|
Vanmorgen had ik het plan opgevat om met de stadsfiets 'n toerke te maken door Vlaanderens velden. Ik had mijn route al mooi op papier gezet en nadat ik van de bakker zou terugkeren, wilde ik er aan beginnen. Maar dat plan ging uiteindelijk niet door, mijn achterband stond zo goed als plat. Ik heb hem uiteraard terug opgepompt en het voelde goed aan, zeker na 'n visuele controle van de band (niks te zien van scherpe steentjes, nagel of iets dergelijks). Maar omdat ik het niet vertrouwde, heb ik de koersfiets genomen. Ik heb wel mijn route aangepast, die dunne bandjes zijn niet ideaal om over veldwegen te fietsen. En gezien ik in casual kledij stond, wilde ik het ook niet te ver maken. 
Met wel mijn helm op het hoofd, vertrok in via Gellik naar Hoelbeek. Daar reed ik verder naar Bilzen-centrum. Op de Romboutstraat zag ik 'n mooie muurschildering. Op die straat woont trouwens mijn enig overgebleven tante. Zij is in de tachtig maar nog zeer goed qua gezondheid. Ze is zelfs nog vrijwilligster op het rusthuis. Dan kan bijna niet anders of het zit in de genen, haar ma heeft de kaap van honderd jaar gerond.
In Bilzen was de zon ineens weg, misschien toch niet té ver fietsen was het idee ... In Mopertingen vielen er zelf enkele druppels. Maar eens dit dorp voorbij, klaarde het weer uit. Zo ging ik in Veldwezelt rechtsaf naar Kanne. Daar nam ik mijn pauze voor iets meer geld dan ik gewoon ben, 2,90 euro voor 'n eenvoudige tas koffie met 'n standaard koekje.
Vervolgens fietste ik richting Maastricht met het Château van Neercanne op de achtergrond. In Maastricht wilde ik samen met d'Artagnon op de foto. De vriendelijke dame die de foto nam, bleek juist tegenover het standbeeld te wonen. Dat zal dus niet haar eerste foto geweest zijn. 
In Maastricht heb ik 'n eind te voet gestaan in de binnenstad. Je fietst daar best niet, ik denk zelfs dat het verboden is. Hoe ook, met al die voetgangers ging dat ook niet. Daarna keerde ik terug via Smeermaas en de Kanaaldijk achter Hocht. Wie trouwens wat geld teveel heeft, het kasteel is te koop. 
Langsheen de visvijver in Pietersheim en de Broekstraat, repte ik mij tenslotte naar huis. Helemaal op het einde aan het Uilenstraatje nam ik mijn laatste foto. Je ziet het niveauverschil misschien niet, maar nu is de overgang van de Arkstraat naar het Uilenstraatje helemaal afgevlakt. Voorheen diende je eerst met je voorwiel 'n boordsteen op te rijden. Het is dus nu veel aangenamer voor de vele fietsers die er passeren. En nu ik de buienradar bekijk, dadelijk gaat het regenen. 
|
Ze hadden voor Durbuy twee dagen op rij onweer voorspeld. Enkel deze namiddag vielen er een paar druppels. Ik on ze op het dak van onze wagen tellen.
Gr
Erik
Ik ben Eddy Meuris