aantal stappen: 1.434.147 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 123
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
19-08-2024
Naar Thorn.
Toen ik terug thuis kwam van mijn fietstocht heb ik - weliswaar in gedachten - héél hard "YES" geroepen. Het was een van mijn betere tochten, 22,4 km/uur voor 'n afstand van 105 km. Het bolde lekker, het gedeelte langs de Zuid-Willemsvaart maalde ik af tegen 'n tempo van +/- 28 km/uur. En ook op de terugweg kon ik er het tempo goed inhouden.
Maar dit zijn de algemeenheden, ik wilde nog eens naar Thorn fietsen, effe de grens oversteken in Noord-Belg. Limburg. Ik fietste via Rekem, Boorsem en Dilsen naar Wurfeld, 'n gehucht van de stad Maaseik. Hiervoor heb ik deels over het oude kolenspoor gereden. Ten noordwesten van Maaseik, kwam ik door het gehucht Gremelslo. Het is al bekend van in de 14de eeuw. Nu bestaat het nog enkel uit wat verspreid liggende boerderijen.
Een ander gehucht, nu behorende tot de gemeente Molenbeersel, is de Manestraat. Daar zag ik dat verschillende eigenaars van oldtimers zich aan het verzamelen waren, vermoedelijk om samen 'n tocht te maken.
En dan, niet veel verder, reed ik de grens over naar Thorn, het witte dorp. Ik had vandaag keuze te over om ergens wat energie te kunnen bijtanken. Thorn is 'n echte toeristische plaats, te vergelijken met Valkenburg. Het enige ambetante van naar Thorn te fietsen, dat is dat je bij het komen en terugkeren, over 'n straat moet rijden die volledig bestaat uit kleine steentjes. Ze liggen weliswaar niet los, maar met mijn dunne bandjes is het toch even dokkeren over 'n oneffen straat.
Het volgende kerkdorp dat ik aandeed was Geistingen. Het behoort tot de gemeente Ophoven dat op zijn beurt 'n deelgemeente is van Kinrooi. Misschien ben ik daar al eens de kerk binnengestapt, maar wat maakt het uit, alle foto's zijn toch anders. Via de jachthaven "de Spaanjerd" in Kinrooi, was het tijd om terug te keren, eerst doorheen Aldeneik, horende tot Maaseik om dan in Maaseik de brug over te fietsen naar Roosteren.
Dat gedeelte van mijn fietstocht doe ik omzeggens met mijn ogen toe, talloze keren heb ik er al gefietst. Foto's heb ik op uitzondering van nog eentje in Stein, niet meer gemaakt. Ik had 'n goed tempo beet en dat wilde ik niet loslaten. Ik had verschillende mogelijkheden om naar huis te fietsen, ofwel voortijdig de Maas oversteken (bv. in Berg of in Stein) of gewoon doorfietsen naar Maastricht. De moraal was goed, het weer prima en de benen uitstekend, het werd dus Maastricht.
In Lanaken wilde ik eerst de kermis mijden maar diverse andere zaken waren gesloten, het werd dus toch het Kerkplein. Ik was daar vroeg genoeg om niet tussen de kermisgangers verzeild te geraken. Die Duvel smaakte.
Ik kan niet anders dan blij zijn na zo 'n rit, op leeftijd staat dus geen grens.
Dag vriendinnen en vrienden, al een aantal dagen geleden heb ik 'n reeks samengesteld met oude postkaarten van de gemeente Knesselare. Waarom Knesselare hoor ik jullie al vragen ...? Tja, een van onze medeblogsters, Claire, woont er al meer dan 'n half leven. Nu had ik die reeks willen plaatsen op zo een van die dagen dat je niet buiten kunt komen wegens veel regen of véél te warm. Maar jullie kennen mij intussen, er moet al veel gebeuren om mij de ganse dag binnen te houden. Het zou dus spijtig zijn om die oude postkaarten te laten stof vangen op mijn pc. Uitzonderlijk heb ik dus vandaag twee bijdragen aan mijn blog.
En wie de gemeente Knesselare niet kent, even 'n kleine duiding. In 1976 fuseerden Knesselare en Ursel tot één gemeente, Knesselare. In 2019 werd de fusiegemeente opgenomen in de grote fusie met Aalter. Deze gemeente ligt in de provincie Oost-Vlaanderen. Nog wat cijfers: op 1/1/2006 telde Knesselare 5.655 inwoners, Ursel 2.665.
Geniet van deze reeks postkaarten en morgen wordt het mooi weer heeft net de weervrouw gemeld.
Ik kon mij vandaag geen beter fietsweer toewensen, droog, niet overdreven warm, 'n zwakke wind en veel goesting. Ned. Limburg stond weer op het menu, 'n mens zoekt altijd de betere fietspaden op. Iets na 9u00 was ik al op pad, 'n teken dat ik hunkerde naar beweging.
Via Maastricht ging het rechtsaf richting Sint Geertruid. Maar toch effe gelet op die eerste foto, je bent de stad nog maar goed en wel buiten en dan heb je al direct mooie vergezichten. Ik moet dus niet ver fietsen om in de prachtige natuur te toeven. Aan die Mariagrot ben ik 'n eerste keer gestopt om wat mondvoorraad achter de kiezen te duwen, 'n sultanakoek, mijn vaste energierepen.
Vervolgens ging het naar Gulpen waar ook schitterende vergezichten je dag opvrolijken. In Voerendaal, de bakermat van de fam. Meuris, heb je die Mariakapel, gebouwd in 1938 door de fam. Senden - Lipperts. Mijn tocht ging verder naar Stein waar ik de autostradebrug nam om de Maas over te steken. Jullie weten intussen dat er op die brug 'n afzonderlijke strook is voor fietsers.
