dat veel operaliefhebbers alleen de naam van de componist van een muziekdrama kennen en niet wie de librettist is of in welk oorspronkelijk toneelstuk dan wel in welke roman het werk zijn oorsprong vindt. In de begintijd van de opera was dat wel anders en dat gold ook nog wel in de periode dat Mozart en Haydn hun muzikale eindproducten aan de man brachten.
    Een uitzondering op die regel vormt onder meer de opera Death in Venice, zeker als die liefhebbers van opera tegelijkertijd gesteld zijn op het fenomeen (bioscoop)film, aangezien onder dezelfde titel al ruim een kwart eeuw een zeer gewaardeerde film van Visconti de ronde doet over onze globe waar deze, zij het minder dan in de beginjaren na de gereedkoming ervan (1972), maar daar staat dan weer tegenover dat de vertoningen via het huiskamerscherm niet alleen zijn toegenomen, maar dat het aantal bereikte geïnteresseerden vele malen groter is.
    Zo komt het dat de naam van de Nobelprijswinnaar voor Literatuur, die de oorspronkelijke novelle, Der Tod in Venedig, heeft geschreven, Thomas Mann — ook in het Engelse taalgebied — eerder op iemands lippen zal verschijnen dan die van componist Benjamin Britten (1913-1976) als het bovengenoemde muziekdrama ter sprake komt.

    In Amsterdam concertant
    Deze Britten-opera uit 1973 doet in twee van de drie Benelux-hoofdsteden de komende dagen opnieuw zijn intrede. Aanstaande zaterdag wordt er een scenische uitvoering van gegeven in de befaamde Munt-schouwburg van Brussel: alles volgens de klassieke regels van het muziekdrama, al is er juist van dit meesterwerk meer dan eens beweerd dat het de gebruikelijke vorm van het fenomeen opera tart.
    Drie dagen later, op dinsdag 3 februari wordt van Death in Venice in het Amsterdamse Concertgebouw een concertante uitvoering gegeven. Wie daaraan, naast de internationaal hooggeprezen tenor Ian Bostridge, hun medewerking verlenen, is te zien op het bewuste onderdeel van de website van de muziektempel aan de Van Baerlestraat in Neerlands hoofdstad.
    Een uitgebreider artikel dan het onderhavige heb ik gisteren opgenomen op de fin de siècle cultuursite All art is quite useless van Rond1900.nl.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Auteur Thomas Mann.
    2. Componist Benjamin Britten.

    29-01-2009 om 07:44 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    28-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met de stemvork van de schilder '” Vasili Kandinski
    Nog tweemaal filmportret
    Jongstleden zondagavond, net voor middernacht, heeft Arte-televisie een portret uitgezonden van de Russische schilder Vasili Kandinski (1866-1944). Die film zal worden herhaald op vrijdag 30 januari, eerst in de nacht vanaf 02:00 uur en vervolgens op het nog steeds zeer vroege tijdstip van 07:00 uur.
    Die Kandinski is een der grootmeesters van de abstracte schilderkunst geworden, al zag het daar aanvankelijk niet naar uit. In zijn geboorteplaats Moskou heeft hij economie en rechten gestudeerd en aan de universiteit aldaar is hij eveneens als jurist verbonden geweest. Op zijn dertigste hield hij het echter voor gezien en vertrok hij naar München om zich daar te bekwamen in de schone kunsten.
    Nadat hij daar eerst twee jaar aan de Azbé-school had gestudeerd, werd hij door professor Stuck in die Beierse hoofdstad verder ingewijd in veel geheimen van de beeldende kunsten.

    Tal van functies
    In 1911 werd Kandinski de eerste vertegenwoordiger van een nieuwe stroming: het abstracte in de schilderkunst. Samen met zijn collega Franz Marc (1880-1916) richtte hij de kunstenaarsgroepering Der blaue Reiter op. In 1918 doceerde hij in Moskou, vier jaar later was hij aan het Bauhaus in Weimar verbonden, en in 1925 liet hij zijn invloed in Dessau gelden. In 1933 vetrok hij naar het Franse Neuilluy-sur-Seine, waar hij elf jaar later overleed.
    Het werk van Vasili Kandinski wordt nadrukkelijk gekenmerkt door een enorme kleurenpracht binnen tamelijk geometrisch afgebakende vlakken. Het is in die sfeer niet bij schilderijen alleen gebleven; ook etsen met min of meer dezelfde signatuur zijn uit zijn handen afkomstig. De man zag niet alleen kleuren, hij hoorde ze ook en sprak dan ook wel van zijn schilders-stemvork.
    Twee van zijn geschriften hebben een redelijk blijvende bekendheid gehouden, waarvan het eerste in 1912 verscheen als Über das Geistige in der Kunst — in het Nederlands vertaald verschenen in de Aula-reeks van uitgeverij Het Spectrum (nr. 91 in 1962) als Het abstracte in de kunst. Een jaar na de eerste Duitse uitgave daarvan publiceerde hij het boek Selbstbiographie.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Vasili Kandinski in 1913. Foto uit zijn Selbstbiographie.
    2. Voorzijde van A.W. Bruna's Unesco-pocket uit 1964 over Kandinski.
    3. Voorzijde van de Aula-pocket met de vertaling van Über das Geistige in der Kunst.

