aantal stappen: 3.220.867 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 266
aantal fietstochten: 83
Zoeken in blog
03-11-2024
Mistwandeling.
Toen we vanmorgen de gordijnen opentrokken, zagen we het al direct, mist, en niet zo 'n klein beetje. Toen ik wat later naar de bakker ging, kon ik nauwelijks honderd meter ver zien. En toch ben ik na de voormiddagkoffie op pad gegaan, zo'n mistwandeling heeft ook zijn charme.
Ik vertrok via de sportoase waar vele kinderen aan het voetballen waren. Gelukkig spelen die ukken nog allemaal op kleine veldjes zodat de bal altijd zichtbaar bleef. Ik zag daar 'n bord hangen die de naam onthulde van het fiets- en wandelpad.
En die mist bleek in het begin toch hardnekkig, ook in de Kewithstraat waar ik toch dat paard mooi in beeld kreeg. Daar trok ik het bos in. Onderweg kwam ik nog enkele bekenden tegen, Anita en Maurice. Altijd leuk om te midden van het bos, ene gezellige babbel te hebben.
Terug aan de Bessemerstraat stak ik de weg over naar Parc Jocomo. Je kunt daar ene kortere weg binnendoor nemen zodat je niet moet wandelen langs de grote weg. Op het einde volgde ik nog even de rode route.
En dan heb je 'n mooie wandeling gemaakt, je bent bijna thuis, en dan krijg je toch maar weer 'n bron van ergernis te zien. Wie haalt het in zijn hoofd om 'n houten kastje zomaar naast de glasbollen te zetten en tien meter verder 'n opgerolde mat neer te smijten, deels ook nog op de openbare weg. Ik kan mij daar kwaad over maken.
Gisteren nam ik deel aan 'n digitale bevraging vanwege het gemeentebestuur. Zwerfvuil gaf ik aan als een van mijn voornaamste bekommernissen. Ik kan het weer alleen maar doorgeven in de hoop dat het opgeruimd wordt.
Seffens met de benen omhoog en naar de koers kijken.
Onze kleinzoon Arne werd vandaag 7 jaar, dat verdiende uiteraard 'n feestje. Hij mocht dus weer kaarsjes uitblazen, al was het aantal niet juist, maar wie let daar op ... ??
Ik ben dus in de voormiddag al gaan wandelen. Ik wilde nog eens naar de velden van Oud-Caberg gaan. Maar de grens oversteken, dat is vanaf einde deze maand 'n ander paar mouwen. Dan kan in principe de Nederlandse marechaussee alle grensovergangen controleren. De Nederlandse regering onder de onzichtbare leiding van Geert Wilders, heeft dat zo beslist. De grens die ik vandaag overstak, die zullen ze wel niet rap afzetten. Lanaken heeft met Maastricht drie officiële grensovergangen en twaalf niet-officiële (lees: veldwegen).
Ik vertrok vandaag via het Euromonument aan het Dienstencentrum. Daarna wandelde ik doorheen de Industrieweg waarbij ik het niet meer in gebruik zijnde spoor overstak. Vervolgens sloeg ik links af, naar Oud-Caberg. Aan dat ijzeren kruis nam ik de veldweg naar links om uit te komen aan het veldkapelletje.
Terugkeren deed ik met zicht op dat mooie koeienras en onder de spoorwegtunnel door. Die paar woningen daar, die stralen 'n gezellige rust uit, zeker als ze ook nog knuffels voor het raam zetten. Het is 'n kleine leefgemeenschap midden in de natuur.
Via de Grensstraat stapte ik terug naar Smeermaas en het centrum van Lanaken. Elke eerste zaterdag van de maand is er 'n dierenmarkt.
En dan in de namiddag, het feestje van Arne. Zeven jaar, ... wat vliegt de tijd. Hij is volop zijn tanden aan het wisselen, hij heeft nu 'n groot tochtgat in zijn mond, ha, ha, ha. Maar dat weerhield hem er niet van om van al dat lekkers op tafel te proeven.
Het tv-nieuws van vandaag laat ik aan mij voorbijgaan. Er zijn prettigere dingen in het leven.
Ik had de keuze deze namiddag, ofwel op mijn luie krent gaan zitten en naar de koers kijken op tv, of toch maar gaan wandelen. In de voormiddag hadden wij al ons Allerheiligenplicht gedaan, naar het kerkhof geweest en gaan kijken naar het graf van mijn ma en grootmoeder en naar het eregraf van mijn schoonouders. De vader van mijn vrouw was in WO II 'n erkend weerstander en krijgsgevangene. Sinds 'n aantal jaren werd ook haar moeder bijgezet in dit graf. Deze graven zullen altijd blijven bestaan als aandenken aan de verschrikkingen van beide wereldoorlogen. Daarna zijn we nog op familiebezoek geweest.
Maar na het eten, ben ik toch maar het bos ingetrokken. Ik vertrok via de Bessemerstraat naar de Lepelvormweg. Via camping San Lanaco ben je dan direct in het bos. Ik nam vandaag het hoofdpad omhoog naar ziekenhuis St. Barbara. Daar zag ik ook 'n klein boekenkastje staan.
