aantal stappen: 2.609.867 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 217
aantal fietstochten: 114
Zoeken in blog
21-10-2025
Brouwerij van Aubel.
Het was weer ene pittige dag, geen minuut heb ik mij verveeld. Dat begon al deze morgen toen ik naar de markt vertrok om wat groenten in te kopen. Ondertussen was mijn halve trouwboek ook voor het eerst weer buiten, zij had 'n heel lijstje voorzien van aan te kopen levensmiddelen.
Eens terug thuis, kon ik mijn fiets nemen om naar de bib te rijden. Ik heb weer 'n voorraadje Scandinavische trillers meegenomen, goed voor heel wat uren leesplezier. Daarna ben ik het graf van mijn ma en grootmoeder onder handen gaan nemen. Het is te zeggen, de klimop diende drastisch bijgesnoeid te worden.
Na de afwas kon ik dan eindelijk vertrekken voor 'n wandeling. Ik wilde nog eens richting Gellik gaan. Ik vertrok via de Bosstraat om via 'n bospad uit te komen op de Kewithstraat en aan Hoeve Kiewit. Zo te zien zijn de boeren goed op schema om hun akkers winterklaar te krijgen. Via het fietspad naar de Sportoase keerde ik terug naar Lanaken-centrum. Ik kwam eerst langs het Heilig Hartcollege waar alles in gereedheid wordt gebracht om het volledige gebouw af te breken. De school werd iets meer dan 100 jaar geleden in gebruik genomen, in 1923 om precies te zijn. Er komt 'n volledig nieuw gebouw voor alle leerlingen uit de Katholieke scholen.
Daarna wandelde ik voorbij Brouwerij van Aubel, in 2015 nog uitgeroepen tot beste café van Lanaken. Het gebouw heeft 'n rijke geschiedenis en werd in 1859 door de gebroeders van Aubel opgericht. Ooit hebben mijn vrouw en ikzelf er uren gesleten achter pot en pint. Het terras achter het gebouw was een onzer geliefkoosde plekken. De toenmalige patron Marc, is nu beroepshalve vooral actief in Nederl. Limburg. Ooit was hij een der stemmenkanonnen bij de locale verkiezingen. Zijn echtgenote Veerle werkt nu in het plaatselijke gemeentehuis. Herinneringen, daar doen we het mee. Nu is het gebouw in privéhanden.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, word ik - zoals gevraagd - nog even onderbroken om mijn vrouw even te helpen met 'n huishoudelijk klusje. En nee, de dag is nog niet gedaan, straks heb ik weer 'n vergadering van onze Bèssemgezèt. Dat is weer 1,5 km. wandelen tot ginderen en hopelijk heb ik daarna ene chauffeur om mij terug te brengen. Bezig blijven noemen ze dat.
De voormiddag was vandaag voorzien om buiten wat te werken. Eerst had ik vers brood gehaald en na de 10-uur koffie was het tijd om weer wat bladeren bijeen te harken. En dat is 'n werkje dat zich de komende dagen nog verschillende keren zal herhalen. Maar geen nood, er is plaats genoeg op de composthoop.
Na het middageten wilde ik nog eens naar Maastricht wandelen. Ik heb de keuze tussen verschillende route's, ik koos nog eens voor het Smokkelpad. Recent stond dit pad - samen met vele andere paden en wegeltjes - nog in het nieuws. Ze hebben allemaal 'n officiële naam gekregen van het gemeentebestuur. Ik wilde eens gaan kijken of het nieuwe bordje met de naam erop, al geplaatst was. Dat blijkt nog niet het geval of ik moet er overheen gekeken hebben.
Hoe ook, ik vertrok vandaag dus naar Smeermaas om daar aan de brug, rechts af te slaan, het Smokkelpad in. Als jullie goed kijken, dan zie je op een der foto's de fotograaf "himself". Op de Zuid-Willemsvaart ligt het vol met woonboten, de ene al beter onderhouden dan de andere. Dat pad loopt tot aan sluis 12 waarna ik even het stadscentrum binnenwandelde. Vandaag had ik goesting om enkele foto's te maken vanaf de trappen van het stadhuis.
