Jarenlang ben ik de dans ontsprongen maar blijkbaar heeft mij iemand recent toch 'n cadeautje gedaan. Waar en hoe, daar heb ik het raden naar. Feit is dat mijn keel vanmorgen aanvoelde gelijk "sjoorpepier" gelijk ze dat bij ons zeggen oftewel schuurpapier. Na het nemen van 'n test bleek ik positief. Ik ben dan maar direct naar de dokter gegaan en uiteraard eerst verwittigd welk leed mij overkomen was. 
Als ik de woorden van de dokter mag geloven, dan valt het al bij al nog mee. Op die zere keel en wat druk op de borst na, heb ik in feite weinig klachten. En als ik kijk wat ik vanmiddag allemaal achter de kiezen heb gestoken, dan kun je zeker niet spreken over 'n doodzieke mens. Gelukkig maar. De consequenties zijn wel dat ik 'n aantal dagen huisarrest heb en mij met andere zaken zal moeten bezig houden. Maar dat komt wel goed. 
Vandaag is het dus 'n miniwandeling geworden. Naar de dokter en via de Jan van Eyckstraat terug. In die straat woont 'n erg creatieve madam. Ik ken haar al jaren, ze is 'n aantal jaar ouder dan ikzelf en ze is gehuwd met een mijner leeftijdsgenoten. Ik heb dus nu de keuze uit boeken lezen, puzzelen of mij weer wat verdiepen in mijn stamboomonderzoek. 
En die laatste afbeelding, ons gemeentebestuur heeft onder druk van de sociale media haar "keutel moeten intrekken" mbt. het parkeerbeleid op het Ceulemansplein. Het is nog altijd zo dat mits goede voorafgaandelijke afspraken, je het beste resultaat krijgt, niet als je "cavalier seul" speelt. 


|