|
Yes, het is gelukt. Ik ben vandaag gaan fietsen, en nee, niet zomaar 'n ritje, 'n heuse hellingenrit. Ik had er naar uitgekeken. Mijn wonde aan mijn hand is zo goed als hersteld - je ziet nog wel waar ik 'n diepe snee had - en dus mocht ik weer 'n stuur vasthouden. Het weer was goed deze namiddag en er was omzeggens geen wind. 
Deze voormiddag bleef het lang grijs en kil, maar meer dan naar de bakker wandelen had ik niet gepland. Ik heb dan nog wat geholpen bij de binnen-schoonmaak. Omstreeks 12u30 begon de zon voorzichtig te piepen, tijd dus om te vertrekken. 
Ik vertrok via Herbricht waar ze café Maasvallei aan het ontmantelen zijn. Het café gaat tegen de vlakte omdat de laatste eigenaar er in 2021 na 'n zware Maasoverstroming, er de definitief de brui aan gaf.  Wat verderop in Kotem zag ik nog enkele kajakkers op de Maas. In dit dorp reed ik via de autostrade België buiten, op weg naar Stein. Het is een der enige bruggen waarop je als fietser naast 'n autosnelweg kunt rijden. In de deelgemeente Elsloo zag ik die mooie uil. 
En dan kwamen er 'n hele trits dorpjes. In Nuth die vakwerkhuisjes, in Wijnandsrade zie je 'n mooi kasteel. De westelijke vleugel is van de 16de eeuw, de oostvleugel van de 18de eeuw. In het volgende dorp Klimmen, ben ik even gestopt om mijn banaan op te eten. De militairen van de 4-daagse v/d Ijzer, hadden ons het advies gegeven om de lege schillen gewoon in de natuur te droppen. Dat heb ik daar dan maar gedaan. Ook in Klimmen stopte ik voor het eerst aan de kapel, gewijd aan O.L.Vrouw Onbevlekt Ontvangen, gebouwd in 1956. 
In Voerendaal kwam ik langs één van de vier kastelen die de gemeente rijk is. Dit is kasteel Rivieren. Oorspronkelijk was dit 'n klooster. En dan mijn pauze, het was hoog tijd om iets extra binnen te krijgen. Na 'n gedwongen pauze door die vervelende blessure, was de conditie precies niet meer 100%. Die verschillende hellingen speelden natuurlijk ook hun rol.  In Valkenburg vond ik op 'n minder drukke straat 'n fijn terrasje. Koffie, kersenvlaai met slagroom en 'n cola zorgden voor de nodige energieboost.  Maar toen ik binnen moest gaan betalen, overviel mij het prachtige decor. Ik had ogen te kort om alles gezien te krijgen. Ik bevond mij in 'n pand waar 'n watermolen is ondergebracht, "de Oude Molen". De molen is van de 16de eeuw maar de huidige vorm is van 1860. De molen is nu 'n Rijksmonument. 
De zwaarste klim lag op de terugweg in Cadier en Keer, de Öreberg met 'n max. stijging van 16%, 'n onding.  Via Bemelen, de Noorderbrug in Maastricht en Smeermaas, keerde ik terug naar huis. En nee, deze keer geen afsluitend drankje. Ik was wat laat, het was al 17u20, tijd dus om de benen onder tafel te steken. Die douche kon nadien ook nog. Dadelijk wat tv kijken, 'n programma van Canvas van gisterenavond. Slaap wel. 
|
Ik ben Eddy Meuris