aantal stappen: 1.999.107 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 168
aantal fietstochten: 100
Zoeken in blog
21-09-2025
Wandeling op het gemak.
De zondagvoormiddag is bij uitstek het moment dat vele sporters naar buiten komen. Dat was vandaag niet anders, ik heb vele fietsers en wandelaars gezien. Mijn brood en broodjes waren besteld bij de bakker, die moest ik dus gaan afhalen.
Ik vertrok via de Stationsstraat en de Tongersesteenweg naar het Albertkanaal. Foto's maken van de ijzeren spoorwegbrug, dat zit er nu eenmaal ingebakken, dus ook vandaag doe ik er weer enkele cadeau. Het weer viel best mee vandaag al had ik natuurlijk wel 'n jas moeten aandoen. Er was genoeg wind maar niet in die mate dat ik wegwaaide.
In Gellik zie je - zoals al meermaals gezegd - vele paarden. Op de Kewithdreef besloot ik vandaag terug te keren langs de Kewithstraat, ik had alle tijd. Vóór 12u00 moest ik bij de bakker geweest zijn. Op het verlengde van de Kewithstraat kwamen plots heel wat wandelaars afgestapt, allemaal rechtsop draaiende, richting de bossen van Gellik. Ook op de Bosstraat wandelden en jogden tientallen sportievelingen, allemaal komende van Sparrendal. Tussendoor zag ik diverse groepen wielertoeristen (zag vandaag toch zeker 'n tiental groepen).
En nog was het niet gedaan, ineens - ook op de Bosstraat - dook er 'n groep motorrijders op. Er kwam geen einde aan de groep, ze bleven komen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat het er minstens honderd waren.
Mijn laatste stopplaats was dan bij de bakker. We kunnen er weer twee dagen tegen. Dadelijk kijken we samen naar de volleybalwedstrijd van onze nationale mannenploeg tegen Finland. De uitslagen van de andere sporten zullen we straks wel zien in het tv-nieuws op Één (VRT). Fijne namiddag nog.
20 september vandaag, de laatste officiële zomerdag van 2025. En geloof het of geloof het niet, bij ons in Lanaken was het best nog zomers vandaag. Zo goed zelfs dat we het ons veroorloofd hebben om de bus te nemen naar Maastricht om daar te gaan tafelen. En zoals steeds, het was lekker. Ik at pladijs. In Nederland noemen ze diezelfde vis: schol.
Maar eens terug thuis wilde ik toch de opgenomen calorieën opnieuw kwijtspelen. Ik koos voor 'n wandeling die mij deels door het bos bracht en verder doorheen Gellik. Ik vertrok in Sparrendal waar nu de ook de leerlingen van het H.Hart College les krijgen in afwachting van de bouw van de nieuwe school. Zoals steeds zie je aan de bosrand verschillende paarden lopen. Ik nam het grote bospad tot aan de fietsweg Gellik - Zutendaal. Dit pad volgde ik tot in Gellik.
In Gellik waar de kerk op 'n helling ligt, ging ik die trapjes naar beneden richting de Wijerdijk. Bij de schaapjes stak ik de brug over om via het Louis Paul Boonpad terug te keren. In Briegden nam ik de kortste weg naar Lanaken-centrum. Ik wilde eens gaan kijken naar de belangstelling op de autovrije zaterdag in enkele straten.
De hele opzet was vooral gedaan voor de kinderen die naar hartelust konden spelen op de diverse springkastelen. De foto's heb ik overgenomen van bevriende facebookers.
Nu ik dit verslag maak, zie ik dat er deze week heel wat wandelkilometers zijn bijgekomen, vandaag ook meer dan 11 km. Gelukkig houden mijn verschillende wandelschoenen nog altijd stand, ik heb er nog geen in de vuilbak moeten zwieren. Nog ene fijne avond en zondag.
Als je niet mag fietsen op doktersbevel (mag geen stuur vasthouden met rechterhand), dan is 'n stevige wandeling 'n optie. Veel kon ik ten andere ook niet doen, behoudens vanmorgen naar de bakker te wandelen.
En gezien ik voorbije dinsdag 'n fameuze wandeling gemaakt had, zag ik dat vandaag opnieuw zitten. Ik had ergens diep weggestoken in mijn brein, nog 'n wandeling zitten die ook nog eens de revue mocht passeren: via Veldwezelt naar Maastricht en terug via Smeermaas.
En 'n flinke wandeling vraagt uiteraard 'n gedegen voorbereiding. In mijn rugzak stak ik 'n wafel, 'n banaan, wat peperkoek en uiteraard mijn portefeuille. Rond mijn nek hing ik het lint waarmede ik ook de 4-daagse v/d IJzer heb gewandeld en daaraan mijn blauwe drinkbus. Zo komt die ook nog eens uit de kast.
Ik vertrok via het park achter het voormalige college. Eind dit jaar wordt het gebouw afgebroken en er komt 'n nieuwe school. Daarna wandelde ik Briegden binnen en koos om naar Maastricht te gaan, doorheen de Holle Weg te gaan (oftewel de Winevenstraat). De Sint-Lambertuskerk van Veldwezelt is nog 'n vrij recente kerk, gebouwd tussen 1933 - 1936, vlak vóór WO II dus.
Even over de grens op de Via Regia, herinneren die twee zwaarden aan de doortocht van Hertog Alva in de 16de eeuw. Vandaag passeerde ik nog eens het Waldeckpark. Het Bastion werd aangelegd tussen 1688 en 1690. De kazematten werden al uitgegraven in 1575 en nadien ook nog eens in 1825. Dit diende allemaal ter verdediging van Maastricht.