    28-01-2009 om 16:30 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    27-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zeer tijdelijke onderbrenging in Duitse inrichting van het ZDF
    Tijd(stip)verschuiving
    Er zijn momenten dat je je groen en blauw ergert — om alle eventueel andere opduikende kleuren nu maar even terzijde te laten — omdat het aangekondigde tijdstip van een interessant televisieprogramma is verschoven vanwege zoiets overbodigs als sport op de buis. En toch al helemaal als dat is vanwege het onbedaarlijke, plebejisch-agressieve klootjesvolkvermaak dat de naam voetballen draagt.
    Daar kunnen wij ons in principe dermate aan ergeren dat we soms zelf geloven er goed aan te doen een deskundige op het gebied van zielskwellingen te raadplegen. En dan denk je — hoe zou je aan iets anders kunnen denken aan de Duitse Anstalt, die onder auspiciën van het ZDF, u tienmaal per jaar in staat stelt u te laten informeren over nieuwe ontwikkelingen, al dan niet met (heel direct) commentaar. En juist vanwege dat stomme voetbalspel moest de uitzending van de nieuwste openstelling van die inrichting worden verschoven. In dit geval tot — voor zover we da nu kunnen bepalen — 23:10 uur.


    BBC-documentaire op Canvas
    Maar sommige nadelen hebben een voordeel, en dat is hier zeker het geval, aangezien de zender Canvas — het tweede, Nederlandstalige, Belgische televisienet — vanaf 22:20 uur tot het tijdstip waarop het Duitse gesticht van de televisiezender ZDF opengaat, het eerste deel van twee van een BBC-documentaire over een wetenschappelijk experiment waardoor wordt bewezen hoe moeilijk — en voor het gemak voegen wij daar nog maar even aan toe: soms onmogelijk — het is om te onderscheiden tussen mensen die zijn behept met een vorm van gekte enerzijds en aan de andere kant de zogenoemde normale mensen.
    Dat betekent in de praktijk dat u eventueel met meer kennis van zaken — of niet natuurlijk — in de Duitse inrichting — zij het passief — kunt deelnemen aan de eventuele diagnoses die daar door de opper-primus-inter-pares doctor Urbal Priol zullen worden gesteld, al gaat het wellicht om een conglomeraat van psychotische stoornissen die niet onder de noemer van één der bekende ziektebeelden vallen dan wel om psychosen op endogene (respectievelijk exogene) grondslag en andere geestelijke defecttoestanden.
    In ieder geval wordt u weer volop de gelegenheid geboden u te laven aan — en eventueel achteraf te reflecteren over — de kwinkslagen die over en weer zullen vallen tussen de beide protagonisten — Urban Priol en Georg Schramm [1] — en hun gasten van hedenavond: de acteur en cabaretier Uwe Steimle, de componist, zanger en cabaretier Andreas Rebers en het jolige jongmens uit de Duitse wereld van het aparte theatergebeuren: Kay Ray.
    __________

    [1] De boeken van Urban Priol en Georg Schramm zijn verschen ten huize van uitgeverij Karl Blessing.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. De beide protagonisten van de Anstalt met altijd weer Neues: Georg Schramm en Urbal Priol.
    2. Het logo van de ZDF-inrichting die tien keer per jaar een klein uurtje open huis houdt.
    3. Cabaretier en componist Andreas Rebers met zijn onafscheidelijke muziekinstrument: de accordeon.
    4. Acteur / cabaretier Uwe Steimle.

    27-01-2009 om 15:49 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    26-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Händels opera Rinaldodonderdagmiddag op BBC Radio 3
    Händel-opera opnieuw in de schijnwerpers
    Zegt u nu vooral niet dat we niet tijdig hebben gewaarschuwd dat in het jaar 2009 het aantal uitvoeringen van werken van Händel, Haydn, Mendelssohn — eventueel aangevuld met nog anderen, die op enigerlei wijze 'feestelijk' aan dit jaar kunnen worden gekoppeld — min of meer explosief zou stijgen. Gelukkig hoeft dat niet te betekenen dat muziekverkrachters nu elke week achttien keer het Hallelujah uit The Messiah playback zullen wegfiedelen, al moet ik bekennen dat het me geenszins zou verbazen als het visioen van de dollar- en eurotekens, die voor zulke rimram-ensembles met al dergelijke muziekstukken onverbrekelijk schijnen te zijn verbonden, alsnog de overhand krijgt.

    Cecilia Bartoli werkt mee
    Op donderdag 29 januari, 's middags om 15:00 uur onze tijd, begint op BBC Radio 3 in het werkdaagse programma Afternoon on 3 een uitvoering van de opera Rinaldo van Georg Friedrich Händel, die in hetzelfde jaar werd geboren als zijn grote tegenhanger Papa Bach (1685), maar die zo'n negen jaar langer op dit ondermaanse is blijven toeven.
    Rinaldo is een muziekdrama in drie bedrijven op een tekst van Giacomo Rossi (), die — in navolging van een Engelse tekst van Aaron Hill (1685-1750) — zich heeft gebaseerd op Gerusalemme liberata uit 1581 van Torquato Tasso (1544-1595), een schrijver die zelf onderwerp is geworden van een toneelstuk van Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832).