Maar voor ik de Maas overstak, had ik nog 'n omweg te maken naar Genhout. De normale weg was volledig afgezet (wegenwerken) en we dienden enkele kilometers te fietsen op 'n onverhard pad met veel steentjes. Niet mijn plezantste bezigheid, maar het ging niet anders. Eenmaal toch in Genhout geraakt - en op dat moment 66 km. op de teller - besloot ik daar 'n voor mij nieuwe brasserie te testen op zijn deugdelijkheid. En het viel mee, prijs - kwaliteit van het gebodene was in evenwicht, en de bediening was oogverblindend, toch voor zo 'n oude pee gelijk mezelf .... ha, ha, ha.
Eenmaal terug in België had ik mijn route zo gepland dat ik via Herbricht kon fietsen, daar is meestal de Maasbar geopend. En idd. daar kon ik mijn merk drinken. Om tenslotte de 100 km. op de teller te krijgen, ben ik teruggekeerd via Hochter Bampd. En je ziet ze in deze tijd van het jaar niet dikwijls, maar vandaag stonden er 'n drietal paarden op het fietspad.
Met deze sluit ik mijn verslag af. Ik heb weer genoten van mijn tocht, hopelijk jullie ook van mijn verslag met de enkele bijhorende foto's. Tot morgen.
Nee, ik ben vandaag niet naar Valkenburg gefietst om de start van de rit voor vrouwen in de Tour de France mee te maken. Mijn vriend Hubert had mij nochtans gevraagd om met hem mee te gaan. Ik zat toch nog met enige schroom om daar ter plaatse te gaan kijken, de pandemie is nog niet helemaal verdwenen. En je kon er gif op innemen, het zou in Valkenburg over de koppen lopen zijn. Nee, ik had geen goesting om mij in die mensenmassa te begeven om uiteindelijk toch maar 'n glimp op te kunnen vangen van dat hele circus.
Daarbij, ik had ook nog werk te doen thuis, met die hitte van de voorbije dagen, heb ik buiten niet veel gepresteerd. Achteraf gezien was ik blij dat ik thuis gebleven ben, al in de voormiddag is het beginnen te regen en het is pas gestopt rond halfzes. Ik heb thuis op tv naar de koers gekeken, het gedeelte op Waals grondgebied. De Nederlandse vrouwen doen het goed. Maar ja, ze hebben geluk, onze Lotte Kopecky doet niet mee.
Na het avondeten kon ik dan eindelijk vertrekken, het was wel 'n pull frisser dan gisteren. Via de kanaalkom en het Albertkanaal, trok ik naar Gellik, eerst onder de brug van Briegden door en nadien onder de oude spoorbrug. In Gellik aan de Wijerdijk, was het direct naar rechts, de Boonakkerstraat in. Daar zag ik dat oud landbouwwerktuig. Eens de grote straat over, de Kounterstraat in, daar zie je altijd wat paarden lopen. Op het einde van de Kleine-Hofstraat ben ik voorzichting naar die straatnaamborden gewandeld om die duiven niet te laten schrikken.
Zo, deze dag zit er ook weer bijna op. Seffens uitzonderlijk nog eens naar 'n voetbalwedstrijd kijken, de supercup tussen Real Madrid en Atalanta. Morgen, bij leven en welzijn, ga ik fietsen.
De goesting was er om vandaag te gaan fietsen, alleen die aangekondigde hitte, ..... méér dan 30°. Wat doe je dan, .... vroeg vertrekken uiteraard. Om 6u00 liep de wekker al af en iets later zaten we met ons tweetjes aan het ontbijt. Mijn fiets had ik gisteren al gecontroleerd, ik kon dus om 7u00 vertrekken met mijn tocht. De bedoeling was om vóór 11u00 terug thuis te zijn.
Maar het begin van mijn tocht was meer 'n blindemanstocht, door die laag hangende zon zag ik nauwelijks iets op de weg. Het was dus effe "traag - trager - traagst" om geen ongevallen te veroorzaken. En dan moet je weten dat er op dat uur verschillende personen naar hun werk fietsen, velen met 'n speedpedelec. Die flitsen je voorbij met 'n tempo van om en bij de 40 km/uur. Ik was toch effe blij daar zonder kleerscheuren doorheen te zijn gekomen.
Maar goed, ik wist het op voorhand dat ik op veiligheid diende te fietsen, zeker het eerste stuk. Na Rekem heb je dan Boorsem waar ik de brug over het kanaal overstak. Aan die kant van het kanaal ben je al wat meer beschut tegen die zon door de rij bomen langs het fietspad. En in Eisden diende ik links af te slaan om daar de zon in de rug te krijgen. Maar dat links afslaan was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Door grote werken heb ik 'n kleine omleiding moeten volgen. Zo kwam het dat ik toch 'n foto kon maken aan de oude koolmijn van Eisden.
Via enkele boswegen raakte ik vervolgens in As om daar die fietsbrug over te rijden. De teller gaf aan dat ik nr. 86 was vandaag. Na As, ben ik deels door Opglabbeek gefietst om dan uit te komen aan het voetbalstadion van KRC Genk. Ze hebben gisteren Club Brugge weer 'n ontgoochelende avond bezorgd, 3 - 2 voor Genk en Club ziet nu de nieuwe competitiestart helemaal de mist ingaan, 1 punt op 9.
Aan de mijn van Waterschei, was het verder "sightseeing" in Genk, tot wegenwerken weer eens de pret gingen bederven. Gelukkig had ik wel 'n vermoeden om op de juiste weg te zitten, mij ergens aan opwinden, was dus zeker niet nodig. Zo fietste ik het centrum van Genk nog eens binnen via de Weg naar As, de straat waar ooit het oude ziekenhuis stond.
Terugkeren deed ik via Zutendaal en Eigenbilzen. In Gellik wilde ik nog 'n tasje koffie gaan drinken, maar ik was er té vroeg. Dan maar naar huis via Kompveld en Veldwezelt. En ik had goed gegokt, om 10u50 was ik binnen. De temperatuur was tot dusver goed meegevallen, nu echter is het bakken en braden en zeker binnen blijven.
In het bos in 'n mountainbikewedstrijd terecht gekomen.