Eens de grote weg over, kon ik aan de terugweg beginnen. Zwammen en paddenstoelen staan er overal. De gewone zwavelkop is blijkbaar 'n veel voorkomende zwam.
Terug tussen de mensen, zag ik vele blauwe zakken staan. Dat was me gisteren ook al opgevallen. Normaal wordt om de 14 dagen op vrijdag de pmd-zak opgehaald en de gft-container leeg gemaakt. Maar gezien het vandaag 'n feestdag is, verschuift alles één dag naar morgen. Maar de mens blijft 'n gewoontedier en denkt daar niet aan. Het begint meestal met één iemand op straat waarna de ganse straat zijn/haar voorbeeld volgt.
In het Uilenstraatje kon ik mij weer ergeren aan vandalisme. Een afgebroken spiegel en 'n winkelkar van Carrefour, werden zomaar gedumpt op de plek waar het zuiver regenwater van de riolering naar toe vloeit. Er was gisterenavond in het dorp 'n Halloweenparty en dan verveelt de jeugd zich blijkbaar.
Mijn dag was weer goed gevuld. Deze voormiddag heb ik twee spuitjes laten zitten in mijn armen, de griep- en Covidvaccinatie. Op het middaguur zijn we elders lekker gaan eten, parelhoenfilet met frietjes en dame blanche toe. En in de namiddag was ik dan toe aan 'n boswandeling.
Ik vertrok via 'n klein zijpad in het begin van de Asbeekweg. Op die manier was ik direct op de rode route. De bedoeling was die route 'n tijdje te blijven volgen. Het is niet de gemakkelijkste route, op sommige plaatsen is het maar smal, elders dan weer drassig en op één plek moet je de beek overstappen. Het is er wel schilderachtig.
Ik had wel het risico min of meer ingeschat, gezien het de laatste dagen niet meer geregend heeft, zou die drassigheid wel meevallen. En dat bleek ook zo, al heb ik toch verschillende keren mij letterlijk moeten vasthouden aan de takken van de bomen om niet weg te schuiven.
Maar eens terug op het hoofdpad in het bos, was het aangenaam wandelen. En ik was vandaag niet alleen. En die jas die ik aan had .... die was weer eens voor niks nodig.
Terugkeren deed ik via Domein Zangersheide, de kinderboerderij en die voortuin, volledig opgesmukt met Halloweenpoppen. Toen ik er stopte om mijn foto te maken, stopten ook enkele auto's om naar het schouwspel te kijken. Ten slotte nog ene korte babbel gehad met vriend Raymond. Weer effe bijgepraat.
Het is nog steeds wandelen met de klok in het achterhoofd, om de twee uur moeten mijn ogen gedruppeld worden, 8u00 - 10u00 - enz. Ik was op tijd thuis. Tot morgen, Allerheiligen.
Soms lukt het niet, 'n gewone wandeling maken. Vanmorgen moest ik naar de bakker en iets na het middaguur werd ik bij mijn oogarts verwacht voor 'n nieuwe controle. En naar 'n dokter gaan op afspraak, dat loopt altijd iets méér uit dan verhoopt. Geen erg, er komen nog mogelijkheden genoeg dit jaar om te wandelen - en hopelijk ook om te fietsen.
Gezien het warme eten dus verschoven is naar de vooravond, hou ik mij nu wat bezig met administratieve taken. Dat moet zo ook af en toe gebeuren.
Een korte wandeling dus vandaag (bakker en dokter), dan zijn er uiteraard geen foto's. Ik koos ervoor om die leemte in te vullen met wat oude postkaarten van Delft. Onze blogvrienden Jan en Elena wonen in Delft en omdat Jan mijn blog ook al eens in de picture heeft gezet, ben ik eens gaan zoeken in het enorme aanbod van postkaarten van zijn stad.
Delft had op 1 januari 2024 109.573 inwoners. Ze kregen in 1246 stadsrechten van Willem II. In 1584 werd Willem van Oranje er vermoord. Delft is vooral bekend voor zijn Delfst Blauw. Dat is faience (aardewerk) met blauwe decoratie.
Ik heb mij serieus moeten beperken in het aanbod van postkaarten, hopelijk vinden jullie ze mooi.
Het is altijd plezant als je mekaar goed verstaat, zeker als de fiets nog op stal moet blijven. Ik diende naar de bibliotheek te gaan en gezien dat nogal 'n gewicht (zes dikke boeken) is, bood mijn vrouw aan om mij achterna te fietsen met mijn en haar boeken. Ze had er zelf ook nodig. Mijn eerste foto maakte ik in de bib zelf, meer bepaald in de voormalige kapel van het Fraterhuis. De Fraters zijn er niet meer, maar de bib heeft nu 'n mooi onderkomen. Eens onze beider boeken waren gescand, kon ik mijn wandeling verder zetten.