    De eerste opvoering heeft plaatsgevonden op 24 februari 1711 in het Londense Haymarket Theatre dat toen de benaming King's Theatre droeg. Op 6 april 1731 werd de tweede versie van datzelfde muziekdrama opnieuw in dat theater in première gebracht. Vier jaar na de eerste Londense première werd deze opera tevens te Hamburg opgevoerd, maar in een Duitse vertaling.

    De geschiedenis

    Kruisridder Rinado — oospronkelijk gezongen door een alt — wacht op de afloop van de strijd om Jerusalem, om dan te kunnen rouwen met Almirena, de dochter van Godfried van Bouillon. De legerleider van de Saracenen, Argante, ontvoert Almirena; hij doet dat samen met de tovenares Armida. Het leidt echter niet tot het door de ontvoerders gewenste resultaat: aandacht van Rinaldo voor Armida en eenzelfde opstelling van Almirena voor Argante. Aan het slot worden de ongelovigen overwonnen, en dan sluiten ook Argante en Armida zich bij het christelijke geloof aan.
    In de versie die op BBC Radio 3 aanstaande donderdag te horen zal zijn, vertolkt countertenor David Daniels de rol van Rinado en Cecilia Bartoli treedt op als Almirena.
    Verdere gegevens zijn via de BBC op het moment dat wij dit publiek maken, nog niet bekend.
    ____________
    Afbeeldingen

    1. De countertenor David Daniels zingt de rol van Rinaldo in de gelijknamige opera, donderdagmiddag op BBC Radio 3.
    2. King's Theatre Haymarket.
    3. Mezzosopraan Cecili Bartoli is de tegenspeelster van David Daniels inHändels Rinaldo.

    26-01-2009 om 20:56 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Intolerance '” zwijgende film uit 1916 op Arte-televisie
    Een hele zit: drie uur
    Vanaf de late avond van maandag 26 januari, tot redelijk diep in de nacht op dinsdag de 27ste van die maand — om precies te zijn tussen 23:25 uur en 02:25 uur — kunt u op de Frans-Duitse cultuurzender Arte een vertoning volgen van de zwijgende film Intolerance: Love's struggle throughout the ages, gerealiseerd in 1916 door David Lewelyn Wark Griffith (1875-1948), die bekendheid heeft gehouden met alleen de intitialen D.W. voor zijn familienaam.
    Griffith was de zoon van een generaal uit de Amerikaanse burgeroorlog, die overleed toen David tien jaar was, waardoor hij voor zichzelf moest zorgen. Nadat hij diverse baantjes had uitgeprobeerd, sloot hij zich aan bij reizende toneelgezelschap die het moesten hebben van melodrama's. Daar heeft hij ongetwijfeld heel goed opgelet en zo veel geleerd, want toen hij eenmaal zelf een toneelstuk had geschreven, verkocht hij dat voor de gigantische som van duizend dollar. Dat leek het begin te worden van een briljante carrière, en daarom vestigde hij zich in de Grote Stad aan de Hudson, maar als tonelist heeft hij het niet verder gebracht dan veelbelovendheid. Daarom is hij eerst maar acteur geworden, al bood die geheel nieuwe wereld van de pas 'ontdekte' film heel wat meer mogelijkheden. Griffith zag wel iets in de zogeheten photoplays [1], en die ging hij regisseren. In een jaar of zeven tijd draaide hij 450 korte films voor de Biograph Company.

    Speelfilms
    Die enorme productie stelde Griffith ook in staat met allerlei nieuwe mogelijkheden te experimenteren. In 1911 realiseerde hij de eerste speelfilm waarvoor twee rollen waren benodigd: Enoch Arden naar het gelijknamige gedicht uit 1864 van de Britse poet laureate Alfred Lord Tennyson (1809-1892). Twee jaar daarna kreeg hij helaas problemen met zijn volgende speelfilm op vier rollen: Judith Bethulia; dat vond de maatschappij een te omvangrijk product en daarom weigerde men die rolprent te distribueren. De regisseur zelf was echter volkomen overtuigd van het succes dat lange speelfilms te beurt zou vallen, en daarom richtte hij in 1915 zelf een filmmaatschappij op: Triangle. Met eigen geld maakte hij toen de film Birth of a Nation, waar men beslist de nodige kritiek op kan hebben vanwege de racistische elementen erin. De film werd echter door vijfentwintig miljoen mensen gezien, en dat was een ongekend aantal, maar daarbij moet wel worden bedacht dat het voor velen van hen de eerste film was die ze hebben bezocht. Dat product leverde enige miljoenen dollar op. Het volgende project, in 1916, werd Intolerance. Dat mislukte echter volkomen en een jaar later ging Griffith' maatschappij failliet. Maar de man bleef niet stilzitten en ging toen aan het werk bij een tak van Paramount: Artcraft. In de jaren 1919 en 1920 was hij nog werkzaam voor First National. Daarna heeft hij — samen met Charlie Chaplin, Mary Pickford en Douglas Fairbanks de maatschappij United Artists opgericht.