Ga je gewoon braaf 'n stuk van 'n wandelroute doen in het bos, 'n route die gemarkeerd wordt met rode pijlen, en dan zit je ineens in 'n wielerwedstrijd voor mountainbikers. En niet zomaar af en toe 'n renner, soms groepen van tien man. Al bij al heb ik toch zeker 'n vijftigtal renners gezien. En ik ken iets van fietsen, de snelheid waarmee zij door het bos gingen, die snelheid haal ik zelfs niet op gewone wegen.
Ik vertrok aan de Sprokkelstraat het bos in. Vandaar ging het naar camping San Lanaco. De camping stond goed vol, bijna uitsluitend Nederlanders aan de vele auto's te zien. Aan het kruispunt van boswegen, ging ik rechtdoor, af en toe slalommend langsheen de vele modderstroken. Nu ken ik de meeste boswegen wel en ik kon mij dus veroorloven om de rode route effe te verlaten. Maar toch slaagde ik erin om de foute richting uit te wandelen. Gelukkig zag ik 'n herkenningspunt en kon ik op mijn stappen terugkeren.
Nu zou dat geen ramp geweest zijn, met de stand van de zon heb je altijd 'n richtpunt om de juiste weg te nemen, alleen had het mij iets te ver van huis gebracht om tijdig aan het middageten te kunnen zijn.
Via de kinderboerderij en de Wijngaardstraat, wandelde ik terug naar huis. Iets meer dan 9 km., genoeg voor 'n zondag. En die cartoon wil jullie tenslotte niet onthouden. Die stond vandaag in het krantje: "de Zondag". Onze Nafi Thiam wordt wel 'n héél lange sportcarrière toegedicht.
Aanvulling op mijn fietstocht van vandaag, zaterdag 10/8/2024.
In mijn fietsverslag schreef ik dat de app "MyCols" mij in de steek gelaten heeft vandaag. Uiteindelijk, na het afsluiten van mijn dagelijks verslag, kreeg ik toch ineens de melding van deze app, ik had weer heel wat geregistreerde bergjes overgereden. Ik was dus even te rap met mijn verslag neer te schrijven, of .... die app had last van de warmte ....
Vooral die eerste was pittig, je ziet wel het percentage gemeten over 100 meter, maar eigenlijk zijn er plekken waar het percentage hoger ligt. Ik heb alleszins 'n kleine versnelling moeten gebruiken.
Voor mijn verslag van vandaag, scroll dus maar naar beneden.
Vandaag had ik mij voorgenomen om wat bergjes op te rijden. Ik had intussen 'n nieuwe achterband laten leggen op mijn koersfiets - de blauwe tussenlaag werd zichtbaar - en die wilde ik wel eens testen. Voor de kenners, ik rij met "Schwalbe Durano Plus 250 mm".
Mijn rit vertrok richting Wallonië om daarna via Visé, Eijsden, Margraten en Valkenburg, 'n Ned. Limburgs tintje te krijgen. Mijn vrouw suggereerde al om mijn bed daar neer te zetten omdat ik er zo dikwijls ga fietsen. Er is maar één goede reden om daar te fietsen, de fietswegen zijn er zeer goed onderhouden, weinig tot geen afval te bemerken en het fietsgedeelte bolt gewoon goed.
Maar voor ik in Ned. Limburg toekwam, kwam ik eerst doorheen Kanne, vervolgens Eben Emael, dan oa. langs die oude kapel in Bassenge (gebouwd in de 18de eeuw) om tenslotte in Roclenge sur Geer, links af te slaan, de Chavée Arecht op, 'n pittige kuitenbijter. Daarna fietste ik via Visé naar Eijsden. Onderweg had ik nog verschillende klimmetjes, oa. de Heiweg in Mesch en de Piemert tussen Slenaken en het klooster Hoogcruts. Ook op deze laatste is het duwen op de pedalen.
Mijn pauze nam ik vandaag in Banholt, ik had toen +/- 60 km. op de teller. Even vreesde ik lang te moeten wachten op het gevraagde - er zat véél volk, zowel buiten op het terras als binnen - maar gelukkig was ik toch rap geholpen. Mogelijk dat ik onbewust 'n gezicht getrokken heb naar de garçon dat ik het nodig had om terug op krachten te komen. Hoe ook, de man was zeer vriendelijk, duidelijk dus 'n plaats om terug te keren.
Terugkeren deed ik via de "Van Tienhovenmolen" op de grens tussen Bemelen en Eijsden - Margraten in het buurtschap Wolfshuis. De molen is van 1855 en sinds 2000 is ze weer maalvaardig. Toen ik er aankwam, waren de wieken volop aan 't draaien. Nadien volgde nog Berg en Terblijt (waar er duidelijk 'n massamanifestatie bezig was) om tenslotte via de Wilhelminabrug in Maastricht terug te keren naar huis. In Smeermaas zag ik dat de Maas bijzonder laag staat, op sommige plaatsen kun je er met 'n beetje geluk, te voet over. Ik zag alleszins dat sommige kajakkers moeite hadden om voldoende water te vinden onder hun vaartuig.
Deze keer nam ik mijn verfrissing niet in Lanaken zelf, maar in Neerharen bij Mesjeu, 'n plek waar je ongestoord kunt zitten. Het was weer 'n mooie rit, het enige negatieve is dat mijn app MyCols mij vandaag letterlijk in de steek laat, geen melding dus van al mijn beklimmingen in mijn Strava-account.
Het was vandaag 'n dag met verschillende gezichten, vanmorgen vrij fris en bewolkt, daarna felle regen om ten slotte toch nog zonnig te worden. Ik heb eerst buiten wat gewerkt, onkruid verwijderen aan de straatkant en mijn paden in de tuin. Tegen elven alles maar weer opgeruimd want het begon donker te worden. En ja, niet veel later kregen we flink wat regen over ons heen.