Wat verderop in het Aldenhofpark zie je nog oude stadswallen en het standbeeld van musketier d'Artagnan. Eens daar voorbij begon ik toch 'n droge keel te krijgen, hoog tijd voor 'n pauze. En die plek vond ik op de Muntstraat in de Knijnspiep, een der oudste bruine kroegen van Maastricht. En die "La Trappe Epos" is er eentje van 0,0%, 'n lekker biertje. Het was vandaag vrijdag, dus marktdag in Maastricht en de stad wordt dan overrompeld door kooplustigen en toeristen. Je vindt dan ook op elke hoek van de straat muzikanten die 'n centje willen bijverdienen.
Terugkeren deed ik via de Noorderbrug en die paar woningen juist vóór de grens met Smeermaas. Met iets meer dan 19 km. kan ik voet zetten naast mijn wandeling van dinsdag. En ook nu weer heeft het mij weinig of geen moeite gekost. Ik heb alleszins weer 'n wandeling afgevinkt.
Morgen zijn we weer in Maastricht, maar dan om met ons twee ergens te gaan tafelen. Goed weekend.
De opdracht die ik mij vandaag gegeven heb zit er weer op, zij het dat ik er niet ongeschonden uitgeraakt ben. Er was wat snoeiwerk te doen, drie grote lavendelstruiken en 'n ligusterhaag. Normaal heb ik één keer per jaar hulp bij het snoeiwerk - en dat is echt veel werk - maar nu diende enkel die ligusterhaag gesnoeid te worden. Dat klusje kon ik zelf wel aan. Het was wel regelmatig "laddertje op - laddertje af - en daar liep het op 'n bepaald moment mis.
Ik gebruik 'n trapladder met bovenaan 'n inklapbare dek om op te staan. Bij een van die handelingen om de ladder open te klappen, sloeg ik met de volle hand op dat bovenste dek. En je kunt het al raden, deze kerel raakte met zijn vel geklemd tussen de twee beweegbare stukken. Gevolg: 'n diepe snee. Ik ben er mee naar de dokter moeten gaan. Het was gelukkig enkel de opperhuid die open lag, de diepere huid was ongeschonden. De wonde diende dus niet genaaid te worden. Maar druk zetten op de wonde, is enkele dagen uit den boze, dus fietsen is verboden. Maar ondanks al deze beslommeringen heb ik mijn snoeiwerk tot 'n goed einde gebracht, het snoeisel is zelfs volledig opgeruimd.
Niet fietsen, dan maar wandelen. Ik vertrok via de Neerharenweg naar Neerharen. Het is nog de meest authentieke deelgemeente van Groot-Lanaken. Ook hier heb je diverse kapelletjes en mooie bomen. En niet te versmaden, café Mesjeu voor 'n lekker biertje, mijn merk.
Terugkeren deed ik via het kanaal. Je hebt eerst de Zuid-Willemsvaart en dan aan de kanaalkom, het Verbindingskanaal of het kanaal Briegden-Neerharen. Graffiti zal wel overal te vinden zijn, in Lanaken is dat niet anders. En tenslotte in het Uilenspiegelpark zie je goed wat het gevolg is als er 'n kudde schapen heeft staan grazen.
Jammer maar helaas, maar morgen gaat mijn geplande fietstocht dus niet door. Het wordt 'n mooe wandeling.
Wie het zich soms afvraagt, nee, ... ik heb van die wandeling van gisteren - toch bijna 21 km. - niks overgehouden. Ik voel mij vandaag nog even fris en monter. De conditie is dus goed.
Vandaag heeft het wel even geduurd eer ik de deur uit kon. Bij momenten regende het, dan was het weer aan het miezeren, kortom, niet plezant om je kop buiten te steken. Na de pannenkoeken lukte het dan wel, het zou droog blijven.
Ik heb er 'n rustige wandeling van gemaakt, ik heb er mij zelfs niet voor omgekleed. Bezweet geraken was dus uit den boze. Ik vertrok doorheen het Uilenspiegelpark, de Stationsstraat en zo naar de fiets- en wandelbrug over het kanaal Briegden-Neerharen. Daar ging ik linksaf, de Industrieweg volgende tot in Tournebride.
Daar stak ik opnieuw het kanaal over. Langs de paarden wandelde ik Pietersheim binnen. Dikwijls zie ik daar mensen 'n foto maken van "ons boompje, De Veldmaarschalk". In feite is dat toch al 'n boom van 20 meter hoog. Je zou het niet zeggen als je de foto ziet. Aan het kasteel wordt al alles in gereedheid gemaakt voor aanstaande weekend, "Italië smaakt". Vervolgens kwam ik voorbij de sportvelden van Atla. Daar zag ik al reuzenzwammen de kop opsteken. De tijd van zwammen en paddenstoelen zit er aan te komen.
Ik verliet het domein via de speeltuin en de kinderboerderij. Een wandeling van iets meer dan 7 km. is natuurlijk niet te vergelijken met deze van gisteren, maar ik heb er evenzeer van genoten. Genieten doe ik ook nu met recent ontdekte muziek van Faun. Zij treden op met 'n vleugje Keltische folk en Middeleeuwse muziek, aangenaam om naar te luisteren. De laatste foto maakte ik vanuit mijn werkkamer. Ik vond die wolkenformatie bijzonder.