Ik heb het vandaag niet te moeilijk gemaakt. Vanaf de bib op de Koning Albertlaan, trok ik naar de Comm. Giddelostraat. Via rusthuis De Drie Eiken, ben ik de brug over de ringweg overgestoken om vervolgens het fietspad te nemen richting de sluis. Daarna wandelde ik achter Sappi door om nog eens 'n politieboot op te merken, dat was al effe geleden.
Terugkeren deed ik via de tunnel en het voormalige park achter het college.
Straks begint er weer 'n andere hobby van mij - al sinds 2003 - het helpen maken van onze jaarlijkse carnavalskrant, de Bèssemgezèt. Als redactielid breekt er nu weer 'n drukke tijd aan voor mij. Ik ben de persoon die jaarlijks de nodige opzoekingen doet voor de gebeurtenissen van 33 jaar geleden. Waarom 33 jaar? In carnavalmiddens is het getal 11 heilig en 3 X 11 is 'n perfecte periode om terug in de tijd te gaan. We publiceren dus 'n aantal nieuwsberichten - met foto - van uit Lanaken zelf en ook nationaal. De tekst wordt volledig omgezet in het plat Lanakers, de hele krant trouwens. Uiteraard heb ik ook nog andere items zoals mijn pseudoniem Roeje Jaak. Dat is nu wekelijks vergaderen om de krant tijdig klaar te krijgen. Maar als je iets graag doet, doe je dat met plezier.
Verdorie, geen krant vandaag in de bus, de buren hadden ze nochtans al omstreeks 7u30. Ze zijn ons dus vergeten en dat op 'n maandag. We kunnen de krant uiteraard wel online lezen maar puzzels oplossen met je viltstift op het beeldscherm, dat is 'n hele geklooi en niet zo proper. Alle gekheid op 'n stokje, dat puzzelblad heb ik geprint, maar het is niet hetzelfde als de krant zelf. Natuurlijk heb ik mijn beklag gemaakt bij het Belang van Limburg. Hopelijk zit ze er morgen wel in, ik ben wel niet van plan op straat te gaan staan in de hoop de bezorger te kunnen tegenhouden.
Vandaag ben ik voor het eerst sinds enkele weken, buiten 'n klein werkje gaan doen. Nu klein, ik heb bladeren bijeen geharkt en had toch acht kruiwagens vol. Naast wat andere huiselijke taken, ben ik uiteindelijk toch ook aan 'n wandeltocht toegekomen.
Ik wilde door het bos naar Gellik wandelen. Ik vertrok via de Smeetsstraat om op het einde van de straat, het bos in te trekken. De kleuren zijn nu fantastisch. Aan het bankje, ging ik nog even rechtdoor om vervolgens aan de volgende kruising, links af te slaan tot aan het fietspad Zutendaal - Gellik.
In Gellik nam ik oa. 'n doorsteekje naar de Bergstraat. Daar zag ik ook heel wat paarden, ik telde er 'n tiental, en dat op 'n relatief kleine oppervlakte.
Terugkeren deed ik via de Kounterstaat en de Tongersesteenweg. Dat gebouw daar, dat is nu 'n designzaak, voorheen was het 'n wortelfabriek en later het eerste postorderbedrijf van België. De mooie boom aan het collega kon ik weer eens niet voorbij zonder 'n foto te maken. Ik heb mij voorgenomen om eens onder die boom te gaan staan en iemand dan 'n foto te laten maken, kwestie om te tonen hoe groot die boom wel is.
In het centrum zijn ze aan de laatste kermisdag bezig. Zo, nog even en het licht kan al aan, wintertijd.
Zelden heeft mijn vrouw me zo diep in de ogen gekeken als de afgelopen weken. We hebben er nog hartelijk om gelachen. Als we de voorbije 43 jaar van ons huwelijk bekijken en we vergelijken met nu, dan hebben we idd. véél oogcontact gehad. Dat heb je als het praktischer en doeltreffender is dat zij mij de oogdruppels indoet.
Deze namiddag wilde ik eens met de benen omhoog, 'n boek lezen en het voor de rest gezellig maken. Ik koos er dus voor om deze voormiddag al te gaan wandelen. Ik had mijn wandelkledij aangetrokken, kwestie om er nog eens de vaart in te zetten.
Mijn doel van vandaag was de Oude-Heirbaan in Smeermaas. Maar eerst kwam ik in het centrum met de kraam van Meirisonne, 'n begrip in kermismiddens. In Smeermaas aan die bloemenzaak, moest ik weer denken aan vervlogen tijden. Ik heb het misschien al eens verteld, maar lang geleden kweekten wij vroeger (grootmoeder - mijn ma en ikzelf) chrysanten. We waren toen niet te beroerd om zeldzame soorten achterover te drukken. Op een avond, 'n paar weken na Allerheiligen, ging ik met mijn ma naar het kerkhof. Wij wisten zeldzame chrysanten staan op vooraf bekeken graven. De bedoeling was de wortels mee te nemen (om ze terug op te kweken) en de bloemen terug in de potten te duwen. Het was die avond hartstikke donker en ineens hoorden wij 'n verdacht geluid. Ineens kwam er 'n man te voorschijn die precies hetzelfde aan het doen was. We hebben ons toen allemaal bijna dood geschrokken, het was de laatste keer dat we zo vermetel waren.
