aantal stappen: 2.221.507 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 182
aantal fietstochten: 104
Zoeken in blog
08-10-2025
Paarse wandelroute.
Dag vriendinnen en vrienden, vóór ik aan mijn verslag begin van vandaag 8/10/2025, wil ik eerst jullie melden dat ik het verslag van gisteren verwijderd heb en opnieuw heb ingegeven, nu wel met foto's. Gisteren was er 'n probleem met de foto's. Dit verslag en foto's is zeker het bekijken waard, temeer omdat er enkele foto's bij zijn van Johan Nulens, sinds enkele dagen wereldrecordhouder van het bakken van de grootste vlaai. De vlaai had 'n gewicht van 1.057 kg.
En nu vandaag. De bedoeling was om naar Val Dieu te fietsen. Maar dit goede voornemen werd al direct de grond ingeboord toen ik vanmorgen de krant uit de bus haalde. Het regende en de straten waren nat. Daarbij was het geweldig grijs en fris. Het is de hele voormiddag wat vochtig gebleven zonder echt te regenen. Nee, met dat weer was het niet aangenaam om te gaan fietsen, toch zeker niet naar Val Dieu. Het zou 'n kleine 80 km. geweest zijn en met de duisternis die al vroeg begint te vallen, zou ik niet tijdig terug thuis geraakt zijn. Als binnen enkele weken het uur nog eens verzet wordt, zal het helemaal gedaan zijn met langere ritten, tenzij ik al in de voormiddag kan vertrekken.
Mijne inwendige knop had ik dus al rap omgedraaid en het plan rijpte om nog eens die paarse wandeltocht te gaan maken achter La Butte aux Bois, maar nu wel te voet heen en terug naar de startplaats in Neerharen. De wandeling op zich is +/- 11,9 km. en heen en terug = 2 x 4 km.
Mijn eerste foto maakte ik aan de Romeinendreef, 'n zijstraat van de Neerharenweg. Daarna passeer je La Butte aux Bois. Op de paarse route liggen diverse houten vlonders en verschillende zitbanken. Paddenstoelen en zwammen heb ik bewust niet bekeken, het waren er te veel. Enkel van die Vliegenzwammen maakte ik 'n foto. Dat de herfst in het land is, zie je aan die verkleurde varens.
Op 'n bepaald moment stond ik op 'n hoogte 'n foto te maken van 'n vergezicht toen ineens 'n fietser passeerde. Tja, de mountainbikers maken ook gebruik van 'n deel van die route. Ergens onderweg zag ik 'n wegwijzerbord met 'n aanduiding dat de Aspermansbrasserie op 4 km. afstand lag. Dat leek me wel 'n goed idee om daar te pauzeren. Daar in de buurt zag ik die houten hangmat. In de brasserie was ik voor 11,10 euro gesteld, koffie met warme appeltaart en cola. De brasserie ligt twintig meter over de grens op grondgebied van Opgrimbie.
Daarna hervatte ik mijn paarse tocht met om te beginnen de Aspermansvijver. Daarna was het gewoon rechtdoor naar Begijnenbos, kort bij La Butte aux Bois. Aan het hotel zelf was de oude portier buiten 'n sigaretje aan het roken. Ik wilde wel eens weten of je als wandelaar daar ook 'n tasje koffie kon krijgen, La Butte aux Bois is trouwens 'n vijf-sterrenhotel. En dat kon, via de zij-ingang naar het terras. Bij gelegenheid ga ik dat eens doen.
Terugkeren deed ik via Pietersheim. De laatste foto's maakte ik in de dreef met oa. dat ingebouwde kabouterhuisje en tot slot de burchruïne. Voila, in plaats van te fietsen was het 'n stevige wandeling van +/- 19,5 km. Ik heb mij geamuseerd, niet gelanterfant en genoten van de natuur. Uiteindelijk is het volledig droog gebleven met soms 'n streep zon, maar de secundaire wegen bleven nat, ook omstreeks 16u30. Nee, 'n natte kont heb ik vandaag gelukkig aan mij voorbij laten gaan. We zien wel wat het weer geeft de volgende dagen.
Beginnen doe ik vandaag met Johan Nulens. Hij is bakker met 'n bakkerij in onze gemeente en trotse wereldrecordhouder met het bakken van de grootste en zwaarste vlaai ter wereld. De vlaai weegt zo maar eventjes 1.057 kg. Ik ken Johan al jaren, ondanks het leeftijdsverschil speelden wij gedurende enkele seizoenen competitievolleybal in dezelfde ploeg. Als we mekaar nu sporadisch tegenkomen, wordt er steeds bijgebabbeld over de tijd van nu en toen.
Vanmorgen is mijn enige buiten-kom-moment geweest, te voet naar de bakker, voor de rest heb ik mij gedeisd gehouden. Het was mij veel te grijs, het miezerde en het voelde onaangenaam. Na het middageten ben ik uiteindelijk toch vertrokken voor 'n boswandeling.
Ik vertrok via de Pannestraat om langs dat paard aan de bosrand, rechts aan te houden, omhoog naar de Bessemerberg. Overal zie je nu in het bos, die gewone zwavelkopjes. Aan de grote weg Lanaken - Genk, stak ik de straat over om via het Sint-Barbaraziekenhuis mijn tocht doorheen het bos verder te zetten.
Ik volgde 'n tijdlang de rode wandelroute. Die bracht mij tot bij het Domein Zangersheide waar ik de Neerharenweg overstak om Pietersheim binnen te wandelen. Er valt daar altijd wel wat te fotograferen, dat manneke met zijn rode muts, de heksenketel en 'n zicht op de burchtruïne.
Terugkeren deed ik via de Merodelaan en de Broekstraat. En halloween, ... het zit er aan te komen. Deze mensen hebben wel erg goed hun best gedaan om de boel op te smukken.
Morgen, bij leven en welzijn, en ... 'n droge straat, ga ik fietsen. Normaal gezien naar Val Dieu.