Morgen is het weer werkdag. Het zou droog blijven en er is nog het een en ander te snoeien. Daarna zal er nog 'n wandeling volgen. Vrijdag wordt het warmer en dan zal ik vermoedelijk te vinden zijn in de Abdij van Val Dieu, 'n mooie fietstocht tot ginder.
Mijn dag begon om 8u00 onder de vakkundige handen van de kapper. Daarna stond er 'n stevige wandeling gepland waarbij ik op het einde nog 'n extra lus maakte. Maar seffens meer hierover, het was 'n specialleke. Tja, wat doet 'n mens zich aan om al klokslag 8u00 bij de kapper te zijn. Je hebt dan wel nog de hele dag voor je, kan 'n argument zijn.
Maar nu mijn wandeling, ik had van de chef-kok de opdracht gekregen om mijn voorziene wandeling al te starten in de voormiddag, kwestie om het warme eten niet in het gedrang te brengen. Dat werd dus voor ene keer verschoven naar de vooravond.
Ik had het mij vandaag in mijn kop gestoken om 'n wandeling te maken, vertrekkende in de gemeente Beverst. Dit dorp is 'n deelgemeente van nu Bilzen-Hoeselt. Ik vertrok met de bus van 10u48 naar ginder en stapte uit aan de Sint-Gertrudiskerk. Deze kerk werd gebouwd in 1896.
Enkele kms. verder in Schoonbeek, 'n gehucht van de voormalige gemeente Beverst, staat het middeleeuws Waterkasteel. Sinds 1991 is het eigendom van Graaf Thierry de Hemricourt de Grunne. Ik kom er al eens per fiets langs, nu vandaag voor het eerst te voet. Wat verderop de straat zie je een van de vele straatkapelletjes. Deze werd gebouwd ter nagedachtenis van WO II. Ook in Schoonbeek, zie je die mooi uitgekapte uil.
Een paar passen verder begint dan het Munsterbos. Het is 'n natuurgebied van +/- 450 ha. Ik had verwacht dat de ondergrond er drassig zou zijn, zeker na die felle regenbuien van de laatste dagen. Maar niets was minder waar, het was er kurkdroog. In het bos heb je twee kapelletjes al ziet het eerste er meer uit als 'n klein kasteeltje. Het werd gebouwd na WO II met restanten van gebombardeerde monumenten uit de streek. Het tweede werd ook na WO II gebouwd op de plek waar leden van het Geheim Leger verbleven maar ook werden geëxecuteerd door de bezetter.
Opmerkelijk in het bos zijn de verschillende foto's die in 'n mooie kader werden opgehangen aan bomen. Het zijn foto's gemaakt in het bos, op sommige staan dieren op anderen dan weer de mooie natuur.
Eens het bos achter mij gelaten, trok ik de stad Bilzen binnen. Ik volgde gewoon het fietsroutenetwerk. Zo kwam ik verder nog door Eigenbilzen en Gellik. Normaal gezien zou het de hele namiddag droog moeten zijn geweest, maar helaas, in Eigenbilzen aan de brug ben ik moet gaan schuilen onder ene dikke boom. Datzelfde herhaalde zich wat verderop in Gellik. Aan de kerk vond ik het welletjes en ben daar café De Oude Hoeve binnengespurt. Maar goed dat ik er tijdig was want 'n felle bui trok over Gellik.
En om terug te komen op dat extra lusje, tijdens mijn pauze in Gellik zag ik dat er 14,5 km. op de teller stond. Gezien ik nog geen enkele hinder ondervond van wat dan ook, besloot ik te gaan voor de 20 km. Met wat puzzelwerk in de terugkeerroute moest dat lukken. Ik wandelde naar het Albertkanaal en keerde terug via de sluis van Lanaken. In het centrum heb ik geen pauze meer gehouden, thuis vond ik 'n lekker warm bad veel belangrijker. Nu ik dit verslag aan het afronden ben, kijk ik met veel plezier terug op die mooie wandeling. En tot hier toe heeft deze mens nergens last van, geen spierpijn noch andere bekommernissen. Tot morgen.
Ondanks de stevige wind, ben ik toch gaan wandelen. Uiteraard zat fietsen er niet in met 5 bfr. Vanmorgen ben ik eerst naar de bakker geweest met enkele foto's in het Uilenstraatje. Daarna ging ik de deur uit voor 'n iets langere wandeltocht.
Ik vertrok langs de Pastoorslindestraat waar die gieters mijn aandacht trokken. Daarna wandelde ik doorheen de Kounterstraat met die scheef getrokken bomen. Je ziet direct vanwaar de meeste wind komt. Vandaag ben ik nog eens het oude spoor overgestoken. Vervolgens ging ik onder de tunnel door richting het kanaal.
Langs het water wandelen, dat is mijn lange leven, ik kan daar zo van genieten. En aan de sluis lukt het meestal om er 'n mooie foto te maken. Terugkeren deed ik via het Culturele Centrum, de Broekstraat en de Wijngaardstraat.
Vooral terug naar huis wandelen was 'n opgave met de wind pal op kop. Nee, gelukkig had ik het niet in mijn hoofd gezet om te gaan fietsen, dat zou nogal duwen geblazen zijn. Voor morgen plan ik 'n langere wandeling. Hopelijk gaan de weergoden ermee akkoord.