Aan het monument van de Grenswacht, begint dan de Oude-Heirbaan. Je vindt er nog vele oudere woningen waaronder het Hochterhof. Op het eind van de straat sla je dan 'n veldweg in. Wandel je rechtdoor, dan kom je in Hocht, ik nam de afslag links, de Langkeukelbeekstraat. Via de brug van Tournebride, keerde ik terug via Pietersheim. Zeker nu met al die herfstkleuren, kun je er mooie foto's maken.
De laatste foto's maakte ik aan De Stichel en in de Boeketstraat. In die wijk hebben ze ook gedacht aan groene rust- en speelplekken.
Zo mijn verslag is weer uitgeschreven, ik hoop dat jullie meegenieten van mijn wandeling.
Voor mezelf - en ik denk ook voor vele anderen - heb ik uitgemaakt dat 7,5 km. wandelen gelijk is aan 10.000 stappen. Daar probeer ik mij toch aan te houden. Nu er nog niet gefietst kan worden, hou ik dus met wandelen mijn conditie op peil. Vandaag kan ik zeggen dat ik weer méér dan mijn best gedaan heb. Vanmorgen trok ik eerst naar de bakker, dan mijn geregistreerde wandeling en tenslotte zijn we met ons twee naar het centrum getrokken om wat kermisgevoel op te snuiven.
Voor mijn Strava-wandeling heb ik nog eens mijn hoge wandelschoenen aangetrokken, ik wilde het bos nog eens gaan verkennen. Ik vertrok via de Epesiastraat om daarna de Bessemerstraat over te steken. Op de Lepelvormweg heb je dan een onzer campings, San Lanaco. En vanaf dan is het 'n vertrouwd pad volgen, op vele plaatsen modderig en nat, maar dat wist ik op voorhand.
Paddenstoelen zie je nu bij de vleet, hetzelfde kon gezegd worden van de andere wandelaars die ik passeerde. In Pietersheimbos kon je bij wijze van spreken over de koppen lopen. Ook in de burchtruïne zag ik vele toeristen, zelfs de kapel was geopend voor het publiek.
Er was slechts één nadeel aan mijn wandeling, waarom in Hemelsnaam had ik ook alweer die jas meegenomen ...??? Warm, ... eigenlijk niet normaal voor de tijd van het jaar.
Dat kermisbezoek deed dan ook deugd, niet dat we veel van de kermis gezien hebben, maar die "La Trappe Quadrupel" kon mij bekoren. En om te eindigen, vergeet niet wat je deze nacht moet doen ....!
In heel land het land was het schitterend weer, zon en weinig wind, enkel wij - Maaslanders - waren weer eens de pineut. Deze voormiddag heeft het bij ons geregend. Gelukkig zou het opdrogen in de namiddag, en kijk, ik heb gewandeld onder 'n stralende zon.
Ik vertrok omstreeks 14u00 met hier en daar nog wat natte plekken op straat. Ik had veiligheidshalve mijn jas toch maar aangedaan. Vertrekken deed ik via het Uilenstraatje richting Briegden. De veldbloemen staan nu op zijn mooist. Even voorbij de brug begint dan het Belvédèrepad. In het voorbij weekend heeft Natuurpunt nog reclame gemaakt voor dit pad via plaatselijke media. Het is 'n zeer mooi pad, volop in de natuur, paarden en koeien, vergezichten en o zo rustig.
Halverwege het pad, nam ik de afslag naar rechts, het Kronkelpad in. Dit pad brengt ons naar de voetbalterreinen van FC Veldwezelt. Daar wandelde ik opnieuw de Holle Weg in. Op het einde heb je daar ook 'n veldkapelletje.
Eens terug in Briegden, keerde ik terug via de gelijknamige straat. Ook daar staat er 'n kapel. Eens opnieuw de brug over, nam ik de weg langsheen de sportoase. Ik kwam er juist op 'n slecht moment, de scholen waren juist geëindigd en heel veel jeugd was per fiets op weg naar huis.
Voor vandaag heb ik weer mijn best gedaan. Ik wens jullie allen 'n prettig weekend.
"Het kan verkeren" zei Bredero, het ene oog is het andere niet. Deze voormiddag zat ik alweer bij de oogarts. De druppels die ik moest gebruiken voor het herstel van mijn linkeroog waren dan weer nefast voor het hoornvlies. In de plaats moet ik nu 'n zalf aanbrengen die uiteraard mijn zicht beperkt tot 'n waas. Maar de dokter heeft mij verzekerd dat het goed komt, alleen geduld hebben. Ze heeft mij wel afgeraden om nu 'n vaccin te gaan halen voor griep en Covid. Ik heb 'n nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week.
Doordat ik nu maar 'n half zicht heb en mijn bril sowieso nog niet aangepast is op kortbij-kijken, zullen mijn foto's niet van de beste kwaliteit zijn, ze ter plaatse controleren is moeilijk. Ik ben hoe dan ook gaan wandelen, zij het niet al te ver. Ik moet mij houden aan vaste tijdstippen om mijn ogen te verzorgen. Ik ben al blij dat ik mag gaan wandelen.