Het was vandaag allesbehalve mooi weer, de hele dag bleef het grijs, het miezerde regelmatig en het was fris. Zelfs nu nog op dit late uur is het aan het miezeren. Maar deze mens had het toch in zijn kop gezet om te gaan wandelen. En niet zomaar ergens gaan wandelen, kort bij de deur, het zou in Maastricht zijn. De bedoeling was om per bus naar Maastricht te gaan en ook per bus terug te keren.
Ik had thuis 'n mooie route samengesteld, 'n route waarlangs ik per fiets al tig-keren ben gereden. Ik kon dus gemakkelijk de afstand uitrekenen van mijn wandeling. De voormiddag had ik wijselijk nog doorgebracht achter de krant en de pc, maar eens de afwas gedaan kon ik vertrekken. Ik stapte in Maastricht uit aan het spoorwegstation.
Voor 'n goed begrip heb ik op de foto's zo goed mogelijk de exacte plaats aangegeven waar ik mij op dat moment bevond. Het was wat zoekwerk, ik heb het mij dus niet gemakkelijk gemaakt. Jullie moeten weten dat Maastricht onderverdeeld is in 44 buurtschappen. Enkele van die buurten zoals Scharn en Heer waren vroeger zelfstandige dorpen tot ze werden aangehecht aan Maastricht.
Ik vertrok dus aan het station en passeerde al direct de Antonius van Paduakerk. Deze is gebouwd tussen 1936 en 1938. Bijzonder aan deze kerk is dat het marmer in de kerk, geschonken werd door de toenmalige sterke man van Italië, Mussolini. Vervolgens passeerde ik de weg naar het dorp Bemelen. De foto met het bordje met nr. 5 en wat verderop 'n plek waar aan biologisch tuinieren wordt gedaan, dat is ook een van mijn vaste route's om te fietsen.
Op het einde van die weg kom je in Gronsveld, deelgemeente van Eijsden-Margraten. De Torenmolen heeft 'n bewogen geschiedenis. De oorspronkelijke molen werd gebouwd tussen 1618 en 1623. Tijdens WO II in 1944 brandde de molen echter volledig uit. In 1959 werd ze herbouwd. Langs deze weg heb je mooie vergezichten.
Intussen was het flink aan het miezeren, maar ik was goed gekleed met 'n uitstekende regenjas en pet. Eens op de weg van Eijsden naar Maastricht, ging ik rechtsaf, terug naar mijn vertrekplaats. Je komt op die weg voorbij het Gouvernement, het gebouw van het Provinciaal Bestuur dat in 1986 plechtig ingewijd werd door de toenmalige Koningin Beatrix.
De Maaspunttoren is een der plekken waar nogal wat foto's genomen worden. De toren is Middeleeuws, vermoedelijk van de 14de eeuw en nadien vele malen hersteld of verbouwd. Wat verderop aan de Maas, zag ik die oude fiets staan. Deze is waarschijnlijk uit het water gehaald en gewoon aan de kant van de weg gezet. Een attractie op zich.
Via de Sint-Servaasbrug spoedde ik mij terug naar de bushalte, niet aan het station maar aan de Wilhelminabrug. Dat spoeden had ik beter gelaten of beter, ik had mij eerst 'n koffie kunnen gaan drinken. Ik heb nog bijna 25 min. moeten wachten op 'n bus. Ze passeren daar nochtans om het halve uur, maar ik heb dus zowel de 45 en de 63 juist gemist die beiden doorheen Lanaken rijden. Het was dus al 17u15 toen ik terug thuis mijn opwachting maakte, deze keer dus zónder pauze voor de innerlijke mens.
Het was vandaag "nie neute, nie pleuje", of met ander woorden gezegd: het was nu of nooit als ik nog wilde gaan wandelen. Deze ochtend had ik mijn fiets al moeten nemen om naar de bakker te gaan, de buien en regen waren dreigend. Op de buienradar zag ik dan omstreeks 9u00, dat het mogelijk even droog zou blijven. Maar jullie kennen mij intussen, "indien en mogelijk", daar hou ik eigenlijk weinig rekening mee. Ik ben dus vertrokken voor 'n wandeling. Word ik nat, hetzij zo.
Vandaag wandelde ik nog eens doorheen de Asbeekweg. En ja, de zon was er even en dan is het wat uitproberen met het maken van foto's. Dat paard had duidelijk behoefte aan wat aandacht, ik mocht zonder probleem zijn kop strelen. Daarna wandelde ik de Sprokkelstraat in om wat verderop de blauwe/rode route te nemen over die houten vlonder. Goed dat ze er kippendraad op bevestigd hebben, anders zou het maar ene glibberige boel geweest zijn.
Aan het inlooppunt van diverse wandelingen ging ik rechtsaf, de Neerharenweg over om 'n stuk in Pietersheim te wandelen. Aan de dreef ging ik gewoon rechtdoor naar Tournebride om vandaar terug te keren via het kanaal. Ook daar was het af en toe spelen met de zon. En die vissers, ... die kamperen daar nog altijd, sinds vrijdag al. Je moet maar goesting hebben.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, regent het weer en dat blijft het met tussenpozen doen. Nu geen probleem, ik heb 'n lekker 4-uurtje meegenomen bij de bakker en er is nog altijd koers op de tv.
Wat was mij dat deze voormiddag, felle wind en veel regen. Goed dat wij beiden niet moesten gaan winkelen, dat zou niet goed gekomen zijn. Maar voor ik aan mijn dagelijks verslag begin, nog even 'n woordje mbt. Patricia Routledge oftewel Hyacint Bucket - al wilde ze liever aangesproken worden met Mrs. Bouquet. Het programma "Keeping Up Appearances" of "Schone Schijn" zoals het bij ons genoemd werd, heeft ons vele uren plezier bezorgd op tv. Patricia is overleden in de leeftijd van 96 jaar.