Ik had vandaag maar één doel, de 6.000 fietskms. overschrijden. Ja, 'n mens mag wel eens pralen met zijn prestaties. Een leuke bijkomstigheid was het feit dat het mijn honderste fietstocht was dit jaar. Op zondagvoormiddag heb ik niet veel bijzonders te doen, er is geen krant en in de hof werken, dat zag ik niet zitten. Het werd dus 'n fietstocht met het beoogde doel.
Ik vertrok naar Veldwezelt om daar de grens met Maastricht over te steken. Op de brug is er altijd 'n mooie foto te maken met die bloemen. In Maastricht ben ik gestopt aan het Waldeckpark. Het is 'n oase van rust. Het werd aangelegd in 1920 rondom bastion Waldeck, onderdeel van de vestingwerken rond Maastricht.
Wat verderop zie je die speciale muurschildering. En heb je 'n fiets nodig, ... ze staan er voor het grijpen. Veel terrasjes zaten al goed vol, Maastricht is dan ook 'n echte toeristenstad. Niet alleen Belgen komen er graag, ook veel Duitsers.
Eens Maastricht achter mij gelaten, fietste ik doorheen Smeermaas. Daar zag ik aan de Maas 'n solitair wild paard grazen. Meestal doen ze dat in groep, maar dit paard was op zijn eentje, ver van de kudde. Terugfietsen deed ik doorheen Hochter Bampd, het kapelletje in Herbricht en Oud-Rekem.
Op de Neerharenweg is Stoeterij Zangersheide alles al in gereedheid aan het brengen van het jaarlijkse evenement, later deze maand.
Ik fietste niet ver, maar die 6.000 kms. zijn overschreden, op naar de 7.000, het doel voor dit jaar. In de namiddag zijn we met ons twee nog de plaatselijke horeca gaan ondersteunen. Op het terras hebben we ons niet gewaagd, gewoon binnen achter het glas met zicht op buiten. Tot morgen alweer.
Zaterdagavond, 18u57, 'n kleine wolkbreuk boven Lanaken. Nu ik dit verslag aan het maken ben, kan ik bijna niet naar buiten kijken door de felle regen en het gedonder. Gelukkig bleef het de rest van de dag droog, maar seffens meer hier over.
Eerst even 'n klein verslag over gisterenavond, we vierden het 50-jarig huwelijk van 'n schoonzus en haar man. In de loop van de avond hebben we met alle genodigden 'n lied gezongen in het plat Lanakers waarbij ik de tekst had vertaald naar ons dialect. Hoogtepunt van de avond was echter 'n lied met gelukwensen voor de verjaardag van 'n andere schoonbroer. Klokslag middernacht hebben we met zijn allen gezongen. Eerst had de jarige niet door dat het voor hem bestemd was, hij deed jolig mee met de bende, armen in de lucht en zwaaien maar, tot .... zijn euro viel en hij tot de consternatie kwam dat het allemaal voor hem te doen was. Daar gaat in de familie nog lang over nagepraat worden.
Klein minpuntje - voor ons dan toch - het was al 23u30 eer het dessert op tafel kwam, voor ons beiden véél te laat. De nachtrust was dan ook navenant.
Maar niet geklaag, ik wilde vandaag gaan fietsen. Hubert heb ik meegevraagd maar hij vond het weer te winderig en onstabiel. Nu ja, als ik iets in mijn kop zet, dan moet dat gebeuren. Ik wilde vandaag 'n nieuw stuk van de fietssnelweg F75 tussen het station van As en het stadion van KRC Genk gaan verkennen. De rit had ik zo gemaakt dat ik eerst de Litzberg in Lanklaar over moest.
Ik vertrok via de Zuid-Willemsvaart naar Eisden. Daar begint aan de voormalige kolenmijn die mooie route naar "fietsen over het water". En dat kleine bouwsel onderweg, het is mij nog altijd niet duidelijk wat daar de bedoeling van was, waar het voor gediend heeft ...??? Onderweg zag ik heel veel deelnemers aan de Kennedymars die vandaag gewandeld werd.
Op dat ponton was het rustig vandaag, ik had alle tijd voor wat foto's. En dan heb je die Litzberg, het is maar 'n korte helling maar wel met ene stevige knik met percentage's boven de 11%. Het was dan ook niet onlogisch dat ik enkel fietsers tegemoet reed, fietsers die van As kwamen en die de helling niet op moesten.
In As ben ik dan die fietssnelweg gaan verkennen. Het is 'n straat te vergelijken met 'n gemiddelde dorpsstraat, toch zeker bekeken in de breedte, zij het dat er enkel fietsers en brommers tot 25cc op mogen. Ik fietste door tot aan KRC Genk.
Terugkeren deed ik via de oude mijngebouwen van Waterschei, fietsen door de bomen aan de Molenvijvers in Genk en Kattevenne. Mijn korte pauze nam ik in Zutendaal. Vervolgens fietste ik nog naar Bilzen, de Brugstraat op, dan naar Veldwezelt en tenslotte naar Maastricht. In het Cultuurcafé sloot ik mijn fietstocht af met mijn gebruikelijke merk.
Het was 'n mooie rit, iets meer dan 75 km. en die wind, ja, het waaide stevig, maar ... so what? Het bleef droog en dat was het belangrijkste. Uiteraard heb ik ook de wind al eens in de rug gehad, vooral bij het vertrek en onderweg ben ik meerdere keren gepasseerd door het bos. Nog ene fijne avond en ene plezante zondag.