Ik vertrok via dat kapelletje op de hoek van de Waterstraat en de Henri Dunantstraat. Op de Waterstraat, een der oudste straten van het dorp, vind je dan ook nog enkele mooie woningen. Via de Winnigerstraat wandelde ik terug naar het centrum. Dit weekend is er kermis, en het beloofd goed weer te worden. Een opsteker voor die kermismensen, bij slecht weer valt er niet veel te verdienen.
Terugkeren deed ik langs het Uilenspiegelpark. En die laatste foto's, ... facebook herinnerde mij eraan dat ik als prille twintiger samen met vriend-neef Mark met autostop naar het zuiden van Frankrijk ben geweest. We hebben daar toen veertien dagen voor uitgetrokken en we hebben, als ik het mij nog goed herinner, twaalf personen bereid gevonden om ons mee te nemen, heen en terug. Bij die gelegenheid kropen wij ook op die brug, 'n Romeins aquaduct dat gebouwd werd om de stad Nimes van water te voorzien. Een mede-toerist nam die foto. Naast Nimes bezochten wij ook Avignon.
We gaan hier in Lanaken toch moet leren leven met 'n veranderlijk tijdsbesef, de krant niet meer op 'n vast uur in de bus en de postbode die zoals vandaag, om 14u20 langsreed (ze beginnen nu hun job pas om 7u15). Er blijven ook anomalieën opduiken bij de krant, ofwel véél te laat ofwel geen krant. En telefonisch contact opnemen met de uitgever, dat is 'n aanslag op je koelbloedigheid. Véél geduld hebben ofwel niet binnen geraken .... dat zijn toch enkele bemerkingen die ik links en rechts ter ore kom.
Anderzijds is het ook zo dat de nieuwe bezorgers de tijd moeten krijgen om zich hun krantenronde eigen te maken, dat duurt toch wel enkele dagen. Wat me wel opviel is dat de krant bezorgd wordt door iemand met 'n allochtone achtergrond. Uiteraard niks mis met die mensen, iedereen verdient 'n plek onder de zon en 'n inkomen, maar het zijn vooral de minder betaalde jobs en de jobs met moeilijke uren die door hen gedaan worden. En waarom, .... omdat de eigen bevolking deze jobs niet meer wenst te doen. En dan heb je natuurlijk het fenomeen dat de uitbesteding voor het ronddragen van kranten, aan firma's gegeven wordt die het goedkoopst werken. Afwachten hoe het evolueert.
Vandaag is het buiten prachtig weer, de hele dag zon en weinig wind, ideaal fietsweer dus. Alleen, ... het mag en het kan nog niet. Mijn ogen moeten eerst helemaal hersteld zijn en dan pas zal mijn opticien mij 'n attest geven voor 'n nieuwe multifocale bril, enerzijds om ver te kunnen kijken en anderzijds voor het leesgedeelte.
Er werd dus weer gewandeld. Ik heb het deze keer bij 'n kanalentochtje gehouden. Ik vertrok via het centrum, naar de sluis en het jaagpad. Ik zag vandaag uitzonderlijk veel schepen, zelfs eentje in de richting van de Zuid-Willemsvaart. Zou dat te maken hebben met het droogleggen van 'n deel van het Julianakanaal waardoor schippers moeten omvaren ...??
Tijdens mijn wandeling zag ik ook veel hobbyisten die hun regenwormen zwemles geven. In Lanaken noemen wij die diertjes "pieringen". Terugkeren deed ik door over het oude spoor te stappen, de Kounterstraat te nemen om uiteindelijk via die beelden op de Kleine-Hofstraat, Op de Puin te bereiken. Dat laatste stuk had ik achteraf gezien best gemeden, het was er slijkerig en nat.
Morgen zouden wij weer zo 'n aangename dag krijgen, dus geniet ervan. Wij beiden worden dan in de namiddag gevaccineerd, griep en Covid.
Eerlijk is eerlijk, vandaag hadden wij onze krant vóór 8u00. Wie het ook mag zijn - hij of zij - had gisteren wat aanpassingsproblemen denk ik. Wat er ook van zij, héél Lanaken is gisteren in de pen gekropen om te klagen dat de krant ofwel niet - nog niet - te laat is toegekomen. Als ik de berichten van vandaag lees, zit er al beterschap in.
Ik was vandaag bij de oogarts voor 'n controle van mijn ogen. Op haar verzoek moet ik direct stoppen met geneeskrachtige druppels. De herstelling na mijn operatie is goed verlopen, maar die druppels die ik indeed, droogden mijn ogen uit. Ik heb nu andere druppels die ik moet inbrengen en dat om de twee uur. Verre verplaatsingen kan ik dus momenteel niet doen.
Uiteraard ben ik wel gaan wandelen. Ik ging via de Neerharenweg naar de Romeinendreef. Wat die Romeinen in Neerharen gezocht hebben, Joost mag het weten. Aan La Butte aux Bois ben ik toch even 'n foto gaan maken. Het gebouw is precies 100 jaar oud. Ridder E. Lagasse de Locht bouwde het als Adelijk buitenverblijf. Eind de jaren '80 werd het 'n hotel.