En dan mijn wandeling, in de namiddag zou het 'n tijd droog blijven, misschien 'n goed idee om naar Maastricht te wandelen en met de bus terug te keren. Ik vertrok langs het kanaal waar ik die visser gisteren al had opgemerkt. Aan de Maas heb je dan 'n goed zicht op de kerk en het kasteel van Borgharen. Kort aan de Noorderbrug ging ik even linksaf, de Pastoor Moormanstraat in en dan dat brugje over.
Dat kruisbeeld hangt op 'n plek waar je het centrum van Maastricht binnenwandelt. Iedereen die in de stad al eens geweest is, zal dat kruisbeeld al gezien hebben. Koffie was vandaag voorzien in de Boekenkerk. Als je naar niveau 2 gaat, dan kun je je de vraag stellen of je nog korter bij God kunt geraken ....???? Ik heb weer wat ideeën opgedaan om te lezen en op een der foto's zie je hoe de kerk er van binnen uitziet zonder klanten. Vandaag was het drummen om binnen te geraken.
Toen ik terugwandelde naar de bushalte, klonk ineens mooie muziek. Zaote Hermenie "De Tempeleers Mestreech" paradeerde doorheen de binnenstad. Deze carnavalsvereniging werd opgericht op 16 november 1945 en hun naam werd afgeleid van de Ridderorde De Tempeliers, al heeft dat "Tempelier zijn", meer met 'n goed glas bier te maken.
De laatste foto is van het toeristisch treintje. De chauffeur was op klanten aan het wachten. Terug in Lanaken kon ik bij het afstappen van de bus, nog net in 'n bushokje gaan schuilen. Ondanks de zon, viel er weer 'n felle bui. Nog 'n fijn weekend.
Als je louter naar de tijd kijkt, dan heb ik in tegenstelling met gisteren, vandaag wel degelijk gesport. Gisteren wandelde ik op 2u27: 12,06 km., vandaag was dat op 2u26: 14u58 km. Ik had er dan ook goed de pas ingezet. Dat had ook deels te maken met het weer, het voelde iets frisser aan dan gisteren, en dan heb ik meestal de neiging om iets vlugger te bewegen.
Ik wilde nog eens doorheen het natuurgebied Hochter Bampd gaan wandelen. Aan de Maas in Smeermaas zag ik dat het zogenaamde "eilandje" hoog boven het waterpeil uitsteekt, 'n teken dat het peil redelijk laag is. Het zit er nu ook vol met vogels. Iets verderop begint dan Hochter Bampd. Het is tegenwoordig 'n druk bezocht natuurgebied waar veel fietsers en wandelaars passeren. De dieren zelf, Konikspaarden die afstammen van het Europees wild paard en de van Schotland komende Gallowayrunderen, krijg je nu niet te zien. Die lopen nu vlak langs de Maas. Kom je echter terug in de winter, dan zie je ze dikwijls van kortbij omdat ze dan bijgevoederd worden.
Helemaal op het einde van Hochter Bampd, ging ik linksaf, voorbij wandelend aan het gedenkteken voor de Amerikanen in WO II en de bunker. Terugkeren deed ik via de visvijver in Pietersheim en het doorsteekje naar de Heuvelstraat.
Mijn laatste twee foto's nam ik over van fb-vriend Nico Vrancken. Ze zijn volop bezig met de afbraak van het bekendste en vermoedelijk beste café van héél Groot-Lanaken, café Maasvallei in Herbricht. Het einde van ' tijdperk.
Na gedane arbeid is het goed sporten. Alhoewel, het woord sporten is misschien wat hoog gegrepen ondanks dat ik toch 'n wandeling van 12 km. gemaakt heb. Het was veeleer 'n rustige wandeling, deels doorheen het bos, deels door het centrum van Gellik. De arbeid begon al vrij vroeg deze voormiddag. Met ons twee hebben we een onzer stallen eens uitgekuist. Wat weg kon of niet meer gebruikt wordt, zit nu in zakken in afwachting van wegvoering naar het containerpark. Een deel zit al in de restcontainer en wordt volgende week opgehaald. Je staat verstomd wat 'n mens doorheen de jaren allemaal bewaard heeft.
Daarna kon ik gaan wandelen. Ik vertrok langs de school in Sparrendal, meer bepaald langs de fietsenparking van de studenten. Ik ben even begonnen met het tellen van de fatbikes, maar daar was geen tellen aan, zoveel waren er. Maar goed, de bedoeling was om het bos in te trekken, en dat heb ik dus gedaan. De herfstkleuren zijn al goed zichtbaar en paarden, ... jullie kennen mij, aan de bosrand maakte ik 'n foto.
Op de Zilverdennenlaan in Gellik kwam ik terug in de bewoonde wereld. En aan de kerk zag ik dat mooie bord met 'n interessante gezegde: "geef kinderen 'n eigen ik, geen tweede jij". En omdat ik er toch was, ben ik eens rondom de kerk gewandeld. Vervolgens ging ik naar de Wijerdijk, de brug over naar de Louis Paul Boonweg. De bloemen op de brug nodigen altijd uit tot 'n foto.
Terugkeren deed ik via de Comm. Giddelostraat en het Albertkanaal. Bijna thuis in het Uilenstraatje, was het weer even spelen met de zon. Was het vandaag de - voorlopig - laatste mooie dag??? We zien wel wat er op ons afkomt. Ik zag toch al op het weerbericht dat volgende dinsdag 'n zonnige dag zou worden. Een fietsdag?? Seffens misschien kijken hoe KRC Genk het er vanaf brengt tegen Ferencvaros.
De conditie was vandaag al 'n stuk beter dan afgelopen zaterdag, regelmatig haalde ik op de terugweg naar huis, snelheden van om en bij de 30 km/uur. Nochtans zag het er deze voormiddag niet naar uit dat ik kon gaan fietsen, het was 'n dikke soep vanmorgen, mist zoals aangekondigd. En die mist trok maar heel langzaam weg. Het was pas rond de klok van 12u00 dat er openingen in het wolkendek kwamen.