Maastricht is vooral de stad van de smalle straatjes, voor mij 'n plezier om er doorheen te wandelen. Vandaag had ik niet echt plannen om in Maastricht verder de toerist uit te hangen, ik ben gewoon naar de bushalte gewandeld om terug te keren met lijn 63.
Tot slot nog wat geëxperimenteerd met 'n foto van Pietersheim. Ik wilde wel eens weten wat ai als oplossing had om de site te gebruiken als avonturenpark voor volwassen. Niet slecht zou ik denken.
Het blijft overwegend grijs bij ons, niet echt 'n dag om euforisch over te doen. Nochtans deed de zon vanmorgen 'n poging om doorheen het wolkendek te breken. Het is echter bij 'n poging gebleven, de hemel is weer helemaal dichtgetrokken. Als ik daarenboven ook nog eens de buienradar mocht geloven, dan zou het de hele ochtend motregenen. Gelukkig is er 'n verschil tussen de voorspelling en de realiteit. En die realiteit vertelde mij dat het omstreeks 8u30 droog was.
Ik ben er dus even op uitgetrokken om 'n zondagkrantje te gaan halen. Ik vertrok via de Hoenderbroekstraat en de Steenselbergweg. Als je die straat tot op het einde neemt, dan kun je links het bos in en rechts de Asbeekweg. Voor 'n boswandeling had ik vandaag niet veel zin, het werd dus rechts de Asbeek, richting de Henri Dunantstraat.
De volgende straat die ik nam was de Waterstraat. Deze straat is in feite de grens tussen Lanaken en het domein Pietersheim, al noemen de bewoners links van de straat zich ook ingezetenen van Pietersheim. Hoe ook, ik wandelde vandaag verder tot aan de Koning Albertlaan om via de bib terug te keren naar het centrum.
Nadat ik mijn krantje had afgehaald zag ik dat het hoogtijd was om terug naar huis te keren. Niet dat deze jongen moe of uitgeput was, nee, mijn gsm gaf aan dat er nog maar 'n paar % power voorradig was. Dat heb je natuurlijk als je dat ding 's morgens vergeet op te laden. Ik heb het juist gehaald, eens thuis gaf mijn telefoon de geest en kon hij direct aan de beademing. Ik had nog juist mijn Strava-app kunnen stopzetten.
Deze namiddag zal het 'n rustdag worden. Mijn madam is nog niet in staat om elders te gaan tafelen of om 'n vier-uurtje mee te pikken op 'n andere locatie. Het wordt dus 'n knusse binnen-zit-namiddag met vermoedelijk 'n veldrit op tv als ontspanning. Daarna werk ik wat verder aan mijn puzzel.
Het was vandaag ene stevige wandeldag. Eerst ben ik vanmorgen naar de bakker en de apotheek geweest en na het middageten was ik "redder in nood" om weer wat eten op tafel te krijgen. Nu mijn vrouw nog even niet buiten mag (kan) ben ik het nodige gaan inkopen in een der warenhuizen die onze gemeente rijk is. Ik was grondig gebriefd waar ik het een en ander diende te vinden. Daarna ben ik gewoon wat gaan wandelen, weer 'n stukje verder dan gisteren. Het komt goed. Mijn vrouw ondervindt nog wat ongemak maar ook dat komt in orde, effe geduld hebben.
Ik vertrok via de Sportoase naar de Kounterstraat. Onderweg kwam ik verschillende van die tentjes tegen. Telkens ging het om jongeren die iets aan het opzetten waren mbt. Halloween. En overal zie je bladerentapijten, zeker in deze regio: de straten Smeetsstraat, Bosstraat enz. Daar staan veel bomen en die verliezen nu massaal hun bladeren.