Het was vandaag goed plannen om gedaan te krijgen wat ik allemaal wilde doen. Enerzijds mijn dagelijkse start van de dag, het invullen van de sudoku's in de krant - te beginnen met de moeilijkste - nadien nog wat werken in de tuin om tenslotte nog 'n wandeling te maken. Met het afsluiten van dit verslag zit mijn dag er nog niet op, het speciaalste volgt nog, seffens de benen onder tafel steken. Een mijner schoonzussen en haar man vieren vandaag hun 50-ste huwelijksverjaardag.
Het was droog vandaag en ik kon dus 'n ruime wandeling maken. De wind was wel strak, maar dat kon de pret niet bederven. Ik vertrok langs de schaapjes in het Uilenspiegelpark. Vervolgens wandelde ik naar Smeermaas waar ik nog 'n ontmoeting had met enkele mijner vroegere medewerkers, Henk en Angèle. Het doel van vandaag was om doorheen de Kanaaldijk te wandelen, het wandelpad langs de Zuid-Willemsvaart.
Eerst kom je die mooie oude woning tegen en daarna passeerde 'n schip. Als je wat lengte hebt, kun je over 'n muurtje het kasteel van Hocht zien liggen. Spijtig genoeg heb ik geen zoomlens op mijn gsm. Ik wandelde tot aan de sluis van Neerharen. Daar ging ik rechtsaf, de Heirbaan in. Dat is een van de meest authentieke straten van Neerharen en zelfs dus van Groot-Lanaken.
Terugkeren deed ik via de Neerharenweg en het kapelletje op de hoek van de Waterstraat en de Henri Dunantstraat. En morgen, ... mogelijk 'n fietstocht als het droog blijft. Het zal alleszins goed plannen zijn hoe ik mijn route zal bepalen, het zal 4 bfr. wind zijn.
En seffens, 'n groot familiefeest, veel getater, eten en drinken. Hopelijk vallen de ogen niet dicht, wij zijn dat niet meer gewoon om lang wakker te blijven. Doorgaans liggen we uiterlijk om 22u30 in bed.
Na die mooie fietstocht van gisteren, was het vandaag 'n stuks kalmer. Kalmer in die zin dat er nu weinig of geen energie verbruikt werd. Ik heb bewust rustig gewandeld, af en toe eens blijven stilstaan, 'n babbel onderweg met 'n vriend en naar de bakker om brood te kopen.
Ik vertrok vandaag via de Sprokkelstraat het bos in. Het is goed te zien dat het de afgelopen dagen goed geregend heeft. Ik heb in het bos enkel wat hoofdwegen gevolgd, aan kleine paadjes heb ik mij niet gewaagd. Zo kwam ik weer voorbij de paarden van Domein Zangersheide. Er liepen toch - zonder te overdrijven - wel 'n twintigtal paarden op hun weiden.
Aan de Neerharenweg stak ik de straat over, Pietersheim binnen. Ik nam vandaag de afslag links, de grote dreef die begint aan die oude toegangspilaren. Daar ging ik rechtsaf om terug te keren via het kanaal Briegden - Neerharen. Mijn laatste foto maakte ik op het Kerkplein met de kerk en het gemeentehuis. In het park had ik nog ene babbel met vriend en voormalig medewerker op de Post, Jean-Marie.
Verder was het vanmorgen uitkijken naar onze krant. Doorgaans zit die al in de bus als ik omstreeks 7u20 naar buiten ga. Nu was het pas rond de klok van 8u30 dat de bezorger ze in de bus stak. Daarna hebben we ons nog verder gekweten van onze herfstschoonmaak. Volgende week doen we verder.
En het weer ...? Af en toe scheen de zon, regelmatig viel er 'n druppel en de wind, ik denk 4 bfr., krachtig dus. Maar al bij al, viel het nog mee, het had erger gekund. Ik heb gewandeld en dat is het belangrijkste.
Het is mogelijk vandaag de laatste mooie dag geweest van de zomer, het was dus de moeite om er ten volle van te genieten. En gezien er niet al te veel wind was, zag ik 'n mooie fietstocht wel zitten. Het doel was om weer wat bergjes op te rijden.
Ik vertrok via Neerharen, Herbricht en Uikhoven naar het veerpont in Uikhoven. Daar wilde ik de Maas oversteken. Het was er maar rustig vandaag, we waren slechts met drie, 'n koppel uit Enschede en ikzelf. Dat koppel was met vakantie in onze regio.
Eens aan de overzijde van de Maas, kreeg ik de eerste helling onder de wielen, de Hussenberg in Geulle. Daarna volgde de Waterval in Meerssen. Vervolgens kwam ik vandaag weer in Valkenburg. Het was er 'n stuk rustiger dan verleden zaterdag. Ook nu reed ik de Daalhemmerweg op, deze keer zonder oponthoud van wie of wat dan ook.
Wat verderop in het gehucht Wolfshuis, horende bij Eijsden-Margraten, staat de van Tienhovenmolen. Deze beltmolen is van 1855. Nadien volgde 'n stevige afdaling in Cadier en Keer. Met 15% worden de remblokjes goed getest. Een van de volgende ritten moet ik die Öreberg toch nog eens omhoog fietsen. En aan die grote spiegel lukte het niet om er zomaar voorbij te rijden, de fietser wilde absoluut in beeld komen, ha - ha - ha.