    Het verhaal in viervoud
    Zijn omvangrijkste product uit die jaren is de bijna drie uur durende speelfilm Intolerance. Hierin wordt een overzicht gegeven van de valkuilen die voor de liefde zijn gespannen in de loop van de historie. Griffith doet dat aan de hand van vier verhalen, die een tijd van twee en een half millennium omspannen:van The Babylonian in circa 539 voor onze jaartelling, tot en met een verhaal uit 1914, Modern America. Daartussen liggen nog twee geschiedenissen waarvan de ene in het jaar 27 speelt van en de kruisiging van Jezus Christus verhaalt in The Judean. Dan wordt er een enorme sprong gemaakt naar het jaar 1572 in Frankrijk waar toen de Sint Bartholomeusnacht heeft plaastgehad in The French Renaissance. Intolerantie alom.
    De verhalen zijn echter niet streng gescheiden, maar lopen ten dele parallel, hetgeen niet alleen de vaste lijn der menselijke intolerantie in de loop van de historie aangeeft, maar tevens de psychologische aspecten van het menselijk handelen moet belichten: een fenomeen dat ook alleen maar andere uiterlijke kenmerken heeft gekregen — en zelfs dat slechts ten dele —, maar in wezen ongewijzigd is gebleven.
    Het verhaal gaat dat Griffith nog een vijfde geschiedenis had willen inlassen over de intolerantie jegens de Griekse filosoof Socrates, dat weliswaar prima zou hebben gepast binnen dit kader, doch dat zich in ongeveer dezelfde periode als het Babylonische verhaal afspeelt.


    Vier ton werd twee miljoen
    Het is een gigantische productie geworden, die, naar schatting, in totaal meer dan twee miljoen dollar heeft gekost, hetgeen, volgens insiders, nu twintig keer zoveel zou moeten zijn. De som die vooraf was uitgetrokken, bedroeg nog geen vier honderd duizend dollar.
    Monumentale decors, weelderige kostuums, die nog nooit iemand in de filmwereld van de VS had aangedurfd en tal van andere, aan het megalomane grenzende elementen kenmerken deze film.
    De naam D. W. Griffith komen we niet alleen tegen als regisseur en producent, maar ook in de lijst van schrijvers, die teksten hebben geleverd of wier teksten zijn gebruikt. Daaronder vinden we bekende figuren van geheel uiteenlopende aard, variërend van de dichter Walt Whitman (1819-1892) tot en met schrijfster Anita Loos (1888-1981) die onsterfelijk is gebleven door haar, eveneens verfilmde, roman Mannen houden van blondjes.
    Tussen de spelers vinden we niet alleen Mae Marsh en Lilian Gish, wier namen lange tijd een begrip zijn gebleven, maar tevens de toentertijd met enige faam bedachte Madame Sul-Te-Wan. Ook Constance Talmadge is iemand die in latere jaren nog wel enige malen zal opduiken.
    Bij de heren zien we onder anderen de latere compagnon van Griffith — Douglas Fairbanks — en King Victor, Robert Herron en Gino Corrado.
    De rolprent is op 5 september 1916 beschikbaar gekomen.
    Over de lengte van de film lopen de gegevens uiteen. Voor de versie die gewoonlijk wordt vertoond, staan 163 minuten. In Spanje wordt echter veertig minuten minder aangegeven. Een Britse versie telt 178 minuten.
    __________
    [1] Photoplay: het woord spreekt eigenlijk voor zich; een verhaal in de vorm van foto's, zoals die later ook in de vorm van gedrukte romans in foto's de ronde hebben gedaan, en hier en daar nog wel doen.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Theaterposter voor de film Intolerance.
    2. Regisseur David Lewelyn Wark Griffith.
    3. Scène uit Intolerance met Lilian Gish.
    4. Acteur Douglas Fairbanks (1883-1939) kreeg bekendheid als Zorro, Robin Hood, als één der drie musketiers en als Don Juan.

    26-01-2009 om 18:24 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Banken dienen onder strenge curatele te worden gesteld
    Als je de laatste berichtgeving over bonussen aan managers van een bepaalde bank leest, en je realiseert dat de bank in kwestie in 2008 flink staatssteun heeft gekregen, maar nu één en een kwart miljoen aan bonussen uitkeert aan het kader, en dat het oorspronkelijke plan zelfs drie miljard bedroeg, dan rechtvaardigt dat maar één conclusie: die bank dient te worden geconfisqueerd, opdat deze extremistische destructie van de financiële wereld, steeds maar weer ten detrimente van de kleine man en dito vrouw, langs streng gereguleerde wegen via een paar handtekeningen tot een einde wordt gebracht, en daarna de mogelijkheden dienen te worden bezien of deze handelwijze kan worden vervolgd als crimineel gedrag.

    26-01-2009 om 02:01 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    25-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mendelssohn Composer of the week '” BBC Radio 3

    Vijfmaal een uur met herhaling
    In de werkweek die loopt van maandag 26 januari tot en met vrijdag 30 januari zal de in 1809 op 3 februari geboren Felix Mendelssohn-Bartholdy als Composer of the week in het Britse luisterprogramma BBC Radio 3 figureren. Het betekent in de praktijk dat er vijf dagen achtereen een uur muziek van deze meester zal klinken tussen 13:00 uur tot 14:00 uur onze tijd, en in de herhaling steeds op dezelfde avond tussen 23:00 uur en 00:00 uur onze tijd — en dat is later dan lange tijd gebruikelijk is geweest.
    We mogen er overigens ook zonder deze speciale functie gedurende die vijf werkdagen in BBC-kringen, en daarmee over de gehele globe, dat er in 2009 flink wat aandacht aan deze eenmalige persoonlijkheid zal worden geschonken. De inmiddels lopende twaalf maanden zijn reeds uitgeroepen tot Josef Haydn-jaar, Händel-jaar en Mendelssohn-jaar, al zouden er nog tal van aanleidingen gevonden kunnen worden die lijst uit te breiden, al zal dat dan met veelal mindere muziekgoden het geval zijn.