Op het Ceulemansplein hebben de vrachtwagens hun plek weer ingenomen. Wat facebook toch allemaal klaar krijgt ... Gezien ik in de buurt was, ben ik ook nog eens over het kerkhof gewandeld. Het graf van mijn ma en grootmoeder diende geïnspecteerd te worden. Volgende week kan ik weer eens de snoeischaar meenemen om de overvloedige groei van klimop in toom te houden. Bijna thuis was het weer even spelen met de zon.
En dan de laatste twee foto's .... De eerste laat het huidige Kerkplein zien in ons dorp, de tweede is 'n aanpassing gedaan door ai. We zijn volop bezig met onze carnavalskrant en ai zal daar 'n prominente rol in spelen. De nadruk ligt uiteraard op "flawwe käöl en sjèle zeiver" veel nonsens dus! Morgen is het weer zondag en komt november in zicht.
Vandaag ben ik verder gegaan met het herstel, wederom 'n vrij korte wandeling. Maar als ik dacht mij te kunnen onttrekken aan 'n babbel onderweg, dan had ik het goed mis. Ik was nog maar juist de deur uit of vriend en leeftijdsgenoot Guido had effe behoefte om wat bij te praten. En wat verderop sprak mij collega-schaker Herman aan met de vraag of ik het zag zitten om terug te keren naar de club. Deze gesprekken vonden uiteraard in open lucht plaats en op gepaste afstand. En nee Herman, die terugkeer naar de club zie ik niet zitten, ik ben nu zo vrij als 'n vogel, niks moet en alles mag.
Mijn wandeling ging vandaag naar Pietersheim. Eerst doorheen de Kinderboerderij, daarna langs de visvijver om vervolgens via het bos naar de burchtruïne te stappen. En dat deze week het bos centraal staat in de scholen, dat was goed te zien. Het bos was vol met kinderen en allemaal kregen ze deskundige uitleg van hun juf of meester.
Terugkeren deed ik via de Merodelaan, de Koning Albertlaan en de Stationsstraat. Dadelijk wat verder doen aan 'n puzzel met als foto de Notre-Dame Kathedraal in Parijs (1.500 stuks). Verder valt er niet zoveel te vertellen zij het dat het nog steeds grijs weer is bij ons. Mogelijk krijgen we volgende week, ander weer.
Mag ik eerst iedereen bedanken die mij 'n spoedig herstel heeft toegewenst. Het doet altijd deugd zoiets te lezen. Merci allemaal. Het gaat intussen al 'n heel stuk beter, zo goed zelfs dat ik vandaag eerst naar de bakker geweest ben om ten slotte in de namiddag 'n kleine wandeling te maken. Dafalgan wordt vanaf vandaag ook afgebouwd, enkel nog vóór het slapen gaan. Mijn vrouw daarentegen zal nog enkele dagen moeten uitzieken, maar ook zij is niet doodziek. Gewoon rustig aan en voldoende rust nemen.
Mijn wandeling was dus kort, gewoon via de Sappi-site naar het kanaal. Sappi wordt afgebroken las ik op het aanplakbord. Vermoedelijk zal dan het terrein verkocht worden voor nieuwe industriële doeleinden.
Via de beestjes aan de sluis, wandelde ik terug naar huis. Ik heb gelukkig niemand bekend tegengekomen en uiteraard ben ik nergens binnengestapt, ik moet anderen niet in gevaar brengen. Dit zeggen ze over de incubatietijd:
U bent al besmettelijk 1 à 2 dagen voordat u klachten krijgt. De eerste dagen nadat u klachten heeft gekregen, bent u het meest besmettelijk. Dit neemt snel af en na 5 dagen bent u meestal niet meer besmettelijk. Als u hoest en niest, bent u besmettelijker dan wanneer u deze klachten niet heeft.
Hoesten en niesen doe ik niet, dat is al iets. Als ik terugdenk naar verleden week vrijdag - ik ben toen gaan fietsen - toen had ik het gevoel of ik 100 km. gefietst had. Het waren er ocharme slechts 46. Ik had het dus toen al in mijn lijf. Vandaag is het dus de 7de dag.
Hoe ook, de eerstvolgende dagen ga ik het rustig aan blijven doen.