Mijn route lag klaar, het was alleen nog mijn vast ritueel aflopen bij het vertrek: nazien of ik alles bij heb (eten - drank - paspoort en geld - fietsslot). Gezien het niet al te warm was, heb ik voor het eerst weer 'n lange sportbroek aangetrokken over mijn fietsbroek. Een fietsjasje was sowieso 'n optie.
Ik vertrok via het 17de eeuws kasteel Geusselt in Maastricht. Daarna fietste ik doorheen het dorp Meerssen. Als ik 'n Nederlander zou geweest zijn, dan zou ik best daar in dat dorp kunnen wonen. Wat verderop ligt het buurtschap Kasen, het hoort bij Meerssen. In 2023 telde de plek +/- 300 inwoners. In Elsloo kom ik geregeld voorbij het volkskundig streekmuseum. Op ene goeie dag moet ik er toch eens naar binnen gaan. Het gebouw is trouwens van de 17de eeuw.
In Stein staat dan weer een van de oudste kapellen van de streek. Ze is gewijd aan Onze Lieve Vrouw. Al in 1400 is er sprake van 'n kapel. in 1760 werd ze volledig vernieuwd. Het fietspad verderop is 'n voorbeeld van hoe 'n goed fietspad er moet uitzien, de Nederlanders kennen er iets van. Zoals op vele plaatsen, zijn er in Papenhoven ook mooie oude huisjes.
In het dorp Roosteren aan de Maas, zag ik in de verte al de kerk van Maaseik liggen. Het was zo stilaan tijd voor 'n pauze. Mijn hoop was gevestigd op een der horecazaken in Heppeneert. En inderdaad, herberg De Wingerd was geopend. Vlaai was niet meer te krijgen, ik koos daarom voor 'n kinderijsje en koffie. In tegenstelling tot het binnenspelen van dat ijsje, verliep het betalen minder vlot. Het was aanschuiven in de rij, en het was 'n lange rij. Dat heb je op 'n zonnige namiddag, veel fietsers en maar één zaak in de wijde omtrek open.
Terugkeren deed ik langs de Maas en de Zuid-Willemsvaart. Zo kwam ik nog in Dilsen aan De Wissen voorbij waar ik die mooie foto maakte van de Maas. Verder was het gewoon rechtdoor langs Boorsem, Rekem en Neerharen. In dat laatste dorp zag ik dat er nog voldoende tijd voorhanden was voor 'n lekker biertje. Bij Mesjeu kom je altijd goed aan je trekken.
Tot slot nog even iets over gisterenavond. Onze eerste redactievergadering van de Bèssemgezèt is goed verlopen. Tussen 19u00 en 22u00 hebben wij al heel wat ideeën op papier gezet en onze drie prijzen die we mogen uitreiken aan dorpsgenoten die carnaval hoog in het vaandel dragen, zijn ook al toegewezen. Alleen, betrokkenen weten het vooralsnog niet. Daar hebben we nog even tijd voor. Morgen is het weer werkendag thuis.
De laatste dag van september en nog goed fietsweer, daar wilde ik van profiteren. Niet dat ik ver geweest ben, het was maar ocharme goed 23 km., maar binnenzitten is niks voor mij en fietsen doe ik altijd graag.
Ik vertrok richting Gellik naar de Bergstraat om daar de helling naar boven de rijden. Zoals jullie seffens zien, heb ik 'n paar keer moeten foetelen met mijn foto's (oftewel: bedriegen). Niet alle foto's heb ik zelf gemaakt, soms lukt dat gewoon niet. Het zij zo. Daarna nam ik het fietspad Gellik - Zutendaal waar ik weer vele paarden zag. Eens in het gehucht Besmer (of Bessemer), fietste ik richting Rekem. Onderweg kwam ik voorbij het centrum voor asielzoekers, Ter Dennen. Ooit was dit vanaf 1957 'n preventorium voor kinderen met tuberculose. Vanaf 1993 'n opvangcentrum, beheerd door het Rode Kruis.
Mijn volgende stopplaats was in Rekem voor de oude distillerie Senden - Devel (of De Vel). Je kunt er nog steeds het volledige interieur gaan bekijken. Het is nu 'n museum en op aanvraag kun je er binnen. De woning met het uithangbord 't Zwart Stoopke, ligt er juist langs. 't Zwart Stoopke was een der producten van de distillerie.
Terugkeren deed ik langs het kanaal en de toegangspoort tot het kasteel van Hocht. Straks beginnen we aan het nieuwe carnavalseizoen. We houden dan onze 1ste vergadering voor het maken van onze carnavalskrant, de Bèssemgezèt. Morgen ga ik fietsen met de koersfiets, 'n ritje Maastricht - Stein - Roosteren - Maaseik - Maasmechelen - Lanaken.
Ik kom al eens in Tournebride, 'n wijk in Lanaken. De naam heeft 'n betekenis en die wilde ik toch met jullie delen. Opgepast, het is 'n vermoedelijke betekenis, maar veel kans dat ChatGPT het juist omschrijft.
Maar voor ik verder ga met mijn verslag van vandaag, wil ik toch nog even terugblikken op gisteren. Voor de 22ste keer al organiseerde Atla de Maasrun met aankomst in het centrum van Lanaken. Je kon kiezen tussen de 5 km. - 10 km. - halve marathon - 2,5 km. - 1 km. Onze kleinzoon Arne liep de 1 km. Ze vertrokken in leeftijdsgroepen zodat de groteren de kleintjes niet omver liepen. Hij heeft het er goed van afgebracht. Hij was een der beteren aan de aankomstlijn (rechts op de foto). Begrijpelijkerwijze maakten ze voor die kinderen nog geen rangschikking. Hij heeft er alleszins van genoten en hij wil nog wel eens zo 'n wedstrijd lopen.