    Concert met drie werken
    Op maandagavond wordt — tussen 20:00 en 22:00 uur — overigens ook op de Duitse radiozender NDR Kultur een Mendelssohn-concert voorgesteld door het NDR Sinfonieorchester onder leiding van zijn chef-dirigent Christoph von Dohnanyi. Dat concert telt drie delen: de ouverture Ruy Blas, opus 95; daarna het onnavolgbare Vioolconcert in e-klein, opus 64, en tot slot de Tweede Symfonie, in Bes, opus 52, bijgenaamd Lobgesang. Deze drie werken stammen alle uit dezelfde periode: de genoemde ouverture uit 1839, de symfonie uit 1840, en het Vioolconcert uit de jaren 1838-1844.

    25-01-2009 om 18:37 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geissendörfers Zauberberg-verfilming uit 1982 de komende twee weken driemaal via Arte-televisie
    Filmversie van literaire mijlpaal
    Op zondag 25 januari zal, via Arte-televisie, de uit 1982 stammende verfilming — door de in 1941 geboren Duitse regisseur Hans W. Geissendörfer — Thomas Mann (1875-1955) uit 1924. De eerste voorstelling van deze Amerikaans-Duits-Frans-Italiaanse coproductie zal zondag tussen 20:15 uur en 22:45 uur, zal worden van de roman Der Zauberberg van gerealiseerd in het kader van Arte's Themenabend Die geheime Welt der Sanatorien, over onder meer de onuitroeibare mythes die nog altijd zijn blijven bestaan rondom het fenomeen sanatoria.
    Van deze verfilming bestaat echter ook een versie als televisieserie met een totale lengte van zeven uur. Die is in ieder geval door een van de Duitse kijkbuisnetten omstreeks Pasen 1984 uitgezonden. De filmversie van Der Zauberberg zal door Arte nog tweemaal worden herhaald: de eerste keer op vrijdag 30 januari, 's middags tussen 14:30 uur en 16:55 uur en dan nog op donderdag 5 februari, eveneens 's middags, maar dan vanaf 14:25 uur.

    Plattelandsjongen zoekt het hogere
    De film verhaalt in beknopte vorm de avonturen van de "middelmatige jongeman" Hans Castorp, afkomstig van het Duitse platteland, die zijn neef in de longenkliniek van Davos een bezoek van drie weken wil brengen — maar daar vervolgens, door een reeks van verwikkelingen die het Noodlot voor hem in petto heeft, zeven jaar blijft, deels als toeschouwer van, deels als intens betrokkene bij de gebeurtenissen op deze 'Olympos' waar goden, halfgoden en, niet te vergeten, mindere goden alle(n) hun wensen en verlangens via de wetmatigheid van manipulatieve spelletjes doordrijven, respectievelijk tot het uiterste trachten dit te bewerkstelligen.

    Bezetting
    Net als in het boek zelf, waar het sanatorium door een internationale patiënten-'bezetting' wordt gekenmerkt, is Geissendörfers rolprent een veelzijdige coproductie geworden met Amerikaanse, Duitse, Franse en Italiaanse deelname. Dat heeft niet alleen het voordeel van een sterbezetting die ver buiten de eigen grenzen afkomstig was maar tevens invloed zal hebben (gehad) op de belangstelling in de deelnemende naties. Van alle grootheden, die van verre kwamen, noemen we hier Rod Steiger (1925-2002), die de 'Hollander' met de aanduiding mienheer Peerperkorn uitbeeldt; verder zien we Charles Aznavour, Marie-France Pisier, Flavio Bucci en tal van anderen. De hoofdrol — die van neef Hans Castorp — wordt gespeel door Christoph Eichhorn; Hans Christian Blech (1915-1993) is de Oberarzt van 'Davos' en Alexander Radzun moet de zieke neef spelen die al enige tijd in Davos verblijft en daar Hans Castorp op bezoek krijgt.
    Dat internationale element in de rolbezetting biedt echter niet alleen voordelen. Al die niet-Duitsers flitsen over het witte doek — en in dit geval ver het huiskamerscherm — met nagesynchroniseerde teksten. Als je voor die aspecten van zo'n productie in ernstige mate allergisch bent, zijn sommige scènes bepaald geen pretje, hoe goed ze filmisch ook in elkaar mogen zitten.
    De komende dagen zal er op de site Tempel der Letteren en eventueel aanverwante nog een bijdrage over de gelijknamige roman worden gepubliceerd.

