|
Zo, de tuin is weer helemaal opgeruimd. Na het snoeiwerk van mijn tuinman, was er toch nog veel werk, ook vandaag nog. Maar alles is nu weer netjes en de tuin mag gezien worden. 
Maar voor ik aan het verslag van mijn wandeling begin, wil ik eerst nog even terugblikken op gisteren. Toen ik mijn verslag had afgerond en beschikbaar voor jullie had gesteld, stelde ik vast dat ik onbewust had meegedaan aan "de wereldfietsdag". Dat was dus idd. gisteren.  Om het plaatje van gisteren helemaal rond te krijgen, moet ik nog een foto laten zien die gisteren mijn verslag niet gehaald heeft (max. 18 afbeeldingen). Mensen van mijn dorp - of zij die al eens in Lanaken komen - zullen wel geïnteresseerd zijn in de voortgang van het nieuwe complex op het industrieterrein aan het kanaal. De nieuwe fabrieksloods wordt in 'n razend tempo rechtgezet.
Maar dat was gisteren, nu telt vandaag. Ik was eerst bij de bakker en vervolgens in de bib voor nieuwe boeken. Daarna trok ik zoals gezegd mijn werkkledij aan om de tuin verder proper te maken. Daarna, zo tegen 14u30, kon ik vertrekken voor 'n wandeling naar Maastricht. De aangenaamste weg daar naartoe is het Smokkelpad, altijd rustig, 'n beetje avontuurlijk en je wandelt in het groen. 
Dat pad begint aan de brug in Smeermaas. Meestal zie je op de Zuid-Willemsvaart roeiers in actie, vandaag was dat niet anders. En die woonboten, .... vele roestbakken. Op het einde van het pad kom je aan sluis 19. Deze werd aangelegd in 1867. De Zuid-Willemsvaart werd al in 1824 in gebruik genomen. Maar door de splitsing Nederland - België in 1830 werd het kanaalgedeelte tot in Luik pas later uitgegraven. 
Aan de Noorderbrug maakte ik 'n foto van een der verschillende schilderingen. Op de Markt in het centrum van Maastricht moet je als toerist minstens éénmaal in 't Panhuis geweest zijn, je vindt er omzeggens alles. 
Ik wilde nog wat door Maastricht wandelen, maar de regen noopte mij toch tot 'n aftocht met de bus. De kortste weg naar de halte was door de Jodenstraat. In die straat zie je duidelijk het contrast tussen 'n winkelstraat en 'n zijstraat. Hier zie je nauwelijks voorbijgangers. En de bus en ikzelf kwamen gelijk toe aan de halte. Ik had dus geluk. Tot morgen mensen.
|
Ik ben Eddy Meuris