Wandelen deed ik in de voormiddag, de namiddag had ik voorzien voor het afrijden van mijn gazon (vermoedelijk de laatste keer dit jaar). Ik wilde vandaag nog eens gaan wandelen langs de boorden van de Zuid-Willemsvaart met vertrek in Smeermaas. Aan de brug over die Vaart, ging ik linksaf, de Kanaaldijk in. Die straat loopt tot aan de sluis in Neerharen. Onderweg kom je daar 'n oude muur tegen, 'n veld koolzaad en aan de overzijde merk je de herfstkleuren al op.
Met rechts dat wit huis - nu 'n drukbezochte horecazaak - de kerk van Neerharen en de brug van Tournebride, was ik al op de terugweg. Tournebride zou 'n afleiding zijn van "tourner les brides" of "de teugels omgekeerd". Ik vermoed dat dit de juiste omschrijving is. Daarna wandelde ik nog even door 'n klein stukje Pietersheim met het kasteel en de veldbloemen langs de hoofdingang.
Thuis was dan na het eten het gazon aan de beurt. Vervolgens heb ik nog wat onkruid geschoffeld, maar toen was de pijp ver uit en zit ik nu dit verslag te schrijven. Dadelijk verder gaan met mijn leesboek van Seeck Max.
Vandaag is het 'n relatieve rustdag. Straks moeten wij onze kleinzoon gaan aanmoedigen als hij meedoet aan de Maasrun. Weliswaar maar 'n afstand van 1 km., maar je moet klein beginnen. Volgende keer misschien de 2,5 km., de gezinstocht.
Ik wilde toch nog eerst 'n wandeling maken. Ik vertrok langs het Uilenstraatje waar 'n tentje staat voor de muzikanten die straks de lopers gaan aanmoedigen. Daarna trok ik via de Montaigneweg naar het kanaal. Zondagvoormiddag = veel fietsers (foto wat minder goed gelukt).
En als de zon schijnt, is het altijd wat spelen met die gele schijf. Ik wandelde door tot aan de brug van Tournebride waar ik linksaf ging naar Pietersheim. Overal zie je nadarhekkens staan, verbonden met 'n plastiek lint om de lopers de juiste weg te doen inslaan. In Pietersheim zag ik vele wandelaars, vandaag opmerkelijk veel Nederlanders. Via de gracht, het sportcentrum van Atla (de organisator van de Maasrun) de speeltuin en de Kinderboerderij, wandelde ik terug naar huis. In het sportcentrum van Atla vertrekken trouwers de lopers van de 10 km. en de halve marathon.
Dadelijk nog even 'n rustpauze om dan naar het centrum af te zakken voor 'n lekker drankje en daarna proberen onze Arne te vinden tussen al die kinderen.
Yes, het is gelukt. Ik ben vandaag gaan fietsen, en nee, niet zomaar 'n ritje, 'n heuse hellingenrit. Ik had er naar uitgekeken. Mijn wonde aan mijn hand is zo goed als hersteld - je ziet nog wel waar ik 'n diepe snee had - en dus mocht ik weer 'n stuur vasthouden. Het weer was goed deze namiddag en er was omzeggens geen wind.
Deze voormiddag bleef het lang grijs en kil, maar meer dan naar de bakker wandelen had ik niet gepland. Ik heb dan nog wat geholpen bij de binnen-schoonmaak. Omstreeks 12u30 begon de zon voorzichtig te piepen, tijd dus om te vertrekken.
Ik vertrok via Herbricht waar ze café Maasvallei aan het ontmantelen zijn. Het café gaat tegen de vlakte omdat de laatste eigenaar er in 2021 na 'n zware Maasoverstroming, er de definitief de brui aan gaf. Wat verderop in Kotem zag ik nog enkele kajakkers op de Maas. In dit dorp reed ik via de autostrade België buiten, op weg naar Stein. Het is een der enige bruggen waarop je als fietser naast 'n autosnelweg kunt rijden. In de deelgemeente Elsloo zag ik die mooie uil.
En dan kwamen er 'n hele trits dorpjes. In Nuth die vakwerkhuisjes, in Wijnandsrade zie je 'n mooi kasteel. De westelijke vleugel is van de 16de eeuw, de oostvleugel van de 18de eeuw. In het volgende dorp Klimmen, ben ik even gestopt om mijn banaan op te eten. De militairen van de 4-daagse v/d Ijzer, hadden ons het advies gegeven om de lege schillen gewoon in de natuur te droppen. Dat heb ik daar dan maar gedaan. Ook in Klimmen stopte ik voor het eerst aan de kapel, gewijd aan O.L.Vrouw Onbevlekt Ontvangen, gebouwd in 1956.
In Voerendaal kwam ik langs één van de vier kastelen die de gemeente rijk is. Dit is kasteel Rivieren. Oorspronkelijk was dit 'n klooster. En dan mijn pauze, het was hoog tijd om iets extra binnen te krijgen. Na 'n gedwongen pauze door die vervelende blessure, was de conditie precies niet meer 100%. Die verschillende hellingen speelden natuurlijk ook hun rol. In Valkenburg vond ik op 'n minder drukke straat 'n fijn terrasje. Koffie, kersenvlaai met slagroom en 'n cola zorgden voor de nodige energieboost. Maar toen ik binnen moest gaan betalen, overviel mij het prachtige decor. Ik had ogen te kort om alles gezien te krijgen. Ik bevond mij in 'n pand waar 'n watermolen is ondergebracht, "de Oude Molen". De molen is van de 16de eeuw maar de huidige vorm is van 1860. De molen is nu 'n Rijksmonument.
De zwaarste klim lag op de terugweg in Cadier en Keer, de Öreberg met 'n max. stijging van 16%, 'n onding. Via Bemelen, de Noorderbrug in Maastricht en Smeermaas, keerde ik terug naar huis. En nee, deze keer geen afsluitend drankje. Ik was wat laat, het was al 17u20, tijd dus om de benen onder tafel te steken. Die douche kon nadien ook nog. Dadelijk wat tv kijken, 'n programma van Canvas van gisterenavond. Slaap wel.