En die laatste foto toont onze kleinzoon met 'n brede glimlach. Bij 'n scholenveldloop mocht hij op het hoogste schavotje gaan staan. Als hij even sportief wordt zoals zijn bompa, dan gaan we hem nog dikwijls zien glunderen.
Het ergste leed is geleden, .... voor mij dan toch. Nu heeft ook mijn halve trouwboek het zitten, zij het dat de test voor haar gisteren negatief was. De symptomen zijn wel dezelfde: keelpijn, zwaar hoofd en mottig gevoel. Je kent dat spreekwoord: "wie bij de hond slaapt ..... enz.". Dat maakt dat ik vandaag sous-chef ben geweest voor ons middagmaal.
Daarna ben ik even in 'n oudere jas gekropen om wat bladeren bijeen te harken. Onze composthoop begint weer aardig vol te geraken. Maar al die bladeren verteren goed, na de winter zie er niks meer van.
Normaal gezien zou ik straks naar 'n vergadering moeten gaan van onze Bèssemgezèt, maar daar is het nog te vroeg voor. Langdurig contact met anderen in 'n kleine ruimte, dat ga ik voorlopig nog niet doen. Nu mijn madam ook best thuis blijft, zal ik morgen toch moeten gaan winkelen. Dat zal wel lukken en misschien, ... heel misschien zit er zelfs 'n kleine wandeling in. Dat bekijk ik morgen wel.
Hoe ook, ik ben tevreden dat ik al eens buiten ben geweest, en die bladeren ...... er hangen er nog veel aan ons boompje.
Even 'n kleine update van mijn ziekteverloop. Al bij al valt het nog goed mee, redelijk geslapen en mijn eetlust is niet verminderd. Wel mijn keel in 't oog houden met wat keelpastilles en om de zoveel uur, dafalgan. Het komt goed. Het had erger gekund. Ik hou mij voor de rest goed bezig.
Hopelijk kan ik binnen enkele dagen al even naar buiten, al was het maar om wat bladeren bijeen te harken. Ik moet wel contact met anderen vermijden.
Jarenlang ben ik de dans ontsprongen maar blijkbaar heeft mij iemand recent toch 'n cadeautje gedaan. Waar en hoe, daar heb ik het raden naar. Feit is dat mijn keel vanmorgen aanvoelde gelijk "sjoorpepier" gelijk ze dat bij ons zeggen oftewel schuurpapier. Na het nemen van 'n test bleek ik positief. Ik ben dan maar direct naar de dokter gegaan en uiteraard eerst verwittigd welk leed mij overkomen was.
Als ik de woorden van de dokter mag geloven, dan valt het al bij al nog mee. Op die zere keel en wat druk op de borst na, heb ik in feite weinig klachten. En als ik kijk wat ik vanmiddag allemaal achter de kiezen heb gestoken, dan kun je zeker niet spreken over 'n doodzieke mens. Gelukkig maar. De consequenties zijn wel dat ik 'n aantal dagen huisarrest heb en mij met andere zaken zal moeten bezig houden. Maar dat komt wel goed.
Vandaag is het dus 'n miniwandeling geworden. Naar de dokter en via de Jan van Eyckstraat terug. In die straat woont 'n erg creatieve madam. Ik ken haar al jaren, ze is 'n aantal jaar ouder dan ikzelf en ze is gehuwd met een mijner leeftijdsgenoten. Ik heb dus nu de keuze uit boeken lezen, puzzelen of mij weer wat verdiepen in mijn stamboomonderzoek.
En die laatste afbeelding, ons gemeentebestuur heeft onder druk van de sociale media haar "keutel moeten intrekken" mbt. het parkeerbeleid op het Ceulemansplein. Het is nog altijd zo dat mits goede voorafgaandelijke afspraken, je het beste resultaat krijgt, niet als je "cavalier seul" speelt.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Daarna ben ik het graf van mijn ma en grootmoeder onder handen gaan nemen. Het is te zeggen, de klimop diende drastisch bijgesnoeid te worden. 
Ik ben Eddy Meuris