In Sint-Geertruid vond ik tijd om 'n korte pauze te nemen in restaurant Breakaway. De appelcake smaakte. Tegenover het restaurant staat dat beeld van 'n schutter. In het gehucht Withuis, ook horende bij Eijsden-Margraten, diende ik te beslissen langs welke weg ik zou terugkeren, rechtstreeks via Maastricht of met 'n ommetje via Moelingen, Lanaye en Kanne. Het is het laatste geworden, ik had nog tijd, het weer was goed en er was nog totaal geen energieverlies. Aan die bordjes in Lanaye kun je rechts het veer nemen over de Maas naar Eijsden, ik ging gewoon rechtdoor naar Kanne waar ik de Muizenberg nog eens ben opgereden.
In Lanaken ben ik als afsluiter nog ene lekkere Duvel gaan drinken. Thuis nam ik 'n snelle douche om vervolgens met ene grote honger, de benen onder tafel te steken. Wat de volgende dagen gaan geven, ... vooralsnog niet veel goeds, regen en veel wind. Het zal dus uitkijken zijn naar 'n droog moment om te gaan wandelen. Slaap wel.
Het had erger gekund, ... die regen bij ons in Limburg. Vanmorgen was het goed nat maar onze slaap hebben wij er niet voor gelaten. In de voormiddag heeft het nog goed geregend en ook in de namiddag bleef het niet droog. Maar als ik de weerman mag geloven, zijn we er nog goed van afgekomen.
Het plan was dat ik vanavond om 18u30 op de kleinzoon moest gaan passen. De mama en de papa werden op school verwacht voor 'n eerste bespreking met de juf over het functioneren van onze Arne in zijn klasje. Gelukkig bleef het op de heen- en de terugweg droog. Veel foto's heb ik niet genomen, daarvoor was de afstand te kort. Ik vertrok langs de rechterzijde van het Albertkanaal en kwam langs de linkerzijde terug (daar werden de foto's gemaakt).
Vandaag heb ik op facebook (groep: je bent van Lanaken) enkele afbeeldingen geplaatst mbt. Pietersheim, ons wandelgebied bij uitstek. Op 'n oude Villaretkaart uit 1745 is te zien dat het voormalige domein beschikte over weelderige tuinen.
Voor de rest heb ik vandaag veel achter (of is dat vóór) mijn pc gezeten. Mijn andere blog heb ik nog eens geactiveerd. Dit blog is in feite 'n opsomming van kwartierstaten van mijn ouders en hun voorouders. Een kwartierstaat bestaat uit 'n persoon, ouders (2), grootouders (4) en overgrootouders (8). Dit blog vind je onder de naam "Eddy".
Morgen, bij leven en welzijn ... en droog weer, met niet te veel wind, ga ik fietsen.
Dag vriendinnen en vrienden, uiteraard heb ik mij vandaag sportief bezig gehouden - één mooie wandeling - maar het doel van vandaag was in feite om te achterhalen wat de oorzaak is van 'n pieptoon als ik fiets met mijn stadsfiets. En nee, het heeft niks met mijn knieën te maken noch met eventuele muizen die in een der kaderbuizen zouden zitten. Het is 'n vervelend geluid en je wordt er horendol van als je wat kms. wil fietsen. Een van mijn schoonbroers is 'n voormalig fietsenmaker en heeft nog heel wat materiaal in huis om dat eens na te zien. Het voorwiel werd volledig gedemonteerd en opnieuw ingevet. Vooralsnog leverde het geen resultaat op. Mogelijk ligt het euvel aan het achterwiel. Maar dat is dan weer voor ene volgende keer.
De wandeling dan, die maakte ik in de voormiddag. Eerst diende ik iets te posten om vervolgens mijn wekelijkse wandeling naar Pietersheim te maken. Ik heb er nooit bij stilgestaan, maar toch zeker één keer per week, vind je mij terug in Pietersheim. Het is daar altijd zalig om te wandelen, de wind die door de bomen ruist, de vele vogels die je er ziet - vandaag oa. 'n reiger - en gewoon de rust van de natuur.
Via enkele brugjes maakte ik nog ene foto van het kasteel en een van die houten figuurjes die je overal ziet in Pietersheim. Terugkeren deed ik via de Drie Eikenstraat. Daar staat een der oudste woningen van Lanaken, 'n huisje gebouwd in 1896. Het is nu 'n vakantiewoning. Op het einde van mijn wandeling, in het Uilenspiegelpark, liepen de schapen wat onwennig kort bij mekaar.
Dat was het weer voor vandaag. Seffens nog wat profiteren van het goede weer, 'n beetje tuinieren.
Het was vandaag op zijn zondags, niks moet, alles mag. Ik moest sowieso mijn besteld brood gaan afhalen en de bib had mij laten weten dat ik één boek niet kon verlengen (vermoedelijk door iemand besteld). Mijn wandelroute was dus rap gemaakt, eerst naar de bib en dan naar de bakker.
In de bib heb ik toch nog 'n vers boek van het schap meegenomen. Ik wandelde dus eerst naar de Koning Albertlaan (naar de bib dus) en vervolgens via de Waterstraat en de Hoenderbroekstraat naar de bakker. Onderweg zag ik nergens 'n plek om 'n mooie foto te nemen. De enige foto's hierna, maakte ik in de bib.
In de namiddag zijn dochter en kleinzoon nog even op bezoek geweest en dadelijk gaat deze mens de zetel in. Nog wat sport kijken op tv.