Op de Paalsteenlaan staat er 'n zogenaamde gevelkapel. Via Tournebride keerde ik terug naar het centrum. Op de Koning Albertlaan had ik herinneringen aan die woning met mooi vensterglas. Ooit was dat 'n snoepwinkel, en wij als jonge gasten op weg naar de lagere school, zijn daar dikwijls voor 'n paar cent snoep gaan kopen.
En dat Halloween leeft, zag ik weer in de wijk kort bij ons huis. Om af te sluiten, geniet van nog enkele zonnige dagen.
Die laatste foto bracht Facebook mij vandaag in herinnering. Als lid van jeugdbeweging KSA, bezochten we de koolmijn van Waterschei, ondergronds.
Deze voormiddag stond in het teken van onze dagelijkse krant. Zoals altijd is het mijn eerste taak om de oude krant bij het oud papier te leggen en de nieuwe krant uit de bus te halen. Groot was mijn verwondering toen ik zag dat er geen krant te bespeuren was. Nu, dat kan gebeuren, de postbode kan zich verslapen hebben, er kan ook 'n probleem geweest zijn bij de aanlevering van de kranten in het kantoor, ... wie zal het zeggen. Geen nood, we kunnen de krant nog altijd digitaal lezen. Maar omdat tegen 8u30 er nog steeds geen krant was, stuurde ik toch 'n e-mail naar het kantoor. Prompt kreeg ik 'n antwoord terug, vanaf vandaag zou Bpost-Lanaken (de postbodes dus) de kranten niet meer uitreiken, maar 'n privéfirma die verleden jaar opgekocht werd door Bpost en in onderaanneming alle kranten zou gaan uitreiken. Ik zou daar trouwens 'n bericht van ontvangen hebben van Het Belang van Limburg.
Maar ik wist van niks en kwam dus uit de lucht gevallen. Ik heb dan direct 'n bericht naar het Belang gestuurd met mijn grieven. Maar na het doorzoeken van mijn mailbox kwam ik tot mijn eigen verbazing bedoeld bericht van het Belang tegen bij de verwijderde mails. Door mijn tijdelijk slecht zicht zonder aangepaste leesbril, heb ik die mail naar mijn te verwijderen mails gestuurd. Mea culpa, ik heb mij onmiddellijk verontschuldigd bij het Belang. En die krant, die was er omstreeks 12u00. In de toekomst hoort dat vóór 8u00 te zijn.
In de namiddag ben ik dan gaan wandelen, zij het dat ik het moest stellen met het weer dat op dat moment voorhanden was, grijs en miezerig. Ik vertrok naar Briegden met zicht op het Alkahof, dan links de Briegdenstraat in om op het eind van de straat, rechtsaf te draaien, de Holleweg in. Dat is één van de trage wegen waar trouwens gisteren aandacht aan werd besteed.
Eenmaal in Veldwezelt nam ik rechts de Lindestraat tot boven aan de Kiezelweg. Die straat stak ik over om via Kompveld naar Gellik te wandelen. Er zijn nog verschillende velden waar de groenten nog niet zijn binnengehaald. En die vogels, ik had effe geluk dat ik juist mijn gsm in aanslag had.
Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat en de Kewithdreef. Dat was het weer voor vandaag.
Zondagmorgen, niks moet en alles mag. Zoals gewoonlijk waren we weer vroeg uit de veren, bij het begin van het 8-uur nieuws op de radio, waren we de tafel al aan het afdekken. We hebben toen nog even 'n boom opgezet over de plaatselijke politiek in onze gemeente. Waar Open-VLD (onder de naam Team Burgemeester) de absolute meerderheid verworven had bij de verkiezingen - 15 zetels op 29 - zijn ze op vraag van Vooruit toch 'n alliantie aangegaan voor de volgende zes jaar. Vooruit, dat nochtans in kartel was opgekomen met Groen, heeft zich geëngageerd om samen met Open VLD de meerderheid te vormen. Het kartel had twee verkozenen, één van Vooruit en één van Groen. Nu Vooruit zijn kartelpartner laat vallen, zit het spel nu op de wagen. En wij kiezers, wij kijken ernaar.
Omdat ik deze namiddag naar het veldrijden wilde kijken op tv, ben ik na de koffie al gaan wandelen. Op de Postweg moet ik altijd kijken naar die bunker van 'n huis. In Nederland is op die manier bouwen - dacht ik toch - niet ingeburgerd. In de Bosstraat zie je natuurlijk dat de herfst zijn intrede gedaan heeft.
Via de Kewithstraat en Hoeve Kiewit, wandelde ik naar de Kewithdreef waar vele paarden staan te grazen. Terugkeren deed ik via de Kounterstraat waar 'n groot veld koolzaad in bloei staat.
Aan de Sportoase was de jeugd aan het voetballen en ze konden rekenen op veel familiale belangstelling. Terugkeren deed ik langs de Tongersesteenweg met reclame voor het optreden van André Rieu in Maastricht.