Na het middagmaal, iets na 13u00, zag het er naar uit dat het ergste leed geleden was. Mijn wandelschoenen aangedaan en 'n drinkbus met water mee voor onderweg, ik wilde namelijk heen en terug wandelen naar Maastricht, toch ruim 13 km. Ik vertrok in Smeermaas aan de grote grens om vervolgens via het nieuwe fietspad uit te komen aan de Noorderbrug. Die graffiti krijg je daar telkens te zijn als je er passeert. Wat verderop staan nog de resten van de oude Noorderbrug, deze zijn bewaard gebleven als 'n soort aandenken of monument.
Ik wilde in de "Gedeelde Weelde" mijn koffie gaan drinken, maar helaas, het verbruikerslokaaltje was niet geopend. Dan maar naar de Markt, naar Brasserie Capital. Eerst maakte ik nog 'n paar foto's van een der oudste kerken van Maastricht, de Sint-Matthiaskerk. De eerste steen werd gelegd in 1351.
En die coffeeshop, ..... daar moet ik uiteraard geen tekening bij maken, nee dus, geen koffiebar! Terugkeren deed ik via het Bassin en de kleine grens (langs de Maas dus). Mijn laatste foto maakte ik juist over de grens in Smeermaas.
Ik vertrok met nog wat licht gemiezer, maar ik keerde terug met 'n stralende zon. Een fijne wandeling dus. Tot morgen.
Het was weer 'n goed gevulde dag vandaag. Normaal had ik deze ochtend 'n afspraak bij de kapper om 8u00, maar gisteren had hij mij gevraagd of ik eventueel 'n kwartier vroeger kon komen. Voor mij was dat geen probleem maar ik heb hem toch laten weten dat mijn vrouw akkoord diende te zijn omdat we op dat uur nog lekker liggen te "knoevelen" in bed ...... ha, ha, ha. Ik kon het niet laten hem dit zo te laten weten. En vanmorgen, ik had mijn neus nog maar net bij hem binnengestoken, vroeg hij mij of we "uitgeknoeveld" waren. Wie het woord niet kent, laat je fantasie maar werken ...
Daarna nog even naar de bakker om dan thuis te horen dat onze kleinzoon al gearriveerd was. Bomma en bompa hebben het weer geweten. Eens zijn papa hem had afgehaal - omstreeks 15u00 - kon ik de deur uit om wat boodschappen te doen en 'n wandeling te maken. Het was gewoon naar het centrum voor die boodschappen en daarna naar Pietersheim. Ik vertrok langs dat mooie bloemenbed aan het politiebureau. Daarna naar het kasteel in Pietersheim. Ik volgde daar gewoon wat veldwegeltjes, oa. langs de toegang tot de dreef. Aan de Neerharenweg zie je dat alle verkeer met auto's, onmogelijk gemaakt is, gelukkig maar want anders zou die straat 'n heuse sluipweg geworden zijn.
Terugkeren deed ik via de visvijver en de kinderboerderij. En thuis diende ik nog even mijn koersfiets van stal te halen omdat mijn fietsenmaker mij gisteren had verwittigd dat mijn bestelde buitenband was toegekomen. Daar ben ik dus nog even naar toe gefietst en ik mocht effe wachten, want hij zou hem er direct opleggen.
Zo komt het dat ik nu om 19u00, pas bezig ben met mijn verslag. Het zijn drukke dagen. Misschien seffens opnieuw kijken naar het athletiekgebeuren op de olympische spelen, gisteren hebben wij het ons niet beklaagd dat we gekeken hebben, 'n nieuw wereldrecord polstokspringen zie je niet elke keer live.
Vandaag had ik 'n mooie fietstocht in gedachten die mij deels naar Wallonië bracht en deels naar Ned. Limburg. De Abdij van Val Dieu wilde ik passeren om vervolgens via Aubel en Slenaken terug te fietsen. Het weer kondigde zich goed aan, droog, niet te veel wind en 'n aangename temperatuur.
Ik vertrok weer via Maastricht om vervolgens in de richting van Eijsden te fietsen. Daar ging het linksaf, naar Warsage, 'n deelgemeente van Dalhem. Om aan de Abdij van Val Dieu te komen heb je dan twee mogelijkheden, gewoon rechtdoor ofwel rechtsaf, de helling Bois de Mauhin over. Ik hou wel van wat bergjes oprijden, deze kon er zeker nog bij. Aan de Abdij ben ik deze keer niet gestopt, ik had daar nog maar 33 km. op de teller, te vroeg dus voor 'n pauze.
Ik vervolgde mijn weg naar het centrum van Aubel waar zich de Ravel 38 aandiende, een oud kolenspoor, nu een aantrekkelijk fietspad van +/- 40 km. tussen Chênée en Plombières. Het is daar fijn fietsen met soms mooie vergezichten. Via Remersdaal was ik al rap in Teuven, hopelijk "the place to be" voor 'n pauze. En idd. in het oude schooltje kon ik terecht om verse krachten op te doen. Voorheen was het 'n jongens- en meisjesschooltje uit 1870. De bediening van café Modern was in het Engels, voor de rest, alles "pico bello".
Even buiten Voeren heb je dan de Schilberg, 'n stevige kuitenbijter met percentage's die op sommige punten flirten met max. 16%. Daarna was het 'n simpel terugritje, eerst de Bemelerberg naar beneden, dan doorheen Kasen (een buurtschap in de gemeente Meerssen) en langs dat O.L.Vrouwkapelletje. Ik kreeg laatst 'n opmerking van Monique dat ik veel kapelletjes fotografeer. Dat heeft eigenlijk 'n doel. Onderweg moet ik steeds alert zijn in het verkeer, opletten op mijn nrs. van het fietsroutenetwerk en altijd putjes en hindernissen scannen die overal opduiken. Effe stoppen bij zo 'n kapel brengt mij even tot rust, zeker in landelijke omgevingen zijn dergelijke kapelletjes 'n oase van rust. En daarbij, alhoewel ik geen pilaarbijter of kerkganger ben, mogelijk waarderen hogere sferen het dat ik daar stop en "baat het niet, dan schaadt het niet". Die kapel is trouwens van 1880.