En o ja, zij die mijn rit van gisteren nog niet bekeken hebben, ik ben er wel 'n beetje trots op. Mooie foto's, 'n prachtige kapel in Sittard en enkele nieuwe heuveltjes beklommen. Ik wist het zelf niet tot Strava mij te elfder ure dit bericht toestuurde.
Nog ene fijne avond en geniet nog even van het zonnetje.
Het Tom Dumoulin Park in Sittard was vandaag het doel van mijn fietstocht. Ik denk dat velen onder ons Tom wel kennen. Hij was 'n voormalig profwielrenner die geboren is in 1990 in Maastricht. Lang woonde hij in het Belgische Kanne. Zijn grootste prestatie is de eindzege in 2017 van de Giro, de Ronde van Italië. Het park dat naar zijn naam genoemd is, is in feite 'n oefenterrein voor aankomende renners. Het is ook dikwijls de aankomstplaats voor wegritten. Je kunt er oa. oefenen op 'n helling met 'n stijgingsprecentage van 22,5% Ik kwam er vandaag nog steeds boven, er zit nog jus in de benen, zij het dat het wel uit het zadel was en stoempend op de pedalen.
Maar ik ga beginnen bij het begin, mijn vertrek uit Lanaken. Ik vertrok via de Zuid-Willemsvaart om vervolgens de richting van de Maas uit te gaan. In Vucht, 'n dorpje horende bij Maasmechelen, wordt nog altijd herdacht dat op 10/1/1940 'n Duits vliegtuig daar 'n noodlanding moest maken met de plannen voor de aanval op de Lage Landen in hun bezit. Daarna ging ik in Meeswijk de Maas over, ik was niet alleen, zeker 'n vijftiental fietsers hadden hetzelfde idee.
In Geleen zag ik 'n tractor 'n grote overdekte kar vooruittrekken. De kar was gevuld met 'n bende jolige gasten, allemaal met 'n pint in de hand. Ik vermoed dat een van die mannen 'n aanstaande bruidegom is en op deze manier zijn vrijgezellenleven afsluit. Daarna kwam ik voorbij aan het voetbalstadion van Fortuna Sittard. Zij spelen in de Ned. eredivisie.
En dan het Tom Dumoulinpark dat juist naast het veld van Fortuna ligt. Ik heb er enkele rondjes gereden oa. ook op die steile helling. De blikvanger van mijn fietstocht zou uiteindelijk de Sint-Rosakapel worden in Sittard. Zelden heb ik zo 'n mooie kapel gezien. Ze werd gebouwd in 1675. Verschillende toeristen waren er ook foto's aan het nemen. Een woord: prachtig. Elke laatste zondag van augustus trekt er 'n processie naar toe.
Pauzeren deed ik in Oirsbeek. Vlaai, koffie en cola voor 9,80 euro, 'n koopje. Het volgende prachtige gebouw op mijn tocht was het kasteel van Hoensbroek. De oudste delen stammen uit 1360. De gemeente huurt tegenwoordig het kasteel en er is momenteel 'n museum in ondergebracht. En het hield niet op met kastelen. In Voerendaal ben ik even afgestapt om 'n foto te maken van Kasteel Ter Vieren. Het is van 1364 en oorspronkelijk was het 'n klooster. Het is nu in het bezit van de adelijke familie De Marchant et d'Ansembourg.
Meer foto's kon ik niet maken, mijn max van 18 was al bereikt. Mijn terugweg maakte ik via Valkenburg en foto's maken was daar helemaal onmogelijk wegens de geweldige drukte. Op de Daalhemerweg, 'n flink oplopende straat, had ik vandaag het genoegen in het spoor te zitten van 'n dure Porsche. Door de vele toeristen in Valkenburg en het tegemoet komende verkeer, kon die Porsche maar stapvoets vooruit geraken. Ik heb dus enkele minuten 'n heuse snelheidsduivel kunnen volgen.
Thuis in Lanaken heb ik mij nog ene lekkere Duvel laten smaken en ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn verslag. Tot morgen.
Deze voormiddag zijn we met ons twee aan de herfstschoonmaak begonnen. Hierdoor kon de kok natuurlijk haar ding niet doen, maar geen nood, er zijn elders ook nog altijd goede koks. En we hebben het ons dus laten smaken. De wandeling begon dus na thuiskomst.
Vandaag wilde ik nog eens de velden van Gellik gaan verkennen, dat was al 'n heel tijd geleden dat ik er nog eens te voet was. Ik vertrok via de Boonakkerstraat waar vriend Paul (ook mijn voormalige medewerker bij de Post) langszij kwam gefietst. We hebben gaandeweg, heel wat afgebabbeld.
Aan de brug in Gellik ging ik linksaf om vervolgens de 1ste weg rechts te nemen, naar de velden van Gellik. Je hebt er 'n wijds overzicht met oa. de kerk van Eigenbilzen op de achtergrond (is wel 'n minder kwaliteitsvolle foto). Daarna ging ik linksaf, de nrs. van het fietsroutenetwerk volgend. Ik nam de route nr. 11. In de velden kom je echt tot rust, de natuur kruipt tot diep onder je vel, zalig. In de verte, de kerk van Veldwezelt.
Eens op de Kiezelweg in Veldwezelt, volgde ik de grote weg tot Briegden waarna ik voorbij de voormalige Sappi, doorwandelde tot aan de trapjes aan de Montaigneweg. De laatste foto heeft mij enigzins verrast, dat beeld aan de kunstgalerie had ik nog niet gezien.