Zo mensen, ik ga nu op mijn lauweren rusten, nog ene fijne zondag.
Ik dacht vandaag de slimmerik uit te hangen en het een en ander wereldwijd te verkondigen, kwam ik toch effe van 'n kale reis terug thuis. Wat was er nu gebeurd? Ik had ergens zien voorbijlopen op sociale media, dat op elk bord van het fietsroutenetwerk, 'n code geplakt was. Die code is belangrijk werd vermeld, om te bepalen waar je je bevindt als je de hulpdiensten nodig hebt. Je kunt ofwel gevallen zijn ofwel technische problemen hebben. In beide situaties is het mogelijk dat je niet meer verder kunt en hulp nodig hebt. En niet iedere fietser weet altijd op welke plaats of dorp hij of zich bevindt.
Dat ga ik eens uitzoeken dacht ik en gelijktijdig eens gaan kijken naar het waterpeil van de Maas. Ik vertrok dus naar Smeermaas om welgeteld na 3,3 km. aan de Maas te staan. Aan de overkant zie je het kasteel en de kerk van Borgharen. De Maas staat hoog maar het eilandje is nog goed zichtbaar. Is dat niet meer het geval, dan spreken we over "alarmpeil". Die Sint-Antoniuskapel werd gebouwd in 1889.
En ja, op de palen van het fietsroutenetwerk hangen inderdaad de X en Y-coördinaten. Terugkeren deed ik via het kanaal. Ik zag dat de voormalige douanelokalen nog steeds overeind staan. Sommigen willen ze afbreken, anderen beschouwen het dan weer als erfgoed. Maar als er op korte tijd niks mee gebeurt, dan hebben die gebouwen geen enkele waarde meer.
Maar dan die coördinaten, ik dacht, dat zoek ik effe op hoe dat nu juist in zijn werk gaat. Welke website heb ik hiervoor nodig? Tja, ondanks goede bedoelingen, kreeg ik "nul op het rekest", geen enkele zoekopdracht kon mij vertellen wat ik nu juist moet doen of naar welke site ik moet gaan. Jammer maar helaas. Nu, gene paniek, ik heb uiteraard met 'n e-mail de vraag gesteld via de website van het fietsroutenetwerk. Ze zullen mij wel contacteren.
Om te eindigen, nog ene fijne avond en ene prettige zondag.
Je kunt er niet naast kijken, Halloween zit eraan te komen. Hetgeen de bewoners op de Neerharenweg allemaal in hun voortuin gezet hebben, daar blijf je toch even stilstaan. Zelf hebben mijn vrouw en ikzelf niks met dat fenomeen.
Deze voormiddag was het absoluut geen weer om buiten te komen, druilerig, mist, gemiezer, grijs, ... absoluut niet gezond. Het was pas rond 15u00 dat ik toch naar buiten getrokken ben.
Ik vertrok zoals gezegd eerst via de Neerharenweg en die Halloweenversieringen. Daarna ging ik de Kinderboerderij in om dan vervolgens te passeren aan de grachten rond de burchtruïne. Het kasteel liet ik rechts liggen, ik wandelde gewoon door de mooiste dreef van Pietersheim.
Eens Pietersheim buiten koos ik het jaagpad langs het kanaal om verder te wandelen. Eerst via de sluis, de kanaalkom (waar nog eens 'n schip aangemeerd ligt in de haven van Sappi) om tenslotte doorheen de Stationsstraat te wandelen.
Daar ligt al vijf jaar "de schande van Lanaken", ooit bedoeld als nieuwe Delhaize met bovenliggende appartementen. Maar sinds de dood van de bouwpromotor en het daarop volgende faillissement, is die put onaangeroerd gebleven. Blijkbaar heeft onze burgemeester weer gesprekken op gang gebracht, en naar verluidt zit er beweging in de zaak. Delhaize zou zich weliswaar hebben teruggetrokken, maar 'n andere bouwpromotor zou 'n nieuw project ingediend hebben.
Terug thuis (zo rond 17u00), ik had mijn schoenen net uitgedaan, kreeg ik alsnog 'n bericht van mijn opticien dat mijn bril klaar was. Ik ben die dan maar direct gaan afhalen. het zal 'n verademing zijn om opnieuw op het gemak tv te kunnen kijken.
Om het in het plat Lanakers te zeggen, "van het ein nao het aander", van de ene naar de andere bestemming. Dat was inderdaad mijn voormiddag.
Op weg naar de dokter voor mijn maandelijkse controle, ben ik eerst nog 'n brood gaan kopen. Vervolgens thuis mijn vrouw en wat oude brillen onder de arm genomen om in het centrum eerst ergens 'n lekkere tas koffie te gaan drinken.
Daarna waren we bij onze opticien om 'n bril af te geven met het verzoek er glazen in te zetten met sterkte -2. Morgen zou die al klaar zijn. Nadien naar de apotheker om oogdruppels, druppels die mijn ogen moet vochtig houden. De druppels die ik van het ziekenhuis kreeg en die zorgen voor het herstel en de genezing, hebben de neiging de ogen uit te drogen.