Via de Biesenberg in Humcoven en de Sandersweg in Maastricht, ging het terug naar Lanaken. Met 'n niet-alcoholisch biertje in het Cultuurcafé kon ik weer 'n mooie dag afsluiten. Morgen kom onze kleinzoon voor enkele uurtjes.
Het wordt vandaag 'n rustige zondag. Eerst ging ik via 'n kleine wandeling naar de bakker, en seffens gaan we met zijn tweetjes uit eten. Daarna met de benen omhoog en hopen dat onze landgenote Lotte Kopecky ook 'n medaile kan veroveren in de wegrit voor dames.
Ik diende vooreerst wat medische briefjes in de brievenbus van onze ziekenkas te steken waarna ik doorheen mijn geboortestraat, de Wijngaardstraat, wandelde. Achter dat witte huis, daar was in onze kindertijd "the place to be" om te ravotten. Het tracé van het oude tramspoor lag er nog. En vervolgens ging ik naar Pietersheim, even langs de grachten en met zicht op de ruïne. Korterbij lukte vandaag niet, het evenement "Ibiza Market" was in volle opbouw en de meeste toegangspaden waren afgesloten. Straks betalen de geïnteresseerden 6,00 euro toegangsgeld.
Via de oprijlaan naar het kasteel en De Merodelaan, wandelde ik verder naar het centrum om bij de bakker mijn bestelling te gaan afhalen. En dat beeldje op die paal, de Heks, het teken van carnaval en het logo van de Raod van Laon tot Aoke.
Zo vrienden, meer valt er vandaag niet te vertellen, ik ben sowieso geen persoon die meegaat in de discussies over de grote vraagstukken in het leven. Ik heb wel 'n mening maar ik besteed geen energie om anderen te overtuigen van hun ongelijk. Morgen ga ik weer fietsen, dadelijk eens bekijken waarheen.
Vanmorgen was ik aan 't werk in de tuin toen er lichte paniek ontstond ten huize Meuris. Wat was er aan de hand ....? Mijn vrouw riep dat ik onmiddelijk moest binnenkomen, de volledige stroom was uitgevallen. Ik ben dan direct poolshoogte gaan nemen bij de buren. Jullie moeten weten dat zowel onze toekomstige overburen en onze naaste buren links, aan 't werk zijn aan hun woning. Vermoedelijk was er bij een van hen 'n probleem. En idd. onze buur links had met zijn slijpschijf hun hoofdlijn doorgesneden. Fluvius was inmiddels ter plaatse en zij hebben om veiligheidsredenen de linkerkant van de straat zonder stroom gezet. De overburen hadden meer geluk, zij zitten op 'n andere stroomlijn. Gelukkig was mijn vrouw nog niet bezig met het middagmaal. Dat hebben we wijselijkshalve maar uitgesteld tot deze avond. Je ziet maar weer hoe afhankelijk we zijn van de stroom, niks werkte nog.
Maar goed, mijn werk in de tuin heb ik toch kunnen afronden. Het ziet er weer netjes uit, tot ..... de volgende regenbui. In de namiddag had ik mij voorgenomen om 'n fietstocht te maken, nog eens in eigen provincie. Ik vertrok naar Zutendaal en vandaar naar Genk. Kort aan de Molenvijvers dien je die fietsbrug op te rijden, effe in de carrousel, bij wijze van spreken. Via Boxbergheide ging het verder richting Bokrijk. Boxberg was vroeger 'n halte op de spoorlijn Genk - Hasselt. Vermoedelijk zal de een of andere politieker die halte afgedwongen hebben, hetzij voor zichzelf, hetzij voor zijn "inner circle". De halte bestaat al lang niet meer, veel volk is er trouwens nooit op- of afgestapt.
Het domein Bokrijk zelf ben ik niet binnengereden, ik wilde de kms. beperken vandaag. In Godsheide (gehucht van Hasselt) ben ik over de Langeman gereden, de naam van die mooie fietsbrug. In Hasselt-centrum ben ik niet geweest, dat is op 'n zaterdag niet aangewezen met al die shoppers. Het ging deze keer linksaf, richting Diepenbeek. In het gehucht Lutselus stopte ik even aan die O.L.Vrouwekapel, gemaakt einde de 19de eeuw.
En in Munsterbilzen stond ik stil, 'n wielerwedstrijd doorlaten. Daar heb ik 'n plaatselijk rondje gereden en opnieuw mijn app "Komoot" aangezet om mij terug thuis te krijgen. Op gewone wegen is de stem op mijn gsm goed te horen, op drukke wegen met véél verkeer zou ik oortjes moeten indoen. Maar dit laatste heeft dan weer het nadeel dat ik het verkeer niet meer hoor, wat onveilig is. Nee, ik laat het zo, ik kan nog altijd op het kaartje kijken op mijn gsm.
In Gellik voelde ik toch 'n dorstige keel, tijd dus om even te stoppen. Nadien heb ik nog 'n ommetje gemaakt langs het grensoverschrijdend fietspad. Als ik die weg neem, dan ontdoe ik mij daar altijd van de nodige afval in mijn achterzakken. Sorry vrienden-Nederlanders, het is wel 'n vuilbakje op grondgebied van Maastricht.
Voila, deze dag zit er ook weer bijna op. Het is 'n geweldige dag geworden, onze landgenoot Remko is olympisch kampioen geworden.
Mijn fietstocht van vandaag kan ik weer omschrijven in één woord: "mèsnaot" geworden (of het kan ook met 'n ander Lanaker woord: "zeiknaot"). Ik ben dus kletsnat geworden deze voormiddag. Nu had ik wel op de buienradar gezien dat het zou kunnen gaan regenen, maar ik had toch niet kunnen bevroeden dat er zoveel hemelvocht op mij neer zou komen. Nu, jullie kennen mij intussen, als hij zich iets in zijn hoofd gezet heeft, dan dient dat te gebeuren. Het zou alsnog warm worden en de wind zou omzeggens geen rol van betekenis spelen, er zou dus gefietst worden. Gelukkig was ik bij het vertrek alert genoeg om toch maar mijn regenjasje mee te nemen, en dat bleek nodig te zijn. Ik was Lanaken nog niet buiten, of het begon al te druppelen. In Herbricht had ik nog even de hoop dat het alsnog goed ging komen, de zon kwam er effe door, maar niet veel later was het weer van dat.