Dat was het weer voor vandaag, weer 'n plus-12 km. wandeling. Morgen wordt er gefietst.
Vandaag heb ik de vaste gewoontes aangehouden, in de voormiddag buiten aan 't werk - en niet zo maar 'n klein beetje - en in de namiddag 'n stevige wandeling. Nee, de haag diende weer eens gesnoeid te worden en ook onze haagbeukboom diende hetzelfde lot te ondergaan. Daarna heb ik ons gazon nog afgereden. Achteraf beschouwd, ... wat 'n mens op 'n paar uur allemaal gedaan krijgt. Snoeien, opruimen, materiaal wegbergen ...
In de namiddag was het dan tijd voor 'n stevige wandeling. De bedoeling was om vanuit Maastricht via Veldwezelt terug te wandelen. De route zou 'n deel van het fietsroutenetwerk zijn: 1 - 3 - 11 - 131. Ik nam de bus van 13u18 tot op de Markt in Maastricht. Daarna wandelde ik over het O.L.Vrouweplein met de gelijknamige Basiliek.
In Maastricht zie je nog heel veel versieringen boven de toegangsdeuren. Deze woning is van 1737. De woning zelf in zijn geheel, was spijtig genoeg geen foto waard. Op dezelfde straat kwam ik nog voorbij de St. Annakerk, gebouwd in 1964. Wat verderop werd al reclame gemaakt voor de Heilige Sint. Het is pas 4 september maar de Sint wordt al aangekondigd.
Op de grens van Maastricht en Veldwezelt ging ik rechtsaf, het fietspad volgend naar Lanaken/Smeermaas. Dit pad kronkelt langs de landsgrens. Eens aan de bedrijven aan het industriepark hebben ze recent 'n nieuwe grintweg aangelegd, lopende achter de bedrijven door. Ik wilde wel eens weten tot waar die weg mij zou leiden.
En die weg duurde en bleef duren, er kwam bijna geen eind aan tot .... ik ineens voor 'n voldongen feit stond, einde van deze weg. Wat nu??? Gelukkig zag ik 50 meter verder 'n man met zijn honden lopen tussen de bomen. Ik vroeg hem hoe ik verder kon en hij wees mij 'n smal pad van goed 30 cm. breed. Eens tot bij hem wist hij mij te zeggen dat ik langs rechts naar Maastricht kon en links naar Smeermaas. Ik dus links en honderd meter verder kwam ik uit op het oude niet meer gebruikte spoor. Ik heb dus effe aan spoorlopen moeten doen.
Uiteraard wist ik nu mijn weg en die voerde mij naar het Cultuurcafé voor ene frisse Duvel. Die had ik wel verdiend, na 'n tocht met wat avontuur. Tot morgen alweer.
Vandaag heb ik de rollen eens omgekeerd, ontspanning in de voormiddag, werken in de namiddag. Van 'n fietstocht was er weliswaar geen denken aan, daarvoor waaide het mij te hard, het werd 'n stevige wandeling.
Deze keer koos ik nog eens om 'n deel van de rode route te nemen, niet de kortbij gelegen stukken, maar het traject dieper in het bos. Ik vertrok hiervoor langs de Sprokkelstraat met die poort als laatste bewoonde stuk van de straat. Daarna was het gewone de rode pijlen volgen. Het is steeds op en af wandelen, vooral in het begin. Ik had uiteindelijk bijna 80 hoogtemeters. Dat de herfst er zit aan te komen, dat zie je aan de verkleuring bij vele varens.
Dat stuk van de rode route is zeer aangenaam, je hebt op 'n bepaald moment enkele mooie dreven, ongerepte natuur dus. En op sommige plekken staan rustbanken voor de wat ouderen onder ons.
Terugkeren deed ik via de paarden van Zangersheide en de houten vlonder achter de Kinderboerderij. In de namiddag was het dan wat werken geblazen in de tuin. Maar na enkele uurtjes heb ik het toch opgegeven, de wind floot mij wat te hard om de oren. Dadelijk plannen maken voor mijn volgende fietstocht. Dat zal vermoedelijk zaterdag zijn met 'n ritje naar Sittard om daar in het Tom Dumoulinpark wat rond te rijden.
Vandaag denk ik ook aan ons ma. Ze werd geboren op 3 september 1929 en is al vele jaren niet meer bij ons.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Het was vandaag vrijdag, dus marktdag in Maastricht en de stad wordt dan overrompeld door kooplustigen en toeristen. Je vindt dan ook op elke hoek van de straat muzikanten die 'n centje willen bijverdienen. 
Er was wat snoeiwerk te doen, drie grote lavendelstruiken en 'n ligusterhaag. Normaal heb ik één keer per jaar hulp bij het snoeiwerk - en dat is echt veel werk - maar nu diende enkel die ligusterhaag gesnoeid te worden. Dat klusje kon ik zelf wel aan. Het was wel regelmatig "laddertje op - laddertje af - en daar liep het op 'n bepaald moment mis. 
Ik ben er mee naar de dokter moeten gaan. Het was gelukkig enkel de opperhuid die open lag, de diepere huid was ongeschonden. De wonde diende dus niet genaaid te worden. Maar druk zetten op de wonde, is enkele dagen uit den boze, dus fietsen is verboden. Maar ondanks al deze beslommeringen heb ik mijn snoeiwerk tot 'n goed einde gebracht, het snoeisel is zelfs volledig opgeruimd. 
Ik ben Eddy Meuris