    25-01-2009 om 13:52 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlaams Wagner Genootschap organiseert reis in juni 2009 naar Valencia voor een complete Ring des Nibelungen
    Twee mogelijke cycli
    Het Vlaams Wagner Genootschap heeft besloten de voorgenomen reis, dit jaar in juni 2009, naar Valencia waar tweemaal een complete uitvoering van de muzikale tetralogie Der Ring des Nibelungen van Richard Wagner (1813-1883) onder leiding van Zubin Mehta [1] zal worden gegeven. Om zoveel mogelijk geïnteresseerden van deze mogelijkheid te laten profiteren — zo laat Jos Hermans van het VWG ons weten — is de mogelijkheid van deelname nu ook opengesteld voor niet-leden van dit genootschap: een aardig geste. Om echter definitieve stappen te kunnen ondernemen met betrekking tot reis en verblijf, wordt aan geïnteresseerden het verzoek gedaan om te laten weten welke van de twee mogelijkheden de voorkeur geniet.
    Voor alle nadere gegevens omtrent de instelling — en de mogelijkheden om het gebeuren in het Palau de les Arts Reina Sofia mee te beleven in de enscenering en regie van het Catalaanse Theatercollectief La Furia del Baus onder leiding van Carlus Padrissa — wordt de belangstellenden aangeraden zelf een kijkje te nemen op de daarvoor bestemde site. Dan weet de liefhebber welke keuze zij of hij heeft en welke prijzen voor vliegreis, overnachting en toegangskaarten daarvoor gelden.
    __________
    [1] Zubin Mehta heeft in zijn boek Die Partitur meines Lebens — Erinnerungen (2006) onder meer geschreven over hoe hij denkt dat je muziek bij de mensen moet brengen. Gezien het gegeven dat hij zo'n enorme productie tweemaal in de zomermaanden in een heel bijzonder theater zal presenteren, is het wellicht voor degenen die daarvoor belangstelling hebben — of ze er ook heen zullen reizen is vers twee — kennis te nemen van de gevoelens en overwegingen die zo'n dirigent bewegen. "Ohne Liebe geht es nicht" is zijn opvatting over het dirigeren. Dit boek, dat bij Droemer — ISBN 978-3-426-27377-7 — is verschenen, kunnen we u dan ook van harte aanbevelen.

    25-01-2009 om 10:26 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    24-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.China's eerste keizer '” Tweedelige documentaire op Arte-televisie
    Bijscholing voor de westerling
    Arte-televisie presenteert op zaterdag 24 januari — tussen 21:00 uur en 22:20 uur — de eerste aflevering van een tweedelige documentaire over Qin Shi Huangdi, de eerste keizer van China. Het eerste deel betreft een twee en tachtig minuten durende, Amerikaanse film uit 2003, die onder regie van Andreas Gutzeit tot stand gekomen is.


    Hoewel Alexander de Grote de reputatie heeft — maar zoiets komt zonder twijfel doordat onze Europese geschiedenis zo zeer op de eigen directe omgeving is gericht en al die staten en andersoortige rijken in het verre oosten ook letterlijk zo ver weg waren dat ze op een andere planeet leken te bestaan — dat hij met het toen absoluut omvangrijkste leger erin is geslaagd het grootste samenhangende rijk te creëren, is het juist de eerste Chinese keizer uit de Qing Dynastie geweest, die voor inmiddels ruim tweeduizend jaar, door middel van een reeks eindeloos lijkende oorlogen, erin is geslaagd het gehele China te veroveren en daar een enorm rijk van te maken. Zo liet hij de Chinese muur bouwen en zorgde hij ervoor dat het befaamde terracotta leger ontstond dat zijn grafmonument moest beveiligen.


    Herhaling

    Archeologische vondsten en historisch vaststaande gegevens hebben hun aandeel gehad in het ontstaan van deze documentaire. Voorts verkeerden de makers in de uitermate gelukkige omstandigheid dat tal van wetenschappers uit China, Amerika en uit Europa hieraan medewerking hebben verleend.
    Deze rolprent, die op het formaat 16:9 zal worden uitgezonden — voorzien van stereofonisch geluid, zal door de Frans-Duitse cultuurzender Arte op zondag 25 januari, vanaf 14:00 uur 's middags, worden herhaald.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Keizer Qin Shi Huangdi. Chinese schildering.
    2. Scène uit de documentaire film over de eerste Chinese keizer. (Foto: Arte France, Jacqueline L. Vorhauer.)

    24-01-2009 om 20:00 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kenneth Branaghs versie van As you like it

    Late night movie
    Kort voor middernacht, op zaterdag 24 januari, vergast BBC Two Television de mensen die daar zin in mochten hebben, op de verfilming uit 2006 van de romantische komedie As you like it uit 1623 door de Engelstalige bard aller barden — die nog altijd even omstreden is als tevoren, zo niet aan nog meer twijfels en lasterlijkheden wordt onderworpen dan dat tot nu toe het geval was — William Shakespeare (1564-1616). De film is een Amerikaans-Britse coproductie onder regie van de van oorsprong Ierse acteur Kenneth Branagh, die zich in die hoedanigheid al over meer stukken van de super-poëet heeft ontfermd. In de belangrijkste rollen treden voor het voetlicht Alfred Molina, Bryce Dallas Howard en David Oyelowo.
    Rosalind is de dochter van een verbannen koning, en zoals dat zelfs met koningsdochters gebeurt, raakte ook zij verliefd, en wel op ene Orlando, die de zoon is van één van 's konings hovelingen.
    De uitzending van de film begint om 23:45 uur onze tijd en eindigt in de nacht op zondag 25 januari om 01:50 uur.

