|
Dan begin je aan 'n nieuwe dag, blijgezind, je maakt 'n mooie wandeling en dan kom je thuis en bekijkt effe de laatste berichten op je smartphone .... Er zijn geen woorden voor, onbegrip - woede - machteloosheid - treurnis, het zijn allemaal indrukken die door je lijf gieren. Als je zelf nog 'n kleinkind op school hebt, denk je daar nog meer aan, het kan gelijk waar gebeuren. 
Het verbaast jullie dan ook niet dat mijn verslag deze keer niet met 'n kwinkslag gemaakt wordt. Ik wilde vandaag nog eens het bos inwandelen. Deze namiddag moet ik thuis blijven omdat er 'n technieker komt kijken om 'n bestek op te maken voor het impregneren van onze gevels. Wij wonen in 'n huis van de jaren '50 en toen werd nog niet zo nauw gekeken naar mogelijk opstijgend vocht. Het werd dus 'n voormiddag-wandeling. 
Ik vertrok via de Sprokkelstraat en wandelde langsheen de blauwe en rode route helemaal tot boven op de Bessemerberg. Daar stak ik de grote weg over om vervolgens opnieuw het bos in te duiken. Onderweg stel ik mij al eens de vraag: "wat te doen bij 'n mogelijk ongeval (bvb. verstuikte enkel)"? Hoe geraak je aan hulp en hoe leg je die hulp uit waar je je bevindt? In feite is dat simpel, je opent Google Maps en het scherm op je gsm laat je zien waar je bent. Je kunt dit beeld inzoomen. Als je dan langzaam met de zijkant van je hand (kant van je pink) over je scherm gaat - waarbij je lichtjes je scherm aanraakt - dan maakt je toestel 'n schermafbeelding dat opgeslaan wordt op je toestel. Je hoeft dan maar via 'n bericht of whatsapp hulp in te roepen en die foto mee te sturen. Zo weten ze ongeveer waar je je bevindt. 
Vandaag wandelde ik door smalle paden, kleine paden die je moet kennen, ze zijn nauwelijks zichtbaar. Meermaals diende ik ook over of onder boomstammen te geraken. Het is dan altijd effe uitkijken dat die stam niet naar beneden dondert.
Terugkeren deed ik via die veldweg naar de hoek van de Bosstraat en de Smeetsstraat. Vervolgens via de Eikelenweg terug naar huis. Een dikke 9 km. gewandeld, ik ben daar tevreden mee. Dadelijk nog wat tuinieren en onze technieker opwachten. En voor de rest beleef ik in stilde het drama mee in het Oostenrijkse Graz.  Morgen ga ik fietsen, hopelijk is er dan wat minder wind dan vandaag.
|
Ik ben Eddy Meuris