Vandaag hadden wij de afspraak dat ik in de namiddag zou helpen met wat huishoudelijk werk. Zodoende ben ik in de voormiddag al gaan wandelen en terwijl ik dit nu schrijf, ligt mijn halve trouwboek even met de benen omhoog.
Deze keer wilde ik nog eens de grens oversteken, 'n wandeling naar Oud-Caberg. In tegenstelling met de voorbije dagen, was het deze voormiddag zonnig, niet te veel wind en eigenlijk aangenaam om te wandelen. Ik vertrok via de Industrieweg om op het einde, links af te slaan, de Van Akenweg in. Daar kom je voorbij het voormalige slagveld van Lanakerveld. Wat verderop gaat de betonweg over in 'n onverhard pad. In feite is dat ook 'n holle weg met aan weerzijden akkers.
Oud-Caberg is 'n ingeslapen dorpje, toch zeker de woningen op de oude weg, de Van Akenweg. Meerdere huizen stammen nog uit de 19de eeuw of vroeger. Aan de Postbaan ging ik linksaf om op het eind van die straat, weer links af te slaan, de Lanakerweg in. Dit is 'n glooiende straat die op het einde ook weer overgaat in 'n onverhard gedeelte. Van ver zie je de industrie van Lanaken met de drie windmolens. Aan de veldkapel ging ik rechtsaf naar de oude spoorbrug. Daar zag ik 'n heel kudde rood-bruine runderen, 'n mooi ras.
Terugkeren deed ik via de Kantoorweg, doorheen de velden tot in Smeermaas. Vervolgens was het gewoon rechtdoor tot thuis. Morgen ga ik fietsen. Dadelijk mijn route bepalen. Zondag gaat onze kleinzoon deelnemen aan de Maasrun. Hij loopt mee met de Kidsrun, 'n afstand van 1 km.
Als je met je fiets naar het startpunt van 'n wandeling rijdt, dan is het wel de bedoeling om vanaf dat punt, je Strava-account op te starten. Maar oeps, dat was deze jongen even vergeten. Dat kwam door de vele auto's die mij passeerden op het vertrekpad - 'n bospad - die allemaal naar een der vele parkeerplaatsen reden van Zangersheide. Vanaf vandaag is het daar 'n drukte van jewelste. Ik was dus al 'n aantal kilometers ver toen het mij begon te dagen. De officiële afstand van de paarse route die ik maakte, is welgeteld 11,2 km. Uiteindelijk wandelde ik iets meer dan dat, maar seffens meer hierover.
Ik vertrok dus per fiets naar La Butte aux Bois waar die paarse wandeling begint. Op verschillende plekken moet je over houten vlonders wandelen, doorheen het mulle zand en geregeld is het 'n stijgen en dalen. Het allerbelangrijkste aan die wandeling is de ongerepte natuur die je er aantreft, mooie vergezichten en avontuurlijke passage's. Vandaag zag ik verschillende mij tegemoet komende wandelaars, 'n teken dat de route toch bekend geraakt is bij het brede publiek.
En hetgeen ik niet verwachtte, dat was regen. Dat begon met wat gemiezer maar gaandeweg begon het toch natter te worden. Gelukkig was ik in de buurt van Brasserie Aspermans, juist over de gemeentegrens in het dorp Opgrimbie. Voor weinig geld kom je daar goed aan je trekken. Ik ben dus even van mijn route moeten afwijken. De Aspermansvijver ligt er pal langs, maar wel op grondgebied van Rekem. Het was daarlangs dat ik terugkeerde naar mijn vertrekpunt. Op de Heidestraat maakte ik mijn laatste foto aan dat kruis.
Mijn fiets stond nog braaf vastgehecht met 'n stevig fietsslot aan 'n houten afschutting. In feite had ik hem niet moeten sluiten want waar ik mijn fiets had neergezet stond ook 'n medewerker-vrijwilliger van Zangersheide zijn ding te doen (mensen de doorgang naar de parking wijzen). Toen ik er terugkwam zat diezelfde man onder zijn paraplu nog steeds trouw op post.
Thuis heb ik mijn gsm direct aan de beademing moeten leggen. Dat krijg je als je verschillende uren je app hebt openstaan en veel foto's maakt, nog 5% energie. Ik heb trouwens enkele foto's moeten skippen wegens mijn max. al bereikt. En die regen, ... het miezert nu nog steeds.
Brrrr, ... toen ik vanmorgen mijn krant uit de brievenbus haalde, was het welgeteld 9° warm (of koud, zoals jullie willen). De krant was iets verlaat, mogelijk ene nieuwe bezorger. Daarna heb ik voor het eerst sinds enkele dagen, nog eens mijn fiets genomen om in de bib nieuwe boeken te gaan halen. Voor de kenners, daar zit meestal 'n boek bij van Karin Slaughter en Max Seeck. Ik heb geen last gehad van mijn hand al zit er wel nog ene stevige pleister over de wonde. In het weekend ga ik opnieuw fietsen, nu is het te winderig en te koud.
Om te wandelen was er dan geen probleem, ook al waaide ik bijwijlen uit mijn jas. En die jas, dat was 'n dikker exemplaar dan de voorbije dagen. Vandaag had ik goesting om naar Maastricht te wandelen, heen en terug. Ik vertrok in Smeermaas via het Smokkelpad. Dat pad lag er goed droog bij, ook dat stuk doorheen het bosje. Op het einde van het pad, dus langs de Zuid-Willemsvaart, kom je aan sluis 19. Die werd gebouwd in 1867. De scheiding tussen België en Nederland heeft voor vertraging gezorgd bij het aanleggen van de Zuid-Willemsvaart.
Wat verderop in de Gedeelde Weelde, 'n klein warenhuis, nam ik 'n korte pauze met koffie en bananenbrood. En dan het Sphinxkwartier, de onderneming werd opgericht in 1834 en beleefde 'n hele geschiedenis met veel arbeiders en arbeidsters. De passage geeft de toeristen 'n overzicht van hun gemaakte producten.