Hoe ook, ik vertrok via Herbricht en Kotem om daar de brug met de autosnelweg over te steken via het afgeschermde fietspad. In Meerssen ben ik nog maar eens die Waterval overgereden (2de maal deze week) om bovenaan naar rechts te fietsen, in de richting van Valkenburg. Daar had ik het al lang niet meer zo doods gezien, ik was er natuurlijk al vroeg maar ook die regen hield de toeristen letterlijk binnen. Maar in Valkenburg had ik één speciaal doel, nog eens die moeilijke Cauberg overfietsen. Regen of geen regen, samen met nog 'n andere wielertoerist, ben ik toch maar weer eens boven geraakt, zij het met 'n kleine versnelling.
En gezien mijn kont toch al doornat was, maakte het in feite niet meer uit waarlangs ik terug zou rijden. Ik was in de buurt van de oplopende Geulhemmerweg, die ben ik dan ook maar "en passant" opgereden. Natuurlijk was het wel voorzichtig zijn bij afdalingen, de wegen waren uiteraard ook kletsnat, het was dus oppassen in iedere bocht. Wat mij ook parten speelde, dat was het zweet dat in mijn ogen begon te prikken. Meermaals ben ik moeten stoppen om mijn zakdoek boven te halen.
Uiteindelijk ben ik teruggekeerd via Gronsveld en dat veldkappeletje in Maastricht. Vandaag ben ik de Maas overgestoken via de Wilhelminabrug. Thuis stond mijn vrouw mij al op te wachten om mij te helpen bij het ontdoen van die vuile en natte kledij. Alles de wasmachine in, deze jongen onder 'n lekker warme douche, 'n smakelijk middageten en het leed was weer vergeten. En mijn fiets? Die is weer eens schoon geregend, morgen ga ik hem wel eens bekijken.
Even de grens over van Nederl. Limburg en Duitsland.
Één ding staat al vast, ik ga vannacht goed slapen. Het was weer 'n stevige fietstocht met 'n paar klimmetjes, wat Strade Bianche-paden, 'n stralende zon en veel fietsverkeer langs het kanaal. En die stralende zon maakte het vandaag toch 'n tikkeltje moeilijker, er was minder zuurstof in de lucht.
Maar goed, ik mag natuurlijk niet klagen over mijn tocht, het beoogde doel werd bereikt, 'n stukje Duitsland. Ik kwam ondermeer in Tüddern, de hoofdplaats in de gemeente Selfkant en Millen (nee, niet het Millen van onze contreien). Ik vertrok via Meerssen en de helling met de mooie naam, "Waterval". En dan 'n hele trits dorpjes zoals Ulestraten, Genhout en Spaubeek. Om in Duitsland te geraken, diende ik via Sittard te fietsen. Daar zag ik op de Kallenberg 'n zevental "voetvallen" in de vorm van wegkapellen. Vier zijn er gemaakt in 1907, drie in 1925. Ze zijn gemaakt ter ere van St. Rosa die boven op de berg 'n kapel heeft, daterende van 1675. St. Rosa is trouwens de patroonheilige van Sittard.
En dan dat stukje Duitsland, op de kaart te zien in de blauwe cirkel. Lang ben ik er niet geweest, het was gewoon effe flirten met de grens, 'n stuk doorheen het bos, doorheen wat velden en de genoemde dorpen. Eens Duitsland terug buiten, was ik in Susteren. Ik hoopte daar te pauzeren, maar helaas ... In Maaseik aan de brug heb ik even halt gehouden om 'n pauzemogelijkheid te bekijken, ofwel in de stad zelf ofwel in Heppeneert. En fijn, het gekende Hepperhuys in Heppeneert was open. Niks te vroeg hoor, ik had daar al meer dan 60 km. op de teller, wat zoetigheid en 'n koffie waren meer dan welkom.
Terugkeren deed ik via het oude kolenspoor Maaseik - As. De bedoeling was om via As te fietsen, maar aan de Zuid-Willemsvaart vond ik het toch welletjes. De blakende zon deed mij besluiten om langs de kortste weg naar huis te fietsen. Ik ben wel goed getraind, maar ik moet de narigheid ook niet gaan zoeken.
In Lanaken mijn laatste pauze genomen, eerst 'n energiedrankje voor het herstel en de dorst, daarna mijn merk voor de smaak en de beloning voor 'n plezante fietstocht.
"Kleddernat worden in Herbricht, droog zijn in Borgharen en vanaf Maastricht terug nat worden", dat is zo ongeveer de korte samenvatting van mijn fietstocht van deze voormiddag. Ik had niet naar de buienradar gekeken toen ik omstreeks 10u00 vertrok. Ik had mijn vrouw verteld dat mijn tocht om en bij de 30 km. zou zijn en dat ik iets na 12u00 wel terug thuis zou zijn.
Ik was idd. om 12u10 thuis en de afstand bedroeg 34 km, tot daar alles goed. Maar met dat gedruppel en regen, daar had ik toch geen rekening mee gehouden, maar wederom: "so what". Ik was onderweg, het was niet koud en het zou toch niet blijven regenen zeker ...???
Ik wilde 'n relatief korte rit maken met de stadsfiets. Ik vertrok naar Herbricht. Daar zag ik al vele eilandjes in de Maas, 'n teken dat het waterpeil toch aan 't zakken is. In Uikhoven waren we met drie op het veer naar de overkant. In Geulle a/d Maas is het kasteel altijd 'n eyecatcher. In Brommelen ben ik even gestopt om mijn mandarijntje op te eten. Ik geef het toe, meestal ben ik niet zo zorgvuldig met fruitschillen, die vliegen meestal de natuur in. Vandaag zijn ze in de vuilbak beland aan dat kapelletje uit 1959. Nog steeds staat de hele plaatselijke bevolking in voor het onderhoud van die kapel.