Dan zijn we nog even gaan shoppen om uiteindelijk en ik alleen, nog even naar vriend Hubert te wandelen. Het was al weer even geleden dat ik hem gesproken had. Het ziet er naar uit dat we in 2025 weer samen kunnen gaan fietsen.
Mijn wandeling was dus niet spectaculair, even doorheen dat smal pad tussen de Bessemerstraat en de Heuvelstraat, en bovenaan de Heuvelstraat heb ik even halt gehouden aan het monument van Casimir Rock, 'n weerstander in WO II en doodgeschoten door de Duitsers op 7/1/1944. Op dat zelfde plein staat er al lang 'n carnavalswagen te blinken. Binnen minder dan één maand, wordt op elf november het nieuwe carnavalsseizoen geopend.
Uitkijken doe ik dus morgen naar mijn voorlopige bril, 'n bril die mij instaat zal stellen om weer zonder inspanning naar tv te kijken.
Het is misschien honderd jaar geleden - bij wijze van spreken dan - dat ik nog eens zónder bril over de straten gewandeld heb. Ik diende om 17u50 op controle te gaan bij de oogarts.
Gisteren is dus mijn tweede oog aan de beurt gekomen om 'n nieuwe lens te krijgen. Ik diende om 11u45 in het ziekenhuis te zijn, maar ik had dan wel de pech dat het juist middagpauze was. Ze hebben mij wel nog eerst ingeschreven en toen was het effe wachten. Maar door de jaren heen leer je geduld te hebben, ik had de tijd.
Die tweede ingreep verliep even probleemloos als de eerste. Pijn heb ik niet gehad. Maar zoals gezegd, vanmorgen na de eerste oogdruppels, heb ik de bril aan de kant gelegd en die is niet meer van tafel geraakt.
Nu na de controle bij de oogarts, heeft zij mij aangeraden, in afwachting van 'n definitieve bril met de juiste sterkte, om van 'n oudere bril, de glazen te laten verwijderen en twee brilglazen met sterkte -2 te bestellen, kwestie dat ik tv kan kijken en probleemloos kan gaan wandelen. Dus dat doe ik dan morgen.
Omdat foto's maken er ook vandaag niet inzat, heb ik 'n greep gedaan in oude postkaarten van Harelbeke, de stad van onze Jos. Ik heb mij serieus moeten beperken, er waren er veel te veel. Harelbeke zoals gisteren al gezegd, met Stasegem als gehucht, heeft verder nog twee deelgemeenten, Bavikhove en Hulste. Op 1 januari 2024 telde Harelbeke met zijn deelgemeenten, 29.904 inwoners. Ze hebben er ook 'n stevige voetbalploeg, hun bijnaam is de "Ratjes". De stad ligt aan de Leie, kort bij Kortrijk in West-Vlaanderen.
Waar ik voor mijn rechteroog al om 7u00 in het ziekenhuis diende te zijn, is het vandaag pas om 11u45 dat ik er verwacht wordt voor mijn linkeroog. Ook nu ligt er weer 'n nieuwe lens op mij te wachten. Natuurlijk heb ik weer voor ene chauffeur gezorgd die mij brengt en ook komt afhalen.
Ik had dus vandaag nog effe de tijd om naar de bakker te gaan. Hiermee ben ik er wel in geslaagd om de kaap van 2.000 wandelkilometers te overschrijden, kijk maar in de linkerkolom van deze pagina naar mijn gegevens (bovenaan links).
Uiteraard ben ik niet toegekomen aan foto's te maken, dat had ook niet veel zin. In de plaats wil ik onze vriend Jos plezieren met wat oude postkaarten van Stasegem. Dit is 'n gehucht van Harelbeke in de provincie West-Vlaanderen. Stasegem grenst ook aan de stad Kortrijk. De naam van het dorp is in 1641 al te zien op 'n oude landkaart, verwijzende naar "Goed te Staseghem", 'n rentehoeve van omstreeks 1580 waar tot het midden van de 19de eeuw, de familie Deconinck gewoond heeft. Jos, ik heb er ook nog van Harelbeke zelf, die komen ook nog eens aan de beurt.
Ik sluit nu af om mij klaar te maken voor mijn oogoperatie.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Toen ik wat later naar de bakker ging, kon ik nauwelijks honderd meter ver zien. En toch ben ik na de voormiddagkoffie op pad gegaan, zo'n mistwandeling heeft ook zijn charme. 
Ik zag daar 'n bord hangen die de naam onthulde van het fiets- en wandelpad.
Wie haalt het in zijn hoofd om 'n houten kastje zomaar naast de glasbollen te zetten en tien meter verder 'n opgerolde mat neer te smijten, deels ook nog op de openbare weg. Ik kan mij daar kwaad over maken. 
Sinds 'n aantal jaren werd ook haar moeder bijgezet in dit graf. Deze graven zullen altijd blijven bestaan als aandenken aan de verschrikkingen van beide wereldoorlogen. 
Ik ben Eddy Meuris