Terugkeren deed ik langs de Bosscherweg, langs de Maas dus. In Smeermaas stak ik tenslotte de zogezegde "kleine grens" over. In Lanaken dronk ik mij nog ene warme chocomelk, voor bier was het mij te fris. Nog ene fijne avond.
In tegenstelling tot gisteren was het vandaag 'n rustige wandeling. Het hoeft niet alle dagen 'n sportieve hoogvlieger te zijn. In de voormiddag heb ik buiten wat gewerkt en dan in de namiddag ben ik gaan wandelen.
De bedoeling was om mijn wandeling te beëindigen aan de automaat voor wat versgebakken bankbiljetten. Niet alles wordt met de kaart betaald. Ik vertrok via de Postweg en de Epesiastraat naar camping San Lanaco. Het is bijna oktober, maar toch zag ik er nog heel wat beweging. Wat verderop begint het bos. Gezien het de laatste dagen zo goed als niet geregend heeft, zijn de paden redelijk droog.
Uiteraard kwam ik ook vandaag in Pietersheim. Zo langs dat kabouterhuisje en doorheen de burchtruïne wandelen, is altijd mooi meegenomen. Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan en mijn bank. Verder is er vandaag niet veel bijzonders te vertellen, zij het dat ik vanmorgen geregeld gestoord werd tijdens mijn werkzaamheden buiten. De overbuurman en een der buurvrouwen, kwam 'n praatje slaan. Moet toch kunnen ....
Voorwaar 'n straffe prestatie, al zeg ik het zelf. Die wandeling die ik vandaag maakte, mag gezien worden. Na de triomf van onze Remco gisteren in Kigali - waarbij hij toch maar eventjes Tadej Pogacar op zijn nummer zette - kon ik niet achter blijven, zij het dat mijn sportieve prestatie uiteraard nog niet aan de enkels komt van onze toprenner. Maar met 'n gemiddelde van 6,16 km/uur over 'n afstand van 18,79 km. mag ik toch pronken. Ik begin hoe langer hoe meer, goesting te krijgen in die langere wandeltochten.
Gezien ik nog enkele dagen moet wachten eer ik terug kan (mag) fietsen, hou ik het dus bij wandelen. Deze wandeling werd mij gesuggereerd door mijn halve trouwboek. Neem de bus lijn 66 en ga tot aan het OPZ (Openbaar Psychiatrisch Zorgcentrum) in Rekem en begin daar je wandeling. Zo gezegd, zo gedaan.
Iets verder dan de ingang van het OPZ komt het fietsroutenetwerk langs. Ik had mij dus op voorhand vergewist van de verschillende nrs. die ik diende te volgen. Eerst diende ik dat vernieuwde fietspad te nemen tot aan de grens met Opgrimbie. Daarna ging ik aan het kruispunt links af, de Weg naar Zutendaal. En ja, 10% = 10%, ook voor 'n wandelaar. Het was effe de kuiten testen. Bovenaan heb je 'n mooi vergezicht, 'n beloning voor iedereen die deze berg al beklommen heeft.
Eens de Duivelsberg achter mij gelaten, ging het richting Zutendaal. Je komt daar eerst voorbij dat blauwe bord met nr. 551 rechtsaf. Volg je die route, dan fiets je door de trekpleister "fietsen door de heide". Ik volgde gewoon nr. 252 naar Zutendaal. Maar wie Zutendaal zegt, zegt ook FN-Herstal, de munitiefabriek. En dat heb ik weer geweten. Langs de grote weg rechts, ligt namelijk het schietterrein waar de munitie getest wordt. Vandaag werd precies de zware munitie getest, het lawaai was alleszins overweldigend.
In het centrum van "het groenste snoepje van Vlaanderen" zoals Zutendaal genoemd wordt, ben ik even gestopt voor 'n uitgebreide tas koffie. Terugkeren deed ik via de Mandelseweg, 'n fietspad doorheen de bossen. Daar passeer je oa. langs de Teerkenskapel. En paarden heb je wel overal. In het gehucht Besmer volgde ik gewoon de grote weg terug naar Lanaken. Mijn laatste foto nam ik op de Epesiastraat, dat was even spelen met de zon.
Dergelijke wandeling maken op goed drie uur (3u03 om juist te zijn) - behoudens mijn korte koffiepauze en even blijven stilstaan om wat foto's te maken - dat is voor mij toch 'n opsteker, 'n bewijs dat het lijf nog lang niet versleten is.
De zondagvoormiddag is bij uitstek het moment dat vele sporters naar buiten komen. Dat was vandaag niet anders, ik heb vele fietsers en wandelaars gezien. Mijn brood en broodjes waren besteld bij de bakker, die moest ik dus gaan afhalen.
Ik vertrok via de Stationsstraat en de Tongersesteenweg naar het Albertkanaal. Foto's maken van de ijzeren spoorwegbrug, dat zit er nu eenmaal ingebakken, dus ook vandaag doe ik er weer enkele cadeau. Het weer viel best mee vandaag al had ik natuurlijk wel 'n jas moeten aandoen. Er was genoeg wind maar niet in die mate dat ik wegwaaide.
In Gellik zie je - zoals al meermaals gezegd - vele paarden. Op de Kewithdreef besloot ik vandaag terug te keren langs de Kewithstraat, ik had alle tijd. Vóór 12u00 moest ik bij de bakker geweest zijn. Op het verlengde van de Kewithstraat kwamen plots heel wat wandelaars afgestapt, allemaal rechtsop draaiende, richting de bossen van Gellik. Ook op de Bosstraat wandelden en jogden tientallen sportievelingen, allemaal komende van Sparrendal. Tussendoor zag ik diverse groepen wielertoeristen (zag vandaag toch zeker 'n tiental groepen).
En nog was het niet gedaan, ineens - ook op de Bosstraat - dook er 'n groep motorrijders op. Er kwam geen einde aan de groep, ze bleven komen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat het er minstens honderd waren.