In Borgharen zag ik 'n hele bende Koninkspaarden. Ik vermoed dat deze 'n Nederlandse paspoort hebben want dergelijke paarden lopen ook bij ons, in Hochter Bampd.
En ja, zoals gezegd, bij het thuiskomen heb ik mijn natte kledij maar direct te drogen gehangen op de wasdraad. Wat de rest van de dag nog gaat brengen, wie weet ....??
Is het jullie opgevallen dat ik inmiddels de 2 miljoen wandelstappen bereikt heb (zie mijn gegevens in de linkerkolom)? Nu, dat is uiteraard gewoon 'n statistiek, meer moet je er niet achter zoeken.
In de voormiddag had ik nog 'n vies werkje, ik diende 'n afvoerput te reinigen. En als je er met je neus recht boven hangt, dan wil die geur wel eens blijven hangen. Wat is er dan beter dan 'n mooie wandeling ...? Vandaag wilde ik met de bus naar Eigenbilzen trekken om daar 'n wandeling te maken langsheen het kasteel Groenendaal. Mijn route had ik simpel gehouden, gewoon de nrs. 505-504-67-66 van het fietsroutenetwerk.
Ik vertrok via de Zangerheistraat, dat is in feite de kortste weg naar Munsterbilzen. Maar halverwege die straat, ging ik linksaf om mij even op het grondgebied van Hoelbeek te begeven. Honderd meter verder zag ik 'n nieuw bordje, ik was in Waltwilder. Eerst zie je 'n zeer mooie vijver in het Domein Groenendaal om wat verderop het kasteel te zien. Ik diende wel even linksop te gaan om 'n aanvaardbare foto te kunnen nemen. Het kasteel is privébezit en je kunt er dus niet korterbij komen.
Wat verderop loopt nog 'n oud spoor. Op de hoek van de Langstraat en de Jonckholtstraat staat er 'n kapelletje, gewijd aan de Heilige Antonius. Volgens de gegevens die ik vond, is het kapelletje van 1912. Op het einde van de straat was ik weer in Hoelbeek. Het was nu gewoon rechtdoor wandelen doorheen de velden. En opeens ben je terug in Eigenbilzen, het terras op de Hartenberg, naast de kerk, sprak me wel aan. Ik wilde wel eens proeven van 'n alcoholvrije Cristal. En ik moet zeggen, het is een van de betere alcoholvrije pilsbieren.
"Aan de hand van Eigenbilzen" kon ik niet zomaar voorbij, jullie moeten de geschiedenis van het maken van dit beeld maar eens lezen. Het gaat terug tot historische woorden, uitgesproken door toenmalig veldwachter Cornelius Meesters in 1910. Zoek maar eens op: "de hand van Eigenbilzen".
Terugkeren deed ik via de Vossenkuilstraat. En omdat ik toch in de buurt was, ben ik nog even mijn kleinzoon gaan bezoeken. Uiteindelijk belandde ik terug aan de bushalte. Er pal naast heb je daar de kapel van de Mijnlamp en recent hebben ze er ook 'n troostplek gecreëerd.
Dat was het weer voor vandaag, seffens mijn leesboek ter hand nemen want onze tv heeft sinds zondag verlof gekregen. De afsluitende tijdrit in de Tour de France, is het laatste wat we bekeken hebben. Sindsdien hebben we bespaard op elektriciteit. Tja, als er niks van je gading op dat kastje is, dan blijft hij uitstaan, zo simpel is dat.
Neem het mij niet kwalijk, maar vandaag had ik maar één doel, 'n terrasje gaan doen in Gellik. Na die stevige fietstocht van gisteren en na eerst 'n drietal uur gewerkt te hebben in de tuin (onkruid wieden - gras afrijden), was ik er wel aan toe.
Ik vertrok en ........ na 'n paar meter stond ik weer stil, effe 'n babbel met een van mijn naaste buren. En aan de sportoase stond ik weer stil, weer 'n babbel, nu met een van mijn fietscollega's. Het is altijd plezant om wat fiets-gerelateerde weetjes uit te wisselen.
Vervolgens ging het doorheen de Boonakkerstraat, 'n straat waar veel fietsers beginnen aan hun tocht. Op het einde van de straat, aan knooppunt 65, kun je alle richtingen uit. Daar ging ik rechtsaf, de Wijerstraat in. Ik had gehoopt 'n glimp op te vangen van een maat, hopende dat hij mee zou gaan naar dat terrasje, maar helaas, het zal voor 'n volgende keer zijn.
Voor ene keer eens niet mijn vast merk gedronken, dit biertje mocht er ook wezen. Het was effe genieten op dat terras aan de kerk, temeer daar langs mij 'n viertal dames - ik denk qua leeftijd, vooraan de zestig - veel leut hadden en 'n goei fles witte wijn aan 't kraken waren.
Terugkeren deed ik via de Kerkstraat. Als ik ooit mijn kruiwagen niet meer nodig heb, dan kan hij nog altijd dienst doen. Op de Kewithdreef zag ik vandaag 'n tiental paarden en op de Pastoorslindestraat heb je 'n bibliotheek aan de straatkant.
Meer is er vandaag niet te vertellen, zij het dat ik terug wat bezig ben met mijn stamboom en af en toe iets plaats op mijn 2de blog.
Gisteren stopte het uiteindelijk toch met regenen zodat ik nog enkele uurtjes kon besteden aan mijn tuin. Enkele uurtjes maar, want toen hield ik het voor bekeken omdat de stevige wind mij begon parten te spelen. Als er iets is waar ik niet van hou, dan is het die wind. Maar hierdoor kon ik wel vandaag gaan fietsen, ik had nog 'n drie-tal foto-opdrachten van mijn kinderen, de laatsten van 'n hele hoop.
