|
Voorwaar 'n straffe prestatie, al zeg ik het zelf. Die wandeling die ik vandaag maakte, mag gezien worden. Na de triomf van onze Remco gisteren in Kigali - waarbij hij toch maar eventjes Tadej Pogacar op zijn nummer zette - kon ik niet achter blijven, zij het dat mijn sportieve prestatie uiteraard nog niet aan de enkels komt van onze toprenner. Maar met 'n gemiddelde van 6,16 km/uur over 'n afstand van 18,79 km. mag ik toch pronken. Ik begin hoe langer hoe meer, goesting te krijgen in die langere wandeltochten. 
Gezien ik nog enkele dagen moet wachten eer ik terug kan (mag) fietsen, hou ik het dus bij wandelen. Deze wandeling werd mij gesuggereerd door mijn halve trouwboek. Neem de bus lijn 66 en ga tot aan het OPZ (Openbaar Psychiatrisch Zorgcentrum) in Rekem en begin daar je wandeling. Zo gezegd, zo gedaan. 
Iets verder dan de ingang van het OPZ komt het fietsroutenetwerk langs. Ik had mij dus op voorhand vergewist van de verschillende nrs. die ik diende te volgen. Eerst diende ik dat vernieuwde fietspad te nemen tot aan de grens met Opgrimbie. Daarna ging ik aan het kruispunt links af, de Weg naar Zutendaal. En ja, 10% = 10%, ook voor 'n wandelaar. Het was effe de kuiten testen. Bovenaan heb je 'n mooi vergezicht, 'n beloning voor iedereen die deze berg al beklommen heeft.
Eens de Duivelsberg achter mij gelaten, ging het richting Zutendaal. Je komt daar eerst voorbij dat blauwe bord met nr. 551 rechtsaf. Volg je die route, dan fiets je door de trekpleister "fietsen door de heide". Ik volgde gewoon nr. 252 naar Zutendaal. Maar wie Zutendaal zegt, zegt ook FN-Herstal, de munitiefabriek. En dat heb ik weer geweten. Langs de grote weg rechts, ligt namelijk het schietterrein waar de munitie getest wordt. Vandaag werd precies de zware munitie getest, het lawaai was alleszins overweldigend. 
In het centrum van "het groenste snoepje van Vlaanderen" zoals Zutendaal genoemd wordt, ben ik even gestopt voor 'n uitgebreide tas koffie. Terugkeren deed ik via de Mandelseweg, 'n fietspad doorheen de bossen. Daar passeer je oa. langs de Teerkenskapel. En paarden heb je wel overal. In het gehucht Besmer volgde ik gewoon de grote weg terug naar Lanaken. Mijn laatste foto nam ik op de Epesiastraat, dat was even spelen met de zon. 
Dergelijke wandeling maken op goed drie uur (3u03 om juist te zijn) - behoudens mijn korte koffiepauze en even blijven stilstaan om wat foto's te maken - dat is voor mij toch 'n opsteker, 'n bewijs dat het lijf nog lang niet versleten is. 
|
Lieve groetjes vanwege Annie & Rogier
Ik ben Eddy Meuris