Mijn laatste stopplaats was dan bij de bakker. We kunnen er weer twee dagen tegen. Dadelijk kijken we samen naar de volleybalwedstrijd van onze nationale mannenploeg tegen Finland. De uitslagen van de andere sporten zullen we straks wel zien in het tv-nieuws op Één (VRT). Fijne namiddag nog.
20 september vandaag, de laatste officiële zomerdag van 2025. En geloof het of geloof het niet, bij ons in Lanaken was het best nog zomers vandaag. Zo goed zelfs dat we het ons veroorloofd hebben om de bus te nemen naar Maastricht om daar te gaan tafelen. En zoals steeds, het was lekker. Ik at pladijs. In Nederland noemen ze diezelfde vis: schol.
Maar eens terug thuis wilde ik toch de opgenomen calorieën opnieuw kwijtspelen. Ik koos voor 'n wandeling die mij deels door het bos bracht en verder doorheen Gellik. Ik vertrok in Sparrendal waar nu de ook de leerlingen van het H.Hart College les krijgen in afwachting van de bouw van de nieuwe school. Zoals steeds zie je aan de bosrand verschillende paarden lopen. Ik nam het grote bospad tot aan de fietsweg Gellik - Zutendaal. Dit pad volgde ik tot in Gellik.
In Gellik waar de kerk op 'n helling ligt, ging ik die trapjes naar beneden richting de Wijerdijk. Bij de schaapjes stak ik de brug over om via het Louis Paul Boonpad terug te keren. In Briegden nam ik de kortste weg naar Lanaken-centrum. Ik wilde eens gaan kijken naar de belangstelling op de autovrije zaterdag in enkele straten.
De hele opzet was vooral gedaan voor de kinderen die naar hartelust konden spelen op de diverse springkastelen. De foto's heb ik overgenomen van bevriende facebookers.
Nu ik dit verslag maak, zie ik dat er deze week heel wat wandelkilometers zijn bijgekomen, vandaag ook meer dan 11 km. Gelukkig houden mijn verschillende wandelschoenen nog altijd stand, ik heb er nog geen in de vuilbak moeten zwieren. Nog ene fijne avond en zondag.
Als je niet mag fietsen op doktersbevel (mag geen stuur vasthouden met rechterhand), dan is 'n stevige wandeling 'n optie. Veel kon ik ten andere ook niet doen, behoudens vanmorgen naar de bakker te wandelen.
En gezien ik voorbije dinsdag 'n fameuze wandeling gemaakt had, zag ik dat vandaag opnieuw zitten. Ik had ergens diep weggestoken in mijn brein, nog 'n wandeling zitten die ook nog eens de revue mocht passeren: via Veldwezelt naar Maastricht en terug via Smeermaas.
En 'n flinke wandeling vraagt uiteraard 'n gedegen voorbereiding. In mijn rugzak stak ik 'n wafel, 'n banaan, wat peperkoek en uiteraard mijn portefeuille. Rond mijn nek hing ik het lint waarmede ik ook de 4-daagse v/d IJzer heb gewandeld en daaraan mijn blauwe drinkbus. Zo komt die ook nog eens uit de kast.
Ik vertrok via het park achter het voormalige college. Eind dit jaar wordt het gebouw afgebroken en er komt 'n nieuwe school. Daarna wandelde ik Briegden binnen en koos om naar Maastricht te gaan, doorheen de Holle Weg te gaan (oftewel de Winevenstraat). De Sint-Lambertuskerk van Veldwezelt is nog 'n vrij recente kerk, gebouwd tussen 1933 - 1936, vlak vóór WO II dus.
Even over de grens op de Via Regia, herinneren die twee zwaarden aan de doortocht van Hertog Alva in de 16de eeuw. Vandaag passeerde ik nog eens het Waldeckpark. Het Bastion werd aangelegd tussen 1688 en 1690. De kazematten werden al uitgegraven in 1575 en nadien ook nog eens in 1825. Dit diende allemaal ter verdediging van Maastricht.
Wat verderop in het Aldenhofpark zie je nog oude stadswallen en het standbeeld van musketier d'Artagnan. Eens daar voorbij begon ik toch 'n droge keel te krijgen, hoog tijd voor 'n pauze. En die plek vond ik op de Muntstraat in de Knijnspiep, een der oudste bruine kroegen van Maastricht. En die "La Trappe Epos" is er eentje van 0,0%, 'n lekker biertje. Het was vandaag vrijdag, dus marktdag in Maastricht en de stad wordt dan overrompeld door kooplustigen en toeristen. Je vindt dan ook op elke hoek van de straat muzikanten die 'n centje willen bijverdienen.
Terugkeren deed ik via de Noorderbrug en die paar woningen juist vóór de grens met Smeermaas. Met iets meer dan 19 km. kan ik voet zetten naast mijn wandeling van dinsdag. En ook nu weer heeft het mij weinig of geen moeite gekost. Ik heb alleszins weer 'n wandeling afgevinkt.
Morgen zijn we weer in Maastricht, maar dan om met ons twee ergens te gaan tafelen. Goed weekend.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Het is de hele voormiddag wat vochtig gebleven zonder echt te regenen. Nee, met dat weer was het niet aangenaam om te gaan fietsen, toch zeker niet naar Val Dieu. Het zou 'n kleine 80 km. geweest zijn en met de duisternis die al vroeg begint te vallen, zou ik niet tijdig terug thuis geraakt zijn. Als binnen enkele weken het uur nog eens verzet wordt, zal het helemaal gedaan zijn met langere ritten, tenzij ik al in de voormiddag kan vertrekken. 
De brasserie ligt twintig meter over de grens op grondgebied van Opgrimbie.
Via Bemelen, de Noorderbrug in Maastricht en Smeermaas, keerde ik terug naar huis. En nee, deze keer geen afsluitend drankje. Ik was wat laat, het was al 17u20, tijd dus om de benen onder tafel te steken. Die douche kon nadien ook nog. Dadelijk wat tv kijken, 'n programma van Canvas van gisterenavond. Slaap wel. 
Ik ben Eddy Meuris