    24-01-2009 om 16:45 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Glucks opera Orfeo ed Eurydike rechtstreeksuit New Yorkse Metropolitan '” zaterdagavond op enkele radiozenders
    Op twee radiozenders tegelijkertijd
    Zaterdag 24 januari kunt u op twee zenders in buurlanden luisteren naar de rechtstreekse uitzending vanuit New Yorks Metropolitan Opera, waar in de Matinee een voorstelling wordt gegeven van de azione teatrale per musica in drie bedrijven, getiteld Orfeo ed Eurydike van Christoph Willibald von Gluck (1714-1787) op een libretto van Ranieri de' Calzabigi (1714-1795).
    De premère werd gegeven in het Kärtnerthor-Theater te Wenen, op 5 oktober 1762. Acht jaar later werd het muziekdrama in Londen opgevoerd met toevoegingen door Johann Christian Bach (1735-1782) en Pietro Alessandro Guglielmi (1728-1804). In 1773 was München aan de beurt, en een jaar later, op 2 augustus, werd dit opus in de Parijse Opéra opgevoerd, maar wel in en Franse vertaling door Pierre-Louis Moline (1739-1820). Nog eens vijf jaar later werd er een Duitse versie gepresenteerd in Brünn (Brno).
    De versie van de Metropolitan Opera wordt rechtstreeks overgenomen door BBC Radio 3 in het programma Opera on 3, vanaf 19:00 uur. Ook de Belgische radiozender Klara zal deze opera vnauit New York overnemen en uitzenden in het programma Scala.

    Aanpassingen
    In de eerste versie van Orfeo ed Eurydike werd de rol van Orpheus gezongen door een alt-castraat gezongen, maar in de voorstelling te Parijs werd dat een tenor. Maar nadat Hector Berlioz (1803-1869) een bewerking voor de bekende zangeres Pauline Garcia-Viardot (1821-1910) had gerealiseerd, is de bezetting van die rol door een vrouwelijke alt meestal het geval. Maar alsof dat alles nog niet voldoende Irrungen und Wirrungen, een soort van comedy of errors, is, wordt in de uitgave van de Weense Urfassung van 1963 een mezzosopraan vereist.
    De aanpassingen die de componist zelf heeft aangebracht voor de Parijse uitvoering van 1774 hebben hun uitdrukking gevonden in de toenadering die hij heeft gerealiseerd tot de toen populaire heldhaftige opera seria; daarnaast heeft hij er twee balletten aan toegevoegd: de Dans van de Furie en de Reidans van de zalige zielen (Reigen der seligen Geister).

    Het verhaal
    De zanger Orpheus treurt diep om zijn gestorven geliefde Eurydike. Dan doet de god van de liefde, Eros — een sopraanrol — hem een aanbod: hij mag zijn geliefde uit de onderwereld terughalen onder de voorwaarde dat hij haar niet zal aankijken voordat ze in de aardse wereld an alledag zijn teruggekeerd. Maar als Orpheus eenmaal 'beneden' is aangekomen, begrijpt Eurydike niets van zijn gedrag dat hij ook niet mag uitleggen. Dat leidt ertoe dat zij aan zijn liefde gaat twijfelen. Dus wat doet die onnozelaar? Hij kijkt om en dat heeft tot gevolg dat Eurydike voor de tweede keer sterft. Uit smart daarover wil Orpheus een einde aan zijn leven maken, maar dan wordt hem voor de tweede keer de genade der goden deelachtig: Eurydike wordt in het leven teruggehaald als beloning voor de liefde en trouw die Orpheus (haar) heeft bewezen.
    ____________
    Afbeeldingen
    1. Componist Christoph Willibald von Gluck in 1775. Olie op linnen, formaat 99, 5 x 80,5 cm. Geschilderd door Joseph-Sifrède Duplessis (1725-1802). Het stuk bevindt zich in de pinakotheek van het Kunsthistorisches Museum te Wenen.
    2. Altzangeres Pauline Garcia-Viardot, voor wie Berlioz aanpassingen in de opera realiseerde.
    3. Orpheus en Eurydike, geschilderd door Federico Cervelli (1625-1700).

    24-01-2009 om 15:48 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)
    23-01-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tristan und Isolde van Wagner uit Genève '” op Mezzo-televisie

    Versie uit 2005
    Op zaterdag 24 januari kunt u op de klassiekemuziekzender Mezzo alweer kijken naar een versie van de opera Tristan und Isolde van Richard Wagner. Deze keer betreft de verfilming van een voorstelling uit 2005 in het Grand Théâtre de Genève. Het muziekdrama — dat dat zich zal voltrekken 'in handen' van solisten, het koor van het genoemde theater (koorleider Ching-Lien Wu) en het Orchestre de la Suisse Romande onder leiding van Armin Jordan — begint om 20:30 uur en duurt tot een kwartier na middernacht. Regisseur is Andy Sommer.
    De namen van de zangsolisten zijn te vinden in de gedetailleerde gegevens die op de website van Mezzo-televisie te zien zijn.
    Nadere informatie en achtergronden over dit muziekdrama zijn te vinden op deze site, in een artikel van zondag 22 juni 2008.
    ___________
    Afbeelding: Scène uit Wagners Tristan und Isolde, zoals opgevoerd in 2005 in het Grand Théâtre van Genève.