Ik had die opdracht speciaal bewaard tot het laatst omdat ik wist dat ik doorheen de Haspengouwse velden diende te fietsen, velden die er lang (en nog steeds) vochtig bijliggen. Nee, het was er niet gemakkelijk fietsen, overal betonplaten (kedoek - kedoek, dat was het geluid dat ik hoorde als ik met mijn voorwiel weer zo'n betonrand raakte), veel plassen nog en op alle veldwegen lag er aangekoekte modder, achtergelaten door de tractoren. Ik vertrok via Gellik - Hees - Vlijtingen om in Rosmeer 'n foto te maken van de kerk. In Genoelselderen heb je dan dat prachtige wijnkasteel met 'n mooi verzorgd grasveld vooraan. In Millen, deelgemeente van Riemst, staan er verschillende oude boerderijen, oa. dit prachtexemplaar. In 'n ander stuk van Riemst, in het gehucht Elst (in 2016 waren er 108 inwoners) heb je die ruime kapel, gewijd aan O.L.V. van Lourdes. Vergezichten had ik vandaag bij de vleet zoals deze nabij Tongeren.
En dan kwam ik aan in Nerem, nu 'n deelgemeente van Tongeren (sinds 1977). Tot in 1973 was er zelfs 'n spoorweghalte. Bezienswaardigheden in Nerem zijn oa. het kasteel Rosmeulen, gebouwd in het begin van de 20ste eeuw en de voormalige chocoladefabriek van 1909. Later werd het 'n tingieterij, nu is het 'n woonproject. Die vroegere fabriek is trouwens een van de foto-opdrachten die ik nog moest afwerken.
Vervolgens kwam ik Tongeren aan, 'n oude stad waar achter elke hoek wel iets te fotograferen valt. Uiteraard, niet aan te beginnen, ik heb mij dus serieus moeten beperken. De Moerenpoort, de Basiliek en Ambiorix konden natuurlijk niet ontbreken. Het was nog te vroeg in Tongeren om te pauzeren, dat deed ik in Borgloon in de stroopfabriek.
En dan was het verder fietsen naar mijn volgende opdracht, het beeld ter nagedachtenis van de Bokkenrijders. Wie deze geschiedenis niet kent, zoek dat maar even op, boeiend om te lezen. Mijn derde opdracht en tevens mijn allerlaatste, was het station van Alken. Ik diende hiervoor wel even mijn route te verlaten. Hierdoor kwam ik wel langs Brouwerij Alken, het Limburgse bier bij uitstek.
Verder heb ik geen foto's meer gemaakt omdat ik al 'n vermoeden had dat ik mijn max. van 18 bereikt had. Meer zelfs, ik heb er 'n aantal moeten weglaten bij dit verslag. Jammer maar helaas.
Terugrijden deed ik via Diepenbeek en Bilzen. In Bilzen had ik de keuze, ofwel mijn route volgen via Munsterbilzen en Eigenbilzen ofwel de kortere weg nemen via de steile Brugstraat, het oplopend tussenstuk naar Waltwilder en dat hellend stuk om Waltwilder buiten te rijden. Hiermede kwam ik vandaag aan 666 hoogtemeters zonder 'n noemenswaardige geregistreerde helling te zijn overgefietst.
Vandaag geen afsluitende pauze, maar recht naar huis. En o ja, nog het vermelden waard, vanmorgen bij het vertrek werd ik uitgewuifd door enkele bevriende bloggers. Altijd prettig!
Een mens moet al eens geluk hebben, gaan wandelen en het verstand hebben om een paraplu mee te nemen. En die paraplu was nodig.
Ik vertrok naar Smeermaas om daar vóór de brug, links af te slaan, de Kanaaldijk in. Het is daar fijn wandelen, rustig ook, je hebt er nauwelijks fietsers of andere wandelaars ook al behoort deze route tot een der mooiste wandelpaden van de gemeente. Nu het struikgewas volop in bloei staat, moet je zoeken om 'n glimp op te vangen van het kasteel van Hocht. Een mooie foto maken hoorde dan ook spijtig genoeg niet tot de mogelijkheden.
En juist toen ik die foto aan het maken was van dat witte huis op de achtergrond - het punt waar het kanaal Briegden-Neerharen samenvloeit met de Zuid-Willemsvaart - begon het te regenen, en niet 'n klein beetje, 'n fikse bui. Zelf ben je dan wel droog met die paraplu, maar die broekspijpen werden toch kleddernat. Maar wederom "so what"!
Natuurlijk ben ik via de kortste weg terug naar huis gewandeld, via de tunnel in Tournebride en langs het kasteel in Pietersheim. Ik was dan wel overgoten met het hemelse vocht maar ik had uiteindelijk toch meer dan 11 km. gewandeld.
Ik had gehoopt nog wat in de tuin te werken, maar alles is veel te nat, dat zal voor morgen zijn. Donderdag kruip ik normaal gezien weer op mijn fiets.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Het bolde lekker, het gedeelte langs de Zuid-Willemsvaart maalde ik af tegen 'n tempo van +/- 28 km/uur. En ook op de terugweg kon ik er het tempo goed inhouden. 
Ik had verschillende mogelijkheden om naar huis te fietsen, ofwel voortijdig de Maas oversteken (bv. in Berg of in Stein) of gewoon doorfietsen naar Maastricht. De moraal was goed, het weer prima en de benen uitstekend, het werd dus Maastricht. 
En je kon er gif op innemen, het zou in Valkenburg over de koppen lopen zijn. Nee, ik had geen goesting om mij in die mensenmassa te begeven om uiteindelijk toch maar 'n glimp op te kunnen vangen van dat hele circus. 
Achteraf gezien was ik blij dat ik thuis gebleven ben, al in de voormiddag is het beginnen te regen en het is pas gestopt rond halfzes. 
Wat doe je dan, .... vroeg vertrekken uiteraard. 
Ik ben Eddy Meuris