    23-01-2009 om 19:07 geschreven door Heinz Wallisch  


    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 24/12-30/12 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 01/06-07/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 27/04-03/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 10/11-16/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 20/10-26/10 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 11/08-17/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 16/06-22/06 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 14/01-20/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 31/12-06/01 2008
  • 24/12-30/12 2007
  • 17/12-23/12 2007
  • 10/12-16/12 2007
  • 03/12-09/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Inhoud blog
  • BBC Radio 3: Rabindranath Tagore vijf keer een kwartier in 'The essay'
  • BBC Radio 3 presenteert donderdagmiddag het muziekdrama Telemaco van Christoph Willibald von Gluck
  • Ergerlijke geluiden als thema van vijf maal een kwartier The essay van BBC Radio3
  • De Britse schrijver en journalist George Orwell overleed op 21 januari 1950
  • Koning Friedrich II van Pruisen en de muziek; twee programma's achtereen op Duitse radiozender NDR Kultur
  • Hedendaagse zoektocht naar de herkomst van het Gulden Vlies
  • Zevende Symfonie van Sjostakovitsj en praten daarover in 'Radio 3 live in concert' via BBC Radio 3
  • Heden exact een halve eeuw gelden stierf de dichter Gerrit Achterberg tijdens een autorit
  • Jan van Parijs blijkt ook een opera te zijn, hier met de Italiaanse titel Gianni di Parigi
  • Drieënnegentig jaar geleden werd de filosofe en communiste Rosa Luxemburg door militairen in Berlijn vermoord
  • Jos van Immerseel en Anima Eterna met Berlioz'Symphonie fantastique deze week tweemaal op Arte-tv
  • Rossini's Assepoester ─ La Cenerentola ─ in 'Opera live' van Radio 4-NL
  • BBC Four-documentaire over de grammar school en de opheffing ervan
  • Op 12 januari 1876 werd de internationaal vermaarde auteur Jack London geboren
  • Tweede deel speelfilm À la recherche du temps perdu deze week tweemaal via TV5 Monde
  • Twee Europese treinreizen op twee verschillende televisiezenders
  • De wilde schoonheid van India, in vijf afleveringen via Arte-tv
  • België EEN vertoont 'de fraaiste liefdesfilm uit de geschiedenis', Brief encounter uit 1945
  • Sterfdag Paul Verlaine heden herdacht
  • Twee verschillende programma's over de componist George Gershwin op de Britse tv-zender BBC Four
  • TV5Monde vertoont A la recherche du temps perdu uit 2011 in twee afleveringen
  • Twee avonden vol monarchen op de beeldbuis thuis: België, Engeland en Frankrijk
  • Verfilmd drama van Paul Claudel: Partage de midi te zien op TV5 Monde
  • Louis Daguerre maakte op 2 januari 1839 de eerste foto van de Maan
  • Oratorium Elijah van Mendelssohn hedenavond in 'Avondconcert' van Radio 4-NL
  • Canvas presenteert Lawrence of Arabia uit 1962, van David Lean
  • Wagners Meistersinger von Nürnberg' op nieuwjaarsdag uit Covent Garden in 'Opera on 3'
  • Jevgeni Onegin van Tsjajkovski op nieuwjaarsdag te zien in 'NTR Podium' op Nederland 2-tv
  • Arte vertoont opnieuw de zijgende klassieker Metropolis
  • Gebroeders Lumière trekken op 28 december 1895 eerste betalende bezoekers voor filmvoorstelling
  • De ware levensgeschiedenis van Elisabeth (Sissi) van Oostenrijk op TV5 Monde
  • Veertien maal een half uur uit Irrungen Wirrungen van Theodor Fontane in 'Am Abend vorgelesen'
  • In 1897 op tweede kerstdag werd WIlly Corsari in het Brusselse Sint-Pieters-Jette geboren
  • Op 25 december 1741 stelde Anders Celsius zijn thermometer voor; het werd anders
  • Het effect van muziek op de mens is neurobiologisch nader onderzocht
  • Op 23 december 1900 experimenteerde Reginald Fessenden, op Cobb Island, met radiogolven
  • Reportage over het kleinste theater voor Grand Opera ter wereld, Manhattan, New York; te zien op Arte-tv
  • Exact zeven decennia geleden stierf de literaire VS-reus Frances Scott Fitzgerald
  • The essay van BBC Radio 3, vijf avonden een kwartier over de kracht van het oeuvre van Charles Dickens
  • Herdenking sterfdag Antonio Stradivari: overleden 18 december 1737
  • Christina Rossetti staat centraal in literatuurprogramma The verb van BBC Radio 3's
  • Man over woord van Canvas-tv: Is Antwerps de oudste taal ter wereld?
  • Tinker Tailor Soldioer Spy, naar gelijknamige roman van John Le Carré, heden in de bioscopen
  • Fictieve documentaire over Napoleons falen op zee, tijdens de slag bij Trafalgar in 1805
  • Geboortedag (1816) van uitvinder-industrieel Ernst Werner von Siemens herdacht
  • Documentaire over schilder Jan Sluijters in Avro's Close up, dinsdagavond via Nederland 2-tv
  • Op 13 december 1797 werd de Duitse, romantische dichter Heinrich Heine geboren
  • 11 en 12 december zijn gekoppeld aan de Italiaanse radiopionier Guglielmo Marconi
  • Words and music van BBC Radio 3 deze zondagavond over 'onze relatie met alcohol'
  • België EEN presenteert op zondag 11 december 'de meest inspirerende speelfilm aller tijden'


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!